Ołtarz Erycala

[Mgliste Wody]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ilun poczuł przyjemne mrowienie i uśmiechnął się lekko. Zmęczenie go opuściło, a zadyszka już mu nie groziła po ledwie dłuższym locie.
– Dziękuję, duszki... – rzekł w końcu odzywając się pełną piersią.
Ach, niby mało używał głosu, jednak warto go posiadać.
Zaraz potem opuścił Ołtarz, kierując się na tereny Plagi.

[Infamia Nieumarłych]

Nie było jej tutaj od wieków, a przynajmniej tak się czuła.
Gardziła tym miejscem, pałała do niego dziką, chorą, obsesyjną nienawiścią – tak jak jej matka i babka. Jednak w przeciwieństwie do Aenkryntith, Mahvran potrafiła zerknąć na życie także pod kątem czysto... Biznesowym, a nie tylko ideologicznym. Dlatego też znów stanęła na skraju świątyni, nie zamierzając, jak zwykle, wchodzić do środka. Pomiędzy jej barkami siedział czarnopióry feniks, pomagający jej w nawigowaniu. Wszystko było rozmyte i drażniło wiedźmę do tego stopnia, że rozważała po prostu zamknięcie oczu i pójście na ślepo. Byłoby to przyjemniejsze niż jej obecny stan.
– Cena. – Wycharczała beznamiętnie, czekając na odpowiedź.

[Bogini Piękna]

Po księżycach napawania się utratą łapy, Mango w końcu doszedł do wniosku, że było to dość uciążliwe. Niekoniecznie przy walce czy samym chodzeniu, ale przy czynnościach wymagających użycia obu kończyn. Jak tworzenie wianków lub plecenie warkoczy w grzywie Wariata, jeśli ten łaskawie pozwoli mu to robić. Poza tym pilnowanie się, aby nie unosić jedynej przedniej podpory zaczynało robić się męczące, choć drewniana proteza od magicznego wróbla w tym akurat pomogła. Szkoda, że mama Honi nie była w stanie zobaczyć, jak dotrzymuje obietnicy. Opowie jej o tym, gdy się obudzi.
-Ahoj Plagijska straszydło – przywitał wywernę, którą mgliście kojarzył z akcji z porwaniem. Czy to nie ona chciała jego łuski na torbę? Hmm, może tak, może nie. Z resztą nie ważne.
Zwrócił łeb ku ołtarza i zlustrował go wzrokiem. Jeszcze nie zdarzyło mu się go odwiedzać.
-Cenę poproszę – powiedział pogodnie. Pozostało jedynie czekać na odpowiedź.

/brak prawej przedniej łapy (+1ST do akcji fizycznych)

[Narrator]

– Tak, tak, wszystko ma swoją cenę – odpowiedział im niewidzialny opiekun ołtarza. Mango poczuł w powietrzu lekkie wibracje maddary. Mahvran też je czuła, ale potrafiła także zlokalizować duszka – wszystko wskazywało na to, że wisiał pod sufitem ćwierć ogona od nich.
– W zamian za leczenie oczekujemy sześciu szmaragdów od czarodziejki i sześciu akwamarynów od wojownika – dodał spokojnym tonem. A potem stało się to, co zawsze: świątynia wróciła do normy. Nie dało się już wyczuć obcej magii, bo duszek opuścił to miejsce.

[Mackonur]

Przybył do tego miejsca, razem ze swoją wilczycą, bo sytuacja z jego ojcem bardzo się pogorszyła! Czemu Ołtarz Erycala? No bo jeśli tutaj mogą głoś przywrócić, oczy zwrócić, to czy borsuka z powrotem w smoka nie będą potrafili zamienić? To będzie dla nich pikuś! O tak, pstrykną sobie duszkowym pazurem, a każda klątwa zostanie odczyniona.
Mackonur szedł dzielnie, trzymając ojca pod pachą, a tak właściwie bańkę z nim! Zwierzę bardzo się szarpało, drapało, może to przez to, że jego domek był cały czas w ruchu? Borsuk nie był AŻ TAK przestraszony, jak wcześniej, bańka, jak bańka! Jego syn nawet mu do niej dał troszkę trawy, nawet mięsko. Teza szybko się potwierdziła, bo kompania zatrzymała się obok ołtarza, a Axarusowy tata względnie się uspokoił. Wilczyca ubezpieczała tyły, gdyby ojciec chciał się wydostać i znowu zostawić rodzinę samą sobie. Jednego dnia ojciec wychodzi bo miseczkę mleka bantengów, a ileś księżyców później powraca w formie borsuka, no tak to czasami bywa sobie w życiu.
– Duszkowie? Ja mam bardzo ważne pytanie! Zajmujecie się może odczynianiem klątw? No bo widzicie, mam swojego ojca, no nie? No tylko jest problem, bo się zamienił w borsuka! To musi być BARDZO silna klątwa, bo jest coraz gorzej! Patrzcie, najpierw oszalał i chciał zaatakować swoją beczkę, no i Fille, potem niby było trochę lepiej, bo dostał takie ładne łapki i ogon! A TERAZ? Szarpie się, drapie i w ogóle! Ja myślę, że on się może jeszcze zamienić w... BORSUKOŁAKA. No wiecie, jak kotołaki. Pomożecie? Zapłacę! – I wyciągnął z torby zapłatę, cztery muszelki, no tak właściwie cztery i pół, po jedna była pęknięta! Do tego dwanaście glonów z morza, powinno wystarczyć. Następnie zaprezentował swojego ojca, to znaczy borsuka, to znaczy ojca, w jego bańce.
– Taaato, znowu będziemy szczęśliwą rodziną! Poznasz swoje wnuki, no i w ogóle, nawet prawnuki. Bo wiecie, duszkowie, ciężko nam się trochę zbliżyć do siebie, jak ojciec chce mnie zadrapać na śmierć! – Axarus kontynuował. Chwila, moment, a duszki mogą zrobić swoje, czuł to w swoich kościach. Teigan uważnym wzrokiem pilnowała bańki, jakby ta w każdej chwili mogła pęknąć, lepiej dmuchać na zimne.

//4 i pół muszelki (jedna pęknięta) oraz 12 x glon za odmienienie ojca z borsuka z powrotem w smoka.

[Bogini Piękna]

Mango przyjął odpowiedź duszków i wyszedł, nie czekając na reakcje Plagijki. Po kilku dniach zbierania i wymian udało mu się zdobyć sześć akwamarynów. Na miejscu zastał Wodnego samca, na którego lamenty przeszedł nieco za późno, jednak nie bardzo mu to przeszkadzało. Pewnie po prostu pytał o cenę leczenia, jak każdy inny smok, prawda?
Ułożył błyszczące kamyczki na ołtarzu i w wyczekiwaniu przyglądał się kalectwu, które lada chwila powinno zniknąć.

/6 akwamarynów za uzdrowienie braku prawej przedniej łapy

[Narrator]

Akwamaryny Mango zaczęły toczyć się po ołtarzu. Dwa pognały na lewo, dwa na prawo, dwa do przodu... Wszystkie zatoczyły koło, obracając się jednocześnie wokół własnej osi. Podskoczyły trzy razy, zamieniły się pozycjami. Już miały wykonać kolejny układ ruchów, kiedy w głębi groty rozległo się głośne "ekhem".
– Już, już – wybąkał duszek. Błyskotki zniknęły, a łapa Mango wróciła na swoje miejsce szybciej niż zdążył mrugnąć. Po kikucie została tylko nierówna blizna.
– A co mam zrobić z tym... No wiesz? – duszek ściszył głos.
– Zignoruj go, to może sobie pójdzie – zasugerował mu drugi.

Łupieżca Nektaru:
– 6x akwamaryn
– brak prawej przedniej łapy (+1ST do akcji fizycznych)

[Maros]

Minęło sporo czasu, odkąd jej łapa stanęła przed ołtarzem. Nic jednak się tu nie zmieniło, a zapach smoków nadal pozostał intensywny, czyniąc usługi duszków całkiem popularne wśród smoków. Przystanęła mniej więcej w tej samej odległości od ołtarza, jak i wejścia.
~ Ile za wszystko?~ przesłała, w sumie to do kogo? Maddarowy głos zwyczajnie dał się słyszeć w całym pomieszczeniu, a ona przysiadła czekając na odpowiedź. Nie śpieszyła się, puchaty ogon powoli przesuwał się po kamiennym podłożu, raz w lewo, raz w prawo... i tak na około.

// niezdolność do mówienia, +1st do ziania
niezdolność do mówienia raz ziania, +2st do wytrzymałości

[Narrator]

Kwintesencja miała blizny na bardzo podobnym obszarze, o wręcz nakładających się na siebie kalectwach. W tej sytuacji zapewne nietrudnym byłoby wyleczyć ją ze wszystkiego naraz i odebrać opłatę za pojedyncze, największe uszkodzenie aleee... Jak zasady to zasady! Na swój sposób było to zresztą zabawne, nawet jeśli śmiały się tylko duszki, bo oznaczało, że obecne tu istoty zamierzały umyślnie leczyć ją małymi etapami.
– Sześć nefrytów za to... wcześniejsze – odpowedział jej samiczy głos, materializując przed ślepiami obraz wspomnianego gatunku. Jakby nie wiedziała.
– Sześć ametystów za to teraźniejsze – dodał samczy głos, chichocząc do samego siebie. Wydawał się mieć zupełnie odwrotny nastrój do wcześniejszego duszka, który brzmiał na smutnego. Choć Wodna nie mogła wiedzieć, co przyczyniło się do ich rozbieżnych humorów, przynajmniej poznała swoją cenę.

[Bogini Piękna]

Ponownie odwiedziny Ołtarza, lecz tym razem z dwoma kalectwami? Jasne czemu nie. Naprawdę nie planował się aż tak krzywdzić i tak samo wychodziło. Jedna rana padła w walce, co jest normalnym wydarzeniem, a druga cóż. W przypadku drugiej rzeczywiście sam podpalił sobie łapy, co nie było najmądrzejszym pomysłem, ale co się stało to się nie odstanie.
Przybył nierównym krokiem pod Ołtarz i usiadł ciężko, czując nieprzyjemne mrowienie w przednich kończynach. Jeszcze nie przyzwyczaił się do trudności i okazjonalnego bólu związanego z tym konkretnym kalectwem.
~Jaka cena za oba uzdrowienia?~ przesłał mentalnie do całego pomieszczenia, krzywiąc się na ukłucie w głowie związane z wypiciem mamiącej wody. Była dobra, ale nieźle mąciła w umyśle.

/+1 ST do akcji fizycznych (problemy z poruszaniem przednimi łapami)
+1st do ziania oraz niezdolność do mówienia

[Wspomnienie Nocy]

Ostatnia walka trochę dała mu się we znaki. Irytowało go, że nie może się normalnie odezwać i musi posługiwać się magią. Nic dziwnego, że pofatygował się wreszcie do świątyni. Przyleciał, a Zobaczywszy swojego niedoszłego przeciwnika, który wyglądał jeszcze gorzej niż gdy się ostatni widzieli, nie mógł ukryć lekkiego uśmiechu rozbawienia. Skinął mu głową. Nie żywił wobec niego urazy, obydwoje nieźle się poharatali i wiedzieli, na co się pisali.
~ Ile sobie zażyczycie za uzdrowienie mojego gardła i łapy? ~ spytał spokojnie sam nie wiedział kogo, ale ktoś na pewno tu był.

/ niezdolność do mówienia, +1 ST do wytrzymałości
Niedowład prawej łapy +1 ST do akcji fizycznych

[Narrator]

Bogowie, ależ te smoki przyciągały obrażenia! Jak liście mszyce!
Na szczęście anonimowi wysłannicy uzdrowień nie oceniali smoków za ich krwawe zainteresowania, a część z nich nawet nie ukrywała, że oglądanie rozrywających się śmiertelników, było dobrym sposobem na zabicie nudy.
– Mogę też złożyś zamówienie? – wokół zebranych rozbrzmiał wysoki, niemal pisklęcy, samiczy głosik. Duszek był podekscytowany aż dwoma gośćmi naraz, zwłaszcza kiedy byli wcześniej swoimi oponentami – Ty sowi dasz mi szeć nefrytów, a ty owocowy sześ tygrysich oków i sześ opali. Tylko jak możecie... jak będziecie sie biś następny raz, to może ugryźcie sie tak jakoś inaczej. Tak... no wiecie – Coś próbowała dziecinnie wytłumaczyć, ale nie potrafiła do końca ubrać tego w słowa – No nie ważne, po prostu wyglądajcie następnym razem jakoś lepiej, żeby zasklepianie was było ciekawsze – A potem nieznajoma obecność zniknęła i znów byli sami.

[Maros]

Po raz kolejny przylazła do ołtarza, co prawda z nieco bardziej paskudnym humorem, to jednak nie miało najmniejszego znaczenie. Cel przybycia tu był jasny i z pewnością nie było to zwierzanie się duszką z problemów. Stanęła mniej więcej na środku przestrzeni znajdującej się przed ołtarzem, przez chwilę wpatrywała w niego, by w końcu posłać w przestrzeń jedynie jedno słowo.
~Ile?~musiałą to wszystko wyleczyć, oszaleć można było.

// niedowład lewej nogi, +1st do akcji fizycznych
+1st do wytrzymałości, +1st do magii

[Kakofonia Szeptów]

Samiec w końcu się tu pojawił. Tyle czasu musiał polegać jedynie na swoich łapach, że niemal zapomniał jak to jest latać... A był wyverną. Dlaczego zajęło mu to tak długo? Może zwyczajnie nie chciał się naprzykrzać? Stado miało ważniejsze rzeczy do roboty niż łożenie na kalekę. A jednak był tu... Z workiem kamieni w pysku, które upuścił przed ołtarzem.
~ Sześć malachitów... Tak jak chcieliście.~ Oczywiście jeśli wciąż pamiętali... Tak dawno usłyszał cenę, że nie był tego taki pewien.

// 6 malachitów na wyleczenie kalectwa: + 1st do akcji fizycznych, niezdolność lotu

[Wspomnienie Nocy]

Usłyszał jedną cenę zamiast dwóch, ale nie szkodzi, tak czy siak nie zebrałby wszystkiego naraz. Usłyszawszy piskliwy, niemal dziecinny i sepleniący głosik w pierwszej chwili poruszył się zaskoczony, później rozbawiony.
~ Postaram się ~ obiecał. Kiwnął Łupieżcy łbem, po czym odleciał.

Kilka dni później powrócił taszcząc w zdrowej łapie sześć nefrytów. Zauważył już na miejscu siostrę i Ognistego, z którym kiedyś się bil. Z tego co pamiętał wygrał. Kiwnął im obu łbem, znalazł sobie wolne miejsce przy ołtarzu i tam złożył wszystkie kamienie.
~ Nefryty. Za gardło. Czy możecie przy okazji powiedzieć mi ile kamieni chcecie za moją łapę? Za jej naprawienie ~ doprecyzował.

/6x nefryt za niezdolność do mówienia, +1st do wytrzymałości*

w poprzednim poście wkradła się zniżka, ale rozmawiałam z Hieną i mówiła, że nefryty mogą być za gardło

[Bogini Piękna]

Mango tylko pokręcił łbem rozbawiony na prośbę duszków, rezygnując z dalszej komunikacji magicznej. Wolał oszczędzić sobie większego bólu głowy i zawrócił na tereny Ziemi, aby móc pozbierać kamyki na chociaż jedno leczenie.

Po kilku dniach Łupieżca ponownie dołączył Wspomnieniu Nocy pod Ołtarzem, gdzie przywódca Wody już rozłożył swoją zapłatę. Ziemisty wojownik jedyne skinął łbem na powitanie czarodziejowi, po czym ułożył przyniesione tygrysie oka na miejscu. Nic jednak nie powiedział i w ciszy czekał na uzdrowienie.

/6x tygrysie oko za +1st do ziania oraz niezdolność do mówienia (nie wiem, które było za które, a założyłam, że oczka są za szyje)

[Żałobna Pieśń]

Samica... Zjawiła się tu choć nigdy nie sądziła, że postawi łapę w tym miejscu. Minęło tak wiele czasu... Ponad siedemdziesiąt księżyców bez czucia. Ponad siedemdziesiąt księżyców bez oparcia i bez tej futrzastej podpory, która pozwalała jej stać. Teraz jednak... Nie było to najważniejsze. Zemsta na magicznym gatunku odeszła w zapomnienie. Duma plagijskiej wojowniczki schowała się w głębi jaskini jej duszy. W jej pysku natomiast... Trzymana była proteza jaką wcześniej już duszki zdołały ożywić. Chciała mieć ją przy sobie. W momencie gdy drewno zastąpi ciało.
Stojąc przed ołtarzem samica upuściła kawałek drewna i metalu na ziemię. Piękną robotę ślepej rzemieślniczki. Coś co pozwoliło jej choć przez chwilę poczuć się jak ktoś w pełni zdrowy. Jak ktoś normalny.
Teraz jednak Obietnica nawet bez łapy była niezwykle silna, zabójcza... Czy z obiema kończynami nie będzie jedynie silniejsza? Być może...
~ Duszki! Wiem, że nasza historia jest długa i zawiła. Pełna bólu, wrogości i błędnych decyzji które sprowadzają cierpienie na drugą ze stron. Dzisiaj jednak... Przyszłam wyciągnąć do was łapę. Tą, której pozbawił mnie wasz dawno zmarły brat. Jedynie... Chcę was prosić o wskazanie ceny za ten gest. Ceny za to by moje ciało znów było kompletne.~ Prosta przemowa lecz kryło się za nią wiele emocji. Wiele tych, których starsza samica wcale nie rozumiała.

[Szara Rzeczywistość]

Jak się okazało nie tylko jeden smok Plagi zamierzał zmienić coś w życiu, ale nie swoim oczywiście. Jaah na grzbiecie przyniósł Aohę, aby duchy oceniły jego stan i mógł wreszcie podjąć działania mające na celu pozbycie się tych kikutów i zregenerowanie skrzydeł jego podopiecznego. Wciąż pamiętał jak tamten bezskrzydły smok po prostu sobie żuł jedno ze skrzydeł, ale jak zwykle nie dawał za wygraną i po prostu nie wściekał się na rzeczy, które już nie były w jego zasięgu.
Teraz mógł tylko naprawiać skutki swoich nauk i wyborów, które dokonywał. Zawsze sobie powtarzał, że jeśli przyjdzie mu słono zapłacić za własne myślenie to był gotowy nawet oddać życie. Tym razem miało to być po prostu kilka kamieni szlachetnych... cena, którą uzbiera możliwie szybko. Aoha potrzebował być w pełni zdrowy jeśli miał zabliźniać psychiczne rany wykonane przez kanibali.
Postawił, albo położył młodego przed ołtarzem, rzucił tylko okiem na Ha'are, ale nic nie powiedział, zignorował ją, zresztą dokładnie w taki sam sposób jak ona ignorowała go od dawna.
– Podajcie cenę leczenia jego skrzydeł.
Rzekł na glos i czekał... szczerze mówiąc ten ołtarz zarazem był ujmą dla każdego uzdrowiciela. Tutaj przychodziły smoki, gdy uzdrowiciel tracił możliwość pomocy im. Czemu tak było. Czemu smoki nie mogły wytwarzać i regenerować łap i skrzydeł, nawet jeśli kosztowałoby to mnóstwo pracy? Eh... Jaah wlepił wzrok w Aohę i czekał.

[Grad Skał]

Samczyk milczał kiedy Jaah go niósł, milczał też kiedy został postawiony na ziemi. Nie chciał ty być, czemu ojciec znów go gdzieś zabrał. W sumie można by rzec, że uzdrowicielowi udawało się coś osiągnąć. Eliminował strach wywołując w młodym wzrost frustracji. Aoha nie protestował jednak na głos, nie było sensu. Zobaczywszy jednak kątem oka inną samicę – smoka Plagi wbił się między łapy Jaaha. Lepiej było udać, że jej nie widzi.
Jeszcze na bogów by podeszła bliżej! Nie, tego Aoha by nie zniósł. Wyjście to jedno, ale rozmowa ze smokami była nie do zdzierżenia. Siedział więc między łapami Jaaha dając mu mówić do... czegoś.


/ wycena oddania skrzydeł proszę

[Narrator]

//Jeśli w poście nie jest sprecyzowane, za co wyznaczona jest opłata, zawsze możecie wybrać od czego zaczynacie

Mimo iż duszki były tu cały czas i chętnie wysłuchałyby wynurzeń smoków, rzeczywiście wiele z nich nie nadawało się do udzielania życiowych porad. Część z nich, o ile empatyczna, nie była w stanie zrównoważyć apatycznych, lub zwyczajnie złośliwych sił, które mimo trzymania się reguł ołtarza, wcale nie musiały pilnować swojego języka.
– Co was nagle tyle... – mruknął obecny na posterunku duszek, kiedy niemal od razu za Kwintesencją wstąpił Wspomnienie, Łupieżca i Kakofonia.
– No dobra, obsłużę was wszystkich naraz – usłyszeli dźwięk rozprostowywanych palców. Trudno powiedzieć, jaką formę posiadały duchy, lecz niewątpliwie obserwowały smoki dostatecznie długo by znać ich manieryzmy, którymi wyrażały swoje zamiary.
– A ten, jeśli tobie sprawia przykrość taplanie się we krwi to tego nie rób – Gdy wokół trójki klientów zaczęła gęstnieć atmosfera, Kwintesencja otrzymała darmową, trochę złośliwą, ale szczerą poradę. Chwilę później, przed jej ślepiami ukazała się opłata, którą musiała uiścić, żeby pozbyć się osłabienia. W jej przypadku było to sześć nefrytów oraz sześć opali.

Wracając do oczekujących cudu. Kaleka wywerna, przerośnięta sowa oraz owocowy smok poczuli, jak powietrze wokół nich staje się suche i jakby bardziej zalegające w płucach, za każdym razem gdy je wdychali. Nie było to nieprzyjemne, co dziwne i przede wszystkim osłabiające. Zaledwie paręnaście uderzeń serca później przerodziło się w to senność i mroczki przed ślepiami. Nim zdążyliby zaprotestować, doświadczona słabość wytrąciła ich z równowagi. Ozdrowieńcza, choć w pierwszej styczności nieprzyjemna moc uderzyła zaraz potem, wypełniając ich w podobnej manierze co błogosławieństwa. Ciała gadów zdrętwiały szczególnie w zranionych miejscach, choć czuli jak łaskocząco-gryzące uczucie promieniuje na pozostałe członki, pozostając w nich jeszcze przez dłuższą chwilę. Na szczęście, gdy smoki zdołały ponownie się pozbierać, nie otrzymały żadnych efektów ubocznych. Czysta robota ze szczyptą dodatkowego popisu. Strach pomyśleć co by się stało, gdyby duchy zdecydowały się kolektywnie skrzywdzić smoki, a bogowie nie mieliby ochoty ich powstrzymać. Apokalipsa.
– Nudzą mnie trochę te kamienie, ale nie mam pomysłu na nic lepszego – zwierzył się duszek, kiedy już powstawali – Sześć szafirów daj – Choć postać miał niematerialną, jakimś cudem nikt z zebranych nie miał wątpliwości, iż zwraca się właśnie do Pełni.

Przybyła następnego dnia Szarlatańska zaczęła nieco nietypowo. Być może ta ekspresja emocjonalna pozwoliła jej zamknąć pewien trudny etap w życiu i ruszyć naprzód?
Z jej słów wynikało, że oczekiwała pojednania, lub przynajmniej wysłuchania i zaakceptowania jej stanowiska, choć ku jej potencjalnemu niezadowoleniu, obecny na miejscu słuchacz, nie był szczególnie zainteresowany jej historią. Któryś z duszków zwariował na tyle, żeby użyć swojej mocy przeciwko smokowi? Nie da się ukryć, status zmarłego nie zachęcał, żeby cokolwiek takiego powtarzać. Na szczęście cynik siedzący od wczoraj w świątyni miał dostatecznie dużo roboty przywracając smokom kończyny, żeby marzyć jeszcze o ich urywaniu.
– Nie chcę mówić za resztę, ale nie czuję się z tamtym jakoś wielce spokrewniony. Po prostu daj sześć agatów – Może to lepiej? Przynajmniej nie musiała ich w żaden sposób łączyć – Oczywiście mówię o odrośnięciu łapy, nie żadnej zabawie z protezą – Najwyraźniej niechętnie rzucił okiem na przedmiot, który upuściła i nie wiedział, czego w związku z tym oczekiwała.

Niedługo po podaniu ceny Szarlatańskiej, na miejsce wstąpił Jaah z młodym. Duch aż westchnął do siebie, najwyraźniej nie spodziewając się tak długiej zmiany. Jak ich odprawi, chyba sprawi sobie dwudziestoksiężycowy urlop. Już miał odpowiedzieć, materializując swój głos w przestrzeni przed Plagijczykiem, kiedy zorientował się, że wcale nie pytał o leczenie dla siebie. Ah, to nie ma tak łatwo.
– Cenę możesz dostać, ale tylko kiedy dzieciak sam będzie oczekiwać uzdrowienia – Do duchów nie trzeba było mówić, żeby znały czyjąś intencję, a z postawy Aohy wcale nie wynikało, że w ogóle wiedział, po co się tu znalazł.


Wspomnienie Nocy
– 6x nefryt
– niezdolność do mówienia, +1st do wytrzymałości

Łupueżca Nektaru
– 6x tygrysie oko
–

Kakofonia Szeptow
– 6 malachitów na wyleczenie kalectwa
–

[Grad Skał]

– Tato czego oni chcą.
jęknął nie wiedząc o co chodziło. Przecież to Jaah zajmował się leczeniami. Duchy? Skrzydła? Zapłata? Wystraszył się teraz nie na żarty. Pisklę zamknęło ślepia i dalej siedziało między łapami rodziciela. Cóż miał począć? Nie wiedział gdzie był, głosy jakieś...
– Ja chcę stąd iść.
dodał jeszcze ciszej. Może to nie był taki dobry pomysł, żeby tak wcześnie tu z nim przychodzić?