Skała

[Tejfe]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

/// Heh. :P

Ona również zaśmiała się słysząc komentarz ojca. Przypomniały jej się te wspólne chwile z dzieciństwa, kiedy zawsze było im tak ze sobą dobrze. Wtedy nie miała nikogo kto tak świetnie ją rozumiał. Nawet Lilia nie dorównywała ubóstwianemu przez Tehanu ojcu. Siostra różniła się z nią pod tyloma względami, ale podobno były spokrewnione, a przynajmniej tak uważała Wichura, która nigdy nie dowiedziała się o swoim pochodzeniu. Ojciec był jej najlepszym przyjacielem. Teraz również ją rozumiał. –Mhm. Cieszę się, że nie da się zmienić. Nie chciałabym tego.– powiedziała z delikatnym uśmiechem, po czym wsłuchała się w jego opowieść o tym co się teraz dzieje w rodzinie. –Nie mów, że każą Ci jeszcze polować?! Według mnie powinieneś dostać zasłużoną emeryturę i odpoczywać, niech zastąpi Cię Głos. Nie możesz się przemęczać! Ile Ty właściwie masz księżycy, tato? Nigdy nie byłam w stanie tego określić. – wybuchnęła zmartwiona stanem zdrowia swojego staruszka. A kiedy usłyszała o Ważce to mocno się uśmiechnęła. –Ach! Nie rozmawiałam z nią o tym, ale wiem o tym, gdyż spotkałam ich wspólne dziecko. Ciekawe tylko kto jest ojcem? Mam nadzieję, że dojdziecie do porozumienia i kłótnia nie była bardzo sroga. Skoro ją kocha, to pozwólmy jej na to. Tyle tylko, żeby dzieci nie przeniosły błędnych wzorców rodzinnych na swoje przyszłe życie.

[Pasterz Kóz]

-Ktoś polować musi, a nie ma drugiego tak dobrego Łowcy jak ja... Ile księżyców? Hm, jeśli dobrze liczę to mam gdzieś około dwudziestu, choć wyglądam na więcej- zażartował. Był stary, nawet bardzo, ale nie przeszkadzało mu to w niczym. Czuł upływ czasu, lecz zamierzał z godnością odejść do przodków lub powrócić na ziemię. -Powiedzmy, że ta kłótnia była nieco ostra... Wiem, że miłość nie wybiera, ale w tym przypadku trafiła wyjątkowo źle. Martwię się też o dzieci. Nie mówię już o ojcu, o którym nic nie wiemy, lecz o tym jak zostaną wychowane... Ech, mniejsza z tym. Niedługo odejdę ze starości i nie będę musiał się niczym martwić- uśmiechnął się smutno. Życie doświadczyło go wielu przykrości i niesprawiedliwości, nie cieszył się na myśl o tym, że miałby mieć jeszcze jakieś problemy.

[Tejfe]

–Oj tato! Ty to umiesz poprawić wszystkim humor.– zawołała wesoło, słysząc jego komentarz. Po niedługiej chwili jednak mocno posmutniała. U Wichury to było normalne, że tak szybko zmienia nastrój. –Nie znam Paraliżującej, bo tak ma na imię jej partnerka i nie mogę oceniać, ale... Nie chcę pouczać własnego ojca, ale uważam że powinieneś wspierać Ważkę w jej decyzjach, tato. Jakakolwiek by ona nie była. Ja sama dawno nie widziałam siostry i powinnam się z nią spotkać. Co do dzieci, to wiesz właśnie teraz uświadomiłam sobie, że przecież skoro mają dzieci dwie samice to ktoś musiał być ich ojcem! Że też nie pomyślałam o tym wcześniej, kiedy spotkałam ich córkę. – powiedziała wojowniczka gapowato, która nie błyskała wielką inteligencją, a bardziej wrażliwością ducha. –Ty wcale nigdzie nie odejdziesz tato! Ja Ci tego zabraniam! Przesadziłam z tą przerwą od polowań. Skoro wciąż możesz to robić to znaczy, że pożyjesz jeszcze bardzo długo!– zawołała po dziecinnemu śmiertelnie przerażona. Czyżby szykowała się kolejna strata? Oby nie. Jednak z odejściem sędziwego ojca, który przeżył w życiu i dobre i złe chwile łatwiej się pogodzić, niż ze zniknięciem najstarszej córki.

[Pasterz Kóz]

-Wiem, że powinienem wspierać ją, ale to dla mnie dziwna sytuacja, nie wiem czy sobie z nią poradzę- wyznał z cichym westchnięciem. -Jasne, że pożyję długo. Przynajmniej ja swojej śmierci przyśpieszać nie zamierzam, bogowie będą musieli wziąć mnie siłą do siebie, bo inaczej nie pójdę. Z resztą, skoro mi zabraniasz, to tym bardziej- odpowiedział z szerokim uśmiechem, nie chcąc jej martwić. -Chyba czas się już zbierać, jeśli pozwolisz. Długo tu siedzimy. Szkoda, że nie możemy widywać się ciągle, bo jesteśmy w innych stadach, ale co poradzić. Zobaczymy co przyniesie przyszłość- powiedział do swojej córki, a następnie objął ją swoim skrzydłem, przytulając do siebie. Następnie uśmiechnął się jeszcze raz i wbił w powietrze, by odlecieć na tereny Życia.

[Tejfe]

–Poradzisz sobie. Ty zawsze radziłeś sobie ze wszystkim.– powiedziała samica, lgnąc pod jego kurczące się skrzydło. Zapewnienia Bezchmurnego nie uspokoiły jej, nie była dzieckiem, wiedziała jak jest naprawdę. Jednak mimo to udała, że mu wierzy. Zaśmiała się leciutko. –Myślę, że masz rację.– powiedziała, wyswobadzając się z jego objęć. –Szkoda, ale co zrobić. Pozdrów matkę ode mnie.– szykowała się do odlotu. –Żegnaj, ojcze.– Celowo użyła takiego określenia, jakby w obawie, że może go już więcej nie zobaczyć. Odleciała.

[Poszukiwacz Kości]

Pilna sprawa i wcześniejsza nauka została przerwana. Jednak nie na długo, bo oto ponownie czarny samiec postanowił wezwać sędziwego wojownika o pomoc w doszlifowaniu swoim umiejętności w walce.
Przyleciał więc tutaj, do nie najpiękniejszego miejsca w okolicy, ale tak ponury klimat zdecydowanie w niczym nie przeszkadzał. Przynajmniej głupoty nie będą przychodziły do głowy.
Zaryczał głośno wzywając wojownika. Jad powinien się go spodziewać, ale czy będzie faktycznie w okolicy?

[Jad Duszy]

Był w okolicy. Poszukiwacz miał szczęście, że nauka została rozpoczęta, gdy Oprawca jeszcze należał do ognia... kto wie, teraz być może musiałby za nią zapłacić. A tak? jad nie lubił niedokończonych spraw. Wylądował na skale, nieopodal smoka Ognia.
– Na czym skończyliśmy? – Zapytał, spoglądając na Poszukiwacza Kości. Oczywiście smok mógł odpowiedzieć mu czynami zamiast słów... lub tez jednym i drugim. Jad pozostawał w pozycji gotowości, czekając na ruch czy tez słowa ognistego.

[Poszukiwacz Kości]

Jad.. Bądź teraz Oprawca Gwiazd, mógł spodziewać się obu wariantów. Łowca wykonał dwa kroki wstecz, poprawiając przy tym postawę. Zacisnął ponownie mocniej do boków skrzydła, uniósł ogon, rozstawił bardziej na boki łapy i je ugiął. Pochylił swój łeb niżej, pozostając na wysokości nieco powyżej jego barków.
– Na trenowaniu szybkości. – Odpowiedział mu, pomijając pozdrowienia i na tym właściwie kończąc rozmowę.
A skoro o szybkości mowa, to powinien wykonać swój ruch jako pierwszy. Tak też niezwłocznie postąpił czarny smok, mocniej uginając swoje łapy by szybko się z nich wybić w stronę proroka. Łowca zamierzał wylądować tuż przy jego lewym boku, atakując od frontu, na ukos i chcąc bezzwłocznie zaatakować kawałek jego piersi i łapy. Zamachnął szybko i z precyzją łapą, chcąc wylądować pazurami na piersi czerwonołuskiego i przejeżdżając nimi w stronę jego łapy, by przeciąć łuski i skórę znajdującą się tam, doprowadzając do bolesnego krwawienia. W ten sposób też jego pazury mocniej przetną jego łapę, ponieważ to właśnie tam skoncentrowany był atak, od piersi zaledwie zaczynając. Spowodowane wtedy rany byłyby długie i pozostawiłyby ślady potrójnego cięcia, szczególnie głębszego na łapie proroka. Oczywiście jeśli trafi. Nie zamierzał poprawiać jeśli się nie uda. Zamiast tego, od razu po wykonaniu ataku i zetknięciu się prawej łapy (tej którą wymierzał cios) z ziemią, ugiął ponownie wszystkie kończyny i wybił się z nich do tyłu, by wylądować kawałek wstecz na odległość pozwalającą mu zareagować w razie nagłego ataku.

[Jad Duszy]

Jego oczy rozbłysły lekko.
– Chyba raczej na trenowaniu walki wymagającej szybkości, nie samej szybkości. Tego drugiego może cię nauczyć jedynie Nauczyciel – powiedział do Poszukiwacza, po czym natychmiast przeszedł do obrony. Odskoczył w tył jednym płynnym ruchem, cały czas pilnując swojej postawy, a zwłaszcza ogona.
– Może warto pomyśleć o atakowaniu tak zwanych słabych punktów smoka? – Zapytał, a może zaproponował. I postanowił pokazać, o co na przykład chodzi. doskoczył do prawego boku ognistego, ale nie przy środku ciała, a raczej na wysokości barków. Następnie pazurami prawej przedniej łapy wykonał pionowe ciecie – od dołu, przez pachę prawej przedniej łapy smoka. W ten sposób zamierzał ją przeciąć – łuski były tam delikatniejsze, na dodatek można tam było znaleźć większe naczynia krwionośne, a uszkodzenie łapy w tym miejscu powoduje dotkliwy ból i trudności z poruszaniem się.

[Poszukiwacz Kości]

Łowca tylko mruknął pod nosem na pouczenie Jadu. O to chodziło, po prostu streścił swoje słowa, by szybciej przejść do działań. Unik proroka go nie zdziwił, po prostu przyzwyczaił się że wykonuje on uniki z błyskawiczną reakcją, zresztą Poszukiwacz nie dążył do rozlewu krwi, a porządnej walki która wzbogaci jego umiejętności, oświeci go w tym temacie i wprowadzi jakąś innowację do tego co dotychczas znał.
Sugestia proroka go zaciekawiła, zwłaszcza że nigdy nie myślał o atakowaniu słabych punktów. Znał parę podstawowych, których używa w czasie dobijania zwierzyny, z reguły jednak każdy cios pozostawia za sobą jakieś konsekwencje. Gdziekolwiek by nie uderzył, i tak do odbije się na jego zdrowiu w mniejszym lub większym stopniu.
– Na przykład? – Zapytał, oczekując że prorok mu odpowie. Jak mógł się jednak spodziewać, zrobi to w formie ataku. Łowcy więc nie pozostało nic innego jak zaraz zareagować.
Ugiął mocniej łapy, odskoczy – na pewno. Ale postanowił odrobinę zwlec. Chciał przewidzieć jego atak. W końcu był w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie jak zaatkuje – może nie gdzie, ale w jaki sposób. Wojownik był już stosunkowo blisko, adept natychmiast ugiął mocniej łapy, kładąc większy nacisk na lewe kończyny. Z nich wybił się w prawą stronę, pozwalając sobie przechylić grzbiet i prawe łapy tak, by wylądować nim na ziemi. Wówczas, korzystając z nabranej dzięki wybiciu prędkości, delikatnie wygiął swoje ciał w łuk i pomógł sobie się przeturlać pod kątem. Wykonał dwa obroty na ziemi, po czym dostawił najpierw lewe łapy a następnie prawe stabilnie na podłożu, stając przed prorokiem nieco od boku. Nie zawsze było to przyjemne doświadczenie, ale jeśli chciało się szybko odturlać, to trzeba było zapomnieć o dyskomforcie zapewnionym przez grudki kamieni i skał. W każdym razie tyle zdołał uczynić by zaniechać działaniom Jadu Dusz. Zdążył tuż przed unikiem zauważyć sposób ataku jaki wykonał. Jego łapa zamierzała uderzyć go od spodu, ale w jaki sposób dalej? Łowca mógł tylko się domyślić co zamierzał osiągnąć wojownik.
– Celowałeś pod moją łapę? – Zapytał, po czym ugiął mocniej łapy i odskoczył z nich kawałek w tył, na znak krótkiej przerwy na rozmowę.
– A co z innymi słabymi punktami? Zainteresowałeś mnie tym, nigdy nie przykładałem się do tego. Znam tylko konkretne cele jak szyja, pierś, czyli najczulsze miejsca gdzie można pozbawić ciało najwięcej krwi. – Wyjaśnił, po czym w oczekiwaniu czekał na wypowiedź, a po niej łowca będzie miał na pewno jeszcze jakieś pytanie. Chciał wiedzieć jak najwięcej, nigdy wcześniej nie uczył się o anatomii smoka. Podrzynał gardła sarnom i innym zwierzynom, gdyż był to najbardziej opłacalny cel, dający wystarczające rezultaty. W czasie walki jednak wiele razy zdarzało się, że przeciwnicy byli wyjątkowo przezorni w ochronie tych właśnie punktów.

[Jad Duszy]

Smok odturlał się, chociaż jedynie dzięki temu, ze najpierw rzucił się w bok nie nadział się na pazury Oprawcy. Ten nie zaatakował ponownie, patrząc na Poszukiwacza z pewnym niedowierzaniem.
– Chcesz powiedzieć, że nie nauczono cię podstaw? – Zapytał, kręcąc lekko głową. I jak tu móc szlifować swoje umiejętności, skoro nawet podstaw nie opanowało się w stopniu wystarczającym? A jak widać Poszukiwacz jakoś sobie radził.
– Celowałem w twoja pachę. Tam łuski masz delikatniejsze, podobnie jak skórę pod nimi. Dzięki temu łatwiej jest ja przeciąć i uszkodzić tkanki pod łuskami. na dodatek pod pachami przebiegają duże naczynia krwionośne, które łatwo przeciąć. Uszkodzenie ciała w tym miejscu prowadzi do dużego krwawienia, bólu, a także trudności w dalszej walce. w końcu gdy tylko ruszysz łapa, "otwierasz" ranę powstałą pod pachą, wzmagając krwawienie – wyjaśnił Łowcy Ognia.
– Skoro mówisz, ze znasz jakieś słabe punkty, to powiedz mi jakie oraz dlaczego są uznawane właśnie za czułe miejsca. konkretne wyjaśnienie dla konkretnego punktu – powiedział do smoka. Cóż, teoria to tez nauka. Nie tak interesująca, ale w przypadku walki i tak potrzebna.

[Poszukiwacz Kości]

A to były podstawy? Jak widać nie w jego przypadku. Nie pamiętał by kiedykolwiek ktoś mu o tym wspominał, oprócz Jadu w tejże chwili. Wsłuchał się w wypowiedź dawnego wojownika, nie zwracając uwagi na wcześniejsze pytanie retoryczne. Na pysku Poszukiwacza można było dostrzec oświecenie w momencie w którym zrozumiał jaki atak prorok postanowił wyprowadzić i jakie skutki mógłby mieć. Jakby nie patrzeć, to jego wcześniejsza próba miała podobne podłoże, choć zdecydowanie mniej precyzyjne.
Wszelkie konkluzje zostawił dla siebie, by skupić się na pytaniu Oprawcy Gwiazd.
– Na Immanora, kiedy ja ostatnio byłem pytany o teorię.. – Przyznał, nie dowierzając z tego co mu się przytrafiło. Czuł się jak pisklę!
– Moje umiejętności polegały przede wszystkim na praktyce. Nauczyłem się, że najwrażliwszy punkt u większości zwierząt to ich gardziel z tego powodu że najłatwiej jest tam przebić tętnice i pozbawić ciało krwi. Również okolice serca, a raczej okolice barków... Jest takie miejsce niedaleko kości która łączy kości piersi i łap. Tam również łatwo o rozlew.. – Wyjaśnił łowca. No bo takie było proste rozumowanie łowcy. Zabić w najszybszy i najłatwiejszy sposób. Co jeszcze miał pomimo tego wiedzieć? W dodatku, Poszukiwacz Kości kiepsko znał anatomię, niemniej brak ubarwienia zdań w odpowiednia słowa nie znaczył że nie wiedział o co chodzi. Zwierzynę "patroszył" już tyle razy, że wiedział mniej więcej co i gdzie, ale nie interesowało go w jaki sposób co działało. Zapamiętał punkty najwrażliwsze a dalej działał już instynkt, który podpowiadał mu w danej chwili co powinien zrobić, bez koniecznej wiedzy na tej temat.
– Domyślam się, że również ślepia są wrażliwym punktem, jak i skrzydła. A skoro wspomniałeś o pachach, to i tylne łapy zapewne są wrażliwe, jak i całe podbrzusze. – Pomyślał Poszukiwacz, używając do tego zdrowego rozsądku. Jakby pomyśleć, to niby to banalnie proste. Problem w tym że nigdy nad tym nie myślał, a znając życie to prorok znowu go oświeci swoją wiedzą na ten temat. W końcu jakby nie patrzeć, uczy się z prawdziwym weteranem walk. Ciężko o lepszego nauczyciela.

[Jad Duszy]

Najwidoczniej trochę zaniedbano edukacje Poszukiwacza Kości. Cóż, smok był Łowca i teoretycznie taka wiedza nie była mu potrzebna, gdyż w walce lepiej musieli rozeznawać się Wojownicy... Ale przecież takie podstawy każdy powinien znać. Czy o Wojownik, czy to łowca, Czarodziej czy nawet Uzdrowiciel. W końcu na polowaniach i wyprawach też można spotkać groźnych przeciwników.
– Mniej więcej... Tak zwane czułe punkty to miejsca szczególnie narażone na atak, albo ze względu na silne ukrwienie i delikatność w stosunku do reszty ciała, jak na przykład błony skrzydeł, nozdrza czy uszy. Innymi punktami są te, przy których główne arterie występują płytko pod skórą, jak boki szyi, pachy i pachwiny czy tchawica, chroniona przed pazurami jedynie cienką warstwą skóry i łusek bądź futra. Inny rodzaj punktów to te, których uszkodzenie będzie powodować utrudnienie dalszej walki. należą do nich przede wszystkim ścięgna łap oraz oczy, także okolice pyska. Istnieją jeszcze miejsca, których uszkodzenie nie jest tak groźne dla zdrowia i życia, nie powoduje również większych problemów w walce, jednak są one problematyczne do obrony. Zaliczyć można do nich kark oraz ogon – wyjaśnił smokowi.
– Tylne łapy, które wymieniłeś to nie słaby punkt. Ich pachwiny, a także okolice stawów to czułe punkty, ale całe łapy nimi nie są. Oczy, owszem. Skrzydła jak najbardziej, podbrzusze również. Tętnice na szyi znajdziesz głownie po jej bokach, z przodu natomiast możesz łatwiej uszkodzić tchawice. podcięcie gardła jest jednak równie skuteczne co przecięcie tętnic. Potrafisz powiedzieć coś o karku? Dlaczego uważany jest za słaby punkt, dlaczego podczas walki nie powinno się go odsłaniać przeciwnikowi? – Zapytał, spoglądając na ognistego.

[Poszukiwacz Kości]

Łowca słuchał uważnie słów Jadu. Dobrze że nie mówił za szybko, miał tempo idealne dla ucznia by zdołał przyswoić wszystko po kolei. Można było od razu zaznaczyć, że Poszukiwacz nie rozumiał dokładnie anatomii, a słowa jak Aorta czy tchawica musiał po prostu pojąć na samczy rozum. Aorta więc, po wytłumaczeniu Jadu, będzie czymś podobnym do tętnicy. Wywnioskował to ze względu na podobną lokalizacje do tętnic o których wcześniej mówił. Może więc chodzi o to co znajduje się tuż przy sercu? Nie spodziewał się że można tak łatwo je przebić. Aż miał ochotę przejechać łapą po swojej piersi, poczuć te wszystkie organy które znajdują się o dziwo tak blisko..
Tchawica natomiast.. To coś w gardle. Na pewno nie raz już uszkodził ten organ zwierzynie bez świadomości że to zrobił.
Cała ta nauka.. Od początku kojarzyła mu się z nauką o walce przeciw drugiemu smokowi. Wówczas nie pomyślałby o zaatakowaniu skrzydeł czy ślepi. Wydawało mu się to zwyczajnie zbyteczne, gdyż kto mu by uciekał podczas walki, a wzrok w jakim stopniu przeszkadzał? Zarówno zwierzynie tego by nie uczynił, gdyż na takową są o wiele łatwiejsze sposoby. Skoro jednak nauka walki to uwzględnia, musi być to konieczne w praktyce. Poszukiwacz zapamięta o tym, gdy będzie musiał decydować czy ktoś odbierze mu życie, czy on odbierze przeciwnikowi.
Co natomiast mógł powiedzieć o karku? Mógł jedynie szczerze wyznać to co wiedział.
– Wiesz proroku, podstawy walk uczyła mnie twoja córka i teoria skończyła się na prawidłowej postawie. Także nauczyłem się pilnować karku tak by go nie odsłaniać. Skutków jego dopilnowania jednak nie znam. – Przyznał, wzruszając barkami. Nawet jeśli chciał by coś od siebie powiedzieć, to nie wiedziałby co. Wydawało mu się, że gdy odsłania się przeciwnikowi kark, gdy na przykład pomyli się postawę do walki z tą do skradania, to łatwiej się w niego wgryźć. I tyle.

[Jad Duszy]

Tak, w zasadzie Łowcy nie było to tak potrzebne, ale Poszukiwacz sam chciał dowiedzieć się o walce czegoś więcej. W zasadzie może lepiej by wyszedł, gdyby został Wojownikiem, nie Łowcą? Z pewnością miał potencjał, chociaż jeszcze może nie do końca wiedział, jak go wykorzystać. Ale to był jego wybór i Oprawca nie miał zamiaru go kwestionować.
– Skręcenie karku może się równać śmierci, chociaż wymaga dużo siły, więc szybkim smokom raczej ta sztuczka nie wyjdzie – wyjaśnił smokowi Ognia.
– Jednak nie tylko z tego powodu należy go osłaniać. widzisz, jeśli ktoś wgryzie ci się w kark raczej się go nie pozbędziesz. Tym bardziej, jeśli przy okazji wskoczy ci na grzbiet czy chociażby odsunie się spoza zasięgu twoich łap. Nie sięgniesz do niego kłami ani pazurami, cios ogonem czy skrzydłami z takiej pozycji nie będzie tak silny jak w innych przysadkach, wiec niekoniecznie mu zaszkodzi... Innymi słowy trudno jest się wyrwać z takiego ugryzienia – powiedział, spoglądając na smoka i zastanawiając się, czy wiedza ta do czegoś mu się przyda.
– Masz jeszcze jakieś pytania? – Zapytał, spoglądając na ognistego.


//jeśli nie ma pytań raport A i O IV

[Poszukiwacz Kości]

Jego szczęki nieco się rozewrzały słysząc wytłumaczenie wojownika na ten temat. Był na dobrym tropie, myśląc że chodzi o wgryzienie, ale nigdy by nie pomyślał o skręceniu karku. Tak, to zdecydowanie coś, na co zwróci szczególną uwagę.
Ucieszony, uniósł kąciku gadzich warg w zadowoleniu, a ogonem uderzył o ziemię.
– Nie.. Nie mam więcej pytań. Myślę że wiem już wystarczająco. – Przyznał, ochłonąwszy już bardziej i ze spokojem patrząc na wojownika. Nie był wstanie ukryć jednak zadowolenia wymalowanego na jego pysku.
– Dziękuje za przybycie, wyciągnąłem dziś z tej nauki o wiele więcej niż sądziłem. Chciałbym jednak ponownie się z tobą spotkać, przy innej okazji, w luźnej sprawie. – Poinformował. Czarny smok cofnął się o kilka kroków, skinąwszy łbem prorokowi.
– Tymczasem, żegnaj. – Wypowiedział na koniec, po czym obrócił się w bok, rozłożył skrzydła, ugiął mocniej łapy i wybił się z nich, by skoczyć w górę i równo z tym zamachnąć skrzydłami, odrywając się od ziemi i powoli kierując się w stronę terenów ognia. Ciekawe, czy nowy prorok kiedyś za nimi zatęskni?

[Złuszczona Łuska]

Zimny, jesienny wiatr wył głucho w jej uszach, gdy zataczała kręgi nad skałą. Szukała kogoś i chciała się upewnić, czy może na nią nie czeka ukryty przed jej wzrokiem przez wystające głazy. Ale jej oczy nie dostrzegły nic, wiec opadła niżej i z westchnieniem złożyła skrzydła. Miała wrażenie, jakby jej zmęczone mięśnie zaskrzypiały w proteście.
Leniwie ugięła przednie i tylne łapy, zalegając w dość swobodnej pozie. Dawno nie widziała Pożeracza, a że była towarzyskim smokiem, cieszyło ja to spotkanie.

[Mistrz Gry.]

Jednak Czarne Wzgórza nie były idealnym miejscem na towarzyskie spotkania. Szczególnie tak nieprzyjemne miejsce jak okolica przy tez przeraźliwej skale. Dodatkowo pora dnia i nieprzyjemna pogoda sprawiały, że nawet najbardziej radosnemu smokowi zaczynało coś ciążyć na sercu. Było dopiero popołudnie, ale jesienią wcześnie robiło się ciemną. Złuszczona była tutaj sama, czekała na swojego dawnego znajomego, ale zwiastujące deszcz chmury i chłodny, jesienny wiatr nie były zbyt zachęcające. Oby Pożeracz przybył szybko, gdyż nie sądzę, by adeptka chciała pozostać tutaj dłużej sama.

[Poszukiwacz Kości]

Nie w interesie Poszukiwacza było czemu akurat to miejsce adeptka uznała za słuszne by odbyć spotkanie. Jeśli jednak chodziło o surową i ponurą atmosferę tego miejsca, to trafiła idealnie. Jedno z lepszych miejsc na śmierć!
No tak, ale umowa to umowa. Wojownik przybył do Czarnych Wzgórz zgodnie z prośbą Złuszczonej. Wraz ze sobą wziął upolowaną wcześniej kozę oraz pozostawiony kawał żubra. Całą drogę czarny smok przebył na pieszo, jedynie rzekę przekraczając drogą powietrzną – tyle by zdążyć mniej więcej na czas.
Gdy więc udało mu się dotrzeć w umówione miejsce, a z oddali dostrzegł adeptkę, czym prędzej ruszył do niej.
– Mięso o które prosiłaś.. – Powiedział bez wcześniejszego przywitania się, zrzucając swoje zapasy Smacznego.[/color] – rzekł zachęcająco, nawet jeśli mięso do tych najbardziej zachęcających nie należało. Nie wypadało jednak narzekać, co nie?
Odsunął się kilka kroków do tyłu, by dać w spokoju najeść się adeptce. Trochę wyrosła od ostatniego spotkania!
Czekał aż skończy. Usiadł na tylnych łapach licząc czas i patrząc gdzieś w bok. Oj trenowało się z Jadem, a jednak o ile dobrze pamiętał, to warunki pogodowe lepiej wtedy wyglądały. Na prawdę ostatnio robiło się co raz bardziej paskudnie.

[Złuszczona Łuska]

Pożeracz miał rację. Złuszczona była tak głodna, że byle wiatr by jej stamtąd nie wygonił, a mięso w jej oczach spełniało wszystkie kryteria jakie powinno spełniać: zapełniało żołądek i dodawało sił. Na smak zacznie kręcić nosem jak sama zacznie polować.
Rozszerzyła nozdrza, mocniej łapiąc w nie zapach smoka i jego zdobyczy. Kiwnęła mu głową i słysząc jego zachęcający głos bez pośpiechu chwyciła mięso . Zniknęło niemal błyskawicznie, gdy co jakiś czas rzucała spojrzenie Pożeraczowi. Uniosła lekko zakrwawiony pysk, nie trudząc się wytarciem go. Zresztą, tu w otoczeniu skał ciężko byłoby jej się doczyścić. Zostawi to na później. Posłała lekko rozdrażnione spojrzenie swoim klejącym się pazurom.

[Poszukiwacz Kości]

// Poszukiwacz! >D

Czasem zerkał, jak Złuszczona zjada przyniesione przez niego mięso. Robiła to wyjątkowo łapczywie, co go wcale nie dziwiło – wyglądała już strasznie. I on raz znalazł się w takim stanie, doskonale widział w niej siebie.
– Nie dziękuj. Lepiej powiedz co słychać, jak ci idzie szkolenie. – Zagadał. Nie ma co ukrywać. Wciąż mało znał tą adeptkę, nawet nie wiedział na kogo się szkoli. Może to błąd, i jest jej mistrzem a nawet o tym nie wie? Nie, to raczej najmniej prawdopodobna opcja.
I tak jak czy zamierzała, czy nie zamierzała się odezwać, wojownik z ciekawością jej się przyglądał. Wzrokiem przeskakiwał z jednego punktu do drugiego, uważnie analizując jej ciało, kolor łusek oraz jej zachowanie. Chciał na przyszłość ją lepiej zapamiętać, by gdy znowu ucieknie mu na dłuższy czas, być w stanie zauważyć zmiany które w niej nadeszły, oprócz tych naturalnych.