Buczyna

[Horyzont Świata]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Inny musiałby mieć naprawdę porządny powód, żeby znowu się wściec tak samo jak na Beriego. A wtedy powód był bardzo konretny, co powtarzał sobie nie raz kiedy wpadł wtedy w tamtą furię. Dalej też pamiętał jak przez przypadek popchnął za mocno Mętnego, zaś ten wpadł na coś co sam budował i to zniszczył. Ciągle czuł się głupio jak tylko o tym sobie przypomniał
– Rozumiem...
Odpowiedział krótko na jego odpowiedź, kiedy zapytał o to czy powiedział o tych faktach innym smokom. W sumie on też wahałby się, gdyby był na miejscu Mętnego, żeby komuś powiedzieć. A już szczególnie w Ziemi. Zaraz... jak to "próbowaliśmy".... Oczy Tweeda zrobiły się jakby większe, z zaskoczenia, chociaż mógł się tego spodziewać. Ohh... Dobra, co on by zrobił w tej sytuacji, gdyby mrok zeżarł mu jedno z dzieci albo Urzarę? Odpowiedź była prosta – chciałby zemsty, srogiej zemsty, do której dążyłby za wszelką cenę. I nie wystarczyłoby mu zapewnienie, że to już się nie powtórzy
– Oh Mętny...
Wydusił tylko z siebie, po czym zwiesił niego głowę i spojrzał na swoje pazury. Białe, zdrachane na powierzchni, pazury. Tweed zamyślił się, bo szczerze nie wiedział co o tym sądzić
– Skoro jest na naszych terenach, na dodatek trzyma z tobą kontakt to skąd pobiera maddarę, co?
Zapytał w końcu, nie chcąc aby nastała niezręczna, dłużąca się cisza między nimi. Porozglądał się po chwili dookoła, uważnie, chcąc się upewnić iż nikogo tutaj nie ma poza nimi dwoje. Jeszcze by tego brakowało...
– Zastanawiałeś się kiedyś dlaczego to robisz? I ja się pytam tak z CZystej ciekawości...

[Błysk Przeszłości]

Spodziewał się dostrzec zaskoczenie u Mistrza po nie aż tak dyskretnym wprowadzeniu liczby mnogiej w swej wypowiedzi. Szczerze przygotowywał się na coś gorszego, więc miłym zaskoczeniem był brak agresji ze strony Tezy. Choć może to kwestia tego, że wszystko w sobie kotłował? Uhh... czas pokaże.
Cóż, chyba zamiast złości, z Tweeda wypełzł zawód. A przynajmniej tak to odebrał Zamącony. Cóż, przynajmniej nic to nowego. Przyzwyczaił się już sprawiać wszystkim wokół zawód.
Nie odrywał wzroku od pysku Świata, nawet gdy ten spoglądał się czy to na swoje pazury, czy w inne miejsce. Na pytanie odpowiedział jeszcze bardziej nieśmielej, nieco nerwowo wciskając pazury swoich wszystkich posiadanych łap (czyli jeszcze trzech) nieco głębiej w ziemię.
– Umm... z... znikąd... Ma mały... post. – przełknął ślinę i lekko podkulił swoje uszy.
Gdy Tweed się rozglądał, Błysk intuicyjnie zrobił to samo. A może jednak w trójkolorowym smoku kotłowały się jakieś nerwy, a teraz tylko sprawdzał czy jak zabije Zamąconego to nikt nie będzie widział? Cóż, jeśli uzna, że tak będzie najlepiej, to... trudno. Najwyżej jego serce i wiara w to, że Mistrz go jednak rozumie, zostaną w nim złamane po raz ostatni.
– Tak, zastanawiałem się. Robię to, bo widzę, że jest przez wszystkich z góry sądzony za zrobienie czegoś, nad czym sam nie miał kontroli, i nie zasługuje na bycie traktowanym w taki sposób. Tak, jak Szkwał osądzał mnie za śmierć rodziny. Mrok teraz chce po prostu... żyć. Tak, jak ty i jak ja. To naprawdę miła kreatura. Ja tylko... ja tylko chciałem mu pomóc, bo wierzę, że robiąc to, pomogę również i innym. I nie będzie już niepotrzebnych ofiar. A ja będę mieć przyjaciela, który mnie chciał rozumieć i rozumiał od pierwszego spotkania... – odpowiedział już nieco pewniej, nie licząc ostatniego zdania. Ów ono raczej brzmiało bardziej jak wypowiedzenie swoich myśli na głos, tylel że strasznie cichy głos.

[Horyzont Świata]

Po słowach Zamąconego nastała cisza, która była aż przenikająca. Towarzyszył im tylko szum lasu, cichy śpiew ptaków i ciepłe słońce. Próbował sobie jakoś to wszystko poukładać w głowie, słowa ucznia trafiły do niego i przekonały. W pełni rozumiał i akceptował powód dlaczego pomaga czemuś obcemu, skoro poznał ten cały "mrok" i nie był to tylko twór do zabijania smoków
– Rozumiem cię Mętny, na serio cię rozumiem i dlaCZego to robisz. A może chciałbyś wyruszyć ze mną i z moją partnerką na wyprawę poza granice stad? Tak jak dawniej, jak wtedy z twoim przyrodnim bratem?
Powiedział w końcu do samca, kładąc łapę na jego barku. Nie chciał tego po prostu od tak powiedzieć, więc pomyślał, że taki gest jakoś "pomoże" w przekonaniu smoka, że tak jest. Jedyne czego nie rozumiał to dlaczego mrok nie chce opuścić tego miejsca, skoro zagrażają mu inne smoki. Niby odpowiedź była ale ... ale czy to był wystarczający powód?

[Błysk Przeszłości]

Nie przerywał tej ciszy, która dzieliła odpowiedź jego i Tweeda. Wpatrywał się tylko z nikłą nadzieją w ślepia trójkolorowego, a gdy usłyszał jego odpowiedź... kamień lekko zsunął mu się z serca. A już całkowicie spadł, gdy smok położył łapę na jego ramieniu bez wbijania w nań pazurów, czy chyba jakichkolwiek złych zamiarów.
– Dziękuję, Mistrzu. – rzekł cicho, wzdychając spokojnie.
Gdyby miał wszystkie łapy, odwzajemniłby gest mistrza. Musiał więc posilić się na nieco inne metody. Dlatego też podszedł jeszcze o krok bliżej do wyższego Tezy i otarł się bokiem swojej szyi o tę należącą do niego. Dość czule. Nawet... łagodnie się uśmiechnął.
Nie chciał jednak trzymać Tezy przy sobie w uścisku zbyt długo, bo... chyba tak po prostu nie wypada. Chociaż z drugiej strony... Zobaczymy. Dopóki mistrz nie drgnie do tyłu, Błysk będzie trzymał swoją szyję lekko owiniętą wokół boku szyi Tezy.
– Że... ja z wami? – powiedział, jakby nie był do końca pewien tego, że samiec mu właśnie to sugerował – Jeśli to nie problem, bardzo chętnie. Miło będzie też poznać twoją... partnerkę. – rzekł i miał nadzieję, że będzie to miła smoczyca. Chociaż kogoż innego mógłby się spodziewać po drugiej połówce swojego mistrza?

[Horyzont Świata]

Ciekawiło go trochę gdzie się podziała łapa Mętnego, oczywiście pewnie w walce ją stracił ale nie chciał o to pytać. Czasami po prostu wiedział, że nie powinien i tyle. Widząc jak ten się przybliża już wiedział co nastąpi, więc za wczasu się przygotował. Dzieki temu wyszedł ten gest bardziej naturalnie, nie był tak spięty chociaż wciąż gdzieś w głowie czuł się nieswojo w takich momentach. W końcu drgnął dając, po dłuższej chwili sygnał, że już chce przerwać ten gest czułości
– No dobrze, to jakoś ustalimy kiedy wyruszamy. A ja już muszę iść, zaCZynam być głodny więc wybiorę się na polowanie...no i Se'ze trochę mnie dręCZy swoimi marudzeniami, że mamy za mało błyskotek w skarbcu
Powiedział do Mętnego, spoglądając na żywiołaczkę, która pojawiła się za nimi. A może pójdzie z nimi na wyprawę? Cóż, póki co on wstał, skinął jeszcze raz przyjaźnie w stronę swojego ucznia, po czym oddalił się w stronę terenów swojego stada.

//zt.

[Błysk Przeszłości]

Uprzejmie przerwał swój gest, gdy tylko Mistrz dał mu znać mową ciała, że już wystarczy. Podtrzymując swój mały, ale obecny uśmiech skinął mu łbem na znak zrozumienia i w sumie też pożegnania.
– Owocnych łowów. – rzekł jeszcze krótko po Tweedzie i jeszcze przez chwilę go obserwował nim ten odleciał w swoją stronę. Westchnął następnie znów jakby z ulgą i po prostu udał się do swojego domu.
//zt

[Pamięć Barw]

Klasycznie chodziła gdzie mogła i gdzie ją poniesie. Przeszła się nawet na tereny wspólne, zachodząc na nie od strony Dzikiej Puszczy. Przechodząc między drzewami uciekała wszędzie wzrokiem, by nie zanudzić się patrzeniem wciąż i wciąż pod łapy i widzieć gdzie się udaje. Omijała właśnie pokaźne choć młode w stosunku do reszty lasu buczyny. W pewnej części spaceru chciała z wędrować wzrokiem na runo by odszukać być może owoców buczyny. Tym sposobem dostrzegła znanego, chociaż nie zbyt osobiście, smoka.
– Dzieńdoberek Strażniku! – Przywitała mijanego proroka i w sumie skończyło by się, jak chyba zwykle kiedy zdążyło się jej doń odezwać, na samym przywitaniu. Ale tym razem dopadł jej do głowy temat, któremu zdecydowała się ponownie odezwać do samca. Wstrzymała więc chodu i obruciła pysk do niego.
– Byłeś wojownikiem, prawda? – Bardziej stwierdziła niżeli zapytała, jednak w jej wypowiedzi było wyczuwane wąchanie charakterystyczne dla pytania. Noboż nie była pewna. Brat jej jakby nie patrzeć zabiegał go o mistrza, więc raczej dobył tytułu wojownika skoro i bracki na niego szedł, ale zawsze pozostaje ta niepewność. – Bywałeś w sile czy zręczności? – dopytała by gdyby odpowiedział twierdząco bądź się zainteresował.

[Strażnik]

Ostatnimi czasy Strażnik nie miał wcale wiele do roboty, bowiem po przeczytaniu kronik i kilkukrotnym odwiedzeniu przedsionka świątyni jakoś... nie miał na siebie pomysłu. Choć zazwyczaj chciał być gdzieś potrzebny albo zauważony, zazwyczaj kosztem komfortu własnego i innych smoków, parę księżyców wstecz zdołało skutecznie osłabić jego ducha. Wiedział, że jest to tymczasowe, bo doświadczał podobnego załamania już wcześniej, choć niepokoiło go jak długo ciągnęła się już ta bezproduktywność. Może to instynkt nawoływał iż naturalnie nadszedł jego czas aby umrzeć.
Z zamyślenia wyrwało go pogodne przywitanie Ziemistej, która początkowo wyminęła go na tyle szybko, że nie zdążył nawet skinąć jej łbem. Gdy jednak ponownie zwróciła się do niego, był już w pełni skupiony, patrząc na nią obojętnie, ale przytomnie. Nie wydawał się przygnębiony, ale z tego co widziała dotychczas, jego pysk nigdy nie przybierał pozytywnego wyrazu.
– Każda strategia wymaga zwinności i siły, więc jeżeli szukasz doświadczonego nauczyciela nie powinnaś oczekiwać, że będzie związany wyłącznie z twoją specjalizacją – Nie mógł mieć pewności, że chodziło jej o mentorstwo, ale smoki raczej rzadko zaczepiały go pytając o poprzednią rangę, więc postanowił zaryzykować. Walka treningowa byłaby przynajmniej jakąś odmianą.
– Jak oceniasz swój kontakt z ojcem? – dopytał bezceremonialnie, poprawiając sztywną, prezentacyjną postawę. Brzmiał jakby miał wszelkie prawa do pozyskania od niej tej informacji, zwłaszcza że wtrącił się z nim zaraz po swoim poprzednim spostrzeżeniu.

[Pamięć Barw]

Stanęła na przeciw Straznika z zadowoleniem stwierdzając, że zwróciła jego uwagę na siebie. Przyzwyczaiła się już do częściej spotykanego wyrazu bez emocji, lecz trochę dokuczył jej on w tym momencie. Jednak bardziej zachowała uwagę na odpowiedzi Strażnika. I w sumie nie była bezsensowna oraz całkiem jej znana jeśli chodzi o pierwsze wyrażenie. Zaś nie oczekiwała nauczyciela tej samej specjalizacji, tylko, żeby może podpowiedział cokolwiek. Poprostu szuka nowych możliwości, schematów co mogłaby wykorzystać, rozwiązać po swojemu.
Przytaknęła więc w zamyśle będąc na odpowiedź proroka. By zaraz jednak wyjść z rozmyślań i skierować znów spojrzenie krwisto błękitnych ślepi na drzewnego. Ciekawiła się celu pytania jej o ojcowskie relacje, ale zanim dopytała się o to – zdarzyła odpowiedzieć.
– Myślę, że jest całkiem w porządku. A o co chodzi? – rzekła nie odrywając ślepi od Strażnika.

[Strażnik]

"Całkiem w porządku" jakoś go nie zadawalało, podejrzewał wręcz, że jest to asekuracyjne stwierdzenie, co tym bardziej przyciągnęło jego uwagę. Nie zmrużył ślepi podejrzliwie, wbrew temu co czuł i jedynie kontynuował spokojną analizę jej postaci.
Nie zamierzał rozpowiadać poufnych informacji, jeżeli jego wiedzę można by za takową uznać, ale z pewnością Pogodnej należało się słowo wyjaśnienia.
– Kilkanaście księżyców temu Sennah ofiarowała twojemu ojcu jedną z moich łusek, jako symbol współpracy. Nie nazwałbym tego wybitnie wiążącym, przynajmniej nie z perspektywy konsekwencji, czy mojej sympatii względem tego smoka, lecz ostatnimi czasy wzmógł moje zainteresowanie – odchrząknął krótko, utrzymując pompatyczny ton. Być może ofiarował jej zbyt długie i niepotrzebne tłumaczenie – Zależy mi też na rozwoju smoków i ich metodach wychowawczych – Lepiej, choć podejrzanie – "Całkiem w porządku" to raczej niespecjalnie wnikliwy komentarz – podsumował i spojrzał na nią wyczekująco. Nie miał mocy wymusić od niej żadnych informacji i co więcej, nawet nie zamierzał, ale nawet jego neutralna postawa wydawała się przytłaczająca.

[Pamięć Barw]

Popatrzyła na niego chwilę i przechyliła nieco łeb w nostalgii.
– No a miał być wnikliwy? – Zapytała spokojnym tonem, wraz z nutą chcącej się wyrwać ciekawości. Chociaż może już nie będzie brnęła w to, o co chodziło z tą współpracą. Za to ciekawa jest czy dalej ciągnie się temat opuszczenia stada, czy jak mówi o rozwój. Ale skoro o rozwoju mowa to na razie skupiła się na tym.
– To skoro interesuje cię tez rozwój – nie chciałbyś może dopomóc mi w nim trochę? – Zaproponowała brnąć dalej w swój temat.

[Strażnik]

Cholera. Miał być spokojny, ale nie lubił głupich pytań. Ani samic. Nawet jeśli zbudował sobie do nich częściową tolerancję, nawet najmniejsza krytyka, jaką kierował w ich stronę, automatycznie ulegała podwojeniu. Tym razem w reakcji odrobinę przymknął ślepia, spoglądając na Pogodną z wyjątkową surowością – Tak. W założeniu miał być. Daremnym jest jednak oczekiwanie zwierzeń, jeżeli nie da się czegoś w zamian, więc zobaczę jak walczysz – Jako, że już o tym wspomniała, nie musiał przynajmniej krążyć wokół wątku i dopytywać. Zresztą była to prawdopodobnie jedyna nauka poza mediacją i lotem, którą realnie chciało mu się wykładać. Westchnął krótko, szybko wchodząc w znacznie wygodniejszą rolę mistrza – Nie znam cię, więc wolałbym najpierw szybko przemknąć przez teorię. Wiesz czym różni się zwykły blok od twardego bloku? Gdybyś miała to wnikliwie opisać. Ponadto czy masz jakiś ulubiony styl ataku albo uniku, na czymkolwiek chcesz się skupić najpierw? – Z tego co pamiętał, jej ojciec całkiem lubił kombinować przy atakach, więc był ciekaw, czy córka również wykształciła jakiś styl.

[Pamięć Barw]

No dobra. Trochę że się wygłupiła z pytaniem. Jednak skąd miła wiedzieć o co chodzi temu Strażnikowi wcześniej. Pytanie – odpowiedź. To, że mu nie podpasowała to nie jej wina.
-Daremnym jest oczekiwanie zwierzeń od prawie nie znanego smoka.– Cisnęło jej się, lecz pochowała emocje pozostając w jako takim spokoju. W końcu, zgodził się na małą sesję, a nie zależy jej na zaprzepaszczeniu tego. Więc tylko skinęła pyskiem w zgodzie. Wyprostowała się i skupiła na nim swoją uwagę. Na chwilę tylko przed udzieleniem odpowiedzi wyszczerzyła kły, a potem mówiła.
– Wiem. Zwykły blok to zwyczajne zablokowanie ataku, a twardy blok to obronienie się przed nim i zarazem sprowadzenie go na atakującego.
– Cóż, wolałabym się skupić na ataku. Często atakuje boki, ale lubianym do ataku jest gzbiet.

[Strażnik]

Ah zatem ten typ. Biorąc pod uwagę, że nie zawsze komfortowo czuł się przy gadułach, a i irytowali go mistrzowie zwięzłego słowa pokroju Pogodnej, najwyraźniej przy nikim nie mógł czuć się dość dobrze. Z dwoja złego wolał jednak więcej, niż mniej, bowiem łatwiej było o jakąś wymianę racji. Nie zamierzał jednak na głos narzekać i jedynie westchnął pod nosem.
– Blok może opierać się na dosłownym zablokowaniu albo przekierowaniu ataku, czyli jego zbiciu. Twardy blok również może być bardziej bierny, zależący od odpowiedniego ustawienia, ale musisz brać przy nim pod uwagę dodatkowe faktory, jak właśnie fakt, że dzielisz swoją uwagę pomiędzy zadanie przeciwnikowi obrażeń, a nie otrzymaniem ich samodzielnie.
Skupiając się na samym refleksie, bardzo trudno uczynić twardy blok skutecznym, gdyż jest to domena statycznego łączenia siły z refleksem. Gdy kogoś atakujesz, bądź świadoma, że doświadczony przeciwnik zechce wykorzystać twoje ruchy przeciwko tobie, dlatego musisz myśleć naprzód – Gdy tłumaczył znane sobie zagadnienia zdawał się nieco łagodniejszy i spokojny. Miał w końcu konkretny cel, a jego myśli współgrały ze słowem, bo nie było w przytaczaniu technik nic kontrowersyjnego, ani zawiłego. Nie to co możliwa reakcja Pogodnej.

– Skoro chcesz się uczyć ofensywy, musisz brać pod uwagę na jakiego rodzaju ataki jest przygotowany przeciwnik i jakie cechy albo ustawienie możesz wykorzystać przeciwko niemu. Pamiętaj, żeby swoich ataków nie traktować jako osobne zrywy, lecz przemyślanie poprowadzoną serię, w której dostosowujesz się do charakteru swojego oponenta – To podkreślił szczególniej, żeby samica nie potraktowała jego monologu jako zbędny zapełniacz – To pierwszy istotny punkt – obserwacja i adaptacja. Zastanów się jakie są twoje atuty; czy szybkie odskoki, czy mylenie przeciwnika, a może wyjątkowa precyzja, gdy już obierasz sobie cel. Mówisz, że często wybierasz boki albo grzbiet. Słusznie, bo nie są to frontalne ataki, a wszystko co wymaga od smoka odwrócenia się w twoją stronę zabiera mu czas na sformułowanie stanowczej obrony.
Żeby nie marnować czasu, przyjrzyj się mi teraz, przybierz odpowiednią pozycję i zaatakuj. Nie markuj ciosów, ale nie chcę żebyśmy zrobili sobie większą krzywdę, więc po prostu panuj nad siłą – W końcu jako Wojowniczka Pogodna miała już swoje doświadczenie i Strażnik nawet jako mistrz, nie powinien jej lekceważyć. Zwłaszcza teraz, gdy tak szybko od wysiłku zaczynały boleć go płuca – Ocenię teraz twoją postawę i technikę, bo słownie się nie dogadamy – Bardziej zrezygnowanie niż celowa złośliwość – Niech twój ruch będzie pełny; z dokładnie określonym celem, przygotowaniem na ewentualny odzew oraz pozycją po ataku, o której smoki często zapominają. Pilnuj tego co się dzieje z twoimi łapami, ogonem i szyją, bo mogą stać się członkami, które przeciwko tobie wykorzystam – To było zaś już jego ostatnie zdanie. Potem po prostu czekał.

Pozycja jego wyglądała nienadzwyczajnie, ale nie potrzeba było nic skomplikowanego, żeby dobrze przygotować się na atak. Stali naprzeciw siebie, on na lekko ugiętych łapach, z szyją wygiętą w łabędzim geście.

[Pamięć Barw]

Obserwowała go czujnie, lecz nie potrafiła zidentyfikować przyczyny kolejnego westchnienia z jego strony. Choć domyśla się, że w jakiś sposób irytuje go jej osoba. Cóż, ale nie powiedział o co chodzi to chyba może odpuścić to sobie. Za to już bez zbędnego odlatywania myślami skupiła się na tym co mówi Strażnik, choć doskonale wiedziała o czym mówi.
– No rozumiem definicję bloku i twardego bloku. A jaką jest granica siły mięśni, a siły zebranej w pędzie? Bo jednak da się wykorzystać taką moc jako siłę do ataku. Tylko raz tak próbowałam... Więc przydało by się też uwzględnić masę smoka, bo z lżejszymi stworzeniami jest to skuteczne. – przerwała na chwilę zatracając się w trakcie niej w cichym zamyśleniu.
– Ale twardy blok to takie cenienie siły na zamiary. Jak użyjesz za mało siły to automatycznie staje się to kontratak, no bo nie starczyło sił na roztrzaskanie tego barku. Chociaż jak czarodzieja trzepniesz w łeb to już obrona, bo dekoncentracja. – powiedziała myśląc czy starszy dołączy do jej dorozmyślań.

Znany przeciwnik? Na pewno będzie przygotowany na jej cięcia po bokach, mniej do gryzienia po ogonie. Nowy? Trudno powiedzieć. Jak wyczuje zwinność to z pewnością będzie się spodziewać skakania i biegania. Hm... A tę turlanie co ćwiczyła?
Przytaknęła energicznie na znak, że słucha oraz że rozumie. Nie raz układała sobie plan ataku, co ciekawe dużo się w tedy udawało. Może wykorzystać to na dłużej niż ci jakiś czas? Chociaż zawsze jest ryzyko, że przeciwnik przeszkodzi w jego realizacji. No i przez to trzeba umieć się dostosowywać. Toć ileż zamiast marnować czas na doskoki na boki wolała się obrucić i zaatakować ogon... No i w sumie przez to mogą się spodziewać tego gryzu. Chociaż grzbiet też jest wtedy bardziej odsłonięty. Jest pomysł!
Nom. Znanie charakteru przeciwnika. Ze znanym pójdzie łatwiej. Z nieznanym to przynajmniej by znać jego oparcie przed walką.
Siłowcy zawsze mogą zbić skrzydłami, ale boki i plecy to jednak nadal atakuje. Łapy dobrze też atakować. Zawsze utrudnienie do stania.
Uśmiechnęła się słysząc o ćwiczeniu. Słuchać? Się fajnie słucha i gada. Jednak ćwiczenia to jednak ćwiczenia.
– Było by trochę trudno. – zgodziła się już nie badząc na westchnięcie starszego. W końcu co się złościć. Ma rację. Łatwiej pokazać niż opisywać.
– W końcu połamać się można nie tylko przy ataku. – Odrzekła i również ucichła nie przedłużając.

Stając przodem do Strażnika rozstawiła i ugięła lekko wszystkie łapy. Szyję wyprostowała wraz z ogonem i zrównała z wysokością tułowia. Pysk trzymała prosto, uniesiony na samca na którym również utkwiła wzrok. Skrzydła również zrównała z ciałem i trzymając złożone pokryła nimi boki i przyłożyła bliżej nich, lecz nie na tyle by ją ocierały. Zaś kryzę postawiła na rozłożoną.
W chwilę przybrała swoją pozycję, w której to tkwiła również tylko chwilę, gdyż zaraz po tem wystrzeliła. Wybiła się raptownie ze wszystkich łap, lecz trochę więcej siły włożyła w tylne, chcąc wybić się jakby nie patrzeć w przód. Choć też nie do końca w przód, bo trafiła by na tors smoka przed nią. W trakcie wybicia obruciła ciało o parę stopni w lewo, chcąc tym samym skosem przeskoczyć na prawą stronę Strażnika. A w trakcie, kiedy jeszcze mijała go podczas skoku, wyciągnęła prawą przednią łapę chcąc wyciągnąć ją na tyle by móc sięgnąć prawy bark samca. Jednak wstrzymała się z użyciem szponów i obruciła łapę stroną wierzchnią, chcąc otrzeć się nią tylko wierzchem łapy.
Po tym, dotarła by skokiem metr od prawego boku Strażnika. Dotykając ziemi pierw przednimi łapami, kiedy ciało zaczęło opadać traciła trochę ogonem, by w trakcie ładowania tylnymi łapami ukierunkował ciało przodem do nauczyciela. Gdzie to wróciłaby do pozycji wyjściowej.

[Strażnik]

//ładnie opisany atak!

– Nigdy nie możesz polegać na samym pędzie, ponieważ twój atak będzie nieprecyzyjny i w wyniku zderzenia z celem mógłby cię uszkodzić. Gdy atakujesz rozpędzonym przy obrocie ogonem, pamiętaj żeby nie atakować zbyt szerokich i wytrzymałych części ciała, żeby go nie połamać. Gdy atakujesz łapą, nawet jako osoba opierająca się na zręczności musisz pamiętać o napięciu mięśni oraz odpowiednim ruchu, który zgra ciało z pędem.
Twardy blok to mniej siła niż strategia i nigdy nie powinien być widziany jako alternatywa kontrataku, który sam w sobie jest niehonorowy – Oczywiście nie śmiałby nie ponarzekać na swoją znienawidzoną strategię! – Z podobnych względów nie zadajesz obrażeń czarodziejowi, gdy decydujesz się go zdekoncentrować. Stawiasz na uczciwą walkę – Nie wiedział dokładnie jakiej opinii od niego oczekiwała, ale gdy mniej więcej mieli tę wymianę zdań za sobą, mogli przejść do konkretu.
Atak samicy był bardzo prosty, ze strategią czytelną już przy wyskoku, więc Strażnik nie wahał się z reakcją. Gdy się do niego zbliżała on również wyrzucił ciało do przodu, kierując je na swoje prawo, w stronę przeciwniczki. Nim zdołała w pełni unieść łapę przyblokował ją, uderzając rozpędzanym barkiem w jej prawe ramię, tak że nie tylko udaremnił jej ruch, ale także odrobinę od siebie odrzucił. Gdy ponownie wylądowali, oboje wycofali się od siebie i znów stanęli naprzeciw. Idealnie.
– Dobrze, choć proste w obronie. Zastanów się czy możesz wystartować z lepszej pozycji, ponieważ nawet chcąc zaatakować mój bark zaczynałaś z frontu. Jesteś zwinna więc nie zapominaj o biegu, wyskokach, czy obecności swoich skrzydeł, które mogą okazać się przydatne – Wytłumaczył spokojnie, bez krytyki w tonie. Dopiero ją poznawał i nie udowodniła jeszcze, że nie zamierza go słuchać – Nie trzymaj głowy za nisko, bo odsłaniasz kark. Jeszcze raz, z werwą –

Pozycja wyjściowa różniła się odległością. Nim Strażnik dał znać do ataku oddalił się ogon od niej. Znów stali mniej więcej przodem do siebie, ale w razie gdyby zamierzała powoli go obejść nie zamierzał ułatwić jej zadania, zawsze dbając by być pyskiem zwróconym do niej.

[Pamięć Barw]

Po takim dłuższym przemyśleniu, nawet przyzna rację Straznikowi. Frontowe wbiegnięcie prosto na drugiego smoka mogłoby być bliższe wbiegnięciu w drzewo, zwłaszcza w oparciu na samej prędkości. A jednak, gdyby oprzeć się o coś jeszcze, ale nie o siłę ? Tylko co na przykład to nie wie...
A o łapach to było ciekawe. Choć z drugiej strony oczywiste. No bo chcąc ciąć szponami chyba nie będzie miała wiotkiej łapy! Po prostu nie zwróciła na to w ten sposób uwagi.
Skinęła ino pyskiem na kontynuację o Twardym Bloku, gdzie też napatoczyła się mowa o kontrataku. Co prawda sama jakby go nie uznaje, ale tylko w pojedynkach z innymi smokami. Jak dla niej to po prostu jedna z zagrywek.
– No, jak stawia się sobie za ce cel dezorientację, to można się zaplątać kiedy w trakcie nieudolnie postanowi na Twardy Blok. – jakby że zgodą rzekła.
Nadal zdołała opaść bezpiecznie na łapy, pomimo zderzenia z siłową obroną. Stanęła na przeciwko Strażnika prostując się i opierając na przednich łapach. Spoglądała na niego i skupiła się na tym co mówił, by nic jej nie umknęło. Jakby nie patrzeć miła pojęcie o tych... różnorodnościach, ale parady pomogły jej coś wymyślić do następnego ataku.

Patrzyła jak zwiększa dystans między nimi. A na zezwolenie na atak ustawiła się spowrotem w gotowości, skorzystała przy tym też z rady proroka i uniosła głowę nieco wyżej by nie odsłaniać tak bardzo karku.
Po przyjęciu pozycji na co starczyła ledwie chwila, wyszła z niej i podjęła próbę ataku. Wyszła z pozycji ruszając do biegu, wcześniej kierując się w prawo, żeby potem zacząć skręcać w lewo. Chciała w ten sposób zrobić okrąg, zmierzający prosto na jego prawy bok. Pilnowała układu łap, przednimi na zmianę przebierając a tylnymi wypychając się w przód, chcąc uzyskać prędkość i przy każdym kolejnym wybiciem je utrzymać. Skrzydła i ogon klasyczne, pierwsze przy bokach pilnowały opływowości,ba drugie by nie spowalniało jej szorując niosło się nad ziemią. Ciało zaś przygotowane na długi zakręt, wygięło się w lewo. A kiedy w końcu znalazła się naprzeciwko prawej strony Strażnika. Ugięła mocniej przednie łapy i tylne podebrała pod siebie, by skumulować w nich więcej siły i wybijając się z nich uniosła również przednie, nakierowując się nimi na grzbiet samca. Zamierzając opaść na niego na ugiętych łapach, lecz nie wbijała szponów by się utrzymać. Zamiast tego od razu potem wybiła się znów w przód, by zeskoczyć z niego i stanąć, wcześniejc się przodem do niego, z jego prawnej strony.
Potem porostowała by się i oparła na przednich wyprostowanych łapach, ukazując spokojniejszą pozę.

[Strażnik]

Samica zamierzała skorzystać ze swojej zwinności w ruchu, Strażnik tymczasem stawiał na refleks, który pozwalał mu nie zmieniać zupełnie pozycji, lecz jednocześnie zmuszał do przejęcia na siebie sporego ciężaru przeciwniczki. Obiegnięcie go musiało chwilę potrwać, skoro stali do siebie frontem, toteż nie miał aż takiego problemu, by śledzić jej ruch, pozostając frontem do jej postaci. Oczywiście nie zdołałaby podjąć nawet próby ataku, gdyby nie zdołała znaleźć się po części w zasięgu jego tułowia, zatem nadrobiwszy nieco prędkością, zdołała dopiąć swego, a następnie wybić się w stronę nauczyciela. W reakcji na jej atak Strażnik ostatecznie dostosował swoją pozycję i gwałtownie podrzucił przednią część ciała, tak aby zrównać swoje rozcapierzone paluchy z wyciągniętymi kończynami Pogodnej. Lekko rozstawił przy tym tylne łapy, a ogon opuścił na ziemię, razem ze skrzydłami, które dopiero w następnej chwili miały pomóc mu zachować pozycję stabilną. Rezultat wyglądał tak, że palce obu smoków splotły się ze sobą, a pęd wyrzucanego do góry tułowia oraz rozpędzonego ciała smoczycy sprawił, że przy zderzeniu oboje doświadczyli wyrównania sił i stanęli dęba. Ponieważ uczennica była podświadomie przygotowana do atakowania grzbietu, jej tylne łapy prawdopodobnie zmusiły ją do przygarbionego lądowania, a wtedy Strażnik, uważając na wijący się za nim ogon, postąpił kilka kroków do tyłu, jakby zainicjował z nią zwierzęcy taniec.
Nie odepchnął jej, zamiast tego wyszczerzając w jej stronę rząd ostrych zębów, jakby sugerował, że jeśli natychmiast się nie wycofa, będzie mógł podjąć atak. Pozostawały jej dwa rozwiązania, kontynuować walkę w zwarciu, choć to byłoby raczej niezgodne z jej profesją, odskoczyć od niego i skorzystać z okazji by znów zaatakować albo po prostu uciec z jego zasięgu i dopiero z nowej pozycji zastanowić się nad atakiem.

[Pamięć Barw]

Spojrzała na Strażnika, poświęcając parę sekund na analizę sytuacji. Dostrzegając wyszczerz jakim chyba proponował jej ucieczkę, również odsłoniła kły, chociaż nie miała w planach się wycofywać. Wzamian mocniej chwyciła przednie łapy drzewnego. Żeby zaraz potem je rozluźnić, prostując palce, by nim prorok zdąży uregulować uścisk szarpać obiema łapami w dół, chcąc tymsamym oswobodzić łapy. A rzeźby nie było. Zaraz potem, obruciłaby prawą łapę wewnętrzną częścią do góry i cisnęła w górę, chcąc pionowo ciągnąć, palcami przejechać po klatce piersiowej Strażnika. Co przy użyciu szponów mogłoby być bardziej efektowniejsze, ale skoro ma być bezpieczniej.

[Strażnik]

W zwarciu raczej ciężko było wykonać ruch, na który nie istniałaby jakaś racjonalna kontra, zatem nawet teraz, choć zdołała go nieco skonsternować podjętymi akcjami, obniżył gwałtownie jedną z kończyn i uderzył w jej nadgarstek, odpychając go na bok. Był to dobry moment dla nich obojgu, żeby zrezygnować ze stójki i wycofać się kawałek, żeby znów mierzyć się pyskami.
– Za mało skupiłaś się na stabilności swojej pozycji, ale wykorzystanie aspektu zaskoczenia, było prawidłowe. Ryzykowałaś też, wyszarpując palce z uścisku, ale to właściwa postawa, zwłaszcza dla smoka o preferencji zręcznościowej. Nigdy nie pozwól się unieruchomić, bo ułatwienie przeciwnikowi ataku to najgorsze co możesz uczynić – Wyjaśniwszy spokojnie, z nadzieją że wszystko do niej dotrze, na chwilę zmienił punkt zainteresowania, spoglądając w niebo. Przypomniała mu się nauka z Chaotyczną i tym jak przydatne w jej przypadku okazało się wykorzystanie skrzydeł. Gdyby pominąć zakończenie ów treningu, było to całkiem produktywne spotkanie.
Odchrząknął głośno – Ponieważ istotna w twojej profesji jest praca całego ciała, chciałbym zobaczyć, jak prezentują się twoje ataki wykonane z powietrza. Najpierw chciałbym, abyś wzbiła się do lotu, a wykonawszy okrążenie, zapikowała żeby mnie zranić. Będzie to początkowy poziom trudności, w którym mierzysz się z nieruchomym celem. Jeśli ocenię cię pozytywnie, będziemy mogli oboje zmierzyć się w powietrzu – Zdawał sobie sprawę, że nie był jej winny tych wyjaśnień, ale lubił uprzedzać fakty –Nim weźmiesz się do pracy, proszę abyś szczególną uwagę zwracała na pracę swoich skrzydeł. Mają dużą powierzchnię, więc jeśli nie zadbasz o odpowiednie ustawienie ich podczas ataku, możesz niepotrzebnie zahaczyć nimi o przeciwnika – To powiedziawszy zadbał o swoją pozycję, chociaż nie różniła się szczególnie od tej zachowanej dotychczas, po prostu gotów był na ewentualną odpowiedź.

[Pamięć Barw]

Nie udało jej się co prawda posmyrać Strażnika, ale przynajmniej uwolniła łapy z czego była zadowolona. Kiedy doszło do niej, że nauczyciel zabrał głos, skorzystała z chwili gdzie mogła ustać normalnie. Cofnęła się trochę na tylnych łapach i opadła na przednie. Zaraz zwróciła pysk na mówiącego i słuchała go, ale nie to że wcześniej go nie słuchała! Nie, nie! Teraz pooroatu to okazywała patrząc na niego.
– W sumie to chodziło o to, by nie utknąć w unieruchomieniu. Ale dobrze wiedzieć, że nie było źle. – odparła spokojnie patrząc nań. Czyli bardziej pracować nad stabilnością i efekt zaskoczenia bywa przydatny. Jednak odbiegając, to zaciekawiła się co by powiedział jakby poczęła dalej walkę w zwarciu zamiast próby oswobodzenia. Bo miała i taką myśl, lecz łapy jej uwierały w tym uścisku co chciała temu działać.
Strażnik przerwał ciszę, której sama by nie przerwała powoli błądząc myślami. Chociaż teraz już uwagą była tam gdzie trzeba. Uśmiechnęła się słysząc o ataku z powietrza. Może być ciekawie. I w sumie będzie ciekawie skoro to jej zadanie. Zaś myśl o walce w powietrzu wywołała małą niecierpliwość. Jednak skupiła się na wyzwaniu, skoro to od niego zależało czy od niej dojdzie.
Czyli do góry, okrążenie i atak. Da się zrobić! Chociaż Strażnik będzie gotowy prawdopodobnie na obronę.
Przed wykonaniem jeszcze się powstrzymała od wybicia i wysłuchała wskazówki, która w sumie była znajoma. Oj latało się po lesie, gdzie lepiej było nie haczyć o drzewa. Więc bardziej niż skrzydła obawiała się frontu...
– Jasne! Wszystko rozumiem! – odparła na koniec pogodnie w odpowiedzi na zadanie.

Kiedy mogła już działać, niezwłocznie zaczęła. Po ustawieniu, wybiła się z wszystkich wcześniej ugietych łap, skacząc wysoko w przód, gdzie przy punkcie przy którym miała już opadać rozłożyła skrzydła i zamachnęła się nimi kilkukrotnie dla nabrania wysokości, przywierając wówczas łapami do ciała dla lepszej dynamiki. Nabrała prędkości i rzecz jasna wysokości, co do ziemi miała z mniej więcej pięciokroć jej wzrostu.
Utrzymywała lot w odległości około ogon od Strażnika, przy czym pochyliła skrzydła i ciało w lewo, tak że lewe skrzydło ustawiła nieco niżej, a prawe wyżej, lecz do siebie obojga było prosto. Szyję i ogon również wygięła lekko w lewo, a to wszystko po to by zacząć powolny zakręt w ową stronę. Zamierzała tak okrążyć strażnik, co jakiś czas tylko podbijając się skrzydłami by utrzymać się na tej samej wysokości i przy tej samej prędkości.
W połowie drugiego okrążenia, gdy była z prawej strony drzewnego, zamachnęła się mocniej niż wcześniej i wygięła ciało w łuk idący w lewo, żeby odbić w tą że stronę i skierować się w dół, by zanurkować prosto na niego. Złożyła trochę skrzydła by szybciej znaleźć się szybciej przy nim i kiedy była blisko by w niego wlecieć rozłożyła skrzydła ustawiając je poziomo do ziemi, żeby tak też ją poniosły. Chciała w ten sposób przelecieć nad grzbietem drzewnego, na tyle nisko by wyciągnąć prawą łapę i tknąć palcami jefo grzbiet, żeby przeciągnąć wraz z lotem odrywając gdy skończy się grzbiet. Pilnowała skrzydeł by były uniesione, żeby prawym nie zaczepić o najwyższe punkty, czyli rogi nauczyciela.
Kiedy już przeleciała nad nim i znalazła się już tylko nad ziemią, zawróciła chyląc się w prawo i tym razem lewe skrzydło unosząc, a prawe obniżając. Za czym, kiedy była już spowrotem przy nauczycielu, machnęła skrzydłami w przód żeby zachować i składając je po tym, opaść na ugięte łapy gdzie postąpiła parę kroków by się już całkiem zatrzymać.
Po czym oparła się na przednich łapach, prostując się przy tym i spojrzała na Strażnika wesoło szczerząc kły w towarzystwie bujającego się ogona. Czekała na wyniki.