Gorąca zatoczka

[Jadowity Kolec.]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Samiec szedł tuż za Ćmiącą, utrzymując to samo tempo, co ona. Jadowity też się cieszył, że nie przyszedł tutaj sam. Lubi towarzystwo, ale tylko jednego smoka. Więcej to już dla niego za duży tłum. Faktycznie, samotne podróże nie były lubiane przez samca. W takich momentach wspomnienia z Zachodu nie chciały go puścić. Smok spojrzał na zatoczkę i skinął głową. Widząc, jak samica potruchtała do wody uśmiechnął się delikatnie i także zamoczył łapy. Najpierw spokojnie, potem coraz pewniej, aż w końcu znalazł się obok Ćmiącej z wodą sięgającą do łokci – Całkiem przyjemne uczucie – mruknął, z dziwnym zainteresowaniem patrząc na wodę, jakby widział ją pierwszy raz w życiu. Mimo wszystko uśmiech nie schodził z jego pyska.

[Czarci Kolec.]

Blask przybiegła tutaj, pierwszy raz wychodząc tak daleko od jaskini. I przede wszystkim, pierwszy raz przebywała poza terenem własnego stada. Nie czuła się tu bezpiecznie, w dodatku była zmęczona drogą tutaj. Wykorzystała jednak ten czas na trening, musi nabrać siły i kondycji przede wszystkim. Przybyła za wcześniej, ale znajdzie sobie zajęcie. Usiadła przy wodzie i spojrzała w swoje odbicie w jego lustrze. Biło od niej ciepło. Wsunęła końcówkę ogona do wody i pomachała nim. Potem wstała, okrążyła zatoczkę i sapnęła, odpoczęła już i była gotowa na naukę. Wyczekując Zatrutego Płomienia, weszła do wody na tyle tylko, by zamoczyć łapy i bawiła się nią.

[Jad Duszy]

Jad zjawił się niedługo po smoczycy, spoglądając na wodę z mieszanina niesmaku i niechęci. Naprawdę nie lubił tej mokrej, zimnej cieczy – tu akurat dość ciepłej. Nie rozumiał, jak ktoś może ot tak, sam z siebie wchodzić do wody, ale widać są gusta i guściki. Podszedł bliżej, ale nie na tyle, by coś mogło go ochlapać.
– Widzę, że już zaczęłaś – zauważył, przyglądając się taplającej się w wodzie smoczycy. To było w zasadzie jego przywitanie. – Cóż, zacznijmy więc naukę od razu. Wejdź do wody aż zacznie ci sięgać szyi – polecił Blask. Oczywiście to był jej wybór, czy zechce się zastosować do jego wskazówek – ale sama chciała nauczyć się pływać.

[Czarci Kolec.]

Skinęła do niego łbem, gdy przyszedł. Miała wrażenie, że Zatruty nie zmienił się ani trochę od kiedy mianowano go Przywódcą. Bez ociągania jednak weszła do wody po szyję, co rusz spoglądając w dół, w taflę wody i przyglądając się dnu. Woda odbijała niebo, ale jednocześnie była na tyle przezroczysta, by ukazać mętne podłoże. Niepewnie dreptała łapami w miejscu, czując opór wody, dużo większy niż powietrza. Zastanowiła się przez chwilę, czy smoki Ognia w ogóle powinny uczyć się pływania. Woda przecież chyba gasi ogień? Gdy zanurzyła się wystarczająco, oderwała wzrok od wody i przeniosła go na swojego nauczyciela.
– A więc, jak się pływa? – zapytała, nie chcąc niepotrzebnie dużo gadać, po prostu od razu przejść do nauki.

[Jad Duszy]

Rzeczywiście, Jad nic się nie zmienił. Był tylko nieco bardziej zapracowany, a co za tym idzie znudzony. poza tym żadnych zmian – chyba nikt się nie spodziewał, że nagle złagodnieje i stanie się miłym, kulturalnym oraz dbającym o innych smokiem? Właśnie. Wybrali go, to niech się teraz męczą...
– Podobnie jak przy biegu, przynajmniej podstawy. Potem będziesz mogła eksperymentować, jak ci się lepiej pływa. Na razie jednak odbij się łapami od dna, kładąc ciało na wodzie. Zacznij przebierać łapami, podobnie do biegu, zagarniając nimi wodę za siebie – wytłumaczył smoczycy.

[Czarci Kolec.]

Westchnęła. Nauka biegu nie była dla niej łatwa przez brak przedniej pary łap. Pływanie chyba też nie będzie prostsze, tym bardziej, że może się utopić. Chwilę zbierała w sobie odwagę na odbicie się od dna, na wszelki wypadek wzięła też głębszy oddech, po czym odbiła się tylnymi łapami i zaczęła dosyć niezgrabnie i wolno machać nimi i skrzydłami pod wodą. Machała wolno, bo nie potrafiła poradzić sobie z oporem wody. Stanęła znów na dnie i chwilę oddychała szybko. Popatrzyła na Zatrutego, jakby kazał jej zrobić coś niemożliwego.
– Tego się nie da zrobić... Nie z moimi skrzydłami. – mruknęła nieco zrezygnowana. Nie miała pojęcia, jak poruszać skrzydłami w wodzie, by płynąć dalej, a nie jedynie stać w miejscu.

[Jad Duszy]

Obserwował zmagania Blasku z woda. Cóż, nie wychodziło najlepiej, ale nie było niemożliwe do wykonania.
– W takim razie złóż skrzydła i przyciśnij je do boków, żeby nie stawiały oporu wodzie. Twoim napędem będzie ogon oraz tylne łapy. Ten pierwszy będzie nadawał prędkość, łapami będziesz utrzymywać równowagę i pomagać sobie przy skrętach – rzucił w stronę Blasku. – Poruszaj ogonem na boki... A w zasadzie poruszaj tam całym ciałem, coś jak u pełznącego węża. Tylnymi łapami od czasu do czasu zagarniaj za siebie wodę. na początku "pełznij" powoli, potem coraz szybciej. Woda będzie cie unosić – poinstruował smoczycę. to był zdecydowanie bardziej gadzi sposób pływania i on, nawet z czterema łapami pływał właśnie w ten sposób.

[Czarci Kolec.]

Pełznąć po wodze jak wąż? O tak! To była faktycznie dobra metoda. Tym razem zanim odbiła się od dna spróbowała sobie wyobrazić siebie pływającą właśnie w ten sposób. Skrzydła złożyła przy ciele, jednak nie były one sztywne, by móc poruszać się z resztą ciała, o tym właśnie pomyślała. Odbiła się lekko od dna, spokojniej, by nie wyszło tak jak poprzednio. Spróbowała poruszać najpierw ogonem na boki, a potem również całym ciałem, wciąż była jednak nieco spięta. Teraz dopiero dodała do tego ruchu machanie łapami, zagarniając wodę pod łapę i wypychając mocno w tył, pewnym ruchem, co nadało jej niezłego przyspieszenia. Chwilę płynęła w przód, a gdy zdawało jej się, że jej ruchy są już płynniejsze i bardziej odpowiednie, zniżyła dosyć mocno łeb, instynktownie. Wyglądała, jakby opierała głowę o taflę wody. Teraz płynęło jej się znacznie wygodniej.

[Jad Duszy]

W końcu smoki, podobnie jak węże czy krokodyle były gadami. taki sposób pływania był bardziej naturalny, ale nie wiedzieć czemu na podstawach zawsze uczono bardziej ssaczego sposobu pływania. gdy Blask poradziła sobie z tym zadaniem i gładko sunęła przez taflę wody nadszedł czas na skręcanie.
– Przy skręcaniu podobnie jak w biegu wyginasz ciało w łuk w stronę, w którą chcesz skręcić. Gwałtowny skręt, ogon w stronę przeciwna jako ster. Przestajesz machać łapą po stronie ciała, w która chcesz skręcić, natomiast wykonujesz mocne "wiosłowanie" łapą przeciwną. gdy ciało zacznie skręcać, ogon niech ponownie wróci na swoje miejsce i znów zacznie wykonywać wężowe ruchy, podobnie jak reszta ciała – cóż, wyjaśnienie mogło być skomplikowane, ale w gruncie rzeczy wykonanie skrętu tym sposobem nie było wcale aż tak trudne.

[Czarci Kolec.]

Słuchała uważnie słów smoka. Płynęła teraz wolno, by po kolei wykonać wszystkie czynności, o których mówił. Wygięła ciało w lewą stronę, jednocześnie przestając machać łapą lewą, a wykonując mocniejsze kopnięcia prawą. Ogon ułożyła w stronę przeciwną, w prawo. Skręt udał się, choć chyba lepiej byłoby płynąć szybciej. Wyprostowała się więc i przyspieszyła, płynąc wężowymi ruchami. Wtedy wygięła się w prawo, ogon ułożył się w lewą stronę. Prawa łapa bezwładnie płynęła wraz z ciałem, a lewa mocno wiosłowała wodę za siebie.

[Jad Duszy]

No dobrze, skręcanie jakoś wyszło. Czas na mała zabawę... Jak to się uczyło tego pływania? A tak, czas na nurkowanie. Dla niego osobiście niezbyt przyjemne, ale jak trzeba, to trzeba.
– Teraz nadszedł czas na nurkowanie. Po prostu zanurzasz całe ciało wraz z głową pod wodę, oczy muszą być otwarte. oczywiście przed zanurzeniem musisz nabrać jak najwięcej powietrza w płuca i wstrzymać oddech. Pod woda pływasz tak samo jak na powierzchni. Gdy zanurkujesz spróbuj przepłynąć kawałek, ale wynurz się od razu, gdy tylko poczujesz, ze zaczyna ci brakować powietrza – poinstruował Blask.

[Czarci Kolec.]

Sapnęła. Zanurzenie się pod wodę może nie być przyjemne. Ale jak trzeba, to trzeba, może jej się to przydać w przyszłości. Nabrała więc jak najwięcej powietrza w płuca i zanurzyła się całkowicie. Zamrugała ślepiami. Świat pod wodą jest zupełnie inny niż na lądzie. No dobrze, ale nie czas na filozofie. Ułożyła ciało tak, jak wcześniej, jakby chciała płynąć po powierzchni, tylko szyja była zupełnie wyprostowana w przód, tak, że jej ciało tworzyło prostą linię. Skrzydła złożyła przy ciele, niezbyt sztywno. I zaczęła się poruszać, zupełnie, jakby była wężem. Udało jej się nawet zrobić jeden szybki skręt, ale musiała się już wynurzyć. Gdy tylko mogła, nabrała znów powietrza i odetchnęła.
– Pływanie pod wodą jest dużo bardziej męczące. – zauważyła, co pewnie nowością dla Zatrutego nie jest.

[Jad Duszy]

Skinął głową, słysząc słowa smoczycy, gdy ta się wynurzyła.
– To prawda. Woda jest dużo gęsta od powietrza i próbuje wynieść twoje ciało ku górze. Pomagają jej w tym twoje napełnione powietrzem płuca, dlatego musisz zużyć więcej energii, aby utrzymać się pod wodą niż wtedy, gdy płyniesz po jej powierzchni – wyjaśnił Blask, chociaż smoczyca z pewnością sama zdążyła się w tym zorientować. A jeśli nie, to miała wyjaśnienie prostych praw przyrody.
– Ostatnie ćwiczenie. Przepłyń kółko na powierzchni wody, a potem drugie, pod woda, w przeciwnym kierunku do tego pierwszego – powiedział do smoczycy.

[Czarci Kolec.]

To, co powiedział przywódca o wodzie, nie zdziwiło Blasku. Nie wiedziała czy ma coś powiedzieć, więc wolała się zabrać od razu za ćwiczenie. Całe kółko pod wodą? Sapnęła, ale od razu przygotowała się do płynięcia po powierzchni. Od razu zrobiła skręt, w prawo wygięła całe ciało, prócz ogona, który odchylony był w lewo. Mocno machała też lewą nogą, prawą nie ruszając w ogóle. Gdy zatoczyła już pełny okrąg, nie czekając na nic zanurzyła się pod wodę, wcześniej nabierając w płuca powietrza. Teraz ciało wygięła w lewą stronę, oczywiście oprócz ogona, który był ułożony w przeciwnym kierunku. Wiosłowała prawą łapą, lewą mając przy ciele. Starała się płynąć po tym samym torze co kółko na powierzchni, ale w wodzie już wszystko jej się pomieszało. Tak czy inaczej, udało jej się zrobić pełny okrąg, a gry tylko go skończyła, wynurzyła się na powierzchnię i zaczerpnęła powierzchnię. Spojrzała na Zatrutego i czekała co teraz powie.

[Jad Duszy]

Cóż, nikt nigdy nie mówił, ze będzie łatwo. Niemniej jednak Blask poradziła sobie i Zatruty nie miał zamiaru jej nic zarzucać. Skinięciem łba dał smoczycy znać, że może skierować się do brzegu i wyjść z wody, jeśli rzecz jasna tego chciała.
– Podstawy pływania masz już opanowane – oznajmił pisklęciu. Ciekawe, czy będzie chciała nauczyć się czegoś jeszcze. Wolał trenować w obozie, ale skoro już tu był, to nie będzie marudził, jeśli blask o coś poprosi.


//raport

[Czarci Kolec.]

Natychmiast wybiegła z wody, zadowolona, że znów nauczyła się czegoś pożytecznego. Kiedyś może podszkoli się z pływania, chociaż chyba będzie wolała inne formy ruchu. Spojrzała na Zatrutego i uśmiechnęła się do niego.
– Dziękuję. – Jad nie odchodził, może więc to wykorzysta i poprosi go o naukę czegoś jeszcze? Tym razem coś dla umysłu, bo ruchu chyba jak na razie ma dość.
– Może mógłbyś mnie jeszcze nauczyć czegoś więcej o naszym świecie? – bardzo chciała poznać jak najwięcej szczegółów dotyczących smoków, ich terenów i wszystkiego, co się na nich znajduje. Jak na razie, otrzymała tylko garstkę informacji od swojej opiekunki, a łaknęła więcej.

[Jad Duszy]

Więc Blask zdecydowała się na podszkolenie wiedzy. Nie będzie zaprzeczał, iż była to potrzebna umiejętność. A w zasadzie wiedza była podstawa, przynajmniej według niego. W końcu jak smok mógł poprawnie funkcjonować w świecie, jeśli nic o nim nie wiedział?
– Co chciałabyś wiedzieć? – Zapytał, odchodząc trochę od wody. kto wie, może nagle podpłynie jakaś ryba i go ochlapie? Naprawdę nie lubił wody... Usiadł wygodnie, przyglądając się smoczycy z mieszaniną rozbawienia, ale i znudzenia w ślepiach. Czy może raczej znużenia, nie znudzenia, chociaż ciężko to było jednoznacznie określić.

[Czarci Kolec.]

Zaczęła się już chyba powoli przyzwyczajać do jego podejścia. Wyszła w końcu z wody i usiadła naprzeciw niego. Owinęła się ogonem. Co jeszcze powinna wiedzieć? Nie wiedziała przecież tego, czego nie wiedziała. Sapnęła.
– Wiem już o stadach, ale nie słyszałam nigdy o tym, co się znajduje poza naszymi terenami. Żyją tam inne smoki? – popatrzyła na niego zaciekawiona. Zna trzy stada smoków i wie, że każde ma swoje tereny. Ale poza nimi na pewno jest coś więcej, świat musi być większy. Tak jak teraz, gdy znajdują się na terenach wspólnych.

[Jad Duszy]

Spojrzał w stronę bariery, przyglądając się jej przez chwile, jakby wzrokiem mógł przeniknąć za nią i podążyć... Gdzieś. Wspomnienia? Być może. Po chwili jednak przeniósł spojrzenie na Blask.
– Za barierą żyje wiele smoków... Znacznie więcej niż w Wolnych stadach. nie skupiają się one jednak w większe grupy, jak u nas. przyciągnęłyby wtedy zbyt wiele uwagi, a to sprowadza niebezpieczeństwo. W większości są to zatem samotnicy lub grupy kilku smoków, spokrewnionych ze sobą. rzecz jasna żyją w pewnym oddaleniu od nas, gdyż nasi najbliżsi sąsiedzi nie są zbyt przyjaźnie nastawieni – uśmiechnął się cynicznie, a w jego ślepiach wyraźnie gościło kpiące rozbawienie.
– To właśnie ci sąsiedzi są powodem istnienia bariery Naranlei i tego, ze smoki nie mogą do nas swobodnie wędrować... Lub bezpiecznie wychodzić za barierę. mogłaś o nich słyszeć, gdy ktoś mówił o Równinnych – dodał, przyglądając się smoczycy. Słyszała coś na ich temat, czy może spotykała się z ta nazwa po raz pierwszy?

[Czarci Kolec.]

Zamrugała ślepiami. Nigdy nie słyszała ani o barierze, ani o Równinnych.
– Kto stworzył tą.. barierę? – Musiała być potężna, skoro nie mogły się przez nią przedrzeć smoki ani z jednej, ani z drugiej strony. I smok, który ją zrobił, również. Od razu nasunęło jej się kilka kolejnych pytań, ale wolała poczekać na odpowiedź, bo może ona wyjaśni również pozostałe.

[Jad Duszy]

To nie tak, ze nie można się było przez nią przedrzeć – po prostu czaili się tam Równinni, a oni wyłapywali takich delikwentów i zabijali ich. o ile nie miało się szczęścia lub odpowiednich umiejętności rzecz jasna.
– Bariera została stworzona wiele księżyców temu. W tamtym okresie groziła nam inwazja ze strony Równinnych, którzy byli zdecydowanie liczniejsi i lepiej wyszkoleni niż my. Aby zapobiec naszej całkowitej eliminacji, bogini Magii, Naralnea zstąpiła na ziemię. Używając maddary zgromadzonych smoków Wolnych Stad i swojej magii stworzyła barierę, która roztoczyła dookoła zajmowanych przez nas ziem. bariera ta nie dopuszcza do tego, aby przekraczały ja smoki, w których żyłach płynie krew Równinnych i które mają złe zamiary względem nas. Gdy pojawiło się stado Wiatru, bariera została nieznacznie powiększona, aby nowe stado dostało trochę własnych terenów – wyjaśnił smoczycy.