Czajka

[Świat zza Chmur]

    Podczas włóczenia się bez celu po terenach, natknąłem się na Świątynię. Świątynię w której był bóg – ugh – miłości. Wszedłem do środka, kierując się automatycznie pod jego pomnik. Spojrzałem na niego i jego uśmiech. Wyglądał paskudnie. Wesoły bóg miłości z lusterkiem – jakże proste przedstawienie tego uczucia.
    — Jesteś Bogiem Miłości — zacząłem, mówiąc cicho, jakby się zastanawiając. — Czemu nie każdy może jej doświadczyć? Czemu jak próbuję, to zawsze wszystko się psuje? — Głos zaczął mi się łamać. — Czemu... czemu zapomnienie jest takie trudne? Czemu to pozostaje w środku? Czemu nie mogę zapomnieć i iść... iść dalej? — Łzy napłynęły mi do oczu. — Czemu inni mają więcej szczęścia niż ja...? — W Świątyni dało się słyszeć ciche szlochanie.

Uessas

[Uessas]

Gdy łzy Czajki kapały na posadzkę, zamieniały się w płatki kwiatów wiśni. Zależnie od tego ile ich uronił, u jego łap mógł się już pojawić całkiem spory stosik. Pachniały przyjemnie, jak owoce tego drzewa, a do tego były bardzo delikatne i gładkie w dotyku. Nawet jeżeli smok ich sam z siebie nie dotknął, w którymś momencie jeden z nich z pewnością otarł się o jego łuskowe palce.
– Chcesz odpowiedzi szczerej, czy takiej, aby poczuć się lepiej? – zapytał cicho głos, który Ślad Chmur usłyszał w swojej głowie. Uessas dał łowcy wybór i od niego zależy, co usłyszy od pana miłości.

[Świat zza Chmur]

    Płatki... płatki wiśni? Powstrzymywałem się od płaczu. Nie chciałem wzmagać tej dziwnej groteski. Rozganiałem je nawet na boki. Czy on sobie ze mnie kpił?! Domyślam się, że wiśnia to jego symbol, ale bez przesady.
    Wtedy jednak usłyszałem znajomy głos. Od razu podniosłem głowę, rozglądając się. Ah tak, przecież mówił mi w głowie, oczywiście.
    Jakiej odpowiedzi oczekuję? To chyba było oczywiste, że szczerej – nie po to tu przyszedłem, żeby szukać pocieszenia. Jeśli jesteś Bogiem Miłości, odpowiedz na moje pytania!
    — Nie wiem — zaskomlałem cicho w eter po chwili, obnażając smutną prawdę. Bo taka było – nie ważne jak bardzo nie byłbym pewien, że chcę prawdy, nie przekonywałbym siebie że po to przyszedłem, bałem się jej usłyszeć; nie wiedziałem, czy chcę ją znać, czy byłem gotowy. Czasami niewiedza bywała lepsza od wiedzy – Matias mi to udowodnił, a Ciirioh uzmysłowił, że kłamstwa Matiasa wcale nie byłyby takie złe.

Uessas

[Uessas]

Lekki, ciepły podmuch wiatru mierzwił pióra Czajki na karku, zupełnie jakby głaskała go eteryczna dłoń.
– Prawda jest taka, że wielu nigdy nie doświadczy miłości w całym swoim życiu, a już na pewno nie takiej odwzajemnionej. Są też tacy, którym się wydaje, jakoby wymknęła im się spomiędzy palców, choć nigdy nie była im pisana... przynajmniej nie z tą konkretną osobą – westchnął współczująco. – Czasem trzeba poczuć odrzucenie i ból z nim związany, aby trafić na odpowiednią osobę dla której będziesz całym światem, a nie jednym z wyborów.

Uessas chwilę milczał, nim dodał jeszcze:
– Jeżeli go naprawdę kochasz, musisz pozwolić mu podejmować własne wybory, nawet jeżeli nie będą związane z tobą. Miłość wymaga poświęceń, i to często takich, które się nam nie podobają. – Obecność nad jego głową po chwili zniknęła, choć sama aura Uessasa wydawała się nadal być obecna, jakby pozwalała Śladowi Chmur na dalszą rozmowę, jeżeli tego potrzebował.

Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Jak to wielu nie doświadczy miłości? Czyli te osoby które mijałem być może na zawsze skończą samotnie? Czy ja również nikogo nie znajdę?
    Zaczęły kłębić mi się różne mroczne myśli w głowie. Wszystko jednak odmieniła jedna fraza. „Przynajmniej nie z tą konkretną osobą”. Podniosłem wtedy głowę, patrząc na pomnik, czyniąc z niego swego rozmówcę. Czyli... czyli jeszcze kogoś znajdę? Czy była szansa? Czy powinienem w takim razie porzucić Ciirioha, kiedy wyszło że jest ktoś inny? Znów ją spuściłem, rozmyślając.
    — Starałem się. Nie narzucałem się, nie byłem nachalny czy romantyczny. Chciałem, żeby miał pole do przemyśleń, nie chciałem podświadomie wpływać na niego i forsować siebie — mruczałem cicho. — Myślisz, że dałem mu za dużo wolności? A może za mało? Może to przez to się utwierdził w swojej decyzji? — Uniosłem ponownie głowę, patrząc w kamienne oczy. — Czy ja jeszcze trafię na kogoś? Czy jest sens dalej szukać? — dodałem, nie mogąc już dłużej kryć w sobie tych pytań, wątpliwości. Skoro już odpowiedział, to skorzystam z jego obecności; zresztą od tego tu jest.

Uessas

[Uessas]

Po kolejnej serii pytań łowcy nastała chwila krótkiej ciszy.
– Czasami im bardziej czegoś szukamy, tym trudniej nam to znaleźć. Najpiękniejsze uczucia rodzą się w najmniej spodziewanym momencie. – Po tych słowach obecność pana miłości zniknęła ze świątyni.

Ślad Chmur

[Świat zza Chmur]

    Po bezowocnych poszukiwaniach, przechodząc pewnego dnia obok Świątyni, postanowiłem do niej zajrzeć, z pewną prośbą o pomoc. Podszedłem pod posąg boga łowów, bo o jego pomoc chciałem prosić.
    — Thaharze, jak zapewne wiesz, poszukujemy... odchodów tarpanów do drzewa — zacząłem coś, co mógł mi wyczytać z głowy, żeby jednak jakoś zacząć... — Próbowałem je znaleźć, inni Słoneczni pewnie też, ale jak na złość, okazuje się to trudniejsze niż można się było spodziewać. Więc... mógłbyś mi wskazać ślady jakiejś grupki ten jeden raz? Proszę, zależy mi na tym drzewie — powiedziałem nieco błagalnie. Dziwnie było mi próbować wziąć boga na litość (bo zapewne tak to brzmiało), ale cóż ja poradzę, że mówiłem szczerze...

Thahar

[Thahar]

– A tak, słyszałem! Gorąco wam kibicuję! – zapewnił podekscytowanym głosem Pan Łowów, gdy tylko aromat pieczonego mięsa zaczął unosić się w świątyni, zwiastując jego przybycie.

Nad prośbą Śladu Chmur teatralnie się zastanowił. Po chwili zapach mięsa przyćmił smród świeżego gnoju, zapakowanego w pękatym, skórzanym worku. Troszkę przeciekał wilgocią i nie wyglądał za ciekawie jako obiekt, który trzeba ponieść.
– Tak między nami, gdybyście dodali do nawozu także odchody jednorożca, pegaza i kelpie, drzewo wyrosłoby jeszcze silniejsze. Powodzenia! – Czajka miał wrażenie, że posąg do niego mrugnął, nim obecność Thahara opuściła świątynię.

[Świat zza Chmur]

    Po wizycie u Thahara i jego... ciekawym podarku, po krótkiej wizycie u Sennah, zawitałem do niej ponownie, tym razem z pytaniem. Głupio mi było, że przychodziłem do nich tylko z pytaniami, ale... nie miałem w nawyku modlenia się. Co najwyżej mogłem złożyć jakiś podarek dziękczynny... co było składaniem ofiary... ale uh, mniejsza!
    Podszedłem do jej posągu, kłaniając się lekko.
    — Um, witaj Sennah, to znowu ja... — Uśmiechnąłem się lekko. — Wybacz, że znowu z dziwnym pytaniem, ale myślę że będziesz wiedzieć najlepiej. Czy... potraficie przenosić smoki na wielkie odległości? Dałoby radę z tego skorzystać w jedną stronę? — zapytałem się, dosyć niepewnie. — Bo planuję długą podróż do domu, z paroma smokami żeby im pokazać dom i... dobrze dla Stada, jakby dało się ją nieco skrócić, przynajmniej w jedną stronę — dodałem, patrząc się na posąg.

Sennah

[Sennah]

Kiedy Ślad Chmur przyszedł do Sennah z dość… nietypową prośbą, gdy zaczął mówić nie działo się nic. Dopiero gdy kończył swoją wypowiedź, mógł poczuć na skórze przyjemne ciepło, które jednak po chwili wydawało się palące… a może tylko mu się tak wydawało?
– Skoro Tobie udało się pokonać taką drogę, czemu teraz mielibyście iść na skróty? Pasterz i Lawina również wybrali się swego czasu w daleką podróż, a takie rozwiązanie nie przeszło im nawet przez myśl. – Głos Sennah był rozbawiony, jednak w niekoniecznie w pozytywnym sensie. Jak gdyby Ślad opowiedział wybitnie nieśmieszny żart.
– Mogę zapewnić wam ochronę po błogosławieństwie, jednak bez podwózki, sami musicie pokonać ten dystans za pomocą łap i skrzydeł – dodała, gdyby coś było niejasne w jej reakcji.