Kwarce Ataku i Obrony

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kwarce reagowały na zapłatę niczym głodny wilk na świeży, parujący płat mięsa – szybko, bez pytań i skutecznie. Smoki mogły jedynie domniemać, czy była to kwestia jakiejkolwiek uosobienia, czy bez zarzutu nałożonej woli samych Bogów. Kto wie, może syn jednego z nich miał na ten temat coś więcej do powiedzenia?
Kwarc Ataku rozbłysnął jeszcze na sam stukot pazurów Dziedzictwa, jakby już czuł, że to on będzie dziś wybrany. Przez pewną chwilę być może miał wątpliwości w kwestii wieku Wojny, jednak konstrukty nie potrzebowały oczu, by widzieć czyjąś gotowość.
Dwie trójki kamieni rozpłynęły się więc w powietrzu, a po kilku oddechach światłość mistrzostwa ataku dotarła do najdalszych kącików umysłu samca, szepcząc mu sekrety walki i wbijania pazurów wszędzie tam, gdzie wrogów bolało najbardziej.

Dziedzictwo Wojny:
– 3x bursztyn, 3x agat
+ Atak III

[Posępny Czerep]

Nie spodziewała się, że tu dotrze, a przynajmniej nie, że skieruje się do właśnie tego Kwarcu. Jej trzy łapy ominęły bowiem z lekkim ukłonem ten konstrukt, który odpowiadał Obronie, a skierowały ją wprost przed oblicze Kawarcu Ataku. O obronie wiedziała już naprawdę, naprawdę wiele. Czy nie myliły ją słuchy, że to właśnie głos jej mistrza, Spękanego Kamienia, słychać było, kiedy płaciło się tu za naukę mistrzostwa? Miała cichą nadzieję, że i w tym wypadku usłyszy głos staruszka. Przy okazji jej myśl tknęło wspomnienie, kiedy jako młódka oburzała się, że stary smok tworzy dalej potomstwo, które wkrótce pozbawione będzie wsparcia... Spojrzała na swoja starą łapę, o skórze nieco wiszącej na przedramionach, północnym odpowiedniku znamienia starości. Ona nie zamierzała porzucić swoich dzieci tak prędko. Nie, dopóki nie będzie pewna, że są bezpieczne i dość duże, by same się bronić.
Do tego czasu... Do tego czasu potrzebowała wiedzieć jak skuteczniej patroszyć swoich wrogów.
Wyjęła z torby dwa akwamaryny i granat. Zaraz później wychyliła się tak, by wygodnie wyjąć z torby starannie poporcjowane i częściowo oczyszczone ze skóry płaty... Smoczego mięsa.
– Ona zaczęła, po za tym nie była z Wolnych. – Wytłumaczyła się nieco niepewna, czy zaraz nie spadnie na nią jakaś boska kara. Wzruszyła jednak barkami. Wiedziała, że nie zrobiła nic złego i jej sumienie było całkiem czyste.

// 2x akwamaryn, granat i 4/4 smoczego mięsa za Atak II

[Opiekun]

Jeśli Kwarce zdziwił rodzaj zapłaty – nie okazały, lub nie miały jak tego okazać. Obudzony blask Ataku był zwyczajny, może wręcz nieco drapieżny. Nic jednak po za tym. Zamigotał na powitanie naprawdę starej smoczycy, po czym zabrał te kilka kamieni i górę smoczego mięsa, znikając je w maleńkim kłębku gwiezdnego pyłu. Chwilę potem w umysł Starszej wtoczył się potężny głos wieloksięzycowego Przywódcy Cienia i Plagi, który choć nie miał na myśli żadnej skomplikowanej strategii, mógł mieć pewność, że jego doświadczeniu mało które się równa. Od Ognistej zależało, co wyciągnie z jego słów.

Posępny Czerep
– 2x akwamaryn, granat i 4/4 smoczego mięsa
+ Atak II

[Prostota Czerwi]

Szarlotka przyprowadziła do świątyni swojego kompana. Wielbłąd rozglądał się z pewną ciekawością po wnętrzu, po czym posłusznie stanął przed kwarcami.
Prostota położyła szmaragd na jednym z kamieni, a na drugim ułożyła tygrysie oko. Następnie odsunęła się na bezpieczną odległość, by dać magicznym mocom sygnał, że to nie o nią dzisiaj chodzi.
Oby Umngane po tym potrafił sobie lepiej radzić na polowaniu, bo nie miała już siły na wieczne ratowanie kompana przed drapieżnymi ptakami.

// bursztyn, szmaragd za Atak I, Obrona I dla kompana Umngane

[Opiekun]

Kwarce dość długo nie odpowiadały, jakby nic nie wybudziło je ze snu. Można by posądzić Łowczynię o nadto cichy krok, lecz czy można by o to posądzić wielbłąda?
W końcu jednak zabłysł, dopiero gdy Prostota wycofała się, robiąc miejsce swojemu kompanowi. Zapłata zniknęła natychmiastowo, a wiedza wpłynęła w umysł stworzenia. Ciekawe było w sumie, jak atakowały wielbłądy? Kwarc nigdy nie spotkał takiego zwierzęcia i chwilę zajęło mu podsuniecie mu odpowiednich rozwiązań. Powstrzymał się na szczęście przed zasugerowaniem używania garbów jako żywych osłon. Nie był pewien, do czego służyły!

Prostota Czerwieni
– bursztyn, szmaragd

Umngane, kompan Prostoty
+ Atak I, Obrona I

// Wybrałem Ci bursztyn zamiast tygrysiego oka (napisałaś różne w fabu i na dole), bo uznałem ten zapis za istotniejszy, ale w razie czego napisz mi pw, to szybko zmienię :)
Przepraszam też za opóźnienie

[Ołtarz Wyniesionych]

Jakiś czas po Szarlotce, przy kwarcu ataku i obrony zjawiła się Veir. Cel był prosty – udoskonalenie swoich umiejętności ataku. Przed przybyciem do Wolnych, prowadziła bardzo wojowniczy tryb życia, tak w połączeniu z tym Piastuńskim. Przez dłuższy czas poznane wcześniej umiejętności wystarczały, ale ostatnimi księżycami Hogifellijka czuła, że czegoś jej brakowało. Czego miała jednak całe zapasy? Kamieni szlachetnych i owoców. Cztery sztuki jednego, bądź drugiego, wystarczały, by przelać bogactwo na wiedzę. Veir mniej więcej sobie wszystko zaplanowała, część trzeba było wydać na wspólną wyprawę Plagi, resztę na podatek, a część owoców musiała zostawić, by zasadzić z nich sad w miejscu Wierzbowego Boru. Wszystko było zatem postanowione – Wyniesiona postawiła przed kwarcem zapłatę, w tym wypadku cztery kamienienie szlachetne: akwamaryn, rubin, tygrysie oko i bursztyn. Dopiero po chwili zauważyła, czyim imieniem podpisany był kwarc.
– To zaszczyt, Założycielu Plagi. – Pokłoniła się delikatnie, chociaż nie miała tutaj do czynienia z Uśmiechem Szydercy. Jeżeli ktoś miał uczyć ją ataku, to nie było godniejszego nauczyciela, niż pamięć zapisana w tych kwarcu... no może nie licząc smoka, który owe informacje tutaj zostawił, ale ten pogrążony był we śnie.

//akwamaryn, rubin, tygrysie oko i bursztyn za Atak 2 dla Veir

[Opiekun]

Zaiście był to zaszczyt, a przynajmniej coś na kształt dumny mogli czuć Plagijczycy. Czy większy czuli ci, którym było dane poznać wielkiego wojownika za czasów jego świetności, czy też tacy, którym jedynie opowiadano o nim do gasnącego płomienia Złotej Twarzy, ledwo wpadającego juz do głębi legowiska?
Założyciel nie tylko Plagi, ale i ojciec Cienia – po ledwie chwili oczekiwania przemówił wewnątrz głowy Piastunki. Instruował ją swoim pewnym własnych słów głosem, prowadząc ją, by była szponem Plagi. Kamienie zniknęły – ciężko powiedzieć kiedy, zaś lekcja trwała w najlepsze.

Wrota Dziejów
– akwamaryn, rubin, tygrysie oko, bursztyn
+ Atak II

[Popiół Poległych]

Ach, coś co może mu w przyszłości uratować życie. Atak i Oborna, może mocarzem nie był, ale czasem warto znać podstawy ataku i obrony fizycznej. Malec położył cztery kamienie przed kwarcem – Em, smacznego – powiedział, aby nie wyjść na gbura. Nie bardzo wiedział co te kwarce robią z kamieniami, ale jakoś go to nie interesowało. Zapłata to zapłata.

//Atak I i Obrona I – nefryt, akwamaryn, 2x malachit,

[Opiekun]

Nie było co rozwodzić się na opłatą bo tej smoki nigdy już na oczy nie widziały. Może kiedyś jakiś natręt zdecyduje się odszukać te wszystkie kamienie szlachetne, ale czy był sens?
W każdym razie młodzik podszedł od kwarcu który lekko roziskrzył się złotem i czerwienią. Światło było tym intensywniejsze im dalej odsuwały się od smoka kamienie szlachetne. Kiedy bowiem zapłata wylądowała na ziemi, zaczęła odsuwać się zarówno od kwarcu jak i młodzika.
Nagle żółto-szkarłatne macki światła wystrzeliły z minerału i uderzyły w samczyka. Chciał czy nie chciał nie mógł się ruszać i opadł na ziemię, na swój lewy bok. Zemdlał.
Oto jak brutalna, a zarazem finezyjna wiedza zaczęła wnikać w ciało malucha. Mięśnie spinały się kiedy dwa potężne głosy omawiały zasady walki.
Uderz, chroń oczy, wstań, przewróć, rozerwij, poderżnij, spal, oślep.
Zapach krwi i palonego futra poniósł się po warsztacie. Popiół musiał długo walczyć – w swojej głowie. Musiał wywalczyć sobie drogę do świadomości. Przeżycie było niezwykle intensywne, bolesne, wyżynające podstawy pod czaszką pisklęcia. Czy może już adepta?
Świetlistych macek nie było, nie było też krwi, ani ognia.
Tylko bardzo obolałe mięśnie i podstawowa wiedza.

~Popiół~
– nefryt, akwamaryn, 2x malachit
+ Atak I
+ Obrona I

[Aria Ciszy]

Aria przybyła w miejsce do którego nie chciała się nigdy udawać.. kwarce walki. Jednak po ostatnich wydarzeniach w stadzie? Może będzie musiała się bronić lub atakować, gdy znów te jełopy skoczą sobie do gardeł? A wiadomo, najlepszą defensywą jest ofensywa. Podeszła do kwarcu ataku. Wzięła głęboki oddech, po czym położyła dary na jego powierzchni.
– Witaj kamyku, chce.. lepiej walczyć, aby stanąć w obronie najbliższych w razie czego. Nie mogę polegać na mojej maddarze, która mnie zawodzi ostatnio, więc pozostała bezpośrednia konfrontacja.. Pomóż mi, proszę. – zaćwierkała smuto. Nie sądziła, że kiedykolwiek dojdzie do tego, ale tak, stała tu, zmuszona do podjęcia pewnych kroków.

/Atak II – koral, bursztyn, ametyst, tygrysie oko

[Jad Grzechotnika]

Został poinformowany też o tym miejscu gdzie dziwna moc może poprawic jego umiejętności. Ułożył trzy kamienie oraz mieso przed sobą po czym spojrzał na kamień. Powinien coś powiedzieć? Wciąż jeszcze nie znał języka tych stad, ale znał jedno słowo. ktore może mu teraz pomóc.
-Atak
Powiedział spokojnie, dokładnie wymawiając końcówkę tego słowa. I co..to już? Co teraz?

//4/4 mięsa oraz perła, koral, onyks na Atak II

[Opiekun]

Inne stada mogłyby brać przykład z Wodnych Uzdrowicielek! Były grzeczne i uprzejme dla Kwarców, znały siłę uprzejmości. A nie jak tacy Ogniści, co tylko ledwie słowem rzucili. Też coś!
Niemniej Kwarc zaświecił dla obojga smoków. Nie był wybredny pod względem klientów.
Zarówno Aria Ciszy jak i Turkusowy Kolec znaleźli się w miejscu, które przypominało skalną arenę. Uzdrowicielka wyczuwała za sobą niewielkie kształty, przypominające pisklęta. Nacierały na nie wściekłe rysie i żbiki. Nie pozostawało jej nic innego, jak próbować obronić bezbronnych.
Na samca czekał pegaz. Wisiał w powietrzu, co zmusiło Turkusowego do wzniesienia się. Nie mógł walczyć, narażony z góry na ataki. Poza tym, jako wywernowaty, w powietrzu był o wiele zgrabniejszy.
Cięcie pazurami, miażdżenie szczękami, wypuszczanie strumieni lodu i ognia wydawało się nie mieć końca. Oba smoki zadawały cios za ciosem, a przeciwnicy wydawali się nie odpuszczać, tylko tracić więcej krwi. W końcu jednak nadszedł moment zwycięstwa. Ciała napastników zamarły.
A Ognik i Wodna otworzyli ślepia, znów siedząc przed Kwarcem. Ich zapłata zniknęła, a nowe umiejętności nie zniknęły – o czym dobitnie świadczyły przyśpieszone oddechy i ciągnięcie mięśni.

//Aria Ciszy:
– koral, bursztyn, ametyst, tygrysie oko
Raport z Ataku II.

Turkusowy Kolec:
– 4/4 mięsa, perła, koral, onyks
Raport z Ataku II.

[Jad Grzechotnika]

Ognisty nie znał innych słów. Dopiero uczył się smoczego języka. Ale co kwarc może o tym wiedzieć? Jak odszedł ... nie było go tylko przez jakieś kilka wschodów. Bo wrócił z czterema kamieniami. Spojrzał się na kwarc i położył na ziemi kamyczki. Odchrząknął troche niepewnie i wydukał.
-O...O..Obro..na.
Ciężkie jest życie. Ale miał nadzieję że jakaś dziwna moc nie wyrzuci go stąd. Ostatnio się udało.

//2x bursztyn, 2x agat na Obronę II

[Opiekun]

Samczyk nie musiał się martwić tym jak zareaguje na niego kwarc. To końcu tylko kamień leżący na piasku i spełniający jedyna funkcję do jakiej został stworzony. Wysypane na ziemię kamienie dość szybko zostały zabrane. Czerwone, świetliste macki uniosły się ku górze i opadły nagle na ziemię. Wijąc się złapały jakby Kolca za łapy i... zaczęła się wizja.
Samczyk stał na piasku areny. Na niego biegła właśnie rozpędzona mantykora.
Sprawdźmy teraz jak powstrzymasz jej natarcie.
Odezwał się głos w jego głowie. Niestety Turkusowy Kolec nie mógł uskoczyć. Zmroziło mu łapy? Ciężko rzec bo mógł nimi ruszać. Może unik nie wchodził w grę?
Musiał więc zaczekać aż zwierz do niego podbiegnie i... złapać go łapami za futrzasty łeb i po prostu przewrócić szarpnięciem na bok? To mogło wyjść... i wyszło!
Tak!
Gromki głos w głowie zawtórował i już inni przeciwnicy biegli na samczyka. Znów musiał przewracać, uderzać łapą, ogonem, zbijać z toru... po całym dniu nauka była skończona. W realnym świecie minęła jednak tylko chwila.

~Turkusowy Kolec~
– 2x bursztyn, 2x agat
+ Obrona II

[Czarci Pomiot]

Co za bzdura. Naprawdę musiała tu przychodzić? Ona? Wielka Pomiot? Wyglądało jednak na to, że nawet całkiem wprawny wojownik, przynajmniej jak na jej standardy, czasem musiał poszukać pomocy u magicznych… Hmmm, mocy? Może i nie łamała sobie łap w pojedynkach, przy pierwszej próbie zablokowania ciosu od swojego przeciwnika, ale też nie było najlepiej. No bo taka stara, a nadal uderzała jak świeżynka! Tak więc wkroczyła na tereny Świątyni, plując na swój los i na własną biedę, bo przecież towary luksusowe na drzewach nie rosły, i udała się do miejsca, w którym przebywały te magiczne kamyki. Rozstawiła przed jednym z nich swoje całe bogactwo, po czym wpiła w niego swój wzrok. Ona swoje zrobiła, teraz jego kolej.

//heliodor, szmaragd, bursztyn, akwamaryn, granat, turkus na Atak III

[Opiekun]

Warsztat był wręcz nudny dopóki samica nie wyłożyła na ziemię odpowiedniej ilości kamieni za naukę. Te zaczęły powoli przesuwać się po ziemi pod ściany warsztatu. Czy to jednak było najważniejsze? Raczej nie, bo oto z kwarcu zaczęły wyrastać świetliste złote macki. Poruszały się powoli aż nie wystrzeliły w kierunku Czarciej. Nie poczuła bólu, macki światła owinęły się wokół jej łap i szyi, kiedy pomyślała jak dziwne bądź głupie to było zjawisko – rozpoczęła się wizja!
Stała nie w warsztacie, a na arenie. Naprzeciw niej unosił się cień demona.
Zabij go. Ostrzegam, że za bezpieczne ciosy będę musiał podnieść zad i pokazać ci jak to się robi.
Odezwał się głęboki, niski głos w jej głowie. Zostało jej więc atakowanie stwora. Kiedy wykonywała ugryzienia w łapy czy ogon, głos w głowie wzdychał zirytowany. Przechodząc do ciosów śmiertelnych wykonywanych szponami, ogonem, rogami, oddechem, szczękami... głos zdawał się, mruczeć? Ciężko było to określić, ale był zadowolony.
Czarcia ćwiczyła długo dopóki wizja po prostu się nie rozwiała. W rzeczywistości minęła tylko chwila, ale czuła, że była zdecydowanie na wyżynach swoich umiejętności.

Czarci Pomiot
+ Atak III
– heliodor, szmaragd, bursztyn, akwamaryn, granat, turkus

[Granica Wybuchu]

Zjawiła się po zmroku, wraz z nową zapłatą. Interesujące, że Ogień sam zapłaci za...cóż. Granica położyła stertę kamyczków które były dla niej bez wartości, ale tutaj zdawały się być walutą obiegową. Przyglądała się kwarcowi w ciszy. Co zobaczy? Ostatnio były to niezbyt przyjemne dla jej głowy doznania.


// malachit, 3x perła, onyks, agat za atak 3, mam pojetnego ucznia

[Opiekun]

Może i smoczycy nie zależało na drogocennych kamieniach, ale w warsztacie był ktoś kto je bardzo lubił. Niewidzialne duszki rzuciły się na skarby i zaczęły je sobie wyrywać z nibyłapek. Przeźroczysta bitwa trwała w najlepsze kiedy to kwarc rozjaśniał złotym światłem. Spora macka uniosła się w powietrze, potem druga i trzecia. Wszystkie trzy wystrzeliły w kierunku Granicy Wybuchu i złapały ją bezboleśnie za gardło i przednie łapy.
W samej już wizji wojowniczka stała na równinie. Złote kłosa uginały się od wiatru, żurawie leciały za wschód, a słońce powoli chyliło się ku zachodowi. Głos jaki zabrzmiał w jej głowie był dla niej zrozumiały.
Czuję, że jesteś gotowa więc nie przeciągajmy tego. Daj z siebie wszystko i przynieś mi hmm... dwie głowy roślinożercy, jedno serce drapieżnika, żebro humanoida. Wszystko to znajdziesz w tej wysokiej trawie. Idź przed siebie. Ah, prawie był zapomniał. Żadnych obron.
Głos zachichotał na koniec i rozpłynął się.
Granica kluczyła po równinie trafiając tylko na łowców smoków. Miała więc już więcej żeber niż było jej potrzebne. Zadanie to jednak zadanie. Za każdym razem gdy miała już to w zadzie dostawała gromem z nieba właśnie w rzeczony zadek.
Po całej nocy walk i przelewania krwi na różne sposoby zdobyła to co miała.
Wizja w rzeczywistości trwała oczywiście tylko uderzenie serca.

Granica Wybuchu
– malachit, 3x perła, onyks, agat
+ Atak III
Pojętny uczeń

[Pogoń Brzasku]

Pogoń przybyła do warsztatu, mając zamiar zrobić największe zakupy swojego życia.
Pierwszym przystankiem był kwarc ataku, przed którym Łowczyni położyła ogromną wręcz porcję mięsa, i trzy kamienie szlachetne. Przesunęła zapłatę w stronę kwarca i... siedziała sobie tak, niepewna co zaraz miała ujrzeć, czy poczuć.

// 12/4 mięsa, 2x agat, akwamaryn za atak III

[Opiekun]

Smoczyca ziemi siedziała przed kwarcem tak długo, że zdawałoby się, że stracił on moc. Kiedy zaczęła przysypiać, a może w ogóle zasnęła, kwarc rozświetlił się wszystkimi kolorami tęczy. Pogoń Brzasku ich jednak nie widziała: w swoim umyśle, była już w innym miejscu, gdyż, nawet przez sen, kwarc podzielił się z nią wizją, w której nieznany smoczycy głos przeprowadził ją przez szereg różnych ćwiczeń fizycznych.
Po przebudzeniu, gdy już wróciła na jawę, łowczyni doskonale pamiętała złożone techniki, o których nigdy wcześniej nie miała pojęcia; wiedziała też, w jaki sposób dobrać odpowiedni manewr, żeby znaleźć słaby punkt swojego przeciwnika… łeb mógł pulsować od nadmiaru informacji, lecz największe zaskoczenie Pogoń miała przeżyć dopiero w momencie, w którym podniosła się ze swojego miejsca przed kwarcem: jej ciało było dziwnie ociężałe, zupełnie tak, jakby trening, który dopiero co odbyła w swojej głowie, naprawdę miał miejsce.

Pogoń Brzasku
– 12/4 mięsa;
– 2x agat;
– akwamaryn
+ Atak III

[Szczerozłota]

Znów przybyła do kwarców, aby nieco się podszkolić. Ostatnio wszystkie smoki były zajęte, nawet jej było śpieszno. Podbiegła do kryształów i ułożyła pozywienie i kamienie przed nauczycielami.
– Chciałabym lepiej walczyć i się bronić, proszę, pomóżcie mi – poprosiła grzecznie i przysunęła bliżej im zapłatę, czekając na reakcje kamieni.


|1x akwamaryn, 1x rubin, 1x tygrysie oko, 1x diament Atak II |