Gorąca zatoczka

[Oddech Pustyni]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Młoda uważnie przyjrzała się kształtowi ósemki po czym zapamiętując jego oraz instrukcje nauczycielki, odwróciła się i ruszyła przed siebie. Wielka duma wypełniła jej pierś, młoda popełniała w prawdzie parę błędów ale również czyniła postępy. Pochwała Pierzastej sprawiła, że całkowicie zapomniała o swojej małej wywrotce i ze spokojnego kroku od razu przeszła do galopu. Ponownie skoncentrowała się na ogonie i łapach, włączając do tego każdy mięsień swojego ciała. Czuła jak zwinnie się porusza i podobało jej się to, a skoro odczuwała taką przyjemność już teraz, nie potrafiła sobie wyobrazić jak cudownie będzie się czuła podczas lotu. Zgodnie z poprzednimi instrukcjami, jak ustawienie łba bądź ruch tułowia, wykonała połowę pokazanego przez dorosłą kształtu i zawróciła gwałtownie by przebiec jeszcze pozostałą część. Śliskość znowu dała się we znaki kiedy Piasek znalazła się na ostatnim zakręcie ale tym razem młoda szybko machnęła ogonem w przeciwną stronę stronę do nachylenia. Nie zatrzymując się ani nie plącząc nóg, udało się jej wyprostować i już nieco zwalniając, zakończyć dystans. Czuła ciepło pod łapkami chociaż całą sobą czuła, że może biegać jeszcze więcej jeśli tylko zajdzie taka potrzeba. Spojrzała na nauczycielkę z satysfakcją i opuściła duże skrzydełka aby również ich stawy mogły trochę odpocząć. –Dzięki temu robi się cieplej– Dodała lekko zipiąc ale z nieukrywaną radością w głosie.

[Bezkresna Galaktyka]

–Masz rację. – Uśmiechnęła się do Piasku.
Zastanawiała się, czy na tym zakończyć naukę. Już wydawało się, że Piasek opanowała podstawy. Pierzasta chciała jeszcze się upewnić tego, dlatego na koniec przyszykowała dla niej małe ćwiczenie.
–To już prawie koniec. Jeszcze tylko raz pobiegnij galopem w moją stronę, a następnie okrąż mnie. Potem już możesz odpocząć. – Powiedziała z miłym uśmiechem i odeszła na odległość czterech ogonów, a następnie usiadła w białym puchu.

[Oddech Pustyni]

Młoda spojrzała na odchodzącą dorosłą. Ostatnie ćwiczenie nie brzmiało jak coś trudnego ale warto było pozostać skupionym chociażby na wszelki wypadek. Piasek po raz kolejny ustawiła się w ustalonej pozycji, skrzydła mocno przyciskając do boków a ogon prostując wzdłuż kręgosłupa. Nabrała w płuca chłodnego powietrza i po kilku chwilach, już gnała w stronę Pierzastej. Podłoże nie sprawiało jej problemu, tym bardziej, że odcinek który musiała przebiec był póki co prosty z jednym dłuższym zakrętem. Łapy miała rozgrzane tak samo jak i wszystko inne więc na chwilę zapomniała nawet o otaczającej ją zimie. Młoda wyminęła nauczycielkę przedtem nieco hamując przed jej łapami po czym zakręciła lekko żeby ją obiec. Zrobiła to, nawet nie jeden a dwa razy, może na wszelki wypadek a może z rozpędu. Spotkanie smoczycy Życia i przyswojenie podstaw biegu. Póki co nic nie mogło uczynić tego dnia jeszcze szczęśliwszym. –I to już koniec?– Zapytała dla pewności.

[Bezkresna Galaktyka]

Pokiwała głową z satysfakcją. Piasek zapowiadała się na niezłą biegaczkę. – Tak. Możesz pochwalić się teraz tacie, czego się nauczyłaś! Powiem ci, że od początku dobrze ci szło. A teraz możesz już odpocząć. – Posłała jej miły uśmiech.


//raport

[Oddech Pustyni]

Młoda ułożyła się wygodnie bliżej źródełka aby tak jak poleciła Pierzasta, odpocząć. Westchnęła krótko gdy zorientowała się o czym jeszcze wspomniała dorosła. Tata. Gdzie on teraz był i co robił? Czy w ogóle sobie radził, albo czy odnalazł mamę? Pytające myśli przyczepiły się do młodej i ta zupełnie nieruchomiejąc próbowała je rozpracować. Po chwili rozmyślań zorientowała się, że nie zna odpowiedzi na chociażby jedno z krążących w jej głowie pytań i ze zrezygnowaniem opuściła łeb na przednie łapy. Postanowiła skorzystać z okazji, że dorosła nadal była w pobliżu i nieco się zrelaksować, oderwać umysł od niewygodnego tematu. Była to dobra myśl ponieważ gdy tylko Piasek zaczęła szukać odpowiedniego pytania, przypomniało się jej coś nad czym wcześniej dumała –Czy kiedyś coś komuś dawałaś?– Zapytała postanawiając aby tak jak na początku, nie zdradzać swoich intencji od razu. Miała też nadzieję, że nie urazi dorosłej tym pytaniem.

[Bezkresna Galaktyka]

Wsłuchiwała się w odgłosy skrzypiącego pod ich ciałem śniegu, na chwilę odpływając myślami. Nagle dotarło do niej pytanie młodej Ognistej samiczki, wyrywające ją z jej rozmyślań. Przez chwilę zastanawiała się, analizując jej pytanie. – Co dokładniej masz na myśli? Pytasz tak ogólnie, czy chodzi o jakiś prezent, coś materialnego? – Spytała, ponieważ pytanie Piasku można było zinterpretować na przynajmniej dwa sposoby.
–Daję swoim bliskim uczucia, hmm ciepło rodzinne. Oprócz tego mojemu młodszemu rodzeństwu opiekę, a oprócz tego jak ktoś mnie poprosi, naukę. A czemu pytasz? – Przyjrzała jej się uważniej, przysuwając swój długowłosy, złocisty ogon do łap w celu ogrzania ich.

[Oddech Pustyni]

Nie była to jeszcze odpowiedź której oczekiwała ale trudno było się dziwić, gdyż rzeczywiście pytanie młodej było dosyć nieprecyzyjne. –Dawanie opieki i nauki jest dobre ale tak jak też powiedziałaś, myślę o czymś mater-materialnym– Wypowiedziała spokojnie aby do następnej wypowiedzi dorzucić trochę entuzjazmu, przy okazji usiadła ponieważ dziwnie się czuła leżąc sobie podczas rozmowy. –Podarunek, prezent, właśnie coś w tym rodzaju. Pytam bo chciałabym komuś coś dać ale nie wiem co to może być ani skąd to wziąć–
Nie czuła się zuchwale ani naiwnie pytając o różne rzeczy. Cieszyła się, że może komuś zaufać, porozmawiać o czymś albo prosić o radę w jakichś ważnych bądź bardziej przyziemnych sprawach.

[Bezkresna Galaktyka]

–Ahh.. Z materialnych rzeczy niewiele posiadam. Raz dałam Bogom własne pióro podczas Festynu Życia, gdy byłam dużo młodsza. Ale jak słyszę, tobie chodzi o prezent dla jakiegoś znajomego smoka. O kogo dokładniej chodzi i z jakiej okazji? Mogłabym ci jakoś pomóc. – Powiedziała, podchodząc bliżej. Właśnie w jej głowie powstawały różne pomysły zarezerwowane na różne okazje. Teraz potrzebowała jeszcze poznać szczegóły i może akurat uda jej się coś doradzić Piaskowi.

[Oddech Pustyni]

Piasek zastanowiła się. Tak naprawdę nie potrzebowała do tego żadnej okazji, gdyby miała jakiś dobytek pewnie rozdałaby go każdemu napotkanemu smokowi. Kto jednak wie, podziękowanie mogło liczyć się jako okazja więc i to odpowiedziała młoda. –Zastanawiałam się czy nie dać czegoś opiekunowi, jako podzię-podziękowanie, że zdecydował się nim zostać– Niektóre rzeczy można było przyjąć za darmo, przykładowo informacje albo krótką naukę ale Piasek uważała, że są też takie których bez podarunku nie można było zostawić. Możliwe, że wiązało się to z jej obawą, że narzuca się nieznajomym bądź po prostu nie lubiła jedynie brać.

[Bezkresna Galaktyka]

Opiekun nieznajomym? Być może za kilka księżyców to się zmieni, gdy między dwójką tych smoków rozwinie się więź. Jednak tego nie wiedziała Pierzasta, która właśnie skupiła się na pewnym pomyśle powstającym w jej głowie, jak tylko Piasek zaczęła odpowiadać na najnowsze pytania.
–Co byś powiedziała o czymś stworzonym z Maddary? Czym interesuje się twój opiekun? –
Smoczycy nie umknął uwadze fakt, że Piasek musiała prosić o opiekę. Ważkę trochę to zasmuciło. Jej zdaniem rodzina miała ogromny wpływ na życie smoka. Miała przynajmniej nadzieję, że Piasek utworzy jakieś głębokie więzy ze smokami Stada Ognia.

[Oddech Pustyni]

Więź młodej z ognistymi rzeczywiście nie była silna i pomimo, że smoczyca spędziła w stadzie już jakiś czas, nadal wracała pamięcią do swoich początków, z trudem akceptując nowe smoki jako rodzinę. Nie znaczyło to jednak, że się do nich nie przywiązywała. Dla Piasek wystarczyły zaledwie chwile rozmowy aby kogoś dobrze zapamiętać i w razie czego z chęcią doń wrócić. Na głos nigdy nie powiedziałaby, że uważa swojego opiekuna za nieznajomego ale obecnie nie znała go na tyle dobrze aby przyznać przed sobą, że jest inaczej. Gdy Pierzasta wspomniała o Maddarze, młoda lekko przekrzywiła łeb. Wiedziała jedynie mniej więcej czym była ta sztuka i nie spodziewała się, że można było tworzyć za jej pomocą coś materialnego. –Wiem, że...– Młoda zaczęła mówić jednak przerwała zdając sobie sprawę, że nawet nie wie czym interesuje się jej opiekun. –Wiem jedynie, że jest wojownikiem– Dokończyła jedyną informacją jaką posiadała. –Ale nie ma czegoś co lubi każdy smok?–

[Bezkresna Galaktyka]

–Każdy smok jest inny, więc także zainteresowania się różnią. Zwykle smoki wybierają na swoje profesje to, co ich najbardziej fascynuje, albo do czego najbardziej pasują. Skoro twój opiekun jest wojownikiem to pewnie lubi takie sprawy jak pojedynki, rywalizacja... Hmm.. – Mruknęła. Szczerze mówiąc nie za bardzo miała pomysł, z czego mógłby ucieszyć się wojownik. Choć najważniejsze są dobre chęci i powinien to docenić.
–A jak jest wystrojona jego grota? Może w ten sposób dałoby się coś wynaleźć.–

[Oddech Pustyni]

Młoda zaczęła się zastanawiać czy jest w stanie dać opiekunowi prezent skoro nie dość, że nie wiedziała co lubił ani jaki dokładnie miał charakter to na dodatek nie za dobrze zwiedziła jego grotę. –Nie wyglądała jakoś ń-niezwykle, trudno do niej dojść ze względu na kamienie przed wejściem ale w środku, przynajmniej najdalej gdzie sama dotarłam, wyglądała normalnieMoże pomysł o podarku był zbyt spontaniczny i musiała z nim jeszcze poczekać? Młoda westchnęła krótko po czym wstała. Nagle coś wpadło jej do głowy chociaż nie była pewna czy pomysł ten był możliwy do zrealizowania –A coś do jedzenia jak na przykład mysz? Albo ładnego błys-by-błyszczącego? Jest gdzieś miejsce gdzie można znaleźć takie rzeczy?– Ostatnie pytanie nasyciło się jakby nowym odkrywczym zapałem gdyż młoda zorientowała się, że smoki przecież skądś te rzeczy brały i sama też chciałaby to robić.

[Bezkresna Galaktyka]

–Co do myszy, jako taki jeden kęs to by było, ale zawsze jakiś prezent. Nie wiem tylko, czy udałoby ci się ją upolować w tak młodym wieku. – Odpowiedziała, a potem przeszła do dalszej części wypowiedzi Piasku. – Pewnie chodzi ci o kamienie szlachetne? Zdobywa się je zwykle podczas polowania. Choć może poszczęściłoby ci się i natknęłabyś się na taki gdzieś indziej, nigdy nie wiadomo. Poza tym nie wszystkie kamienie są wykorzystywane przez smoki, mimo że są piękne. Można by poszukać takiego i za pomocą Maddary zmienić jego właściwości, przemienić go np. w figurkę. – Powiedziała, obserwując Piasek by stwierdzić, czy ją ten pomysł zainteresował.

[Oddech Pustyni]

Nie słyszała jeszcze określenia "kamienie szlachetne" ale wydało jej się bardzo ładne i od razu na myśl przywiodło wszystkie świecące i kolorowe rzeczy które zdołała już kiedyś zobaczyć. Było to w grocie ojca, tyle, że ten nigdy nie tłumaczył po co je zbiera ani jak się nazywają, po prostu przynosił je raz na jakiś czas. Młoda skinęła łbem do Pierzastej. –To musiałoby pięknie wyglądać ale zapewne będę musiała jeszcze trochę poczekać do pol-polowań albo do momentu aż uda mi się jakiś znaleźć– Przyznała po czym szybko dopowiedziała –Ale może lepiej gdy minie jakiś czas, gdy już bardziej poznam się z opiekunem to i sam prezent lepiej wypadnie– Wzięła pod uwagę poprzednie pytania Pierzastej i to jak wspomniała o zainteresowaniach smoka. Może faktycznie młodej uda się zorientować jaki podarek lepiej pasowałby do opiekuna. –A przy okazji... Maddara potrafi na stałe zmienić jakiś przedmiot?– Dopytała gdy zorientowała się, że dorosła po raz kolejny wspomniała o magii.

[Bezkresna Galaktyka]

Pokiwała głową ze zrozumieniem. W słowach Piasku było dużo racji. Widać było, że chce dużo serca włożyć w swój prezent. – Czas szybko leci. A może kiedyś się natchniesz na coś, wcześniej niż się spodziewasz? Nigdy nie wiadomo... – Powiedziała i posłała małej uśmiech.
–Tak. Za pomocą Maddary można zmienić właściwości przedmiotu i w ten sposób przemienić go w jakiś ciekawy kształt. Ostatnio pokazała mi to moja przyjaciółka. – Powiedziała. Opowiadanie o magii sprawiało jej niemałą przyjemność. Nawet nie była świadoma, jak często powraca do tego tematu. W końcu była to jej pasja.

[Oddech Pustyni]

Najlepsze w słowach Pierzastej było to, że Piasek była pewna swoich przyszłych nauk Maddary i tego, że może i jej uda się opanować omówione przez dorosłą czynności. –To musi świetnie wyglądać– Powiedziała samiczka chociaż nie do końca z przekonaniem. Nigdy nie miała styczności z magią i nie potrafiła sobie wyobrazić jak mogło wyglądać korzystanie z niej –A jesteś w stanie użyć Maddary tak po prostu, nie koniecznie na jakimś przedmiocie?– Dopytała. Skoro Pierzasta umiała się nią posługiwać, na pewno mogłaby coś pokazać. Młoda pomyślała, że kiedy wreszcie ją zobaczy, jej zainteresowanie do tej techniki wzrośnie, chociaż trudno było sobie to wyobrazić ponieważ już teraz jej ciekawość była wielka. –Albo... można z niej korzystać w walce?–

[Bezkresna Galaktyka]

–Tak, mogę tak po prostu coś wyczarować z niczego. W walce też można z niej korzystać. Właśnie w taki sposób walczą Czarodzieje. Zresztą jeśli jesteś ciekawa, to mogę ci coś pokazać. – Zaproponowała. Przez chwilę myślała, co by tu stworzyć. W końcu wybrała i widać było, jak skupia się na własnym wnętrzu i wycisza. Usiadła wygodniej i utkwiła wzrok w przestrzeni.

Wyobraziła sobie, jak śnieg wokół obu smoczyc zaczyna powoli topnieć, a z ziemi zaczynają wyrastać różne rośliny. Zaczęła przelewać w to Maddarę, a Piasek mogła wkrótce zobaczyć, że siedzą w środku koła wśród trawy i roślin, a poza tym kręgiem leży nieruszony śnieg. Powietrze lekko się ogrzało, a dodatkowo można było wyczuć woń kwiatów. Równocześnie pojawiła się wokół nich dziwna, błękitna mgiełka, która unosiła się powoli, odsłaniając widok na główny temat tworu Pierzastej.

W jej umyśle powstał obraz pięknego, śnieżnobiałego jednorożca. Był całkowicie biały, a jego grzywa i ogon były tak długie, że niemal sięgały ziemi. Jednorożec miał długi, srebrzysty róg. Kroczył powoli w ich stronę, a w śniegu pozostawiał srebrne ślady. Pozostał poza okręgiem, lecz schylił łeb niżej, kierując go w stronę Piasku. Zarżał cicho i przyjaźnie.
Tymczasem Pierzasta cały czas utrzymywała dopływ Maddary, starając się, by jednorożec wydał się jak najbardziej realistyczny. Niemal się nie ruszała, pochłonięta poruszaniem swoim tworem. Nadała mu także ciepłą temperaturę i masę dorosłego zwierzęcia tego gatunku. Jego ciało porastała krótka, lśniąca sierść, szorstka w dotyku. Do nozdrzy Piasku dotarł charakterystyczny koński zapach.

Smoczyca zerkała na pisklaka Ognia. Była ciekawa, jak zareaguje na to wszystko.

[Oddech Pustyni]

Początkowo gdy Pierzasta zaczęła się wyciszać młoda przyglądała się jej ze zdziwieniem, nie odzywała się bo wiedziała, że zaraz zobaczy efekt. Machnęła ogonem i jak się zorientowała nie poczuła pod nim zimna tak jak to powinno być za sprawą śniegu. W kręgu w którym znajdywała się ona i dorosła, w mgnieniu oka w miejscu w którym wcześniej był biały puch ujawnił się trawiasty grunt a z niego wzrosły rośliny. Jakim cudem – pomyślała młoda ale wciąż w milczeniu przypatrywała się tworom Pierzastej. Gdy nagle pojawił się duży kopytny stwór, Piasek zesztywniała zaskoczona a może nawet nieco wystraszona zwierzęciem. Nie wiedziała czy smoczyca stworzyła nieistniejące zwierze czy też po prostu normalne ale nie poznane jeszcze przez młodą. Zwierze podeszło i schyliło łeb ku niej. Początkowo stresująca sytuacja szybko zamieniła się w pozytywna ponieważ stworzona istota była spokojne i przyjaźnie nastawiona. Piasek zupełnie zapomniała o tym, że nie była prawdziwa, czuła ją i widziała więc to nie miało znaczenia. Podeszła bliżej głowy nieznanego zwierzęcia tak, że niemal się z nią zetknęła. Dopiero po chwili dokładnego przyglądania się jego sierści, grzywie i rogowi młoda odwróciła łeb do Pierzastej. –Niesamowite! Jak to wszystko zrobiłaś? To bardzo trudne? I, i co to za zwierze?– Zaczęła dopytywać z ekscytacją, dodatkowo gestykulując swoimi podłużnymi łapkami.

[Bezkresna Galaktyka]

Początkowo zaniepokoiła się, gdy dostrzegła stres małej, ale zaraz Piasek sama przekonała się, że nie ma czego się bać. Uśmiechnęła się z rozbawieniem, słuchając jej pytań.
–To jest jednorożec. Najpierw wyobraziłam sobie to wszystko. Nadałam swojemu wyobrażeniu właściwości tak, by wydał się jak najbardziej rzeczywisty. Wygląd, rozmiar, masa, dotyk, zapach, dźwięk i inne. Przelałam w niego Maddarę ze swojego źródła.
To bardzo skomplikowany twór. Na początku każdy uczy się podstaw na czymś łatwiejszym. Wtedy nie jest to bardzo trudne, choć niektórym sprawia problem wyciszenie się i odnalezienie własnego źródła. Za to stworzenie tak skomplikowanego tworu wymaga już więcej wprawy. Ale jak już ktoś dużo ćwiczy, to staje się to o wiele łatwiejsze. Powstają nawyki, które wszystko przyśpieszają. – Wyjaśniła cierpliwie. Nadal nie odcinała dopływu Maddary, dlatego teraz jednorożec wyprostował się, pokazując swoje piękno w jak najlepszej postawie.

[Oddech Pustyni]

Twory zmaterializowane za pomocą umysłu i Maddary wydały się młodej wystarczającym dowodem na to, że magia była jedną z najdziwniejszych praktykowanych sztuk. Była fascynująca a efekty jakie przynosiła wzbudzały dodatkowy respekt, ale młoda nie była pewna czy kiedyś się w tym odnajdzie. Po wyjaśnieniu Pierzastej, korzystanie z Maddary zamiast stać się bardziej logiczne i proste wydało jej się dziwnie niezrozumiałe i nieosiągalne. Młoda jednak nie dała po sobie poznać, że wytłumaczenie nie do końca do niej dotarło. Postanowiła, że dokładnie zapamięta wszystko co powiedziała dorosła i dzięki temu spróbuje poduczyć się Maddary w stadzie ognistych. W końcu zgodnie ze swoją zasadą, nie chciała wyciągać od nikogo dwóch nauk na raz a smoczyca Życia i tak przekazała jej już sporo wiedzy. Piasek spojrzała jeszcze raz w kierunku zwierzęcia, wracając myślami do pierwszych słów Pierzastej, odkrywających przed nią jego nazwę –Jednoo-jeno-Jednorożec– Powtórzyła dla utrwalenia. Dziwnie się czuła z tym, że pomimo już tak wielu rozmów nadal zacinała się przy niektórych słowach, ale próbowała to ignorować. –Postaram się wytrenować korzystanie z Maddary żeby też kiedyś stwo-stworzyć coś takiego– Powiedziała z entuzjazmem zwracając się jednocześnie do nauczycielki. –Dziękuję, że wytłumaczyłaś mi tyle rze-rzeczy. Myślę, że już powinnam wrócić do stada ale mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy.– Skinęła wdzięcznie łbem, czekając jeszcze na ostatnie słowa smoczycy, zanim odejdzie.