Kwarce Siły i Wytrzymałości

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Po paru odwiedzinach Reth czuł się nieco pewniej w przynoszeniu kamieni szlachetnych i oczekiwaniu na cud. Na polowaniu udało mu się zebrać niezłą kolekcję, więc uznał, że jakoś je wykorzysta, a skoro w magii jest już dość dobry to postanowił rozwinąć swą wytrzymałość. Może i bić mocno, ale jeśli mdleje od paru niewielkich ran to coś trzeba było z tym zrobić. Wyłożył przyniesione skarby przed sobą i przysiadł, przygotowując się na to co nastąpi zaraz.

/ametyst, cytryn, 2x diament, granat, onyks, rubin za wytrzymałość na III

Znowu swego rodzaju obecność Infamii w Warsztacie dała o sobie znać. Wiedźma nie przychodziła już osobiście – nie było nic, co byłaby w stanie w sobie dodatkowo usprawnić, natomiast jej towarzysze nadal byli nie do końca oszlifowanymi diamentami. I to właśnie dlatego do magicznych kwarców przydreptała nietypowa istota. Hiena niosła w pysku zawiniątko, które położyła przed tym kamieniem, który za pomocą iluzji pokazała jej wcześniej Mahvran. U stóp kryształu pojawiły się cztery kamienie szlachetne – jaspis, perła, diament oraz ametyst, mające podobno wystarczyć na opłatę za użyczenie części swojej mocy.

Wydawało się jakoby przyszła sama, wlokąc za sobą oskórowane truchło... i wejście wgłąb warsztatu zajmowało jej długo na tyle, że ledwo co trzymała oddech w płucach. Kark nadal zgrzytał w zębach młódki, lecz krwi nie było: cała uciekła, lecz chęcią łowców, gdyż gołe oko widziało ucięcia przy żyłach kopytnego. Wymęczona, dysząc niczym byłaby blisko śmierci, puściła wreszcie zwierzynę przy jednym z kamieni, chyląc się przy niej w krótkim spoczynku. Nagle Rebhfrua wparował do jaskini, warcząc i przeklinając coś pod nosem, a w jego spoconych łapskach wyślizgiwała się para kopyt; na jego plecach lśniło świeżo umyte futro z piżmowołu, które bardziej przypominało długą suknię z sterczącym futrem u ramion, trzęsło się pod naciskiem zimnych wiatrów, lecz Rebhfrua nagle odchylił łeb i w wielkim westchnięciu i gniewie puścił, ba, rzucił tymi kopytami tuż przy zmachanej Viggrod, jaka nawet nie miała sił spojrzeć ku niemu. Po dłuższej chwili wtargał we wnętrze Warsztatu kolejną oskórowaną zwierzynę... lecz nie poszedł po następną. Pytający pomruk rozwiał się w czeluściach.
Rebhfrua tylko pochylił się, mając oparcie w jej karku, również obleczonym nową szatą, lecz nie wiedział co odpowiedzieć... gdyż nie znał pytania. Ponowiła.
– Gdzie ostatni? – lecz w odpowiedzi harpia wyciągnęła z sakwy dwa kamienie szlachetne. Rzucili wszystko przed kamień, a następnie Rebhfrua wyszedł, chcąc powrócić do obróbki futer.

//-16/4 mięcha; topaz i turkus za wytrzymałość II

//Warsztat znajduje się obok Świątyni, na świeżym powietrzu.

Pierwszy zjawił się Ognik, całkiem regularny bywalec Warsztatu. Tuż po nim pojawiła się kompanka Stałej Bywalczyni – całkiem nowa. Potem kolejna Plagijka.
Przyciągnięcie takiej ilości zwierzyny wyraźnie zmęczyło Srogą Łuskę i jej kompana. Nic dziwnego, że przyszła do Najlepszego Kwarcu Który Kiedykolwiek Istniał! Miał najwięcej sławy i najwięcej odwiedzających. Z niecierpliwością czekał, aż samica się usadowi i będzie gotowa wreszcie być olśnioną... Dosłownie.
Ostre, białe światło zalało ślepia zebranych. Do uszu Ognika i Plagijki doszedł stary, zgrzytliwy głos. Gadał trochę bez sensu... Przynajmniej tak wydawało się na początku. Jednocześnie czuli się tak, jakby kazano im pchać pod górę kamień. Śliski kamień. Po mchu. Coraz wyżej i wyżej – a powietrze było coraz rzadsze i trudniej był wziąć pełny oddech. Kamień ważył prawie tyle, co dorosły smok. Mięśnie krzyczały od wysiłku, puls łomotał w uszach. A bezcielesny głos nadal wykładał swoje filozofie.
Nagle wizja się urwała, a Nierozważny Duch i Sroga Łuska ponownie siedziali przed Kwarcem. Czuli się zziajani i zmęczeni – ból mięśni zdecydowanie nie zniknął. Ale... Sroga czuła, że przyniesienie całej tej zwierzyny – która znikła, zostawiając po sobą tylko przyjemną woń – nie byłoby już dla niej żadnym problemem. A Duch – że już tak łatwo nie zemdleje podczas walki.

Dla Vidblainn wyglądało to inaczej. Dwie kuleczki utkane z bieli oderwały się od Kwarcu i podleciały do niej, przyczepiając się do końcówki jej nosa. Wydawały się zamrażać żywiołaka – jakby do jej ducha wlano płynny lód. Ból był ostry i niespodziewany. Podobnie jak niegdyś Aenkryntith i Keezheekoni, musiała to znieść – dla swojej smoczycy. I wytrwała. Ból ustąpił, chociaż pozostawił po sobie sporą dawką zmęczenia i jednocześnie uczynił żywiołaka mocniejszą.

//Nierozważny Duch:
– 2x diament, ametyst, cytryn, granat, onyks, rubin
Raport z Wytrzymałości na III.

Vidblainn:
– jaspis, perła, diament, ametyst
Raport z Wytrzymałości na II.

Sroga Łuska:
– 16/4 mięcha, topaz, turkus
Raport z Wytrzymałości II.

Po raz kolejny – i niemalże na pewno już ostatni – w Warsztacie pojawił się ślad Stałej Bywalczyni. I tym razem jednak nie zjawiła się ona osobiście, lecz pojawił się tutaj jej kompan. Wywernowa bestia o cienistym kształcie stanęła przed wyznaczonym kwarcem, kładąc u jego stóp cztery perły i w ciszy czekając na to, co się miało wydarzyć. Infamia nie miała już w sobie nic, co mogła doszlifować, a Nidhorgg i jego wytrzymałość miała ostatecznie zamknąć długą historię wizyt samicy w celu wspięcia się na wyżyny. Pozostaną już tylko wizyty wynikające z braku kompetencji leczących ją uzdrowicieli...

Kwarc chyba wyczuł specjalność tej okazji. Rozjaśnił się na widok cienia, jednak powoli i jakby z oporami. Jakby chciał odwlec ten bolesny moment rozłąki. W końcu była pierwszą smoczycą, poza Dawczynią Istnienia – Kuszeniem Diabła, która go odwiedziła. Najlepszy Kwarc na smoczych ziemiach! Od niego zaczynała... I na nim kończyła.
Dwie kuleczki światła oderwały się od Kwarcu, wlatując prosto w opary tworzące cienia. Jego mglista forma rozmyła się na moment, czerń zakotłowała się a potem zgęstniała. Nidhorgg czuł się tak, jakby jego istotę przeszywało tysiące małych igieł. Ich ukłucie było jednak szybkie, a ból zniknął po krótkiej chwili. Ostatni, pożegnalny dar od Kwarcu?
Do zobaczenia w następnym życiu, Stała Bywalczyni.

// – 4x perła
Raport z Wytrzymałości II.

Smoczyca przybyła do miejsca kultu tutejszych smoków. Słuchała od jakiegoś czasu opowieści o magicznych kryształach, które wzbudzały w niej nieufność, ale jednoczesnie ciekawość, czy naprawdę działają tak, jak powiadają.
Szła nawa, przyglądając się mijanym posągom, a nastepnie dotarła do kręgu kryształów. Przyjrzała im się, podchodząc do jednego z nich.
Połozyła przed nim kamienie oraz truchło dużego zwierza.

/ diament, nefryt, cytryn, onyks, akwamaryn, szafir, 4/4 mięsa

Wytrzymałość 3

Kolejna Wędrująca Fala zawitała do Warsztatu. I, oczywiście, wybrała najlepszy z Kwarców! Kryształ zaświecił się lekko na jej widok, rzucając na jej łuski biały blask. Kiedy smoczyca złożyła przed nim swoją ofiarę, rozpalił się cały. Ziemna nie mogła oderwać wzroku od wnętrza kryształu, chociaż blask narastał i boleśnie ją oślepiał. Biel, biel, biel...
Wierch Straconych poczuła się tak, jakby położono jej na grzbiecie nieprzytomnego smoka, którego musiała nieść. Musiała przedzierać się przez błota, nie pozwalając pasażerowi na upadek ani ześlizgnięcie się z grzbietu. Wędrówka była mozolna. Błoto oblepiało łapy, każdy krok był wysiłkiem. Grzbiet wyginał sie pod ciężarem. Ale Wierch Straconych parła do przodu. Dalej i dalej i dalej...
I nagle znów znajdowała się przed Kwarcem – bez śladu błota na łuskach, bez ciężaru, bez kamieni szlachetnych. Za to z obolałymi mięśniami, ale i poczuciem zmiany – była mocniejsza.

// – diament, nefryt, cytryn, onyks, akwamaryn, szafir, 4/4 mięsa
Raport z Wytrzymałości III.

Wiele stoczonych walk uświadamiało nas o swoich słabych stronach. Jedni odnajdywali je szybciej, inni potrzebowali czasu, żeby je sprecyzować, domknąć w jakiej kategorii. To ułatwiało pokonanie własnych słabości. W momencie przybycia do tego miejsca byłem już pewny co należało we mnie poprawić. Brzmiało to naprawdę źle, jak się tak teraz słuchało. Bo wyręczanie się czyjąś magią w celu ulepszenia swojego ciała nie było wynikiem swojej ciężkiej wielo-księżycowej pracy. A taką doceniało się najbardziej.
Niestety. Były w smoczej materii parę elementów których nie dało się poprawić długimi treningami. To były cechy wrodzone, odziedziczone po rodzicach, czasem nawet po całej linii rodowodu. Miałem dość mocy, woli walki, a jednak padałem nawet od ran lekkich, bo miałem bardzo słabe ciało. Trochę za słabe. Nie mogłem tego wzmocnić treningami, bo nie chodziło tu o mięśnie. To coś więcej.
Więc przybyłem do podnóża Kwarcu Wytrzymałości kładąc na kamieniu 6 kamieni szlachetnych, które poukładałem w równym rzędzie. Popatrzyłem na mieniący się kryształ ciekaw, czy przyjmie mój dar i odwdzięczy się namiastką swojej mocy.

//2x koral, topaz, nefryt, szafir, rubin
//link do raportu ze znalezienia nefrytu:
https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 331#341331

Ha! Nie było jeszcze księżyca, w którym Najlepszy Kwarc nie miałby odwiedzających go smoków. Potomkowie Immanora wiedzieli, co jest najlepszą cechą, którą warto trenować.
Kwarc rozbłysnął nagle i mocno, oślepiając Wędrownego Kolca. W uszach zazgrzytał mu stary, samczy głos, przypominający pocieranie o siebie kamieni. Mruczał on adeptowi swoje filozofie i instrukcje. Bo jednocześnie Plagijczyk poczuł się tak, jakby do jednej z lap przyczepiono mu ciężki łańcuch i kazano płynąć na przód, nie pozwalając się zatopić ani odpocząć nawet przez chwilę. Woda co i rusz wlewała mu się do nozdrzy, mięśnie rwały bólem i krzyczały w proteście. Już opadał z sił, już czuł, że kolejny ruch to za dużo...
I znów siedział przed Kwarcem. Suchy, chociaż obolały i biedniejszy. Głos zamilkł. Ale mięśnie... Czuć było różnicę. Teraz Plagijczyk wiedział, że nie padnie od byle jakiego ciosu czy wysiłku.

//Raport z Wytrzymałości II.
– 2x koral, topaz, nefryt, szafir, rubin

Samiec słyszał, że ponoć w tym miejscu bogowie lub inne nadprzyrodzone moce mogły wspomóc jego siłe, przyszedł więc, niosąc ze sobą odpowiednie dary. Słyszał też, że nic nie jest za darmo, perspektywa wzrostu siły dzieki magicznemu kamieniowi wydawała mu się podejrzana ale kto nie wierzy ten nic nie osiąga. Dlatego samiec stanął przed kwarcem, położył przed soba zapłatę i czekał, co się wydarzy? Coś się w ogóle wydarzy?

//Siła IV
//3xrubin, 2xagat, turkus, diament, onyks

Ach, niedowiarki zawsze w końcu trafiały do Warsztatu. Wątpili i wątpili, dopóki nie dane im było poznać potęgi Kwarców!
Plagijczyk ustawił się przed kryształem. Chciał pokazu? Cóż, Kwarc był gotowy!
Białe światło obudziło się i rozbłysło, w jedno uderzenie serca zalewając oczy Melodyjnego Kolca blaskiem i pozbawiając go wzroku. Samiec jednocześnie poczuł, jak zamykają się wokół niego kamienne ściany. I ruszały się – powoli, nieubłaganie zsuwające się do środka, chcąc zgnieść samca. Musiał ustawić się tak, by pchać jedną ścianę przednimi łapami, a drugą tylnymi. Jednocześnie w jego uszach rozległo się ciche, rozbawione chrząknięcie i samiczy, naznaczony obcym akcentem głos zaczął udzielać mu paru wskazówek. Jak lepiej się ustawić. Jak napiąć mięśnie na dłużej, by nie zrobić sobie krzywdy. A napór kamiennej ściany zaczął maleć, odpychany przez Melodyjnego Kolca.
Rozbawiony głos wtedy zaczął szerzej opowiadać mu, o tym na czym polegała Siła. A samiec poczuł, jak nagle zanurza się w zimnej, rwącej rzece i musi zapierać się ze wszystkich sił, by woda go nie zmiotła.
Uczucie znikło nagle, wraz ze światłem, zostawiając Plagijczyka z przyśpieszonym oddechem i zmęczonym ciałem. Znów stał przed wygaszonym Kwarcem. Jego ofiara zniknęła, jednak czuł, że odbyty trening miał korzystny wpływ na jego ciało. No... To nadal był podejrzliwy wobec Warsztatu?

// – 3x rubin, 2x agat, turkus, diament, onyks
Raport z Siły IV.

23.03.2021

Warsztat był już znanym dla Płomienia Wiary miejscem w świątyni. Przychodząc tu już wiedział gdzie się skierować. Pozostało tylko odnaleźć to po co dziś przyszedł. Kolejno przeglądał różne kryształy, szukając tego odpowiedniego.
Skradanie..? Nie.. Latanie.. może kiedyś!
I w końcu znalazł cel ostateczny swojej dzisiejszej wędrówki. Kwarc wytrzymałości był tym którego szukał. Nadchodzące czasy wymagają wiele wytrwałości, aby podążyć za nimi, musiał bardziej uodpornić swoje ciało na ból, być w stanie wytrzymać więcej, dać ciału więcej witalności gdy będzie to potrzebne. To było szczególnie ważne, bo jako czarodziej nie spędzał tak wiele czasu na ćwiczeniach fizycznych, tak jak wojownicy. Nie mógł być w tyle.
Przywódca niósł ze sobą pojemnik wypełniony kamieniami szlachetnymi. Wiele różnych kamieni, każdy innego rodzaju i koloru.
Wystawił wszystkie siedem kamieni przed kwarc wytrzymałości, układając je równo. Potem czekał, zastanawiał się. Czy kwarc wytrzymałości działa inaczej niż ten od percepcji? Nie miał pojęcia, ale to dobra okazja by się przekonać.

// Agat, Cytryn, Diament, Granat, Rubin, Topaz, Opal za Wytrzymałość III

Nieważne, gdzie smoki przychodziły wcześniej, do jakich Kwarców zwracały swe łapy. Był jeden Kwarc, któremu należało się uznanie największe ze wszystkich. Był w końcu przekaźnikiem tej ze smoczych cech, której patronował sam Immanor. Większa perfekcja... Zwyczajnie nie istniała.
Przywódca Ognia umiał to rozpoznać. Kwarc poczekał chwilę, aż smok się ustawi... I od razu oślepił go białym światłem, rozświetlając się od razu, nie dając nawet chwili na przygotowanie się. Płomień Wiary poczuł się tak, jakby do jego tylnych łap zostały przymocowane metalowe obciążenia. Wiedział, że musi iść do przodu, przedzierać się przez wąskie skalne korytarze i na dodatek być szybkim. Każdy krok był wysiłkiem, każdemu krokowi towarzyszyło zaciskanie kłów. Mięśnie protestowały, kończyny sztywniały. Udręka rosła, a zgrzytliwy, niski głos w uszach oferował tylko okazjonalne porady. Ognisty był już u skraju sił...
I znów znajdował się przed Kwarcem. Bez obciążeń, bez kamieni. Za to z obolałym ciałem i zmęczonym umysłem. Czuł się mocniejszy, to prawda, ale teraz – przyda mu się porządna drzemka.

// – agat, cytryn, diament, granat, rubin, topaz, opal
Raport z Wytrzymałości III.

Tym razem pod kwarc nie przyszedł smok, a kompan. Tak przynajmniej można było wywnioskować, bo zazwyczaj dzikie biesy nie zapuszczały się tak daleko na smocze tereny. Człapał tak gniewnie, łypiąc czerwonymi oczyma na boki, masywny łeb uginał mu się niemal pod ciężarem wielkiego poroża, ale szedł, wyraźnie w jakimś kierunku. Dzierżył naręcze kamieni, a przez bark przełożone miał trzy sarny. Wszystko to niedelikatnie rzucił na kwarc, tak jak przykazała mu Biała po czym zamarł, czekając na to co ma się wydarzyć, bo podobno coś miało. Znowu jakieś smocze bzdury.

//tygrysie oko, diament, opal, 12/4 mięsa na Siłę III dla Ura

Na (nie)szczęście Ura, Kwarc działał znakomicie. Spod saren, które częściowo przykryły kryształ, wydostały się dwa białe świetliki. Podleciały do samca, wyglądając niewinnie niczym puszki dmuchawca. Osiadły łagodnie na porożu Ura i wtedy dopiero zaczęły się boleści.
Wszystkie mięśnie biesa spięły boleśnie. Czuć było jak poruszają się pod skórą rosną. Fale białej agonii zalewały kompana Plagijki. Ciała kompanów nie znosiły przemiany tak dobrze jak smoki.
Nie trwało to długo. Po pięciu uderzeniach serca wątły blask Kwarcu zgasł, a Ur poczuł, jak wraca mu czucie w łapach. Jego ciało zdecydowanie się zmieniło – na silniejsze. Nie było to jednak przyjemne doświadczenie.

// – tygrysie oko, diament, opal, 12/4 mięsa
Ur – Raport z Siły III.

Był świadomy, że może być boleśnie... szybki rozrost mięśni oraz nienaturalny rozwój nie miał prawa być miłym, racja? Choć miło by było się zawieść na oczekiwaniach. Spojrzał za siebie, wyszukując wzrokiem swojej towarzyszki, tym samym otwierając sakwę przy pasie. Wysypały się z niego cztery kamienie szlachetne, w sam raz na zapłatę, jeżeli Sroga się nie pomyliła. Pokulały się lekko – Rebhfrua tylko zmrużył niepokaźnie oczy za cieniem maski.
I usiadł po chwili, przeplatając ptasie nogi i ściskając kły w oczekiwaniu.

//– szafir, rubin, koral, topaz za Siłę II.
((czekam tylko na aktualkę, żeby nie było, że nie mam))

Trening we dwoje? Cóż, harpię czekały zdecydowanie mniej przyjemne odczucia niż smoczycę. Kwarc zajaśniał i wypuścił z siebie dwa białe świetliki. Zakołowały one nad Rebhfruą i opadły na jego skrzydła. Ból rozszedł się z nich na całe ciało. Mięśnie rosły i napinały się, rozpychały skórę. Uczucie było obrzydliwe. Jak gdyby Uzdrowiciel przy leczeniu posunął się o krok dalej niż powinien.
Skończyło się tak gwałtownie, jak się zaczęło. Rebhfrua czuł – wyraźnie – nowe mięśnie i siłę, która mu dawały. I jak zwykle – obezwładniające zmęczenie.

//– szafir, rubin, koral, topaz
Raport z Siły II.

ostatnie użycie: 05.04.2021

Aqen wiedział o świątyni, tylko jakoś się tak guzdrał z przybyciem tutaj. Jeszcze ta przygoda poza granicami stada Ojca. Wylądował po krótkiej podróży z drugiego brzegu zimnego jeziora. Kwarce najwidoczniej znajdowały się na powietrzu? Nigdy tu nie był, ale mnogość zapachów sugerowała jedynie to, że dobrze trafił. Położył odliczonych sześć kamieni szlachetnych przed tym konkretnym kwarcem i... czekał? Coś miało się wydarzyć? Przestąpił z łapy na łapę niecierpliwie, niezwykle ciekaw tego co miało nastąpić.

// 2x opal, turkus, akwamaryn, 2x rubin za Wytrzymałość II

Ha! Nawet młode pisklęta wiedziały, że jest tylko jeden warty uwagi Kwarc. Najlepszy Kwarc. Kwarc sprzyjający atrybutowi samego Immanora.
Kiedy Aqen złożył kamienie przed kryształem, ten od razu rozbłysł oślepiającą bielą. Samczyk stracił wzrok i poczuł się tak, jakby ktoś wrzucił mu na grzbiet worek z kamieniami i kazał biec do przodu. Zgrzytliwy, samczy głos zaburczał mu do ucha parę wskazówek i na tym się skończyło. Aqen potykał się podczas biegu, ale uparcie parł do przodu. Trasa była trudna – błotnista, pełna dziur, niepewna. Jednak Ognik parł do przodu. Jeszcze krok... Jeszcze jeden...
I koniec. Wyczerpany i obolały, znów siedział przed Kwarcem – a jego kamienie zniknęły. Chociaż nie wszystko wskazywało na to, że nie ruszył się z miejsca, to jego mięśnie zdecydowanie pamiętały długą wędrówkę.

// – 2x opal, 2x rubin, turkus, akwamaryn
Raport z Wytrzymałości II.

Niezwykłe – po raz kolejny Stała Bywalczyni, a raczej jakaś jej namiastka zawitała w warsztacie. To miejsce widziało już wiele zwierząt, które tutaj wysyłała, ale to zdecydowanie było nowe. Stworzony z trawy, paproci oraz kory drzewa wilk przyszedł z dosyć dużą sakiewką trzymaną w pysku, wspomagając owe trzymanie magią z racji swojej niematerialności i wpierw podszedł do kwarcu, który podobno dawał większą wytrzymałość, odporność na ból. Morkvarg bez słowa pozwolił aby cztery kamienie szlachetne poturlały się pod kwarc. I czekał, wbijając w magiczny obiekt jadowicie zielone ślepia.

Smoki Wolnych Stad

Kwarce Siły i Wytrzymałości

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu