Plac przed świątynią

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Jakiś czas później przybył znowu, tym razem jako uczestnik wyprawy. Przyniósł ze sobą miniaturową kamienną tabliczkę, na której wyrył króciutką modlitwę chwalebną poświęconą Sennah. Położył ją w ceramicznej misie, której zawsze używał do przenoszenia tego typu darów do środka świątyni.

– To co, Arel? – Siderus zapytał się towarzyszki. – Może tym razem ty chciałabyś udzielić nam błogosławieństwa?

Nie miał oczywiście nic przeciwko temu, żeby samemu to zrobić, ale nie chciał też brać wszystkich obowiązków tylko na siebie. Prorokini też miała prawo poczuć się jak wysłannik bogów wykonując to drobne zadanie.

// boski ulubieniec za 22.07

Dolina przybył z workiem wypełnionym mięsem. Kiedy zauważył dwójke proroków, rzucił zapłatę im pod łapy. – Jeśli chcecie, możecie oboje dac mi błogosławieństwo. – rzucił żartem i usiadł na ziemi, czekając aż Yami ruszy swój pawi zadek. Omiótł ogonem kamienna posadzę i owinął się nim szczelnie, rozgladając się na boki.

// 16/4 mięcha za misję 22.07

Szedł swoim gibkim krokiem razem ze swoimi kompanami którzy chcieli go odprowadzić aż do Świątyni. Na dzisiejszą wycieczkę ubrał się całkiem skromnie. Skóra rekina została zamieniona na karwasze związane, elegancko rzemieniami ze skóry dzika. Yami wytłoczył za pomocą ciepła fantazyjne liściaste wzory wzdłuż boków owych karwaszy. Na szyi miał coś co u człowieka mogło być błękitnym płaszczem z kapturem, tylko że ta wersja była przystosowana do smoków, nie opadała mu na boki i nie przykrywała mu pleców. Opadała raptem na ramiona, a kaptur był jedynie ozdobą. Metalowa sprzączka pod szyją była jednak najwyższej jakości prosto z Ardenwell.

– Uprasza się o rozstąpienie przybył wielki mistrz Yami, jego przyboczni oraz sędzia, kucharz, asystent, prawnik, znawca sztuk i najlepszy kruk na jakiego opadną wasze oczy Kęszcz. Kęszcz to ja jakby co. – powiedział kruk który miał na sobie coś jakby białą kamizelkę z motywem liści.
– Bardzo chciałbym wziąć udział w waszej eskapadzie, ale ktoś musi pilnować rzeczy mistrza Yamiego. – dodał na co samiec przymknął oczy i nabrał nieco więcej powietrza, a Silk, Fansy i Ser Kotton spojrzeli na Kęszcza jakby chcieli zrobić z niego kanapkę.

Silk pochyliła się i dała Yamiemu piękny wianek zrobiony z kwiatów i wstążek. Czarodziej za pomocą maddary powiesił go w powietrzu przed prorokami. Nie będzie nim rzucał przecież.
– Cieszę się, że was widzę. – zwrócił się do wszystkich zebranych po czym podszedł do mamy i bezceremonialnie się do niej przytulił. Tyle księżyców.

// boski ulubieniec za 24.07. (stara data 22.07.)

Dziwnie się czuła w tak dobranym towarzystwie. Cieszyła się z obecności syna, ale drugi prorok sprawiał, że nie chciała spuścić gardy; odruchowo jej ciało było napięte. Nosiła się dostojnie – jak przywódczyni. Prorokini. Nie jak smok idący na... co to właściwie miało być – miło spędzony dzień? Umh. Nie widziała powodu, żeby się nie zgadzać, lecz sytuacja była dla niej co najmniej abstrakcyjna.
Zdawało się, że Siderus tych odczuć nie podzielał.
Skinęła łbem na jego pytanie, nie poddając się chwili zawahania. Nie udzielała do tej pory błogosławieństw, ale... cóż, jak najbardziej powinna być do tego zdolna.
Przeczyściła gardło.
– Sennah, prosimy cię o twoje błogosławieństwo na dzisiejszą wyprawę – zwróciła się w eter zwyczajnie, bez wielkiej pompatyczności; Strażnik udzielał błogosławieństw praktycznie bez słowa, ale nie była pewna, jak... właściwie to robił. Czy wystarczyła odpowiednia intencja? Tak czy tak, w odpowiedzi na jej słowa światło słoneczne nabrało na oddech oślepiającej mocy, pozostawiając na futrze i łuskach każdego z zebranych charakterystyczne, przenikające wgłąb ciała ciepło. Podarki zniknęły z posadzki placu świątynnego w tym krótkim błysku.

// 8/4 mięsa za 24.07

Bezczas Gwiazd
– 8/4 mięsa za 24.07

Tęcza nad Wodospadem
– boski ulubieniec (lipiec)

Dolina Paproci
– 16/4 mięsa za 24.07

Osąd Gwiazd
– boski ulubieniec (lipiec)

Znów przyszedł na plac w dość mieszanym humorze. Ostatnio tak dziwnie się trafiało, że chodził na misje po wydarzeniach, które niekoniecznie były dla niego przyjemne, więc czuł się jakby w jakiś sposób było to zaplanowane. Jakby same niebiosa chciały, by szedł poza granice, żeby się odstresować albo chociaż poudawać, że tutejsze problemy się go nie tyczą. Ostatnio taka wyprawa naprawdę przyniosła mu sporo radości, a czy tak będzie i tym razem? Tego już nie mógł wiedzieć. Za to był przekonany, że towarzystwo miał bardzo miłe, więc przynajmniej rozmowa powinna im się kleić. No i dobrze, bo wychodzili na całkiem długo! Barwy ułożył więc pod swoimi łapami naprawdę duży stos mięsa, po czym zmówił nad nim krótką modlitwę do Sennah z prośbą o błogosławieństwo. Potem już tylko czekał aż zjawią się jego dzisiejsi towarzysze.

32/4 mięsa za 28.07, 30.07, 01.08 i 06.08

Zapowiadała się im dłuższa wyprawa, co było nieco stresujące. Noriko już miał doświadczenie w wycieczkach poza wolne, ale był to pierwszy zwiad, na który szedł jako uzdrowiciel. Jeśli coś się komuś stanie to będzie zdany tylko na siebie bez dostępu do lepiej wyszkolonych leczących. Cóż co ma być go będzie. Przywitał się z przywódcą kiwnięciem głowy i ułożył przed sobą bukiet dla Sennah. Nie miał więcej oszczędności.

// 1x bukiet suszonych kwiatów dla Sennah (darmowe błogosławieństwo dla 1 osoby na misję zwiadowczą) – L24, zużyj do końca '25 za 28.07, za resztę zwiadów płaci Płatek

... Jak dobrze, że Noriko jest Uzdrowicielem i musi szukać tych ziół, to chociaż Kairaki jakoś sobie tłumaczy to, że niesie dużo mięsa. Bo za siebie i swojego syna! Ze względu na ten balast, wyprawa nieco mu zajęła, ale w końcu przybył! Ułożył więc mięso i zerknął na Ciirioha nieco, hm, niepewnie i zmieszany. Nie bardzo, uh, wiedział co sądzić o całej tamtej Ceremnoii. To znaczy, sam Kairaki nie bardzo przepadał za rodziną i jemu pewnie łatwiej byłoby się, hm, wyrzec Pamięci? Ale Ciirioh? No nie był tego taki pewien... No, zobaczy jak ten będzie się zachowywał. Przywitał się z nim niewielkim uśmiechem. Zerknął jeszcze na Noriko, przy którym przysiadł.
– Jak tam samopoczucie? Ah i jak coś, wiedz że w razie czego, Ciirioh bądź ja z pewnością Ci pomożemy – szepnął do niego, licząc że moooże doda mu tym nieco otuchy.

// Boski na 28.07 oraz na 01.08, czyli na Lipiec i od razu Sierpień
// 16/4 mięsa za 30.07 oraz 06.08 za siebie
// 36/4 mięsa za 30.07, 01.08 oraz 06.08 u Noriko

Skaza pojawił się na placu w pełnej chwale... no może nie takiej chwale. Wylądował, dość delikatnie jak na siebie, wyjątkowo nawet bez łupnięcia cielskiem o ziemię. Jeżeli prorok lub prorokini byli na miejscu, kiwnął mu/jej łbem, jeżeli nie po prostu położył przed siebie zapłatę.
Czekał, siadając i owijając łapy ogonem. Był wybitnie niezadowolony z panującej duchoty. Jakkolwiek miało to brzmieć, tęsknił za śniegiem, nawet jeżeli jego pojawienie się finalnie mogło zwiastować kłopoty.

// 8/4 mięsa za 30.07

Przybył w końcu i on. Wyjątkowo bez Wątroby która została w górach i szybowała sobie nad nimi. Podszedł do samca i bezceremonialnie złapał go za róg żeby przechylić jego łeb w bok. Pochylił się nad nim lekko.
– Tyle czasu próbowałem cię złapać i w końcu jesteś. – warknął po czym uśmiechnął się pod nosem puszczając jego róg i kładąc przed sobą zapłatę. Dobrze, że zgodził się na ten spacer, za długo go już odkładał.

/ bursztyn, perła, agat za 30.07.

– Cześć wam wszystkim! – Przybyły prorok przywitał się ze smokami. Od razu jego uwagę przykuła wielka góra mięsa, którą przynieśli ze sobą podróżnicy. – Ho ho! Aż się smok robi głodny, widząc tak wielką masę jedzenia w jednym miejscu. I jak to pachnie...

Potrząsnął łbem.

– Ale nie dla mnie przygotowano tą ucztę, a dla naszej Pani Lata, Sennah. Barwy Ziemi, Skrytości Motyla, Płatki na Wietrze, przyjmijcie jej błogosławieństwo. Niech jej opatrzność spocznie na was i wspomoże was w nadchodzącej wyprawie. – Gdy Siderus skończył mówić słowa modlitwy, ciepło Lata otuliło ciała całej trójki.

– Powodzenia – pożegnał się z Ziemnymi po czym chwilę jeszcze został na placu drapiąc się po łbie i zastanawiając, jak wniesie te wszystkie dary do wnętrza świątyni. Oby mu misa nie pękła po drodze...

Siderusowi również zbytnie nie podobała się ówczesna pogoda, gdy przybył Mglistym na spotkanie. Przywitał ich uprzejmym skinieniem łba i przełożył ich dary do ceramicznej misy.

– Skazo Granatu, Uroku Milczenia, przyjmijcie błogosławieństwo Sennah. Niech was otoczy swą opatrznością i wspomoże was w nadchodzącej wyprawie. – Gdy tylko prorok skończył wypowiedać słowa modlitwy, oboje Mglistych mogło poczuć boskie ciepło Lata, które otuliło ich ciała.

– Powodzenia wam – powiedział na pożegnanie i zabrał misę darów do wnętrza świątyni.

Barwy Ziemi
– 32/4 mięsa za 28.07, 30.07, 01.08 i 06.08

Skrytość Motyla
– 1x bukiet suszonych kwiatów dla Sennah (darmowe błogosławieństwo dla 1 osoby na misję zwiadowczą) – L24, zużyj do końca '25 za 28.0

Płatki na Wietrze
– boski ulubieniec (lipiec i sierpień)
– 52/4 mięsa

Skaza Granatu
– 8/4 mięsa za 30.07

Urok Milczenia
– bursztyn, perła, agat za 30.07

Mysz odprowadził go aż pod świątynię i powiedział, że wróci po niego, jak zacznie się robić ciemno. Ausand zaledwie przytaknął, zbyt zajęty planowaniem swojego małego biznesu.

Świątynia nie wyglądała tak, jak sobie wyobrażał. Nie miała złotych ścian, nie pachniała kadzidłem. Była wykuta w skale, z wejściem przypominającym paszczę. Trochę się jej bał. Ale nie wszedł do środka. To plac przed nią go zainteresował. Ruszył zatem dalej, niosąc swoje błotne miseczki na grzbiecie. Jedna z nich zachybotała niebezpiecznie, więc przystanął i poprawił równowagę. Nie mógł nic rozlać. Każda kropla była ważna!

W końcu podszedł bliżej postaci, która wyglądała dość poważnie. Może to był prorok?

Zadarł głowę i zapytał ostrożnie:
– Cześć – przywitał się. – Czy to ty jesteś prorokiem?

Zaraz potem przestąpił z łapki na łapkę i dodał, pokazując ogonem na swoje miseczki:
– Bo jak tak, to... czy mogę tu obok próbować sprzedawać swoją błotną wodę? – zapytał uprzejmie. – Zbieram na powrót do domu – wyjaśnił naprędce – i nie będę przeszkadzać! P-Po prostu pomyślałem, że podróżujący będą chcieli coś wziąć na drogę.

Jeżeli nie usłyszał sprzeciwu, usadowił się przy pieńku nieopodal. Jeszcze będąc w obozie, z pomocą Lamby wypisał starannie coś na niedużej glinianej tabliczce. Trzymał wtedy język w kąciku pyska i bardzo się starał nie robić błędów. Teraz jego prowizoryczny stragan był dzięki temu schludnie opisany.

"Woda z błodka, chłodna i słotka!

Tylko jeden kamień szlahetny"

A pod spodem, mniejszymi literkami:

"Zbiełam na powrut do domu."

Nerwowo się rozglądał, mając nadzieję, że sprzeda dzisiaj chociaż jedną miseczkę.

Od czasu zebrania na skałach minęło już trochę czasu. Nari myślał nad tym, co się tam wydarzyło. Wielu spraw, zdało mu się, nie ogarniał umysłem. Zaczął nawet dochodzić do wniosku, że może po prostu jest głupi, taki za mało rozgarnięty, żeby osiągnąć zadowalającą konkluzję. Ostatecznie jednak zdecydował, że zamiast denerwować się na siebie, przejdzie się do świątyni i jeszcze raz przyjrzy się posągom bogów. Vims latał gdzieś w okolicy, to tu, to tam, chaotycznie, jak to ćma.
Tuż przed świątynią Mglisty zatrzymał się i spojrzał na niewielkiego smoka siedzącego przed miseczkami z jakąś substancją w środku. Miał też przy sobie glinianą tabliczkę z napisem. Nari przez chwilę zawahał się i nim wszedł do świątyni, podszedł do Ausanda. Przeczytał szybko napis na tabliczce i spojrzał na, hm... "dobra".
– Cześć, co sprzedajesz? – zapytał, choć doskonale już wiedział, że to "błodko".

Dolina akurat szedł wraz z Niosącym aby odwiedzić świątynię. Niecodzienny widok ukazał mu się przed oczami na który nie jako jedyny zwrócił uwagę. Widząc innego mglistego podszedł do stoiska i spojrzał na młodego smoka, a następnie na błoto. Co sobie myślał ten mały czerw sprzedając breję po której wypiciu smoki mogłyby się zatruć. Przywitał się z uzdrowicielem lekkim skinieniem łba, a następnie popatrzył obojętnie na pisklę. – Do czego jest to... Coś. –
zapytał beznamiętnie pokazując szponem na miski.

Wężowy szedł tuż za Doliną, chociaż to teoretycznie on powinien prowadzić. Oczywiste było, iż sprzedające błoto pisklę prędko przykuje jego uwagę. Dlaczego sprzedawał coś tak bezużytecznego na terenie świątyni? W tym świętym miejscu, w którym nie powinny mieć miejsce niepotrzebne rozpraszacze.
— Jak rozumiem, to błoto należy nanieść na łuski…? — zapytał, widocznie nie widząc zastosowania w czymś tak wyjątkowo zwyczajnym.
Jego wzrok jeszcze na chwilę utkwił w tekście, który dodatkowo został napisany w bardzo pokrętny sposób. Z pyska Niosącego wydobyło się ciszę westchnienie, a jeden z jego szponów zaczął już coś grzebać w ziemi.
— Niech panicz poprawi napis na swojej tabliczce. Błędy odstraszają klientów. — stwierdził krótko, przepisując tekst młodzika z poprawionymi już błędami.
Korzystając z chwili nieuwagi pisklęcia, Niosący odwrócił się w stronę Nariego z widocznym zaskoczeniem namalowanym na pysku.
— Nie wiedziałem, że masz jakiegoś bękarta z kimś ze stada Słońca. —

Dolina Paproci Warkocz Komety Ausand

– Cześć Ausandzie – przywitał się przyjaźnie z pisklęciem. – Dobrze odgadłeś. Możesz mówić mi Siderus.

Przyjrzał się z góry tej "błotnej wodzie". Nic nie było złego w odrobinie pisklęcej zabawy, nawet pod świątynią. Wszak jednym z patronatów Sennah była młodość, czyż nie?

– Proszę badzo – zgodził się w końcu. – Na tak szlachetny cel i ja chętnie kupię jedną miskę.

Ausand

Ausand siedział przy swoim pieńku, z ogonem zawiniętym wokół łap, próbując wyglądać bardzo profesjonalnie. Miseczki stały równiutko, tabliczka była wyeksponowana, a poważna mina świadczyła o pełnym skupieniu. Gdy usłyszał natomiast, że prorok chciał coś kupić, od razu się rozpromienił.
– O, ale super! – zawołał z radością i aż trochę się podniósł. – Jako pierwszy klient możesz sobie wybrać, którą chcesz! Ale ja bym polecał tę – wskazał łapką na tę pośrodku pieńka. – Bo do niej dodałem liść mięty. Zabrałem go Myszy, ale ciii, nie mów mu, dobrze? Bo się zezłości. Oddam mu go kiedyś.

Właśnie chciał siadać na swoje miejsce, kiedy podszedł jakiś obcy smok. Kolejny potencjalny klient! Ausand uniósł głowę i posłał mu lekki uśmiech.
– Cześć – przywitał się z nim. – Błotną wodę – odpowiedział krótko i dumnie, z błyskiem w oku. – Sam robiłem, z dobrych składników i—

Nie zdążył dokończyć, bo zbliżyły się kolejne smoki. Jeden z nich, wężowy jak on sam, od razu zaczął coś mówić o tabliczce. Zanim pisklę zdążyło zrozumieć, co się dzieje, dorosły już próbował ją zabazgrać.
– H-Hej! – zaprotestował. – Tak nie wolno! – zawołał z oburzeniem i próbował złapać za tabliczkę, by mu ją wyrwać. – To moja! Nawet jak są błędy, to nikt ci nie dał pozwolenia, żeby ją zmieniać! – bąknął, zupełnie zapominając, że miał wyglądać jak poważny kuchcik. – To bardzo niegrzeczne.

Wtedy padło pytanie o to, do czego właściwie służy jego produkt, przez co pisklę się zdekoncentrowało. Zmarszczył pyszczek, patrząc na białofutrego.
– No przecież do picia – odparł, jakby to było oczywiste. – To woda ze składnikami. Chłodna, dobra na parne dni. Czarołykacz, uzdrowiciel Stada Słońca, powiedział, że jest dobra. Pił ją i mu smakowała – zadarł brodę z dumą.

Ale zamiast uznania usłyszał coś okropnego. Jego ogon zamarł w półruchu, a oczy rozszerzyły się nieco, kiedy wężowy rzucił komentarz w stronę drugiego klienta.
– Nie jestem żadnym bękartem! – zaoponował. – Jestem Ausandem i zbieram na powrót do domu, bo porwał mnie gryf i nie wiem, gdzie są moi rodzice. Ale bogini mi powie jak tylko jej zapłacę.

Zacisnął łapki na miseczce i spojrzał na wszystkich z nagłym, dziecięcym uporem.

Dolina na chwilę podrapał się po brodzie, Czarołykacz... Czyżby to był ten uzdrowiciel, który wybuchł? Skoro on sam przetestował na sobie to "błodko" nie powinno być szkodliwe. Uśmiechnął się do młodego smoka, z początku nie doceniając jego towarów z góry zakładając, że jest to brudna woda z cholera wie czym. Spojrzał kątem oka na Niosącego, który chyba znalazł w sobie powołanie do bycia jakimś nauczycielem od ortografii. Friren pogrzebał w torbie i wyjął dwa kamyki, które położył przed łapkami młodego Słonecznego. – Muszę przyznać, że napicie się czegoś orzeźwiającego w taki ukrop to prawie jak dar z niebios. – powiedział łagodnie – Wybierz coś dobrego dla mnie, może też coś z miętą. I dla niego też. – wskazał kciukiem na Nadzieje. – Drugą kolejkę Ty stawiasz. – rzucił rozbawiony do mglistego. Chwycił w łapę miseczkę i przyłożył ją do pyska, a następnie pochylił naczynie aby wypić błodko.

// cytryn, ametsyst za błodko x2

W okolicy zaraz zrobiło się tłumnie, gdy okazało się, że Nari nie jest jedynym, którego zainteresował osobliwy stragan przy świątyni. Na dodatek sam prorok zainteresował się ofertą. Na Osąd Gwiazd Nari spojrzał bardzo podejrzliwie, choć zapewne nie chciał tego po sobie poznać.

Z proroka spuścił wzrok na miseczki z błotem. Wyglądały trochę podejrzanie, ale entuzjazm młodego mu się udzielił. Zaczął grzebać łapą po omacku w torbie, jednocześnie próbując dowiedzieć się czegoś jeszcze:
– Zbierasz na powrót do domu? Poczekaj, mam coś przy sobie...
Grzebał dalej, kiedy wyrósł przy nich uzdrowiciel z sąsiedniego stada (tyle Nari wiedział o Dolina Paproci – dziwne, we wspomnieniach wydawał...a? się mniejsza) i Rairish. Obejrzał się na nich oboje i przywitał.
Już miał wrócić do wygrzebywania kamienia szlachetnego z torby, gdy Mglisty zadał mu takie pytanie, że aż mu pióra stanęły na grzbiecie.
– Co? – obejrzał się na niego ponownie i zapytał z lekkim wyrzutem. – Ja nawet nie mam partnerki... – mruknął, uznając, że to jest przecież wystarczające wytłumaczenie.
O, i właśnie wtedy wpadł mu w łapę ametysty. Nari miał chyba bałagan w torbie. W międzyczasie Ausand zdążył jeszcze dwa razy wybuchnąć w oburzeniu. Rajski mógł tylko westchnąć na nietakt, albo celowe działanie Rairisha, po czym przycupnął przy straganie, by być na tym samym poziomie, co młody smok.
– Proszę, to dla ciebie. Mam nadzieję, że znajdziesz swoich rodziców i nie będzie to zbyt trudne. – To mówiąc, włożył mu do łapy fioletowy ametyst i uśmiechnął się łagodnie i uprzejmie. – Napój możesz sobie zostawić, będzie więcej dla innych kupujących. – Być może przypadkowo tylko bardziej wrobił Rairisha w stawianie kolejek, nie podkupując towaru.

/ametyst na ładne oczy dla Ausanda

Cóż, same słowa Nariego nie wystarczyły, aby przekonać wężowego. Dopiero przekonywania Ausanda sprawiły, iż Niosący zrezygnował ze swojej wcześniejszej hipotezy.
— Mój ojciec też nie miał partnerki, a jakoś jestem i żyję. — wymruczał w stronę uzdrowiciela, jakby chcąc go w ten sposób jeszcze trochę podręczyć.
Jego uwaga w końcu spadła ponownie na pisklaka, który to zaczął coś tam protestować. Czarodziej zaprzestał więc swoich poczynań, spoglądając w jego stronę.
— Stoisz przy swoim, podoba mi się to. — stwierdził, niemalże do samego siebie.
— Niech będzie, ja również kupię jedną miskę. Mój przyjaciel zdaje się naprawdę spragniony. — dodał zadziornie, kątem oka spoglądając na Dolinę. Zwinnym ruchem wyciągnął ze swojej grzywy malachit, który położył tuż przed pisklakiem.
Jeśli naprawdę aż tak przekonało go to całe błoto do picia, to czemu nie wypije podwójną, a może nawet i potrójną jego dawkę? W końcu to „nic złego”.
— Przed wyjściem zdążyłem się już napoić, więc może wypijesz mój przydział za mnie? Szkoda, aby się zmarnowało. — kontynuował, widocznie czerpiąc z tego dziwną satysfakcję.
Jeśli ktokolwiek z ich dwójki miałby dostać rozwolnienia, to niech będzie nim uzdrowiciel, który sam poradzi sobie z tym „kataklizmem”.
— Życzę powodzenia w twoim celu, paniczu. Mam nadzieję, że jednak nie wybierasz się poza granicę samemu. To naprawdę niebezpieczne miejsce. — dodał w stronę pisklaka, mimo wszystko nie chcąc, aby ten po raz drugi został porwany przez jakieś przerośnięte ptaszysko. Nie było przecież sensu w marnowaniu tak dużej ilości błyskotek na przygodę, która skończy się po dwóch minutach.

// Daje szmaragd, niech Dolinie to błoto wyjdzie nosem

Dolina Paproci Warkocz Komety Ausand

– Hmm, w takim razie poproszę ten z miętą.

Wymienił swój błyszczący diament za miseczkę z błotną wodą.

Miska zawisła na moment przed pyskiem górskiego, trzymana niewidzialną siłą. Pachniała jak... błoto i mięta... Spodziewał się tego, ale dopiero teraz zdał sobie sprawę, że wypicie zawartości nie będzie przyjemnym doznaniem. Co prawda miał już okazję lizać skały, czy nawet zjeść trochę gruzu... To akurat opowieść na inny raz.

– No to do dna.

Thaharze chroń!

W kilku trudnych łykach wypił całą błotną wodę. Zamlaskał głośno i odłożył miseczkę na ziemię. Do czysta nie zamierzał jej wylizywać.

Cały smak i posmak w połączonej sile w końcu wdarły się do jego łba, na co jedynie mógł wstrząsnąć łbem w niezadowoleniu.

Za dużo błota. Tak o całą miskę za dużo.

– Khe, khe, tfu! – Wypluł resztki z pyska, po czym głośno się roześmiał. A miał z czego. Przypomniała mu się bowiem taka rzecz, że w żaden sposób nie mógł powstrzymać śmiechu.

// daję diament, który kiedyś zaraportuję z polowania

Ausand

Nie spodziewał się tego.

Naprawdę nie.

Najpierw jeden kupił, potem drugi… a potem kolejni. Z każdą podniesioną łapą sięgającą po błotną miseczkę jego wąsy lekko falowały, a uszy zaczynały wibrować z ekscytacji. Nari, zamiast wypić, dał mu kamień i jeszcze coś życzliwego powiedział. Ausand spojrzał na ametyst w łapce z niekłamanym zdumieniem, jakby dostał coś nie z tego świata.
– Dziękuję! Dziękuję bardzo! – promieniał, zbierając kamyczki, które położyli przed nim. Kiedy uznał, że ma już ich całkiem sporo, zaczął liczyć... niestety na głos. – Jeden… dwa… siedem? Nie, chwila. Ten się świeci, więc może za dwa? To wtedy osiem…? – Zamilkł na moment i spojrzał podejrzliwie na własne łapki, po czym uznał, że nie będzie się tym martwił. Mysz mu potem to policzy.

Potem przypomniał sobie, że miał jeszcze coś zrobić. Zajrzał do misek i podrapał się po głowie. Tylko dwie zostały. A Warkocz nie chciał swojej. Spojrzał więc na Dolinę, który wyglądał, jakby już polubił ten smak.
– Możesz wypić też jego. Skoro tak ci posmakowało. – Podsunął mu kolejną miseczkę.

Na uwagę Niosącego uniósł głowę. Nie znał się na granicach i nie wiedział, co to wszystko znaczy, ale słowo niebezpieczne znał aż za dobrze. Gryf był niebezpieczny. I dziury w ziemi. I niektóre noce.
– Jeszcze nie wiem, którędy pójdę. Bogini mi powie. – Może i jeszcze nie wiedział, jak dobrze liczyć, ale wiedział, że idzie mu całkiem nieźle.

Imbir :: jednorożec T3		Tytus :: mantykora T3
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 2\| P: 3\| A: 1		S: 1\| W: 1\| Z: 2\| M: 1\| P: 3\| A: 1
B, Kż, MP: 1		B, A, O, Śl: 1 \| Skr: 2

Imbir :: jednorożec T3		Tytus :: mantykora T3
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 2\| P: 3\| A: 1		S: 1\| W: 1\| Z: 2\| M: 1\| P: 3\| A: 1
B, Kż, MP: 1		B, A, O, Śl: 1 \| Skr: 2

Imbir :: jednorożec T3		Tytus :: mantykora T3
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 2\| P: 3\| A: 1		S: 1\| W: 1\| Z: 2\| M: 1\| P: 3\| A: 1
B, Kż, MP: 1		B, A, O, Śl: 1 \| Skr: 2

Smoki Wolnych Stad