Srebrzysty staw

[Słodki Kolec]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pogoda była słoneczna i ciepła. Wiatr miło wiał. Ptaki śpiewały są pieśń, a ja spacerowałem ku nieznanemu. Dzień był taki piękny. "Spacerek dobrze mi zrobi" pomyślałem kierując się gdzieś przed siebie.
Nie minęła długa chwila a znalazłem się na dużej łące znajdującej się obok jeziora. Woda w nim była krystalicznie czysta. Nie zważając na nic weszłem do niej i chłodziłem się.
Wiatr zawiał niosąc czyjąś woń z kierunku stada życia. "Kolejny smok?" pytanie samo pojawiło się w mojej głowie. Czekałem z lekkim zniecierpliwieniem na przybysza siedząc w wodzie.

[Niebieski Kolec]

Tym przybyszem, a jakże by inaczej, byłem ja. Idąc przez Szklisty Zagajnik starałem się we własnym łbie poukładać wszystko co do tej pory się w moim życiu wydarzyło i spleść to z tym co zapamiętałem z ostatniej wycieczki za barierę. Po pewnym czasie do moich nosdrzy dobiegł zapach pisklęcia. Dlaczego by nie zagadać/zabić- niepotrzebne skreślić. Ja wybrałem to pomiędzy i po dojściu na odległość, z której jest doskonały widok na staw położyłem swoje kolorowe ciało na łące i bacznie fioletowymi ślepiami obserwowałem pisklę.

[Słodki Kolec]

Woń była co raz silniejsza. Rozglądam się wokoło i się zastanawiam gdzie jest ten smok. Nagle w kąciku oka zobaczyłem ruch. Przerzucam tam wzrok i widzę smoka leżącego na brzuchu. Uśmiecham się mimochodem.
Podchodzę do niego tak aby nie wzbudzić jego podejrzeń. Zatrzymałem się na ogon od kolorowego samca.
–Jak masz na imię? Ja jestem Shiro. – przyglądam się obcemu. Poczułem dokładnie jego woń. Był smokiem życia jak ja.

[Niebieski Kolec]

Ja woń pisklęcia oceniłem lepiej, bo w końcu jestem łowcą, co pozwoliło mi na określenie rodziców młodziaka. Słyszałem o związku Słowa z Aillą, ale aż do teraz zastanawiałem się czy to prawda. Pisklę obdarowałem spojrzeniem, które zwykle było ostatnim co widziała zwierzyna i podniosłem się z ziemi. ~ Witaj Shiro... Jestem Głos Zapomnienia.~ Powiedziałem z podłym uśmiechem na pysku, który odsłonił dwa białe kły. Moje mięśnie natomiast zaczynały się napinać, a ja sam w każdej chwili byłem gotowy rzucić się pisklęciu do gardła.

[Słodki Kolec]

Zauważyłem, że jego mięśnie zaczęły się napinać. "Chyba chce mnie zaatakować." pomyślałem i obleciał mnie strach.
–Czemu napinasz mięśnie jakbyś chciał mnie zakatować? Przecież należymy do jednego stada. – po tych słowach zacząłem się lekko cofać tak aby mieć szansę na unik jeśli by chciał mnie zaatakować. Chodź i tak wiedziałem, że jak mnie zaatakuje to ja mogę już tylko wąchać kwiatki od dołu.

[Niebieski Kolec]

Spojrzałem w oczy pisklęcia wyczuwając w nich strach. Błędnącą nadzieję na przeżycie. Spodobało mi się to uczucie. Uczucie wyższości... Bycie panem życia i śmierci. Jednak gdy ja zacząłem niebezpiecznie zbliżać się do Shiro, we łbie włączyła mi się od dawna nie używana czynność- racjonalne myślenie. Zrobiłem dwa większe kroki w tył. I spojrzałem na pisklę przekrzywiając łeb na bok. ~ A czym jest stado? Nie łączy nas krew, więc gdybym nie był inteligentny już byś nie żył. Daj mi chociaż jeden powód dla którego twoja głowa ma nie stać w mojej grocie?~ Powiedziałem z krzywym uśmiechem. Jednak jaki był w tym mój cel skoro do Głosu doszła ta racjonalna strona mnie?

[Słodki Kolec]

Poczułem jeszcze większy strach niż przy spotkaniu Isoxethe. "I znowu ktoś próbuje mnie uśmiercić." pomyślałem dając okeykę własnemu, krótkiemu życiu.
–Jeśli chcesz mnie zabić to proszę. – nadstawiłem się łowcy. Śmierć w tak młodym wieku. Smutne, lecz prawdziwe. Znowu życie przeleciało mi przed oczami. Śmierć już idzie. – Jeśli mnie zabijesz to chociaż przekaż Ulotnej że... Albo nic nie mów. Tylko powiedz, że to ty podciąłeś mi gardło. Nie będę Cię pouczał, ale wiedz ze nie unikniesz odpowiedzialności za ten czyn.
Jedyne na co teraz czekałem to sumienie i logiczne myślenie Łowcy stada Życia. Czy się odezwie, czy będzie niczym drapieżnik bez rozumny i mnie zabije z zimną krwią. Uessas'ie mniej mnie w swej opiece.

[Niebieski Kolec]

Podszedłem powoli do pisklęcia i pazurem lekko przejechałem po jego szyi. Krzywy uśmiech pojawił się na moim pysku, a ja sam cofnąłem się nieco w tył i położyłem się praktycznie tam gdzie chwilę temu leżałem. ~ Dobrze. Już nie zrobię ci krzywdy. Shiro prawda? Jak mówiłem jestem Głos Zapomnienia. Czy jest coś w czym mogę pomóc?~ Spytałem drastycznie zmieniając ton głosu. Mały zdał test i ma u mnie cząstkę szacunku.

[Słodki Kolec]

Poczułem jak coś przejeżdża mi po szyi pozostawiając lekki ślad. Byłem zdziwiony i jednocześnie dziękowałem Uesses'u za wysłuchanie. "Zdałem test, podobnie było w przypadku Isoxethe" pomyślałem, a gdy usłyszałem to co wypowiedział to chwileczkę się zamyśliłem
–ty chyba jesteś łowcą stada Życia, a jeśli jesteś to czy możesz mi powiedzieć co należy do twoich obowiązków bo sam chce być łowcą – podeszłem do niego i go przytuliłem szepcząc – Dziękuję, że mnie nie zabiłeś.

// Nie odbieraj tego jako nauki wiedzy =^.^=

[Niebieski Kolec]

~ Moje obowiązki? Tropienie, zabijanie i dawanie potrzebującym. Więcej się dowiesz już jako adept.~ Powiedziałem patrząc na młodego przy okazji pokazując mu dwie blizny kierujące się pionowo przez ślepia. ~ Możesz przyjąć, że mam wobec twojej matki dług. A tak poza tym nie zamierzałem robić ci zbyt dużej krzywdy...~ Powiedziałem już ze szczerym uśmiechem. Chyba każdy, włącznie ze mną woli jak do głosu dochodzi ta cześć świadomości.

[Słodki Kolec]

–Naprawdę? Teraz to już zachowujesz się jak Isoxethe. – powiedziałem z wyrzutem z lekkim sarkazmem – Kto a raczej co zostawiło po sobie taki ślad i czemu masz dług wobec mojej mamy?
coraz bardziej interesował mnie łowca. na pierwszy rzut oka wygląda na lekko świrniętego, a tak naprawdę jest pozytywnie walnięty (xd). "Może chce mnie czegoś nauczyć jak Okrutna?" pomyślałem ale to jest bardzo mało prawdopodobne.

[Niebieski Kolec]

Uśmiechnąłem się do siebie słysząc słowa pisklęcia. Gdy ten wspomniał o moich bliznach dotknąłem swojego pyska palcami przejeżdżając po jaśniejszych łuskach... Pozostałością po tej niefortunnej walce. ~ To stare. Wyobraź sobie smoka bez ślepi lub zamknij oczy jakbyś ich nie miał. Ja swoje straciłem, a twoja mama uratowała mi wtedy życie.~ Powiedziałem starając się oszczędzić mu tej krwawej części. Podobno Ailla zwymiotowała gdy zobaczyła mój pysk...

[Słodki Kolec]

Próbowałem wyobrazić sobie smoka bez oczu, a gdy mi się to udało to prawie zwróciłem swoje śniadanie.
–Auć, to musiało boleć – po moim ciele przebiegł dreszcz. – I moja mama cie uleczyła? Przecież jest czarodziejką, a nie uzdrowiciele. – stwierdziłem fakt.
"Twardą szkołę przeszedł" pomyślałem. Sama myśl była smutna i dobijająca i znowu go przytuliłem.

[Niebieski Kolec]

~ Cóż w zasadzie nic nie poczułem. Tylko głowa mnie bolała.~ Powiedziałem z uśmiechem by po kolejnych słowach Shiro zaśmiałem się cicho. ~ Wiem, że jest czarodziejką, ale to ona wezwała uzdrowicielke, ponieważ ja nie zdążyłem wezwać pomocy.~ Powiedziałem z krzywym uśmiechem gdy wspominałem te wydarzenia.

[Słodki Kolec]

Chwilę trawiłem informację i zastanawiałem się co powiedzieć.
–Możesz mi powiedzieć jak poznałeś moją mamę? – układam się wygodniej i opieram o łapę samca – I czy każdemu mniejszemu od ciebie grozisz śmiercią? – to ostatnie bardzo mnie interesowało

[Niebieski Kolec]

~ Jak ją poznałem? Była bardzo młodym smokiem, chyba nawet młodsza od ciebie. Ja miałem już ponad 25 księżyców. Wpadła wtedy do rzeki, a ja oczywiście ją wyłowiłem.~ Powiedziałem z uśmiechem obserwując wodę, która daje życie, ale potrafi też je obebrać. ~ Szczerze to jesteś jednym z pierwszych, ale co gdybym był mniej racjonalnym smokiem? Musisz być gotowy na wszystko. Ja nie byłem... Ostatnie zdanie wypowiedziałem szeptem... Tylko do siebie i dla własnej świadomości.

[Słodki Kolec]

Zabrzmiało to lekko groźnie. "Być gotowym na wszystko" mądre słowa, które mogą mi się przydać
–A tak z ciekawości co robisz oprócz łowienia dla stada? -wstałem i zacząłem drażnić go moim ogonem. Szturchałem go nim w łapę zachęcając do zabawy.

[Niebieski Kolec]

~ Śpię, myślę i uczę innych chociaż pewnie mogę więcej...~ Powiedziałem uśmiechając się na myśl o tym pierwszym. Ale jak zawsze, tym razem Shiro, ktoś musi mi przerwać... Jego ogon mnie nie drażnił, ale wywołał uśmiech na pysku gdy do łba przyszła mi pewna myśl. Żeby drażnić kogoś, kto pięć minut temu groził ci śmiercią... Jednak czas przerwać to szturchanie. A mianowicie moja łapa złapała ogon pisklęcia, a następnie ruszyła się tak, że ciągnietę za ogon pisklę przejechało jakiś metr odległości...

[Słodki Kolec]

Poczułem, że mnie chwyta za ogon i ciągnie. To nie było miłe uczucie jak mnie ciągnął. Lecz mimowolnie się zaśmiałem głośno. Wyrwałem się mu i wdrapałem na plecy.
–Co teraz zrobisz? – zapytałem się z uśmiechem na pyszczku i uczepiłem się go mocno

[Niebieski Kolec]

Uuu... wdrapywanie się na mnie nie jest dobry pomysłem, ale może małemu spodoba się to co zaraz zrobię. ~ Lepiej złap się mocno.~ Powiedziałem z uśmiechem i po roześmianiu się rozłożyłem swoje duże, złote skrzydła. Młody może już zrozumieć o co chodzi. Ja nie zważając na możliwe protesty podskoczyłem i po kilku machnięciach skrzydłami byłem na wysokości ogona. Ciekawe jaka będzie reakcja Shiro.

[Słodki Kolec]

Gdy zaczął skakać jak poje.... czułem się jak rodeo. "Ole" samo pchało mi się na pyszczek. Dalej byczku. Graj muzyko, graj.
Chwyciłem się mocniej i próbowałem się utrzymać. Nie było to łatwo, ale dałem rade. Czego ja nie zrobię? żAluzji nie pokonam. Trzymałem się dalej póki samiec nie przestanie się wiercić.