Diamentowy Strumień

[Jeździec Apokalipsy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kiara uważnie słuchała Łagodnego, kiwając łbem na znak zrozumienia. Nie była rozkojarzona, bardzo ciekawiły ją jego słowa. Uśmiechnęła się delikatnie, gdy okazało się, że to już koniec. Przekrzywiła łepek na bok.
– A mógłbyś mi jeszcze wytłumaczyć czym jest mediacja? – Zapytała, licząc iż samiec nie będzie miał nic przeciwko. Skoro znalazła nauczyciela wolała już go wykorzystać do końca. Mediacja się jej przyda. Dzięki temu zrozumie wiele spraw i nauczy się obserwowanie ich z innej strony.

[Lenifiell]

Uśmiechnął się kiedy ta znów poprosiła o nauczenie kolejne rzeczy, ciekaw był ile wie o mediacji, jednak jest to sztuka którą już nawet pisklaki rozumieją. – Powiedz mi za co uważasz mediację, do czego służy i kiedy ją wykorzystujemy. Jeśli coś źle powiesz poprawię cię. – Uśmiechnął się i oczekiwał na opowieść, jak by co to sam coś dopowie. Lecz uważał że jego uczennica jest bardzo zdolna i musieć nie będzie.

[Jeździec Apokalipsy]

Samiczka uśmiechnęła się do niego delikatnie i w zamyśleniu pokiwała łbem. Może nie była mistrzynią w opowiadaniu, ale zamierzała się postarać.
– A więc.. mediacja służy nam do rozwiązywania problemów.. patrzenia z perspektywy swojej jak i kogoś.. Dzięki mediacji staramy się znaleźć możliwe, najlepsze rozwiązanie.. najczęściej pokojowe, tak aby żadna strona nie poczuła się pokrzywdzona. Na tej umiejętności powinni się skupić szczególnie przywódcy i zastępcy, gdyż to oni podejmują często najcięższe decyzje.. ale nie szkodzi, aby też pozostałe smoki ją opanowały. Myślę właśnie, że tym jest mediacja. – Zakończyła poważnym głosem, uważnie obserwując swojego nauczyciela. Duch trochę przypominał jej brata. Nixlun też był biały, tylko jego oczy miały taką śmieszną, różową barwę. Zaśmiała się w myślach. Jej braciszka można byłoby pomylić z przerośniętym królikiem!

[Lenifiell]

– Tak to jest dobra odpowiedź, tylko pamiętaj że jako mediator nie ty doprowadzasz do rozwiązania sprawy, a smoki zainteresowane, ty starasz się by wszystko zapadało nie pod presją i musisz pilnować by smoki nie oddziaływały na Siebie, bo wtedy nie jest to ugoda korzystna dla obu stron. – Odpowiedział i zastanowił się jak by tu dalej to poprowadzić. – -Dobrze, smok cienia przez przypadek dostał się na tereny ognia, twierdzi że nie wiedział o tym że to są już ich tereny, smok ognia który go spotkał żąda by ten się poddał i że musi zostać przeprowadzony nad nim sąd, ponieważ twierdzi ze tamten był na przeszpiegi. Cienisty się nie zgadza twierdzi że to była pomyłka że w czasie burzy się tu zabłąkał, co zrobisz?

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara pokiwała powoli łebkiem, zapamiętując jego słowa. Słuchała wypowiedzi, postukując szponem o podbródek. Trudna sytuacja, ale da się coś wymyślić.
– Wiadomo, że smoki Cienia wyrobiły sobie złą opinię. Z pewnością, wzięłabym to pod uwagę. Smok Cienia powinien dostać nauczkę, ponieważ zawsze taka sytuacja może się powtórzyć i z tym samym wyjaśnieniem. Dlatego idealną karą byłoby zapłacenie trzech kamieni szlachetnych. Nie jest to dużo, a jednak cena jest. Gdyby był to smok z Życia i Wody, to można byłoby uznać to za przypadek. Smoki Cienia niech jednak cierpią za to, ponieważ sami sobie wyrobili taką opinię. – Wyjaśniła, wzruszając lekko barkami. Dziwnie tak się mówiło o cienistych, skoro sama do nich należy. Pokiwała lekko łbem, skupiając się na nauce.

[Lenifiell]

//: ta fabuła dzieje się cały czas jak jesteś w życiu:P

– Dobrze wybrnęłaś z tego. – Pochwalił ją Elendrajis. Uznał ze dobrze jej idzie. O zata to co kiedys sam dostał w trakcie nauki mediacji. – Wyobraź sobie, że znaleziono nieprzytomnego smoka z Życia, leżącego na granicy z Ogniem. Po obudzenia smok niczego nie pamięta oprócz kilku obrazów. Kiedy widzi swojego partnera, pochodzącego z Ognia wpada w panikę. Przywódca Życia oskarża ognistego, choć ten wypiera się swoich czynów. Na dodatek niedaleko miejsca zbrodni zostaje odnaleziona kępka sierści o kolorze sierści tegoż smoka. Powstaje konfrontacja między stadami, co zrobisz?

[Jeździec Apokalipsy]

// w sumie fakt. :v

Na jej pysku pojawił się uśmiech, a w sercu odetchnęła głęboko. Z początku martwiła się, że jednak źle odpowiedziała na to pytanie, jednak teraz dostała kolejne. Zamyśliła się, poruszając delikatnie ogonem.
– Dużo ułatwia fakt, że obydwa smoki są partnerami. Na początku starałabym się uspokoić poszkodowanego i dokładnie wypytać, co pamięta i dlaczego tak boi się swojego partnera. To samo z tym drugim gadem. Można zawsze uznać, że podczas ''zabawy'' po prostu nieco się pokiereszowali. –Zaśmiała się lekko i przechyliła łeb w bok.
– Uspokoiłabym przywódców mówiąc, że nic się przecież smokowi nie stało, a mógł przez przypadek uderzyć się w drzewo i stracić przytomność, a ostatnie co widział, to partnera, który chciał mu pomóc. Nie powinno się z czegoś takiego robić większej afery, więc najlepiej, jeśli partnerzy by to sobie wyjaśnili. – Wytłumaczyła pewnym głosem, choć w głębi serca nie była pewna, czy podała dobrą odpowiedź.

[Lenifiell]

Pokiwał głową pisklaczka odpowiadała podobnie jak on sam, lecz musiał jej troszkę to utrudnić. – Smok życia jednak krzyczy że nie chce z nim rozmawiać i w dodatku rząda by ten nie zbliżał się do ich pisklaków. – Ciekawe jak teraz zareaguje, chodziło tutaj o nauczenie się wychodzenie z trudnych sytuacji, a ta takową na pewno była.

[Jeździec Apokalipsy]

To chyba dobrze, że mieli podobne myślenie? Kiara jak się postarała, potrafiła być niezwykle sprytna. Zmrużyła ślepia, zastanawiając się nad jego słowami.
– Powiedziałabym temu smokowi, żeby się wziął w garść, a nie robił jakieś przedstawienie. Skoro coś pamięta to powinien to wyjaśnić, inaczej nie zostaną wyciągnięte żadne konsekwencje. – Rzekła z lekkim uśmiechem, patrząc na młodego łowcę uważnie.

[Lenifiell]

Bardzo dobrze pokiwał łbem na potwierdzenie tego, ze dobrze jego zdaniem odpowiedziała. Był dumny że tak szybko zrozumiała podstawy. – Teraz kolejne zadanie, to myślę będzie dosyć trudne, chociaż myślę że znajdziesz na nie odpowiedź. Doszło do walki dwóch smoczyc na arenie, uznały ze walka będzie do omdlenia. Jedna ze smoczyc, zabiła drugą, uderzyła ją tak mocno, ze uszło z niej życie. Smoki które były jej rodzina żądają zadośćuczynienia, smoczyca tłumaczy się że nie może wiedzieć czy tamta smoczyca da radę obronić się przed atakiem i jak bardzo cios może wpłynąć na zdrowie innego smoka. Co zrobisz? – Uznał, że to będzie dosyć trudne, chociaż...

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara uśmiechnęła się delikatnie, ciesząc się, że smok w pełni zgadza się z jej słowami. Jakby nie patrzeć lepiej jest mówić coś bezbłędnie. Słuchała uważnie następnej sytuacji i pokiwała lekko łbem, oblizując nieco pysk.
– Każdy smok, który zostaje wojownikiem powinien był wiedzieć, że narażanie swojego życia to podstawa. Skoro smoczyce umówiły się na walkę do omdlenia, to oczywiste, że którejś może stać się coś poważniejszego. Nie ma na to reguły. Wyjaśniłabym rodzinie, że jako wojownik, to zginęła najlepszą śmiercią. W walce. Każdy kiedyś umrze, a przeciwniczka nie chciała jej przecież zabijać. Jeżeli to jednak nie usatysfakcjonuje rodziny, zawsze można zakazać walczyć jej na jakiś czas. – Wyjaśniła wzruszając barkami i patrząc na nauczyciela uważnie.

[Lenifiell]

– Lecz rodzina nie zgadza się na zakazanie walki z żądają czegoś więcej, nie chcą pozwolić, żeby śmierć ich bliskiej przeszła bez echa. Żądają sprawiedliwości. Twierdzą ze zakazanie walki to o wiele za mało, mówią że walka nie miała być do śmierci. – Jak teraz odpowie? Czy dalej będzie naciskać na rodzinę? Czy może na smoczycę? Łowca uśmiechnął się, wiedział że nie jest to prosty trening, a jeśli ona chcę zyskać tę umiejętność musi naprawdę potrenować, potem samodzielnie dając sobie kolejne zadania.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara postukała szponem o podbródek. Dosyć często to robiła, kiedy się nad czymś zastanawiała. Przekrzywiła po chwili łeb w bok i stuknęła ogonem o podłoże.
– Starałabym się wyjaśnić rodzinie, że nie jesteśmy jasnowidzami i nie zawsze jesteśmy w stanie coś przewidzieć. Mówimy jedno, a robimy niechcący drugie. Stało się i nic nie możemy z tym zrobić. Ewentualnie jakiś członek rodziny może zawalczyć z morderczynią, starając się pomścić zmarłą, jednak nie popierałabym tego pomysłu. – Zakończyła, patrząc na Ducha uważnie. Jakoś wolała naciskać na rodzinę, ponieważ smoczyca nie przywróci im do życia zabitej i ma ograniczone pole do manewru. Pociągnęła nosem, czekając na jego reakcję.

[Lenifiell]

– Dobrze, bardzo dobrze. Myślę że postąpił bym podobnie. Ostatnie zadanie przed tobą, moja ty pojętna uczennico – uśmiechnął się. Hah teraz jej da znajomy temat (chociaż wtedy o nim oboje nie wiedzieli) – A więc tak, jakiś smok, przywódca wody, oddaje całe ziemie stada w ramiona stada ognia, lecz smoki z wody nie zgadzają się na to protestują i go obalają, ogień jednak żąda oddania ziem. Przywódca wody ucieka przed ich gniewem do stada ognia.Jak postąpisz? – Zadał trudne pytanie.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara wyszczerzyła kiełki, słysząc taki komplement. Zamrugała i skupiła się na kolejnym zadaniu. Kto by pomyślał, że spotka ją taka sama sytuacja.
– Niestety mam związane łapy. Nie mogę oddać terenów, złapać przywódcy i zapanować nad zbuntowanym stadem. Skoro przywódca ucieka do innego stada, winien jest się pilnować, ponieważ wiadomo jak traktuje się zdrajców. Wielu będzie czekało na jego śmierć i nic na to nie poradzę. Powiem szczerze, że nie da się tego wyjaśnić w pokojowy sposób. Prędzej czy później zakończyłoby to się wojną, bo ogniście zawsze dostają to czego chcą. – Zakończyła, nie wiedząc jak by zareagowała. Za trudne pytanie, szczególnie, że Kiara była tylko pisklakiem, ale starała się.
– Można ewentualnie poprosić stado ognia o nie domaganie się o tereny, z powodu sytuacji i zachowania byłego przywódcy. – Dodała niepewnym głosem, patrząc uważnie na samca. Szczerze to sytuacja była beznadziejna i dla przywódcy i dla byłego jego stada.

[Lenifiell]

Pokiwał łbem. – Myślę że ta odpowiedź powinna wystarczyć, to jest naprawdę trudne zadanie i dla mnie było by trudne do rozwiązania. pamiętaj że z mediacji żadna ze stron nie może wyjść przegrana, a wszystko zależy od tego jakie będą ich żądania, jeśli będą nie do przyjęcia przez drugich, trzeba przekonywać by złagodzili swoje żądania. Musisz pilnować by jedna na drugą stronę nie wpływała. – Uśmiechnął się – Dobrze, trening możesz uznać za zakończony.

//: raport mediacja I

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara uważnie słuchała słów samca, kiwając łbem. Przyznawała mu rację. Jednak taka sytuacja była naprawdę ciężka do rozwiązania pokojowego.
Odetchnęła jednak z ulgą, gdy usłyszała, że trening można uznać za zakończony. Pokiwała pyskiem na boki, spoglądając na Ducha z uśmiechem.
– Mógłbyś mnie poduczyć skradania? – Zapytała, patrząc na niego uważnie. Cóż, dzięki tej umiejętności będzie mogła niegdyś wyruszyć samodzielnie na polowanie, nie prosząc się nikogo o mięso. Wolała się usamodzielnić.

[Lenifiell]

Uśmiechnął się miło do małej, widział że się cieszy z zakończonego treningu. Ah poprosiła o wytrenowanie kolejnej umiejętności, wyszczerzył zęby, czemu nie. – Dobrze mogę cię nauczyć skradania. Powiedz mi proszę do czego służy skradanie, jak uważasz? – Ciekaw był czy coś słyszała na ten temat.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara odwzajemniła uśmiech. Dobrze, że Łagodny chciał ją uczyć. Z pewnością to zapamięta..
– Skradanie służy nam najczęściej do podkradnięcia się niezauważonym do zwierzyny. Staramy oczywiście zrobić to w miarę szybko, jednak najważniejsze jest to aby zwierzę nas nie zauważyło. Umiejętność jest więc niezbędna, aby rozpocząć polowanie. Myślę więc, że właśnie tym jest skradanie i używa się go najczęściej, będąc na łowach. – Wyjaśniła, zastanawiając się jak będzie wyglądało jej pierwsze polowanie. Ponoć te zawsze się zapamiętuje..
Dlatego więc Kiara chciała się go nauczyć, aby móc zakosztować leśnego życia. Może być ciekawie..

[Lenifiell]

Pokiwał łbem z uznaniem, uznał ze to wystarczy. – Dobrze wiec przejdźmy od teorii do praktyki, uśmiechnął się. Aby skradać się musisz rozstawić łapy, potem ciałko opuścić niżej, ale nie za nisko bo będziesz nim szurał po ziemi co będzie wydawało odgłosy. Kolejna rzecz to stawianie łap, musisz patrzeć gdzie je stawiasz, aby nie postawić ich na czymś co wyda odgłos i spłoszy zwierzynę, łeb nisko musisz opuścić a ogon podwinąć by nie zawadzał o przeszkody, ja kładę go na przykład na pleckach. – Oczekiwał aż wykona polecenia, uśmiechnięty. Czy szybko jej pójdzie? Zobaczymy.

[Jeździec Apokalipsy]

Kiara spojrzała uważnie na samca i pokiwała łbem. A więc teraz miała rozpocząć praktykę? To świetnie. Już nie mogła się doczekać.
Rozstawiła lekko łapy, nieco opuszczając ciało, ale uważała, żeby nie szorować nim o podłoże. Opuściła nieco łeb, a ogon położyła na plecach, tak jak robi to samczyk. Uśmiechnęła się delikatnie, kiwając łbem, że rozumiała i już wszystko wie. Teraz trochę się poskrada..
Ciekawa jednak była, jakie to uczucie kiedy skrada się do jakiegoś zwierzęcia. Niebawem sama będzie mogła wyruszyć na polowanie, a to z pewnością nowe doświadczenie. Chciała więc być jak najlepiej przygotowana, aby nie musiała zbytnio cierpieć za swoje niedouczenie w tej dziedzinie. d