Kwarce Biegu i Lotu

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Po położeniu kamieni przed kryształem, każdy z nich rozpłynął się w powietrzu, a sam kwart zalśnił delikatnym blaskiem. Umysł Wzburzonych Cieni odpłynął w głęboką medytację, w której nieznajomy smoczy głos tłumaczył mu różnorakie techniki latania. Bowiem, jak każda umiejętność, by umieć ją lepiej, trzeba było nabrać większej wprawy i doskonalić technikę, z jaką się ją wykonywało. Tym razem było to odpowiednie wykorzystywanie prądów powietrznych, nauka kilku przydatnych akrobacji, jak i nawigacji w locie przy pogorszonych warunkach widoczności. Gdy nauka dobiegła końca, Cienie mógł otworzyć ślepia, a w jego łbie jeszcze przez jakiś czas wybrzmiewało echo głosu nauczyciela.

Wzburzone Cienie
– 2x cytryn, topaz, jaspis
+ Lot II

[Płocha Ćma]

Po kwarcach magii i leczenia, nadeszła pora na bardziej przyziemne umiejętności. Ze ściśniętą ze wstydu klatką piersiową, przystanęła przed kwarcem... biegu. Przełknęła ślinę, rozglądając się dookoła. Nie było tutaj nikogo, tak przynajmniej jej się wydawało – za wyjątkiem, oczywiście, bogów, w których domu się znajdowała... Ale tę myśl starała się odrzucić w zakamarki swojego umysłu, zbyt zawstydzona prośbą, jaką ułożyła w myślach, gdy przez kwarcem rozłożyła dwie porcje mięsa: chcę nauczyć się biegać. Biegać! Ona, taka podobno duża. Zagryzła wargę i czekała w milczeniu na zbawienie, choć wyglądała bardziej, jakby oczekiwała kary.

/8/4 mięsa za Bieg I

[Opiekun]

Przyniesione przed kamień mięso zaczęło głośno skwierczeć i bulgotać, wydzielając z siebie dziwnie pachnący dym. Niczym kadzidło otoczył on smoka, a kwarc rozjaśnił się, jego światło przebijało się przez gęste opary. Ćmia Łuska usłyszała nieznajomy smoczy głos, który wytłumaczył jej dokładnie podstawy biegu. Sam dym zaś wywołał w niej zawroty głowy i ogólne odrętwienie ciała. Jednak chwilę po tym dym się rozwiał, mięso zniknęło, a Ćmia nawet nie zauważyła, że głos skończył mówić, pozostawiając smoczycę z nowo nabytą wiedzą.

// -8/4 mięsa
Ćmia Łuska – Raport z Biegu I

[Kwiat Uessasa]

Niestety po przez ostatnie zawirowania, jak i brak jakichkolwiek szansy na poprawą naukę. Wyruszyłem do świątyni, gdzie podobno można stworzyć, lub jakkolwiek otrzymać dar. Lecz jak i wiadomo dary nie są za darmo...
Minęło południu min przekroczyłem progi świętego miejsca. Wyglądała wspaniale, lecz nadal szukałem, o którym opowiadali mi starsi ze stada. Gdzie za opłatą magia pomagała zrozumieć coś, czego nie potrafiły natchnąć jak wykonać daną rzecz.
Gdy znalazłem to wyciągnąłem swoje dwa największe skarby. Kamienie szlachetne i odłożyłem je na swoje miejsce.

//Bieg I za malachut i koral

[Opiekun]

Przyniesione przed kwarc kamienie rozsypały się w pył, a następnie zostały wchłonięte przez magiczny kryształ. Rozbłysnął on tedy, oślepiając smoka swym bladym blaskiem, pogrążając go w morzu nieprzeniknionej bieli. Hrasvelg usłyszał we swym łbie nieznajomy smoczy głos, który uświadomił go o różnych technikach biegu, oraz o sytuacjach w jakich należy je wykorzystać. Po tym krótkim mentalnym treningu, pisklę znowu zaczęło widzieć na oczy, tym razem bogatszy o umiejętność biegu. Kwarc zaś zgasł i powrócił do swego pierwotnego stanu.

// - malachit, koral
Hrasvelg – Raport z Biegu I.

[Kwiat Uessasa]

Ponownie przybyłem pod znajome skały, świątynie. Ponownie szukałem znajomego mi kawałka kryształu górskiego. Miałem dość, że aby przejść przez połowę terenów zmarnować ponad pół dnia biegiem. Patrzeć czy nic mnie nie zaatakuje. Wieczna obserwacja mnie już wymęczyła do cna.
Stanąłem przed tym, jak znajomym i mistycznym miejscem. Rzuciłem dwa spore kawałki mięsa na ołtarz. Zamknąłem oczy i cicho pod nosem wymruczałem pod nosem prośbę o możliwość latania.

//Lot I za 8/4 mięsa

[Opiekun]

Przyniesione przed kwarc dary rozpłynęły się w powietrzu, pozostawiając po sobie jedynie tłustą plamę i zapach pieczonego mięsa. Kryształ rozjaśniał napełniony nową mocą, którą następnie przekazał smoku w rozbłysku białego, oślepiającego światła. Hrasvelg usłyszał we łbie obcy smoczy głos, który poprowadził go przez podstawy lotu, tłumacząc elementarne techniki i zasady tej umiejętności. Po zakończeniu nauki, kwarc zgasł, a pisklę mogło opuścić warsztat bogatsze o nową zdolność.

// – 8/4 mięsa
Hrasvelg – Raport z Lotu 1.

[Gwiezdna Egzekucja]

Nie chciała zacząć się do tego przyzwyczajać. To była ostatnia wizyta u kwarców jaką planowała.
Znowu to samo. Przyciągnęła za sobą mięso, ułożyła je ostrożnie przed kwarcem, usiadła, westchnęła i zaczęła czekać na dziwne wydarzenia.
Zaczęła się przyzwyczajać do tego jak magiczne były te tereny, ale nadal przeżywanie działań magicznych na sobie napełniało ją niepokojem. Mimo tego była gotowa. Ziemia potrzebowała jej w pełni sił.
Biorąc pod uwagę okoliczności w których znalazły się stada, mogło się nawet okazać, że nie będzie miała czasu na trening...

Martwego już niczego nie nauczysz.

// 16/4 pożywienia za bieg II

[Opiekun]

Kwarc zdawał się w pewien irracjonalny sposób wyczuwać niepokój samicy. Światło jego więc narosło łagodnie, stopniowo docierając do momentu, w którym oślepiło ono Ziemską. Tuż po tym w jej łbie rozbrzmiał instruujący ją głos, wykładający teorię. Uczyła się zasad dotyczących dobrego technicznie biegu, długiego na tyle, na ile pozwalała smocza wytrzymałość. Słuchała, w jaki sposób winna była stawiać łapy, by szybki chód był jak najbardziej efektowny, jak dobierać swą siłę i prędkość w zależności od pozostałej jej energii. Posiadła wiedzę na temat różnic pomiędzy krótkim, lecz zaskakująco prędkim sprintem, a długim biegiem na znaczny dystans, a także kiedy powinna biec wyżej wymienionymi. Kolejno nadszedł czas na praktykę, która opierała się oczywiście na przetestowaniu nowej wiedzy. Wizja ta nie zmusiła jednak Straconej do szaleńczego biegu – samica musiała nauczyć się własnych reakcji, zaś wewnątrz siebie otrzymywała podpowiedzi pozwalające jej jak najlepiej i w jak najszybszym czasie rozwinąć umiejętność dobrego biegu. Nie potrwało to długo, bowiem mimo zlęknienia nie była złą uczennicą. Gdy rozwarła ślepia wraz z przygaszeniem kwarcu, poza utratą sprzed wizji przyniesionych podarków, jako pierwsze zauważyła zmęczenie. Było ono nieuniknione, ale coś podpowiadało jej, że świadczyło o dobrym treningu, z którego wyniosła z pewnością wiele.

Stracona Łuska
– 16/4 mięsa
+ Bieg II.

[Wrząca Krew]

Przedłużyła swoją wycieczkę do kwarców, zahaczając także o ten mający rzekomo sprawić, że będzie lepiej biegać. Postanowiła, że nie będzie za długo myśleć nad tym jak głupio to brzmiało. Może po prostu stanie się wytrzymalsza? Szybsza? Nie miała skrzydeł, a więc nie mogła poruszać się tak szybko jak większość Słonecznych. Mogła jednak nadrobić to w inny sposób.
Położyła przed kwarcem mięso i kamienie.

//8/4 mięsa, akwamaryn, jaspis za bieg II

[Kuszenie Diabła]

Biała jak śnieg smoczyca kroczyła w kierunku dobrze znanego sobie miejsca, z workiem kamieni unoszącym się obok jej barku. Wiele miejsc było jej już dobrze znanych. Krok miała powolny, wyważony, jakby brodziła przez mgłę, a każde posunięcie musiała dobrze przemyśleć.
Nie rozglądała się wokół, zdawała się w ogóle nie reagować na swoje otoczenie. Zimnym wzrokiem odszukała konkretny kwarc i to przed nim złożyła swoją zapłatę, w milczeniu czekając.

//4x granat za bieg II

[Światła Północy]

Wpadł tu tak właściwie po drodze. Spieszyło mu się do świątyni, a później dalej na północ i na zachód, poza granice wolnych stad. Kilka spraw do załatwienia, więcej do sprawdzenia. Dzień chylił się ku wieczorowi, a osłona nocy była mu potrzebna, w związku z czym szybko przysiadł przy kwarcu i rzucił przed niego trochę mięsa oraz dwa kamienie. Na dobrą sprawę przyda mu się usprawnienie umiejętności lotu, kiedy będzie wysoko ponad morzem. Kto wie, czy nie przyjdzie mu się mierzyć z czymś pośród chmur.

▸▸ 8/4 mięsa, malachit, tygrysie oko za lot 2.

[Opiekun]

Dwie smoczyce. Młodsza i wielokrotnie odeń starsza. Przybyły w tym samym celu! Kwarc zajaśniał, zaraz racząc obie nie tylko tymczasowym oślepieniem, lecz przede wszystkim nauką. Samczy głos przedstawił odczucia towarzyszące... biegowi. Wyjaśnił, w jaki sposób należy dostosowywać tempo i technikę w zależności od sytuacji. Jak ważny jest oddech, sposób stawiania łap na gruncie oraz miarkowanie siły, z jaką należy się wybijać. Obie wysłuchały jakie znaczenie ma determinacja w dążeniu do celu, ku któremu się biegnie i na jakie dodatkowe jeszcze aspekty, poza powyżej wymienionymi, należy przede wszystkim zwracać uwagę w trakcie biegu. Niezależnie od tego, czy będzie on pościgiem, ucieczką, czy przebieżką służącą wzmocnieniu ciała. To nie miało znaczenia, bowiem każdej tej pobudki dotyczyły identyczne kwestie – inną sprawą było natomiast dostosowywanie prędkości, techniki oraz ułożenia ciała. Czy Kuszenie Diabła znała ten głos?
Praktyka nadeszła niedługo po wykładzie. Zadania, przed jakimi smoczyce stanęły, były różne – wpierw musiały w jak najszybszy sposób znaleźć się na podświadomie wyczuwalnym końcu trasy. Miały biec, wykorzystując wiadomości sprzed chwili, mając we łbach podpowiedzi. Dopóki nie rozwinęłyby takiej prędkości, na ile pozwalał ich potencjał, ćwiczyłyby. Dopiero wtedy, gdy było pewne, że wykrzesały z siebie wszystko, miały przejść do nieco bardziej męczącego ćwiczenia. Był to bowiem bieg na spory dystans, zmuszający je do zmiany techniki. Miały biec niespiesznie, lecz równym tempem przez całą trasę, musząc do tego dobiec do jej końca. I tutaj spotkać mogły się z cichymi wskazówkami, które zapewniły im należyte wykonanie zadania. Wizja urwała się stopniowo, zaś kwarc zgasł. Wycieńczone i znużone treningiem mogły oddalić się teraz, bogatsze w nową wiedzę i umiejętności. Zapłatą było jedynie pulsujące uczucie bólu w mięśniach i... materialna zapłata, która teraz tajemniczo zniknęła.

Kuszenie Diabła
– 4x granat
+ Bieg II.

Wrząca Krew
– 8/4 mięsa, szafir, malachit – (kamienie wybrane losowo z Karty Postaci – wymienione przez gracza zostały już wykorzystane)
+ Bieg II.

Uzdrowiciel ponownie zjawił się w warsztacie, składając wizytę kolejnemu z kwarców. Ten niezmiennie powitał go jasnym, oślepiającym blaskiem. Swobodna przemowa przedstawiła mu techniczne aspekty umiejętności, pozwalając mu zrozumieć mechanizm działania lotu i to, w jaki sposób postępować, by ten przyniósł jak najlepsze efekty. W jaki sposób latać, by mniej się męczyć, pokonując przy tym pożądany dystans w odpowiednim czasie? Jak latać szybciej, zwrotniej, wyżej, dłużej bez większego problemu? W jaki sposób pozwolić zmęczonym w trakcie lotu mięśniom na odpoczynek poprzez szybowanie? Jak stawiać opór powietrzu, nie dając znieść się na stronę przez szarpiące ciałem wiatry i nieprzyjemne prądy powietrza? Jak dobrze lądować i wzbijać się w górę? Tego wszystkiego uzdrowiciel dowiedziałby się z wykładu, by kolejno zostać postawionym przed praktycznym zadaniem. Musiał więc przetestować wszystko to, co posłyszał. Wzbijanie się uzupełnione zostało o parę cennych wskazówek. Został mu przedstawiony długi lot, gdzie wraz z niewielkimi podpowiedziami pokonać miał konkretny dystans bez przerwy. Dalej prędki lot w jak najlepszym czasie, a także wymuszone akrobacje poprzez niesprzyjające wiatry. Ostatecznie wylądować miał na terenie dość trudnym do lądowania, a gdy przez to wszystko przeszedł celująco, powrócił, zdaje się, na ziemię, gdy wizja zniknęła. Zniknęła również zapłata, ale pozostała pozyskana wiedza i ból mięśni grzbietu czy lotnych kończyn.

Światła Północy
– 8/4 mięsa, malachit, tygrysie oko
+ Lot II.

[Spóźniony Debiut]

Sytuacja robiła się coraz mniej ciekawa, a to pchało smoki do uszczuplania swoich zapasów. To konkretne miejsce znał, Poranek przyprowadził ich tutaj niewiele po przybyciu do Ziemi. Wraz z kompanami zniósł dostatecznie wiele mięsa, by starczyło na wszystko. Przysiadł jakieś dwa kroki od kwarcu, spokojnie przyglądając się kamieniowi. Zapłata spoczęła przed nim, więc po prostu czekał.

// 16/4 mięsa na Lot II

[Opiekun]

Spóźniony Debiut oślepiony został przez światło jaśniejącego kwarcu, udzielającego mu zaraz nauki. Samiec słuchał wykładu, który przedstawiał mu w swobodny sposób kwestie dotyczące umiejętnego lotu. Mógł wysłuchać, jak wiele aspektów wpływało na efektywny lot, a także co konkretnie należało robić, by męczyć się jak najmniej, osiągając jak najwięcej. Wkrótce teoria wydałaby mu się wyjątkowo prosta, jeśli chodziło nie tylko o sam lot, ale również lądowanie i wzbijanie się w przestworza. Ułożenie ciała i kończyn nie stanowiłoby dla niego najmniejszego problemu, jednakże musiał jeszcze przećwiczyć to wszystko na sobie. Po tym, jak wzbił się w odpowiedni sposób, przejść mógł do konkretnych zadań. Wpierw miał lecieć długo, poprawiając tym samym kondycję swego lotu, opanowując oddech i sposób układania lotnych kończyn. Kolejno odpowiednik sprintu w powietrzu, różnego rodzaju radzenie sobie ze ściągającymi z toru lotu podmuchami wiatru i lądowanie zostałoby przez niego przećwiczonego do momentu, w którym stosownie by tego nie opanował. Nauka zakończyła się, zaś kwarc zgasł. Zapłata niepostrzeżenie zniknęła.

Spóźniony Debiut
– 16/4 mięsa
+ Lot II.

[Feniks pośród Chmur]

Nie chciało jej się po raz kolejny czegoś uczyć. Spędzila tyle czasu na polowaniu, że mogła sobie pozwolić na pewne ułatwienie życia. Z tą myślą przybyła do świątyni, położyła zapłatę przed kwarcem odpowiadającym za lot i zaczekała aż magia nagłej wiedzy i doświadczenia na nią spłynie.

12/4 mięsa, malachit za lot II

[Opiekun]

Ciężko pracowała, aby zebrać dary kolejno składane przed kwarcem, więc naturalnie zasługiwała na naukę w tym trybie. Poświęciła swój czas i energię, a to wystarczyło, by być przykładnym uczniem. Kamień zajaśniał, a kiedy jego blask oślepił Pieśń Feniksa, w jej umyśle pojawiła się wizja. Główną jej część stanowił instruujący głos, który zaczął wyjaśniać jej działanie lotu od strony technicznej. Zauważyła, że choć nigdy nie uczyła się żadnych formułek, wiele z wypowiedzianych teoretycznych zdań miało swoje faktyczne odniesienie w rzeczywistości i wykorzystywała je za każdym razem, kiedy wzbijała się w niebo. Lot to nie było jednak tylko wznoszenie się i opadanie, utrzymywanie prędkości i wysokości. To były również bardziej skomplikowane rzeczy, jak utrzymywanie się w miejscu w trudnych, wietrznych warunkach, wykonywanie różnych akrobacji służących nie tylko zabawie, ale także omijaniu przeszkód czy chaotycznej ucieczce bez pozwolenia na zostanie namierzonym na przykład przez magiczny pocisk. Wszystko to wymagało odpowiedniej zwinności, by ciało mogło gibko poruszać się w przestworzach, siły, aby zwiększać prędkość lub znacznie wznosić się w stosunkowo krótkim czasie oraz wytrzymałości, by lot mógł być długi lub zmęczenie nie dawało się tak mocno we znaki podczas stawiania oporu powietrzu. Wkrótce mogła spróbować swoich sił w locie, wzbijając się w powietrze i mając za zadanie omijać ekstremalnie wysokie drzewa. Nigdy nie widziała tak wysokich roślin, sięgających ponad wszystko inne, w tym także chmury, które teraz osadziły się podejrzanie blisko. Gęstość roślin oraz skomplikowane ułożenie ich konarów wymagały od czarodziejki sprawnych manewrów mających na celu ominięcie przeszkód w stosunkowo niedługim czasie. Różnego rodzaju beczki i machnięcia skrzydłami w odpowiednim czasie pod odpowiednim kątem pozwoliły jej zadowalająco ukończyć swoje wyzwanie. Kiedy wylądowała, sceneria na powrót zmieniła się na placyk z kwarcami. Wyglądało to tak, jakby nigdy nie ruszyła się z miejsca. Jej zapłata zniknęła, a ona sama stała się znacznie lepszym lotnikiem!

Pieśń Feniksa
– 12/4 mięsa, malachit;
+ Lot II.

[Skaza Granatu]

Drugi z kryształów, który odwiedził, był raczej miał wrażenie słabiej odwiedzany. Był lotnikiem, od pierwszej nauki z matką, gdy to niewiele myśląc, skoczył z klifu, pozwalając się nieść, do wyboru pierwszej groty wysoko w górach wśród szczytów, gdzie za każdym razem musiał wzlatywać.
Nie narzekał, sam wybrał, uwielbiał to, ale skoro istniała szansa, zwiększyć swoje umiejętności w tym zakresie zamierzał to zrobić.
Pod tym kwarcem położył odpowiednią ilość kamieni.
– Naucz mnie proszę, jak się lepiej lata.
Stał przed nim, a skrzydła miał rozłożone, gotowe do lotu. Nie wiedział, czy kryształ nie przeniesie go nagle w jakąś pustkę, gdzie będzie spadał na roztrzaskanie się, albo czy nie wrzuci go w środek burzy śnieżnej. Wolał być gotów na wszystko.

//szafir, rubin, onyks, koral za lot 2

[Opiekun]

Skąd tak negatywne nastawienie? Jasny błysk przeniósł go na półkę skalną akurat jego wielkości, więc miał na czym stać! Ale dobra, jakie czekało go dzisiaj wyzwanie? Widział przed sobą latające w powietrzu zielone, kamienne kolumny. Pomiędzy nimi były przerwy, akurat takie, żeby się zmieścił. Były na różnych wysokościach w różnych odstępach od siebie, więc musiał latać gwałtownie góra dół. No więc no, wybił się, rozłożył skrzydła i zaczął lawirować pomiędzy dziurami w kamiennych kolumnach. Jakby spróbował je oblecieć dookoła, trafiłby w coś, w rodzaju niewidzialnej ściany. Tak, jedyna droga wiodła pomiędzy tymi przerwami. Same kolumny były też całkiem szerokie, dwa takie Hieesthy by się zmieściły.

Kiedy ukończył pierwszy tor, został ukończony, samca oślepiono i cóż. Znalazł się na kolejnej półce skalnej i przed sobą miał kolejny tor przeszkód. Podobny, z tym że przerwy był mniejsze i był nieco bardziej od siebie oddalone, żeby było trudniej. I o, co to? Chyba wiał silny wiatr.

Ciężko stwierdzić ile takich przelotów wykonał, na pewno nie obyło się bez kilku siniaków. Bo kiedy tylko chybiał, zostawał oślepiany i przenoszony znowu na start. Tor na szczęście się nie zmieniał! Warunki pogodowe także. A te jako przeszkadzajki były różne! Zamiecie śnieżne, burze piaskowe, burze zwyczajne, ulewne deszcze, porywiste wiatry. Nie dość że sam przeszkody były trudniejsze, to otoczenie także. Ale w końcu, po którymś przelocie znalazł się na nowo przed Kwarcem. Nie widział śladu po mniejszych kwarc… to znaczy, po swojej zapłacie. Ah, no i czuł pewne zmęczenie tym ciągłym lataniem, mięśnie na pewno go paliły. A miejsca, w które przywalił podczas nieudanego przelecenia przez przeszkodę, cóż, bolały, nawet jeżeli zostały wyleczone.
Skaza Granatu
– szafir, rubin, onyks, koral
+ Lot II