Młode Spotkanie XV

[Wspomnienie Nocy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Spotkanie zaczelo się robić coraz ciekawsze. Smoki plagi zdecydowanie je ubarwiły, podczas gdy Strażnik Gwiazd nie pozwalał sobie wejść na głowę. Zdecydowanie miał więcej charakteru niż Pełnia z początku się spodziewał, odbierając jego postać jako sztywną i pozbawioną własnego zdania marionetkę którejś tam boginii. A tu proszę, niespodzianka! Nie dość, że podważył dziwne plagijskie zasady, to jeszcze nie tracił nerwów i nie dawał im się sprowokować. Młodzikom z tego stada wyraźnie się to nie spodobało i rozpoczęły przedstawienie.
Syn Sosenki i Przesilenie wpatrywał się kpiąco w pultające się smoki z plagi i uderzył cicho ogonem o ziemię, jak gdyby przyklaskujac temu cyrkowi, który właśnie rozstawili i kręcili. Podejrzewał, iż nic im z tego nie wyjdzie. Widać było, iż prorok nie należy do takich, których można w kaszę dmuchać podobnymi dogryzkami i dziecinnymi docinkami. Ale przynajmniej dostarczą rozrywki reszcie zebranym.
– Mogliby strzelić focha i po prostu stąd odejść, nie? – wymruczał cichutko do ucha Szakłaka, będąc na poły rozbawiony, a na poły zażenowany. Dobrze, że identyfikował się z wodą.
Zastanawiał się chwilę nad pytaniem proroka. Szczerze mówiąc bardzo mu odpowiadało stwierdzenie, iż powinien skupić się przede wszystkim na sobie. Pełnia nie był aż tak altruistycznym smokiem, by oddawać innym swoje nagrody i raczej nie lubił się dzielić, chyba że z rodziną lub gdy nie miał wyboru.
– Poprosiłbym o dar wiecznie pełnego żołądka, czy coś. Tak żebym nie musiał jeść, nie czuł głodu i miał z tym całkowity spokój, ale jednocześnie żebym nie słabł i nie podupal na zdrowiu z tego powodu – zakomunikowało biało-czarne smoczątko. Uważał swój pomysł za dobry, miałby jeden uciążliwy obowiązek z głowy. Te ciągle polowania wydawały mu się nużące, a szarpiący żołądek głód nie był jego ulubionym uczuciem. Poza tym w jakimś stopniu odciążyłby łowców że swojego stada, więc to nawet podwójna korzyść.

[Maros]

Po raz kolejny wysłuchała odpowiedzi na zadane przez nią pytania, brzmiało to dość sensownie... Ciekawe ile takich smocząt czy też obecnie dorosłych smoków żyje na około oraz czy one same wiedzą od kogo się wywodzą. Czy też żyją w słodkiej niewiedzy, wierząc, że ich rodzicami są obydwa gady zajmujące się nam od pierwszych chwil życia. Ne rozwodziła się nad tym zbyt długo, kolejne pytania otrzymywały swoje odpowiedzi. Nadszedł również czas na pytanie Strażnika.
Co wybrała by jaką przysługę od boga? Na chwile obecną przez jej łepek przewijało się wiele pomysłów, część wydawała jej się zbyt banalna, aby zawracać nią głowę bogom.
– Nie wiem, ciężko mi stwierdzić co potrzebowała bym po całym procesie zdobycia iskry.... Zapewne zostawiła bym ją i użyła w sprawie na prawdę dla mnie ważnej – było to stwierdzenie zupełne szczere, najzwyczajniej nie widziała sensu w gdybaniu co też by wybrała. Będzie myśleć jeśli w przyszłości uda jej się stanąć przed tym wyborem.

[Defekt Świadomości]

Słuchała Proroka, lecz na tym etapie już z niezbyt dużym zainteresowaniem. Choć lubiła dowiadywać się nowych rzeczy, tak spotkanie i przebywanie wśród dużej grupy smoków wśród której każdy musiał się odzywać było zwyczajne męczące. Chciała wrócić do domu, do rodziny i porozmawiać z nimi na tematy które ją interesując, wiedząc, że rodzice nie będą wymijać jej pytań a zwyczajnie się przyznają kiedy nie będą czegoś wiedzieć.
Westchnęła cicho, gdy usłyszała kolejne słowa Proroka.
– Chciałabym... wiedzę – odezwała się po kilku innych smoków – A dokładniej odpowiedzi na pytania na które nie byłby w stanie odpowiedzieć mi żaden inny smok, a jedynie bogowie.
Chyba, że też użyją argumentu, że "są rzeczy których smoki wiedzieć nie mogą", heh. Ale czy to wtedy oznaczałoby, że nie wypełnili jej obiecanej przysługi i nie mogłaby wziąć czegoś innego w zamian?
Ale czy w ogóle można było im ufać i wierzyć, że jej nie oszukają?
Cóż, być może dowie się w przyszłości.

[Żabi Plusk]

Malec do samego końca słuchał uważnie proroka. Zauważył, że z każdym kolejnym wyjaśnieniem zaczął rozumieć coraz więcej i więcej. Co prawda wciąż duża porcja docieranych do niego informacji nie miała dla niego zbytnio sensu, jednak małymi kroczkami w końcu udało mu się pojmować niektóre rzeczy. Cieszył się na samą myśl o tym fakcie, bo to oznaczało, że jednak uda mu się wyciągnąć coś z tej bardzo nietypowej lekcji i może przyda mu się to na dodatek jeszcze w przyszłości!
Strażnik zakończył swoją wypowiedź i zlecił im już ostatnie w trakcie tego spotkania polecenie. Mieli powiedzieć, o co chcieliby poprosić bogów. Cóż, bardzo dobre pytanie. Malec tak praktycznie nie pragnął niczego, bo jego życie na ten moment mu się podobało i było w pełni zadowalające. Miał kochających rodziców, super rodzeństwo, stado, więc co mu było więcej do szczęścia potrzebne? Zastanawiając się nad odpowiedzią na pytanie zadane przez starszego smoka, pisklak w międzyczasie wsłuchiwał się w to, co mają do powiedzenia inni. Jako pierwsi zabrali głos młodziki z Plagi, a ich słowa... sprawiły, że maluch odrobinę się przestraszył. Brzmieli strasznie niemiło i zwracali się do prowadzącego spotkanie tak niekulturalnie. Czy rodzice nie nauczyli ich manier?
Instynktownie przysunął się dość blisko do Pełni i Szakłaka, zaczynając się czuć coraz niepewniej. W sumie chciał już wrócić do domu, wtulić się w futerko mamy i po prostu zasnąć. Był już odrobinę zmęczony i choć spotkanie bardzo mu się podobało, to chyba miał już na dzisiaj dość. No i jako że jego ekscytacja zaczęła powoli opadać, jego nieśmiałość uderzyła ze zdwojoną siłą, bo obecność innych smoków coraz bardziej go przytłaczała.
– Chciałbym... żeby moja rodzina i stado byli zawsze szczęśliwi i bezpieczni. Żeby nic złego nikogo nigdy nie spotkało – odparł cicho, z wyczuwalnym już zmęczeniem w głosie, wlepiając swe piwne ślepka w postać proroka.

[Bogini Piękna]

Słuchając odpowiedzi Strażnika, skupił głównie na tej skierowanej do niego, co nie znaczy, że całą resztę kompletnie zignorował. Po prostu ciężko było przyjąć dosłownie każde słowo wypowiedziane przez zebraną młodzież i później przez samego proroka. Mango zastanawiał się nad tematem moralności i przysięgi, gdyż nawet jeśli sądził, iż nigdy w życiu nie opuści Ziemi to jednak nie przewidział sytuacji, w której na stołku przywódcy zasiądzie ktoś niegodny tego tytułu. Na pewno nie chciałby uciekać do innego stada jak ostatni tchórz, ale bunt brzmiał trochę za zdradziecko jak dla niego.
Wokół Plaga jak zwykle burzyła się po swojemu, choć w przypadku Strażnika to go mało obchodziło. Stary maruda potrafił zachodzić smokom za łuskę, a Mango nauczył się już, że to konkretne stado lubi miauczeć na wszystko w grupie, uważając swój wspaniały kodeks za coś praktycznie świętego. Niech robiąc, co tam uważają. Dopóki to nie zawiera porywania Ziemistych to go nie interesowało.
Pytanie o przysługę go zaintrygowało i tym razem łatwiej było mu śledzić co reszta mówi. Pomysły były ciekawe, ale Mango siedziało co innego w łebku.
-Czy używając przysługi można porozmawiać z już zmarłym smokiem? – zapytał, wskazując tym samym, co on sam by spróbował zrobić. Jego mamy nie będą żyć wiecznie, wiedział o tym, ale... Często wolał o tym nie myśleć. Może i po ich śmierci uda mu się z nimi spotkać?

[Szelest Kroków]

Wysłuchał słów uważnie, marszcząc lekko łuki brwiowe, gdy prorok zwrócił się do niego. Nie mówił nielogiczne, tyle dobrze. Nie zamierzał się wykłócać, bo i nawet nie miał o co – zwyczajnie kiwnął łbem, dając starszemu znak, że rozumiał i przyswoił do siebie te informacje. Nie miał czasu na ich dogłębną analizę, na to miał przyjść czas dopiero później, kiedy będzie sam, kiedy będzie sam, w spokoju. Tymczasem przeszedł do pytania proroka. Przysługa? Huh, to było ciekawe. Odpowiedź, zdawałoby się, była dla niego prosta.
– Chciałbym być silny, by bronić moje stado i rodzinę – rzucił ze spokojem, spojrzeniem mimowolnie przechodząc na swoje rodzeństwo, w tym na Żabę, który swoje pragnienie też, poniekąd, skupił na rodzinie.

[Bandycka Groźba]

Mir słuchała odpowiedzi proroka, ale nie przemawiał on do niej wybitnie. Największy problem miała z tą całą "cierpliwością" w poszukiwaniu odpowiedzi.
– Nie zgodzę się z tobą, proroku. Jeśli ktoś jest dość dojrzały by zadać pytanie, to znaczy że myśli o danej kwestii i powinien otrzymać odpowiedź, bo zadawanie pytań jest częścią tego poszukiwania. Co jeszcze mamy robić? Tańczyć? Śpiewać, układać kantyczki na boską cześć? Zadaję pytanie, dostaję odpowiedź. Wszystko inne jest manipulacją, kłamstwem lub ukrywaniem prawdy. – odparła krótko, szeleszcząc czerwoną grzywą. Nie docierało do niej, że podróż może być celem samym w sobie. Dla niej liczył się króliczek, którego trzeba było dopaść. Warknęła nieprzyjemnie.
– Dobra ogółu? Dlaczego mam się przejmować czymkolwiek innym, niż dobrem swoim i Plagi? Dlaczego mam w ogóle zaprzątać sobie głowę smoczym ogółem, który gdy tylko nadarzyła się okazja rozmontował Cień? Gdzie wtedy była moralność? Gdzie wtedy było dobro smoków, które potraciły swe domy i ciężko uzbierane dobra, hmm? – zapytała retorycznie, nie oczekując nawet odpowiedzi.
– Ja zapewne zażyczyłabym sobie wskrzeszenia, żebym mogła poderżnąć gardło smokowi, który poderżnął je mnie. – odpowiedź była prosta. Widziała po ciotce, jak użyteczne może być posiadanie bogów na smyczy. – Albo zażyczyłabym sobie, żeby taki bóg chronił nas przed innymi bogami i ich napaściami czy jak wolisz to określać "cierpliwym poszukiwaniem prawdy". – udzieliła jej się buntownicza atmosfera ze słów Heboga i Bjallvara.

[Ostatni Uśmiech]

Smok zamruczał i położył uszy po sobie. Słuchał innych, słuchał Proroka ale na chwilę obecną miał ochotę jedynie przypalić mu zad. Szczególnie w obronie poddenerwowanej Rhys. O co mógły prosić.
– Dożywotnie szczęście przy poszukiwaniu kamieni szlachetnych.
Zawsze można je na coś wymienić. Jedzenie, nauki, leczenie. Może i bogactwo nie czyni szczęśliwym ale na pewno można wtedy liczyć przede wszystkim na sobie a nie polegać na innych. To poleganie zawodzi.
Przeciągnął się. Skoro była już końcówka. Kompletna nudaaa.

[Strażnik]

Sam nie wiedział jakiej reakcji oczekiwał po smokach, bo gdyby grobowo milczeli, po tym jak niemal spiłował sobie język, z pewnością nie byłby usatysfakcjonowany. Pomyślałby, że nie zrozumieli niczego albo znużyło ich to na tyle, że nawet nie mieli ochoty się zaangażować. Sprzeciw był zaś męczący, bo grał mu na nerwach i w równie istotny sposób czynił jego wysiłek bezwartościowym. Jak przekonał się jednak, wysłuchując stanowiska Heboga, walka zawsze była lepsza od apatii, którą przejawiali niektórzy. To samo zresztą powiedział mu Hojny zanim odszedł. Wiedział dobrze, że na miejscu młodego – gdyby się rzecz jasna nie zgadzał – w podobny sposób rozebrałby wypowiedź na części i skrytykował. Z tą tylko różnicą, że w jego wieku byłby jedną z tych osób, które mruknęłyby do siebie niezadowolone, milcząc dalej dla własnego bezpieczeństwa. Nie sądził oczywiście, że podobną odwagą samiec mógłby wykazać się w samej Pladze, przed swoim liderem, ale kto wie – być może się mylił.
Nie przerywał mu w żaden sposób, przemieścił się tylko parę kroków, żeby w razie czego nie zostać zasłoniętym przez ciało albo skrzydło mówcy.

– Doceniam twój wkład Hebogu – podsumował apatycznie – Spotkanie młodych to też możliwość wypowiedzenia przed innymi swoich poglądów. Nie musimy się zgadzać, lecz... – zrobił krótką pauzę i spojrzał po pozostałych smokach – ... to nie oznacza, że nasze racje są różne i nieporównywalne. Moralność jest obiektywna, ale niezgłębiona i kodeks może działać tylko zgodnie z nią albo przeciw niej. To iż jej nie uznasz nie znaczy, że inne smoki tego nie przejrzą, bądź że samo doświadczenie nie zweryfikuje tego co opłaca się bardziej – O ile Hebog nadal słuchał, Strażnik spojrzał mu prosto w ślepia. Nie wahał się, nie martwił że zostanie niezrozumiany, więc także jego ton wybrzmiał bardziej stanowczo. Bo o ile nie miał autorytetu i każde uderzenie serca dłużej na Skałach sprawiało, że gnił w środku, pewne wartości były większe od niego oraz od bogów. Musiało tak być, inaczej nigdy nie wykształcono by żadnej wartości, a dla niego jako osoby nie byłoby już na nadziei.
– Co do twojego życzenia – moje pytanie było eksperymentem dla waszych myśli, niczym zobowiązującym. Nic się nie stanie jeżeli zmarnujesz swoją potencjalną szansę, bo tylko ty decydujesz w jakim kierunku podążysz – Bo czy bogowie mieliby zapłakać nad niewykorzystaną przysługą? Miał nadzieję, że nie, inaczej rzeczywiście daleko byłoby im od istot obiektywnych.

Na komentarz Bjallvara nie odpowiedział w ogóle, bo nic do powiedzenia nie było, ale spojrzał na niego przelotnie, żeby wiedział iż został wysłuchany. Był ciekaw czy niektórym smokom przeszkadza bardziej koncept istot potężniejszych od nich samych, czy rzeczywiście uzasadniali powody ich krytyki. Takowe definitywnie posiadała Mir, ale nim zabrała głos, uprzedziło ją kilka innych smoków, w tym jeszcze Viliarowy syn.
Westchnął, słysząc jakie wnioski zdecydował się wyciągnąć. Wiedział iż gdy ktoś dążył do zmiany był to długi, skomplikowany proces, wymagający nie tylko odpowiedniego środowiska, ale i nastawienia. Prorok rozważał oczywiście pewną szansę iż nastawienie malca zmieni się, bo zawsze w takowe zdarzenia wierzył, lecz nauczył się też, by równocześnie nigdy na nie nie liczyć. Po prostu patrzył i wcale-nie-tak-okazjonalnie się irytował.
– Ładna mowa nie wystarczy Raganie – rzekł głośno, na tyle świadomy nadchodzącego zakończenia, że nabrał nowych sił, chociaż jedynie na krótko – Nawet jeśli nie od razu, smoki prędzej czy później przejrzą kłamstwo, nieszczerość, wahanie, brak pasji. Nie da się na zewnątrz pozostać inną osobą, niż jest się w środku, a podstawą przysięgi jest właśnie szczerość i zgodność ze samym sobą – To także wiedział z własnego doświadczenia. Nie tyle ze względu na smoki, które krytykowały go za sam sposób, w który na nie patrzył – bo obawiały się krytyki, lecz ponieważ wiedział kogo skrzywdził wierząc w rzeczy niezgodne ze smoczą naturą.
– Stanie się bogiem definitywnie wykracza poza wyznaczony limit, ponieważ wysiłek związany z przyniesieniem iskry jest obiektywnie nieproporcjonalny do nagrody – Przymknął pysk nieco gwałtowniej. Ragan wciąż był tylko dzieckiem, do cholery – Mówiłem też, że jest to niemożliwe do wyproszenia – Nawet gdyby było, nikt nie ofiarowałby tak wielkiej mocy za sam spacer poza barierą.

W zasadzie niewiele smoków miało względem przysięgi jakiś konkretny pomysł, choć to nieszczególnie go dziwiło, zwłaszcza że nawet jako dorosły smok nie miałby co do tego pewności. Aedal potrzebował namysłu, Sól chciałaby ograniczyć potyczki z drapieżnikami, – całkiem interesujące – a Świetlik myślał po prostu o zwierzęciu do posiadania. Widać było jego bagienne korzenie, skoro miał aż takie upodobanie w żabach. Każdemu z nich prorok lekko skinął łbem, jednego rozumiał, pozostali dwaj nie przedstawiali zupełnie niemożliwych próśb.

– Jest tak mówisz Rhys , ale powinnaś nauczyć się, że jeżeli nie będziesz myśleć nad sensem swoich czynów, rozmowa z tobą, nawet dla bliskich może okazać się frustrująca. Racja nie wiąże się ze smokami, więc mogą ją posiąść ci których nie cierpisz, tak samo jak ci o których się troszczysz – Istotnie, było to cholernie męczące, ale cóż poradzić, że właśnie takim było życie? Ale to raczej nie było wnioskiem, do którego chciał żeby doszła, zwłaszcza że wydawała się... prostym smokiem – Ostatecznie jednak decyzja należy do ciebie. Zawsze będą istnieć wartości, z których smoki będą po prostu rezygnować – Ostatnie zdanie wybrzmiało prawdopodobnie nieco zbyt surowo, jakby rzeczywiście spisał Wodną na straty, ale koniec końców dał jej perspektywę, nad którą mogłaby przysiąść, gdyby miała na to dość sił.
– Niekończąca się ryba niestety zbyt mocno odcięłaby cię od sposobu życia innych smoków – jako gatunku. Własne polowania, czy nawet pozyskiwanie mięsa od łowców pozwala ci lepiej pojąć doświadczenia pozostałych. Nawet jeśli bogowie mogliby to uczynić, czy to na pewno uczciwe, aby ofiarowali komuś aż tak niezależną, łatwą ścieżkę? Nie byłoby to zgodne z ich naturą, gdyż mogą ofiarować wsparcie, a nie ustawić wasze życie za was – Nie znał Wodnej na tyle by stwierdzić, czy rzeczywiście wzięłaby nabytek i zaszyła się z nim na dnie jeziora, by tam leniwie obżerać się, jak to przystało na...
Nie był rasistą. Nie był rasistą.
Odchrząknął.

Goździk, która wcześniej przyjęła skruszoną pozycję już nieco bardziej zaangażowała się w rozmyślanie o potencjalnej nagrodzie. Był to teoretycznie stan docelowy, którego powinien oczekiwać, bo młode skupione na konkretnym bogu wydawało się smokiem, który w przyszłości rzeczywiście poświęci im więcej czasu. Nie poczuł jednak nic pozytywnego. Jedynie chwilowy brak irytacji – Jestem pewien, że jakaś odmiana tej prośby mogłaby zostać spełniona – Odpowiedział młodej, bez specjalnego zaangażowania, ale też nie wrogo.

– Wydłużenie życia Zorzo , jest bez wątpienia możliwe, lecz tak jak wspomniałem przy Rhys, o ile macie żyć zwyczajnie pośród smoków, nie każda przysługa jest możliwa w wymarzonej formie – Nie sądził by to odbierało bogom mocy, bo to oni decydowali o granicach swojej ofiarności, a przecież równie dobrze mogliby nie dać nic.

Westchnął za to gdy usłyszał Pełnię. Nie mógł mieć mu za złe, że prosił o to samo co Rhys, bo to nie tak, że nie mogli mieć podobnie leniwych aspiracji. Swój zawsze znajdzie swego w takim tłumie. Milczał przez moment, skorygowany przez Sennah, że mylił się co do swoich założeń – Gdyby chodziło wyłącznie o wasz własny żołądek, Rhys, Pełnio, nie o przedmiot nieskończonego użytku, bogowie mogliby rozważyć długotrwałą sytość– A cóż to? Niechętna zmiana zdania? Był trochę hipokrytą, skoro sam nie głodował, ale postrzegał to za co innego, odkąd nie należał do żadnego stada i nie musiał polegać na żadnej współpracy
Przeskakując wzrokiem po Chaotycznej, której nie mógł powiedzieć nic nowego, zatrzymał się na Aki, która wspomniała o poszukiwaniu wiedzy. Nie sądził, że bogowie odpowiedzieliby jej na wszystko, ale udzielenie skrawka informacji za przyniesienie iskry, byłoby raczej uczciwą ceną. Skinął jej łbem, bo nie zamierzał dopytywać co dokładnie miała na myśli. Z pewnością zresztą sama jeszcze nie wiedziała.

Prośba Żaby była... miła, a w połączeniu z jego wyraźnie okazaną niepewnością, na swój sposób zarysowywała jego charakter. Zdecydowanie nie będą to zachowania, które samczyk będzie przejawiał na przyszłość, ale na pewno jego postawa zapadła prorokowi w pamięć. Był też niestety nieuważny, choć tutaj Strażnik zawahał się, czy powtórzyć warunki przysługi, czy pozwolić samczykowi samemu sobie o nich przypomnieć. Odchrząknął tylko i przeniósł wzrok z niego na kolejnego młodzieńca.
Zastanawiał się czy Mango mógł mieć na myśli kogoś konkretnego, ale nie znał go na tyle żeby mieć w związku z tym jakikolwiek pomysł. Nie sądził też, że było to coś, co należało robić, niezależnie od okoliczności.
– Tak Mango. Jest to możliwe – odpowiedział mu lakonicznie. Nie zawsze i nie z każdym, lecz wciąż – dało się tego dokonać. Na samą myśl o duchu coś ścisnęło go w żołądku.

Na Szaklaku nie skupił się już szczególnie, kiwnął mu tylko głową, bo jakieś wsparcie w związku z siłą zawsze było możliwe, a potem zaangażował się w monolog Mir – czy raczej to co z niego pamiętał, gdyż jej wypowiedź wybrzmiała chwilę wcześniej, ale musiał ją przetrawić.
– Zbyt prosta odpowiedź zinterpretowana przez żarliwy umysł również może wybrzmieć jak kłamstwo. Natura niektórych zjawisk jest zmienna i pojąć ją można tylko poprzez długotrwałą obserwację, bądź interpretowanie jej indywidualnie. Odpowiadam wam wprost czym jest moralność, ale czy jesteście gotowi przyjąć jej formę? Nie. Być może nigdy tego nie dokonacie, lecz dla nikogo nie jest zjawiskiem, które można zrozumieć gdy słyszy się o niej pierwszy raz. Nie jest czymś gwarantowanym, lecz czymś co należy utrzymać i o co walczyć. Kodeks pozwala wam na proste wnioski, ale to że na siłę uprościsz życie Mir, nie odbierze mu odcieni.
Cóż z moralnością, gdy został rozebrany Cień? Ty mi powiedz – Czyżby sądziła, że zagoniła go w róg informacją, że smokom spoza Plagi również mogło czegoś brakować? – Moralność nie przejawia się tylko dlatego, że wszyscy wokół są dobrzy, lecz jednocześnie dla i na przekór otoczenia. Nie mówię nie walcz gdy musisz, nie broń się gdy cierpisz, ale myśl. Krzywda innych to w przyszłości także twoja krzywda i to nie rzeczywistość, którą da się podważyć – Oczywiście mogła próbować i w swojej głowie widzieć to za sukces, ale oboje byli twardo ugruntowani w swoich wizjach. Nic dziwnego, bo większości tego co należało poruszyć, nie dało się zrobić teraz.
Co do życzeń... Znów jedynie skinął głową. Pierwsze nie było niemożliwe, ale chyba potrafiła domyślić się dlaczego nie zamierzał komentować drugiego.
Podobną niemą odpowiedź otrzymał również Dahv, czymś najwyraźniej zirytowany, choć Strażnik nie zdołał wychwycić przyczyny.

– To... wszystko. Możecie się rozejść – Nabrał powietrza gwałtownie, a potem odetchnął. Z pewnością większość młodych rozpierzchnie się do swoich stad, ale może ktoś zrobi wyjątek? Był zmęczony, ale zgodnie ze swoją prawie-zawsze dotrzymywaną zasadą, postanowił poczekać do odejścia ostatniego smoka.
– Zostanę tutaj, gdyby ktoś chciał jeszcze porozmawiać, ale po spotkaniu również będę dostępny. Jestem w każdym razie wdzięczny za obecność każdego z was, nawet tych milczących albo nie potrafiących się skupić. Jedno między-stadne doświadczenie macie już za sobą


Koniec spotkania!

Wasze smoki nie otrzymują nagród teraz! Fabularnie każdy z was odnajduje je samodzielnie, gdzieś na swojej drodze. Różowe kamienie początkowo emanują boską mocą, potem stają się zupełnie zwyczajne.

Ariesme
– 6/4 mięsa, Wiedza I

Bandycka Groźba
– 10/4 mięsa, 1PU (do poziomu drugiego), rodonit, różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Brzoskwinia
– 2/4 mięsa

Chaotyczna Łuska
– 12/4 mięsa, 2PU (do poziomu drugiego), rodonit, różowy diament, (ewentualna Wiedza II)

Ćmia Łuska
– 12/4 mięsa, 2PU (do poziomu drugiego), różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Goździk
– 12/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy diament, (ewentualna Wiedza II)

Gwałtowna Łuska
– 2/4 mięsa

Sokoli Kolec
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy diament, (ewentualna Wiedza II)

Żarliwy Kolec
– 6/4 mięsa, (ewentualna Wiedza II)

Łupieżca Nektaru
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Malachitowy Kolec
– 2/4 mięsa

Nieuchwytna Ławica
– 12/4 mięsa, 2PU (do drugiego poziomu), różowy diament, (ewentualna Wiedza II)

Oblubieniec Ładu
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Pełnia
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu) (ewentualna Wiedza II)

Pogromca Uśmiechów
– 8/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu) (ewentualna Wiedza II)

Ragan
– 12/4 mięsa, 2PU (do drugiego poziomu) rodonit, różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Skołowana Łuska
– 12/4 mięsa, 2PU (do drugiego poziomu) rodonit, różowy diament, Wiedza I, (ewentualna Wiedza II)

Szaklak
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu) rodonit, różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

Świetlik
– 8/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), (ewentualna Wiedza II)

Texoli
– 2/4 mięsa

Upierdliwy Kolec
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy diament (ewentualna Wiedza II)

Zgubna Słodycz
– 10/4 mięsa, 1PU (do drugiego poziomu), różowy diament (ewentualna Wiedza II)

Żaba
– 12/4 mięsa, 2PU (do drugiego poziomu), różowy opal, (ewentualna Wiedza II)

*PU wchodzą w ograniczenia wiekowe Umiejętności. PU można także wydać na odblokowanie US po spełnieniu wymagań wiekowych, umiejętnościowych, atrybutowych (i innych) na daną US. PU przysługuje tylko postaci, która je otrzymała.

Oceniałam na ile zwracaliście uwagę na odpowiedzi innych, czy uczestniczyliście w każdej turze oraz jaki wkład miały wasze postacie na głos/czy przemyślały zagadnienia przynajmniej dla siebie. Jeżeli macie jakieś wątpliwości względem oceny albo uwagi co do sposobu prowadzenia (poza tym, że wcale nie odpisywałam co 48 godzin xD), nie bójcie się uderzyć do mnie na PW!

[Pikujący Upiór]

Hebog prychnął. Jak dobrze, że ten cyrk wreszcie dobiegł końca, bo ani uderzenia serca więcej w tym miejscu by po prostu nie zniósł. Mimo tego wstał i skinął drzewnemu łbem na dowidzenie i z chęcią odleciał stąd w stronę swojej rodziny – plagi.
Szkoda, że za taką ilość zmarnowanego czasu nie dostał żadnej nagrody. Czyżby? Mimo wątpliwości rozglądał się podczas drogi powrotnej za jakąś błyskotką lub czymś, co w sumie można było uznać za nagrodę. Zniżył ostrożnie lot nad lasem i w pewnym momencie poczuł zapach. Coś pysznego było w pobliżu. Wylądował i zaczął podążać za zapachem. Po chwili brodzenia znalazł porządny kawał mięsa , który leżał sobie ot tak w trawie. Może to jakiś dar, albo po prostu ktoś zgubił? W każdym razie kleryk nie chciał marnować okazji i ostrożnie postanowił wziąć ze sobą trochę pożywienia na grzbiet. Poza tym był potwornie głodny, a łowców praktycznie nie było.
Kontynuował podróż i znów coś dostrzegł. Jakaś błyskotka, w której poczuł nutę boskiej aury. Tą błyskotką okazał się diament! Różowy... Trochę się zdziwił, że był różowy, tym bardziej że nie lubił tego koloru, no ale cóż, lubił kamienie szlachetne, i dla takiej cennej rzeczy jest gotowy poświęcić swój gust. Chociaż dlaczego akurat różowy? Wziął ją w łapę i dalej poleciał. Ciekawe znaleziska, a co tam. Będzie miał się czym pochwalić plagijczykom.