Warsztat

[Maros]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Jak się okazało, długo czekać nie musieli, a twórca kwarców cichutko zjawił się przed nimi. Uchyliła przed nim delikatnie łba, tak na przywitanie i może okazanie szacunku? Kaltarela spotkała pierwszy raz za barierą, gdy rozpoczynali poszukiwanie iskry Naranlei.
Na pierwsze jego słowa nie odpowiedziała nic, a gdy kryształ znalazł się w zasięgu jej łap delikatnie chwyciła go. Czy pamiętała nauki, minęło od nich sporo czasu, przez który nauczyła się robić je nieco po swojemu, zachowując przy tym odpowiedni sposób przygotowania.
Darując sobie niepotrzebne strzępienie pyska, czego w sumie nie mogła nawet zrobić, skupiła się na czym trzeba, przymykając przy tym nieco ślepia.

Eliksirów ochronnych mamy trzy rodzaje, każdy z nich wymaga odpowiednich ziół lub dodatkowo kamienia szlachetnego. Pierwsze dwa działają krócej, do tego posiadają ograniczone działanie, sprowadzające się do konkretnego rodzaju obrony. Ostatni zaś jest znacznie bardziej uniwersalny, do tego działa dłużej.
Każde z użytych ziół najlepiej na początku umyć, pozbywając się z nich wszelkiego piasku oraz innych zanieczyszczeń. To samo dotyczy użytego kamienia szlachetnego. Zioła powinny być świeże, takie posiadają w sobie najwięcej soku.

Do Chroniącego Przed Atakiem Fizycznym potrzebować będziemy gałązkę lawendy, nasiono lulka czarnego, korzeń żywokostu oraz kwiat chmielu zwyczajnego. Nasiono należy utrzeć na drobny, jednolity proszek i wsypać do miseczki. Następnie z pomocą kamiennego moździerza lub stworzonego z pomocą maddary, należy zmiażdżyć każde z pozostałych ziół. Można podzielić je na mniejsze części, co nieco ułatwi samą czynność. Z każdej takiej porcji odlewamy sok oraz jego resztki wyciskamy ze zmiażdżonych ziół. Soki wlewamy do utartego lulka, dolewamy do tego nieco wody i mieszamy. Całość należy zagotować, a następnie pozostawić do ostygnięcia.

Następny był Chroniący Przed Atakiem Magicznym, do którego potrzeba liść ślazu dzikiego, gałązkę lawendy oraz korzeń żywokostu. Mniejsze kawałki kolejno miażdżymy w moździerzu, tak by wydobyć z nich jak najwięcej soku. Ten trafia do miseczki, z resztek roślin również staramy się wydobyć go jak najwięcej. Na koniec należy dolać trochę wody i całość zagotować.

Pozostał ostatni, Chroniący Przed Atakiem Fizycznym oraz Magicznym, tu potrzebowaliśmy jeden z trzech wymienionych kamieni szlachetnych – onyks, koral lub cytryn, do tego liść ślazu dzikiego, kwiat chmielu zwyczajnego i gałązkę lawendy. Jak przy poprzednich ziołach, należy wydobyć z nich jak najwięcej soku i zlać do miseczki. Następnie wybrany kamień szlachetny zmienić w jak najdrobniejszy proszek. Tu najlepiej zrobić to z pomocą maddary, zaś powstały proszek wsypać do wcześniej pozyskanego soku trzech ziół. Całość wymieszać, dodać odrobine wody oraz zagotować.

Każdy z eliksirów po przestygnięciu, należy przelać do buteleczki oraz szczelnie zamknąć.

Przerobiła to wszystko we łbie, tak by wiedza jaka miała znaleźć się w kwarcu nie była zbyt chaotyczna. Po wszystkim oddała by go właścicielowi, tak by mógł służyć kolejnym pokoleniom.

[Pasterz Kóz]

Pochylił głowę w wyrazie szacunku dla Kaltarela. To ich drugie spotkanie i bóg nadal nie wyglądał na zadowolonego w jakimkolwiek stopniu. Miał przypomnieć sobie o całej nauce? Jego nauczycielką była Sosnowy Pocisk, teraz zaś przekazaną wiedzę i własne doświadczenie miał przelać w kryształ, który właśnie objął przednimi łapami. W porządku.

Runy ataku. Cóż za przydatne i proste do wytworzenia przedmioty! Dziwaczna magia w zwykłych kamieniach szlachetnych, która pozwala na poważne zranienie przeciwnika. Jak to się dzieje? Skąd bierze się ta moc? W jaki sposób wpływa to na smoka? Ciężko odpowiedzieć na te pytania, tym bardziej nie dowiecie się tego teraz, jednakże sam proces tworzenia o dziwo nie jest skomplikowany. Wystarczy mieć parę składników, które nie są wcale rzadkie. Planujemy wbić komuś pazury czy może posłać magiczny pocisk? Zmiażdżyć kości czy raczej użyć w tym celu magii? Pociąć wszystkich na kawałki czy spalić bądź zamrozić cały świat? Od tego jaki efekt chcemy uzyskać, zależy dobór składników.
Konkretny rodzaj kamienia szlachetnego (agat, jaspis, koral lub szmaragd do runy ataku pazura / ametyst, diament, rubin lub szafir do runy ataku mocy) należy rozgrzać tak, żeby jego środek był płynny. Trzeba uważać, aby kamień nie pękł w tym procesie bądź nie roztopił się całkowicie. Nikt Wam później nie przyjmie takiego uszkodzonego kamienia, nawet nie macie co próbować. Gdy osiągniemy odpowiednią temperaturę oraz płynność, w środek należy wtopić gałązkę lawendy (jeśli chcemy lepiej posługiwać się naszą mocą) albo dwa pazury wilka czy tam niedźwiedzia (jeśli naszym marzeniem jest zadawać ciosy szybko niczym błyskawica lub z siłą spadającego drzewa), zależy od tego co chcemy dostać jako finalny efekt. Teraz czekamy, aż wszystko samoistnie ostygnie. Możemy w tym czasie iść na arenę, nacieszyć się pogodą, porwać pisklaka, upolować zwierzynę albo po prostu zaczekać. Tutaj mamy pełną dowolność, bo nie wpływa to w żaden sposób na sam proces, przynajmniej póki nie potkniecie się o tworzoną runę. Kolejnym krokiem jest wyrycie na gładkiej powierzchni kamienia odpowiedniej runy. Pewnie jesteście ciekawi o jaką konkretnie chodzi, a tajemnicą jest właśnie to, iż może to być dowolny znak! Od prostej kreski, przez takie symbole jak serce czy kieł aż do skomplikowanych rzeczy. Liczy się przede wszystkim intencja osoby, która wydrapuje go w kamieniu. Gdy już to zrobimy, to mamy gotową runę! Przynajmniej o ile niczego nie sknociliśmy. W czasie walki wystarczy tylko ją ścisnąć w łapie, aby magia wypełniła nasze ciało. Jeśli tak się nie stanie, to znaczy, że coś sknociliście. Zwrotów nie przyjmujemy, miejcie żal sami do siebie.

Odsunął się od kwarcu. Czy przyjmie taką formę nauki, a może zaświeci się na czerwono i odmówi? Zobaczymy. W końcu sposób przekazywania wiedzy też jest ważny!

[Narrator]

// Początek wątku w modlitwie Zwęglonego Kolca → https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... 162#508162


Kuna wzdrygnęła się, wyraźnie zaskoczona wizytą. Łapka opadła na kwarc, gdy ten zachwiał się, a na powierzchni Percepcji pojawiły się liczne pęknięcia. Z nich wymknął się szron tworzący piękne wzory, który na moment zmroził znaczną część kwarcu.
Wszyscy usłyszeli trzask.
Nim jednak spory fragment kwarcu spadł na ziemię, drugi duch złapał go w swoje cieniste ręce. Część kamienia rozbłysła na chwilę trwającą zaledwie oddech i na dobre zgasła. Chociaż trudno było dostrzec szczegóły, jeśli się przyjrzeć widać było, że cień marszczy twarz.

– No i na co się tak skradać? Widzisz coś narobił? Boski gniew to teraz będziemy mieli, smoczy pewnie też. Do końca przestaną nas szanować. – kuna wlepiła wzrok w przybyłego. Duch nie liczył jednak na tłumaczenia Cienia i zleciał na ziemię by przyjrzeć się fragmentowi w jego rękach.
– Nie panikuj, naprawie to. Chociaż nie będzie działać tak dobrze jak wcześniej.

Kwarc percepcji migotał teraz niestabilnie, a cienisty duch przejechał dwoma palcami po uszczerbionej powierzchni jakby badając z czym ma do czynienia. Kwarc zalśnił trochę mocniej, a duch przyłożył odłamany kawałek na swoje miejsce i jedną dłonią przytrzymał tak by nie spadał. Drugą wyciągnął wysoko do góry, a w niej pojawiła się kula światła. Równocześnie wszystkie inne kwarce zalśniły na fioletowo, na tyle jasno że po chwili ich jedyny smoczy widz musiał zamknąć ślepia.

Gdy Zwęglony znów mógł je otworzyć, cienistej sylwetki już nie było, za to kwarc percepcji wydawał się być znów zklejony w jedną całość, chociaż cały upstrzony w licznych rysach.
Ale hmm... reszta kwarców wydawała się być teraz... odrobinkę ciemniejsza?
~ Radzę wam nie kontynuować tej rozmowy tutaj. ~ usłyszał mentalnie smok.

~ • • • ~

Od teraz kwarce mogą nauczać atrybutów na maksymalnie poziom 4!
Do tego nie można już w nich płacić ziołami.

[Odłamek Raju]

Erlyn wesoło prowadziła swoją małą rodzinę przez tereny wspólne, ciesząc się pogodą. Dotarli w końcu pod wejście do świątyni, tam gdzie znajdował się warsztat. Przynajmniej nie musieli wchodzić do środka! Uzdrowicielka obróciła się na pięcie i dostrzegła niezbyt zadowolonego Eiserna, który szedł kilka kroków za nią. Leniwy grubasek!

Przeniosła spojrzenie na Arkana, który jako jedyny nie wiedział pewnie na czym to dokładnie polega.
– T-to w-właśnie k-kwarce! J-jak s-się i-im z-złoży o-odpowiednią z-zapłatę t-to w-wzmacniają t-twoje c-ciało. F-fajna s-sprawa, c-co? – brzmiała na podekscytowaną. – T-te k-kamyki o-ode m-mnie i V-Velki – wskazała nosem na to, co wywerna trzymała zapewne przy sobie. – P-powinny w-wystarczyć. – Zachęciła go wesoło i usiadła obok swojej czarnej bestii, opierając się o nią barkiem.

[Szczerozłota]

Była bardzo podekscytowana tą drobną wycieczką. Była to niebywała okazja do zawiązania większych więzi z Plaguskowa rodzinką. Velka szła z boku, z dwójką towarzyszących jej kompanów. Juta i Kaszmir szli bardziej z tyłu, co jakiś czas rozglądając się uważnie wokół siebie, w razie niebezpieczeństwa.
Z całą gromadą poszła do kwarców z wymalowanym wesołym uśmiechem na pysku.
– W zamian jak chcesz się odwdzięczyć, możesz dać ciotuni Velce buziaczka ~ – zażartowała i usiadła nieopodal wiedząc, że jest tu też w pewnym celu.

[Charakterny Zapał]

Cały czas czujnie rozglądał się gdzie tę pogodne stworzenie ich prowadzi. Właściwie dlatego też w trakcie szedł cały czas z tyłu, jednak kiedy się już zatrzymali obszedł grupę i ustał obok, żeby mieć dobry wygląd na to gdzie są w tym i również na im przewodniczącą.
Z jednej strony, nawet mu się to spodobało, bo przypominało mu to wędrówkę jakimi niegdyś żył i które lubił, zaś z drugiej strony zastanawiał się cały czas po co to wszystko. Na początku wcisnęli mu kolorowe kamienie, by później miał je taszczyć aż tutaj.
Wyszło na to, że Erlyn miała rację. Smok faktycznie nie rozumiał, a do tego czuł się przez to jak jakiś pisklak, co wywoływało nie małą flustracje z jego strony. Po wytłumaczeniu również jakby jeszcze nie do końca pojmował jak to działa.
Do tego zdawało się to być sprzeczne z tym w czym dotychczas tkwił. Uczył się przez ćwiczenia i praktykę, co zajmowało czas, a to co prezentowała mu smoczyca brzmiało dla niego nierealnie.
Spojrzał na kamienie, które mu dali, aby potem ponownie przenieść spojrzenie na smoczycę mrużąc ślepia wyrażające zmieszanie z zakotwiczoną iskierką irytacji.
ll To czyli co ja mam z tym zrobić?
Dopytał z lekka ignorując zaczepkę Velki. Jedynie rzucił na nią spojrzenie, tylko we łbie zakotwiczyło mu się odwdzięczyć. Jeszcze zobaczy czy będzie chciał.

[Odłamek Raju]

Nie przejęła się jego brakiem zrozumienia. Też nie wiedziała jak to dokładnie działa i stresowała się przy swoim pierwszym razie.
– B-bierzesz k-kamienie i k-kładziesz p-przed w-wybranym k-kwarcem – wskazała łapą na wszystkie błyskotki emanujące specyficzną energią, jednocześnie tłumacząc który odpowiada za co. – I-intencja m-może b-być n-niewerbalna. S-starczy, ż-że p-pomyślisz o t-tym, c-co b-byś ch-chciał p-poprawić. M-moc, s-siłę, z-zwinność, w-wytrwałość. C-cokolwiek – wyszczerzyła się i oparła łapę o jego lewy bark, delikatnie popychając go w kierunku kwarców na zachętę.

[Czarci Pomiot]

Miarowe uderzenia sześciu par łap, jak i oderwane od nich dźwięki dwóch kolejnych, zawitały na progu świątynnych grot. Do okolic kwarców dopełzła i Czart, witając się z białym puchatkiem, którego poznała na Pustyni cichym, gardłowym pomrukiem, by odpełznąć nieco dalej i z dala od zgiełku głównego przejścia posadzić swój potężny zad na glebie. Zejdzie im parę chwil na skorzystaniu z tych całych magicznych skałek, natomiast wizyta Pomiot nie skupiała się dziś na doszkalaniu się, a jedynie na cieszeniu się towarzystwem nowych współstołowników! Czyli innymi słowy robiła za obronnego brytana Plagijczyków. Malar natomiast w tym czasie robił za wyjątkowo nieprzyjemną czujkę, która swoje płomienne spojrzenie utkwiła na wejściu do kwarcowego zakątka, wypatrując wszelkich nowo przybyłych.

[Mroczna Nowina]

Khart obserwował za pomocą ślepi sokoła większość terenów na północy od obozu, więc cztery smoki w jednej grupie były czymś nietypowym. Samiec ruszył za nimi w odpowiedniej odległości, aż nie doszli do terenów wspólnych i dalej do świątyni. Khart dziwił się tym, że zobaczył nieznajomą samicę na terenach stadnych, ale zatrzymał swoje przemyślenia skoro Erlyn i Velka nie widziały w tym żadnych problemów. Ponadto w grupie był samiec niedawno mianowany adeptem. Cóż, a więc i oni szukali pomocy w tych dziwnych kwarcach? Khart właśnie tutaj mógł uzyskać częściową pomoc przy odzyskiwaniu swojej sprawności i pamięci.
Wkroczył zaraz za nimi do świątyni, ale minął większym łukiem czerwoną samicę. Jego nozdrza sprawdzały jej zapach i ewidentnie coś było nie tak.
Samiec jednak nie dał po sobie poznać zmieszania i ruszył w ciszy do jednego z kwarców, kiwając łbem Velce i Erlyn do której ciepło i przyjacielsko się uśmiechnął.

[Słodkie Wspomnienie]

Kolejnym smokiem, który zawitał w tej rejony, była Gerna. Czy ktoś ją witał, nie? Ale samica zjawiła się, łaknąc kolejnego spotkania z Ateralem. Jej uwagę przykuła jednak reszta towarzystwa. Erlyn i Khart, szczególnie zwracali jej uwagę, więc zbliżyła się do nich. Jej ślepia zatrzymały się na Erlyn, która siedziała w pobliżu palcu, gdzie były zbiórki na wyprawy.
– To tam zbieramy się na wyprawy, jeśli chcemy mieć błogosławieństwo. – Powiedziała po skinięciu im łbem i zbliżeniu się na odległość, która pozwalała na rozmowę.

[Czarci Pomiot]

W końcu doczekała się aż jej węglisty przyjaciel odstąpił od kwarców, pod którymi na kilka chwil przystał. Mogła zatem spokojnie ruszyć w drogę powrotną, skoro możliwość ewentualnych niebezpiecznych spotkań wyraźnie minęła, choć poczekała jeszcze parę chwil, czekając aż Węgiel oddali się ładny kawałek drogi, po czym podniosła zad z ziemi i z demonem u boku ruszyła w kierunku ziem Plagi.

//zt

[Gwar Traw]

Zbierał się do tego jak wilk do jeża, ale zasadniczo ciężko było się rozstać z pracą swojego życia. No i Światokrążcy, ale podarowana mu przez starszego wiedza nie miała być nigdy ekskluzywna. Erja siedział w warsztacie samotnie przez dłuższą chwilę, wpatrując się w pusty kryształ zostawiony przez boga zimy. Podniósł go w łapie i obrócił. Na wszystko nadchodził czas w życiu, także na zmiany. On wyjątkiem nie był. A gdyby tak...

Gdyby ktoś chciał zagłębić tajniki Wiedzy, kwarc przemawiałby w jego umyśle spokojnym, bezemocjonalnym głosem piastuna. Niezależnie od tego, czy płacący chciałby posłuchać o powstaniu bogów czy o bardziej przyziemnych kwestiach życia – cała wiedza mieściła się w tym jednym, drobnym kawałku kryształu. Zdawał się być studnią bez dna, która zawsze udzielała odpowiedzi na interesujące pytającego kwestie. Czy to świt bogów i powstanie świata z łapy Pierwszej Piątki, czy to ich zmierzch do którego omal nie doszło za sprawą zdradzieckiego Tarrama. A może o narodzinach morskich bliźniąt, Wojny i Umysłu, z dobroci serca wodnej nimfy? Nie zabrakło nawet opowieści o powrocie Kaltarela do pełni mocy po wchłonięciu bariery Naranlei, ani tej o starciu z Mrokiem tak potężnym, że samego Viliara udało się mu poważnie zranić. Niemało tu też podań o walkach z łowcami smoków, którzy swego czasu bardzo odważnie ścierali się ze smokami nie tylko Wolnych Stad, ale też każdego innego zakątka świata. Gdyby kogoś interesowała struktura społeczności driad z Nawiedzonej Puszczy i ich – swego czasu – krwawy matriarchat, z pewnością się nie zawiedzie. Ale najprawdopodobniej najciekawsze były liczne opowieści odzyskiwania boskich Iskier Wieczności, za sprawą licznych grup każdego Wolnego Stada, bo to za ich sprawą przywrócono kontakt z bogami. Nie należało też zapominać o upadku Stada Cienia, przerodzonego później w Plagę. Czy ktoś odbierze to za przestrogę czy naukę do tego, by zawsze walczyć o swoje – Erja pozostawił to już do oceny odbiorcy jego opowieści. Słowa, które niegdyś przekazywał mu wiekowy Światokrążca idealnie komponowały się w ściany kwarcu, rozbrzmiewając w nim echem. Od siebie dodał również istotę pielęgnowania natury i dbania o to, co bliskie sercu Alaleyi, albowiem dwunogi już powoli zapominali o tym, budując konstrukcje przerastające wzrostem nawet największe drzewa. Często ich kosztem. Oby ten kwarc nigdy nie pozwolił zapomnieć smokom o tym, że wiedza nie równała się mądrości.

Skończył mówić kiedy zaschło mu w gardle. Chyba wyczerpał całość tematu, przelewając wiedzę nie tylko swoją, ale też innych smoków na przestrzeni wielu dziejów. Powinno to wystarczyć. Odszedł po wszystkim, zostawiając za sobą tą jedyną spuściznę.

[Huragan Popiołów]

//inny czas
Obiecał, że tu przyjdzie. W końcu kwarce wielokrotnie mu pomagały, a i same duszki ostatnio okazały się być o wiele bardziej przyjazne od bogów. Już nie mówiąc o tym, że bogowie skrzywdzili jego matkę.
To czy sobie zasłużyła czy nie, nie było tematem jego dzisiejszych rozważań. Było nim natomiast – jak pozbyć się tego całego kurzu, i naniesionych liści.

Zaczął od kwarców Magii i Obrony. To tam najwięcej zyskał, z tamtym miejscem też czuł największe związanie w Świątyni. Zamiótł ziemię z liści i kurzu puchatym ogonem, a następnie ostrożnie przesunął nim po powierzchni kwarców z zamiarem zgarnięcia osadzonego na nich pyłu.
Tą samą czynność powtórzył w Kwarcach Skradania i Śledzenia, Kwarców Biegu i Lotu oraz Kwarcach Percepcji i Aparycji. Tam zrobił sobie przerwę, żeby na chwilkę usiąść. Wyciągnął z torby nieco mięsa i zaczął je jeść, siedząc w kącie pomieszczenia i obserwując ewentualnych przybyszów w ciszy.
Gdy tylko chwilę odpocznie to zabierze się za resztę.
//zt

[Pasterz Kóz]

Wszedł do "warsztatu" jak też nazywano polane otoczoną wysokimi drzewami. Towarzyszyli mu nowi rekruci, Niravell i Akrir.
– ...i ostatnie, samotnika nie chronią Prawa Wolnych Stad i każdy może go uśmiercić jeśli ma 10 księżyców. Samotnik w sensie. Nie znaczy jednak, że trzeba to robić, ale wiecie, nikt Was nie ukarze. Raczej. W każdym razie, tutaj jest Warsztat, a tu są kwarce do których możecie podejść i dać opłatę, aby się wzmocnić lub czegoś nauczyć. Przydatna rzecz, nie trzeba samemu nad tym ślęczyć księżycami, tylko raczej wszystko dzieje się w głowie. Dalej jest Świątynia, ale cosik czuję, że chcielibyście przekonać się jak to działa, dlatego moi kompani już znieśli tutaj mięso na zapłatę. Taka inwestycja w Waszą przyszłość, byście znaleźli tę grupę co ją szukacie – wyjaśnił i rzeczywiście mogli stos oprawionego mięsa na którym dumnie siedział Brodacz, obok wylegiwał się Łuskacz, gdzieś niedaleko tkał sieć Włochatek, a Strażnik... Cholera, miał mu zmienić imię, ale pasł się akurat. Samego mięsa było sporo, tak na oko dwadzieścia cztery żubry czy inne spore zwierzęta jak antylopy czy tury.
– No, trochę tego jest, ale nie jest tanio – mruknął tylko Astral. – Macie jakiś pomysł na fajne imię dla kozy?

[Pasterz Kóz]

//Po wizytach w kwarcach

Danarei? Niee, nie w Astralowym stylu.
– A coś takiego jak Włochatek, Brodacz albo Łuskacz? Takie wiecie... Po naszemu i jakby mówiącego co jest charakterystyczne – zastanowił się, gdy kwarce robiły swoje. Błyski, ułamki chwil i po robocie. Mięso znikało, a ta dwójka smoków zmieniała się niemal na jego oczach. Niesamowite. Wspaniałość kwarców nadal zadziwiała, oby tylko nikt nie próbował ich uszkodzić!
– Po robocie. Chcecie się pomodlić do naszych bogów albo coś? Moim patronem jest Immanor. Jest... niesamowity i bardzo wyrozumiały – spytał. Kiedyś pomógł w przywróceniu nogi pewnemu jaszczuroczłekowi tam, gdzie Erycal odmówił. O ile wcześnie Immanor był ważnym bogiem dla Astrala, to po tym stał się wręcz obiektem uwielbienia i ideałem. Zwłaszcza, że zrobił to czego drugi bóg nie chciał.

[Aromat Kawy]

Czuła się odrobinę dziwnie. Nie była pewna co ją bardziej zaskakiwało – nagłe wyparowanie takiej ilości mięsa, czy faktycznie polepszone zmysły. Huh. Wróciła do Pasterza i zastanowiła się nad imieniem dla kozy po raz kolejny.
– Oh, hm... sama nie wiem. Górka? – rzuciła pierwsze co jej przychodziło na myśl w przypadku tego gatunku zwierząt. Chyba widziała je w górach. A może to było coś tylko do nich podobnego.

Na wzmiankę o bogach przechyliła głowę.
– Czym są bogowie? – zapytała, nie słysząc o czymś takim nigdy dotąd. Stojąc też tuż przed Astralem dopiero zauważyła, że nie był w pełni zdrowia. Mrugnęła. Jak mogło jej to wcześniej umknąć?

Jeżeli jej pozwolił, zajęła się ranami których wcześniej nie zauważyła. Może były bardzo stare? Nie wyglądały też na szczególnie groźne dla zdrowia. Jeszcze nie była świadoma tego jak poważny bywały długotrwałe infekcje. Za poradą Pasterza wybrała kilka ziół, które pasowały jej do objawów które widziała. Dała mu do przeżucia kapelusz muchomora. W międzyczasie zmiażdżone liście babki lancetowatej i gałązki macierzanki umiejscowiła kolejno na grzbiecie i klatce piersiowej samca.
Oparła łapę o jego bark i wpuściła maddarę do środka. Wypłukała infekcję z obu ran i zaczęła szybki, ale skuteczny proces regeneracji tkanek. Zarówno tych oparzonych, jak i przeciętych przez – prawdopodobnie – coś ostrego. Może czyjeś szpony. Po chwili po bólu oraz zranieniu nie powinno być śladu.

[Pasterz Kóz]

Górka. Przeżuł to słowo w myślach. Dobre imię. Tyle, że to samiec. Czy to byłoby mylące?
– A jak koza to samiec to to imię też pasuje? – zapytał, pragnąc zasięgnąć opinii w tym temacie. – Bogowie zaś to hm... Nasi stwórcy i chyba świata też, tak przynajmniej mówią legendy. Są potężni, majestatyczni i są smokami, choć ich byt nie powinno się rozpatrywać w naszych, smoczych ramach. Raczej mogliby być czym chcą – wyjaśnił, dając się w międzyczasie leczyć. Cały czas obserwował co robi samica, patrząc jakie zioła dobiera i co z nimi. Dopiero po całej procedurze i odcięciu maddary, skinął głową jakby z pochwałą.
– Nieźle, druidko. Gdzie się tego nauczyłaś?

[Ślepa Sprawiedliwość]

Smoczyca przybyła do warsztatu, rozglądając się za odpowiednim miejscem, w którym mogłaby pozostawić coś od siebie. Miała nadzieję, że gdy przekaże swoją umiejętność dalej, w jakiś sposób upodoba się tym dawnemu Nauczycielowi. A nawet jeśli nie, byłaby to kolejna rzecz, którą pozytywnie wpłynęła na życie smoków. W szczególności, że ochrona była znacznie bardziej bezkonfliktowa, niż atak... przynajmniej w jej odczuciu.

Podniosła pusty kwarc w łapę i przytrzymując go zieloną łuską, przekazała mu to co potrafiła:

Po odbyciu tej nauki dowiesz się, jak przygotowywać Runy Ochronne Przed Pazurem i Runy Ochronne Przed Maddarą oraz nauczysz się jak wykorzystywać Runy podczas walki. Ta wiedza przeznaczona jest dla smoków powyżej trzydziestego piątego księżyca życia, mogących poszczycić się conajmniej przeciętną wytrzymałością i ponadprzeciętną siłą, zręcznością lub mocą, znających podstawy magii precyzyjnej, wiedzy oraz do wyboru: podstawy magii ochronnej, lub podstawy obrony fizycznej.

Przed przystąpieniem do tworzenia Runy Ochronnej przygotuj następujące składniki: jeden kamień szlachetny, jedno serce runiczne oraz rylec runiczny wielokrotnego użytku. Zależnie od rodzaju wytwarzanej Runy Ochronnej, będą ci potrzebne różne materiały. W przypadku Runy Ochronnej Przed Pazurem, kamieniem szlachetnym będzie szafir, diament, ametyst albo rubin, a sercem runicznym będzie pazur wilka bądź niedźwiedzia. Do wytworzenia Runy Ochronnej Przed Maddarą będzie ci potrzebny koral, bursztyn, szmaragd albo jaspis, jako kamień szlachetny, oraz jeden liść ślazu dzikiego jako serce runiczne. Wykorzystywany przy tworzeniu obu rodzajów Run, rylec runiczny musi być wykonany z materiału, którym będzie dało się wyryć runę na powierzchni wykorzystywanego kamienia szlachetnego.

Proces tworzenia obu run jest identyczny. Przygotuj kamień szlachetny i rozgrzej go na tyle, by dało się w niego wtopić serce runiczne. Umieść serce runiczne wewnątrz kamienia szlachetnego, najlepiej używając do tego magii, żeby się nie poparzyć, ani nie uszkodzić sobie pazurów. Poczekaj aż kamień szlachetny z wtopionym sercem samodzielnie się ochłodzi. Nie wolno przyspieszać tego procesu. Po ostygnięciu, korzystając z rylca runicznego, wyryj Runę Ochrony na gładkiej powierzchni kamienia szlachetnego.

Aby skorzystać z energii Runy, przełam kamień szlachetny przerywając narysowaną na nim Runę, absorbując uwolnioną przez nią moc. Następnie wykonaj ruch obronny lub ofensywny, tak jak podczas normalnej walki. Taka akcja zawsze zakończy się sukcesem o ile została zastosowana przeciwko odpowiedniemu rodzajowi ataku lub samemu wykonano odpowiedni dla runy atak. Runę Ochronną Przed Pazurem zastosuj, gdy przeciwnik atakuje cię fizycznie, w tym przy pomocy oddechu lub trucizny. Runę Ochronną Przed Maddarą zastosuj, gdy bronisz się przed jakimkolwiek rodzajem magii, nie tylko smoczej. Runę Ataku Pazura użyj, gdy zamierzasz atakować fizycznie, w tym oddechem bądź trucizną. Runę Ataku Mocy przełam przed wykonaniem ataku magicznego.

Istnieją specjalne zasady i ograniczenia w stosowaniu Run:
Po pierwsze, Runa Ochronna i Runa Ataku wzajemnie się niwelują.
Po drugie, Runa Ataku chroni smoka przed kontratakiem przeciwnika.
Po trzecie, nie da się wykorzystać Runy Ataku do wyprowadzenia kontrataku.
Po czwarte, obrona wspomagana Runą Ochronną nigdy nie zrani atakującego, niezależnie od przyjętej formy obrony.
Po piąte, podczas jednej walki smok może wykorzystać jedynie jedną Runę Ataku i jedną Runę Ochronną. W związku z przesytem energii runicznej, każde runy przełamane ponad ten limit nie przyniosą żadnego efektu.

Hmm, dobra. To chyba było wszystko co wiedziała. Położyła więc napełniony wiedzą kwarc na swoim miejscu i odsunęła się, przez chwilę podziwiając swoje nowe dzieło.

[Pasterz Kóz]

– I jak, poczułaś coś? – zagaił Różę, gdy nieco oddalili się od kwarcu. Nie było co przy nim stać i robić sztucznego tłumu, za to mogła poczuć stąd jak inne smoki używają reszty kwarców.
– Tak to przeważnie wygląda jeśli chodzi o zioła. Inaczej to błysk światła, znika zapłata, kryształ jest naładowany. Reszta kwarców podobnie wzmacnia nasze ciała czy odnawia je po walkach. Jedyna różnica to, że po blasku mamy wrażenie jakbyśmy byli gdzie indziej, uczymy się nowych rzeczy, dostajemy porady, poprawy technik walk i tak dalej, a potem wracamy do miejsca w którym staliśmy – opowiedział, zastanawiając się nieco czy Róża mogłaby tak wzmocnić siebie. Pewnie nie, bo kwarce też służyły smoczym celom. Musiałby kiedyś zagaić o to Kaltarela albo Valanyana. Modlitwy jednak potrafiły przeciągać się w czasie, a byli póki co tu i teraz.

[Mistrz Gry]

Kobieta pokiwała głową w zamyśleniu, przypatrując się jeszcze temu jak inne smoki odwiedzały różne kryształy. Nie wyglądała jednak na zadowoloną z tej wizyty, ani ogólnie ze swoich obserwacji.

– To magia duszków – powiedziała krótko, z lekkim zrezygnowaniem. – Jeśli rzeczywiście to kryształy i kwarce zostały stworzone przez Valanyan i potem muszą być obsługiwane przez Katamu, to nie są to dobre wieści. Żeby choć w części odtworzyć taką magię potrzebowałabym bardzo dużej ilości smoczej krwi, a to zabija cały cel moich badań. Co z tego jak kryształ jest magiczny, jeśli do jego aktywacji i tak trzeba użyć magii, i to jeszcze nie byle jakiej, bo duszkowej. To nas powraca do punktu wyjścia.

Zacisnęła dłoń na swoim wężowym kosturze i jeszcze raz popatrzyła na osadzony w nim czerwony kamień.

– Poleganie wyłącznie na duszkach nie jest dobrym rozwiązaniem – wyjaśniła nieco bardziej. – Potrzebuję znaleźć bardziej stabilne i niezależne źródło. Hmm. Cóż. W warsztacie raczej już niczego więcej się nie dowiem. Może pójdziemy do świątyni? Porozmawiać z bogami, jeśli będą chcieli rozmawiać? Przy okazji mógłbyś mi opowiedzieć o nich nieco, żebym wiedziała do którego najlepiej się zwrócić. Katamu i Valanyan to jedni z nich, prawda?

Na to by wyglądało, patrząc w jaki sposób przywódca się do nich zwracał.

// Pasterz Ziemi

[Pasterz Kóz]

Cóż, wnioski Róży były logiczne, choć rozwiewały nadzieję na wykorzystanie kryształów do eksperymentów i tworzenia innych magicznych przedmiotów.
– Wiesz, to tylko przykład jak to może wyglądać. W sensie, dalej nie wiemy jak to zrobić, ale nawet gdybyśmy używali kamieni szlachetnych jako pojemników na moc, dalej byłyby one przydatne. Gorzej z ukierunkowanie na to co miałyby robić. Może gdybyśmy używali znaków, które określałyby to, lecz skąd kamień wie co ma robić po takim znaku? Tak samo jak nasze runy – zastanowił się w sumie. Znaki nie były magiczne, były literami, a jednak nadal były ważne i sprawiały, że runa działała tak, a nie inaczej lub w ogóle. Hm...
– Może Naranlea coś nam powie, to ona dała nam magię. Potem możemy zahaczyć o Valanyana, może da nam radę. Katamu zaś to taki duszek, nie do końca bóg, ale... – po krótce opisał Róży jacy są bogowie, jakie są duszki i mniej więcej skąd są, ale tak bardzo krótko. Przy okazji podeszli pod posąg Naranlei.

// Zt i kontynuacja tu