Posąg Sennah

[Sennah]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Smoki Ziemi zebrały się dość szybko po wezwaniu, choć część z nich wydawała się lekko zdziwiona, że to sama Lato wzywa ich przed swój pomnik? W pomieszczeniu dalej było przyjemnie ciepło, a promienie słońca wydawały się opadać na pomnik, tak iż… trochę utrudniały wpatrywanie się w niego.
– Spisaliście się w ostatnich księżycach, co tu dużo mówić – zaczęła Sennah, nawet można było wyczuć, że miała nawet dobry humor?

– Wyśnione Szczęście… może zaczniemy sobie od tego, że za Twój nadzwyczajny rozwój przyznaję Ci tytuł Ideału wraz z kryształem. Używaj go rozważnie, bo możliwe, że wyciągnie Cię z jakiejś ciężkiej sytuacji – brzdęk! Kryształ pojawił się u łap Piastunki. Ale skąd? – To nie koniec, jednak. Twoje podróże i nowe znajomości uprawniają Cię do zyskania tytułu Dyplomaty Centaurów, a czas poświęcony na treningi z kompanami czynią Cię Przyjacielem Zwierząt. Dużo tego prawda? Nie umyka to boskiej uwadze, dlatego nadaję Ci również tytuł Doświadczonego wraz z kryształem, który może przyda Ci się, gdybyś chciała pozwiedzać głębiny, czy inne niedostępne miejsca… – i znów brzdęk! Drugi do kolekcji! – A to wszystko zakończymy sobie uhonorowaniem Cię za Twoje wędrówki. Tytuł Obieżyświata wraz z kryształem, którego działanie sprawdzisz przy ołtarzu wymian – i brzdęk. Trochę tych tytułów było, prawda? Cóż, za wkład w samorozwój! Nie muszą wiedzieć, że zaczęła od Bealyn, bo miała najwięcej tytułów do nadania…

– Rubinowa Łusko, poczyniłaś swoje pierwsze kroki za tereny Wolnych Stad od swojego przybycia. Nadaję Ci tytuł Odkrywcy i mam nadzieję, że przyszłe wyprawy będą owocniejsze. Za twój trud włożony w naukę, nadaję Ci również tytuł Pojętnego Ucznia. Mam nadzieję, że nie poprzestaniesz na tym – rzuciła. Niestety żadnego kryształu nie dostała, ale przecież przed nią całe życie, prawda?

Na koniec…
– Pasterzu Ziemi, gratuluję kolejnych przyjaciół pośród innych ras i z przyjemnością nadaję Ci tytuł Dyplomaty Centaurów – rzuciła z lekkim rozbawieniem tutaj, mając nadzieje, że Ziemisty zapamiętał ich ostatnią rozmowę…

– To wszystko, możecie się rozejść – nie miała zamiaru ich tu dłużej trzymać, niż to było potrzebne. Smoki zdążyły jedynie mrugnąć, a wszelki ślad po obecności Bogini po prostu przepadł!

-

Rubinowa Łuska:
+Kryształ Pojętnego Ucznia

Wyśnione Szczęście:
+Kryształ Ideału
+ Kryształ Obieżyświata
+ Kryształ Doświadczonego

[Sennah]

// inny czas, parę dni później

Dzień był lekko ponury i nieprzyjemny, na tyle, że nie bardzo chciało się w ogóle wychodzić z groty, prawda? W świątyni panowała nieprzerwana cisza i spokój, choć… przy pomniku Sennah w pewnym momencie rozniosło się ciepło oraz słoneczne światło. A w głowach wybranych Mglistych zabrzmiała wiadomość.
– Ciężko pracowaliście ostatnie księżyce, Mgliści – tu w ich głowach pojawił się obraz z jej pomnikiem – Zapraszam po odebranie swoich tytułów. Jak nie przyjdziecie, to ich nie dostaniecie – wiedziała, jaki większość tego stada ma stosunek do Bogów, ale szczerze? Nie zamierzała się z nimi przepychać. Nie to nie.

-

Malachitowa Noc Ostra Jazda Poławiacz Szczurów Biały Mak Zamszony Bór macie 72h na zebranie się, następna okazja będzie w grudniu

[Zamszony Bór]

Omszały był już kilkukrotnie wzywany po odbiór tytułów, ale w ten sposób był wołany po raz pierwszy. Było to na tyle nowe i dezorientujące, że aż uniósł łeb, marszcząc przy tym łuki brwiowe. Ten głos zdecydowanie nie należał do proroka, a i wskazane miejsce było inne niż dotychczas. Dlaczego? Nie miał pojęcia. Ważne że wiedział chociaż gdzie się ma udać, bo przy okazjonalnych wizytach w świątyni udało mu się dostrzec ów pomnik. Pewne szczęście w nieszczęściu, można by rzec. W każdym razie wstał i powoli ruszył we wskazane miejsce, informując wcześniej pisklęta gdzie i po co się udaje. Głupio by było wszak nie przybyć, skoro został tak grzecznie zaproszony. Yhm, aż się uśmiechnął z rozbawieniem, kiedy przypomniał sobie to subtelne "nie to nie". Niewiele go to jednak ruszyło, więc po prostu rozłożył skrzydła i wkrótce stał już przed pomnikiem Lata, rozglądając się z pewną ciekawością. Był tu po raz pierwszy, więc bijące z piedestału ciepło przyciągało jego myśli. Dziwny fenomen.

[Ostra Jazda]

• No dziwne to było wezwanie.
  Gheina właśnie byczyła się w legowisku, przytulona do Ciritha oglądała sobie jego stare notatki z czasów gdy był jeszcze uzdrowicielem (bowiem nie miała co czytać, musi poszukać kolejnych części książki) i co jakiś czas kwiczała z jego błędów ortograficznych gdy dostała wiadomość. I to.. nie był ten drewniany maruda a sama Bogini Lata? Ostra dość dobrze ją kojarzyła bo jednak to ona rozdaje te śmieszne błogosławieństwa ale że przerzuciła się jeszcze na rozdawanie tytułów?
  No dobrze no, chciała tytuły dostać to co się będzie. Wstała, odłożyła korę, klepnęła swojego chłopa w dupę i wyleciała z jaskinii by dostać się do świątyni. Gdy przybyła to miłym zaskoczeniem było że już ktoś tu był.
  – Hej Tiish! Dziwne, nie? – zagaiła Starszego z uśmiechem a potem siadła na zadzie. I czekała..
  
  Zamszony Bór

[Malachitowa Noc]

Sea zamrugała zaskoczona, leżąc we własnym legowisku.
W ostatnim czasie to była krótka okazja na odpoczynek, nim znowu wyruszy na wyprawę. Starała się bardzo zajmować sobie czas tak, aby nie mieć go zbyt wiele wolnego. To pozwalało nie myśleć.
Głos w głowie był obcy, ale za to posąg, który jej rozbłysł pod powiekami... Chyba go widziała. Bogini?
Serce zabiło jej żywiej, chociaż nawet nie wiedziała, dlaczego tak się stresuje. Dotąd miała bezpośredni kontakt – no jeżeli liczyć tego motyla – z Naranleą.
Wstała więc i przygotowała się do drogi, a potem wylądowała przed świątynią, szukając odpowiedniego miejsca, w którym znajdował się posąg. Słyszała cichy głos siostry.
Usmiechnęła się krańcem pyska, odnajdując ją, jak i Tissh.
– Widzę, że wy też dostaliście wezwanie – odezwała się cicho, a stojąc przed posągiem, delikatnie się ukłoniła. Część smoków mogła nie chcieć wierzyć w bogów czy ich wyznawać, chociaż nie przeszkadzało im jednocześnie korzystania z ich cząstek mocy czy darów. Sama Sea zaś, mając tak namacalne dowody, wyznawała ich jednocześnie łącząc to wiarą w Absthiniusa, chociaż wiara w tego Boga prawie umarła w ich stadzie.

[Biały Mak]

Zabawiała małą harpię, kiedy dostała informację. Że co? Kto? Wiedziała kto, chyba. Jeden z tych przeklętych duchów Stad. Mącących spokój kiedy nie trzeba i wymieniających swoje usługi na bogactwa, które mogłyby zostać wykorzystane na inne sposoby. Nie mogła powiedzieć by nie byli użyteczni, ale historia jaką znała, głównie ta z fochem Lahae, sprawiała że nie miała zaufania do bogów. Pokręciła głową. Kryształy z tytułów mogły się jednak przydać, dlatego wyleciała z groty. Udało się jej doścignąć lądujących, dzięki czemu wiedziała już kogo spodziewać się w świątyni, w której była, notabene, pierwszy raz.
Poszła za zapachem przyjaciela, Piastunki i współrangowej. Weszła do środka powoli i nieufnie przyglądając się posągom. Trudno było nie wyczuć w tym miejscu jakiegoś rodzaju Mocy. Nie maddary, ale pierwotnej Mocy, która wierzących zapewne wprawiała w bogobojność, a która wzmagała uczucie nieufności w Erkal'Zirrze.
Rozluźniła się nieco gdy dostrzegła Tiishoyra.
– Witajcie. Jak się nazywa ta... bogini? – zapytała. Nie znała ich z wyglądu ani rozłożenia posągów wewnątrz Świątyni. Trudno jej jednak było tytułować bogiem kogoś poza Absthiniusem. Jedynego wszechmocnego. "Bogowie" tego regionu, nie ważne jaką mieli moc, zapewne byli ledwie okruszkami Istoty absolutnej.

[Poławiacz Szczurów]

Przypełznął jako ostatni... naturalnie.
Zupełnie nie wiedział dlaczego został wezwany. Tematyka kryształów była mu jeszcze obca, wiedział jedynie tyle ile zdążyła mu opowiedzieć któregoś razu Mahvran. Co go mocno zdziwiło to był fakt, że wiadomość mentalna... go nie bolała. Nie sprawiała dyskomfortu – zupełnie, jakby była częścią jego myśli, ale potrafił wskazać, że nie są jego.
Miał podejrzenie, że to ta sama smoczyca u której był po błogosławieństwo, a która w jakiś sposób zastąpiła proroka. Może rzeczywiście to ktoś nowy na tym stanowisku?
Wpełzł z zawahaniem pod pomnik, liżąc miłą wilgoć osiadającą na jego języku. Przywitał się ze swoimi współstadnymi oszczędnym skinieniem łba i przeniósł uwagę na tą, która go wezwała.

[Sennah]

Mgliści zebrali się dosyć szybko pod piedestałem Lata, czując dość przyjemną atmosferę wokół. Część była zdziwiona, część nie wiedziała, po co tu jest…
– Jestem pod wrażeniem, że jednak przyszliście – jej głos rozbrzmiał krótko po tym, jak zjawił się Poławiacz – W ostatnich księżycach poczyniliście znaczące postępy w swoim rozwoju i należą wam się tytuły, nie będę więc przedłużać – rzuciła, chcąc mieć to z głowy i po swojej stronie i po stronie Mglistych.

– Zamszony Borze, choć jesteś w sędziwym wieku, nie umarł w Tobie duch poszukiwacza. Nadaję Ci tytuł Odkrywcy. Możesz spodziewać się mniejszej zapłaty następnym razem, ale tylko wtedy – zwróciła się najpierw do Starszego – Ten sam tytuł pragnę przyznać też Białemu Makowi, choć może powinnam się zastanowić, skoro nawet nie wiesz do kogo chodzisz po błogosławieństwo przed swoimi wyprawami… – głos nie brzmiał, jak gdyby miał z tym jakiś problem, nawet brzmiał na lekko rozbawiony – Tak samo jak u Boru, następna Twoja podróż będzie okupiona mniejszą ceną – dorzuciła, czyli… tytuł chyba jednak przyznany! Ale to jeszcze nie koniec przyznawania

– Poławiaczu Szczurów, za Twoje imponujące zbiory mięsa przyznaję Ci tytuł Kolekcjonera. I Twoje osiągnięcia również uhonorowane są kryształem, którego moc może uratować Ci życie, gdyby ciało, chciało odmówić posłuszeństwa – brzdęk! Przed Poławiaczem pojawił się kryształ, który należał od dzisiaj do niego! Ale skąd on się pojawił…

– Malachitowej Nocy za jej wybitne osiągnięcia uzdrowicielskie przyznaję tytuł Znachora, oby tak dalej – głos Sennah wydawał się być miękki i nawet miły? – Dodatkowo Twoja gorliwość w poznawaniu świata zasługuje na tytuł Włóczykija, dzięki któremu kolejne wyprawy będą trochę mniej kosztowne. A za Twoje podejście do zwierząt, i to jak efektownie poradziłaś sobie z zawiązaniem więzi kilkukrotnie nadaję Ci tytuł Wiążącego – uch, kolejna, co to miała kilka tytułów naraz.

– Ostra Jazdo, Ty również odznaczałaś się dużą chęcią poznania świata. Tobie również nadaję tytuł Włóczykija, tak samo Wiążącego, ponieważ Twoje podejście do zwierząt nie jest gorsze od podejścia Twojej siostry – po tym zrobiła krótką pauzę… to wszystko? – Nie zapominałaś, jednak o kształceniu młodych w tym czasie, za to chcę Ci przyznać tytuł Przewodnika. Mam nadzieję, że kolejne nauki będą również owocne – a, jednak coś dodała na koniec. Ciepło, jak i promienie słońca, które przedarły się tutaj jakimś sposobem (najpewniej boskim) zaczęły jednak powoli słabnąć po ostatnich słowach Sennah…

– To tyle, możecie się rozejść – a po tych słowach Lato po prostu przestała być odczuwalna ze swoją obecnością pod pomnikiem.

–

Malachitowa Noc
+ Kryształ Włóczykija

Ostra Jazda
+ Kryształ Włóczykija

Poławiacz Szczurów
+ Kryształ Kolekcjonera

[Sennah]

Choć zima powoli wkraczała na tereny, goszcząc się jak w rodzinnym domu, nie szczędząc tym samym nawet świątyni, dzisiaj w miejscu przy posagu Sennah znów rozeszło się przyjemne ciepło i światło. Wejście tutaj teraz będzie przyjemnym doświadczeniem a samo zaproszenie w postaci obrazu, również powinno być bardzo sympatyczne
— Kolejne księżyce ciężkiej pracy nie pozostały niezauważone. Zapraszam was po odebranie tytułów — rzuciła w myślach wybranych smoków. Całkiem było przyjemne dla niej to ich nagradzanie.

___

Wyśnione Szczęście Pasterz Ziemi Jadowity Jeż Obejmujący Obłoki Trefna Topola – macie czas do 1 grudnia na zebranie się, potem rozdam tytuły i następna szansa będzie w styczniu.

[Trefna Topola]

• To było niecodzienne dostać od samej bogini zaproszenie, którego oczywiście nie odmówiła! Od razu zebrała się bowiem bez skrzydeł podróż do świątyni.. no, była trochę długa. Gdy już dotarła, bardzo pięknie ukłoniła się przed piedestałem bogini, choć nie widziała jej nigdzie a potem siadła, odpoczywała i.. czekała. Zaproszenie było dla kilku smoków, ciekawe kto jeszcze się zjawi?

[Pasterz Kóz]

No skoro bogini wzywa to nie wypada odmówić. Pasterz przyleciał na wezwanie i wszedł do świątyni powoli. Chyba był pierwszy, hm. A nie, jednak jest Topola No nic, skierował swoje kroki pod posąg Sennah, aby tam oczekiwać na tytuł. Oczywiście ukłonił się przed kamienną podobizną.
– Mam nadzieję, że wszystko u Ciebie w porządku, pani Sennah – przywitał ją, a potem dopiero skierował się do Topoli. – Dobrze Cię widzieć Czuwaliczko – uśmiechnął się do niej.

[Wyśnione Szczęście]

O, znowu? Chyba była na stałej liście mentalkowej bogini Lata. Jeszcze lecąc ku Dzikiej Puszczy, zrównała lot z Astralem. Bebzon i stare lata obciążały go w powietrzu.
– Serwus! Widzę, że dziś zjadłeś dodatkową porcję frytek! – zakrzyczała przez świst wiatru, szczerząc się do niego wesoło.

Śnieżnobiały puch wylądował przed wejściem do świątyni. Przepuściła przywódcę przodem – chyba pobyt w Ode Solen wpoił jej odrobinę manier. Powitała też Topolę, machając do niej skrzydłem, a potem dygnęła po smoczemu przed posągiem Sennah.

Pasterz Ziemi

[Spijający Barwy]

Gdyby nie wpojony szacunek do bogów, to najpewniej wcale by go tu nie było. Zamiast tego pędziłby już gdzieś na złamanie karku, na ślepo próbując dogonić matkę. Znaleźć ją i wydrzeć od niej odpowiedzi na pytania, które kłębiły mu się we łbie. Był... podjudzony. Z całych sił próbował nie popaść w marazm, dlatego wzmagał w sobie gniew, by wiedzieć... by pamiętać, co ma do powiedzenia uciekinierce. Powtarzał sobie w myślach jedne i te same słowa, choć i tak nie potrafił znaleźć tych odpowiednich. Marzył po prostu o tym, by wydarzenia ostatniego dnia nie miały miejsca. Chciał otworzyć oczy i zobaczyć, że matka wróciła by opiekować się maluchem. Ale nie. Brat dalej skrzeczał przy jego boku, a jemu serce się krajało, bo wiedział że jego dzieciństwo nie będzie takie, jakby mu tego życzył. Całe szczęście, że dużo spał i nie musiał oglądać jego miny. Ta bowiem była zacięta i wykrzywiona. Bez cienia dawniej zdobiącego pysk uśmiechu. Pojawiwszy się więc pod pomnikiem, stanął za wszystkimi i wbił ślepia w wyrzeźbiony ołtarz, jakby krzyczał desperacko – Gdzie ona jest? Wskaż mi do niej drogę! Wiedział przy tym, że wołanie pozostanie bez odpowiedzi. Nie po to bogini go tutaj wezwała. Musiał więc czekać. Czekać cierpliwie. By potem znów wybiec ze świątyni i szukać... i szukać. Do skutku.

[Jadowity Jeż]

Plecy go bolały, ale najwyższy czas było odebrać jakieś zasługi.. co mógł dostać tak naprawdę? Nie wiedział, z resztą, wszystko mu jedno. Jakaś boginka? Może lepiej, nie będzie musiał patrzeć na ryj Strażnika, a to już coś.
Podniósł się i bardzo niechętnie, acz ruchem jednostajnie opóźniono – przyspieszonym z różną częstotliwością, zawlókł zwłoki do świątyni. Nie przepadał za bogami, ani tym miejscem. Na gębę łowcy wlazł grymas średniego zadowolenia.
Na miejscu spotkał Objętego, szukającego dziury w całym, a to znaczy, gapiącym się intensywnie na posąg.
Przysiadł obok niego, robiąc chwile to samo.. aż mu się w deklu zakręciło od tego zezowania.
– Młody, co się tak gapisz w ten posąg? Wylezie coś z niego, czy coś? Chyba bogini nie jest z tego zrobiona, pojawi się za tym, czy wyjdzie z pod.. – zaczął ględzik co Objętego, badając teren dookoła. Nic podejrzanego się nie rzuciło mu w paczadła.

Obejmujący Obłoki

[Sennah]

Sennah nie dawała innych gestów, czy też znaków swojej obecności oprócz przyjemnego ciepła oraz światła. Gdy przywołane smoki zebrały się przy jej pomniku, poczekała, aż wszyscy przywitają się ze sobą i dopiero wtedy przemówiła.
— Nie ustajecie w rozwoju Ziemiści, choć dziś mamy również kogoś ze Słońca — Lato miała dzisiaj dość… zadowolony ton. Być może dlatego, że przyszło kilka znanych jej dobrze pysków? — I to od Słońca zaczniemy. Trefna Topolo, od przybycia tutaj nieustannie pomagasz innym i nikomu nie odmawiasz pomocy. Za Twój trud chciałabym nadać Ci tytuł Znachora oraz Szamana. Z tym drugim wiąże się ciekawa właściwość, gdy braknie Ci pewnych ziół możesz przyjść z nim do warsztatu i o nie poprosić. — Gdy skończyła mówić, przed Uzdrowicielką rozległ się krótki brzdęk oraz pojawił kryształ — Obejmujący Obłoki, natomiast Ciebie chciałabym dzisiaj nagrodzić za niezwykły zapał do nauki i rozwoju. Twoja chęć samodoskonalenia nie została niezauważona, nadaje Ci, więc tytuł Pojętnego Ucznia — tu znów rozległ się brzdęk, a przed Młodziakiem pojawił kryształ — wraz z kryształem, dzięki któremu odkryjesz swój potencjał szybciej. Jadowity Jeżu… — Sennah zrobiła tu pewną pauzę, ciężko było jednak wyczuć dlaczego. Może miała coś do tego imienia? A może po prostu zastanawiała się co powiedzieć? — za Twoją chęć dzielenia się swoim bogactwem i zbiorami, chciałabym nadać Ci tytuł Szczodrobliwego, wraz z kryształem — tu rozległ się kolejny brzdęk, a przed Starszym pojawił się również kryształ — który podwoi Twoje zbiory. Szczodrość się opłaca, co również będzie mogła poczuć na sobie Wyśnione Szczęście, która również nie zawahała się przed dzieleniem się tym, co ma. Tobie również nadaje tytuł Szczodrobliwego — tu, jednak brzdęku nie było… a co to, Ziemista nie dostanie kryształu? —… to jednak nie wszystko. W czasie swoich zbiorów zebrałaś niemałą kolekcję, godną podziwu. Chciałabym przyznać Ci tytuł Kolekcjonera, a wraz z nim dziś, wędrują do Ciebie, aż dwa kryształy — i o! Spodziewany brzdęk nastąpił, a przed Wyśnioną pojawiły się dwa kryształy, elegancko związane ze sobą rzemykiem — Szczodrobliwego działa tak samo jak ten Jeża, a kolekcjonera, może kiedyś Ci bardzo pomóc w niebezpiecznej sytuacji — Lato wydawała się być jakaś taka pogodniejsza przy ostatnim zdaniu, skierowanym ku Ziemistej. Nastąpiła dłuższa cisza, ale jeszcze nie kazała im się rozejść. Nie zapomniała o kimś?
— Niebo, Astralny Kolcu, Gwieździsty Poranku, Pasterzu Kóz, Pasterzu Ziemi – smoki wielu imion i tytułów, dziś chciałabym nagrodzić Cię kolejnym — tu zebrani mogli usłyszeć, że Lato brzmi nawet na trochę rozbawioną? — Za Twoje wiele księżyców pracy jako Uzdrowiciel, gdzie nie wahałeś się podjąć bardzo poważnych ran i wyratowałeś wiele smoków od śmierci, chciałabym dać Ci tytuł Wysłannika Ery cala. Tym samym przy następnych leczeniach będziesz mógł kierować się… swego rodzaju intuicją, która pomoże przewidzieć Ci, w jaki sposób poradzić sobie z daną raną. Gratulacje — bogini z jakiegoś powodu nie powiedziała nic o korzystaniu z mocy, być może przewidywała, że zgodnie z dotychczasowym życiem Pasterza raczej… nie zatrzyma się na Uzdrowicielskiej drodze? Ciężko stwierdzić — To wszystko na dzisiaj, możecie się rozejść — rzuciła i nagle poczucie jej obecności zniknęło.

-

Wyśnione Szczęście
+ Kryształ Kolekcjonera
+ Kryształ Szczodrobliwego

Pasterz Ziemi
+ Wysłannik Erycala* (wpisać do innych bonusów w KP z *)

Jadowity Jeż
+ Kryształ Szczodrobliwego

Obejmujący Obłoki
+ Kryształ Pojętnego ucznia

Trefna Topola
+ Kryształ Szamana

[Wyśnione Szczęście]

// posty zjadło xD

Smoczyca zmartwiła się niezapowiedzianą nieobecnością Siderusa. Mieli przecież o świcie polować, tak jak co drugi dzień. Nie mogła się z nim też skontaktować, co dodatkowo ją zaniepokoiło.

Przyleciawszy do świątyni skierowała się pod posąg patronki wędrowców. Skłoniła się jej.
– Witaj, Sennah. Czy wczoraj lub dziś zjawił się na placu Side—Pielgrzym Światła? Nie mogę się z nim skontaktować, a mieliśmy razem zapolować – zapytała, wyjaśniając jednocześnie swoje rozterki. Przestąpiła nerwowo z łapy na łapę.