Posąg Nytby

[Światokrążca]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

  – Co do czarciej grypy pragniesz osiągnąć. Czy czujesz się nieadekwatny? Niepełny? Czy zwyczajnie nie jesteś w stanie zrozumieć, że inni potrafią kochać? Zawsze byłeś samo-umartwiającym się gburem nie potrafiącym nawiązywać pozytywnych relacji – warknął odsłaniając zębiska, a w jego ślepiach zalśnił dziki błysk. Prorokowi zdecydowanie udało się ożywić dyskusję.

Żer odwrócił się tak by stanąć konfrontacyjnie piersią w pierś z Strażnikiem.
  – Miłość nie musi być wieczna by być prawdziwa Strażniku. Może trwać sześć księżyców może i sześćdziesiąt. To może być płomień, który pali cię od środka bo tak bardzo pragniesz tej osoby, za równo jej ciała jak i duszy lub może być przyjaznym ciepłem wspólnie spędzonych księżyców, które zawsze się gdzieś tli.

  – Nawet zakładając, że Aderyn nie zależało, co nie było prawdą – warknął. – Dalej pomijasz Feerie. Więc zdecyduj się czy jest to dla ciebie ważny wyznacznik.
Jego nieistniejący oddech zrobił się cięższy, jakby rozjuszony do walki, a potężny ogon machał płetwą w wte i we wte jak wściekły kot.

[Strażnik]

Drzewny wywrócił oczyma, chociaż pierwsze pytanie Żeru nie było bezsensowne. Nie miał wcale jasnego kierunku, chciał go zdenerwować żeby stworzyć sobie grunt pod rozmowę, ale nie było to tak wygodne jak w przypadku Mahvran – przynajmniej gdy jeszcze miała do niego cierpliwość.
Może do niczego już nie dążył. Marnował tylko czas, egoistycznie zapewniając sobie rozrywkę.
– Nie pominąłem Feerii. Została uwzględniona w mojej wypowiedzi jako osoba która mogła wstrzymać cykl przez wzgląd na strach przed utratą siebie, a nie dla ciebie – skomentował pewnie, jakby nie było szansy na to iż nie miał racji. Postawił jeden krok w stronę spoglądającego na niego bezskrzydłego olbrzyma. Gdyby tylko mogli się bić, byłoby cudownie. Bo jasno rzucał mu wyzwanie, czy raczej przyjmował to, które morski mu oferował.
– Co cię tak denerwuje duchu? Nie dość żenujących, sprzecznych z twoimi doświadczeniami opinii już słyszałeś? A może sam czujesz się nieadekwatny, skoro nie byłeś zdolny pozostać wiernym swojej pierwszej, rzekomo ukochanej partnerce – Gdyby mu pozwolił, łapa proroka tknęłaby niematerialną pierś rozmówcy wyciągniętym szponem.

[Światokrążca]

  – Więc gdy ktoś czeka to przez strach, a gdy nie czeka to wina braku zaangażowania. Wygodne. – prychnął.

  Co cię tak denerwuje duchu, rzekł Prorok i miał wyjątkową rację, że duch dawnego wojownika Ziemi był bardziej rozjuszony niż powinien. Jednak nie trafiał w powód tego poruszenia. Lecz czy próbował? Jak na razie oboje tylko gryźli się wzajemnie.
  – "Wierność?" – warknął, unosząc łeb z niedowierzaniem. – Spędziłem księżyce w żałobie. Gdy Strażnik "dotknął" piersi ducha ten początkowo się skrzywił, lecz zaraz potem coś złowieszczego zabłysło w jego ślepiach.

Żer podszedł krok bliżej.
Szpon proroka zatopił się w jego niematerialnym ciele.
  – Czy nazywasz wiernością żałosną niezdolność do pogodzenia się z utratą bliskich? Taplaniu się we własnym nieszczęściu? – warknął z pogardą, powoli obniżając łeb jak szykujący się do skoku drapieżnik.

Żer otworzył szerzej oczy z krzywym uśmieszkiem na mordzie. Wyciągnął swoją długą szyję tak by zbliżyć się do pyska Strażnika.
  – Co cię tak kręci w przypisywaniu wad do cudzych związków? – zapytał, a jego głos stawał się coraz niższy i miększy. Wpadał wręcz w dyszany szept.
  – Może jesteś zazdrosny? – wymruczał mu prosto do ucha. Jego jadowicie żółte ślepia były na wpół przymknięte, a na pysku pojawił się zalotny uśmiech, lecz dalej tak ewidentnie złośliwy. Gdyby miał ciało, prawie by muskał wargami łuskowatych polików Strażnika.

[Strażnik]

No i przyjął wyzwanie! Tym razem postawa drzewnego była zbyt ofensywna, aby Żer zdołał zbyć go w stylu "większej" osoby. Teraz oboje mogli taplać się w tym bezsensownym gównie.
Zmarszczył nos odrobinę, gdy duch zbliżył się doń, ale nie zmienił pozycji. Dopiero gdy jego łeb niemal musnął jego własnego, ciarki przebiegły mu od ramion aż po koniec ogona. Nawet jeśli zjawa nie mogła go dotknąć, zwierzęcy mózg nie potrafił w zupełności wyłączyć takiego wyobrażenia. Nie wycofał się jednak wciąż, nawet jeśli odchylił lekko na nogach, jakby ktoś same stopy obwiązał mu magicznymi pnączami.
– Dobrze wiesz czym jest wierność do której nawiązałem. Chuć albo samotność goni was jak demon w puszczy, więc musicie skryć się w ramionach drugiego. Czemu ci Feeria nie wystarczyła, nie dość jej ciała poznałeś więc musiałeś eksplorować inne? – tym razem w jego głosie wybrzmiał gniew, jakby był oburzony w jej imieniu. Feeria była dla niego zawsze dziwnym konceptem, bardziej niż osobą. Mógł ją idealizować poniekąd, ponieważ nigdy bliżej jej nie poznał, a na tym etapie zdołała zatrzeć się zupełnie w jego pamięci. Nie zależało mu teraz na jej formie, a tego co metaforycznie jej przypisał.
Dobrze, tak dalej, chciał się o to pożreć, bo tylko wtedy czuł że potrafi rzeczywiście oddychać.
– Zazdrosny jestem tylko o to, że nie mogę pozwolić sobie na ślepotę, która takim jak ty towarzyszy przez całe życie. Jestem przeklęty świadomością, że twoja parszywa morda niczym nie różni się od mojej, czy innego gwałciciela godności. Mahvran miała rację mówiąc, że jesteśmy bezwartościowym gatunkiem – celowo wrzucił w ten wyrzyg myśli jej imię, jakby chciał wymusić obecność wiedźmy w powietrzu. Mogła nie istnieć tutaj fizycznie, ale mogła wciąż zatruć coś swoją aurą.
Drzewny potrafił już nie dusić się, tylko kiedy otaczała go trucizna. Gruczoły kwasowe jednak, jak na złość jeszcze się nie aktywowały. Nie na tyle by wytworzyć chmurę zgnilizny, bo czuł już gorzkawy posmak na języku.

[Światokrążca]

  Żer zamrugał raz, drugi trzeci.
Kotłowało się w nim wiele emocji, od złości do oburzenia po pokrętną ekscytacje tą kłótnią, ale każda jedna bledła przy absurdzie tego co mówił Strażnik.
  – O czym ty kurwa pierdolisz? – stwierdził, łaskawie dając prorokowi więcej przestrzeni osobistej gdy cofnął do tyłu łeb.

Do tego...
Mahvran?

[Strażnik]

Drzewny prychnął nozdrzami.
Milczał przez moment, siadając sztywno, a potem westchnął z wyraźnie wymuszoną, zirytowaną ostentacyjnością.
– Nie mogę winić cię za nie nadążanie, w końcu myślenie też jest procesem fizycznym, od których jesteś teraz odcięty – Dojrzałe. Wiedział jak to wyglądało z boku, zastanawiał się tylko jak mógłby to przetworzyć duch. Był poniekąd wdzięczny losowi za okazję by zmarnować mu czas.
– Korzystam z okazji by oświecić mądrością duszę, która już i tak nie może się zmienić, co innego miałbym robić?

[Światokrążca]

  Duch cofnął się i schylił łeb by przejechać sobie palcami łapy po grzbiecie pyska. Parsknął cicho złośliwy komentarz Strażnika, po czym pokręcił łbem.
Podniósł wzrok na swego rozmówcę i sam również posadził swój metaforyczny zadek na ziemi.
Westchnął.
  – Strażniku. Mamy tu dużo do rozpracowania – spauzował, jakby upewniając się, że Strażnik zwraca na niego uwagę. – Zacznijmy od jednego zagadnienia... Co sądzisz o seksie? – zapytał całkowicie poważnie, chociaż wyraźnie zmęczony. Żer sam nie wierzył, że zadaje mu to pytanie.

[Strażnik]

Drzewny uniósł łuki brwiowe, także trochę z niedowierzaniem. Nie żeby bezpośrednie pytania kiedykolwiek mu przeszkadzały, po prostu zawsze gdy przybierały charakter na tyle dosadny, kryła się za nimi jakąś alternatywna myśl, którą z wyprzedzeniem chciał rozszyfrować.
– Biorąc pod uwagę że podważam wartość rdzenia, czyli tego co siedzi wam w głowie gdy mówicie o związkach i miłości, ciężko mi samą materializację wykwitłych z tego oczekiwań poddać krytycznej ocenie, o ile dysproporcja owych oczekiwań nie wykracza poza racjonalne spektrum. Czyli często. Ale to co wy uznacie za racjonalne również rozbiegłoby się z moją oceną – odchrząknął, wycofując łeb i układając szyję w karykaturalnie dostojnej manierze.
– Tragiczny jest mój los mędrca – dodał, tonem suchym i śmiertelnie poważnym. Słowa dla niego same w sobie brzmiały jak żart, ale cała ta konwersacja także nim była.

[Światokrążca]

  Żer westchnął. Strażnik dalej unikał odpowiedzi na pytanie mimo, że zaangażował się w dalszą dyskusję.
  – Po pierwsze seks i porządnie fizyczne nie muszą, a wręcz nie powinny być podstawą długiego szczęśliwego związku. To jest wspólna przyjemność do odkrywania w wolnych chwilach. Jednak faktycznie, niedopasowanie poziomu popędu seksualnego pomiędzy partnerami może doprowadzić do sporych problemów, jest to mimo wszystko fizyczna potrzeba. Natomiast związki opierające się głównie na pożądaniu szybko się rozpadają albo są trzymane przez coś innego. Nie oznacza to, że są złe. Ktoś może chcieć zjeść dobrą pieczeń, ktoś inny odsłuchać pięknej melodii, albo przespać się z atrakcyjnym smokiem. Ponieważ to, znów powtórzę, przede wszystkim przyjemność. – mówił powoli i dużo spokojniej niż wcześniej, chociaż wyraźnie akcentował niektóre słowa.
  – Po drugie zapytałem co ty sądzisz o seksie. Przecież jakoś musiałeś zrobić pisklęta, hmm?

[Strażnik]

Cóż to, morskiemu znowu włączył się tryb dobrego, cierpliwego nauczyciela?
– Wciąż nie nadążasz. Moja odpowiedź jasno wskazała że mam do seksu jako samego aktu neutralny stosunek. To jakie mam z nim doświadczenia osobiście to inne zagadnienie, które nie pokrywa się z moimi spostrzeżeniami wobec smoków i ich niezdolności do wyjrzenia poza własny nos. Wystarczy użyć oczu. Ile związków ty kojarzysz, które były udane? Nie możesz nawet podać własnego, bo jasnym jest że to chuć tobą kierowała. Czy to źle z zasady? Nie, źle jest żyć w bańce która sprawia że tego nie widzisz – tym razem świadomość że mógłby uzewnętrznić się gdyby zechciał realnie go zirytowała. Nie po to narzekał, żeby z tego wyniknęło coś produktywnego. Uczepił się tego tematu bo był mu po drodze, ale nie wierzył że osiągnie cokolwiek przez rozdrapywanie go. Nie mógł jednak przestać, złapany w ognisty uścisk pseudo debaty.

[Światokrążca]

  – Dalej unikasz pytania, ale wracając – warknął. – Jak na osobę posiadającą "neutralny" stosunek przez większość czasu przemawia przez ciebie pogarda i absolutny brak zrozumienia relacji międzysmoczych – skrzywił się, odsłaniając pół zębów z jednej strony pyska.
Natomiast na następne słowa proroka uniósł wyżej łuki brwiowe. Coś groźniejszego zabłysło w jego ślepiach, wraz z mieszanką niedowierzania iż śmiał coś takiego powiedzieć. Uniósł dumnie łeb.
  – Bardzo lubisz mi wmawiać, że nie miałem szczęśliwych i kochających związków. Jakbyś kurwa znał lepiej moje życie ode mnie. Mógłbym ci o nich opowiedzieć, ale po co? Skoro nie okazujesz, mi ani moim wieloksiężycowym partnerkom odrobiny respektu. Bo najwyraźniej nie wierzysz w miłość, sprowadzając ją do samej chuci – syknął. – A wierz mi, że miałem przelotne romanse i pojedyncze noce oparte jedynie cielesnym pożądaniu. Wiem jaka jest różnica. – warknął, a w jego ślepiach coś zabłysło.

Następnie parsknął śmiechem
  – Mam zacząć wymieniać szczęśliwe związki? Bo mogę to zrobić. – uśmiechnął się, spojrzeniem rzucając Strażnikowi wyzwanie.

[Strażnik]

Znów zamilkł na dłużej, chociaż jego ekspresja jakby złagodniała. Nie widział Żeru jako osobę zdolną kochać, ale to jasne, że skoro nie darzył się sami nienawiścią, tak jak drzewny, łatwiej było mu trwać w swojej bańce. Mieli tylko jedno życie zresztą, dlaczego mieliby nie szlifować go pod swoje deluzje? To że on nie potrafił z boskiej perspektywy musiało być jedynie urozmaiceniem do repertuaru.
– Zamieniam się w słuch – mruknął, odrobinę przekrzywiając łeb.

[Światokrążca]

  Żer zmrużył ślepia. Spojrzał na Strażnika nieufnie. Zastrzygł różowymi uszami.
  – Naprawdę...? – zapytał lekko zaskoczony. Jakby upewniając się, że prorok go nie podpuszcza.

[Strażnik]

Drzewny westchnął przeciągle.
– Dlaczego nie. W prawdzie niczego mi to nie da, ponieważ przedstawisz mi swoją ograniczoną perspektywę, wymienisz smoki których od dawna nie kojarzę, smoki które ty znałeś tylko powierzchownie – wzruszył barkami
– Ale taka jest już natura tych rozmów. Zawsze kończą się, nim mogą wnieść jakąkolwiek wartość, ponieważ i tak nie uwierzyłbym w nic czego bym sam nie zobaczył – to powiedziawszy rozłożył do połowy ramię prawego skrzydła i wskazał gdzieś na bok jakby sugerował, że droga wolna, gdyby się znudził.
– Na pewno o tym wiesz. Oboje jesteśmy starzy, ah przepraszam, ja jestem, ty nie żyjesz i niczego się już nie nauczymy, a jednak marnujesz na mnie czas
Potem zgiął skrzydło ponownie i jego szponem podrapał się w polik.
– Może powinienem był zejść się z samcem – prychnął do samego siebie.

[Światokrążca]

  Prychnął rozbawiony.
Strażnik wpadł w jego kartę pułapkę!
  – Zabawnie, że to komentujesz, bo chciałem wspomnieć głównie o związkach moich przyjaciół i rodziny.
Duch wstał i przyciągnął się jak kot. Może i nie miał już prawdziwych mięśni, ale echo ciała skomliło jakby naprawdę było spięte i trzeba było je rozprostować.
Spojrzał na Strażnika.
  – Cóż jestem faktycznie dość zirytowany faktem bycia martwym. – uśmiechnął się półgębkiem – Ale nie na tyle zirytowany rozmową z tobą by odejść. Chociaż meandrujesz coraz bliżej tej granicy.

Na komentarz proroka o zejściu się z samcem, oczy Żeru zaświeciły się jaśniej.
  – Oh! Może powinieneś, skoro z samicami ci nie wychodziło~ – zagadał uśmiechając się przekornie.
Machnął łapą.
  – Wracając. Fen i Szyszka, Grabieżca i Lepka, Wysłanniczka Nieba i Wybebeszone Jelita, Astral i Goździk ... ... ah Chroma była też szczęśliwa z Błyskiem. – skrzywił się. Nie był zbyt zadowolony z jej wyborów partnerów życiowych, ale ten przynajmniej by lepszy od poprzedniego.

[Strażnik]

Pokiwał głową na jego komentarz o samicach. Szary był na wyciągnięcie łapy, przez moment, nim zszedł się z bezwartościową jednostką. Nie rozważał go oczywiście jako realnej opcji, ale ze smoków które poznał, najbliżej był mu do przyjaciela. Szkoda tylko, że tak jak Kazes, zainwestował swój czas w osobę, która nie mogła niczego zwrócić.
Gdy dojrzał aby to chociaż rozważyć, było już za późno. Jak zwykle, na wszystko.
Spojrzenie drzewnego ponownie przybrało na intensywności
– Czy gdyby Feeria zdradziła stado, gdy byliście razem, a Ziemia byłaby zgodna iż należy wyciągnąć wobec niej konsekwencje, choćby poprzez wygnanie, odszedłbyś na zawsze razem z nią? –

[Światokrążca]

  Żer spojrzał zaskoczony na Strażnika. Nie spodziewał się takiego pytania. Spojrzał w górę na błękitne niebo, po którym pływały białe puszyste obłoki. Milczał tak długie oddechy, z melancholijnym wyrazem pyska.
  – W tamtym okresie mojego życia...? ... Nie. – zamknął oczy na dłuższa chwilę. – Stado ponad rodzinę – rzek stanowczo, otwierając ślepia szeroko. – Tylko cierpiałbym strasznie. Na szczęście to nigdy nie mogłoby się wydarzyć, bo dla niej również stado było ponad wszystkimi.

  – Co ciekawe poszedłbym z Aderyn, zakładając że była w jednym stadzie. Odsłużyłem ówczas wystarczającą ilość żyć dla stada.

[Strażnik]

Drzewny otworzył ślepia nieco szerzej, powoli przetwarzając słowa Żeru. A potem zaśmiał się płytko, w krótki urywany, ale desperacko szczery sposób.
– Komiczne. Zostawiłbyś tę która czekała na ciebie najdłużej, ale odszedłbyś dla tej która ruszyła bez ciebie, tylko dlatego że stado już ci się znudziło. Goździk na to samo pytanie odparła, że gdyby musiała byłaby pierwszą do wyrwania serca z piersi Pasterza – prychnął pogardliwie poprawiając pozycję.
– Aż żal mi cię słuchać, ale zapewniam sobie rozrywkę, bo dopóki żyję jestem uwikłany w ten syf, nawet gdy jestem go świadomy

[Światokrążca]

  Skrzywił się gdy Strażnik znów zaczął pluć jadem. Przynajmniej chwila wytchnienia nastała gdy prorok wspomniał o Goździk. Uszy postawił do góry, a na jego pysku pojawiło się coś na kształt dumy.
  – Awww moja wnusia. – uśmiechnął się jadowicie. Wiedział, że zirytuje to Strażnika, ale akurat zadowolenie z odpowiednich priorytetów Goździk sprawiło mu faktyczną radość. Uniósł dumnie łeb i spojrzał na proroka chłodno. – Dobrze. Bardzo dobrze. Tak powinno być. Jeśli ktoś porzuca wszystko co się wspólnie budowało, jeśli skrzywdził rodzinę na tyle by zostać z niej wyrzucony to nie zasługuje na litość. Nie ważne jak bardzo rozedrze ci to serce.

  Ale prorok musiał kontynuować swoją karuzele pogardy. Jakby nie mógł zamknąć mordy i wykrzesać z siebie odrobiny empatii i pomyślunku.
Duch zmrużył ślepia.
  – Żałosne jest to, że próbujesz wtykać swoje nieszczęście w życie innych. A potem śmieć twierdzić, że jesteś "mędrcem" mimo że brniesz i brniesz w własnym łajnie. Słyszysz o problemach i rozterkach i twoją jedyną reakcją jest podważyć wszelkie fundamenty. Czy napawanie się własną negatywnością to już twoja ostatnia radość życiu? – skrzywił się.

  – Nie masz czego u mnie żałować. Bo pytasz co bym zrobił gdybym jako przywódca musiał w imię stada okrzyknąć własną partnerkę zdrajcą. Nie wiem co by musiała zrobić, co zniszczyć, co knuć by tak się stało, ale nie byłaby wtedy tą samą osobą. Na szczęście to nigdy nie mogło się wydarzyć. Oboje byliśmy skłonni oddać wszystko, od własnej krwi po ideały dla dobra stada. – warknął.

  – Najbardziej mnie frustruje jak usilnie próbujesz wepchnąć swoje wartości i słowa w pyski moich bliskich. Plujesz na ich pamięć i autonomie. –
Machnął demonstracyjne łapą.
  – Mogłyby się obie teraz tu pojawić a ty byłbyś głuchy na wszystko co się nie zgadza z twoimi osobistymi przeżyciami. – fuknął.

  – Dlaczego tak usilnie insynuujesz, że skoro ty nie możesz być szczęśliwy to nikt nie może?

[Strażnik]

Wywrócił ślepiami na jego komentarz o wnuczce, ale jednocześnie nerwowo zacisnął szczęki.
– Mówiłem już, że żadne z nas nie jest w stanie niczego sobie udowodnić. Wasz wariant szczęścia mnie nie obchodzi. Wielu z was prędzej czy później osiada na poziomie, który w swojej ograniczonej perspektywie uznaje za satysfakcjonujący. Czy ja z tym walczę? Nie. Przestałem dawno temu. Ta rozmowa to wyjątek, bo i tak znikniesz. I tak nie masz tutaj żadnego znaczenia. Znęcam się nad samym sobą bo to "moja ostatnia radość w życiu" – z tymi słowami wstał znowu, niespokojnie przestępując parę kroków na bok.
Nie czuł zażenowania, ale gniew też był zbyt słaby aby go motywować. Cholera, znów przegrał z apatią, a już sądził że dobrze mu szło.
– Nic innego już nie ma – dodał ciszej, smętnie spuszczając wzrok.

[Światokrążca]

  "Ta rozmowa to wyjątek, bo i tak znikniesz. I tak nie masz tutaj żadnego znaczenia."
Odwrócił wzrok, a jego uszy oklapły.
Zabolało.
Siedziały tak dwa stare smutne dziady i darły mordy bo nie miały nic lepszego do roboty.

  Żer spojrzał badawczo na Strażnika.
Westchnął.
  – Mogę ci zaoferować wysłuchanie, ale czy znowu będziesz gryźć za jakąkolwiek oznakę współczucia? – skrzywił się.