Kwarce Percepcji i Aparycji

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Mięso zniknęło, a kryształ rozbłysnął jasnym światłem, oślepiając smoka, niejako zabierając go w daleką podróż.
Powiernik zobaczył swoje odbicie w tafli wody. Oprócz tafli, wszędzie dookoła widział białe światło. Słyszał głos, instruujący go, co powinien robić, by wyglądać dobrze, prezentować się godnie. Kiedy mowa była o mimice, widział jak jego odbicie stosuje się do rad, widział i słyszał, jak pięknieje z każda chwilą. Jak operuje głosem, by podkreślić swoje zdanie, jak nie ulega emocjom, pomimo gniewu, zachowuje spokój. Kiedy mowa była o locie, widział siebie w powietrzu. Latał lekko, z gracją, z dumą, jakby sam wiatr go niósł. Widział siebie spacerującego, stąpającego miękko, ledwo zostawiając za sobą jakiś ślad. Szedł z dumnie uniesionym łbem. Dokładnie tak, jak mówił mu głos, który słyszał cały ten czas, który instruował jego odbicie(albo jego samego!), co należy robić.
Potem znowu spojrzał w taflę wody i… Dostrzegł siebie. Piękniejszego, pewniejszego siebie… Chwila, to nie była tafla, widział siebie w odbiciu kryształu. Światło zniknęło, a samiec znowu zyskał pełną wizję na otaczający go świat.
Nie wiedział kiedy wizja minęła oraz ile trwała, mógł to być równie dobrze sen, ale… Nie mógł zaprzeczyć, że w tym odbiciu prezentował się atrakcyjniej. Lepiej, niż kiedy tu przyszedł.

Powiernik Pieśni
– 24/4 mięsa
+ Aparycja II

Samiczka ostrożnie podeszła do magicznego kwarcu. Słyszała o nich od mamy, ale nigdy się tutaj sama nie pojawiła. Właściwie to nie pamiętała czy kiedykolwiek wcześniej była na Terenach Wspólnych... No mniejsza o to!
– Dzień dobry! Ja bym prosiła o to by moje oczy były lepsze. – zaszczerbiotała wesoło do kwarcu. Z torby wyjęła kilka błyszczących kamieni, które dostała od mamy. Położyła je na ziemi przed kwarcem.

// Percepcja 2 – koral, 2x nefryt, opal, tygrysie oko, szafir

Runa postanowiła wykorzystać to, co znalazła w jaskini matki. Skoro teraz musi być sama ze sobą, to będzie robić co chce. Zero ograniczeń... nie musi się nawet dzielić z bratem. Te myśli jakoś trzymały ją w całości i zamieniały smutek w nabudowanie złością, dlatego też trochę "agresywnie" rzuciła torbę z mięsem pod kwarc Wytrzymałości. W myślach powiedziała
"Pokaż mi jak być bardziej spostrzegawczą, jak lepiej mogę znajdywać ślady swoich wrogów, ślady zwierzyny łownej, drapieżników i intruzów. Jak szybciej dostrzegać pułapki i podstępy? W zamian za to oferuję te mięso"

III poziom Percepcji – 28/4 mięsa

Bąbelkowa Łuska

Bąbelkowa dobrze nie zakończyła swojej wypowiedzi, a kwarc rozbłysnął jasnym światłem, porywając młódkę ze sobą, w zupełnie inne miejsce.

Stała naprzeciwko ciemnofutrego smoka, którego pysk zakryty był jasną poświatą. Stał w pozycji bojowej i czekał na pierwszy ruch przeciwniczki. Sama Bąbelkowa mogła poczuć się bardziej jak obserwator, albo jakby ktoś nią kierował. Niemal instynktownie zaczęła szukać dziur i luk w obronie przeciwnika, żeby wiedzieć gdzie i jak zaatakować. Oczywiście w tym celu należy wypatrywać drobnych szczegółów. Jak na przykład tego, że smok opiera większość swojego ciężaru na prawej przedniej łapie. Z jakiego powodu to robił? Lewa była słabsza? Planował się wybić z prawej i do niej doskoczyć? Nie widziała tego, ale czuła też, jak ten intensywnie wpatruje się w jej lewą łapę – chce tam zaatakować? Jeśli tak, to oznacza to, że jest mniej skoncentrowany na reszcie jej ciała – atak z jego lewej strony będzie niemal idealny! Zaskoczy przeciwnika i uderzy do z tej strony, na które mniej się skupia i z której może mieć bardziej ranna kończynę!

Kiedy rzuciła się do ataku światło rozbłysło, przedstawiając jej kolejną scenę! Tego typu analiz i pojedynków stoczyła jeszcze dwa i kiedy za trzecim razem chciała uderzyć, nie wiedząc kiedy, na nowo znalazła się przed kwarcem, zatrzymana w połowie ataku. Kamienie zniknęły, a kwarc stał tam, wytworzony przez niego ciemnofutry przeciwnik. Poczuła przynajmniej, że jej prośba została spełniona.

Ryna Żywiołów

Uh, Runa popełniła chyba drobny błąd. Tym razem znalazła się pod kwarcem Percepcji! Na szczęście jej prośba była całkiem jasna. Kwarc posłuchał i rozbłysnął jasnym światłem.

Znalazła się w lesie – bliżej niezidentyfikowanym, nie czuła też żadnego zapachu charakterystycznego dla jakiegokolwiek Stada. Właśnie znalazła ślad zwierzyny. Pozostało jej tylko za nim podążyć… Po drodze zbierała dodatkowe informacje o swojej ofierze, pomagał jej przy tym głos, tłumaczący czego szukać i za czym się rozglądać. Chwilę temu padało, więc wszystkie zapachy były intensywniejsze, a ślady były świeższe. Po odcisku w błocie wiedziała już, że śledzi jelenie. Ile ich było? Dokąd zmierzały? W jakiej były kondycji? To wszystko odkrywała w trakcie, jak podążała za ofiarą. Rozmiar śladów wskazywał, że wśród stada było jedno młode – zarówno musiało stawiać więcej kroków, jak i rozmiar racicy był zdecydowanie mniejszy. Ślad rogów na pniu wskazywał, że wśród stadka był na pewno jeden samiec – po uważnym przyjrzeniu się, mogła też dostrzec, że jeden z jeleni był ranny. Troszkę ciągnął za sobą jedną z nóg. Miała już wszystkie informacje i mogła zacząć obmyślać, co zrobić dalej. Akurat wychynęła z lasu na polankę, gdzie dostrzegła śledzoną grupę – samiec, samica i młode. Z czego mama była tą ranną.

Nie dane jej jednak było dokończyć polowania, światło błysnęło, a samica doświadczyła kolejnej wizji. Miała ich jeszcze ze dwie, każda inna – raz śledziła stado czterech żubrów, znajdując ich nie po odciskach w ziemi, a po kępkach futra na drzewach i po odchodach. Innym razem w porę dostrzegła wylegującego się Demona. Wiedziała już o jego obecności po zapachu i śladach na drzewach dookoła niego. No i po krwi jednej z jego ofiar, brr…

Niezależnie od tego, co chciała zrobić, kiedy tylko dostrzegła drapieżnika, oslepiło ją światło i znalazła się z powrotem w Świątyni. Torba z mięsem była pusta i znajdowała się dokładnie w tym miejscu, w którym leżał demon. Ale hej, poczuła

Bąbelkowa Łuska
– koral, 2x nefryt, opal, tygrysie oko, szafir
+ Percepcja II

Runa Żywiołów
– 28/4 mięsa
+ Percepcja III
//Proszę, na przyszłość zdbaj też lepiej o kopiuj wklejkę z narracji, bo zostawiłaś wspomnienie o kwarcu Wytrzymałości

Kontynuacja stąd: viewtopic.php?p=634796#p634796

Przed kwarcem staje dziarsko, zupełnie jakby była gotowa na wszystko to, co duszek ma jej do zaoferowania. W rzeczywistości boi się tych całych wizji, a łapy ją zdradzają – drżą. To tylko taki sen, powtarza sobie w myślach. Sny natomiast... nie zawsze bywały przyjemne, ale nie zagrażały jej. Nigdy. Ogląda się na mamę i posyła jej uśmiech. Nie chciała wprawiać jej w kolejne zmartwienia. Eynell była już duża. Była duża i nie mogła cofać się przed wyzwaniami, ani nowymi doświadczeniami.

Strachy, lęki, niepewności – musiała to przełykać i sobie z tym radzić. Przekuwać złe w dobra.
– Uff, dobra – mówi, po czym kładzie przy kwarcu Percepcji trochę kamieni szlachetnych. Nie cofa się ani o krok, ale siada, bo jeśli naprawdę miała lada moment biegać, tak, jak mówiła mama, to wolała przynajmniej robić to na siedząco, aby się nie przewrócić ze zmęczenia.

Mocno zaciska powieki i zęby.
– Tylko się nie duś, tylko się nie duś – powtarza cichuteńko pod nosem niczym mantrę, w obawie przed tym, że zbyt wielki wysiłek fizyczny znowu przyprawi ją o duszności.

→ 4x koral, 2x szafir za percepcję 2.

Jak to miło, że byt obsługujący kwarce poczekał, aż młódka będzie gotowa.

Kwarc zabłysnął jasnym światłem, oślepiając zarówno Eynell, jak i Bealyn. Ta pierwsza znalazła się w lesie. Wiedziała, że musi szukać zwierząt, różnymi zmysłami. Skąd? Po prostu wiedziała. Na pierwszy ogień poszedł słuch. Do jej uszu dotarło ćwierkanie jakiegoś ptaka, tylko… Żadnego w okolicy nie widziała. Ale miała domysły, z której strony dochodziło! Ruszyła więc w tamtym kierunku, rozglądając się i nasłuchując. Wiedziała, że jest już coraz bliżej źródła dźwięku… Pozostało jej już tylko znaleźć konkretnego osobnika, skrytego gdzieś w koronach drzew. Musiała chwilę się na tym skupić i wytężyć swój wzrok, co było dla niej nieco trudniejsze, ale… Tak, znalazła go! I od razu w chwili, kiedy jej wzrok spoczął na ptaku, błysnęło z niego jasne światło, oślepiając samicę.

Znowu znalazła się w tym samym lesie, w tym samym miejscu. Tym razem musiała rozglądać się za… Żubrem. No i szukała, śladów w ziemi, pozostawionych kępków futra, aż nie znalazła swojego celu! I tak jej czas mijał, musiała w tym samym lesie, cały czas rozglądać się za różnymi zwierzętami, raz lepiej ukrytymi, raz mniej. Zawsze musiała polegać w głównej mierze na jednym ze swoich zmysłów. To zapach, to wzrok, to słuch. Nauczyła się dzięki temu wyłapywać i odróżniać konkretne dźwięki, określać gatunek zwierzęcia po kształćie jego śladu oraz wgłębieniu.

A ostatnim celem, którego szukała była… Jej mama, Bealyn. Kiedy tylko znalazła ją gdzieś w lesie, podążając za śladami jej łap, za dobrze znanym jej zapachu, białe światło zabłysnęło po raz ostatni, przenosząc ją do Świątyni. Była w dokładnie takiej samej pozycji, jak podczas wizji – zastygnięta w pół kroku, skierowana w stronę mamy.

Z persppektywy Bealyn natomiast… Światło błysnęło jeden raz, oślepiając ją na kilka uderzeń serca. Kiedy już odzyskała wzrok, widziała swoją córkę, zastygniętą w pół kroku, zwróconą w jej stronę. Mogła dostrzec, że zapłaty już nie było.

Drobna Łuska
– 4x koral, 2x szafir
+ Percepcja II

Do percepcji również nie omieszkała wrócić – zapasy, jakie miała, postanowiła zwyczajnie podzielić. Jedną część poświęciła na kwarce, umożliwiając sobie zwykłe przetrwanie w dziczy, kiedy u boku nie będzie miała wsparcia mamy, bądź Zaprzysięgłego Kolca. Drugą część ukryła w legowisku – była przeznaczona dla kompanów smoków ziemi, których okazjonalnie dokarmiała.

A żeby móc dokarmiać ich dalej i więcej, musiała znajdować więcej, stąd przydadzą jej się lepsze, ostrzejsze zmysły.

Przy kwarcu położyła nieco suszonego mięsa oraz cztery kamienie szlachetne. Trąciła je na odchodne łapą, a te przeturlały się po trawie i uderzyły o siebie nawzajem z cichym brzękiem. Uśmiechnęła się.
– Czy dziś znowu poszukamy ptaków? – zapytała radośnie kryształ, stawiając uszy na sztorc.

→ 12/4 mięsa, 3x opal, turkus za percepcję 3.

Kwarc odpowiedział na jej pytanie jasnym, oślepiającym błyskiem.

Eynell znowu zabrana została w to samo miejsce, co poprzednio, kiedy odwiedzała właśnie ten kwarc – do lasu! Tym razem zadanie postawione przed nią będzie trudniejsze, ale też i nieco pasujące do tego, czego chciała! Bo przyszła tu z myślą, żeby lepiej znajdować kamienie i tropić zwierzęta, prawda?

Tak jak ostatnio, ma we łbie pewne zwierzę do znalezienia i musi je wytropić – tym razem wszystkimi swoimi zmysłami! Dla utrudnienia od czasu do czasu będzie też musiała wypatrzyć kamień szlachetny, który może być nieco trudniejszą do wyśledzenia ofiarą, niż dowolne zwierzę – nie wydaje w końcu żadnych dźwięków i nie posiada zapachu! A i Bogowie lubią ukrywać je w dość niespodziewanych miejscach.

Pierwszą ofiarą będzie… Bażant! Już zaczęła rozglądać się za jego śladami, piórami, czy nasłuchiwać jego dźwięków! Kiedy złapała trop, ruszyła przed siebie. Po drodze usłyszała jeszcze jakieś zwierzę i poczuła niespodziewany zapach, hm, ostatnio w lesie była tylko ona i tropione przez nią zwierzę… Zachowała większą czujność i poszła zbadać źródło zapachu. Okazało się, że o włos minęła się z rysiem, który drapał właśnie drzewo. Dobrze, że go usłyszała i zaczęła się skradać, bo inaczej by na niego wpadła i nie skończyłoby się to zbyt przyjemnie. Wybrała okrężną drogę, aż nie wytropiła swojego celu! Kiedy tylko ujrzała bażanta, ze zwierzęcia błysnęło jasne światło, a samica znowu znalazła się w tym samym miejscu w lesie.

Tym razem musiała wytropić kamień szlachetny! Nauczona poprzednią przygodą uważała na drapieżniki, wiedząc już, że nie jest tu sama!

No i tak błądziła po lesie, szukając różnych rzeczy, czujna i uważna na drapieżniki. Raz minęła się o włos z polującym Demonem, innym razem wyminęła rodzinkę niedźwiedzi. Czasem tropiła borsuki, innym razem znajdowała kamienie w opuszczonych dziuplach czy gniazdach. Nie wiedziała ile już minęło, ale w końcu, ostatnią rzeczą do wytropienia była jej zapłata. Kiedy tylko ją znalazła, światło błysnęło, a ona znalazła się w Świątyni. Po mięsie i kamieniach nie było śladu, a ona czuje się, jakby tropiła tak dzień i noc, oczy były już tym wszystkim nieco zmęczone. Zwłaszcza, że był to dla niej nieco większy wysiłek…

Drobna Łuska
– 12/4 mięsa, 3x opal, turkus
+ Percepcja III

Po pierwszym kwarcu przyszedł czas na ten drugi. To co pozostało po ojcu zapewni mu bardzo szybki rozwój i w zasadzie innych potrzeb nie miał, tylko co najwyżej będzie potrzebował czasu, aby rozwijać umiejętności. Obrócił do góry dnem swoją torbę, którą dała mu mama. Na razie nie trzymał w niej żadnych ziół, jednak nosił ją, aby też przyzwyczaić się do jej ciężaru i tego, że będzie musiał ją zabierać wszędzie tam gdzie się udaje.
W każdym razie teraz pokaźny stosik kamieni pojawił się przed kwarcem, a Elsept siadł na zadzie i znów pomyślał o tym czego chciał, a tym razem była to myśl skupiona na bystrym wzroku, który wypatruje ziół, a także słyszy szelest niewielkich gryzoni w ciszy. Tego właśnie potrzebował i z tą myślą zamknął ślepia oczekując cudów jakie potrafiły tylko kwarce. Nawet jeśli będzie to trwało długo to zamierzał wytrzymać natłok uczucia, które go wypełni.

//Percepcja II i III – 5x cytryn,, 4x rubin, 4x ametyst //

No niestety, nie zdążył zamknąć swoich ślepi, bo prędzej dopadło go oślepiające światło z kwarcu.
Samiec chciał lepiej szukać ziół i gryzoni? Proszę bardzo!
Znalazł się w lesie. Wiedział, że jest tu sam i że jego zadaniem jest… Znalezienie jednego, konkretnego zioła. Musiał wypatrzyć w całej tej gamie różnych roślin, krzaków, zapachów i dźwięków to, co go interesowało. Wyłowić zapach tego konkretnego kwiecia, znaleźć ten jeden krzew. No i co, zabrał się do roboty! Na pierwszy ogień idzie jemioła, całkiem łatwe ziele, bo trzeba szukać wśród drzew. Po krótkich poszukiwaniach znalazł to, czego szukał i kiedy sięgnął łapką, żeby ją zebrać, oślepiło go dobrze znane mu światło.

Znowu znalazł się tam, gdzie wcześniej, z tym, że teraz miał wypatrywać… gryzonia! Dokładnie tak, jak chciał. Problem w tym, że… Inne żyjątka skutecznie mu to utrudniają, więc musi trochę swoje zmysły wysilić! Musi ignorować i wygłuszyć się na ten nieustanny śpiew ptaków, ryki jeleni i inne tego typu utrudnienia. W końcu, usłyszał ten charakterystyczny przerażony pisk i wypatrzył mysz! Niestety, dostrzegła smoka i zaczęła uciekać, ale najwyraźniej kwarc uznał to zadanie jako zaliczone, bo znowu oślepił adepta jasnym światłem.

Powtarzał poszukiwania raz za razem, szukając różnych ziół i zwierząt. Cel zmieniał się za każdym razem i nigdy nie był taki sam, podobnie jak i przeszkadzające mu w tym zwierzęta leśne. Raz na przykład musiał się sporo naszukać nienaruszonego przez innych krzaku mięty!

Ale w końcu, po długim czasie, znalazł się z powrotem w Świątyni. Po kamieniach nie było ani śladu, a on poczuł, że faktycznie nieco mu się te zmysł wyostrzyły. Pomijając to duże zmęczenie, którego doznał podczas tych wszystkich szkoleń…

Pomocny Kolec
– 5x cytryn,, 4x rubin, 4x ametyst
+ Percepcja II i Percepcja III

Przybyła do warsztatu o świcie, kiedy pierwsze promienie słońca dopiero przebijały się przez drzewa i opadały na powierzchnię migoczących kwarców. Ich nierówna powierzchnia załamywała blask. Tu i ówdzie widziała skrzące strzępy na trawie – wyglądało uroczo.

Podeszła do Percepcji oraz Aparycji, aby, po zajęciu miejsca, wysunąć z niewielkiej sakiewki sześć kamieni szlachetnych, które ujęła w drugą dłoń. Obejrzała je dokładnie, po czym położyła przed kryształem, jako formę zapłaty. O ile korale były nieporuszone blaskiem dnia, tak szmaragdy zalśniły, dorzucając swe barwne strzępy do i tak już połyskujących źdźbeł.

Wzięła głęboki wdech i zamknęła oczy, cicho licząc na to, że przemijająca charyzma wkrótce do niej wróci.

→ 3x koral, 3x szmaragd za aparycję 2.
Wymiana PA, przez którą aparycja spadnie do 1.

Niestety, nie zdążyła zamknąć oczu, ponieważ blask kwarcu szybko ją oślepił.

Znalazła się… W lesie, który mogła już jako tako kojarzyć ze swoich innych wizyt w Kwarcach! A co właściwie miała tutaj zrobić? Zaprzyjaźnić się z leśnymi stworzonkami! Na pierwszy raz idzie sowa! Miała do dyspozycji cały las, a samo zwierzę musiała najpierw znaleźć. Tak jakby, bo z jakiegoś powodu wiedziała gdzie mogłaby go szukać, ale przecież najpierw trzeba się przygotować, prawda?

Samica szybko i sprawnie upolowała jakieś zwierzę, żeby mieć pokarm dla oswajanego przez nią drapieżnika. Następnie udała się w miejsce, gdzie powinna znaleźć sowę i… O, tam jest, usłyszała jej huczenie i pisk biednego zwierzątka. Drapieżnik siedział właśnie na jednej z gałęzi i zjadał upolowaną przez siebie ofiarę.

Eynell postanowiła pokazać zwierzęciu, że nie jest dla niego ani żadnym zagrożeniem oraz że nie chce odebrać mu posiłku. Zostawiła więc upolowane mięso i całą swoją postawą pokazywała pokojowe zamiary. Drapieżnik zsunął się z gałęzi i zabrał się za jedzenie mięsa, zerkając tylko na samicę. Nie miał nic przeciwko jej obecności, kto wie, może nawet ją polubił. Kwarc rozbłysnął, a Drobna na powrót znalazła się w lesie. Tym razem musiała zdobyć zaufanie czegoś trudniejszego i bardziej płochliwego – sarny!

Po zebraniu owoców ujrzała pasące się zwierzę i pokazując mu, że nie jest zagrożeniem poprzez luźną i wyprostowaną postawę zbliżyła się do zwierzęcia na pewną odległość. Następnie odrobinę cierpliwości i owoców później zwierzę zbliżyło się do smoka na znaczącą odległość.

No i tak to mijało, a Eynell oswajała i zapoznawała się z coraz to różniejszymi zwierzętami, czasem bardziej niebezpiecznymi, czasem mniej, ale zawsze zdobywała sobie ich zaufanie swoją postawą.

Po którymś razie w końcu znalazła się przy kwarcu. Zapłaty oczywiście jak zawsze nie było.

Drobna Łuska
+ Aparycja 2
– 3x koral, 3x szmaragd

Kiedy dowiedziała się o magicznych kwarcach, wzięła sobie za cel aby do nich dotrzeć. Skorzystała z uprzejmości przywódczyni i poprosiła o drobną pożyczkę aby poprawić swoje postrzeganie. Mogla teraz ujrzeć je w pełnej krasie i doświadczyć ich magicznych zdolności. Kiedy weszła do środka z zaniemówiła.
Jasne kryształy biły tajemnicza i niespotykaną aurą. Chciała ich dotknąć, ale obawiała się co mogłoby się stać. Pokonała swoje obawy i podniosła łapę aby opuszkami dotknąć ich gładkiej powierzchni – Jakiś Ty piękny...– wyszeptała i cofnęła łapę aby sięgnąć do juki aby wyjąć z niej zapłatę.

// 24/4 mięsa za percepcję II

Jej ostatnia podróż do głębi lasu była budująca i bardzo... cóż. Edukacyjna. Odnajdowała się w wizjach zsyłanych przez kwarce. Były zgodne z jej potrzebami i w jakiś naturalny sposób pokrywały się z codziennością, jakiej doświadczała. Liczne zwierzęta, zbieranie owoców, a niekiedy nawet... odstraszanie drapieżników. Ostatnimi czasy coraz częściej się na nie natykała wraz ze swoim kompanem, który tym razem jej towarzyszył.

Nie była największym smokiem, ale robiła co mogła, aby odstraszać niebezpieczeństwo, dzięki czemu nie musieli pakować się w walkę.
– Ty również musisz się tego nauczyć, wiesz? – mówi cicho do Puchacza, który w odpowiedzi jedynie ziewnął, napuszył się i umościł wygodniej na grzbiecie między jej skrzydłami. Westchnęła cicho, podchodząc do wielkiego kryształu, przy którym dostrzegła niedawno poznaną koleżankę.

Uśmiechnęła się do niej skromnie i kiwnęła głową. Nie chciała przeszkadzać – wiedziała, że lada moment i tak odetnie jej film.

Najpierw sama położyła się przed kwarcem, ostrożnie i powoli, aby nadto nie szarpać Sgaeylem. Skoro drzemał, a ona skoro chwila również miała – mogli wspólnie, wygodnie. Podsunęła pod kwarc niewielką sakiewkę z kamieniami szlachetnymi.

→ koral, 2x ametyst, 2x rubin, akwamaryn, jaspis za aparycję 3.

Kwarc błysnął oślepiając obie samice.

Zwęglona Łuska

Zwęglona mogła się cieszyć że kwarc umie czytać w myślach i skądś wiedział czego samica potrzebuje!

Kiedy oślepienie minęło, samica odkryła że znajdowała się na polanie. Nie widziała zbyt wiele dookoła siebie, bo większość skryta była za białawą mgiełką. Ale i tak wszystko co było potrzebne do dzisiejszych ćwiczeń znajdowało się w jej okolicy. Chciała polepszyć sobie swoje zmysły? No to proszę bardzo! Obok niej wylądował motylek, a bardzo jaskrawymi i pstrokatymi skrzydłami, upstrzonymi różnej maści wzorami. Nie jest pewna czy kiedykolwiek widziała coś podobnego. Nieopodal niej dostrzegła dużą gromadkę motyli z podobnymi skrzydłami. Jej zadanie było proste – znaleźć gdzieś w tej gromadzie motyla z dokładnie tym samym wzorem na skrzydłach, jaki miał ten, który wylądował obok. No to co, wzięła się do pracy i ruszyła w skupisko stworzeń. Nie uciekały ani nie panikowały kiedy ta się do nich zbliżyła, dalej latały sobie swobodnie jak gdyby nigdy nic.

Chwilę jej na tym zeszło, przyglądała się wzorom, analizowała je, aż w końcu znalazła to, czego szukała! Kiedy tylko dotknęła motyla została oślepiona i na powrót znalazła się na tej samej polanie. Z tym, że teraz obok niej leżał ryś i jak już mogła się domyślić, musiała znaleźć rysia z takim samym schematem cętek. Eh…

Zdanie powtarzało się raz za razem, czasem musiała szukać wzrokiem, innym razem była ślepa i musiała kierować się zapachem i musiała wyłowić tę konkretną woń i za nią podążyć. Nie wiedziała ile razy już tak robiła, straciła rachubę i poczucie czasu.

W końcu na powrót znalazła się przy Kwarcu, a po zapłacie nie było nawet śladu.

Drobna Łuska

Zaś co do Eynell… Samicy mogło się wydawać, że Kwarc jakby, błysnął krótko kiedy ją zobaczył? Nieeee, musiało jej się wydawać. Ale mniejsza o to. Ona również została oślepiona i znalazła się w dobrze jej znanym lesie! Nie czuła na sobie ciężkości kompana, więc najwyraźniej przeniosła się tu bez niego. Kwarc najwyraźniej spełni jej życzenie i nauczy ją tym razem czegoś przeciwnego do poprzedniej wizyty – odstraszania! Tym razem też dla odmiany Eynell nie będzie musiała zapuszczać się jakoś zbyt głęboko w las. Na początek przyszło jej spotkać się z orłem! Drapieżnik już na nią czekał i kiedy tylko ją ujrzał zademonstrował swoje skrzydła! Samica nie pozostała dłużna stanęła na tylnych łapach, rozpostarła skrzydła zawarczała złowrogo, demonstrując swoje pazury. Tyle wystarczyło, żeby drapieżnik odleciał, a światło oślepiło adeptkę stawiając ją przed kolejnym wyzwaniem.

I tak jej czas mijał, czasem odstraszała poważniejsze drapieżniki, czasem nawet i ich grupki! Robiła to w podobny sposób, pokazując swoją postawą że jest groźnym, dużym, złym drapieżnikiem! Robiła to na różne sposoby, czasem wystarczyło tylko rozpostrzeć skrzydła i zawarczeć, czasem musiała zrobić coś więcej, ale ogólnie, dawała radę.

W końcu znalazła się znowu przy kwarcu i poczuła znajomy jej ciężar kompana na swoim grzbiecie. Tylko że nie leżała, a była w pozycji wyprostowanej. Oczywiście zapłaty już nie było.

Drobna Łuska
– koral, 2x ametyst, 2x rubin, akwamaryn, jaspis
+ Aparycja 3

Zwęglona Łuska
– 24/4 mięsa
+ Percepcja 2

Do kwarcu odpowiedzialnego za percepcję, przybyła najpierw, w dodatku nie sama a z nierozłącznym Taucherem, który miał na swoim grzbiecie dwa worki, zaś Friren niosła jeden na plecach. – Jesteś kochany, że mi pomogłeś Taucher, bez Ciebie bym sobie nie poradziła – podziękowała mamutowi. Pakunek, który miała przy sobie, położyła przed kwarcem, a drugi ściągnęła z grzbietu kompana matki i połozyła obok tego pierwszego. Mama wytłumaczyła jej jak to działa, z worków wyjęła stos mięcha i ułozyła go przed minerałem.

24/4 mięsa za: percepcja II
28/4 mięsa za: percepcja III

Kwarc zabłysnął oślepiając zarówno samicę, jak i kompana. Dla tego drugiego jest to po prostu jasny błysk światła i tyle, Friren tymczasem zostaje przeniesiona do lasu! I to w sam jego środek, gdzie nie sięgnęła wzrokiem widziała same drzewa! I wiedziała że nie była tu sama! Jej zadanie było bowiem całkiem proste – musiała odnaleźć resztę swojego rodzeństwa oraz kompanów swojej mamy! No to co, zabrała się do pracy! Błądziła póki co po lesie bez celu, nie bardzo wiedzieć czego szukać, aż w końcu… Do jej nozdrzy dotarł znajomy jej zapach groty w której mieszkali, odrobiny Bealyn i czegoś jeszcze… Złapała trop. Szła nim, starając się go nie zgubić, aż nie znalazła odrobiny czarnej sierści na gałązce jednego z krzaków. Czyli był to Blysigr! Musiał zahaczyć o ten krzak, kiedy próbował się schować. No dobra, to teraz pora wytężyć resztę zmysłów i spróbować zlokalizować jego kryjówkę. Rozglądała się czujnie dookoła, idąc powoli naprzód. O, w końcu udało jej się dostrzec czerwoną końcówkę ogona Blysigra! Podeszła i pacnęła go w niego. Zauważył jasny błysk zza krzaków i… Brata już tam nie było. Ale wiedziała skądś, że nie musi się martwić i może ruszać dalej.

Ponownie rozglądała się bacznie po lesie za śladami, wonią, albo dźwiękiem, który mógłby wydać ktoś z jej rodzeństwa, albo ktoś z kompanów mamy. Hm, sądząc po tych wgnieceniach w ziemi, które nagle dostrzegła, to chyba ma do czynienia z kompanami… Ślad wody sugerował, że będzie to Taucher. Ruszyła więc za tropem i udało jej się znaleźć mamuta, który próbował udawać skałę! Tryknęła go w ogon i, znowu ujrzała znajomy jasny błysk i przeczucie, że nie musi się o niego martwić.

Młódka hasała tak po lesie, co i rusz tropiąc swoją rodzinę. Zawsze udawało jej się to dzięki jej zmysłom, złapała trop węchem, znalazła potem jakiś charakterystyczny ślad dzięki swoim oczom i na koniec wypatrzyła ich kryjówki!

Kiedy znalazła już ostatniego z rodziny, Ferelara oślepiło ją jasne światło i… Zabawa zaczęła się od nowa! Tym razem przekonała się, że las nieco się zmienił, stał się… Trudniejszy, a kryjówki już nie były takie oczywiste. Za każdym razem kiedy znajdowała wszystkich zabawa się powtarzała i coś się zmieniało. Czasem znajdowała mylne tropy i musiała je od siebie odróżnić, las stawał się coraz mniej przyjazny, a jej rodzina była coraz lepsza w tę grę…

Nie wiedziała ile już czasu minęło, ale w końcu na powrót znalazła się przed kwarcem! Po zapłacie nie było śladu, a kompan był tam, gdzie go zostawiła. No cóż, może być teraz pewna, że będzie mistrzynią zabawy w chowanego…

Poranna Łuska
– 52/4 mięsa
+ Percepcja II i Percepcja III

Z Teufelem lżejszym o dwie torby, pomaszerował pod kolejny kwarc. Pozostało mu tylko jedno życzenie i nie zamierzał spędzać tutaj więcej czasu, niż było trzeba. Po sile i wytrzymałości przyszła kolej na percepcję; to właśnie na nią przeznaczona była trzecia torba, wypełniona mięsem aż po brzegi. Zdjął ją z mamuta, podszedł bliżej kwarcu i wysypał mięso przed. A potem przysiadł tak, jak poprzednio, i czekał na kolejne efekty.

//28/4 mięsa za percepcję 3

Na efekt nie musiał długo czekać! Światło kwarcu oślepiło samca i przeniosło go na coś, co… Wyglądało jak polana treningowa. Było tutaj mnóstwo kukieł, tarcz z celami i innych tym podobnych rzeczy. A służyły głównie jednemu celowi – żeby nauczyć samca precyzyjnych ataków! Musiał na różne sposoby trafiać do celu. Czy to ziejąc do celi swoim lodem, czy to strzelając magicznymi pociskami, czy to nawet atakując konkretne miejsca na ciele przeciwnika, bo smoczej kukły z namalowanymi celami nie zabrakło! Był więc to taki swoisty tor przeszkód, polegający na trafianiu do celu.

No i ruszył! Najpierw musiał trafić do celu niezbyt oddalonego swoim lodowym oddechem! Kiedy tylko mu się udało(niestety nie trafił w sam środek) musiał przejść pewien kawałek i tym razem trafić w naprawdę oddalony cel swoją maddarą! Był on na granicy zasięgu… Wytworzył jakiś prosty ognisty pocisk i pobiegł prosto do smoczej kukły, którą musiał zadrapać precyzyjnie w sam środek prawego boku! Kiedy tylko skończył, światło błysnęło i znalazł się na samym początku toru. Tym razem cele były mniejsze i zmieniła się ich odległość oraz miejsce!

No i tak powtarzał tę zabawę raz za razem, ćwicząc swoją celność i precyzję. Raz mu się udawało całkiem łatwo, innym razem musiał się nieco pomęczyć, ale dawał radę!

Tradycyjnie, po nie wiadomo jak długim czasie, na nowo znalazł się przy kwarcu. Zapłaty nie było, a on poczuł wszystkie efekty tych ćwiczeń na własnej skórze… Albo futrze?

Wieczorny Kolec
– 28/4 mięsa
+ Percepcja III

Tego dnia nie przybyła do tego miejsca sama. Jej nowy kompan, biegł koło niej kiedy tak przemierzali tereny ich stada a także wspólne by dostać się do świątyni. W tym miejscu znajdowało się coś co mogłoby pomóc jej małemu towarzyszowi w poszukiwaniu ziół czy kamieni szlachetnych. Na grzbiecie miała pakunek z mięsem a w torbie wesoło brzęczały kamienie szlachetne. Stanęli w końcu przed kamieniem odpowiedzialnym za postrzeganie świata. Wskazała go Fréamh, kładąc przed nim kamienie szlachetne i mięso.
-Proszę o nauczenie go lepszego postrzegania otoczenia– Zwróciła się do kamienia.

//2x granat, 1x tygrysie oko oraz 4/4 mięsa za Percepcję 2 dla kompana

Lilia również przybyła do warsztatu, ale tym razem do kryształu aparycji. Lilia wiedziała jedno – chciała przywrócić sobie choć trochę pisklęcego uroku, a jednocześnie zadbać o swoje umiejętności do przekonywania i zjednywania sobie pozostałych. Jednym słowem, musiała w końcu trochę wybić się spośród szarego tłumu. Położyła więc przy krysztale aparycji odpowiednią zapłatę z kamieni i mięsa czekała na ten sławny błysk, który poprawi jej wygląd. W myślach poprosiła, by jej pragnienie się spełniło.

//2x bursztyn, akwamaryn, turkus, malachit i 4/4 mięsa za Aparycję 2

Imbir :: jednorożec T3		Tytus :: mantykora T3
S: 1\| W: 1\| Z: 1\| M: 2\| P: 3\| A: 1		S: 1\| W: 1\| Z: 2\| M: 1\| P: 3\| A: 1
B, Kż, MP: 1		B, A, O, Śl: 1 \| Skr: 2

Smoki Wolnych Stad