Kwarce Pływania i Kamuflażu

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Bycie świadomym swoich potrzeb to podstawa. Kwarc jednak nie zamierzał oceniać, nie od tego tu był. Leżał sobie niepozornie z cenną wiedzą uwięzioną, dobrowolnie w środku. Kiedy tylko młodzik wszedł przed jego oblicze zabłysnął słabym błękitno-zielonym światłem. Chyba pisklak musiał intensywnie myśleć o wodzie i pływaniu bowiem kwarc doskonale wiedział, po cóż smok tu przybył. Kiedy tylko zapłata wylądowała w piasku nagle zaczęła przesuwać się w dwa różne boki warsztatu, zostawiając za sobą małe wyżłobienia.
W tym samym momencie Popiół poczuł zapach morza. Był kiedyś nad morzem? Nie ważne... zapach słonego z mokrym uderzył go w nos tak mocno, że stracił przytomność. Płynął teraz przez morze, nie miał wyboru. Nie był jednak sam wskazówki dawał mu Zamącony Błysk. Widział go? Nie, tylko słyszał w głowie. Kierował jego łapami, mówił kiedy nabrać powietrza i milczał kiedy Popiół musiał zanurkować uciekając przed stadem harpii.
Ląd obudził pisklę, obolałe i jakby... zachłyśnięte wodą?

~Popiół~
– szafir, granat
+ Pływanie I

[Popiół Poległych]

Popiół nie próżnował, znowu przybył do kwarcu, niosąc mały, skórzany mieszek w pysku. Usiadł przed kwarcem i tym razem postanowił wydać swoje kieszonkowe na kamuflaż
Czy dzięki temu stałby się niewidzialny? – takie myśli kłębiły się w jego małej, szarej główce. Położył zapłatę przed kamieniem i czekał w milczeniu.

// Nefryt i turkus za kamuflaż I

[Wspomnienie Nocy]

Wspomnienie Nocy też nie próżnował i po raz kolejny wyrwał swojego dzieciaka ze snu przyfruwając po raz kolejny do świątyni. Na miejscu zobaczył młodego Ognistego, któremu kiwnął lekko głową, ale poza tym nie zareagował na jego obecność. Zachęcił Amaurot do położenia kolejnych darów pod odpowiednim kwarcem. Dzięki temu pływanie będą mieli z głowy, a skoro maluch był leniwy i innej alternatywy nie było...

[Płonące Niebo]

Średnio zadowalała go kolejna wyprawa do już raz odwiedzonego miejsca, jednakże miało to być mniej bolesne niż kłapanie dziobem i powolne przyswajanie wiedzy, które przychodziło mu wyjątkowo ciężko. Tak naprawdę mu się nie chciało, a lecąc na grzbiecie ojca mógł obserwować otoczenie. Zmierzywszy nieprzyjemnym spojrzeniem podrostka przepchnął się do kamieni. Wyraźnie oczekiwał pierwszeństwa. // 4/4 mięsa, onyks za Pływanie 1.

[Opiekun]

Kolorowe światełka zatańczyły wokół Popiołu. Czyżby kwarc już wiedział czego potrzebował przyszły adept? Udało mu się być może jeszcze kiwnąć głową przybyłemu przywódcy, potem jednak porwał go już wir wydarzeń. Fioletowa mgła uniosła się z kwarcu jednocześnie chowając znikające podarki.
Popiół stał w lesie i miał przed sobą przygotowane materiały. Ktoś szeptał mu na uszko co też powinien z nimi zrobić. Miał dowolność w działaniu. Łapy, maddara? Mógł użyć czego chciał. Każdy błąd jednak kwitowany był jednak westchnięciem. Tak krok po kroku pisklak nauczyć się podstaw kamuflażu. Niestety po więcej tajników musiałby przyjść raz jeszcze.

~Popiół~
– nefryt i turkus
+ Kamuflaż I

Kwarc niedługo po fioletowej mgle wypuścił z siebie błękitno-zielone smugi zorzy. Smużki te zaraz po odebraniu zapłaty (która naturalnie odturlała się w kąty warsztatu) dotknęły skroni markotnego pisklaka. Silny, a zarazem zadziorny głos parsknął we łbie młodzika zaraz potem jak wizja wrzuciła go w dosłownie głęboką wodę.
Na twoim miejscu płynąłby szybciej.
Głos rzucił dziarsko, a za pisklęciem pojawiły się rozgadane smoczyce, smoki i pisklęta. Istna chmara która chyba chciała zagadać go na śmierć. Co więc musiał zrobić? Płynąć! Płynąc do brzegu by im uciec.
Z kilkoma wskazówkami pisklak w końcu dopadł brzegu. Palące uczucie w płucach i łapach powoli znikało podobnie jak wizja.

~Amaurot~
– 4/4 mięsa
– onyks
+ Pływanie I

[Nadejście Zmierzchu]

Przybiegłem do świątyni z samego rana. Wstyd mi było nieco przed ojcem, że jego kamienie miały zostać zużyte w taki sposób, jednak nie było teraz czasu na przemyślenia. Chciałem po prostu poznać ostatni tajnik nauk, które mi zostały, aby osiągnąć upragnioną dorosłą rangę czarodzieja.
Jakoś nigdy nie widziałem sensu nauki nakładania błota na ciało i wierzyłem, że ciotka będzie zawsze miała dla mnie mięso. Teraz byłem większy, rozumiałem nieco więcej, a także zostałem poinformowany, że bez tej umiejętności to nawet nie mam co iść na ceremonię... I w czasie kiedy reszta smoków się zebrała na ceremonię w wodzie, ja położyłem przed magiczną skałą kamienie szlachetne i niecierpliwie czekałem, aż zyskam wiedzę na temat robienia kamuflażu.

//Szafir, koral za Kamuflaż I//

[Opiekun]

Fioletowa mgła snuła się wokół kwarcu Kamuflażu kiedy przybył kolejny zainteresowany. Szafir i koral dość szybko zostały zagarnięte przez niewidzialnych pomocników warsztatu. Nadejście Zmierzchu nie mógł jednak dojrzeć gdzie też kamienie zniknęły. Fioletowa mgła bowiem uniosła się już wokół jego łap i sięgała piersi. Wizja rozpoczęła się krótko po pokazie jaki sprezentował mu kwarc.
Siedział na pustyni, upał, drgające powietrze wkoło, kilka suchych krzewów obok niego. Z kolei daleko na północ od samca – obcy.
Oczywiście łatwo jest po prostu zaatakować, ale nie znasz siły smoka. Kamuflaż, zbadanie sytuacji, atak z zaskoczenia. To są mądre taktyki.
Rozległ się samiczy głos w głowie Nadejście Zmierzchu. Usłyszał też, że ma wykorzystać do kamuflażu otoczenie – oraz swoje łapy lub maddarę. Miał dowolność. Miał stopić się z otoczeniem, ukryć swój zapach, kolor futra. Parę wskazówek dalej okazało się, że i niezbyt chętny z początku czarodziej potrafił się kamuflować by zdobyć cenne informacje.
Wizja skończyła się powodzeniem.

~Nadejście Zmierzchu~
– szafir, koral
+ Kamuflaż I

[Przyćmiona Łuska]

W kolejce zostały smoczej sówce jeszcze dwa kwarce. Z pyska wyrwał jej się wesoły trel, jak gdyby witała się z dawcami umiejętności. Swoje dary smoczyca podzieliła i rozłożyła równo pomiędzy dwa kamienie. Znała zasadę działania. Zostało jej tylko poczekać na efekt. Smoczyca przechyliła łeb ciekawsko obserwując.

//12/4 mięsa i 4/4 owoców za pływanie I i kamuflaż I

[Rozerwane Niebo]

Nigdy jakoś nie wyszło z nauczeniem się pływania od Mory, dlatego Rozerwane Niebo wzięła sprawy w swoje łapy. Przyszła do świątyni i natychmiast skierowała się ku kwarcom, konkretnie ku kwarcowi pływania. Gdy znalazła się na miejscu, wyłożyła z drobnej skórzanej sakiewki szmaragd i bursztyn, kładąc je przed kwarcem.

– Cześć! Chcę się nauczyć pływać. W końcu nie wypada pół-morskiemu smokowi tego nie umieć. – Parsknęła, nieco rozbawiona. – Właściwie to kamuflaż też by się przydał – dodała po chwili zamyślenia, dokładając porcję mięsa i tygrysie oko.

//szmaragd, bursztyn → pływanie I
4/4 mięsa, tygrysie oko → kamuflaż I

[Opiekun]

Ciepła pogoda czy może większa potrzeba skłoniła kolejne smoki do nauki pływania? Nie musiały się martwić ocenami bo ani niewidzialne duszki, a tym bardziej kwarc, nie zamierzały ich oceniać. Wszyscy czekali jedynie na zapłatę, po to tu wszakże byli. Kiedy więc kamienie i mięso posypały się na ziemię. Oh, jeszcze kilka owoców? Niewidzialni pracownicy warsztatu w pocie umownego czoła zabrali się do pracy.
Z kolei kwarce zaświeciły się po swojemu. Kwarc pływania wypuścił z siebie wstęgi zielono-błękitnej zorzy. Fioletowa mgła leniwie wylewała się z kwarcu kamuflażu.

Jirina i Rozerwane Niebo choć przyszły w różnych momentach swojego życia to wizji doświadczyły razem, lecz oddzielnie.
Wodna samiczka ocknęła się po środku jeziora, z kolei Ognik plusnęła w fale, słonego morza.
W ich głowach odezwał się ten sam głos.
Co tak patrzycie. Widzicie chyba gdzie jest brzeg. Płyńcie chyba, że chcecie pójść na dno.
Oczywiście uczennice nie były pozostawione same sobie. Jakimś cudem wiedziały jak poruszać łapami by płynąć do przodu. Wiedziały jak skręcić, nawet zanurkować czuły po prostu iż wiedzą jak. Magia! Oczywiście, że magia... płynęły raz szybciej raz wolniej. Doświadczyły prądu w wodzie, wodorostów łapiących się ich łap czy cieni wielkich ryb przy powierzchni.
Kiedy oba smoki wyszły na brzeg wizja skończyła się.

Ledwo odetchnęły, a już rozpoczęła się druga wizja. Jirina stała pośrodku spalonego lasu, natomiast Rozerwane Niebo siedziała na pustyni.
Używajcie łap, otoczenia, maddary, czego chcecie by upodobnić się do otoczenia.
Odezwał się samiczy głos w ich głowach.
Tym razem musiały eksperymentować. Co przyczepi się do łusek i piór, a co nie. Jak coś przytwierdzić, jak to coś się będzie zachowywało podczas ruchu. Czy podtrzymywanie magii wystarczy? Miały dużą dowolność choć ograniczone materiały. Kiedy w końcu udało im się przytwierdzić ten suchy patyk do łba, a pyłem ukryć połysk własnych ciał... wizja skończyła się.

~Jirina~
– 12/4 mięsa i 4/4 owoców
+ Pływanie I
+ Kamuflaż I

~Rozerwane Niebo~
– szmaragd, bursztyn, tygrysie oko, 4/4 mięsa
+ Pływanie I
+ Kamuflaż I

[Niezapomniana Pogawędka]

By spełniać minimum na możliwość wyruszenia na polowanie potrzebowała jeszcze jednej umiejętności. Nie podobało jej się to miejsce, nie świątynia a sam warsztat kwarców. Miejsce to pozbawia przyjemności z uczenia się czegoś nowego. Nie ma w tym interakcji, zaangażowania, pasji. Mimo to nie da się ukryć, że ta metoda jest szybka i skuteczna, a czasami właśnie to liczy się najbardziej. Wciąż, o wiele bardziej wolałaby spędzić trochę więcej czasu z żywym smokiem, niż nauczyć się tego przez magię. Była jednak wdzięczna, że taka opcja istniała, bez niej pewnie musiałaby sama dość długo uczyć się podstaw kamuflażu. Położyła dwa kamienie na ołtarzu i dotknęła kwarcu. Przynajmniej nie będzie opóźniać następnej ceremonii.

// 2x tygrysie oko za kamuflaż I

[Opiekun]

Kamuflaż był na pewno cenną umiejętnością, a choć Opowiadająca nie była fanką metod dydaktycznych kwarców, nie zamierzały one wybrzydzać. Duszki przyjęły zapłatę i już po chwili nadeszła wizja. Przygotowanie smoka do polowania należało do niezbędnych do przetrwania... i dlatego kwarc potraktował je bardzo na poważnie. Adeptka spędziła przed jego obliczem czas tak długi, że Złota Twarz zdążyła schować się za horyzontem, lecz kiedy wróciła do rzeczywistości, była zdecydowanie bardziej obeznana w czynności, której przyszła się tu naczyć.
Opowiadająca Łuska
– 2x tygrysie oko;
+ Kamuflaż I.

[Tonące Słońce]

Kiedy jego syn oczekiwał na reakcję Wytrzymałości, Hades zbliżył swój nos do Kamuflażu, co by spojrzeć w jego wnętrze. Miał wrażenie, że od ostatniej wizyty stały się nieco bardziej mętne, lecz może była to kwestia chłodnych nocy, które wciąż potrafiły pozostawić na trawach szron. Przetarł kciukiem chłodną powierzchnię, choć z racji na nieuwagę odrobinę ją zarysował, czym nieszczególnie się przejął. Cmoknął.
~ A zatem ja również Was witam... ~ – wypowiedział mentalnie, odpychając cielsko od Kamuflażu i położył przy nim dwa lśniące kamienie szlachetne.


» Ametyst i Opal za Kamuflaż I.

[Opiekun]

Czy samcowi, udało się zostawić na kwarcu chociażby malutką rysę? Nie. Jego powierzchnia nie została naruszona, jak widać potrzeba było do tego znacznie więcej siły lub też mocy, co raczej powinien już wiedzieć. Na powitanie nikt nie odpowiedział, mógł być jednak pewien, że sam nie jest, gdyż kamienie powoli przesunęły się za kwarc, by poza zasięgiem wzroku smoka zniknąć w cieniu. Światło wraz z wizją zalały Zwęglonego w niemal tym samym momencie, teraz był w gęstym lesie. Głos smoczycy powoli przedstawił mu podstawową wiedzę o kamuflażu, w końcu po to tu przyszedł. Dobrze wykonany kamuflaż musiał spełniać jeden, bardzo ważny warunek, skutecznie Cię ukryć. Dlatego też powinno zadbać się o zamaskowanie zapachu. Kolorami powinieneś zlać się z otoczeniem, nie bój się używać gałęzi, czy liści. Błoto jest doskonałym materiałem, na przyczepienie ich do ciała. Właśnie to ćwiczył przez cały czas, w różnych warunkach, do skutku. Po wszystkim, na ciele nie znalazł jednak dodatkowych zabrudzeń.

Zwęglony Kolec
– ametyst, opal
+ Kamuflaż I

[Biała Łuska]

W pyszczku trzymała skórzane zawiniątko, w którym wesoło grzechotały o siebie kamienie szlachetne. Sama jednak ich posiadaczka na szczęśliwą nie wyglądała, kiedy czujnym spojrzeniem błądziła po nieznanej sobie okolicy. To było jej pierwsze wyjście poza tereny Plagi. Nie czuła się tutaj komfortowo; nie potrafiła odpędzić od siebie wrażenia, jakoby zaraz miało się stać coś nieprzyjemnego.

Nic jednak nie nastąpiło, a sama samiczka dotarła bezpiecznie do kwarców. Całe miejsce przepełnione było duszącą ją atmosferą, sprawiającą, że chciała czym prędzej stąd wyjść... Jednak nie mogła – miała przed sobą konkretny cel, który musiała zrealizować, niezależnie od napotkanych nieprzyjemności.

Podeszła bliżej kwarcu odpowiedzialnego za naukę kamuflażu. Położyła na ziemi zawiniątko, pogrzebała w nim czarnymi palcami, aż nie wyjęła z niego dwóch pereł. Ułożyła je przed obiektem, w głowie formułując prośbę o naukę umiejętności wtapiania się w tło. I czekała, odpędzając wszelakie wątpliwości z dala od siebie. Przecież musiało się udać – tyle smoków tutaj przychodziło, czuła ich zapach unoszący się w powietrzu.

/2x perła za kamuflaż I

[Opiekun]

Naokoło kwarców nie odczuwało się negatywnych rzeczy, przynajmniej nie takich wywołanych przez kamienie lub duszki, za smoki nikt poręczyć nie mógł. Młoda smoczyca musiała chwilę zaczekać, tylko czy właśnie sama cierpliwość nie była potrzebna przy kamuflażu? Pułapka musiała pozostać na jakiś czas, tak by cokolwiek miało szansę w nią wpaść. Ukryty smok również nie powinien się spieszyć, pośpiech generował błędy, a te często kończyły się ucieczką zwierzyny. Dlatego właśnie dłużące się chwilę oczekiwania były małym wstępem. Następnie kwarc rozbłysł, na początku delikatnie by nie wystraszyć pisklęcia, pojawiła się również wizja. Cichy głos wytłumaczył na co powinna zwracać uwagę, najważniejsze było ukrycie zapachu oraz samego siebie. Kolorowe łuski przyciągały uwagę nawet gdy zamarło się bez ruchu, pokryj je błotem, przyklej liście, nie będą już tak widoczne. Na zapach też to zadziała. Pamiętaj jednak, różne otoczenie, wymagało różnych rozwiązań. Należało zlać się z nim, wykorzystuj to co masz obok. Wtedy też pojawił się przed nią las, idealne miejsce do poznania podstaw. Dostała instrukcje, teraz powinna je przećwiczyć. Tak też się stało, raz za razem, z każdą kolejną próbą udoskonalając końcowy efekt.
Sam kamuflaż to nie tylko ukrywania ciała, były jeszcze pułapki. Te również miała okazję wykonać. Kopanie dołu było męczące, wystawiało na próbę mięśnie drobnych łapek. Zaplatanie lian na ile zręczne miało się palce, jeszcze tylko ukryć je.
Po wszystkim Argia była wykończona, blask zanikł, nadal była przed kwarcem, a na jej łuskach nie było ani grama błota.

Argia
– 2x perła
+Kamuflaż I

[Odłamek Raju]

Wychodząc ze świątyni postanowiła odwiedzić kwarce. Już dawno powinna zadbać o swoje wyszkolenie, a jako, że jej kompan pokrywał na ten moment górski obszar, tak wypadało by ktoś zbierał czasem zioła z głębin. Wyłożyła sporo mięsa przed kwarcem i dygnęła trochę niezgrabnie. Widziała kątem oka jak robiły to ludzkie kobiety i uznała, że zdecydowanie to do niej nie pasowało.
– Dzień dobry! Jak się macie? – przywitała się wesoło z duszkami opiekującymi się tym miejscem. – Poproszę o naukę n-nurkowania! Podobno głębiny są p-przepiękne – rozmarzyła się odrobinę. Ale też straszne, pomyślała po chwili.

// 16/4 mięsa za Pływanie 2

[Opiekun]

Wszystko wskazywało na to, że smoczyca nieco wkupiła się w łaski duszków. Była dla nich miła, czym i one się odwdzięczały. Nie była w stanie tego zobaczyć, ale naokoło siedzieli, aż trzej opiekunowie kwarców, akurat tego dnia sprawujący piecze nad tym miejscem. Gdzieś z boku wybuchła nawet niewielka przepychanka o to, kto mógłby odpowiedzieć, szybko zabita z zarodku przez trzeciego.
– Do-dobrze...–Odpowiedział cichutko czwarty, korzystając z zamieszania. Wyraźnie nieśmiały, szybko zamilkł. Jak widać gdzie dwóch się bije, trzeci godzi, zaś czwarty zyskuje. Grupka niemal jednocześnie spojrzała na niego, po czym naburmuszeni umknęli gdzieś na bok do przybyłego samca.
– Rafa jest piękna... Kolorowa, pełna życia. – Dodał jeszcze, po czym zaczął zabierać zapłatę. Wraz z blaskiem kwarcu, pojawiła się również wizja.
Dla odmiany znalazła się na otwartym morzu, obracając łbem na boki nie dostrzegła by lądu. Do czasu. Najpierw pojawiły się różnorakie przeszkody. Większe, bądź mniejsze gałęzie, skupiska zbitej roślinności. Wszystkie dziwnym trafem wiedzione jakimś prądem płynęły wprost na nią, jeśli spróbowała by uciekać w bok, prąd zmieniał by swój bieg. Na końcu pokazała się niewielka wyspa, porośnięta zaledwie kilkoma drzewami. Nie ważne jak długo pozostawała by w miejscu lub próbowała ominąć tor przeszkód, w końcu musiała by się do niej skierować. Gdy już tak się stało, jej umiejętności pływania zostały wystawione na niezłą próbę. Musiała wykazać się zwinnościom oraz szybkością reakcji. Omijała kolejne przeszkody, w końcu jednak pojawił się długi pień pod którym musiała zanurkować, by uniknąć zderzenia z nim. na ten krótki moment mogła dostrzec niewielka ławice rybek przemykającą pod jej łapami. Zaraz po wynurzeniu zmierzyła się z kolejnymi utrudnieniami, wyspa była jednak coraz bliżej. W końcu udało się, a gdy tylko łapy złapały grunt, smoczyca na nowo zobaczyła kwarc.
Jej futro było suche, łapy nieco zmęczone. W wodzie jednak z pewnością poradzi sobie lepiej, niż do tej pory.

Odłamek Raju
-16/4 mięsa
+Pływanie II

[Słodkie Wspomnienie]

Samica przybyła do kwarców. Od dawna nie była w świątyni, ale teraz po prostu nie było potrzeby. Znaczy... Była, ale samica nigdy nie kierowała się do bogów po coś. Nie lubiła żebrać o pomoc, więc i nie kierowała do nich modlitw, jeśli za taką można było uznać jedynie krótkie pytanie.
Gerna poniosła wzrokiem po wejściu do świątyni, a potem zatrzymała się przed kwarcem kamuflażu. Położyła na ziemie diament i koral, a jej umysł poprosił o naukę kamuflażu. Velka nigdy nie zdołała całkowicie wprowadzić smoczycę w tę sztukę, więc niestety Gerna zmuszona była do prośby o pomoc. Nie była z tego, ani dumna, ani szczęśliwa. Wolała jednak uczyć się od innych, a teraz... Przełknęła gorycz i usiadła, czekając i licząc, że kwarc przekaże jej wszystko, co powinna wiedzieć, aby być skuteczniejszym łowcą w przyszłości.

[Opiekun]

Oba kamienie zniknęły, a wraz z tym kwarc zabłysnął delikatną poświatą. Kołysanka poczuła jak coś otwiera jej drzwiczki w umyśle, a następnie wprowadza tajemniczego gościa. Smoczy głos, który dokładnie wytłumaczył jak dobrze się kamuflować.

"Bazując na zręcznych ruchach łap, nie zapomnij o używaniu głowy. Nie przesadzaj z ilością nałożonego błota czy liści – mogą cię zdradzić. Nie chciałbyś przecież, aby twój kamuflaż cię wydał bo zbyt duża warstwa roślin szeleści podczas twoich ruchów. Albo ściekające po barkach błoto kapie na ziemię, co również nie jest ciche. Umiar. We wszystkim. Ostrożnie i skrupulatnie rozprowadzaj błoto po łuskach. Zasłaniaj tylko te części ciała, które najbardziej są widoczne – nie ma potrzeby zakrywać tego, co natura zakryła sama dając ci odpowiednie barwy."

To była tylko jedna z wielu lekcji, które w tym czasie smoczy głos przekazał uzdrowicielce. Gdy smoczyca odzyskała w końcu świadomość, siedziała spokojnie przed kwarcem. Nie była pewna ile minęło czasu, ale wiedza podarowana przez kwarc pozostała na dłużej.

Ostatnia Kołysanka
– diament, koral
+ Kamuflaż I

[Infamia Nieumarłych]

Żywiołaki odwiedziły nie tylko kwarc odpowiedzialny za uczenie smoczej formuły magii, ale także ten, który miał uchylić rąbków tajemnicy dotyczących technik kamuflowania się. Rzadko pożyteczne, ale lepiej jest coś umieć, niż nie.
Towarzysze wiedźmy, aczkolwiek bez jej kurateli, ustawili się przed kwarcem, zaś Vidblainn, w imieniu całej trójki, położyła przed nim trzy lśniące błyskotki.