Spotkanie Młodych XX

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokiwał łbem na pomysł białego kolegi i nie czekając dużo dłużej, ruszył na spacer do misy z owocami. Starał się pozgarniać parę z tych najbardziej dojrzałych owoców i to takich, które najbardziej brudzą, z tym oto wrócił do swojej cudownej drużyny, śmiesznie podskakując na trzech łapkach, w jednej trzymając wszystkie zebrane owoce.
Położył je zaraz obok swojej przyszłej ofiary i nie patrząc w sumie na zdanie nikogo. Podniósł dwie przednie łapki i zmiażdżył owoce tak, że sporo kolorowego soku zostało mu na łapach.
Niewiele myśląc położył te oto kolorowe łapki na białych łuskach Ferelara.
– Skoło miasz być otłuto-zabitiym tio musisz byci wysmałowany tłucizną nie?
W paru miejscach musiał podskakiwać, żeby przyozdobić te łuski owocową masą, o ile oczywiście Ferelar nie stwierdził, że mu to nie pasuje i nie odsunął się od kolczatka.

Czysty Kolec Wieczorny Kolec

Może ich wybór słowa nie należał do najbardziej wybitnych, ale Blysigra zupełnie to nie obchodziło – właściwie obchodziło go tylko to, że to oni wygrali tę rundę i mogli wybierać. Tym razem pierwszy odezwał się jego brat, toteż na nim skupił swoją uwagę. Pokiwał głową, sprawiając, że pojedynczy kosmyk grzywy opadł mu na czoło, ale zaraz poprawił go dłonią. Nie odezwał się, bo zaraz Hissith zabrał głos i czarnofutry znowu musiał wysilić się, by dobrze zrozumieć słowa młodszego. Ale zaśmiał się krótko na pomysł wciągnięcia w to proroka.
— Nie wiem, on jakiś sztywny się wydaje — mruknął do górskiego smoka, ale wtem Ferelar wpadł na lepszy pomysł. Blysigr znowu się zaśmiał, już teraz wyobrażając sobie minę proroka, kiedy jeden z pisklaków ułożyłby się pod jego łapami i udawał martwego.
— To wierzący mogli się poświęcić — wrócił wreszcie do głównego tematu, zgadzając się z pisklakiem z Mgieł. W międzyczasie gdzieś dostrzegł, jak jego siostra kompletnie odłączyła się od otaczającej jej rzeczywistości i skupiła się na... cóż, na czymś na pewno. Blysigr nie poświęcił temu zbyt dużo uwagi, bo aktualnie był nastawiony jedynie na wygraną. Ale rozumiał, że dla Friren to mogło być za dużo. — Mogli ponacierać się trującymi jagodami i zacząć topić lodową ścianę, by na chwilę otworzyć przejście dla innych, a potem uziemić potwory w dolinie. Tak na wszelki wypadek — zadumał się. Po chwili, chyba pierwszy raz od początku spotkania, dostał weny na dokończenie historii. Widząc, że reszta nie bardzo miała cokolwiek do dodania, postanowił zgłosić się, by przedstawić wizję drużyny; w tym czasie Ferelar i Hisseth omawiali szczegóły swojego przedstawienia.
— Smoki widząc, co się dzieje, postanowiły uciec. Nie wszystkim się to udało – część zginęła już przy pierwszym ataku wygłodniałych potworów. Ci, którym udało się uciec, zaczęli kryć się jak zwierzyna w pozostałej części doliny. Smoki, które nie wierzyły w istnienie bogów uwięzionych w lodzie, zaczęły zmieniać swoje nastawienie względem reszty. Pod wpływem wrogości innych i własnych wyrzutów sumienia, wierzący postanowili naprawić swoje błędy. Nocą nazbierali trujące jagody i natarli nimi swoje futra, a część z nich nawet nafaszerowała się nimi. Zebrali w okolicy wszystkie smoki, a sami ruszyli w kierunku potworów. Nie skupili się jednak na walce – zamiast tego ponownie zionęli w lodową ścianę, która zaczęła topnieć. Kolejne potwory uwalniały się, rzucając się na smoki, a kiedy pożerały tych, których zdążyły zabić, to truły się. Wtedy też otworzyło się przejście, przez które pozostali mogli uciec. Nie mieli jednak dużo czasu, bo wierzący nie przestawali ziać, nawet kiedy większość z nich umierała pod naporem ataków potworów. To pozwoliło jednak innym smokom uciec, nawet jeśli nie wszystkim udało się ominąć potwory. Część uciekła, nim lód stopniał bardziej, a woda zalała dolinę, topiąc te potwory, które nie zginęły od trucizny, ale też te smoki, które nie zostały jeszcze pożarte.

Granatowy Kolec Czysty Kolec Poranna Łuska Ametystowa Łuska Rubinowy Kolec Następny Kolec Strażnik Gwiazd

Ucieszył pysk do górskiego:
– Haha! Dokładnie tak! – zgodził się, czym równocześnie pozwolił wysmarować się brudzącą papką z owoców swoje śnieżne łuski. W ten sposób przygotowany czekał tylko na moment w powieści, żeby ruszyć do przedstawienia. A tym momentem było wspomnienie pożeraniu wysmarowanych trucizną. Wyskoczył wtedy z miejsca w kierunku proroka. Powalił się prY jego łapach ucieszony na pysku. Zerknął czy Granatowy z nim występuje, ale potem spojrzał prosto na Strażnika Gwiazd.
– Jestem wierzącym smokiem, a ty jako potwór masz się otruć jedząc mnie. – wyjaśnił krótko i cichutko, by nie przeszkadzać Blysiowi. Nie leżał jednak nieruchomo, bo rozemocjonowany ogon uderzał o skałę, jednocześnie brudząc ją w kolory, które były na jego łuskach.

Granatowy Kolec Wieczorny Kolec Strażnik Gwiazd

Trochę zajeło mu nasmarowanie białego w wystarczającym stopniu. Kiedy jednak skonczył, dotknął jeszcze swojego pyska aby na pewno było widać truciznę. Chociaż na jego ciemnych łuskach niewiele się to wyróżniało. Kiedy nastał ich moment w historii, ruszył za kolegą wprost pod łapy Strażnika. Gdzie to ceremonialnie wyprostował się, ugryzł Ferelara w łapę, a przynajmniej przejechał mu po łuskach kiełkami żeby było że go gryzie. Po czym wyprostował się zrobił parę kroków by opaść w niezbyt udanym pokazie umierania na ziemię. Nawet skrzydełka poprawił i wyciągnął ciemny od owoców jęzor, zamykając ślepia.
Końcówka jego ogona stukała tylko w podekscytowaniu.

Czysty Kolec Strażnik Gwiazd Wieczorny Kolec

Przekrzywiła lekko głowę, kiedy Culli zaczął mówić. Połowy jego wypowiedzi nie zrozumiała nawet – był młody i miał wyraźne problemy z artykułowaniem słów. Wpadła na jeszcze jeden pomysł, w związku z czym wzniosła łapę. Na jej pysku nie było jednak żadnego konkretnego przekonania, ani tym bardziej rezygnacji.

W jej głowie zadrżało wspomnienie. Wspomnienie opowieści o wielkiej wojnie Wolnych Stad z ludźmi, jaka miała miejsce... tak właściwie to chwilę temu. Przyszła na świat niedługo po zakończeniu przykrych zdarzeń.

– W zderzeniu z tak wielkim niebezpieczeństwem, smoki porzuciły wszelkie podziały. Aby ratować siebie, swój dom oraz swoją przyszłość, musiały współpracować – stać się jednością, której siła zdoła odeprzeć wroga. Wszyscy zdolni do walki ruszyli w bój, wiedząc, że tego dnia poświęcą się w imię gatunku.

Mimo ran, bestie nie krwawiły, nie słabły, ani nie męczyły się. Jednocześnie przez cały czas chybiały, pazurami żłobiąc kaniony, a krokami wznosząc góry. Kiedy cała piątka ryknęła wspólnie – słońce zgasło, a głos największego przemówił.

Nazywali się Immanor, Kammanor, Tarram, Thahar oraz Nenya. Dopiero kiedy smoki zjednały się, dowodząc swej wartości, bogowie porzucili bestialskie postacie i sięgnęli ku maluczkim, aby wydostać ich z doliny i zaprowadzić na nowe ziemie, na których wspólnie i bez podziałów oraz pod boską opatrznością będą mogli żyć.

Po swej części historii, cmoknęła jedynie. Zwroty akcji, zwroty akcji. Bogowie, którzy okazali się bestiami, pod które tak naprawdę podszywali się bogowie w imię egzaminu. Przynajmniej teraz, jak sądziła, nie było ani brutalnie, ani krwawo.

Podsumowania zawsze były trudne, gdyż musiał ze zdwojoną uwagą przebrnąć przez wszystkie notatki. Na szczęście nikt nie ponaglał go, a owych notatek miał sporo, więc nic mu się nie mogło zagubić. Oczywiście nie byłby to pierwszy raz, gdyby w ostateczności i tak przekręcił czyjeś imię, ale miał z tym dość doświadczenia, żeby się nie przejmować.
Jak zwykle wyciągnął dodatkową lekcję z tego co dla młodzieży było łatwe, a co trudne, choć zapewne idealnej formuły nie znajdzie, przynajmniej jeszcze przez kilka pokoleń. Ogółem był jednak zadowolony, bo potrafił bez problemu wyróżnić jednostki zaangażowane, które na barkach niosły losy całej drużyny. Interesującym aspektem był fakt, że mimo możliwości nieposiłkowania się kolaboracją, młodzi woleli unikać ryzyka, chyba że mała responsywność drużyny nie pozwalała na nic innego. Już nie pierwszy raz dostrzegał, iż smoki, mimo dużej potrzeby indywidualizmu, w grupach przybierały przede wszystkim funkcję liderów, cichego wsparcia, bądź biernych obserwatorów, zbyt znudzonych bądź zbyt "poważnych", by zniżać się do pisklęcych aktywności.

Reakcja Shenje próbującej oddalić się od zgromadzenia przypomniała mu o nie jednym dorosłym, złamanym faktem, iż nie rozważono w czymś jego kandydatury. Młoda Ziemista miała oczywiście czas by nauczyć się poprawnych reakcji, więc o ile nie rozczulił go jej nagły nawrót motywacji, zapisał go sobie w pamięci. Problemem w życiu dorosłych był fakt, iż nie pozwolili tak łatwo wskrzesić swojego entuzjazmu, dorabiając do swych emocji dodatkową agendę.

Ostatnia runda przebiegła sprawnie, po tym jak piastuni wykonali swoją część roboty. Nie da sie ukryć, ich obecność sporo mu ułatwiała, co w zasadzie dobrze dokładało się do morału, który miał przedstawić dzieciom.
Gdy Ferelar wraz z Hissethem odegrali przed nim scenkę, dopełniającą opowiadanie Wieczornego, prorok utrzymał dumną pozycję, choć z zainteresowaniem przekrzywił łeb. Dobry pokaz współpracy, ale i drobny dowód na to, że młodzi byli zdolni zapomnieć o niesnaskach dawnych pokoleń. Być może stado jeszcze zmusi ich do zmiany poglądów, choć teraz nie reprezentowali Mgieł i Ziemi, a jedynie Duże Demony.
Uśmiechnął się do nich łagodnie, może nie z entuzjazmem, ale jakąś melancholijną pobłażliwością. Nie pokładał nadziei w obecne, czy jakiekolwiek inne pokolenie, ale obserwowanie tych zmian samo w sobie wydawało się ważne.

***
– Ostatnia tura dobiegła końca – oświadczył głośno, ze zdecydowaniem, sortując przed sobą wszystkie notatki. Magiczna ważka pojawiła się znowu, tym razem w złotej barwi. i Wylądowała na, w większości nieruszonych owocach. Uczepiła odnóża na najurodziwszym z jabłek i mimo swej filigranowej budowy i małego rozmiaru, zaniosła go bez problemu, pod nos trójnogiej sarny, która cały czas cierpliwie siedziała u boku swojego smoka.
– Zdradzę teraz decyzje sędziów ze wszystkich rund oraz zwycięską drużynę. Na końcu dowiecie się, kto zostanie wynagrodzony za swą aktywność. Przede wszystkim chciałbym jednak podsumować, co powinniście wyciągnąć z dzisiejszego spotkania – Ważka, która wcześniej podsunęła sarnie coś do przegryzienia, pomogła mu teraz podtrzymać cieniutką kartkę papieru na rozwartych smoczych paluchach. Choć inne materiały były wytrzymalsze, bardzo lubił zdobyty niegdyś papier, który mógł nosić przy sobie, bez zbędnego ciężaru.

Punktacja i zwycięzcy

– W turze pierwszej, kolaboracyjne opowiadania przedstawiliChochlik, Śmiercionośna Łuska i Wieczorny Kolec.
Chochlik otrzymał weń dwa głosy, ode mnie i Rytmu Przyszłości
Wieczorny zaś dwa głosy od Ślepej Sprawiedliwości i Ołtarzu Wyniesionych.
Ponieważ w głosowaniu wyszedł remis, dwa punkty otrzymała drużyna Chochlika – Przyczajone Żbiki, ze względu na większą zgodność z zasadami. Na samym początku wspomniałem, że kronika, której zawartość wymyślacie ma przedstawiać losy smoków, nie innych gatunków.

W rundzie drugiej, historie przedstawili Śmiercionośna Łuska, Wieczorny Kolec, Chochlik oraz.. Fhardiraje – nie przeoczył obrazkowej części, chociaż miał do niej mniej sympatii, niż ślepa sędzina.
– Chochlik otrzymał jeden głos od Ołtarzu
Fhardiraje jeden od Ślepej Sprawiedliwości
Wieczorny Kolec jeden ode mnie i Rytmu.
Tym samym za wspólnie stworzoną historię, dwa punkty otrzymała drużyna Dużych demonów – zdawał sobie sprawę, że Śmiercionośna mogła poczuć się źle, iż na czterech sędziów nie otrzymała dotąd żadnego głosu, ale nie adresował tego, poza rzuceniem samicy krótkiego, analitycznego spojrzenia.

– W ostatniej rundzie historie przedstawili Wieczorny, Shenje, Drobna Łuska, Zarys Aspektów i Culli.
Od Sprawiedliwości jeden głos otrzymał Culli, od Rytmu – Shenje.
Wieczorny zwyciężył głosami ode mnie i Ołtarzu, tym samym zapewniając wygraną całej swej drużynie. – ostatnie zdanie wypowiedział z większym zdecydowaniem, wręcz podniosłością, na chwilę odkładając kartkę, żeby wskazać młodego łapą. Po tym zrobiłby większą przerwę w monologu, chociaż spotkanie jeszcze nie dobiegło końca.

Morał i nagrody

Wznowił wypowiedź kolejnym odchrząknięciem
– Jak zdołaliście zaobserwować, zaangażowanie nie zawsze zdołało przełożyć się bezpośrednio na zwycięstwo, nawet gdy niektórzy z was decydowali się nie tylko na współpracę, ale także samodzielne ciągnięcie losu drużyny.
Choć może zdawać się wam, że dzisiejsza aktywność tyczyła się tylko zwycięstwa w opowiadaniu abstrakcyjnych historii, chciałbym zwrócić uwagę, iż przedstawione zostało wam znacznie więcej. To w jaki sposób wy i wasi pobratymcy angażujecie się i organizujecie, będzie waszą rzeczywistością stadną.
Jeszcze wiele razy będzie sądzić, iż nie warto otwierać pyska, bowiem swoje powiedział już ktoś inny, ponieważ nie podobają wam się zasady, bądź ponieważ boicie się, iż nikt nie weźmie was pod uwagę. Sęk w tym, że nigdy nie znacie rezultatu waszych słów. Czasami może okazać się, że mimo swojego nieprzekonania, jesteście jedynym głosem rozsądku albo inspiracją dla milczących smoków. Wasze słowa i przekonania mają znaczenie, jeśli jesteście gotowi o nie walczyć, a nawet gdy w danej chwili nie zdołacie niczego osiągnąć, niech brak sukcesu będzie lekcją odwagi i wytrwałości, z której skorzystacie w przyszłości. – przerwał na chwilę, żeby mogli przetworzyć jego słowa. Lubił morały, więc choćby miały nie trafić do nikogo, zamierzał się nimi dzielić. Byłby zresztą hipokrytą, gdyby nie zastosował się do przed chwilą wypowiedzianych słów. Być może uwagę poświęcą im tylko starsze smoki, choć spoglądał też na młodszą część widowni. Nie był idealistą, ani nie sądził że większość smoków miała coś wartościowego do powiedzenia, choć wciąż po stokroć wolał tych, którzy gotowi byli dzielić się swymi myślami.

Skalny Gigant w centrum naszej krainy, mieści kroniki zawierające prawdy z wielu pokoleń wstecz. Choć zawarta w nim historia wciąż ma braki, to także wasza odpowiedzialność, by opowiedzieć wydarzenia, które obecnie przeżywacie. Nikt nie zabierze tego głosu za was, a kto wie, czy jakiejś jednostki, wielkie księżyców w przyszłość, nie poruszyłyby właśnie wasze słowa.

Wynagrodzeni zostaniecie teraz nie za sam fakt bycia uczestnikami wygranej drużyny, lecz aktywność, którą śledziłem przez trwanie całego spotkania – jakby dla udowodnienia swych słów, uniósł zabazgraną kartkę papieru. Następnie, bez pośpiechu zaczął wyjmować z torby drobne upominki.

– W ostatecznym rozrachunku nie liczyły się tylko czy reprezentowaliście drużynę, lecz to jak często i w jaki sposób ją wspieraliście – po tych słowach, w przezroczystych bańkach, zaczął rozdawać młodym drobne nagrody. Co więcej, większość smoków otrzymała także parę kartek papieru, leżących płasko na malutkich, schludnie (bo magią), wyciętych kamiennych tabliczkach. Dar od straumatyzowanego leśnego duszka mógł się na coś w końcu przydać. Papier może dla dwunogów nie był niczym nadzwyczajnym, ale dla smoków obiekt ów mógł się wydawać znacznie dziwniejszy i trudniejszy do wytworzenia. Nie niemożliwy, ale trzeba było najpierw wiedzieć, w co włożyć łapy albo kogo okraść.
– Papier to niewiele, lecz gdy zaczniecie podróżować, zorientujecie się, iż dwunogi posługują się nim często, by w jednym miejscu przechowywać wiele informacji, zapisanych drobnymi runami, czy literami. Możecie nauczyć się doceniać jego właściwości – Mógłby może dać im w związku z tym jakieś zadanie, ale zakładał że większość by zapomniała, więc nie zamierzał się fatygować.
– To koniec zebrania, choć zostanę tutaj, dopóki nie rozejdą się wszyscy, w razie gdyby któreś z was chciało porozmawiać. Dziękuję wam za uczestnictwo – z tymi słowami kiwnął nisko łbem i zaczął chować swoje papiery do torby.

Nagrody!
Zasady: Każde PU można wymienić na 4/4 pożywienia bądź wybrany kamień szlachetny.
Fabularnie każdy otrzymuje 3 kartki papieru.

Shenjë – 2x srebrna moneta, 2PU (lub 1PA), tanzanit, +10 PF
Wieczorny Kolec – złota moneta, srebrna moneta, 2PU (lub 1PA), heliodor, +10 PF, szklana figurka demonafabularnie figurkę Wieczorny otrzyma dopiero po powrocie do domu. będzie na niego czekać w miejscu w którym przebywa najczęściej
Chochlik – 2x srebrna moneta, 2PU lub (1PA), czerwony beryl, +10 PF
(PU do 3 poziomu)

Tonacje Deszczu – srebrna moneta, 2PU, perła, +8 PF
Zarys Aspektów – srebrna moneta, 2PU, koral, +8 PF
Śmiercionośna Łuska – srebrna moneta, 2PU, onyks, +8 PF
Czysty Kolec – srebrna moneta, 1PU, rubin, +6 PF
Granatowy Kolec – srebrna moneta, 1PU, koral, +6 PF
(PU do 2 poziomu)

Culli – perła, +4 PF
Fhardiraje – turkus, +4 PF
Kojące Marzenia – ametyst, +4 PF

Zaraźliwy Optymizm +3PF
Poranna Łuska +3PF
Ametystowa Łuska +3PF
Następny Kolec +3PF
Rubinowy Kolec +3PF

Deliryczna Maglina +1PF
Tanka +1PF
Ereon +1PF

Ślepa Sprawiedliwość +2PU lub 4PF
Ołtarz Wyniesionych +2PU lub 4PF
Ballada Kewiru +2PU lub 4PF
(PU może być przekazane kompanowi)

pingi

– Ładnie się wszyscy spisaliście. – Dodał jeszcze po zakończonej rozmowie, przyklaskując skrzydłami dla każdego. Fajnie nawet się oceniało mimo, że składzie sędziowskim znajdywały się dwa smoki, które lubił z całych Wolnych Stad najmniej. Cóż, przynajmniej nikt się nie pobił!
Zwrócił później wzrok na tych, którzy przyszli z nim w grupie na miejsce na samym początku spotkania.
– Słoneczna grupa, zbiórka na powrót po pytaniach. Wracamy razem do obozu. Jak kto młodszy zmęczony, mój grzbiet jak zawsze dostępny. – Dodał w podskokach, skinając później głową pozostałej reszcie sędziów i Strażnikowi na pożegnanie. Oczywiście jeśli ci, co przyszli tu sami chcieli udać się z powrotem z nim w grupie, mogli to też zrobić! Nie chciał jednak ich do tego zmuszać.

Był gotowy, ażeby wszyscy mogli razem znów pójść z powrotem do domu, w rytm wydm rytm wydm rytm wydm...

Zaraźliwy Optymizm Zarys Aspektów Następny Kolec Fhardiraje

Smoki Wolnych Stad