Kwarce Biegu i Lotu

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Lekko błękitny kwarc leżał niepozornie "czekając" na kolejne smoki, pragnące zgłębić tajniki biegu. Dwa gady postanowiły dziś zawitać w warsztacie, ale tylko jeden z nich myślał o bieganiu. Tak, tak, kwarc chociaż był tylko źródłem wiedzy doskonale "wiedział" kto czego pragnie. Wystarczyło przyjść, pomyśleć i dać zapłatę.
Granat i turkus zaczęły nagle przesuwać się po ziemi za kwarc. Tak jakby istnienia zamieszkujące to miejsce wiedziały, że mają do czynienia z małym smokiem, nagle oczarowały go pokazem świateł. One czy też kwarc? Bowiem, to kwarc zamigotał błękitno-białym światłem. Smugi przypominające zorzę wychynęły z minerały i capnęły w swe posiadanie pisklę. Chwila była może przerażająca, może ciekawa... w każdym razie maluch widział siebie. Siebie biegnącego przez las. Biegł czując ból mięśni w łapach i płucach, ale wiedział jak to robić by się nie przewrócić. Niezapominajek gonił coś czy był goniony? Ciężko rzec jednak na pewno poczuł siłę i pewność siebie... Światokrążcy. Jakby doświadczony biegacz dodawał mu wiary w siebie.
Nie bój się. Biegnij!
I wtedy chwila minęła. Zorza zniknęła podobnie jak wizje. Pisklę było w warsztacie z mamą i... bólem mięśni łap.

~Niezapominajek~
– granat, turkus
+ Bieg I

[Wspomnienie Nocy]

Po raz nie wiadomo który w ostatnim czasie przybył z kolejnym dzieciakiem. Tym razem był to Amaurot, najmniej aktywny z jego dzieci, najbardziej zapomniany, a zarazem introwertyczny. Chyba nie za bardzo miał ochotę na odbywanie jakichkolwiek nauk, a Pełni odpowiadała szybciutka wycieczka do kwarców. Zaniósł więc młodego, wytłumaczył mu, że ma położyć przed kwarcem odpowiednie dary i pomyśleć wyraźnie, czego się oczekuje.

[Płonące Niebo]

Amaurot obijał się w pełni korzystając ze swojego książęcego tytułu i wysokiego urodzenia. Mało się odzywał – o ile w ogóle to robił – i stronił od towarzystwa. Wycieczka nie uśmiechała mu się bardziej niż długie, żmudne klapanie dziobem nazywane naukami, w których nie chciało mu się brać udziału. By ojciec dał mu spokój będąc na miejscu postawił kamienie w odpowiednim miejscu i wyzywająco warknął w oczekiwaniu na efekty.

// Ametyst, turkus za Bieg 1.

[Opiekun]

Kwarc leżał spokojnie na małym wydeptanym piedestale, dopóki nie zjawił się kolejny chętny do nauki. Ametyst i turkus nie cieszyły ślepi zbyt długo bo oto zaczęły sunąć po ziemi, jakby pchane przez niewidzialną siłę. Wkrótce błękitno-białe światło roziskrzyło kwarc. Znana już niektórym zorza spłynęła z minerału i owinęła się wstęgami wokół łap pisklaka. Może i był większy niż swoi rówieśnicy jednak to nie miało znaczenia. Niewidzialna siła złapała za wszystkie cztery jego kończyny tak mocno, że maluch zatopił się w objęciach nieprzytomności.
Obudził się w lesie i niestety nie miał wyboru. Musiał biec bo oto obok siebie miał Światokrążce który raczej nie był skory do słyszenia odmowy. Z resztą była to esencja tego na czym samiec znał się wyśmienicie.
Każdy ma w sobie to coś co sprawia, że musimy biec. Śmiercionośna lawina tocząca się za nami, tsunami, czy też najtłustszy wieprzek jakiego w życiu widzieliśmy.
Amaurot musiał ruszać łapami szybciej niż dotychczas miał okazję. Z tej lekcji poza silnym bólem kończyn i ogona wyciągnął też pewną dość przydatną w życiu umiejętność.
Sen się skończył, światła również. Śmiech Światokrążcy w głowie jak i ból mięśni pozostał.

~Amaurot~
– ametyst, turkus
+ Bieg I

[Szlachetny Kolec.]

miejsce to było dziwne, napawało go strachem ale tagże ciekawością. zanucił cicho melodię którą podsłuchał u ptaków i poddreptał bliżej kwarcu. Usiadł przd nim i się mu przyjrzał. Bieg i Lot... Tak, dokłądnie to mu się przyda! Był bardzo wdzęczny ojcu za podarek jakim były cztery kamienie szlachetne. (ametyst, opal, onyks, koral) usiadł i przymknął oczy oczekując na napływ dwoch umiejętności.

//ametyst, opal, onyks, koral za bieg I i Lot I

[Opiekun]

Dwie umiejętności na raz! Kwarce nie miały z tym najmniejszego problemu bo były jedynie schowkami na wiedzę. Jeśli jednak miałyby możliwość skomentowania decyzji pisklęcia, pewnie zacmokałyby z zadowolenia!
Wszystkie kamienie szlachetne zostały młodemu zabrane, odsunęły mu się spod łap i tyle je widział. Błękitno-białe światło było pierwsze, owinęło się wokół łap Riota. Z kolei pomarańczowo-niebieskie płomyki zatańczyły na jego skrzydłach. Bez bólu, ale pokaz świateł był zacny.
Młodzik nie mógł go jednak sługo podziwiać bo oto biegł już przez las.
W głowie słyszał znajomy rechot śmiechu. Czyby to był? Zanim zdążył zastanowić się nad właścicielem głosu kolejna przeszkoda wyrosła mu na drodze. Nie było czasu myśleć! Skacz, biegnij, wykonuj susy, szybciej.
Nagle wybiegł na polanę, a tam usłyszał drugi głos, łagodniejszy i bardziej nęcący.
Rozwiń skrzydła!
Z biegu Riot przeszedł płynnie w lot. W powietrzu dość szybko znalazł prąd powietrza. Tu usłyszał dezaprobatę jeśli tylko machał skrzydłami.
Pozwól nieść się wiatrowi.
Nim młodzieniec mógł zgłębić więcej tajemnic wizja skończyła się. Wiedział już jednak jak biegać i latać!

~Riot~
– ametyst, opal, onyks, koral
+ Bieg I
+ Lot I

[Wspomnienie Nocy]

Który to już raz? Lepiej nie liczyć. Pełnia powoli był zmęczony, że tyle razy musi latać w tą i wewtę, lecz dopóki Amaurot nie nauczy się walczyć i bronić samiec za nic nie puści go samego. Było to zwyczajnie zbyt daleko do obozu, a kompani bywali zawodni, niestety. Lepiej dmuchać na zimne. Po raz nie wiadomo który wylądował na miejscu tym razem wskazując synowi kolejny kwarc. Pomrukiem zapewnił go, że jeszcze kilka chwil i młody nauczy się używania swoich skrzydeł.

[Płonące Niebo]

Amaurot również był coraz bardziej rozdrażniony ciągłymi wycieczkami. Dlaczego nie mogli tego załatwić za jednym razem? Prychając zniesmaczony wbijał ostre pazurki w grzbiet ojca mocniej niż była konieczność. W ten sposób okazywał swoje niezadowolenie wynikające z przerwanej drzemki, aczkolwiek nauka lotu brzmiała jak coś pożytecznego. Nareszcie. / 4/4 mięsa i 4/4 owoców za Lot 1.

[Opiekun]

Przeźroczysty kwarc leżał spokojnie w piachu dopóki interesant nie zlazł z grzbietu ojca. Dopiero wtedy magia zamigotała delikatnie. Mięso i owoce które wylądowały na ziemi zostały klasycznie "zabrane" przez osobowości znane tylko bogom. Pomarańczowo-błękitny płomień zapalił się w środku kwarcu. Palił się tam chwilę po czym wąskim strumieniem wystrzelił w kierunku pisklęcia. Nie było bólu, jedyne świetlisty pokaz i wizja.
Amaurot znów widział się z zupełnie innych okolicznościach natury. Melodyjny głos zachichotał mu w głowie.
Nie stój tak, biegnij i rozwiń skrzydła.
Wybicie się z ziemi i lot. Wszystko okraszone wskazówkami rozbrzmiewającymi w głowie. Po wylądowaniu bez bardziej skomplikowanych akrobacji powietrznych, wizja skończyła się.

~Amaurot~
– 4/4 mięsa i 4/4 owoców
+ Lot I

[Przyćmiona Łuska]

Czy to smok? Czy to sowa? Nie to Jirina, która postanowiła nadrobić braki w swojej edukacji. Pierwszy kwarc, do którego swoje kroki skierowała Jirina był ten, który ofiarował umiejętność lotu. Jako pisklę, niezbyt dało się latać na pisklęcym puchu, więc teraz już ze stałymi twardymi piórami, potrzebowała się tego nauczyć.
Smocza Sówka przysunęła do wybranego kwarcu swój dar i zaćwierkała zaciekawiona.

// 8/4 mięsa za lot I

[Opiekun]

Nad kwarcem zapalił się drobny pomarańczowo-błękitny płomyk w momencie gdy siadła przed nim Jirina. Wyglądało to tak jakby magia zawarta w kamieniu dokładnie wiedziała czego oczekiwała smoczyca. Nauka się jednak nie rozpoczęła dopóki na ziemię nie zostało rzucone mięso. Niewidzialne duszki zaczęły ciągnąć dary w sobie tylko znane miejsce natomiast sówka została nagrodzona pokazem świateł. Płomyk rozdzielił się na pięć kolejnych ogników które skoczyły lekko w górę i poszybowały ku jej skrzydłom. Nie paliło, nie bolało. Nagle jednak Jirina znalazła się w powietrzu. Wizja rozpoczęła się!
Leciała! Koło niej unosiło się widmo wyjątkowo urodziwego smoka z obręczą w nosie i burzą rudych włosów na łbie. Uśmiechał się zadziornie.
Czujesz prąd powietrza? Daj mu się nieść, będzie ci łatwiej!
Zakrzyknął jej w głowie i odleciał jakby chcąc by go śledziła. Latanie, nurkowanie, lądowanie i wzbijanie się... trochę do przyswojenia było, ale wkrótce Jirina mogła pochwalić się zgrabnym hamowaniem w powietrzu i lądowaniem na łące.
Wizja skończyła się równie szybko jak się zaczęła.

~Jirina~
– 8/4 mięsa
+ Lot I

[Pogoń Brzasku]

Ostatni, kwarc biegu. Było to dosyć zabawne, że dorosła smoczyca przychodziła do jakiejś magicznej wróżki zaklętej w kwarcu (czy czymkolwiek one były), żeby poduczyć się biegać. No ale na naukę nigdy za późno.
Zaoferowała kwarcowi hojne garści babki lancetowatej, trochę owoców i mięsa.
Czy kwarce coś jadły?

// 20x babka lancetowata, 4/4 mięsa, 4/4 owoców za bieg II

[Opiekun]

Czy kwarce jadły… oto jest pytanie!
Co do jednego, Pogoń mogła być pewna: ofiara roślinno-mięsna zniknęła jej dosłownie sprzed nosa, nie pozostawiając żadnych szans do namysłu. W jednej chwili była, w drugiej kwarc już świecił i znów przenosił smoczycę do innej rzeczywistości.
Bieg może i był umiejętnością podstawową, może i większości przychodził naturalnie… ale łowczyni ziemi chciała być więcej niż przeciętna; potrzebowała więc odpowiedniego treningu, który miała zapewnić jej wizja zaserwowana przez kwarc.
Tym razem iluzja przedstawiała gęsty las. Korony drzew ledwie przepuszczały promienie słoneczne, zaś pokrywające ziemie runo kryło pod sobą nierówności i wystające korzenie. Głos w głowie smoczycy nakazał jej zerwać się do biegu i z pomocą wskazówek przeprowadził przez tę wyimaginowaną gęstwinę, jednocześnie zwracając uwagę na kluczowe elementy takie, jak ustawienie łap czy modyfikacja pozycji, w momencie, gdy drzewa rosły odrobinę zbyt blisko siebie. Ziemna musiała naprawdę uważać, żeby się nie potknąć (do czego parokrotnie prawie doszło), ale z każdą chwilą zaczynała czuć się na swoich łapach pewniej, aż w końcu kwarc uznał, że jest już dostatecznie dobra i po tym, jak głos powiedział koniec wizja rozmyła się, a kwarc wyglądał dokładnie tak, jak w momencie, w którym łowczyni przyszła go odwiedzić.

Pogoń Brzasku
– 20x babka lancetowata;
– 4/4 mięsa;
– 4/4 owoców;
+ Bieg II

[Ołtarz Wyniesionych]

Udała się do kwarcu biegu, jako iż musiała nieco popracować jeszcze nad umiejętnościami piastuna, nim opanuje swoją technikę ataku do perfekcji. Niestety, będzie musiała wydać na to niemałą fortunę, ale miała już dość przegrywania pojedynków – nauczy się biegać, po czym uzbiera na atak i wszystkie pojedynki będą należały do niej. Nie, tak naprawdę nie była aż tak pyszna i naiwna, ale z pewnością to pomoże. Postawiła przed sobą zapłatę w postaci dwóch szafirów, bursztynu i cytrynu, po czym po prostu czekała na efekt. Rozważała jeszcze potencjalnie pływanie, ale chyba bardziej przyda jej się bieg... pozostawał lot, to będzie musiała zrobić, ale jeszcze nie teraz.

//bursztyn, cytryn, 2x szafir za Bieg II

[Opiekun]

Bieg, choć był umiejętnością, która przychodziła smokom całkiem naturalnie, wymagał ciągłej pracy, aby go doskonalić i nie każdy potrafił taki trening nadzorować. Kwarc był jednak doskonale przystosowany do tego, żeby to zrobić. Wrota Dziejów nie musiała czekać na nadejście wizji zbyt długo. Ledwie położyła zapłatę, a magia już rozjaśniała kwarc od środka, jeszcze jedno uderzenie serca później, wdzierając się ostatecznie i do jej umysłu. Gdy majak, podczas którego Wrota mentalnie przemierzała biegiem różne tereny, unikając przeszkód i słysząc głos udzielający wskazówek, zniknął, smoczyca mogła dostrzec, że nie było także kamieni szlachetnych, które ze sobą przyniosła.
Wrota Dziejów
+ Bieg II;
– bursztyn, cytryn, 2x szafir.

[Bezmiar Barw]

Zostały mu ostatnie dwa kamyczki, podszedł więc do kolejnego kwarcu, przysiadł spokojnie jakiś kroczek od niego i najpierw przyjrzał. Ciekawe, gdzie schowała się ta cała magia, może siedzi sobie w środku?
– Pokażesz mi jak latać? – zapytał, uśmiechając się delikatnie.

//2x diament za lot I

[Opiekun]

Azhar wiedział już, czego się spodziewać po kwarcach: tak jak w poprzednich wypadkach, tak i tutaj, zaplata zniknęła jakby zagarnięta przez niewidoczną łapę. Kwarc Lotu powoli rozjaśniał się od wewnątrz, aż w końcu jego światło było tak jasne, że zupełnie oślepiło młodego Ognistego, w miejscu wzroku dając mu wizję, w której jakiś obcy smoczy głos zaczynał wyjaśniać mu, w jaki sposób wykorzystać swoje skrzydła do lotu. Trochę trwało, zanim przed ślepiami Azhara znów pojawił się warsztat, tym razem w pełni realny. Smok był jednak gotowy, żeby wykorzystać świeżo zdobytą wiedze w praktyce.
Azhar
– 2x diament;
+ Lot I

[Maros]

Ostatnie wydarzenia pokazaly, że powinien zrobić to już dawno. Przystanął przy kwarcu, wpatrując się w niego przez chwilę, ciekawe czy wpłynęło by to na pewne zdarzenia. Ciężko powiedzieć, zbyt wiele zmiennych miało na to wpływ. Równie dobrze mogła zrobić coś innego i całe bieg zmienił by się, a on nie miał by na to wpływu. Szybko jednak porzucił te rozmyślania, by ułożyć kolejne kamienie jako zapłatę, do tego ślimaki. Chciał lepiej latać.

//Lot II – 2x szmaragd, nefryt, 4/4 ślimaków

[Opiekun]

Nie wiadomo co samiec miał na myśli, dla opiekunów liczyła się jedynie zgodność zapłaty. Z tym nie było problemów, dlatego też kwarc rozbłysł delikatnie, zaś magia tego miejsca zawładnęła umysłem Pokłosia. W tym czasie ktoś pozbierał ślimaki, zabrał kamienie szlachetne.
Podczas lotu należało zwracać uwagę na wiele czynników, porywisty wiatr, czy choćby obfity deszcz potrafiły znacznie utrudnić przebycie nawet najkrótszego dystansu. Utrzymanie równowagi potrafiło być nielada wyzwaniem, gdy w skrzydła parł wiatr, spychał na boki lub ku ziemi. Właśnie to musiał ćwiczyć w wizji, lecąc nad wybrzeżem wystawiony na kaprysy pogody, nieraz popełniał błędy. Sytuacja poprawiła się, gdy całe ciało zaczęło współgrać. Ogon równoważył balans, skrzydła dostosowywały przechył. W końcu udało się wyrównać lot, a przed ślepii na nowo pojawił się kwarc i czekający kompani.

Pokłosie Wyborów
– 2x szmaragd, nefryt, 4/4 owoców
+ Lot II

[Wzburzone Cienie]

Jaki był problem Ciężkiego? Jego problem był taki, iż w życiu od początku do najpewniej końca był zdany wyłącznie na siebie. Nie czuł wsparcia stada, które ledwie wiedziało o jego istnieniu i nie czuł wsparcia rodziny, która była ponoć tak wielka. Zawsze radził sobie sam. Dlatego też niektóre rzeczy zajmowały mu więcej czasu. Nie był w czepku urodzony i nie robił pod siebie kamieniami; każdy musiał zdobywać sam, często z wielkim trudem.
Pragnął być lepszym lotnikiem. Z pochmurną miną i również ponurymi myślami położył zapłatę przed odpowiednimi kwarcami. Czekał.

2x cytryn, topaz, jaspis za Lot II

[Opiekun]

Po położeniu kamieni przed kryształem, każdy z nich rozpłynął się w powietrzu, a sam kwart zalśnił delikatnym blaskiem. Umysł Wzburzonych Cieni odpłynął w głęboką medytację, w której nieznajomy smoczy głos tłumaczył mu różnorakie techniki latania. Bowiem, jak każda umiejętność, by umieć ją lepiej, trzeba było nabrać większej wprawy i doskonalić technikę, z jaką się ją wykonywało. Tym razem było to odpowiednie wykorzystywanie prądów powietrznych, nauka kilku przydatnych akrobacji, jak i nawigacji w locie przy pogorszonych warunkach widoczności. Gdy nauka dobiegła końca, Cienie mógł otworzyć ślepia, a w jego łbie jeszcze przez jakiś czas wybrzmiewało echo głosu nauczyciela.

Wzburzone Cienie
– 2x cytryn, topaz, jaspis
+ Lot II