Aleja Zakochanych

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wyciągnął przed siebie jedną dłoń i odchylił lekko wskazujący palec, którego szponem zaczął rysować w glebie jakieś znaki. Nie były to smocze runy, a ludzkie. Skupianie się na nich, na kształcie, na dźwięku za jaki odpowiadały, na wspomnieniu ich brzmienia pomagało mu pozbierać myśli.
– Miałem ostatnio dziwny sen... – zaczął, przywołując go do głowy, a w ciemnej ziemi, nagiej, pozbawionej trawy, pojawiły się wyskrobane w obcym języku słowa, układające się właśnie w wyraz sen. Uczył się pomału, ale grunt to regularność i sukcesywność, a nie gorliwa prędkość.
– I zacząłem się zastanawiać nad ostatnim celem u schyłku życia każdego smoka – wychrypiał ponuro, mrużąc oczy tak bardzo, że teraz jedynie cienka linia przebijała się spomiędzy powiek. Poruszył dłonią. Kolejne ludzkie runy, tym razem oznaczające śmierć..

– Załóżmy, czysto hipotetycznie, że lada moment Cię zagryzę. – Oderwał się od zajęcia i podniósł głowę, spoglądając chłodno na samca. – O czym byś myślał w tych kilku ostatnich chwilach? Żałowałbyś, że czegoś w życiu nie zrobiłeś? Chciałbyś mieć jeszcze możliwość coś dokończyć? – Pytania padły, a on po chwili kontynuował. – Załóżmy również, drugą sytuację, że przed wyrokiem śmierci nałożonym przez przywódcę miałbyś dobę na nacieszenie się tym, co dla Ciebie ważne. Co by to było?

Rzeczny Kolec

Obserwował jak samiec rysuje nieznane mu symbole w ziemi. Cel u schyłku życia... czyli o śmierci? Poruszył i nastawił uszy słuchając, a jednocześnie wciąż zerkając na symbole, do czasu aż nie poczuł na sobie przedłużającego się spojrzenia samca. Wtedy jego spojrzenie spoczęło na nim ze skupieniem i pewnym wycofaniem. Tak właściwie pytania okazały się być cięższe niż podejrzewał. Odpowiadając na nie pomoże mu myśleć? Choć z drugiej strony, aż sam z siebie gorliwe się nad nimi pochylił i równocześnie słuchając mielił w łebku poprzednie zagadnienia.
Ja..hm.. Chodzi, że jakby już na skraju żywota, tak?
Zmrużył ślepia. Mrugnął. Nie był najświeższy umysłem, a ma rozmyślać... Tak właściwie nie raz uciekał przed śmiercią. Zwykle nie myśli, że boi się, że zginie, tylko, że boi się niebezpiecznego drapieżnika. Tak głównie to działał instynktem w takich sytuacjach, a on generalnie działa w celu "przeżyć". Więc idąc tą drogą, właściwie pośrednio nawiewa szponom Aterala.
Tak po prawdzie? Nie wiem.
Lęka się ja śmierci, ale to nie tak, że....hmm...
Kiedy myśli o śmierci przed ślepiami widzę duszę smoczycy, dla której umierać nie chcę. W chwili ryzyka łapie się czego może by jej uniknąć. Ma ja rzeczy, które byłby zrobił gdyby nie to, hm...
Nie jest pewien. Nie był nigdy na skraju potomności to ciężko mi stwierdzić o czym by myślał w chwili śmierci. Pewnie dowie się dopiero wtedy.
popatrzył na smoka. Ciekawe czy by skoczył na mnie aby uzyskać odpowiedź. Pachnie uzdrowicielem. Także jest szansa, że ostatecznie dostałby swoją odpowiedź w zamian za łyk krwi i garść ziół.
Nie żałuję ucieszki z domu i przyjściu do Słońca. Szkoda mu tylko, że matka nie dokończyła podróży, lecz uczy się przetrawić tę boleść i coraz łatwiej przychodzi mu myślenie o tym w inny sposób jak wdzięczność.
Żałować może tylko , że nie został jeszcze łowcą tak jak chciał. Chciałby dokończyć szkolenie, aby samemu zapolować na jelenie.
Przerwał ponownie. Poruszył wąsami w momentalnym zastanowieniu.
Żałowałby zostawiać Baal? Czy byłoby jej smutno gdyby umarł? Nie był pewien, co go lekko zasmucało.
Do skazania. Wtem zaczął nawiązywać do tego. Sądzę ja, że bez uznania stada Ża by nie mógł nic zrobić. Co znaczy, że całe stado byłoby na mnie wkurzone...
Stwierdził, po czym popatrzył po smoku.
Acz chodzi ogólno o co by robił, da? Hm... Może ryby?
Powiedział powoli, jeszcze się głowiąc. Gdyby został mu jeden dzień życia to chciałby go tak fajnie spędzić albo przyjemnie. Ryby są przyjemną opcją. Zaś tą fajną to chyba byłoby spędzenie z kimś czasu na zabawie.
Lubi być że smokami. Zabrałby kogo nad wodę, by fajno spędzić dzień.
Stwierdził wtem, a po chwili znowu popatrzył na smoka.
Czego ty szuka tak właściwo w moich odpowiedziach? Pyta bo sam odpowiedzi nie ma, czy ciekaw czy z twoimi są podobne? Przechylił łepek. Moralność w nich?

Światła Północy

Przytaknął. Sam również myślał nad tym długo - przez wiele księżyców, odkąd widmo osiadło na jego umyśle o porze głębokiej nocy. Nigdy nie bał się swojej śmierci. Bał się czyjejś. Bał się tego, że nie będzie w stanie odwrócić procesu - że zawiedzie jako uzdrowiciel i nie wypełni swojej powinności. Czy istniała jakaś furtka, dzięki której wyrwie smoka z objęć Aterala? Czy będzie mógł dokonać handlu z Bogiem Zaświatów, by swoją duszę oferować za trwanie czyjejś? Wisiało to nad nim od dawna, tak po prawdzie. Lękał się tej nieuniknionej straty jeszcze jako pisklę - kiedy jego brat zasnął podczas nauk, a on, przerażony tym faktem, zwrócił się do matki. Przecież od takiego znużenia blisko do smoczego snu, a ze smoczego snu nie wszyscy się budzili. Lepiej zapobiegać, niż leczyć. Jak zapobiec starości?

– Mhhh. – Zmrużył ślepia. Nie wiem. Nie jestem pewien. To nie tak. Nie. Samiec, w istocie, nie posiadał żadnych interesujących przemyśleń i ciekawych perspektyw, które mogły rzucić jakiś nowy blask na cień tego, co oferowało im życie. Proces... toczył się kołem. Kołem, którego nie mógł strzaskać, ponieważ nie był w stanie ingerować w prawa natury i przemijania. Może gdyby mógł ingerować w czas. Może gdyby mógł strzaskać krąg. Czy nie pogwałciłby wtedy jakichś niepisanych praw świata?

Dużo. Za dużo niewiadomych. Światopogląd samca był natomiast tak do bólu prosty i sztampowy, że Światło czuł jedynie jakąś głęboko zakorzenioną irytację oraz gorycz w związku z tym, że tracił tylko czas i... i że nie mógł patrzeć na wszystko w tak samo prosty sposób.
– Perspektywy przeciętnego smoka szuka – odparł w podobnej manierze, co słoneczny, który w dziwnie pokraczny sposób składał zdania. Czyżby smoczy nie był jego pierwszym językiem? – Moje odpowiedzi to wybiegające poza smocze możliwości hipotezy. Nie odpowiadam na pytanie - szukam sposobu, aby nigdy nie musieć na nie odpowiedzieć, bo żyję w dalekiej przyszłości i zawsze o dziesięć kroków przed samym sobą. Może gdybym funkcjonował tu i teraz, zamartwiał się tylko i wyłącznie czubkiem własnego nosa i prostymi rzeczami... może mógłbym podzielić Twoje odpowiedzi. – Moralność. Tch. Kim był, aby ją oceniać, kiedy dla każdego smoka była inna.

Podniósł się powoli z ziemi. Dostał, co chciał. Czy coś z tego wyciągnął? Nie. Chociaż... może? Może jednak będzie w stanie spojrzeć w to głębiej, kiedy ponownie zaszyje się wysoko w górach. Może życie chwilą, nie zastanawiając się nad każdym kolejnym krokiem, było prostsze. Hah. Oczywiście że, psia mać, było. Trudniej jednak przestawić głowę.
– Uważaj na siebie. Ekimmy lubią noc. – Uśmiechnął się cynicznie i przestąpił między drzewami, by udać się na nocny spacer.

ZT.

Bardzo nie lubiła się gubić na tych całych "Terenach Wspólnych" bo miała wrażenie że NIGDY nie wróci do domu. A to nie było takie proste wrócić, jeżeli mieszały Ci się do cholery zapachy! I to WSZYSTKICH STAD!
Przylaszczka nie mogła już jej pomóc, to też Topola jęknęła, zatrzymując się przy jakiejś alejce.
Pięknie pochylone, splecione ze sobą wręcz w miłosnych uściskach drzewa zapraszały okoliczne smoki na jakieś urocze schadzki.. Tymczasem Czuwaliczka spojrzała na nie z przerażeniem, łapiąc się na tym ze zawędrowała tak daleko iż wszystko jest.. Jednym. Koniec wygląda tak samo, początek pewnie też i środek też.
– O nieeee... O NIEEE... – aż usiadła na zadzie. I rozważała możliwości.
Jak mentalnie pogłaszcze Eshela by po nią przyszedł, to znając jego nie zrozumie i jeszcze sam się zgubi. Jak zaczepi Bestię to może jeszcze ją zdenerwuje a wkurzona partnerka oznacza tylko kłopoty. Arel jest pewnie zajęta... Kogo by mogła poprosić..
No właśnie, jest tu sama. Akurat gdyby przydała się jakaś dusza to nikogo nie ma. Dobrze że jeszcze zmroku nie było albo nie natknęła się znów na Strażnika i rozmawiającą z nim smoczycę? Smoka?... Agh, nieważne!

Duszenie Cierni

Następnym przystankiem w poznawaniu Terenów, było to całkiem urokliwe miejsce. Pochylone i splecione ze sobą drzewa przypominały mu poroże Halli które były jedną z chlub klanów leśnych elfów. Samiec zapikował ku dołowi, przy ziemi gwałtownie rozpościerając skrzydła by wylądować dość niegramotnie co najpewniej był słyszalne dla okolicznej zwierzyny.
Nie spodziewał się znaleźć kogokolwiek w tych stronach a już na pewno nie zagubioną smoczycę. A przynajmniej tak wnioskował po jej zachowaniu i jojczeniu.

Zwilżył nos węsząc znakomitą okazję do wybawienia damy z opresji i ostrożnym, jakby od niechcenia, wolnym krokiem podchodził do smoczycy. Mógł też zgrywać głupka że również się zgubił i jako jedyni będę musieli walczyć o przetrwanie i być może nawet przedłużyć swój gatunek. Druga opcja była jednak zbyt abstrakcyjna więc samiec postawił na opcje pierwszą.
– Proszę, proszę. Co my tu mamy...? Zawodzeniem zbudziłabyś martwych zza grobu. – zaśmiał się dając samicy znać, że jest w pobliżu. Zainteresował go jej zapach. Słońce. Nareszcie będzie miał okazję poznać jakiegoś smoka z tamtych terenów, bo przez te ostatnie księżyce spotykał samych Ziemistych.

Trefna Topola

Długie uszysko poruszyło się, kiedy usłyszała dźwięk a potem słowa. Ah! Bogowie się ulitowali, jednak zesłali jej kogoś! Była biedaczka w takim kryzysie że nawet nie wyczuła w tych słowach złośliwości! O ile.. To był może taki tam żarcik?
– Ah, dzień dobry jak dobrze że jednak nie jestem tu sama! – wstała, podchodząc bliżej. Woń Mgieł nie była dla niej taka obca.. I do tej pory w sumie na żadnym stadzie się nie sparzyła, więc od razu podeszła bardzo optymistycznie do całej sytuacji – Jestem Trefna Topola, Uzdrowicielka Słońca. A Tyy.. Mglisty... – tak, po chwili zauważyła jak głupio to brzmiało. Odchrząknęła więc – Może jakimś cudem, prawem czy potrzebą zmierzasz w stronę granicy Słońca i Mgieł? – poruszała błoną, wbijając złote i świecące ślepia w biednego smoka tak, jak gdyby był ostatnim na tej ziemi. Nie chciała przyznać iż po prostu się zgubiła, jak ostatni leszcz więc wolała pozować na taką co to "właśnie idzie sobie do domu i przyjmie towarzystwo".
He. Hehe.

Duszenie Cierni

Samotna, bezradna i jakże uroczo naiwnie uprzejma samica spowodowała, że samiec aż uśmiechnął się, zastrzygł uchem i zbliżył się do niej o jeszcze jeden krok. Co prawda ich stada miały ze sobą całkiem dobrą relację, a sam przywódca Słońca niejednokrotnie pozwalał smokom z Mgieł na przejście przez granicę z jego stadem by dostać się na tereny poza barierą, ale ufnośc samicy była... Dość intrygująca.
Samiec usadził zadek na ziemi i podrapał się po szyi szponami, cmokając w zastanowieniu, aż wpadł mu do głowy pewien plan.
– Kurde, chciałbym, ale wiesz. Strasznie mnie boli kark, chyba źle przekrzywiłem głowę i wiesz – pomasował się teatralnie i syknął z bólu. – Jesteś uzdrowicielką? Może, no wiesz, coś byś mi pomogła a ja w zamian zaprowadze Cię tam gdzie chcesz – Oh Citith'cie Ty szczwana bestio.

Trefna Topola

To mu się trafił egzemplarz. Inna smoczyca od razu wyłapałaby, co tu jest grane. Ale Topola wydawała się być.. Na prawdę przejęta.. Podeszła bliżej i zaczęła przyglądać się Samcowi, bardzo dokładnie jak gdyby szukała jakiś zranień.
– O rany a bijesz się na arenach? Może sobie coś zwichnąłeś tam? Nie widzę otwartych ran więc to pewnie jakieś naciągnięcie.. – zagaiła podchodząc za smoka. Siadła za nim i delikatnie przyłożyła na miejsce jego karku jeden ze swoich palców, tam gdzie w sumie masował się własną łapą.
– Tutaj? Wiesz, nie mam pary za dużej w łapach ale od czego mamy maddarę. Rozluźnij się proszę! – wyjaśniła a potem skupiła swoją magię, przywołując białe, grube i przypakowane łapy które ułożyły się na karku samca i zaczęły go bardzo niewybrednie, silnie uciskać. Choć Topola uważała by jej twór nie przestawił mu czegoś, to chciała wyczuć dość dobrze jak się mają kręgi. Masaż więc był.. Trochę bolesny ale nic poza tym.
– Przy jakim ruchu dokładnie Cię boli? – pełna diagnoza i profeska, choć była skupiona na swoim tworze..

Duszenie Cierni

Samiec umościł się na ziemi już myśląc, że zaraz otrzyma czuły i delikatny dotyk samiczych łap. Ale jakże miał się za chwilę rozczarować. Nagle coś złapało samca mocno za barki, a ten odruchowo odwrócił łeb w stronę uzdrowicielki pytającym wzrokiem. Skulił uszy, gdy ujrzał umięśnione łapy, które mogły złamać go w pół.
Potem było już tylko chrupnięcie, pisk i łzy z oczu.
Padł na pysk jak długi mając wrażenie, że połowa jego ciała jest sparaliżowana. Ta samica powinna być prywatną uzdrowicielką takich napakowanych wojowników jak Grad czy Pomiot, a nie delikatnego Czarodzieja jakim był Cirith.
Przy jakim ruchu go dokładnie boli?
– Przy... oddychaniu... – wysapał będąc rozlanym na ziemię, po czym ponowił próbę wstania. Spojrzał z przerażeniem w oczach na samicę.
– T-To wystarczy... N-Na prawdę, w-więcej nie trzeba – powiedział spanikowanym tonem przekonując uzdrowicielkę, że w zasadzie to on już jest zdrowy a plecy już mu nie dokuczają.

Trefna Topola

Przypakowane łapska rozmyły się, gdy samiec padł na ziemie a Topola zamrugała zaskoczona. Oj, czyżby nie miała wyczucia? W sumie fakt, ciężko było je złapać gdy nie korzystało się z własnych łap ale.. Taka terapia wymagała siły a Topola zwyczajnie jej nie miała!
Ból przy oddychaniu natomiast ją trochę zmartwił, gdyż wskazywał że ból karku to tylko promieniujący ból z jakiejś innej części ciała. A co jak on chodził z rozwalonymi żebrami? Albo co gorsza miał coś z płucami? Już miała dawać kolejną ocenę, jednak magiczny dotyk zdawał się go nagle uleczyć!
Nie wyłapała aluzji.
– Ah, to widzisz miałeś coś przestawione w takim razie! Bardzo mnie to cieszy że to nic poważnego! – klasnęła w łapy i pokiwała łbem ucieszona – Przepraszam, jeżeli mogło trochę boleć ale wiesz jak to się mówi.. Gdy boli to czujesz że żyjesz! W każdym razie ja jeszcze bym się tak ostro nie biła i na ten kark uważała – wydała swoją opinie, biedna, głupiutka Topolka wstając na cztery łapy. I co, pomogła to może ją zaprowadzi i wreszcie się przedstawi?

Duszenie Cierni

Samiec pokiwał w bólu łbem i łapą masując się po karku. Nie spodziewał się takiego obrotu spraw i dostał nauczkę na przyszłość, by nie dawać się masować uzdrowicielowi... Jakiemukolwiek.
– Postaram się pamiętać – powiedział wzdychając i wstał ociężale, wciąż czując jakby jego kręgosłup był złamanym patykiem, choć po kilku poruszaniach się i rozciągnięciach, faktycznie plecy przestawały boleć. Kiwnął jej łbem aby dać znać, że ruszają w drogę, aby zaprowadzić ją na granice, bo w końcu obiecał i nie był AŻ takim dupkiem żeby rzucać słowa na wiatr. Jeszcze złamałaby mu co innego i byłoby nie za wesoło.
– Możliwe, że za jakiś czas sam będę .... "nastawiać" smokom kręgi. Sam chciałbym być uzdrowicielem, muszę tylko obgadać to z naszą Przywódczynią – o ile ta stara wiedźma wcześniej nie nadzieje go na pal i nie zrobi z niego szaszłyka dla swoich uroczych zwierzątek.

Trefna Topola

Oczy zaświeciły jej się wielkim blaskiem, kiedy to smok wspomniał o ewentualnym nastawianiu kręgów. O RANY! A więc miała przed sobą aspirującego Uzdrowiciela? Ale.. Smok nie wyglądał na młodziutkiego kleryka to też może jak ona jeszcze nie dostał po prostu tutejszego tytułu? A może chciał zmienić dotychczasową ścieżkę, Trefna słyszała że zdarzały się tu takie sytuacje.
– Ohhh! Wspaniale słyszeć o kolejnym koledze po fachu ze Stada Mgieł – uśmiechnęła się, szczerząc czarne zęby. Ogólnie... Aparycja Uzdrowicielki nijak miała się do jej rzeczywistego charakteru, co jeszcze-czarodziej zdążył pewnie zauważyć.
– Gdybyś potrzebował pomocy, jestem do usług. Leczyłeś kiedyś? – dopytywała, nie kryjąc nawet swojej rosnącej ciekawości.

Duszenie Cierni

Zważywszy na okoliczności, uroczość i słodkość Uzdrowicielki przysłaniały niedawne wspomnienia łamania Mglistemu pleców i w jego ocenie idealnie nadawałaby się na kata w ich lochach. Uśmiechnął się nerwowo i przeczesał szponami białą grzywę, porządkując niesfornie opadające kosmyki na jego czoło.
– Normalnie jestem Czarodziejem, ale nie leży mi ta rola. Dlatego po konsultacji z Przywódczynią mogę zostać Uzdrowicielem, ale najpierw potrzebuję jakiejś wiedzy. Hmm.... – spojrzał na smoczycę w chwilowym zastanowieniu.
– Właściwie to mogłabyś mi pomóc a ja na pewno się odwdzięczę i kiedy będzie u Was kiepsko z ziołami czy brakowało łap do pracy, mogę wtedy się zrewanżować za szkolenie. Co Ty na to? – usiadł na zadku by poczekać na odpowiedź uzdrowicielki. Takie układy nie były złe, zwłaszcza że przecież jako stado mięli dużo interesów względem siebie.

Trefna Topola

Topoli to nie trzeba było dwa razy powtarzać że ona ma w czymś pomóc. I to jeszcze w nauce Uzdrowicielstwa! Zaraz przysiadła baaardzo blisko niego, złapała go za policzki, przysunęła łeb... Oh, całus?
– Nie musisz mi dwa razy powtarzać, koleżko.. – wycharczała jak jakiś demon a potem puściła go, odsunęła się i przeczyściła gardziel. Ona! W roli nauczyciela! Znowu!
Uwielbiała to
– To może od początku. Szukałeś kiedykolwiek ziół? Gdziekolwiek? Zaczniemy sobie od nich bo to jest najdłuższa część nauki, ohh – zaśmiała się – Podam Ci teraz kilka miejsc i powiesz mi, gdzie Twoim zdaniem można odnaleźć zioła. Mokradła, Słodka Rzeka, Morze, Pustynia, Równina, Las i Góry.. – wyrecytowała wszystko, pewnie a potem spojrzała z zaciekawieniem w ślepiach na samca. Ot, dla niej pewne rzeczy były osobiste ale dla kogoś, kto dopiero wkracza w ten świat, mogłoby to być.. Trudne.
A ona jeszcze nie kończyła! Wyciągnęła mu babkę lancetowatą, rumianek oraz muchomora z torby.
– I jak myślisz, w jakim miejscu każde z tych ziół rośnie? – hehe, to teraz się zacznie..

Duszenie Cierni

Samiec spojrzał z małym lekiem w oczach na uzdrowicielkę gdy ta złapała go gwałtownie za pysk i przysunęła się, wlepiając w niego swoje wielkie, okrągłe i puste spojrzenie. W normalnych warunkach potraktowałby to na całkiem dogodną okazję na mlem po jej nosie, ale po połamaniu mu pleców uśmiechnął się tylko głupkowato.
gdy ta go puściła, pomasował się łapą po policzku. Słuchał jej uważnie i kiwał łbem, nie przestając masowania się po pysku.
– Ta, kiedyś szukałem ziół z moją kompanką. W zasadzie myślę, że można znaleźć je wszędzie? Nie wiem co prawda jak z pustynią, ale wydaje mi się, że wszędzie będą różne rodzaje tylko inne gatunku będą w innych miejscach. No, nie wiem jak zioła słodkowodne poradziłyby sobie w morzu, gdzie woda jest słona. W górach też coś może rosnąc? Tak myślę. – podrapał sie pod brodą i wyciągnął szyję w stronę uzdrowicielki, a dokładnie ziół które pokazała. Powąchał je i zastanowił się chwilę, nie było to wcale proste zadanie.
– Tego grzyba to bym szukał w lesie – No to akurat było całkiem proste a te dwa pozostałe? Nie wyglądały jakoś szczególnie. I jedno miało kwiatki i drugie. Samiec wysilił swoje szare komórki intensywnie i w końcu się wyprostował, metoda eliminacji była w tym momencie najlepsza.
– W wilgotnych miejscach bym się nie spodziewał tego kiwatka z białymi płatkami czyli morze i inne rzeki odpadają. W lesie też nie widziałem ich za dużo, ale na równinach jest od cholery tego dziadostwa. Tak samo jak ten lichy kwiatek – pokazał szponem na babkę – ale nie wiem jak w lasach i górach. W lasach się nie przyglądałem bo są dość nie wyróżniające się a po górach chodze dość rzadko – wzruszył barkami. Nie był pewny czy dobrze odpowiedział, nawet jeżeli się pomylił, to w zasadzie nie było to nic złego, bo żadnych ziół nie znał.

Trefna Topola

Słuchała go bardzo cierpliwie i z uśmiechem na pysku, kreśląc na ziemi między nimi dość obszerne kółka. Przy pierwszym napisała "Równina" przy kolejnym "Lasy", następnie "Tereny Podmokłe", potem "Tereny Morskie" a na końcu dopisała "Tereny Górskie".
– Dokładnie, wszędzie a pustynia była podpuchą na która nie dałeś się złapać. Tam nie ma ziół leczniczych – wyszczerzyła kły w uśmiechu. Podniosła najpierw wspomnianego grzyba – Muchomor w istocie rośnie w lesie, najbardziej po deszczu. Interesuje nas jego kapelusz – tu postukała w niego – Dajemy go pacjentowi do żucia, dokładnego bo jest trochę łykowaty a potem przełknięcia, jeżeli stwierdzimy u niego postępującą infekcję w ranie choć najczęściej to ratunek przy zatruciu jakimś jadem lub toksyną. – odłożyła grzyb do kółka z "Lasami" i pochwycila kwiaty, o których mówił w drugiej kolejności.
– Rumianek pospolity owszem, występuje tylko na równinach. Ma ładny zapach a jego płatki, sparzone wcześniej na gorącu są zbawienne przy wszelkich ranach ślepi lub chorobach, takich jak zapalenie rogówki. Chociaż, stosuje się go też ogólnie na miejsce w którym zaobserwujemy jakieś zapalenie, bowiem jego działanie jest przeciwzapalne.. Co jeszcze.. – zastanowiła się, kładąc go do kółka z "Równiną" – Alternatywnie, gdy stwierdzimy czarny kaszel robi się napar z tych płatków, który nasz poszkodowany wdycha a gdy przestygnie to wypija. Nie poj smoków wrzątkiem, to partaczy robotę – zachichotała, ujmując tym razem ostatnie z przedstawionych ziół.
– Babka Lancetowata to zioło, którego zawsze brakuje. Moja Mistrzyni tak mówiła, smok który uczył ją leczenia zresztą też. Występuje na Równinie i jak dobrze zauważyłeś, również w górach – pokiwała z uznaniem łbem – Jest ona na krwawienie, swoją popularność zawdzięcza temu iż wystarczy ją rozgnieść aż puści soki i pozostawić jak najdłużej na ranie ale i nie za długo. Na dobrą sprawę ja trzymam, do póki krwawienie się nie zmniejszy. Oprócz tego zapobiega infekcją oraz zakażeniom. – wyjęła drugi listek babki i ułożyła jeden w górskim kółeczku, drugi w równinnym. Potem wyjęła kolejne cztery, tym razem zioła – Topolę Czarną, Melise, Ślaz Dziki oraz Rzęśl.
– Choroby, o których wspomniałam wyjaśnię Ci na koniec bo trochę ich jest. Szczególnie że smoki lubią się nie leczyć, to też dobrze byś poznał powikłania danej choroby. No ale, kolejne zioła jak myślisz gdzie należą? Podpowiem że jedno jest wodne a kolejne powiązane jest z moim imieniem – Uzdrowicielka uwielbiała zielne tematy, to też ta nauka i przedstawianie ziół było dla niej przyjemnym zajęciem!

Duszenie Cierni

Samiec słuchał uważnie słów tej osobliwej uzdrowicielki i oglądał uważnie zioła, które jak się okazało, dobrze odgadł ich środowisko w którym rosną. Przyglądał się każdej roślinie, biorąc ją w łapę i obracając w palcach a następnie wąchał, by zapamiętać ich woń żeby następnym razem wiedzieć, czego szukać.
Patrzył w których kółkach rozmieściła konkretne zioła aż nagle wstał i podszedł do jednego z drzew i zerwał równo z niego korę.
– Wybacz, bez zapisania to gówno zapamiętam – powiedział chrapliwym głosem i szponem wyrył podobne kółka i opisywał zioła zaznaczając strzałkami do której grupy należą konkretne rośliny.
Wyjął też z torby bukłak aby zwilżyć sobie pysk i wręczył go samicy, bo wyglądało na to, że jeszcze długo będzie trajkotać.
– Musiałbym zapytać się naszego Gwiazdora jakich ziół brakuje, bo nie patrzyłem na nasz składzik jeszcze – odpowiedział zamyślony i widocznie skupiony na nauce.

Trefna Topola

Zachichotała na jego uwagę.
– Zrozumiałe! Więc może ja będę po kolei wyjmować zioła i mówić co jest jakim a Ty będziesz zapisywać? – zagaiła, upijając z bukłaku podanego jej trochę wody. Potem oddała go.. No i lecimy z wyjaśnianiem.
– Ta kora to Topola Czarna, stosowana głównie na gorączkę lub szok spowodowany zranieniem. Trzeba jednak dawać ją w małych ilościach, ponieważ zbyt mocne zbicie temperatury może smoka zabić. Napar robimy, kilkukrotnie gotując korę na wrzątku.Topola rośnie jedynie w lasach – wrzuciła korę do kółka z oznaczeniem leśnych ziół. Poczekała aż samiec zapisze całość i szła dalej, ujmując listek melisy.
– Melisa to również zioło uspokajające, dobre na nerwicę i depresję, jeżeli kiedykolwiek widziałeś smoka którego dręczy coś na duszy, warto zastosować długotrwałą kurację melisą, bowiem robimy z niej napar. Rośnie na równinie jak i na terenach podmokłych, ma bardzo intensywny zapach – wyjaśniła, kładąc jeden listek w kółko podmokłych ziół, drugi w równinnych. Następnie ujęła ślaz.
– Ślaz Dziki to nasz sojusznik w walce z magicznymi ranami. Niweluje jej działanie w organizmie na jakiś czas, bowiem przy ranach magicznych będziesz mieć często sytuacje gdzie wyczujesz jeszcze obcą maddarę w ciele. A ponadto przyspiesza proces gojenia. Wystarczy go utrzeć na maź i nałożyć na ranę. Ślaz występuje w lasach i równinach. – wyjaśniła, znów odkładając dwa listki w odpowiednie pola. Dała czas smokowi na zapisanie i szła dalej, bowiem mieli dość dużo do przerobienia. Ujęła łodyżkę..
– Rzęśl. Jej łodyżki dajemy do żucia również, gdy mamy do czynienia z ranami magicznymi ale potrafi wiele więcej. Jest świetna na koncentracje, zbicie ciśnienia, na szok czy przeciw zakażeniom. Ah, na ból głowy też świetnie działa. Smok który uczył moją mistrzynie ponoć śmiał się iż jest to zioło "na wszystko" hah. Rośnie w słodkich rzekach – rzuciła, odkładając rzęśl na odpowiednie kółko. W sumie.. Z torby wyciągnęła morszczyn.
– Plecha morszczynu pęcherzykowatego wygląda tak i występuje w morzu. Używa się jej przy regeneracji wzroku i na wszelkie choroby z nim związane. Po prostu wyciskasz pacjentowi sok do oczu – zachichotała, odkładając morszczyn na miejsce. Potem sięgnęła po grzybień.
– Kłącza grzybienia białego również występują w słodkich wodach. Działa zbawiennie przy poparzeniach i odmrożeniach, wspomaga regeneracje smoczej skóry. Takie kłącze suszymy, ścieramy na proszek i łączymy z odrobinką wody by zrobić pastę, którą nakładamy na zranione miejsce i zostawiamy aż do wyschnięcia. I to ostatnie zioło, które znajdziesz pod wodą, tak na serio – rzuciła, odkładając grzybień. I.. Czas na mały teścik.
– Znając już część ziół, powiedz jak potratowałbyś ciężko rannego smoka z poparzonymi ślepiami? Na ciężkie rany dobrze jest dać tak z trzy rodzaje ziół, od razu mówie – posłała mu tajemniczy uśmiech. No, zobaczymy jak tu uczeń robił notatki! Choć Topola nie pospieszała wcale..

Duszenie Cierni

Samiec zaśmiał się cicho i skrobał wciąż szponem po wierzchniej części kory. Kiedy nie próbowała go połamać, była bardzo urocza, szkoda że nie ma takich samic w Mgłach. Gerna była oziębła, Mahvran to potwór, Veir w sumie to nie znał, ale była teraz partnerką Gwiazdora. Pomiot to w zasadzie prawie jak samiec. A reszta to jakieś podlotki które nie znają jeszcze życia. Westchnął wewnętrznie, pragnął jedynie czułych i samiczych łap, objęcia... SKUPIENIE! Tak, skupić się na nauce.
– Eeeee, tak to dobry pomysł – nie wiedział na co się zgadzał, bo w zasadzie wyłączył się na to pierwsze co powiedziała, ale na wszelki wypadek dalej robił notatki. O to na pewno, Topolę to teraz będzie kojarzyć ze swoją, w zasadzie nauczycielką.
Notował szponem dalej, aby nie umknęły mu najważniejsze rzeczy. Musiał notować gdzie szukać konkretnego ziela, jakie są jego zastosowania i jak je przygotować aby poprawnie działały. Jeszcze trzeba było pamiętać która część rośliny miała lecznicze właściwości. Zaraza.
Sporo tego było.
Wreszcie samiec mógł na chwilę przestać notować i skupić się na teoretycznym leczeniu.
Zobaczmy...
Przeczytał swoje notatki stukając szponem o ziemię zastanawiając się jakich ziół by tu użyć, pamiętając też, że oczy smoka są bardzo delikatne.
– Na pewno użyłbym plechy morszczynu pęcherzykowatego, ponieważ jest to zioło zalecane głównie do oczu, na samo poparzenie dałbym pastę z kłączy grzybienia białego no i może dałbym ślaz na przyśpieszenie gojenia tych oczu bo nie wiem czy poparzenie zostało spowodowane magią czy przez wojownika. Jeżeli byłaby to maddara najpewniej dałbym może rzęśl? – zastanowił się przez chwilę – Chociaż ślaz też jest na rany magiczne – zerknął na swoje notatki – Tak, dałbym morszczyn, grzybień i ślaz. – spojrzał na swoją nauczycielkę upewniając się czy dobrze wykonał swoje zadanie.

Trefna Topola

Topola słuchała go bardzo dokładnie, mając na pysku wciąż miły i serdeczny uśmiech. Taka już była, nie czuła potrzeby zachowywania się inaczej w stosunku do smoka, choć ten dalej bardzo niegrzecznie jej się nie przedstawił!
– Dobrze, rzęśl szybciej się aplikuje więc zamiast ślazu w przypadku rany magicznej były lepszy. Ale ja sam ślaz w ranie robionej fizycznie podmieniłabym na babkę lub rumianek. Rumianek też jest dobry na ślepia ale ma właściwości przeciwzapalne i dobrze radzi sobie z zakażeniami. Ale lecimy dalej z tymi ziołami, dobra? Świetnie sobie poradziłeś! – poklepała go po ramieniu z uśmiechem a potem wyciągnęła kolejne zioło.
– Tak wyglądają owoce kaliny, które można znaleźć zarówno na równinie jak i w lasach. Robi się z nich gęsty wywar, który podajemy pacjentowi w przypadku krwawienia wewnętrznego lub czarnego kaszlu. – po dwa owoce powędrowały w odpowiednie kółka. A ona nie zamierzała się tutaj zatrzymywać, kolejne owoce znalazły się w jej łapie.
– To nasiona lulka czarnego, występujące na terenach podmokłych. Kruszy się je i wrzuca do wody, tworząc napar przeciwbólowy ale świetny jest też na nerwicę czy czarcią grypę. Od razu Ci powiem że przy tej grypie trzeba działać szybko bo jest śmiertelna – rzuciła, odkładając nasionko w kółko ziół z terenów podmokłych. Następnie wyjęła szyszki chmielu i nim coś powiedziała, dała swojemu towarzyszowi je powąchać.
– Szyszki chmielu zwyczajnego znajdziemy na terenach podmokłych ale też na równinach. Napar przegotowuje się kilka razy i potem odcedza te szyszki by uśpić pacjenta, co jest dobre przy bardzo bolesnych ranach. Ale nie można przesadzić, więcej niż cztery szyszki to dawka śmiertelna a mniej niż dwie nie zadziałają – wyjaśniła, odkładając szyszki w odpowiednie miejsca na ich całej "planszy". No dobrze, teraz z torby wyjęła kolejne rewelacje, dając czas smokowi na zapisanie. Jeżeli skończyło mu się miejsce na korze, zaskoczyła go wyciągając długi kawałek sztywnej skóry na której w sumie nawet lepiej się pisało. Ot, ona sobie zrobi nowe "pisadło" a jemu lepiej będzie pisać, co nie?
– To kłącza arcydzięgielu, które rosną tylko w górach. Przerabiamy taki ususzony korzeń i wcieramy go w dziąsło pacjenta, który jest w szoku lub cierpi na migrenę czy ból łba. – rzuciła i odłożyła go do górskich ziół. To nie kooooniec!
– Młode liście czosnku niedźwiedziego również rosną tylko w górach. Doskonały na zakażenia chociaż i na leczenie grzybicy tez się świetnie nadaje. Po prostu gnieciemy i nakładamy na ranę, pozostawiając jakiś czas. Można też zrobić napar do wdychania, po prostu rzucasz je na wrzątek i każesz wdychać. Działa świetnie na regeneracje płuc i wspomaga oddychanie – wyjaśniła, odkładając liście a potem wyjęła prześliczne kwiaty!
– Ostatnie z górskich ziół to żmijowiec zwyczajny z którego robimy napar. Wrzucasz kwiaty na wrzątek, czekasz aż napar się zaparzy i przestudzony podajesz pacjentowi. Takiemu, który ma coś złamane bo żmijowiec jest doskonały na regeneracje kości. Oprócz tego uspokaja i działa przeciwkaszlowo – wyjaśniła, odkładając kwiaty w miejsce górskich ziół. Odchrząknęła i zrobiła sobie małą przerwę na łyknięcie wody.
– To teraz przychodzi do Ciebie gagatek, który ma złamanie zamknięte barku. Jest.. Średnio ranny, widzisz że trochę mu się we łbie kręci ale aż trzech rodzajów ziół używać nie musisz. Wystarczą dwa, co to będzie? Niech będzie że to rana bez ingerencji magii – kolejny mały teścik, hmm?

Duszenie Cierni

Jakby to ująć... Gdy samicza łapa sunęła w jego stronę, ten tylko nerwowo przełknął ślinę, czekając na kolejne porcje łamania kości. Miłym zaskoczeniem było, kiedy ta poklepała go po ramieniu a ogon samca mimowolnie zaczął poruszać się tak, jak gdyby był to osobny byt.
Chrząknął cicho zdając sobie też sprawę, że zachował się jak największy kutas i nie przedstawił się samicy, która właśnie w tym momencie dzieliła się z nim swoją wiedzą i w zasadzie szkoliła go do roli uzdrowiciela.
Gdy ta zrobiła chwilową przerwę na złapanie oddechu, smok przerwał jej na chwilę chrząknięciem.
– Nie przedstawiłem się, nazywam się Duszenie Cierni... Ale możesz mi mówić Cirith kiedy nikogo innego nie ma w pobliżu – mruknął oblizując nos i wracając do wysłuchiwania dalszych lekcji. Wciąż tez sumiennie robił notatki zapisując wszystko co samica mu przekazywała.
– Dobra, to w takim razie skoro ma wewnętrzne złamanie tooo... Dałbym mu napar ze żmijowca – pokazał szponem na kółeczko z ziołami górskimi. Ale co podać na zawroty łba? Hm, to było dobre pytanie. Samiec stukał szponem o ziemię coś mamrocząc pod nosem i co chwilę zaglądając do swojego kajetu z kory w którym miał swoje notatki. Zacisnął pysk nie mogąc za bardzo znaleźć podpowiedzi w notatkach co nieco go sfrustrowało.
– Nie mam pojęcia jakiego ziela użyć na zawroty głowy, ale skoro ma złamanie to może być jakieś wewnętrzne krwawienie? Wtedy dałbym owoce kaliny, ale na same zawroty... Nie mam pojęcia – no cóż, w końcu była to nauka i nie musiał od razu wszystkiego wiedzieć.
Na pewno będzie musiał wielokrotnie przeglądać notatki i podpierać się nimi przez dłuuugie księżyce.–/color]
– A co z pacjentem który się rzuca i nie chce dać się wyleczyć? – spytał dłubiąc szponem w kle – uśpić go?

Trefna Topola

◂Jormungand▸ Żywiołak Ziemi (wąż)		◂Haefnir▸ Niedźwiedź Polarny
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 1\| P: 3\| A: 1		S: 2\| W: 1\| Z: 1\| M:1\| P: 2\| A: 1
A, O, Skr, Śl: 1		B, Pł, Skr, Śl, A, O: 1

Bara T2		Kuda T2
[ nosi srebrny łańcuch ]		[ nosi złoty kolczyk na płetwie grzbietowej ]
S: 2 W: 1 Z: 2 M: 1 P: 2 A: 1		S: 2 W: 2 Z: 1 M: 1 P: 2 A: 1
Pł, O, Kż, Śl: 1 Skr, A: 2		O, Skr, Kż, Śl: 1 Pł, A: 2

◂Jormungand▸ Żywiołak Ziemi (wąż)		◂Haefnir▸ Niedźwiedź Polarny
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 1\| P: 3\| A: 1		S: 2\| W: 1\| Z: 1\| M:1\| P: 2\| A: 1
A, O, Skr, Śl: 1		B, Pł, Skr, Śl, A, O: 1

Smoki Wolnych Stad