Skalna Polanka

[Uskrzydlony Marzeniami]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokiwał powoli łbem. O dziwo na jego pysku pojawił się cień uśmiechu.
– Znalezienie osobnej groty, aby nie leczyć w swoim legowisku to dobre wyjście. – odparł, jakby Trucizna sama o tym nie wiedziała. Jej następne słowa trochę go zaskoczyły, jednak nie dał tego po sobie. Jedyną reakcją z zewnątrz było przechylenie łba. Odrobinę na lewo.
– Dziękuję, całkiem nieźle sobie radzą, Zarówno Kobaltowy jak i Pustynny. Nie wiedziałem, że Pustynny jest twoim bratem. – zmrużył lekko ślepia. Czyżby Ćma nie powiedział im o kolejnym pisklęciu? Ale gdy Samum się wykluł, Zew była już w Wodzie. Czyżby zostawiła pisklę w Ogniu? Poza tym, Życiodajna wydawała mu się trochę za stara jak na pisklę Ćmy. Więc o co tu chodzi?

[Życiodajna Trucizna]

Ona sama też była na początku bardzo zdziwiona, że kleryk Ziemi to jej brat.
-Też nie wiedziałam o tym przez dość długi czas. Lecz potem okazało się, że smoczyca będąca moją matką miała pisklęta nie tylko z moim ojcem i jej partnerem, a także innym samcem. A Pustynny okazał się moim bratem.-wytłumaczyła mu ze spokojem.
Dla niej Pustynny i Katastrofa byli jedną prawdziwą rodziną. Ojca nawet nie pamiętała, a Zew nie mogła się nazywać jej matką. Była jedynie okropną zdrajczynią, nikim więcej.
-A ty masz jakąś rodzinę?-spytała go spokojnym głosem, choć na jej pysku widniał lekki, ledwo zauważalny uśmiech.
Dobrze jej się rozmawiało z tym smokiem.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Pokiwał powoli, w zamyśleniu łbem. No tak, to by wyjaśniało kilka rzeczy. Nie zamierzał się mieszać w wewnętrzne sprawy tej trójki. Choć on zapewne miał inne zdanie na różne tematy. Ale jak to się już w życiu nauczył, czasami należy zachować swoje poglądy dla siebie.
– Cała Ziemia jest moją rodziną. – odparł, unosząc lewy kącik pyska w delikatnym uśmiechu.
– A jeśli chodzi o rodzinę, o którą pytasz, to można powiedzieć, że Pustynny. Jego ojciec, Biała Ćma znalazł mnie, gdy moja matka mnie porzuciła. Zaopiekował się mną i wychował. A gdy zmarł, ja zająłem się Pustynnym. – odparł, wzruszając delikatnie barkami. Tak, jego nastrój ostatnio stanowczo się poprawił. Bogowie słusznie pozwolili Esencji powrócić do ich świata.

[Życiodajna Trucizna]

Czyli to jakaś Biała Ćma był ojcem Pustynnego... W sumie brzmiało to jak imię dla samicy, ale po co zastanawiać się nad imionami martwych smoków? Choć była dość ciekawa kim była jego prawdziwa rodzina. Ta, która go porzuciła. Ona sama też uważała, że rodzice w pewnym sensie ją porzucili. Ją i stado Ognia.
– A inni Ziemni? Jacy są? -spytała go zaciekawieniem.
W końcu trzeba było podtrzymać jakoś rozmowę.
-Masz tam jakichś przyjaciół? Partnerkę?-dodała po chwili.
Ona sama partnera nie posiadała, ale chciałaby mieć kogoś takiego. Może nawet takiego jak Marzenie.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Przez chwilę zastanawiał się nad pytaniem, jakie mu zadała.
– Mamy chyba całkowity przekrój osobowości. Od wesołych i pełnych optymizmu jak Pustynny, przez spokojnych i opanowanych jak Kobaltowy Szpon po takich lojalnych gburów jak ja. Każdy się od siebie różni, jednak Ziemny łączy Stado. Choć, oczywiście, bywają kłótnie, to mimo wszystko idea Stada Ziemi trzyma nas razem. – odparł, a w jego ślepiach Trucizna mogła dojrzeć błysk melancholii. Ten jednak szybko zniknął. Ledwie powstrzymał się przed odsłonięciem kłów.
– Przywódcy trudno jest mieć przyjaciół we własnym Stadzie. Większość zaczyna cię wówczas traktować inaczej. I nie, nie mam partnerki. – odparł, a w jego głosie pojawiło się coś na kształt, no właśnie, ciężko było określić co. Po chwili jednak cała uwaga tego samca skupiła się na Truciźnie.
– A co z tobą?

[Życiodajna Trucizna]

-W Ogniu także można natrafić na różne smoki. Jednak większość choć po części pasuje do tego co mówi się o Ognistych. Odważne, czasami szalone smoki. Z niektórymi ciężko jest wytrzymać, ale mimo to nie wyobrażam sobie my moje stado mogło być inne. -odpowiedziała.
-Najbliższą osobą tam jest Katastrofa, pisklę które wykluło się z jajka, które kiedyś znalazłam na terenach naszego obozu bez opieki. Zaopiekowałam się nią. -odparła.
Nad ostatnim pytaniem przez chwilę się zastanawiała, mimo że znała odpowiedź. Nie miała partnera. Nikt z Ognia nie był odpowiedni.
-Nie. -odparła.
Delikatnie przesunęła się w jego stronę. Zamachała końcówką ogona, była to jedyna oznaka zdenerwowania, jakąś w tej chwili okazywała.
-Ale może ty chciałbyś...-wyszeptała, przymykając oczy.
Bała sie jego odpowiedzi, ale i czekała na nią z niecierpliwością.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Prawie jak wtedy, gdy on znalazł Samuma. Choć raczej to on znalazł Marzenie, ładując się pod skórę wilka. Nie miała partnera. Właściwie to wiedział to od początku. Gdyby miała, pachniałaby inaczej. Zmrużył lekko ślepia, słysząc jej ostatnie słowa. Och. Chciała go na partnera? Dlatego, że jest Przywódcą? Czy dlatego, że jest sobą? Nie mógłby się związać z żadną samicą, jeśli powodem była pozycja, jaką zajmował w Stadzie. Nigdy nie pochwalał związków politycznych.
– Dlaczego? – zapytał. Jego głos był cichy i zupełnie inny od tego, którym raczył smoki na co dzień.

[Życiodajna Trucizna]

Przynajmniej nie zaprzeczył od razu, ani nie zrobił czegoś jeszcze gorszego. Spytał się. I to tez jej się podobało. Gdyby od razu się zgodził, to skąd miała wiedzieć czy nie odpowiedziałby tak każdej smoczycy, która by go o to spytała? Tak przynajmniej chciał wiedzieć czemu ona pyta się go o to.
-Jesteś inny niż wszyscy Ogniści. Nigdy nie spotkałam takiego samca jak ty. Nie
rzucasz się od razu z pazurami na każdego kogo zobaczysz, jak niektórzy z nich. Nie jesteś też jednak kimś aż zbyt przyjaznym i wesołym, no takie smoki też spotykałam. To, że jesteś przywódcą nie jest ważne. Po prostu jesteś najwspanialszym smokiem jakiego spotkałam.-powiedziała dość cicho, z pewnym niepokojem.
Wszystko co powiedziała, było prawdą. Naprawdę chciała zostać jego partnerką.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Po raz pierwszy od dawna Marzenie zawahał się. Było to widoczne w jego ruchach, bo wykonał gest jakby chciał się do niej zbliżyć, ale zatrzymał się. W jego ślepiach także czaiło się coś dziwnego. Czy jego serce było wolne? Z pewnością gdzieś tam wciąż bolało go to, że Czarodziejka go odrzuciła. Ale po rozmowie z Esencją udało mu się dojść do siebie. Westchnął cicho.
– Jeśli uda ci się skleić moje serce. – odparł cichym, ale niezwykle pewnym głosem, w którym brzmiała samcza nuta. Czyżby wyznanie Trucizny obudziło w nim to, co od jakiegoś czasu było zamrożone?

[Życiodajna Trucizna]

Skleić jego serce? Ale czemu? Co takiego się stało, że jego serce musiało zostać sklejone? Nie wiedziała, ale póki co nie chciała go o to pytać. Delikatnie posunęła się w jego stronę, nie był to zbyt duży ruch, ale na razie nie chciała robić nic więcej.
-Jeśli tylko będę potrafiła to zrobić...-wyszeptała.
Nie była do końca pewna co zrobić, żeby móc skleić jego serce, ale chciała zrobić co tylko będzie mogła by tego dokonać. Delikatnie przesunęła ogonem po ziemi, jak zawsze gdy nie była czegoś pewna i natrafiła na jego ogon, leżący gdzieś na ziemi. Delikatnie oplotła go swoim długim ogonem, tak by chwycić jego ogon. Jednocześnie zastanawiała się co może zrobić by skleić jego serce.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Przez chwilę siedział tak, pozwalając jej się przełamać. Uniósł prawy kącik pyska w nieco smutnym, ale szczerym cieniu uśmiechu. Choć to właściwie nie było niczym dziwnym. Marzenie bardzo, bardzo rzadko się normalnie, szeroko uśmiechał. Skinął lekko łbem na jej słowa, pozwalając jej ogonowi opleść się wokół swojego własnego. Pochylił lekko łeb i wyciągnął szyję tak, aby jego pysk znalazł się po prawej stronie jej własnego, nieco nad jej barkiem.
– Dobrze to przemyśl. Jeśli zdecydujesz się ze mną związać, nie pozwolę ci na bliskie kontakty z innymi samcami. A uwierz, nos mam dobry. – jego głos był niewiele głośniejszy od szeptu, ale Trucizna nie powinna mieć problemów z usłyszeniem tego, co powiedział. Tak, na samicy zawsze czuć zapach samca, jeśli byli w bliskich stosunkach ze sobą. A na samcach czuć zapach samicy.

[Życiodajna Trucizna]

Innymi samcami? Tą bandą smoków, które pojawiły się tylko gdy potrzebowały by ich uleczyć? Ostatni raz gdy widziała jakiegoś samca, który nie potrzebował leczenia było chyba wtedy gdy musiała wyrzucić Spalonego ze swojej jaskini. Żadni inni oprócz Marzenia jej nie interesowali.
-Żaden inny samiec nie jest choć po części taki jak ty. A i tak rozmawiają ze mną tylko wtedy kiedy potrzebują medyka, a żadnego innego nie mogą nigdzie znaleźć.-odpowiedziała mu z lekkim uśmiechem.
I ona miała całkiem niezły węch, więc pewnie wyczułaby na nim zapach innej samicy, gdyby tylko chciała. Oparła swoją głowę o jego łeb. Czuła się naprawdę szczęśliwa. W końcu miala kogoś bliskiego kto nie był dwuksiężycowym pisklęciem.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Obrócił lekko łeb i liznął ją w szyję.
– To dobrze. I uważaj, nie jest ze mną łatwo. – powiedział, a jako, że Życiodajna była o niego oparta to mogła poczuć, jak jego pysk wygina się w uśmiechu. Po raz pierwszy od dawna w niewymuszonym uśmiechu. Podniósł się i usiadł obok niej, pozwalając jej oprzeć się o swój bok. Czy to tak powinno wyglądać? Nie miał pojęcia. Tak podpowiadało mu serce, które wciąż pamiętało Ćmę. On by wiedział. Oparł swój łeb o łeb Trucizny. Wiek robi swoje i okazało się, że w jakimś stopniu nad nią góruje.
– Gdybyś miała problemy, wezwij mnie. Wedrę się chociażby do serca obozu Ognia.

[Życiodajna Trucizna]

Ona także się uśmiechała, mimo że i na jej pysku ostatnio dość rzadko pojawiał. zwykle zastępował go spokój i powaga. W sumie nigdy nie była zbyt radosna. Najpierw, jako pisklę wszystkiego się bała i starała się zaatakować każdą rzecz, jaką zobaczyła. A potem coraz bardziej uspakajała się, choć czasem wciąż czuła tamten strach i złość. Teraz widać było radość.
-Oczywiście.-wyszeptała bardzo cicho.
Wezwie go gdy tylko będzie potrzebować pomocy, gdzie tylko będzie. A i ona uleczyłaby go gdyby tylko kiedykolwiek tego potrzebował.
Póki co nie ruszała się, dobrze było jej tak siedzieć. Mimo to zaczynało się się jej robić trochę zimno, nie miała przecież futra które by ją ogrzewało.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Przez myśl przemknęła mu nauka z Tehenbim, gdy samczyk musiał wstać, aby nie zamarznąć. To fakt. Skrzydło posiada sporo grubego futra, które w wilgotne pory nie jest zbyt lekkie, to jednak daje świetną ochronę przed zimnem. Odchylił się trochę, po czym okrył Truciznę prawym skrzydłem. Nie dość, że jego boki pokryte są grubym, ciepłym futrem, to błona skrzydeł ochroni ją przed wiatrem i mrozem.
– Chcesz już wracać do obozu? – zapytał. Jego głos był cichy, spokojny i można by uznać, że odrobinę uwodzicielski. Jeśli można tak powiedzieć o smoczym głosie.

[Życiodajna Trucizna]

Nie chciała stąd odchodzić, przy nim było jej dobrze. Uśmiechnęła się, gdy okrył ją skrzydłem i wtuliła w jego miękkie, białe futro. Teraz nie było jej już tak zimno jak wcześniej.
-Nie...-wyszeptała – tutaj jest mi dobrze.-dodała po krótkiej chwili.
Przymknęła oczy, nie czując już zimna. Pod jego skrzydłem było jej ciepło i dobrze. nie chciała się stąd ruszać. Nigdy. Mogłaby tu tak siedzieć bez końca.