Plac przed świątynią

[Kołysany Wiatrem]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Czekał przed świątynią na pojawienie się Seaynah. Miał przy sobie torbę z symboliczną ilością ziół – tak w razie czego – oraz parę innych rzeczy. Kiedy smoczyca się pojawiła, posłał jej nawet delikatny uśmiech. Od takich drobnych gestów szybko bolał go pysk, bowiem nie przywyknął do czegoś innego niż neutralność.
– Dobrze wyglądasz – skomentował jej wygląd. Tak naprawdę nie widział różnicy, jednak usłyszał nie raz jak w ten sposób witało się drugą osobę. Kolejny z niezrozumiałych dla niego konwenansów.

Przed prorokiem pojawiły się dwa rodzaje zapłaty: garść kamieni szlachetnych za adeptkę Mgieł oraz muszelkowy naszyjnik w ramach podarunku od niego. Ostatnio nie miał za dużo ciekawych pomysłów, oby bogini Lata wybaczyła tę powtarzalność.
– Mis helf, häse. Aha Sennah or okacBądź pozdrowiony, proroku. Podziękowania dla Sennah za opatrzność – przekazał. Nie wiedział czy Strażnik Gwiazd znał akarubi, ale nawet jeżeli on nie, to bogini na pewno.

// boski ulubieniec za 12 września i granat, 2x jaspis za tę samą datę dla Malachitowa Noc

[Malachitowa Noc]

Nie mogła się doczekać umówionego spotkania. Ekscytacja wprawiała jej ciało w delikatny rezonans, przez co nie mogła sobie znaleźć miejsca. Wszystko leciało jej z łap i równie często traciła wątek rozmów, gdy rodzice zajmowali się jej młodszym bratem.
W końcu matka spojrzała na nią z rozbawieniem, a sama Sea spakowała swoją torbę i wyszła z groty, wymawiając się spotkaniem.
Dotarła na umówione miejsce, gdzie wylądowała z gracją.
Uśmiechnęła się szeroko do Eshela, słysząc komplement i bezwiednie przesunęła po warkoczach, które splotła jej siostra po prawej stronie głowy, puszczając luzem skręcone pasma. Nie podejrzewała, aby kłamał, chociaż nigdy nie była pewna, co mówi, bo tak wypadało. Zdążyła zauważyć, że uzdrowiciel był nieco inny od smoków, które znała, chociaż sama nie umiała jeszcze wyłapać dlaczego tak jej się kojarzyło. Poza tym, że nie przepadał za głośnymi dźwiękami i był bardzo dosłowny.
Podeszła do niego i otarła się policzkiem o jego polik w geście przywitania. Rozejrzała się, a następnie skłoniła lekko głowę przed prorokiem.
– Również wyglądasz dzisiaj dobrze, Eshelu. Jak się czujesz? – zagadnęła, a potem usłyszała ten dziwny... co to w ogóle było? Akcentem nieco przypominało słowa, które wypowiadała pewna morska smoczyca z jej stada.
– Co to za mowa?

Kołysany Wiatrem

[Kołysany Wiatrem]

Nie odwzajemnił gestu, ale też się nie odsuwał. Szponami estetycznie ustawił na ziemi kamienie będące zapłatą, a potem zerknął na nią od boku.
– Hm? Masz na myśli akarubi? – zapytał. Wydawało mu się, że było to już powszechną wiedzą. Przynajmniej jego istnienie, bo sama mowa była bardzo trudna do przyswojenia. – To język moich przodków. Jakiś czas temu do Stada Ognia przybyła grupa wywern z dalekich stron, znając tylko tę mowę. Moja... hmm – musiał policzyć na palcach – ... prababcia, wykluła się w trakcie ich podróży. Została potem przywódcą Ognia, zresztą ostatnim, i za jej słowem Ogień połączył się z Księżycem. Rodzina podtrzymuje tę tradycję i uczy młode tego języka, nawet nadaje im imiona. Moje na przykład oznacza samca wilka – wytłumaczył, spoglądając na proroka.

Malachitowa Noc

[Malachitowa Noc]

Powtórzyła sobie w myślach: akarubi.
Brzmiało egzotycznie i takie właśnie było. Odgarnęła kosmyk grzywy znad czoła.
– Myślisz, że mógłbyś i przede wszystkim chciałbyś nauczyć mnie waszego języka? Chciałabym też poznać ludzki... zastanawiam się, po rozmowie z tobą, czy faktycznie z częścią ludzi nie dałoby się po prostu dogadać – zamruczała.
Widząc, jak przesuwa kamienie, położyła po sobie nieco uszy, zawstydzona.
– Dziękuję – szepnęła, a następnie ruszyła za nim.

[Spóźniony Debiut]

Przyszedł na plac wyjątkowo wcześnie, nie chcąc tracić dnia. Cos czuł, że czekało go sporo chodzenia, a jeśli nie tego, to gorszych rzeczy. Kilka smoków Ziemi, wiedziało gdzie idzie, więc w razie czego... Nie snuj czarnych scenariuszy! Wszystko pójdzie dobrze, nawet jeśli nie uda się z nimi dogadać i nie wydać skąd był.
Oby...

Ułożył przed sobą mięso służące jako zapłatę i czekał. Przybyłego na miejsce Strażnika, przywitał niemrawym uśmiechem.

//16/4 mięsa za misję 11 i 13 września

[Pasterz Kóz]

Przybył na plac, taszcząc ze sobą mięcho za siebie i za Okop. Mogłaby sama za siebie płacić w końcu, ale no nic. Przytaszczył wszystko, przywitał Strażnika skinieniem głowy i położył zapłatę przed sobą. Teraz czekamy.

// 16/4 mięsa i granat za mnie i Okopconą za zwiad 12.09

[Cisza po Lawinie]

Była taszczona! To znaczy, tak jakby. Pomagała Pasterzowi nieść zapłatę i szczerzyła się od ucha do ucha. Proroka przywitała oszczędniejszym skinięciem pyska. Przywódca był na tyle wspaniałomyślny, że za nią płacił, więc nie zostało jej nic innego, niż zaczekać. A potem będą mogli ruszać na przygodę. Ciekawe, czy Trytek zjawi się nad jeziorem?

[Tęcza nad Wodospadem]

Przybył razem z ojcem i jak on czekał na błogosławieństwo. Nie mówił nic bo była to jego pierwsza misja i... co niby miałby mówić? Zerkał tylko na Śwista chcąc się upewnić, że nie umyka mu jakaś ważna cześć tej "ceremonii". Bo to miało być coś oficjalnego prawda? Chyba... Siedział grzecznie i czekał na dalszy tok wydarzeń, a kiedy dostali to po co przyszli ruszył zaraz obok ojca. Mieli za chwilę spotkać Razi i mamę Arel. Prawda?

• / boski ulubieniec za misję 4 września

[Biały Mak]

Przybyła z całym swoim majątkiem. Nie wiedziała skąd miała onyks i akwamaryn. Podejrzewała że w jakimś amoku musiała je podwędzić razem ze swoim topazem z groty swojego rodzica. W każdym razie teraz miały się jej przydać. Czy miała wyrzuty sumienia? Nie... chyba nie. Chyba. Potrząsnęła głową w locie. Nie była to najmędrsza decyzja bo straciła na chwilę równowagę. W każdym razie wylądowała już bez większych problemów, gotowa na przekazanie Strażnikowi kamieni szlachetnych. Niby symboliczna zapłata... a jednak jedyna na jaką było stać Erkal. Pozostało tylko czekać na Omszałego.

//onyks, akwamaryn, topaz na zwiad 15.09

[Zamszony Bór]

Omszały rzadko bywał w okolicach świątyni, ale na szczęście wiedział już jak tam dotrzeć. Kiedy więc Erkal'Zirra przekazała mu, że pragnie wyruszyć na wcześniej umówioną przez nich wyprawę, ruszył w ślad za nią do boskiego domu. Nigdy wcześniej nie prosił o błogosławieństwo, więc niekoniecznie miał pojęcie jak cały ten proceder wygląda, ale przynajmniej rozumiał na co mu ono. Bezpieczeństwo było dla niego bardzo ważne, dlatego nie zamierzał rezygnować ze schematu, który utarli tutejsi wierzący. Wkrótce dotarł na miejsce i wylądował cicho, podchodząc do stadnej kleryczki. Uśmiechnął się do niej lekko, nim wyciągnął swoją zapłatę. W jego przypadku również były to trzy kamienie szlachetne.
– Podekscytowana? – zagadnął, czekając.

//koral, onyks i tygrysie oko za zwiad 15.09

[Światła Północy]

* Z jednej strony mógł czuć satysfakcję w związku z tym, jak wiele wolnego czasu posiadał po byciu zmuszonym do zmiany zawodu. Lepiej integrował się ze stadem, poznawał pojedyncze gęby bliżej, niż dotychczas, a także częściej opuszczał tereny stada, regularnie oddając się patrolom. Z drugiej strony miał tego serdecznie dość i brak obowiązkowego zajęcia, które wyznaczało mu pewną regularną monotonię, zwyczajnie doprowadzał go do rozstrojenia.

Chcąc więc zabić myśli, po raz kolejny, wyznaczył sobie nowy cel.

Wciąż szukał wiedzy, a najczęstszym miejscem jej występowania były notatki, książki oraz dzienniki. Interesowały go zioła, kwiaty, trucizny i wszelkie naturalne zastosowania dzikiej roślinności. Funkcjonowanie organów wewnętrznych, dokładna anatomia każdej rasy rozumnej, różnice w działaniu maści, naparów oraz wywarów.

Po drodze zabrał Okopconą Łuskę. To jest Wybory Snów. Nie. Wróć. Wyśnione Marzenia. Hm. Wyśnione Szczęście! Pamięć na stare lata już nie ta, oby nie dopadła go ojcowska demencja. Tego po Astralu nie chciał dziedziczyć, wystarczy mu już zabaw z cukrem.

– ... ale mniejsza o szczegóły – rzekł sucho, kończąc opowieść o jego pierwszym i wyjątkowo bezpośrednim spotkaniu z mamutem. Nawiązał do tego chyba tylko i wyłącznie przez wzgląd na kompana Bealyn, który poruszył jego umysł do przywołania zakopanych trzy ogony pod ziemią wspomnień.

Pociągnął nosem i wzniósł głowę wyżej, wypatrując w międzyczasie Strażnika Gwiazd. Na placu nie było dzisiaj nikogo. Prorok nie musiał tu, w związku z tym, zapuszczać korzeni.
– Bardziej interesuje mnie teraz Wielki Lód. To, co znajduje się w jego wnętrzu oraz daleko po drugiej stronie. Świat nie może się przecież na nim kończyć. – Mówiąc to, zaczął grzebać w torbie. Wkrótce wyciągnął z niej niewielki przedmiot, który wzniósł tak, aby znalazł się między oliwkowymi ślepiami, a słońcem.

– Udało Ci się kiedyś tam dotrzeć? Na drugą stronę muru?

Złożył migoczący skarb przed sobą, na niewidzialnym piedestale, który unosił się lisi ogon nad ziemią. Było to wyrzeźbione z jeleniego rogu słońce, w którego owalnym środku znajdował się bursztyn w kształcie oka, pośrodku przecinany pasmem ciemnego onyksu, tworzącego źrenicę. Każde z ramion zaobrączkowane było zaś złotym pierścieniem, którego barwa podkreślała ciepło Lata.

//Boski ulubieniec za 18.09.

[Cisza po Lawinie]

Zaskoczyło ją zaproszenie jednego z synów Astrala, ale nie miała nic przeciwko. Ostatecznie powinna poznawać więcej osób, nawet jeżeli nie każdy podzielał jej pasje. Nadstawiła uszu, słuchając opowieści.
– Uła. Mnie prawie jeden przepołowił. Miałam trochę więcej szczęścia niż ten niedźwiedź – uniosła skrzydło, ale szybko sobie przypomniała, że przecież miała sierść – ... uh, nieważne. Nic nie widać przez futro – wymamrotała nieśmiało. Nie zamierzała go zachęcać do dotykania jej skóry, byle tylko dowieść prawdy.

Sama nie wypatrywała proroka, przywykła do oczekiwania na niego przez te kilka księżyców pobytu wśród Wolnych. Zamiast tego, wygrzebała z torby kartkę papieru. Była zapisana, całkiem ładną kaligrafią jak na smoka. Miała nadzieję, że Sennah przyjmie taki upominek. Spisana przez nią wymyślona historia przygód bogini Słońca, wraz z paroma obrazkami.

Zapytana o Wielki Lód przechyliła głowę.
– Zimą lód pokrywa góry, dlatego jest tak wysoki i przypomina mur, ale jak wyruszałam do Wolnych to się cofał bardziej za morze, które było przymarznięte jeszcze zanim moi rodzice się osiedlili w tamtejszych stronach – odpowiedziała. Sama urodziła się późną zimą, więc mur nie był tak imponujący jakim zapewne widział go Szron. Podrapała się po skroni, myśląc. – Mój mistrz opowiadał o świecie i wydawał się ogromny, chociaż równie dobrze mógł wyolbrzymiać. Nie wiem skąd dziadek go wytrzasnął, ale pomimo rozgadania świetnie się pojedynkował – tak po prawdzie to nie wiedziałaby gdzie go nawet szukać. Odbębnił swoje i odszedł, nigdy nie nawiązali jakiejś silniejszej więzi. – Wiesz, razem z twoim tatą mamy szukać daleko za tym morzem jakiegoś elfa, więc chętnie ci opowiem jak już wrócimy. Ugh, na to błogosławieństwo pójdzie majątek – na samą myśl włos się jej jeżył na grzywie. Będzie musiała napisać chyba całą książkę przygodową dla Sennah.

Wtedy w jej głowie pojawiła się pewna obawa.
– Sądzisz, że kiedyś Lód dosięgnie tych terenów? – zapytała po chwili ciszy.

// jednorazowy boski ulubieniec z KP za 18.09

Światła Północy

[Spóźniony Debiut]

Kolejny raz z samego rana, zjawił się na placu. Jak zawsze Strażnika przywitał skinieniem łba, może nawet drobnym uśmiechem. Przed sobą ułożył mięso mające być zapłatą, usiadł i czekał. Przebieg tego wszystkie znał juz bardzo dobrze, chociaż teraz czas dłużył mu się wyjątkowo mocno.

//8/4 mięsa za misję 17.09

[NPC Słońca]

Sekwoj przyszedł razem z Berylem, niosąc w pysku kosz z podarkami. Położył go na miejscu zbiórki i odsłonił jego zawartość. Wewnątrz była masa jadalnych orzechów i innych roślin. Pośród nich wetknięte też były dwa kamienie szlachetne, które znalazł szwędając się po terenach Słońca.

// fabularna opłata za misję 19.09

[Nieśmiertelne Pragnienia]

On za to, niósł na grzbiecie oprawione mięso. Jego kawałki zapakowane były w dwóch sakwach, po jednej z prawej i lewej, związane ze sobą i przełożone przez grzbiet.
– Myślisz, że znajdziemy coś ciekawego? – zagadnął po drodze, czasem wspierając się przy poruszaniu ogonem Sekwoja.
Ułożył zapłatę gdzie trzeba i czekał.

//12/4 mięsa (5/4 z pożywienia, 7/4 zdobycz własna) za misję 19.09.

[Rozkwit Wiśni]

Dawanie czegokolwiek bogom w których nie pokłada się wiary wydawało mu się złe, dlatego wolał myśleć o tym jak o wymianie on daje rzeczy a oni dają ochronę w razie niebezpieczeństwa. Westchnął przed ułożeniem na kamieniu przed sobą dużej porcji roślin oraz kamienia szlachetnego.
-Na udaną podróż- Rzucił niby od niechcenia choć naprawdę chciał by wyprawa się udała. Może zdoła tam odnaleźć coś ciekawego z czego pomocą mógłby tworzyć więcej rzeczy? Jakieś ozdoby pewnie spodobałyby się jego rodzeństwu a także matce ale słyszał też coś o herbacie, może da się też tworzyć jakieś inne napoje?

//8/4 roślin oraz granat za misję 20.09.2023

[Ołtarz Wyniesionych]

Przybyła na miejsce z dwójką swoich dzieci, Vansatihem i Hekate. Valnar został z Hermesem, chyba mieli coś na wzór "męskiego wieczoru". Z nimi również zapewne wybierze się gdzieś już wkrótce, dobrze im takie wyprawy zrobią.
Po chwili wyłożyła przed siebie zapłatę, a przynajmniej coś, co miało nią być. Rzeźbiła rzeczy w skale i kamieniu, czasami robiła też szklaną biżuterię. Dzisiaj przyniosła kamienną płaskorzeźbę, przedstawiającą księżyc na czystym, nocnym niebie, otoczony gwiazdami. Prorok tego nie wiedział, ale miało być to symbolem jednego z jej bogów, Kjotviego, Wiecznego Łowcy. Według wierzeń z Północy, jego oko ciągle obserwuje mieszkańców Essyanu. Pełnią księżyca zaś patrzy bezpośrednio na nich, widząc każdy ich ruch. Dlatego pełnia to pora największych łowów, trzeba się wykazać przed bogiem. Wilki wyjące do księżyca, to wyjaśnia, dlaczego to robią. W końcu Kjotvi miał postać wilka o świecących ślepiach i stworzył je na własną podobiznę. Wyją do niego. Do swojego stwórcy.
– To zapłata za błogosławieństwo. Jest dla ciebie, ale zrób z nią co zechcesz. – Powiedziała, gdy Strażnik już się pojawił. Podejrzewała, że formalnie wszystko idzie do bogów, ale nie chciała mieć z tą transakcją nic wspólnego, oficjalnie. Ona ją dawała Strażnikowi, on mógł ją nawet zniszczyć na drobny kruszec, albo zrzucić ze Skał Pokoju.
– To za ciebie, Hekate. Nie przejmuj się tym, mam dużo mięsa w naszym składziku. – Dodała jeszcze po chwili, wyciągając przed siebie kupkę mięsa [12/4]. Potem spojrzała na Vansatiha i zwróciła uwagę na jego torbę. Dobrze wiedziała, co oznaczał niedźwiedź.
– Doskonała robota, synu. – Rzuciła do niego, gdy bliżej się jej przyjrzała.

Wiśniowy Kolec, Zwiewna Łuska, Strażnik Gwiazd

//Za siebie – "– darmowe błogosławieństwo na zwiad – użyj do końca '23" (fabularnie jest to kamienna płaskorzeźba z księżycem i gwiazdami)
//Za Hekate – 12/4 mięśa

[Osąd Gwiazd]

Wylądował na miejscu zbiórki, mierząc wzrokiem proroka. W łapie trzymał biały, marmurowy krążek, na którym wyryty był Gwiazdozbiór Dwunastu. Do niego doskrobane były jeszcze trzy inne gwiazdy, wybrane z najjaśniejszych widocznych na nocnym niebie w okolicy pozostałej dwunastki.

Siderus podniósł łapę z talizmanem w górę, żeby dobrze było widać trzymany w niej przedmiot.

– Niech nas błogosławi Piętnastu Bogów na tą podróż za granice ziem smoczych. Niech nas strzegą od niebezpieczeństw, potworów i złych duszków. Niech wiodą nasze łapy, byśmy dotarli do upragnionego celu.

Położył talizman na ziemi.

– Niech się dzieje boska wola, teraz i zawsze, i po wszystkie księżyce.

// boski ulubieniec za misję 21.09

[Kuszenie Diabła]

Białołuska czarodziejka ponownie postawiła łapę przed świątynią. Nie wiedziała do końca w jakim celu, ale miała potrzebę znalezienia się gdzieś daleko. Uciekała przed czymś? A może miała nadzieję znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania gdzieś dalej? Być może. To co robiła nie działało najlepiej. Już nie tylko wyglądała jak duch, ale też nim była, szczególnie w oczach młodszych smoków. Czyli wszystkich. Zachichotał jej wewnętrzny krytyk, a żeby go zagłuszyć stuknęła przyniesionymi cytrynami o ziemię, czekając na przybycie proroka... Czy nadal był nim Strażnik? Może on był starszy od niej? Tak, chyba był. A może nie? Powinna go o to spytać. Jeśli bycie starą stało się już nieodrębną częścią jej osobowości musiała raz na zawsze rozstrzygnąć takie palące kwestie. Cień uśmiechu zatańczył na jej pysku.

//2x cytryn za misję 23.09

[Ostra Jazda]

• Gheina wylądowała równie zgrabnie co lekkie piórko, ponieważ po prostu nie lubiła twardego lądowania nigdy.. Cóż, dzisiaj zamiast szlachetnych kamieni, miała jeden, dość ładny jak na zwykłą część natury.. Otoczak. Oszlifowany z każdej strony przez wielkie, wzburzone fale małej rzeczki przy której ją znalazła. Chyba. Czy w ogóle rzeczka może mieć fale? Nie wnikała. Położyła go przed Strażnikiem w ramach podarunku.
  – Pytanie mam – zaczęła – Gdzie mam iść by znaleźć... Kogoś kto szyje czapki? – zapytała Proroka bo lepiej nie błądzić po omacku a wiedzieć gdzie iść.
  
  //1x jednorazowy boski ulubieniec* za misje 21.09.2023

[Malachitowa Noc]

Sese przybyła na plac innego dnia. Zapowiadały się bardzo pracowite księzyce. Nie dość, że ciekawił ją ktoś poznany na jednej z pierwszych misji, które odbyła z siostrą, tak musiały jeszcze wywiązać się z obietnicy... no coś jeszcze.
Wylądowała lekko, z cichym westchnięciem, czując ogarniający ją stresik.
Odetchnęła raz jeszcze, uśmiechając się do proroka.
Obok zaś położyła złotą kwarcową bransoletkę z wizerunkiem motyla po środku, pasujące do tego kolczyki oraz obręcz na róg, które wytworzyła dzięki naukom cioci Veir.

/ 1x jednorazowy boski ulubieniec za misje 21.09