Plac przed świątynią

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Nie spodziewał się tego.

Naprawdę nie.

Najpierw jeden kupił, potem drugi… a potem kolejni. Z każdą podniesioną łapą sięgającą po błotną miseczkę jego wąsy lekko falowały, a uszy zaczynały wibrować z ekscytacji. Nari, zamiast wypić, dał mu kamień i jeszcze coś życzliwego powiedział. Ausand spojrzał na ametyst w łapce z niekłamanym zdumieniem, jakby dostał coś nie z tego świata.
– Dziękuję! Dziękuję bardzo! – promieniał, zbierając kamyczki, które położyli przed nim. Kiedy uznał, że ma już ich całkiem sporo, zaczął liczyć... niestety na głos. – Jeden… dwa… siedem? Nie, chwila. Ten się świeci, więc może za dwa? To wtedy osiem…? – Zamilkł na moment i spojrzał podejrzliwie na własne łapki, po czym uznał, że nie będzie się tym martwił. Mysz mu potem to policzy.

Potem przypomniał sobie, że miał jeszcze coś zrobić. Zajrzał do misek i podrapał się po głowie. Tylko dwie zostały. A Warkocz nie chciał swojej. Spojrzał więc na Dolinę, który wyglądał, jakby już polubił ten smak.
– Możesz wypić też jego. Skoro tak ci posmakowało. – Podsunął mu kolejną miseczkę.

Na uwagę Niosącego uniósł głowę. Nie znał się na granicach i nie wiedział, co to wszystko znaczy, ale słowo niebezpieczne znał aż za dobrze. Gryf był niebezpieczny. I dziury w ziemi. I niektóre noce.
– Jeszcze nie wiem, którędy pójdę. Bogini mi powie. – Może i jeszcze nie wiedział, jak dobrze liczyć, ale wiedział, że idzie mu całkiem nieźle.

Lubił sobie chodzić i zwiedzać, to czemu by nie zaprosić Otheli na jakiś wypad? Zwłaszcza, że cały czas z nią walczył, mniej za to rozmawiał. Ah, no i jeszcze, uh, tamten wypadek na Polowaniu... Y, to znaczy, czuł z nią jakiś rodzaj więzi, ale to raczej skoncentrowany na tym, że cały czas walczyli, więc spróbowałby żeby skręciło to w jakąś inną stronę. O, tak! No, mniejsza o to, przyszedł na Plac z odrobiną mięsa za Błogosławieństwo i czekał.

Okowy Przeszłości
// 8/4 mięsa za 07.08.2025

Takiego zaproszenie się nie spodziewała, ale i jak już padło, nie odmówiła. O wyznaczonym czasie, stawiła się na placu mając ze sobą dostatecznie wiele mięsa, by opłacić błogosławieństwo na jeden dzień. Ostatnio nanosiła go znacznie więcej, dzisiaj więc była to miła odmiana. Przywitała Płatka, zerknąła na Oriana i czekała spokojnie.

//8/4 mięsa za misję 7 sierpnia o 19

Uuu, jak mu to mięso zapachniało..... Aż mu się zrobiło niedobrze. Choć to z pewnością bardziej od tego błota.

– Okowy Przeszłości, Płatki na Wietrze, przyjmijcie błogosławieństwo Sennah. Niech was chroni na czas tej misji, jak i podczas powrotu. – Po tych słowach oboje smoków poczuło ciepło Lata, które otuliło ich ciała.

Prorok przełożył jedzenie do ceramicznej misy i szybko poszedł z nim do świątyni. Wracając, poszedł na chwilę do lasu, bo ścisk w żołądku zrobił się nie do wytrzymania i musiał wyrzucić z siebie to okropne błoto.

Okowy Przeszłości
– 8/4 mięsa za misję 07.08

Płatki na Wietrze
– 8/4 mięsa za misję 07.08

Ausand pisze: Nie spodziewał się tego.

Naprawdę nie.

Najpierw jeden kupił, potem drugi… a potem kolejni. Z każdą podniesioną łapą sięgającą po błotną miseczkę jego wąsy lekko falowały, a uszy zaczynały wibrować z ekscytacji. Nari, zamiast wypić, dał mu kamień i jeszcze coś życzliwego powiedział. Ausand spojrzał na ametyst w łapce z niekłamanym zdumieniem, jakby dostał coś nie z tego świata.
– Dziękuję! Dziękuję bardzo! – promieniał, zbierając kamyczki, które położyli przed nim. Kiedy uznał, że ma już ich całkiem sporo, zaczął liczyć... niestety na głos. – Jeden… dwa… siedem? Nie, chwila. Ten się świeci, więc może za dwa? To wtedy osiem…? – Zamilkł na moment i spojrzał podejrzliwie na własne łapki, po czym uznał, że nie będzie się tym martwił. Mysz mu potem to policzy.

Potem przypomniał sobie, że miał jeszcze coś zrobić. Zajrzał do misek i podrapał się po głowie. Tylko dwie zostały. A Warkocz nie chciał swojej. Spojrzał więc na Dolinę, który wyglądał, jakby już polubił ten smak.
– Możesz wypić też jego. Skoro tak ci posmakowało. – Podsunął mu kolejną miseczkę.

Na uwagę Niosącego uniósł głowę. Nie znał się na granicach i nie wiedział, co to wszystko znaczy, ale słowo niebezpieczne znał aż za dobrze. Gryf był niebezpieczny. I dziury w ziemi. I niektóre noce.
– Jeszcze nie wiem, którędy pójdę. Bogini mi powie. – Może i jeszcze nie wiedział, jak dobrze liczyć, ale wiedział, że idzie mu całkiem nieźle.

Nari obejrzał się na wszystkie smoki, które dały coś Ausandowi. Mogły się kłócić o to, kto wypije błoto z miseczki, ale koniec końców postanowiły ofiarować małemu smokowi coś o wiele bardziej wartościowego niż trochę ziemi i wody, mimo że widziały, iż raczej na tym stracą.
– Która bogini? – zapytał z ciekawością i spojrzał ku wielkim wrotom skrywającym przed nimi wnętrze świątyni.

Osąd Gwiazd Dolina Paproci Niosący Nadzieję

[inny czas]

Verso przybył na Plac, aby otrzymać błogosławieństwo bogini. W pysku trzymał bukiet ze starannie dobranymi polnymi kwiatami. Mieniły się głównie barwą żółci, ale można było dostrzec malutkie kwiatuszki niezapominajek, które nadawały cieplejszej barwy całości. Ostrożnie położył przed Prorokiem kwiaty i uśmiechnął się ciepłi. – Oto skromny podarek za błogosławieństwo. – powiedział życzliwie i usiadł, czekając aż smok zrobi swoje.

[ Boski ulubieniec, za misję 21.08 ]

Po wypiciu nieznanego płyny, Dolina mlasnął z grymasem na pysku. Czuł wyraźny posmak ziemi, ale nie to był najgorsze. W pewnym momencie uczucie bulgotania w brzuchu było preludium do tego, co nieuniknione. Nie zdążył niczego powiedzieć, szybko złapał się z całej siły za pysk i gwałtownym machnięciem skrzydeł odskoczył od wszystkich aby zdążyć przed tym, co miało nadejść. Na szczęście w pobliży był krzach pod którym się pochylił i z głośnym chulśnięciem zwrócił to, co niedawno wypił. Grzywa na jego karku zjeżyła się i w trakcie wyrzucania z siebie "błotka" już układał plan, jak zemścić się na małym gnojku, który go tak urządził.

Ausand Nieme Przekleństwo Osąd Gwiazd Warkocz Komety

— Smakuje? Pamiętaj, że masz jeszcze dwie miski w zanadrzu! Nie chcę, żeby moja zapłata się zmarnowała. — stwierdził z nikczemnym uśmiechem na pysku, obserwując grymas Doliny. Już miał dumnie podsuwać mu pod nos kolejną miskię, kiedy ten nagle rzucił się w stronę krzaków. Wcześniejszy wyszczerz Niosącego prędko przemienił się w wyraz czystej troski, jak gdyby uzdrowiciel miał za chwilę skonać, tak jak stał.
— Ej, ej! Spokojnie, e... Wszystko będzie w porządku, tak! Wyrzuć to z siebie. — wymamrotał, niemalże pod nosem ze słyszalnym strachem w głosie. Nie minęła sekunda, a już szybkim susem podszedł do Doliny i zaczął oklepywać łapą jego plecy, jakby naprawdę miało mu to w czymś pomóc. W końcu odwrócił się jednak do Nariego, posyłając mu błagalne spojrzenie.
— No weź coś pomóż! Posprzątam ci legowisko, tylko nie stój tak jak kołek! —

Dolina Paproci Warkocz Komety Osąd Gwiazd Ausand

Nari również niemało się nastroszył, gdy Dolina Paproci wykonał ruch tak gwałtowny, jakby chciał co najmniej wyciągnąć kopyta. Ale nie, on tylko rzucił się w stronę krzaków. Sądząc po dobiegającym uszu dźwięku, to mogło oznaczać tylko jedno...
– Rai, on powinien to zwrócić, jeżeli mu zaszkodziło – powiedział, gdy otrząsnął się z pierwszego zaskoczenia i podszedł do Mglistego towarzysza, choć głównie spoglądał w stronę Doliny. – Tak krótsza droga, niż zmuszać żołądek magią do uspokojenia się – to drugie powiedział z lekkim westchnięciem. Cóż, była jeszcze jedna opcja, choć nie mniej nieprzyjemna.
A właśnie, gdzie zniknął wielki prorok...?
– Mogę przygotować zioła na niestrawność, ale... – tu obejrzał się w stronę Ausanda, po chwili do niego wrócił.
– Powiesz mi, co dodałeś do napoju? – spytał, żeby wiedzieć, czy ma w zanadrzu jakieś antidotum, którego mógł użyć.

Przybył wraz z młodymi na plac, aby po raz pierwszy z nimi wyruszyć na wspólną misję! Szedł z szerokim uśmiechem na pysku, zaś w łapach niósł piękny wianek złożony z gałązek, które spadły z drzew. Wianek przyozdobiony był drobnymi kepkami zwierzęceego futra.

– Przybyłem prosić o błogosławieństwo na wyprawę z moimi kochanymi podopiecznymi! – rzucił wesoło, kładąc dar przed tobą. – Wierzę szczerze w boskie wsparcie! Niech twoje spojrzenie nad nami czuwa! Zwłaszcza nad tymi mniejszymi – dodał z radością, mrugnąwszy do dzieci porozumiewawczo.

Następnie z szacunkiem pożegnał się, mając na nich oko!

// boski za misję 20.08

Niedźwiadek był podekscytowany wizją wyprawy, toteż energicznie maszerował obok ojca, rozmawiając z nim o tym i owym. Gdy dotarli na miejsce, na wyznaczone miejsce położył trzy kamienie szlachetne. Ponieważ na polowaniu nie szło mu na razie za dobrze, były one pożyczone od Trzeciego Szlaku.
– I ja też chciałbym prosić o błogosławieństwo, żeby wrócić w jednym kawałku. I dziękuję ślicznie! – powiedział wesoło, kłaniając się do sił wyższych.

//szafir, topaz, malachit za misję 20.08

Skaza pojawił się na placu wyjątkowo cicho. Teraz kiedy w końcu miał zastępcę, mógł w spokoju wybrać się na poszukiwania. To można było nazwać prywatną sprawą lecz nie był na tyle głupi by nikogo nie informować. Rairish wiedział. Złożył zapłatę tak jak już wiele razy przedtem.
Nie uważał że znajduje się w pozycji w której mógłby prosić o poradę czy o pomoc. Dlatego prosił w myślach jedynie o to by jakimś cudem udało mu się znaleźć Lerke.

//ametyst, akwamaryn za 24.08

Lśniąca Toń dawno nie przekraczała progów świątyni, lecz nie było w niej wahania, gdy znów stanęła na gładkim kamieniu prowadzącym ku ołtarzowi. Szła powoli, bez pośpiechu, pozwalając sobie na kilka cichych oddechów i skupienie. Otulał ją znajomy chłód miejsca, gdzie ściany i posągi pamiętały wiele pokoleń wiernych – a być może i takich jak ona, którzy po prostu szukali ostatniego błogosławieństwa. Myśl, że to może być jej ostatnia wizyta, nie niosła w sobie smutku. Wręcz przeciwnie. Była cicha i pogodna, jakby miała przed sobą nie kres, a dalszą drogę. Zsunęła pakunek z grzbietu, ostrożnie kładąc go przed prorokiem – mięso, świeże i pachnące ziołami, oraz kilka dojrzałych, ciemnoczerwonych owoców, które błyszczały w świetle świec niczym małe klejnoty.
– Oto dary dla bogów – odezwała się miękko, a jej głos niósł w sobie rodzaj wewnętrznej harmonii.
– Liczę, że wesprą mnie w podróży, a jeśli coś pójdzie nie tak... przynajmniej dopilnują, by moje ciało wróciło do ziemi, która mnie ukształtowała – Uśmiechnęła się delikatnie, z pewną dozą rozmarzenia. Czasem śmierć wydawała się nie przerażająca, a po prostu kolejnym krokiem – zwłaszcza gdy w głowie miało się wizję czegoś takiego jak nowe życie. Jak matka, której dusza ponoć już dawno znalazła inne ciało, inny dom. To była piękna myśl. Toń przyciszyła spojrzenie, przenosząc wzrok na kamienny ołtarz. Nie pamiętała już, kiedy ostatni raz ruszała w prawdziwą wyprawę – taką, która pachniała nieznanym wiatrem, nosiła w sobie obietnicę trudu i odkrycia. Serce jej aż drgnęło z lekkim podekscytowaniem. Nie mogła się doczekać.

// 26/4 mięsa oraz 6/4 roślin za błogo na zwiad w datach 25.08, 26.08, 27.08 i 28.08

Po raz kolejny taszczył na plac znacznie więcej zapasów, niżeli starczyłoby na opłate błogosławieństwa na jeden dzień. Dłuższa wyprawa była na równi interesująco, co stresująca. Wiele rzeczy mogło pójść nie tak, zaś on nie będzie rzut beretem od Wolnych.
Całe mięso ułożył przed sobą, cofnął się o krok i spokojnie czekał na proroka.

//24/4 mięsa i boski ulubieniec za sierpień, na misję 25, 26, 27 i 28.

Ausand speszył się, widząc dziwne reakcje smoków. Jeden niemal uciekł w krzaki, a drugi... jeszcze chwilę temu się cieszył, a teraz wyglądał, jakby miał zaraz zemdleć razem z nim. Pisklę przygarbiło się lekko, mimowolnie cofając łapki.

Ale zaraz potem się wyprostował, nieco urażony.
– Pewnie mają słabe brzuchy – mruknął pod nosem, zerkając na Nariego. – Lamba piła i Mysz też. Nic im nie było!

Gdy Warkocz zbliżył się i zapytał o skład jego eliksiru, Ausand uniósł łeb wyżej, choć było w tym więcej uporu niż pewności siebie.
– Tylko woda i błoto — odpowiedział. – Oba czyste, sam sprawdzałem. To z nimi coś nie tak, a nie z moją wodą.

Nari westchnął cicho pod nosem, żeby nie urazić pisklęcia.
– Czasami nie wszyscy mogą jeść to samo. Tak się zdarza. Błoto zmieszane z wodą zapewne jest jedną z tych ciężkostrawnych dla większości smoków rzeczy – powiedział Ausandowi i nawet uśmiechnął się dla otuchy, aby młody nie brał tej niefortunnej sytuacji za bardzo do siebie i nie obwiniał się. Na pewno w jego głowie sprzedawanie błota musiało być świetnym pomysłem. Przygotował miseczki i stragan, i napis...
Rajski zawrócił do Doliny Paproci i Niemego Przekleństwa.
– Będziesz chciał trochę mięty? – zapytał, próbując zajrzeć tak, by widzieć pysk smoka i móc odczytać decyzję.

Promienna zabrała ze sobą w torbie nieco mięsa, zanim poszła po Kordialną i razem wybrały się na Plac. Złotołuska przysiadła, po czym wygrzebała mięso i położyła je przed nimi obiema. Spojrzała wyczekująco na Malinkę. W końcu Fhardi nie miała jak powiedzieć wprost co miała na myśli, jedyne co mogła to poczekać, aż druga wyrazi słowami, to co było konieczne.

// boski ulubieniec i 12/4 mięsa za misję 28.08.2025

Kordialna była bardzo wdzięczna Fhardi, że ta zgodziła się pomóc jej w zdobyciu błogosławieństwa na ich wspólne wyjście za Wolne. Malinka ułożyła przed sobą równo łapki i schyliła łeb.
~ Przynosimy ofiarę i prosimy o łaskę oraz błogosławieństwo na naszą wyprawę. – To zabawne, bo ona też przecież nie mogła nic powiedzieć, a jedynie wysłać wiadomość mentalną w przestrzeń.
Przez chwilę więc stała tak, z pokorą i zamkniętymi w modlitwie ślepiami, chyląca łba.

Wężowy przyszedł na Plac przed świątynią z przygotowanym już na plecach wiankiem, który miał być swoistą zapłatą za błogosławieństwo na następną podróż. Chwilę przed tym poinformował Skazę o swoim wypadzie, który zwiastował już od dłuższego czasu. Dzisiaj jednak w końcu wziął się do działania. Wężowy zdjął z siebie wianek: wykonany głównie z gałęzi świerku i wplecionych w nich niezapominajek, kładąc go następnie na ziemi przed sobą. Teraz pozostało już jedynie wyczekiwać nadejścia któregoś z proroków i mógł ruszać dalej.

// Boski Ulubieniec za sierpień

W pośpiechu zjawił się, niewiele więcej niż łypiąc okiem na resztę zebranych. A jednak, jakoś inaczej zmrużył oczy czy też może był troszkę mniej podchmielony niż zazwyczaj – ten Mglisty, długaśny i nieszeroki, przypominał jego podopiecznego. Zmarszczył czoło, lecz nie zbliżył się, niepewny swojej intuicji. Odchrząknął jakby zaczepnie, zadziornie, ale tylko tyle karzeł zrobił – poza tym usadowił się przed ofiarunkiem, składając ofiarę na swoją wyprawę.
Zwyczajnie chciał wiedzieć, gdzie dalej zaprowadzi go ukochany Las Samnaru.

━━━━━━━━━━
:: Ofiara : boski ulubieniec – naręcze papierosów i sakwa muchomorów

Był zestresowany, kiedy przychodził na plac. Potrzebował znaleźć ojca, porozmawiać, poradzić się bardziej niż zazwyczaj, zwłaszcza teraz. Może to był masochizm? Może Horuviel tak samo jak inni nie zaakceptuje jego decyzji? Mogło tak być, ale potrzebował wiedzieć, jak wiele korzeni mu jeszcze zostało.
Nauczony poprzednimi doświadczeniami, nie zamierzał się ograniczać.
Przynajmniej powróciły deszcze i odeszły gorące dni, przynajmniej częściowo, być może nawet po drodze spotka go deszcz, ale się tym nie martwił.
Położył zapłatę w odpowiednie miejsce i sprawdził czy ma wszystko czego potrzebował.

//szafir, koral, malachit, tygrysie oko za 08.09 i 10.09 (włóczykij)

Imbir :: jednorożec T3		Tytus :: mantykora T3
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 2\| P: 3\| A: 1		S: 1\| W: 1\| Z: 2\| M: 1\| P: 3\| A: 1
B, Kż, MP: 1		B, A, O, Śl: 1 \| Skr: 2

Smoki Wolnych Stad