Łąka Młodych Smoków

[Widmo Tęczy]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Mówił trochę prawdy. Imię wydawało się być dla niego ważne, co ją trochę nie dziwiło. Dużo smoków lubiło nazywać się konkretnie, a przynajmniej im dłużej o tym myślała, tym bardziej dostrzegała ten trend. Czuła się trochę tutaj odludkiem, który nagle stwierdził, że imię nie miało, aż takiego znaczenia.
– To trudna kwestia, bo nie wiem, czy jest coś, co bym chciała upamiętnić tym imieniem. – Odpowiedziała wprost. W jej życiu za młodu dużo się nie działo. – Wyobrażam sobie, że na starsze wybrałabym coś ważniejszego, co podkreślałoby rzeczywiście to kim byłam i jak chcę być pamiętana, a teraz jestem...czy raczej byłam tylko i wyłącznie adeptem, który uczył się na wojownika. To nic ważnego, czy wartego pamiętania.

Pąk Róży

[Płatki na Wietrze]

Oh, yh, dobra, to faktycznie… Utrudnia nieco sprawę. Czyli nie każdy miał tak… Uh, pamiętliwe dzieciństwo jak on… Uh, hm…
– Oh – taka reakcja powoli stawała się dla niego całkiem typowa. – Uhm – hm, powinien przestać wydawać dźwięki, kiedy nad czymś myśli. Albo kiedy ktoś mówi mu coś, co wydawało mu się... Przykre. Ale hej, on sam chyba miał przykre dla innych dzieciństwo! – Y, to znaczy, chyba już rozumiem, czemu opisałaś swoim imieniem wygląd... – Zamilkł na chwilę, zastanawiając się nad jedną rzeczą. – Um, a miałaś chociaż jakieś marzenie? – Zapytał nagle, w sumie, odchodząc w ten sposób tak trochę od tematu. No cóż, swego czasu pytał o to inne napotkane smoki. Co prawda był wtedy o wiele młodszy niż teraz, ale… Ciekawiło go, czy mogła mieć chociaż to. On przez Kokoro nie bardzo mógł myśleć o czymś takim.

Widmo Tęczy

[Odnaleziona na Jawie]

• TTo była kolejna wyprawa poza granice Stada. Choć nie oddaliła się zbyt daleko, nie opuściła terytorium innych stad, to jednak taka podróż zawsze stanowiła wyzwanie. Wszystko z powodu jednego prostego faktu – nie miała skrzydeł, więc każdy dłuższy dystans był dla niej prawdziwym wyczynem. Ale czasem trzeba było podjąć ten trud.
  
  Jej towarzysz postanowił zostać w obozie, a ona, korzystając z uroków późnego popołudnia, postanowiła pójść na samotny spacer. Polowanie miała już za sobą, a reszta dnia była wolna., dlatego więc nie chciała tego zmarnować. Jesienna aura była najpiękniejsza właśnie o tej porze, kiedy słońce powoli chyliło się ku zachodowi. Pamiętała dobrze zimę, w której się wykluła – chłodne, mroźne dni, które na zawsze zapisały się w jej pamięci. Wiosnę pamiętała już trochę gorzej, a lato było dla niej zupełnie obce. Jesień natomiast wydawała się być czymś pośrodku – zarówno znajoma, jak i nieznajoma. Czy to miało jakieś znaczenie? Trudno było jej to ocenić.
  
  Nie miała pojęcia, że to miejsce, w którym się znalazła, nosi nazwę Łąki Młodych Smoków – nazwa, która wydawała się nieco zabawna. Czy czuła się młoda? Być może. Starzenie się było dla niej abstrakcyjnym pojęciem, czymś trudnym do zrozumienia. Wiedziała jednak, że starość to czas, kiedy zaczyna się spierać o wszystko i z każdym – tak jak robił to Siderus. Czy ona sama potrafiłaby kłócić się z innymi?
  
  Zamknięta w swoich rozmyślaniach, wybrała ładną, spokojną łąkę na przystanek. Może to dobry moment, by odpocząć i napić się czegoś? Miała ze sobą wszystko, czego potrzebowała...
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Jesienne popołudnia; Navarre często mi o nich opowiadał i porównywał te w dżungli do tych z miejsc, gdzie pory były bardziej zmienne – jak tu, w Stadach. I musiałem przyznać mu rację; sama pora roku miała w sobie dużo uroku, a doświadczanie popołudni lub mglistych poranków za każdym razem było tak samo ekscytujące.
    Teraz jednak, chodząc po Wspólnych, dojrzałem pewną... szmoczycę. Z Ziemi. Nieznaną mi do tej pory – może wypadałoby to zmienić? Z tego co widziałem, nie robiła niczego takiego, może co najwyżej intensywnie myślała.
    — Też na spacerze? — zacząłem, podchodząc dosyć cicho. — Jestem Czajka, tudzież Ślad Chmur — przedstawiłem się po chwili formułką, której... dawno nie używałem. Usiadłem nieopodal, czekając na to co zrobi.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Samica, trzeba było przyznać pogrążyła się lekko w myślach, leniwie wyjmując dużą i mniejszą miseczkę do której nalała czystej wody. Najpierw za pomocą maddary przegotowała całość tak, aby pozbyć się wszystkich nieprzyjemnych rzeczy a następnie planowała wrzucić kilka listków suszonych płatków róży oraz mięty, którą niedawno zerwała. Nie była zbyt dobrym znawcą ziół samych w sobie, choć znała takie, które poza lecznictwem można.. było wykorzystać do czegoś innego.
  
  Uszy poruszyły się, przerywając ten rytuał który w sumie jeszcze się dobrze nie rozpoczął. Ktoś nadchodził?
  Odwróciła łeb, widząc nieznajomego, który nie tracił chwili i od razu ją zagaił. Chmiel spojrzała na niego swoim beznamiętnym wyrazem pyska, przypisanym jej od wyklucia.
  – Dzień Dobry. Tak. Mamy ładny dzień. – odpowiedziała płasko, wpierw na pytanie nie chcąc być niegrzeczna. Cóż, smok nazywał się Czajka, Ślad Chmur.. aż znów wróciła do tego jak przedstawiała się Sikorka...
  – Chmiel, Zatracona Tożsamość. Miło Cię poznać. – dodała, odwracając się już całkiem do smoka z parującą miseczką, do której zaczęła wrzucać z torby wcześniej przygotowane rośliny. Czy ona ma dwie czarki ze sobą..
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Hm? Głos bez emocji? Od razu pomyślałem o Khamsinie, ale... ona była z Ziemi, a tam, z tego co wiedziałem, nie miał rodziny. Imię zaś miała... nieco niepokojące. Zatracona Tożsamość... Hm.
    — Yhm, lubię jesienne popołudnia. Na Wolnych są naprawdę piękne i niezwykłe. — I rozejrzałem się, patrząc na to zachodzące słońce, na te sypiące się liście... A potem spojrzałem na napój. — Robisz herbatę? Można się przyłączyć? — spytałem, ściągając swoją torbę i kładąc ją obok. Nareszcie ktoś inny uraczy mnie herbatą, a nie ja innych.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Chmiel kiwnęła głową w zrozumieniu, ponieważ jej odczucia względem jesieni były bardzo ale to bardzo podobne, choć chyba pierwszy raz była w stanie doświadczyć ich w takiej.. pełnej świadomości.
  – Są spokojne. I ciepłe, choć nie aż tak jak letnie. – co jej zdaniem akurat było na duży, duży plus! Delikatnie za pomocą maddary zamieszała cały napar a potem spojrzała w torbę. Na szczęście miała ze sobą dwie czarki! Wypadałoby je jednak troszkę przemyć..
  
  – Herbata? Tak się na to mówi? Tata nazywa to po prostu naparem. – pozostałą, czystą wodą przemyła dwie małe czarki a potem rozlała po równo cieczy, przysuwając jedną z nich ku smokowi, odpowiadając mu niemo na pytanie że tak, w istocie może się przyłączyć.
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Faktycznie była jak on! Ciekawe jak zareaguje na tę wiadomość... Skinąłem jej głową, patrząc jak wyciąga drugą czarkę. Oh, czyli nie będę musiał sięgać po swoją.
    Podszedłem bliżej. A potem przekrzywiłem głowę. Z Khamsinem jakoś łatwiej się rozmawiało; starał się lepiej przekazać intencje wypowiedzi.
    — Różnie się mówi na napoje z owoców i lisci, najogólniej wszystko to jest naparem, ale byli i tacy ignoranci co ja. Znajdą się jednak tacy, co herbatą nazwą jedynie napój z liści herbaty. — Wziąłem łyk. Hm, całkiem dobre. — Mi wygodniej wszystko nazywać „herbatą”. Brzmi egzotyczniej! — Uśmiechnąłem się na krótko. Przybrałem nieco ciekawskie oblicze. — Powiedz mi, skąd pomysł na dorosłe imię? — zapytałem się, póki jeszcze pamiętałem; nad wyraz za często różne myśli „na później” wylatywały mi z głowy...

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Chmiel słuchała tego, jak smok opowiada o herbacie i zanotowała to gdzieś w swojej głowie, zgadzając się z nim a raczej.. potwierdzając że te informacje w istocie zanotowała. Nie było chyba gorszego i bardziej pozbawionego szacunku niż nie słuchanie swojego rozmówcy.
  – Dziękuje za informacje. Może poszukam jakiś mieszanek egzotycznych herbat w dalekich stronach. Nasza flora nie jest bezkresna. – podsumowała temat, smok uczy się przez całe życie a głupi umiera, hm?
  
  Na następne pytanie.. nie odpowiedziała od razu. Nie dlatego że się zastanawiała a po prostu musiała zwilżyć pysk, tak coś czuła. Upiła więc łyk z czarki, nim zaczęła mówić.
  – Od wyklucia nie czuje się sobą. Nie czuje by ciało było moje, nie czuje że powinnam tu być. Choć imię mam swoje, nadane przez dziadków a więzy krwi nie kłamią, czuje się jak intruz w swoim ciele ale często też umyśle. – słownie ciężko było jej wyjaśniać tak zawiłe rzeczy ale starała się.. jakoś.
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Oho, czyżby planowała podróż za granicę? Ciekawe, chociaż nie wiem czy w tutejszej okolicy znajdzie coś bardzo egzotycznego.
    Aczkolwiek ciekawsze było kolejne zagadnienie. Brzmiało to... dziwnie. Nietypowo. Od razu pomyślałem o tutejszej religii i reinkarnacji dusz; nie wierzyłem w to, ale względem Chmiel pasowało idealnie – może dana dusza trafiła do złego ciała albo poprzednia odciskała za mocne piętno? Nie wiem, na głębsze analizy nie było mnie stać – i tak nie wiedziałem czy koncept dusz Wolnych był prawdziwy. Miałem na to jednak proste rozwiązanie:
    — Brzmi... niezwykle. Nigdy do tej pory się z tym nie spotkałem — powiedziałem zainteresowany, upijając łyk herbaty. — Byłaś z tym u Bogów? Może... ten od dusz... Ateral coś będzie wiedział? — zagadnąłem. Żałuj, że nie znam odpowiedzi, ale co się dziwić – większość tego świata wie jeszcze mniej niż ja.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• W sumie.. Chmiel nigdy nie zastanawiała się nad tym by pójść z tym do bogów, wręcz ostatnia bardzo prosta i wręcz banalna odpowiedź Thahara sprawiła, że niezbyt się jej tam spieszyło. Po raz kolejny po prostu czuła się niezrozumiana, jakby wszechmocny nie potrafił dotrzeć do jej serca.
  – Moje siostry były normalne. Tak samo było z wzrostem czy posiadaniem skrzydeł. Być może mój stan ma jakiś sens. – mówiła dalej płasko, upijając łyk naparu. Potem spojrzała znów na swojego rozmówcę, wiedząc że musi wrócić do tematu bogów...
  – Nie. Jaki Bóg Twoim zdaniem byłby odpowiedni? – zapytała bo.. sama w sumie nie wiedziała.
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Skrzywiłem się na określenie „normalne”, a jeszcze bardziej, kiedy połączyła to wszystko z resztą swoich cech. Rozumiałem początkowy skrót myślowy, ale jednak... trochę bolał. A kolejne słowa brzmiały... dziwnie — mniejsza od niej Świeczka zdawała się całkiem dobrze sobie radzić.
    — Nie wydaje mi się, aby było to połączone. Pisklęta nawet z jednego miotu bywają różne, rzadko są do siebie podobne. Brak skrzydeł jest naturalny, a wzrost... rzadszy, ale też się zdarza — powiedziałem, przekazując w zasadzie wiedzę zdobytą od badaczy, których spotkałem; chociaż samemu mógłbym wysnuć podobne wnioski, ale nigdy nie zwracałem na to uwagi.
    — No właśnie Ateral. Tak myślę. Zajmuje się zmarłymi, czyli też i duszami. Może to ma jakiś związek z nimi. Czytałaś o tym, czym według Wolnych jest dusza? — zapytałem, biorąc kolejny łyk herbaty.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Delikatnie wbiła wzrok w tafle delikatnie poruszającej się z pomocą wiatru tafli wody, nie odpowiadając od razu. Owszem, widywała więcej smoków bez skrzydeł choć rzadko. A innych karłów praktycznie nigdy nie poznała. Ale Ślad wydawał się doświadczonym wędrowcem, postanowiła mu więc uwierzyć na słowo i nie zagłębiać się dalej w temat, bo nie miało to jakiegoś większego sensu – taka już była i trudno.
  
  Dużo ciekawszym tematem był Ateral i smocza dusza.
  – Nie zagłębiałam się w to nigdy, szczerze mówiąc. A i Ateral wydaje się być bogiem, który nie byłby skory do odpowiedzi na takie pytanie. – gdyby można było po prostu zapytać, byłoby za prosto i pewnie już dawno ktoś by ją do Boga Śmierci pokierował. A może po prostu ona sama podchodzi z dystansem?
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Nie wiedziałem co odpowiedzieć ani jak zareagować – sam nie rozmawiałem z wieloma bogami, a w różnych kulturach bogowie śmierci przeważnie bywają inni od reszty, więc tu mogło być podobnie.
    — To może powinnaś porozmawiać z Prorokiem? Łącznik między smokami a bogami na pewno lepiej ode mnie doradzi do kogo się udać z twoją przypadłością — powiedziałem. — Czy z tego powodu masz też płaski ton i brak mimiki? — dopytałem się z ciekawości, mimo że nie brzmiało to jak coś, na co może cierpieć również Khamsin, ale dodatkowa wiedza nie zaszkodzi – może też odczuwa podobnie, ale nauczył się z tym żyć? I tak jakoś nigdy mi o tym nie powiedział... Byłoby to przykre, ale może się tak zdarzyć.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Chmiel zastanawiała się chwile nad czymś, patrząc w czarkę, jak gdyby był tam zakopany jakiś skarb o którym na ten moment nie miała prawa się dowiedzieć. Prorok.. w sumie..
  – Mhm. Dowiedziałam się ostatnio że jesteśmy spokrewnieni. Jest moim prapradziadkiem, babcia była jego wnuczką. Nie miałam jednak okazji porozmawiać z nim o moich problemach ze sobą. – wyjaśniła, choć nie miało to tak dużego znaczenia w tej kwestii. Jednak sugestia Śladu była dość dobra.
  
  Upiła łyk, kiwając jedynie głową na potwierdzenie.
  – Nawet gdybym próbowała udawać że rozumiem mowę ciała, byłoby to sztuczne. Pozostaje więc sobą. – dodała na koniec.
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Spokrewniona z... Prorkiem? Więc tutejsza głowa religii mogła się wiązać z innymi? Przydatna wiedza. Dobrze też wiedzieć, że tutejszy Prorok żyje już... naprawdę długo; był jednym z niewielu długowiecznych smoków jakie spotkałem, zapewne dzięki boskiej pomocy.
    Ostatnie słowa również mnie zaskoczyły. Więc ona wręcz nie odczytuje mowy ciała? Czyli to by trudniejszy przypadek niż Khamsin; ale przynajmniej się dowiedziałem, że nie ma po co doszukiwać się jej przyczyny – i tak nie pomoże Przywódcy Słońca.
    — Oh. Musi być Ci trudno podczas rozmów z innymi — powiedziałem, ze współczuciem w głosie. Ze mną co prawda rozmawiała normalnie, ale nie jestem każdym – na Wolnych mogą żyć mniej wyrozumiałe smoki, nierozumiejące, że przypadek Chmiel jest... szczególny.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Chmiel musiała się chwilę zastanowić bo.. czy było jej ciężko? W sumie faktycznie, nie potrafiła w myślach przywołać rozmowy w której to nie zrozumiałaby czegoś z byt dosłownie albo na opak... a że tak zrozumiała zazwyczaj rozmówca ją o tym informował. A w ilu rozmowach druga strona po prostu zachowała to dla siebie i nie uświadomiła o tym Chmielu?
  W rozmowach była niczym pisklę we mgle. Tylko czy serio jej to przeszkadzało?
  – Innym jest ciężej ze mną. Często nie potrafimy się wzajemnie zrozumieć. – odezwała się wreszcie, po tej małej burzy mózgów w swojej głowie, dochodząc do takiego (w jej mniemaniu) prostego wniosku. Sama przyjmowała wszystko tak jak jest, to druga strona często pokazywała że nie zrozumiała jakiejś kwestii, tak jak miała więc..
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Hm. Innym jest ciężej... Ciekawe spojrzenie, zupełnie jakby tego nie odczuwała; albo jakby jej nie przeszkadzało...
    — Ja, póki co, nie mam z tobą problemów — powiedziałem, uśmiechając się lekko. — W zasadzie rzadko kiedy nie byłem w stanie zrozumieć innego smoka. Ostatni przypadek który pamiętam, to jeden smok z Mgieł z dość... — zamyśliłem się na chwilę, myśląc jak to ubrac w słowa. — prostym spojrzeniem na świat. Bywają też drobniejsze zgrzyty z innymi, ale zawsze było to coś, co dało się wyjaśnić — dodałem. Ciekawe w sumie czy miała kogoś kto ją rozumiał...

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Podniosła delikatnie głowę, wpatrując się bardzo zamyślonym ale i pustym spojrzeniem niby to na Ślad Chmur, jednak szczerze? Oczy miała tak mętne, jak gdyby w istocie jej tutaj nie było..
  
  Dopiero następna wzmianka o smoku z Mgieł wybiła ją z tego dziwnego transu, choć odezwała się dopiero gdy skończył mówić i miała pewność że niczego nie dopowie.
  
  – Jak wyglądał? Spotkałam do tej pory jednego, dość ekspresyjnego choć spokojnego. Wyglądał potężnie, choć same dziki dały mu ostro w kość. -zrobiła co prawda małą dygresję, jednak nie zamierzała po prostu zignorować innych słów, które wypłynęły z pyska jej rozmówcy.
  – Zgrzyty? Co to znaczy? – czy czasem gdy smoki rozmawiają, mogą.. zgrzytać?
  
  Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Hmm... Jak wyglądał... Minęło za dużo czasu abym mógł go przedstawić magią, ale mogę opisać jakieś cechy szczególne.
    — Um. Fioletowy, z grzebieniem na głowie... Tyle pamiętam, było to dosyć dawno. Nie wiem czy dalej tam jest — powiedziałem, próbując przypomnieć sobie coś jeszcze... ale nadaremno.
    A potem złapałem się na tym, że faktycznie potrafi rozumieć rzeczy... inaczej.
    — Tak się mówi, kiedy między dwiema osobami dochodzi do drobnych nieporozumień, które mają na ogół negatywne konsekwencje — zacząłem, myśląc szybko nad jakimś przykładem... o! — Na przykład... Gdybym ci powiedział, że masz ciekawy sposób mówienia, a ty zrozumiałabyś to pokracznie, szukając w tym ukrytego znaczenia, jakiejś obrazy, przez co przestałabyś mi ufać. Takie błędy w komunikacji, niedomówienia, odmienne poglądy. Rzeczy które mogą rozdrażnić drugą stronę — wyjaśniłem, może trochę pokracznie, ale... no nie spodziewałem się tłumaczenia tego.

Zatracona Tożsamość

[Odnaleziona na Jawie]

• Oh! Pokręciła więc głową, to..
  – To ten nie miał żadnych fioletowych akcentów. Wyglądał trochę.. jak skała. Muśnięta błękitem. – wyjaśniła, czując się po prostu w jakiś sposób fair z wymianą informacji odnośnie wyglądu smoków ze Stada Mgieł. Tak po prostu.
  
  Kolejnego wytłumaczenia słuchała spokojnie, smakując każde słowo i analizując je w swojej głowie. Rozumiała przykład, po prostu chodziło o coś takiego jak konflikt..
  
  – Ciekawy raczej nie jest obelgą. Czy spotkałeś się z kimś, kto tak zrozumiał to słowo? Czy smoki mają podstawy dopatrywania się ukrytych znaczeń w prostych słowach? To brzmi bardzo skomplikowanie. – była trochę jak pisklę we mgle, które dopiero uczyło się świata jednak zawsze miała przeświadczenie że trzeba zaznaczać bardzo dosadnie i szczegółowo o co chodzi a tu jednak okazuje się, że to czasem nie wystarczy..
  
  Ślad Chmur