Kwarce Ataku i Obrony

[Szczerozłota]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Znów przybyła do kwarców, aby nieco się podszkolić. Ostatnio wszystkie smoki były zajęte, nawet jej było śpieszno. Podbiegła do kryształów i ułożyła pozywienie i kamienie przed nauczycielami.
– Chciałabym lepiej walczyć i się bronić, proszę, pomóżcie mi – poprosiła grzecznie i przysunęła bliżej im zapłatę, czekając na reakcje kamieni.


|1x akwamaryn, 1x rubin, 1x tygrysie oko, 1x diament Atak II |

[Opiekun]

Kwarce nie były wybredne: choć atak i obrona były dwoma zupełnie różnymi rzeczami, wydawać by się mogło, że magiczni nauczyciele doskonale wiedzieli, czego pragnie Plagijka. Zapłata zniknęła, a przejrzysta struktura kwarcu rozjaśniała od wewnątrz światłem tak mocnym, że na chwilę zupełnie zawładnęło wzrokiem Szczerozłotej. Wizja nadeszła chwilę później. Trening, który zgotował dla smoczycy głos w jej głowie nie był ani lekki, ani przyjemny, ale z pewnością był efektowny. Jeszcze trochę i Szczerozłota będzie mogła poszczycić się umiejętnościami ataku godnymi wojowników.
Szczerozłota
-1x akwamaryn, 1x rubin, 1x tygrysie oko, 1x diament;
+ Atak II

[Jadowity Jeż]

Szalej przypałętał się do kwarcu, który daje większe zdrożności ofensywne i defensywne. Wyczuwał, że to właśnie ten kamień, więc bez namysłu położył dary na jego powierzchni.
– Kamieniu, spraw, abym mógł sprawniej atakować. Żeby mi te pojedynki szły lepiej, i takie tam.. – rzekł Szalej, nieco zmieszany. Żeby „lepiej szły” to chyba nieco zbyt wygórowane, raczej powinien powiedzieć: w ogóle coś wygrać. Dostawał cięgi na arenie, niestety, prawda boli. Tojad zachował to w tajemnicy, gdyż naruszyłoby to jego reputacje najgroźniejszego i nieustraszonego. Pewnie i tak niektórzy niedługo się dowiedzą, ale cieszmy się chwilą.




/ 2x onyks, szmaragd, opal za atak II

[Opiekun]

Groźny, niegroźny... Szalej z pewnością miał jeszcze sporo do nauczenia się i w tym celu przyszedł przed oblicze kwarców po raz kolejny. Nie ważne, że przed tymi konkretnymi jeszcze go nie było. Grunt, że wiedział, nad czym chce pracować i jasno wyartykułował swoje pragnienia, także duszki bez chwili zawahania zagarnęły przyniesioną przez niego zapłatę, a kwarc... cóż, kwarc zrobił to, do czego został stworzony: rozbłysnął, oślepił i zawładną umysłem na dłuższą chwilę, podczas której, dzięki wizji, Ziemny miał okazję udoskonalić swoją technikę ataku. Wizja, jak wszystkie inne, trwała aż do momentu, w której ciało, pomimo stania w jednym miejscu, sprawiało wrażenie, jakby Szalej właśnie stoczył niezliczoną ilość walk. Ból zmęczonych mięśni będzie czuł jeszcze przez kolejne kilka dni, ale chyba było warto, prawda? W końcu taki wycisk musiał zaowocować na arenie (lub gdziekolwiek indziej).
Szalej Jadowity
– 2x onyks, szmaragd, opal;
+ Atak II

[Słodycz Ziemi]

Do Kwarcu Obrony przyszedł już sam Trufla, niosąc w pyszczku dwa kamienie szlachetne, które następnie starannie ułożył przed wspomnianym kwarcem. Wiedział już co i jak, a był przecież odważnym biesem, nie potrzebował opiekunki w postaci swojej Łowczyni. Chciał móc się lepiej bronić przed drapieżnikami, które ostatnio dosyć często zaczepiały go na polowaniach. Jak widać jego groźny, odstraszający wygląd nie stanowił wystarczająco skutecznej obroni przed wściekłymi gryzoniami. Usiadł owijając ogonem łapy i czekał aż zacznie dziać się magia.

// 2x jaspis za obronę II dla Trufli

[Opiekun]

Kiedy Trufla złożyła przed kwarcem zapłatę w postaci kamieni szlachetnych, ten odpowiedział za pomocą wizji.
Obrona to nie tylko uniknięcie ran.
Głos w biesowej głowie powtórzył tę sekwencję parokrotnie, raz po raz stawiając kompana łowczyni przed atakującym wrogiem. Przez długi czas, jedyne o czym stworzenie mogło myśleć to kolejny napastnik, kolejny atak, wymagający szybkiej reakcji i cechy otoczenia, które mogą na obronę wpłynąć. Trening wcale nie był łatwy, ale na szczęście nauczyciel cierpliwie tłumaczył Trufli, w jaki sposób zachować się w określonej sytuacji. Później bies próbował samodzielnie, później smoczy głos komentował, a uderzenie serca później już byli w innej lokalizacji, o innych cechach i wymagającej innego podejścia.
Trening mógł być dla kompana bardzo wyczerpujący, ale na pewno był owocny: gdy swoimi ślepiami znów zaczął widzieć rzeczywistość, kwarce i rozciągające się ponad nimi zachmurzone, wieczorne niebo, był przygotowany do starć z drapieżnikami. Może nie idealnie, ale na zadowalającym poziomie.
Córa Róż
– 2x jaspis;

Trufla
+ Obrona II.

[Jad Grzechotnika]

Samiec przybył pod Kwarc Ataku i Obrony i westchnął cicho. Mora gdzieś zniknęła, on nie mógł dłużej czekać. Podejmowanie nauk od nowa byłoby jedynie stratą jego ale i czyjegoś czasu, a jako zastępca musiał się dobrze prezentować. Powoli podszedł do kamienia i położył sześć pełnych porcji mięsa. Usiadł na swoich łapach, złożył swoje skrzydła i czekał na dalszy rozwój sytuacji.

//24/4 mięsa na III poziom Ataku

[Opiekun]

Ofiara została przyjęta niemalże natychmiast po tym, jak ją złożono: duszki najwyraźniej albo śledziły ostatnie wydarzenia w Ogniu, albo rozumiały potrzebę serca Gorejącego, albo jeszcze coś innego. Fakt jednak pozostawał taki, że umysł Jadu bardzo szybko owładnęła magia kwarców.
Nauka ataku nie była prosta, bowiem wymagała czegoś więcej niż zdania się na instynkt drapieżnika, a nauczyciel bezlitośnie wskazywał wszystkie błędy w procesie. Widmowi przeciwnicy także zaczynali się mnożyć i, choć w praktyce Ognisty nie ruszył się sprzed kwarców ani o szpon, kiedy wreszcie wynurzył się spod ich wpływu w rzeczywistość, dyszał ciężko, czując w kościach ogromne zmęczenie.
Realnych śladów walki nie było, pozostawała za to pamięć i świadomość, że może podjąć się jeszcze trudniejszych pojedynków.
Gorejący Jad
– 24/4 mięsa;
+ Atak III

[Pamięć Oceanu]

I znowu tutaj...
Tym razem naprawdę nie miała innego wyjścia! Poważnie!
Po ostatniej rozmowie z Pełnią wiedziała już, że samą magią smok nie żyje i jeśli spotka przeciwnika odpornego na maddarę, będzie musiała wiedzieć jak się z nim uporać gołymi łapami... uh, pomyślałby kto. Problem jednak był wielki niczym góra, ponieważ nie lubiła stosować tego rodzaju przemocy. Nie, nie, wróć! nie lubiła stosować żadnego! Ale Jeśli już musiała, to wolała stuknąć kogoś konarem w głowę, niż własnymi pazurami go rozczłonkowywać.
Dlatego też położyła szmaragd i tygrysie oko przed kwarcem ataku.
Później mięso, owoce oraz cytryn przed kwarcem obrony.
Poprosiła Bożków o wiedzę z tego zakresu, możliwie jak najmniej krwawą, bo nie chciała po zapadnięciu w sen mieć wizji z jakichś... jakichś takich dzikich walk i nie wiadomo czego! Musiałaby to odchorowywać przez kilka księżyców na sto procent.

/szmaragd, tygrysie oko za atak I
/2/4 mięsa, 2/4 owoców, cytryn za obronę I

[Opiekun]

Kwitnąca musiała odczekać swoje przed obliczem kwarcu, co było dość dziwne, biorąc pod uwagę, że kontrastowało z jej dotychczasowymi doświadczeniami.
W końcu, wreszcie, coś zaczęło się dziać… to znaczy, nie coś, tylko to, co zwykle: zapłata magicznie wyparowała, a energia wypełniła kwarce od środka, rozżarzając je i sprawiając, że jasne światło zupełnie oślepiło młodziutką Księżycową, zabierając jej wzrok na rzecz wizji i głosów dwóch różnych smoków, które przeprowadziły ją przez etapy atakowania, a także obrony. Krok za krokiem, młodziutka smoczyca uczyła się w jaki sposób unikać ataków przeciwnika, jak je parować… ale też jak samodzielnie zadawać rany, czy to smokom, czy innym stworzeniom.
Kwitnąca Łuska
– cytryn, szmaragd, tygrysie oko;
+ Atak I;
+ Obrona I

[Mackonur]

Czas rozpocząć operację o kryptonimie "Uber Ojciec Borsuk". Axarus wziął ze sobą swojego ukochanego ojca, którego zamierzał przeszkolić z kilku rzeczy przy kwarcach. Przede wszystkim trzeba nauczyć ją się bronić i atakować, ma być potężnym borsukiem! Łowca zabrał ją do kwarcu ataku i obrony, po czym postawił przed sobą dwa martwe łosie , jako zapłatę, po czym wyciągnął przed siebie tabliczkę z drewna.
„POTĘŻNY ojciec borsuk” – Napisał na jednej z nich. „Tata powinna wszystkim pokazać, że z nią się nie zadziera, a jeżeli już, to, że będzie potrafiła się obronić w razie czego” – To akurat rozłożył na kilka tabliczek.

//8/4 mięsa za A i O: 1 dla kompana Taty

[Bezmiar Barw]

Nieco zajęło mu dotarcie tutaj z opiekunem, w niewielkiej torbie trzymał kilka kamyczków, zaś za sobą ciągnął mięso. Tatko oczywiście pomagał, a i tak nie zdołali zabrać wszystkiego. Zatrzymał się przed jednym z kwarców, popatrzył na niego i w końcu odezwał.
– Chciałbym umieć walczyć. – jako zapłatę ułożył stosik mięsa, całkiem spory.

//16/4 mięsa za atak i obronę I

[Opiekun]

Trening czynił mistrza i niezależnie od tego, czy był to kompan, czy smok, wszyscy byli traktowani przez kwarce raczej równo. Atak i obrona były natomiast umiejętnościami, które smoki musiały opanować, jeśli chciały radzić sobie w dorosłym życiu. Azhar przybył tu więc z właściwym nastawieniem. Oba kwarce po otrzymaniu ofiary, zapłonęły jasnym światłem, przekazując wiedzę przodków klientom warsztatu. Choć przez długi czas ani Tata, ani młody Ognisty nie ruszyli się z miejsca, ich mięśnie po wszystkim zdecydowanie odczuwały wysiłek, któremu poddani zostali w wizji... cóż. Grunt że od teraz potrafili walczyć.
Mackonur
– 8/4 mięsa;

Tata
+ Atak I
+ Obrona I

Azhar
– 16/4 mięsa
+ Atak I
+ Obrona I

[Huragan Popiołów]

Nie miał chyba szczęścia w znajdywaniu nauczycieli. Jedni albo nie potrafili skleić nauki tak, żeby nie zasnął przy okazji, a inni chcieli go przy okazji zabić. Łapy znów poniosły go do Kwarców. Tym razem przyniósł cztery czarne jak noc onyksy.
Usiadł przed wielkimi, błyszczącymi kamieniami i uśmiechnął się do nich krzywo.
Paradoksalnie one były w stanie więcej go nauczyć. No może nie więcej niż Astral.
Nie było drugiego takiego jak on.
Kładź już te kamienie, bo nie chce mi się tu sterczeć. Burknął Retwarh. Chciwe są i tyle.
– Nie. Żądają dobrej zapłaty. Może ich nie lubię, ale przynajmniej w kwestii pieniędzy są uczciwe.

//4x onyks za Atak i Obronę I

[Opiekun]

Tym razem adept nieco poczekał, może przez wypowiedziane słowa?
– Od razu za darmo by chcieli. – rozległ się cichy głosik, jak by gdzieś dalej ktoś akurat odchodził i na koniec rzucił ostatnie słowa, nie dając tym samym drugiemu odpowiedzieć. Onyksy z cichy stukotem zsunęły się na ziemię, po której poturlały się, by zniknąć gdzieś z boku, zaś kwarc rozbłysk nieco oślepiając samca. Nie wiadomo ile czasu minęło, a sam zainteresowany nauką odbył ją we własnym łbie. Jak przy każdej nauce zaczynało się od podstaw, prostych ataków siłowych, czy zręcznościowych. Pokazaniu miejsc, gdzie powinno się atakować oraz jak, nie obyło się bez ćwiczeń. Następna była obrona, różnorakie zbicia, uniki jak i rozproszenia. Na koniec Ziemisty czuł się równie zmęczony, co po prawdziwej walce, a przecież nie ruszył się nawet o pazur. Po świetle nie było już śladu, a cała potrzebna wiedza pozostała w umyśle smoka.

Sproszkowany Kolec
– 4x onyks
+ Atak I
+ Obrona I

[Przejaw Anomalii]

Tym razem Przejaw pojawił się w świątynnym warsztacie celem udoskonalenia swoich umiejętności. Kwintesencja wręcz przykazała mu dokończenie nauki, którą razem zaczęli, a on nie zamierzał się sprzeczać z jej wolą. Dotarłszy więc do jednego z kwarców, wyjął ze skórzanej torby wcale nie takie małe zawiniątko. Wewnątrz materiału kryło się multum ziółek, związanych ze sobą gatunkami, aby się nie pomieszały. Położył je więc przed kwarcem i tak oczekiwał, w myślach prosząc o pomoc w poprawieniu własnego ataku.

~ 5x arcydzięgiel, 5x babka lancetowata, 5x czosnek, 10x orzech, 15x topola, 10x żywokost, 5x żmijowiec oraz 5x kozłek za Atak III

[Opiekun]

Pewnie niejeden duszek kojarzył wspomnianą przez Przejaw wojowniczkę, jednak nie o nią teraz chodziło. Młody wojownik przyszedł do kwarcu po konkretną umiejętność, a właściwie doszlifowanie jej do najwyższego stopnia. Niema prośba, spotkała się z początkową ciszą, podczas której wojownik wyłożył ładnie posegregowaną zapłatę. Z początku mógł obserwować jak zioła, pęczek, po pęczku powolutku odsuwają się, by finalnie zniknąć gdzieś w cieniu po prawej stronie. Kilka oddechów później kwarc rozbłysnął delikatnym światłem, a Chaber na moment znalazł się myślami zupełnie gdzie indziej. To właśnie w nich miał miejsce jego trening, podczas którego poznał resztę tajników walki. Gdy wszystko minęło mięśnie jego kończyn wołała o odpoczynek, jednak czuł, że teraz walki mogą pójść nieco lepiej.

Przejaw Anomalii
– 5x arcydzięgiel, 5x babka lancetowata, 5x czosnek, 10x orzech, 15x topola, 10x żywokost, 5x żmijowiec, 5x kozłek
+ Atak III

[Biała Łuska]

Kolejnym i ostatnim przystankiem, po kwarcu kamuflażu, były kwarce ataku i obrony. Młoda czuła się już znacznie pewniej względem specyficznych kamieni, najwyraźniej napełnionych nieco niezrozumiałą dla młodego umysłu mocą. Cóż, dopóki były przydatne nie planowała wgłębiać się w ich naturę, szczególnie, że chęć opuszczenia świątyni rosła z każdym kolejnym mijającym uderzeniem serca.

Stanęła przed kwarcami, wydobyła ze swojego tymczasowego mieszka kamienie. Ułożyła przed kwarcami kolejno dwa rubiny, tygrysie oko i diament, a w głowie ponownie sformułowała swoją prośbę, tym razem prosząc o naukę ataku i obrony. I tak jak wcześniej, znieruchomiała, czekając na efekty.

/2x rubin za atak I, tygrysie oko, diament za obronę I

[Opiekun]

Ktoś z pewnością przyglądał się młodej smoczycy, było to jednak zupełnie normalne, w końcu opiekunowie kwarców musieli jakoś odebrać zapłatę. Tym razem nie musiała tyle czekać, blask, następnie wizja. Kamienie szlachetne zostały po cichu zabrane. Stała na równinie, nie dało się jej dopasować do żadnej tej, występującej na terenach Plagi. Naprzeciwko niej stał niewielki ryś, dopasowany do rozmiarów Argii. Jak na razie nie ruszył się, a kolejny głos wytłumaczył podstawy walki. Pokazał punkty witalne, wyjaśnił dlaczego właśnie tak je nazwano i jakie konsekwencje niesie atak w nie. Szczególnie podkreślone zostały ślepia, wystarczyła cięższa rana by stracić wzrok. Smoki różnie uczyły, jedni wpajali, by nie atakować tak na arenie, inni po prostu informowali, że istnieją, a sam cel ataku powinno wybierać się z głową.
Najpierw była pozycja, kolejne wyjaśnienia, ewentualne poprawki. Już wiedziała, że powinna ułatwić poruszanie, zmniejszyć ryzyko zachwiania. W końcu nadszedł czas na właściwą część nauki, drapieżnik ruszył do ataku wyprowadzając zamaszysty ruch prawą łapą, by pazurami przejechać po lewym barku. Głos pomógł, błyskawicznie wytłumaczył, dzięki czemu udało jej się zbić atak. Właśnie w taki sposób ćwiczyli kolejne zbicia, blokady oraz uniki. To samo dotyczyło samych ataków, czy to pazurami, zębami, ogonem i inne. Wszystko było wytłumaczone, jeśli trzeba było, powtarzane, aż do udanych akcji.
Na koniec była równie zmęczona co po przedniej nauce.

Argia
– 2x rubin, tygrysie oko, diament
+ Atak I
+ Obrona I

[Odłamek Raju]

Po raz kolejny zawitała w warsztacie, tym razem musiała iść zamiast lecieć by nadążył za nią jej leniwy kompan. Obejrzała się na Erbena i posłała mu lekki uśmiech, zachęcając go by podszedł bliżej.
– Dzień dobry Aradai! Duszki! – przywitała się wesoło. – Jak się miewacie? Wszystko w porządku? – przechyliła głowę w zaciekawieniu. – Dziś dołożę wam dużo pracy, przepraszam! – z góry uprzedziła, zerkając na torbę wypchaną po brzegi kamieniami. Przyda się Pladze, przyda się jej.

Wyłożyła pierwsze opłaty przed kwarc, od razu rozglądając się za kolejnymi.

// dla Erbena:
Atak 2: 2 kamienie
Obrona 2: 2 kamienie

[Opiekun]

Naokoło smoczycy kolejny raz zebrało się kilka duszków, akurat będących w kwarcach, każde takie przywitanie ściągało niewielką widownie. Wśród nich był również Aradai, uprzedzony wcześniej o przybyciu Odłamka, czekał tutaj od rana.
~Witaj. Nie ma za co przepraszać, robimy to na co dzień. ~ niezmienny, wesoły ton głosu rozbrzmiał w głowie smoczycy.
~U nas dobrze, mamy co robić. ~ wraz z tymi słowami, przeliczył ułożoną zapłatę i zgarnął w płetwy, by zabrać gdzieś na bok. Kwarc rozjaśniło delikatne światło z wnętrza, powoli przybierające na intensywności, zaś do umysłu krokodyla wkradła się wizja. Delikatnie, powoli, co by nie spłoszyć nowego kompana.
Najpierw był cichy głos, spokojnie tłumaczył jakie ataki mógł wykonywać, objaśnił punkty witalne. Oczywiście w niezbyt skomplikowane sposób, by Erben wszystko zrozumiał. Jak na drapieżnika przystało, był przystosowany do walki. Nie tylko zęby i pazury były jego atutem, silny ogon również. Tylko czy na prawdę, takie tłumaczenia były mu potrzebne?
Jedno z ćwiczeń miało poprawić jego celność. Znajdował się pod wodą, z pewnością w jakiejś rzece. Jej prąd nie był zbyt mocny, to jednak wystarczyło by nadać dodatkowej prędkości przedmiotom płynącym wprost na niego. Wraz ze zbliżaniem, coraz bardziej przypominały one ryby, pierwsze sztuki były większe od smoczej łapy. Krokodyl miał je zaatakować, warunkiem było trafienie w łeb lub jak najbliżej wskazanego celu. Pierwsze próby jak najbardziej udane, zęby oraz pazury przednich łap bez problemu dosięgły gdzie trzeba. Dalej nie było już tak lekko. Nadpływające zwierzęta stały się mniejsze, do tego próbowały unikać ciosów. Nieraz przyśpieszyła nagle, by wysmyknąć się z zamykających się szczęk, gwałtownym zakrętem unikały pazurów. Praktyka czyni mistrza i po jakimś czasie, każde kolejne próby okazywały się lepsze. Do momentu trafienia wszystkich pięciu ryb, jak pojawiły się w niewielkiej ławicy.
Wtedy też na moment zapadła ciemność.
Tym razem znalazł się na otwartym morzu, wyjątkowo głębokim. Jak wzrokiem sięgnąć, naokoło nie było widać nic, zaś na dole jedynie czarna głębia. W końcu jednak coś z tej czerni wypłynęło. Lewiatan, większy od krokodyla. Nie czekając na nic, ruszył na kompana chcąc staranować go. Natarcie przypuszczał od dołu, z zamiarem uderzenia w miękki brzuch tępymi wypustkami. Czasu na obronę nie było zbyt wiele, prosty unik był tutaj najlepszym rozwiązaniem. Dlatego też Erben rozpoczął prace ogonem, a wraz z nim całym ciałem, chcąc umknąć na przód. Drapieżnik wyprowadzał atak, za atakiem. Próbował uderzać łapami, ogonem, nacierał całym ciałem lub gryzł. Nieraz niewiele brakowało, by zranił broniącego się gada, ten jednak nie odpuszczał i z coraz większą lekkością odpierał natarcia. Nie do końca wiadomo ile czasu im to zajęło, przerobili jednak na prawdę wiele, od uników, po zbicia.
Gdy wszystko znikło, od razu na nowo zobaczył kwarc i swoja opiekunkę. Zmęczony, na pewno poradzi sobie od teraz lepiej w boju. Sam kwarc zgasł, oczekując na kolejnego chętnego.

Odłamek Raju:
-tygrysie oko, szafir, 4/4 owoców. 4/4 pożywienia
Erben
+ Atak II
+ Obrona II