Kwarce Percepcji i Aparycji

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kwarc Aparycji błysnął różem, jakby się zarumienił. Czyżby ktoś, kto dostrzega w jego mocny coś więcej, niż lśniące łuski? Do tego ten niesamowity stos kamieni, jaki przywiodła ze sobą Ognista. Chwilę zdawał się liczyć, czy coś mu się nie przewidziało. Zapłata naprawdę była wielka. Zrozumiał jednak jak wiele więcej mocy chce posiąść smoczyca i że rzeczywiście należało ponieść podwójną cenę. Czy jednak posiadanie aż dwóch wiernych kompanów nie było bezcenne? Vul zdawała się podzielać to zdanie.
Cały dobytek, jaki zabrała ze sobą Łowczyni, zaczął roztapiać się jak lód w promieniach Złotej Twarzy. Błękitny pyłek zdawał się żerować, pożerając kamienie szlachetne i mięso, aż w końcu nie pozostało nic.
Czy jednak nic? Obietnica wkrótce poczuła, jak wstępuje w nią niezwykła moc, dzięki której aż promieniała pewnością siebie. Proces z pewnością nie był aż tak natychmiastowy i jej umysł musiał naprać oddechu, by oswoić się z nowym, magicznym stanem rzeczy. Jednak coś jej mówiło, że jeśli teraz spotka na polowaniu odpowiednie zwierzę, łatwiej odnajdzie z nim nić porozumienia.

Obietnica Mroku
– 2x ametyst, diament, 2x opal, granat, nefryt, turkus, jaspis, cytryn, perła, topaz i 12/4 mięsa
+ Aparycja III, Aparycja IV

[Prostota Czerwi]

Szarlotka znowu zjawiła się w świątyni wraz ze swoim kompanem. Ten już nawykł do ich wizyt i nie wydawał się wcale zainteresowany wspaniałym budynkiem. Znudzony stanął gdzieś w kącie, liżąc wilgotne, słone skały swoim szorstkim językiem. Prostota ułożyła przed kwarcem lśniące kamienie i duży pakunek pożywienia, czekając. Po chwili odsunęła się i wskazała łapą bez słowa Umngane. Choć to było chyba oczywiste dla tych mądrych kamieni.

// Percepcja II dla kompana Umngane. 2/4 mięsa, 2/4 owoców, 2x różowe perły, heliodor

[Opiekun]

Z pewnością miło było być postrzeganym jako mądra istota, jednak Kwarce bardziej ceniły celną komunikację. Dlatego też jedynie blado rozkwitły, gdy zbliżyła się to tej pary, chwilę trwając bez celu.
Kiedy tylko łapa Prostoty wskazała im cel, Kwarc Percepcji wiedział, co ma uczynić. Porwał zarówno pożywienie, jak i kamienie szlachetne, z resztą takie, jakich chyba jeszcze nie widział, by po chwili zabrać się za kompana. Stworzenie poczuło jedynie mrowienie, gdy chodziło o kontakt z maddarą, jednak co ciekawe, po ledwo chwili, jego percepcja uległa zmianie. Jakby... Jakby nawet nawet te polizane skały mówiły mu więcej, jakby ich smak i zapach był wyraźniejszy, zaś struktura odcinała się od jakiejś innej, którą kiedyś polizał. Ciekawe. Czy przydatne? To się dopiero okaże.

Prostota Czerwieni
– 2/4 mięsa, 2/4 owoców, 2x różowe perły, heliodor

Umngane, kompan Prostoty
+ Percepcja II

[Milczenie Maków]

Kolejnym celem był kwarc percepcji. Po drodze do niego Yarhra podał swojej kompance większy pakunek, który dotąd sam niósł w pysku. Wilczyca wyraźnie nie wiedziała co myśleć o tych całych kwarcach, były strasznie dziwne i wkładały do jej głowy wiedzę, która dotąd była jej obca, ale nie miała innego wyjścia jak zaufać smokowi. Znów położyła pakunek, tym razem przed kwarcem percepcji. Jej ogonek poruszał się nieśmiało, a nos wyraźnie drgał, gdy i ten kamień spróbowała obwąchać. Niestety nie wydawały się mieć szczególnie interesującej woni...

Błyskotka(kompan) → percepcja II za szmaragd, ametyst, bursztyn, różowy opal

[Opiekun]

Ten raz mógł okazać się dla wilczycy nieco prostszy i mniej inwazyjny. Kiedy dary zostały wyłożone – Kwarc przywitał się podobnie do poprzedniego, łagodnie jaśniejąc w Świątyni. Kamienie po kolei znikały, pochłonięte złotym, żarłocznym pyłkiem. I wydawało się, że nie wydarzyło się nic więcej. Dotyk Kwarcu był niemal niewyczuwalny, nie przekazywał też biednemu zwierzakowi żadnych nowych informacji. Jedynie jakby... Czuwająca Błyskotka mogła odnieść po pewnym momencie wrażenie, jakby wszystko stało się nieco jaśniejsze i intensywniejsze. Różnica nie była uderzająca, za to z każdym uderzeniem serca pewniejsza. Coś było bardziej. Czy lepiej? To już nie nie Kwarcu zadanie, by to ocenić. Na pewno jednak było bardziej.

Milczenie Maków
– szmaragd, ametyst, bursztyn, różowy opal

Błyskotka, kompan Milczenia
+ Percepcja II

[Echo Zbłąkanych]

Mamuna znów przylazła do kwarcu percepcji.. Chciała jeszcze lepiej zauważać rzeczy, być w tym zdolniejsza od kompana! On ostatnio był jakoś dziwnie bystrzejszy, więc.. no nie może być tak! Trzeba to zmienić!
Podeszła do właściwego kamienia-kwarcu, i położyła dary na jego powierzchni.
-Kamyku, uczyń, żebym była jeszcze bardziej spostrzegawcza.. tak, aby lepiej szukać rzeczy od kompana! – powiedziała śpiewnym głosem. Może nieco to samolubne, ale czym jest życie bez odrobiny.. rywalizacji?

/2x turkus, agat, perła, cytryn, 2/4 owoców, 2/4 orzechów za Percepcje III dla Mglejarki (kompan)

[Słodycz Ziemi]

Zauroczenie przybyła do kwarców w jednym celu. Chciała kogoś.. zauroczyć. A konkretnie, chciała zaprzyjaźnić się z drugim kompanem. Szczęściu jednak trzeba pomóc, musiała sprawiać wrażenie godnej zaufania, zwłaszcza w spotkaniu z drapieżnikiem. Zamiast jej atakować powinien chcieć za nią podążać.
Zatrzymała się przed Kwarcem Aparycji i ułożyła w równym rządku wszystkie przyniesione ze sobą przedmioty. Zamknęła oczy, a ogon drgał jej lekko z nerwów i podekscytowania. Nie mogła się doczekać aż poczuje przenikającą ją magię, gdy Kwarc zacznie czynić cuda.

// 24/4 mięsa za Aparycję II; 28/4 mięsa za Aparycję III; diament, perła, 2x opal, granat, 2x szafir, 4/4 mięsa za Aparycję IV
// Proszę również o obniżenie Percepcji z IV na III

[Opiekun]

Przybycie samego kompana, bez smoczego "opiekuna", było już samo w sobie dość niezwykłe. Co zaś było z faktem, że "zwierzę" to nie tylko się odezwało, ale i własnogłośnie skomponowało złożone, pewne siebie życzenie? W porządku, sama zdolność głosu była tym, za co zwykle sam Kwarc odpowiadał. No, nie ten Kwarc, ten drugi! To jego wina!!!
Uniesienia nie było widać po Percepcji, może przez jego bezmózgowe istnienia, a może dlatego, że mamuna nie była jeszcze dość doinformowana, by wiedzieć, jak je dostrzec. Warsztat nie wykluczał jednak żadnych ras i gatunków, dlatego też jej zdobycze były sprawiedliwie zabrane, zaś jej zmysły wyostrzyły się tak, że może i mogła już konkurować ze smokiem! Przynajmniej ze swoim smokiem.

Echa Zbłąkanych
– 2x turkus, agat, perła, cytryn, 2/4 owoców, 2/4 orzechów

Mglejarka – kompan Echa Zbłąkanych
+ Percepcja III


~


Tym razem stanęło na wymagającego klienta! Nadobna smoczyca z Ziemi stanęła przed Kwarcem Aparycji z pewnością swych celów w życiu, jednak sam twór nie miał tej wiedzy, gdyż się nimi z nim nie podzieliła!
Jednak ta monstrualna ilość mięsa, jaką przyniosła za sobą... Musiała wymordować jedno z zacniejszych stad zwierzyny łownej po tej stronie legendarnej bariery! Przez chwilę nic się nie działo i Cynamonowa mogła się obawiać, że Kwarc odębiał z wrażenia, lub obraził się na nią za brak powitania. Twór jednak jedynie skrupulatnie starał się oszacować jak bardzo ma swego gościa "natchnąć"!
w jednej chwili Zauroczenie otaczała góra bogactw – w drugiej nie miała przed sobą nic. W tej części świątyni była tylko ona i Kwarce.
Jednak moc, tak jak oczekiwała, wypełniła ją, wraz z najcelniejszymi uwagami Kołysanki, jakie tylko mogłaby usłyszeć. Było to jednak coś więcej! Nabrała wrażenie, że jest zdolna stąpać tak zgrabnie, że nawet motyl omdleje z zachwytu, że po jej języku gładko prześlizgną się najsłodsze, zgubne słówka, a na dźwięk jej ryku ugnie się może i sam władca puszczy. Czyż nie było to warte więcej niż sterty powoli fermentującego, czerwonego mięsa?

Cynamonowe Zauroczenie
– 56/4 mięsa, diament, perła, 2x opal, granat, 2x szafir
– obniżenie Percepcji do III
+ Aparycja II, Aparycja III, Aparycja IV

[Opiekun]

Przybycie samego kompana, bez smoczego "opiekuna", było już samo w sobie dość niezwykłe. Co zaś było z faktem, że "zwierzę" to nie tylko się odezwało, ale i własnogłośnie skomponowało złożone, pewne siebie życzenie? W porządku, sama zdolność głosu była tym, za co zwykle sam Kwarc odpowiadał. No, nie ten Kwarc, ten drugi! To jego wina!!!
Uniesienia nie było widać po Percepcji, może przez jego bezmózgowe istnienia, a może dlatego, że mamuna nie była jeszcze dość doinformowana, by wiedzieć, jak je dostrzec. Warsztat nie wykluczał jednak żadnych ras i gatunków, dlatego też jej zdobycze były sprawiedliwie zabrane, zaś jej zmysły wyostrzyły się tak, że może i mogła już konkurować ze smokiem! Przynajmniej ze swoim smokiem.

Echa Zbłąkanych
– 2x turkus, agat, perła, cytryn, 2/4 owoców, 2/4 orzechów

Mglejarka – kompan Echa Zbłąkanych
+ Percepcja III


~


Tym razem stanęło na wymagającego klienta! Nadobna smoczyca z Ziemi stanęła przed Kwarcem Aparycji z pewnością swych celów w życiu, jednak sam twór nie miał tej wiedzy, gdyż się nimi z nim nie podzieliła!
Jednak ta monstrualna ilość mięsa, jaką przyniosła za sobą... Musiała wymordować jedno z zacniejszych stad zwierzyny łownej po tej stronie legendarnej bariery! Przez chwilę nic się nie działo i Cynamonowa mogła się obawiać, że Kwarc odębiał z wrażenia, lub obraził się na nią za brak powitania. Twór jednak jedynie skrupulatnie starał się oszacować jak bardzo ma swego gościa "natchnąć"!
w jednej chwili Zauroczenie otaczała góra bogactw – w drugiej nie miała przed sobą nic. W tej części świątyni była tylko ona i Kwarce.
Jednak moc, tak jak oczekiwała, wypełniła ją, wraz z najcelniejszymi uwagami Kołysanki, jakie tylko mogłaby usłyszeć. Było to jednak coś więcej! Nabrała wrażenie, że jest zdolna stąpać tak zgrabnie, że nawet motyl omdleje z zachwytu, że po jej języku gładko prześlizgną się najsłodsze, zgubne słówka, a na dźwięk jej ryku ugnie się może i sam władca puszczy. Czyż nie było to warte więcej niż sterty powoli fermentującego, czerwonego mięsa?

Cynamonowe Zauroczenie
– 56/4 mięsa, diament, perła, 2x opal, granat, 2x szafir
– obniżenie Percepcji do III
+ Aparycja II, Aparycja III, Aparycja IV

[Światokrążca]

Świat przyszedł pod kwarc z Nawojką zawiniętą wokół szyji jako leniwą chmurką oraz z grubą, tłustą uchatką skaczacej po ziemi. Jej fałdki bardzo ładnie falowały w słońcu. Smok zrzucił z siebie górę owoców po czym wskazał Foczce na kwarc.
– Powinno ci to pomóc. – oznajmił luźno.

// 16/4 owoców za Percepcję na 2 Foczki

[Opiekun]

Kwarc także podziwiał fałdki foczki. Świadczyły w końcu o jej dobrym stanie! Nie żeby na terenach Wolnych Stad musiała martwić się o temperaturę czy dostęp do pożywienia, przynajmniej u boku Światokrążcy... Ale przynajmniej wyglądałaby dla innych foczek z pewnością wielce atrakcyjnie!
Wszelkie owoce zrobiły chomp przez niewidzialne coś, a Kwarc skupił się na tym, by w zamian przelać odpowiednią wiedzę kompance oraz by wyostrzyć zauważalnie jej zmysły. Sama proceder mógł być nieco przerażący dla zwierzęcia, więc całość działa się dość stopniowo i pełne efekty zwierzęcy towarzyszy odczuje z pewnością dopiero po jakimś czasie.

Światokrążca
– 16/4 owoców

Foczka, kompan Światokrążcy
+ Percepcja Ii

[Aria Ciszy]

Przyszła znów do kwarcu. Tym razem tego od aparycji.. wyglądu. Ostatnio spojrzała w lustro wody, i.. nie podobała się sobie za bardzo. Łuski nieco odstawały miejscami. Tak nie może być!
-Kamyku, chce trochę.. poprawić swój wygląd. Zrobisz to dla mnie? – powiedziała z charakterytyczny zaśpiewem. Wysyłała dary na powierzchnie kwarcu. Czekała na efekt.

/tygrysie oko, rubin, malachit, turkus, 4/4 mięsa, cytryn za aparycje II

[Opiekun]

Przeźroczysty kwarc przypominał nieco lustro o wielu krzywiznach, a kiedy stanęła przed nim samiczka Wody, rozległ się delikatny śmiech. Nie prześmiewczy, raczej nęcący i przyjemny dla ucha. Wszystkie dary jakie pozostawiła na ziemi nagle zaczęły się rozsuwać w różne kierunki. Czasem nawet wpadały na siebie jakby... moc pchająca kamienie nieco się pogubiła. Perłowe światło jedną pojedynczą wstęgą opadło na ziemię. Niczym anakonda zaczęło zbliżać się do samicy i oplotło się wokół niej powoli. Rozjaśniało tak mocno, że Aria obudziła się nad jeziorem. Obok stała najpiękniejsza samica jaką widział Wolne Stada. Szept, krucha i zwiewna kiwnęła łbem.
Kogo widzisz?
Poniósł się jej głos mimo, że nie otwierała pyska. Odbicie w wodzie było normalne jednak im dłużej samiczka wpatrywałaby się w nie, tym więcej detali by dostrzegała.
Dbaj o swoje ciało, poruszaj zadem gdy chodzisz, mruż delikatnie ślepia. Reszta przyjdzie z czasem.
Kiedy w końcu wizja doczekała się delikatnego uśmiechu na pysku Arii – skończyła się. Perłowa anakonda ze światła zniknęła, a uzdrowicielka mogła poczuć się pewniej siebie. Od niej jednak zależało jak wyjdzie z warsztatu.

~Aria Ciszy~
– tygrysie oko, rubin, malachit, turkus, cytryn
– 4/4 mięsa
+ Aparycja II

[Mackonur]

Zaraz za Arią do warsztatu przytuptał Axarus. Otóż łowca uświadomił sobie, że... STARZEJE SIĘ. No tak nie mogło być, że niby on? Przecież miał być wiecznie młody! Macki jednak straciły swą dawną śliskość i gibkość, a malutkie, złote kolce stały się troszeczkę wyblakłe. Trzeba było temu zaradzić, dlatego właśnie Mackonur postanowił stać się piękniejszy, za opłatą oczywiście. Niby liczy się piękno wewnętrzne, ale no miał już dziewięćdziesiąt księżyców na karku i żadnej smoczycy na to nie wyrwał! Czas położyć temu kres, czas stać się misterem Wolnych Stad. Axarus odłożył sobie sześć kamyczków, z którymi to wparował ostatecznie do warsztatu. Kogo tam ujrzał? Modraszkę, cóż za niespodzianka!
– Modraszko! Ty też przyszłaś do warsztatu odnowy biologicznej? No ja nie mogę! – Axarus tak przypatrzył się swej siostrze... nie no, Szyszka nie była siostrą Makonura. Może... szyszkonica? Tak, to było bardzo dobre słowo! Łowca przypatrywał się więc swojej szyszkonicy. Była jakby taka... bardzo niebieska niż wcześniej! Axarus więc wyłożył kamienie na stół, to nie była żadna ściema. Turkus, tygrysie oko, opal, agat i dwa onyksy, zostały ułożone przed kwarcem aparycji.
– Duszkowie? Ja chcę być piękny, ja chcę być znowu młody! Zrobicie coś ze mną, żebym nie był taki brzydki? Dużo zapłacę! – I potem czekał uśmiechając się, to było prawie jak wyleczenie z jakiegoś kalectwa wrodzonego. Szkoda, że nie słyszał wskazówek, które otrzymała Modraszka. Mrużenie ślepiami, poruszanie zadem? Dałoby się zrobić!

// turkus, tygrysie oko, opal, agat, 2x onyks za Aparycję II dla Axarusa

[Prostota Czerwi]

Prostota przybyła do warsztatu ponownie. Tym razem jednak była zupełnie sama. Intrygujące, prawda? Czuła się nieuczciwie względem swojego kompana, bo... no właśnie.
Chciała być świetna względem zwierząt, rozumieć ich uczucia lepiej, potrafić na nie wpływać. Na smoki też mogła. Ale przede wszystkim chodziło jej o jeszcze jednego kompana. Pragnienie budowania własnej rodziny wśród Plagi nigdy nie było zaspokojone, ono ciągle rosło.
Ułożyła przed kwarcem Aparycji stos bogactw. owoców, ametyst i stosik mięsa. Tak, musiała to wszystko sama przytachać, nie mając pomocy Umngane.

// bogactwa za Aparycję IV

[Opiekun]

Kwarc o lustrzanych krawędziach znów pojaśniał. Cichy śmiech potoczył się po warsztacie. Odpowiedź na żarciki samca? Być może! Dźwięk nie dochodził od kwarcu. Kamienie szlachetne która zostały skrzętnie ułożone przed minerałem, jak wcześniej zaczęły rozsuwać się po warsztacie. Tak jakby mnóstwo niewidzialnych żyjątek zabrało się za porządki. W tym samym czasie perłowy, świetlisty wąż wynurzył się z kwarcu. Szybko znalazł się obok Mackonura, oplótł się wokół niego i wtedy też pojawiła się wizja. Sadzawka z wodą i ulotnie piękna samica. Skinęła łbem Wodnego i czekała! Odbicie? Wskazówki? Nie, nie, nic z tych rzeczy.
Zaśpiewaj mi.
Szepnęła mu do ucha choć stała przed nim. Mackonur nie miał za bardzo wyjścia. Czekał go trening wszechczasów! Istny koncert piosenki smoczej. Po długich chwilach, wydawać by się mogło, że dniach. W końcu piękne dźwięki opuściły paszczę samca. Przy okazji jego macki wydawały się jakby bardziej sprężyste.
Wszystko leży w głowie. Dbaj o siebie.
Szept urwał się, wizja również. Mackonur był przystojniejszy!

~Mackonur~
– turkus, tygrysie oko, opal, agat, 2x onyks
+ Aparycja II


Drugim smokiem który nieco później zawitał w warsztacie była miłośniczka zwierząt. Kwarc leżał niezmiennie w tym samym miejscu niezbyt "przejęty" iż samica sama musiała przynieść wszystkie dary. Co więcej, dary te dość szybko zaczęły przesuwać się po ziemi w kąt warsztatu. Po co kamieniowi tyle mięsa? Cóż... nie smoczy interes.
Perłowe światło roziskrzyło się w grocie. Świetlisty wąż który opadł na ziemię przed Prostotą jakby kiwnął jej łbem. Czy to już była wizja? Bardzo możliwe bowiem warsztat poza kwarcem i smokiem nie miał innych istot żywych. Z resztą łowczyni nic nie czuła. Duchowy wąż syknął, a Prostota zobaczyła przed oczyma wiele stworzeń i ich reakcji na jej postawę. Spokojny szept jakiejś smoczycy tłumaczył jej czemu jakaś bestia reaguje tak, a nie inaczej i co z tym zrobić. To nie było jednak wszystko.
Wygląd wygra wiele serc. Pamiętaj jednak, że piękny język zwiążę ci ich jeszcze więcej.
Szept dotknął jej myśli. Łuski Prostoty błysnęły, futerko na ogonie stało się miększe, a dredy – zadbane jak nigdy dotąd. Czyżby poczuła nęcący zapach od samej siebie?
Samica stała się niemal idealnym okazem smoczycy której inni mogli już zacząć zazdrościć.
Perłowy wąż i szepty zniknęły.

~Prostota Czerwi~
– ametyst
– 8/4 owoców, – 20/4 mięsa
+ Aparycja IV

[Pamięć Barw]

Przyniosła... Przywlókła tutaj swoję bogactwa zgarniając je w ładny, spory stosik. Normalnie kiedy wyniosła to wszystko z zakamarka nie mogła uwierzyć, że tyle miejsca tam ma! Miło, że jej kokatrys jej pomógł trochę. Za to teraz poszedł zwiedzać, podczas gdy sama została przy kwarcu aparycji. Ostatnio zmierzyła się że swym odbiciem i uznała by za kolejnym razem nie dojrzeć efektów podeszłego powoli już wieku.

//20/4 mięsa i 8/4 owoców za lll aparycji

[Opiekun]

Samica nie musiała nawet siadać bo oto kwarc już rozpromienił się jasnym światłem. Myśl tudzież zamiary dość znacząco mówiły czego chciał każdy ze smoków. Zapłata była tylko tego potwierdzeniem. Mięso rozeszło się po grocie jakby pchane przez niewidzialną siłę.
Perłowa anakonda stworzona ze światła wypełzła z kwarcu i delikatnie owinęła się wokół Pogodnej. Ziemista nie czuła jednak nic poza zapachem róż.
Nagle stała przed lustrem wody.
Starość jest tylko w umyśle.
Rozległ się subtelny szept. Tym razem jednak biała samica nie pojawiła się. Jej ciepłe słowa wypełniły jednak głowę Pogodnej.
Bądź niczym twe imię, tylko tyle potrzebujesz.
Poza dobrymi słowami Pogodna mogła poczuć się po prostu lepiej. Jakby ktoś wraz ze słowami dał jej nową siłę. Może była to wiara w siebie? Poza tym jej łuski stały się jaśniejsze, a płetwa na łbie odbijała światło kwarcu lepiej niż zwykle.
Wizja skończyła się, ale lepszy humor powinien jeszcze na moment z Ziemistą zostać.

~Pogodna Myśl~
– 20/4 mięsa, – 8/4 owoców
+ Aparycja III

[Szelest Kroków]

W łapie dzierżył sakiewkę, a w niej kamienie, osiem kamieni szlachetnych, po cztery na jeden łeb. Konkretniej na łby Piołuna i Ruty, z którymi wkroczył do świątyni. Szedł wyprostowany, rozglądając się na boki. Po jego lewej szedł ryś, zaś żbik pozostawał mocno w tyle. Łowca starał się nic nie mówić, pozwalając mniejszemu kompanowi jeżyć się i czaić, przynajmniej póki co; wszakże byli tutaj pierwszy raz, a atmosfera unosząca się w powietrzu mogła być... Cóż, była specyficzna, a Piołun, najwyraźniej, wrażliwy na takie rzeczy. Czy cokolwiek. Przynajmniej ryś był spokojny.
Skierowali się w stronę kwarców, zatrzymując się przy tym odpowiedzialnym za percepcję. Szakłak obejrzał się po kompanach, by zaraz sarknąć:
— Piołun, diable, nie czaj się. — Donośny głos łowcy rozniósł się po ścianach świątyni, ale ten zdawał się być tym nieprzejęty. Wwiercał spojrzenie w niesfornego kompana, a kiedy ten wreszcie podszedł do niego, kiwnął łbem. Ułożył przed kwarcem zapłatę za dwójkę kotowatych, po czym zwrócił się do nich: — Może poczujecie się dziwnie, może nie, nie wiem, ale macie nie zwiewać — tutaj posłał znaczące spojrzenie niezadowolonemu Piołunowi — tylko stać spokojnie. To wam pomoże na polowaniach — wytłumaczył, a potem odsunął się, pozwalając magii działać.

/2x onyks, opal, akwamaryn, bursztyn, 3x tygrysie oko za percepcję II dla Ruty i Piołuna, kompanów

[Opiekun]

Półprzeźroczysty kwarc zamigotał miedzianym światełkiem. Mogło to początkowo spłoszyć nieufnych kompanów, ale poza światłem nic innego się nie stało.
Nie działo się nic dopóki Szelest nie położył kamieni na ziemi. Magia stała się dość szybko, z resztą jak zawsze. W momencie gdy niewidzialne łapki zaczęły odciągać od smoka jego dobytek, magiczna mgła wypełniła pomieszczenie.
Miedziany oparł uniósł się jednak tylko w oczach Piołuna i Ruty.
Czy zdążyli uciec przed magią? Chyba nie ponieważ sam bieg odbywał się już tylko w ich wyobraźni.
Stworzenia usłyszały groźne warknięcie w głowach. Następnie poczuły zapach smakowitego grubego zająca.
Nie widziały go jednak. Las, mech, podmuch letniego powietrza i szelest jagód wokół układały się w całość. Tu Ruta wypatrzył odciski łap, tam Piołun dostrzegł sierść na drzewie, podjedzone jagody, zapach mokrego futra i krwi. Wiele czynników składało się na pojęcie percepcji.
Po śladach zająca kompani zobaczyli błyski w mchu. Uwypuklone lekko miejsce skrywało kamień szlachetny – wcześniej tego tak dobrze nie widzieli!
Wizja skończyła się zanim dosięgli zająca czy minerału. Miedzianej mgły również nie było.

~Szelest Kroków~
– 2x onyks, opal, akwamaryn, bursztyn, 3x tygrysie oko
~Ruta, kompan~
+ Percepcja II
~Piołun, kompan~
+ Percepcja II

[Prostota Czerwi]

Jakiś czas później Prostota znowu zjawiła się przed tym samym kwarcem, co zwykle. Tylko tym razem z innym kompanem. Kazik rozglądał się energicznie po warsztacie, rzucając groźne spojrzenie każdemu elementowi otoczenia, łącznie z kwarcem. Szar starała się za bardzo o tym nie myśleć. Po prostu wyjęła bogactwa, które ze sobą przyniosła i ułożyła je w tym samym miejscu, co zwykle. Następnie wskazała bez słowa na Kazika.

// mięsa, owoców za Percepcję II dla kompana Kazika