Podziemna Jaskinia

[Lumi]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Znowu miał ochotę wyć. Czemu mistrz ciągle katował go wiadomościami mentalnymi, choć mógł przecież jak każdy normalny smok normalną artykułowaną mową. Chcąc nie chcąc przybył do szczeliny będącej zapewne wejściem do jaskini i rozejrzał się wokół. Takich samych szczelin było tutaj wiele, jak na jego gust zbyt wiele. W końcu zebrał się w sobie i przecisnął się do właściwej groty, ciemnej i mrocznej tak bardzo że nawet jego jasnobiałe łuski wydawały się niknąć w jej mroku. A może to było spowodowane tym, że na zewnątrz powoli zaczęło się ściemniać?
W jaskini można było usłyszeć skrobanie jego szponów o podłoże, kiedy ten chodził po niej robiąc mały rekonesans, ale dość pobieżny bo nawet nie zauważył nauczyciela siedzącego na skale. Nawet nie wiedział do końca o co chodziło Beriemu z tym całym ,,Nadszedł czas byś dowiedział się co to znaczy być wojownikiem". Będą się prać po pyskach czy może zrobią jakiś obrzęd zarezerwowany tylko dla ich profesji? – Jestem mistrzu. Co teraz będziemy robić? – Powiedział w końcu, cicho ale zarazem donośnie.

[Berius]

Zjawił się szybciej niż myślał. Zaczął się zastanawiać jednak czy podoła i będzie najlepszym wojownikiem jaki stąpał po wolnych stadach. Cóż to już nie było w jego mocy. Nauczy go tego co może ale reszta zależy od niego.
Dzisiaj chciałbym cię o coś spytać. Przede wszystkim dlaczego chcesz być Wojownikiem. Czy robisz to dla stada a może jest konkretny smok którego chcesz chronić.
Na początek musiał zrozumieć swojego ucznia. Zrozumieć jego intencje i motywacje. Jeśli mają grać w jednej drużynie muszą na wzajem sobie ufać.
Moją motywacją było zapewnienie bezpieczeństwa całemu stadu. Nie chciałem by ktokolwiek u nas wychowywał się bez rodziny z powodu śmierci opiekuna. Każdy powód jest szlachetny na swój sposób a ja czuję się w obowiązku by pomóc ci w zostaniu Wojownikiem. jednak by to zrobić muszę wiedzieć co cię napędza.

[Lumi]

Niemal podskoczył kiedy usłyszał głos Krwawego, jakim cudem pozostał niezauważony tak długo?! Opanował się jednak i podszedł do skały na której siedział, usiadł tuż przed nią. Czyli zapowiadało się małe przesłuchanie... – To jest dość proste, wojownicy mogą walczyć lepiej od innych profesji prawda? Ja nie chcę bronić stada, ja po prostu chcę bronić rodzinę: mamę, Zirkę, braci których praktycznie nie znam, no i ciebie mistrzu. A jeśli rodzina jest akurat w ziemi to chyba muszę bronić też tego stada, prawda? – Powiedział nieco ciszej niż zazwyczaj, nie czuł się zbyt dobrze tak mówiąc praktycznie obcemu smokowi swoje motywacje. – To bardzo wielkoduszne mistrzu, nie każdy zdecydowałby się na zostanie wojownikiem z tak prostego powodu. Obiecuję, że będę się starać tak bardzo jak tylko będę mógł. Wszystko byle godnie reprezentować rodimę. –

[Berius]

Słuchał wypowiedzi Lumiego uważnie nie przerywając mu a gdy zakończył swój wywód Krwawy wstał. Sign do maddary i stworzył małego świetlika który momentalnie osiadł na sklepieniu jaskini i rozświetlił ją swoim światłem. Beri wtedy zeskoczył z skały i podszedł do swojego ucznia.
Cieszę się że chcesz chronić swoją rodzinę lecz nie zapominaj że całe stado jest twoją rodziną. Mimo iż możesz mieć konflikty z jednym czy dwoma ziemistymi. Wojownicy są po to by chronić nawet ich. A kiedy przyjdzie czas i założysz własną rodzinę będziesz musiał chronić ją też. Wiem że nie jestem idealnym przykładem smoka który dba o rodzinę ale jestem dobrym przykładem tego że wojownik nie jest nieomylny. Zawsze będziesz popełniać błędy. Największym wyzwaniem jest właśnie naprawa błędów. W walce i w życiu. Każdy nie udany cios trzeba naprawić i zadać kolejny więc na początek zaczniemy od nauki ataków.
Gdy skończył swój wywód odwrócił się od niego i odszedł kilka kroków i zaczął czegoś szukać minęła chwila nim w końcu znalazł ukruszony stalagmit. Przesunął go tak by leżał bokiem do Lumiego.
Zacznijmy od tego jaka jest twoja natura. Czy bazujesz na sile mięśni czy na zręczności.
Jednym ruchem popchnął stalagmit w stronę Spokojnego. Ten zaczął się toczyć, nie był oczywiście na tyle duży i ciężki by zrobić mu krzywdę ale i tak Lumi musiał się jakoś ustosunkować do sytuacji. Mógł przeskoczyć nad przeszkodą lub zatrzymać go łapą. Krwawy chciał zobaczyć jak zareaguje jego instynkt.

[Lumi]

Widząc maddarowy twór odruchowo się skrzywił, bogowie czy jego mistrz był czarodziejem od siedmiu boleści, czy może jednak wojownikiem z krwi i kości? Czemu on musiał uczyć go akurat tutaj, przecież na terenach stada było i przyjemniej i bezpieczniej, a do tego zawsze mógł szybko podejść do jadłodajni albo uzdrowiciela. Znowu słysząc głos Krwawego w swoim łbie ledwo powstrzymał się przed przenikliwym krzykiem, i treść wiadomości oraz jej forma były dla niego co najmniej irytujące. – Mylisz się. Stado nie jest moją rodziną, to są tylko przypadkowe smoki o takim samym zapachu. Faktycznie nie jesteś idealnym... Członkiem rodziny, w życiu nie widziałem cię w rodzinnej grocie, pewnie możesz to naprawić ale jakoś nie widzę związku między naprawianiem błędów a walką. Wystarczy wycelować w szyję i każdy problem znika jak łapą odjął – Powiedział zdenerwowany, nieco zbyt ostro niż planował. No cóż gdyby jego nauczyciel nie używał wiadomości mentalnych wszystko poszłoby łatwiej.
Kiedy ten popchnął na niego stalagmit spojrzał się na niego z politowaniem w oczach, przecież to nawet nie zrobiłoby mu siniaka. Napiął wszystkie mięśnie i ugiął łapy szykując się do skoku nad toczącą się przeszkodą, w międzyczasie nawet znalazł chwilę na wypowiedzenie kilku zdań. – Chyba nie wyglądam jak Tłusty, prawda? Myślałem że wszystkie drzewne bazują na zręczności, przecież potrafią normalnie chodzić po drzewach chwytając się wszystkiego. – Rzekł, a po chwili wybił się i szybko przeskoczył nad stalagmitem.

[Berius]

Krwawe Oko zdenerwował się widząc podejście Spokojnego do bycia wojownikiem. Wiedział że jeśli ma kiedykolwiek go wyszkolić i pozwolić mu na przyjęcie rangi wojownika będzie musiał się nim porządnie zająć.
Jeśli uważasz że każdy problem da się załatwić zabójstwem i że rasa decyduje o tym jak się smok zachowa to nigdy nie pozwolę ci wejść na arenę bo prawdopodobnie zginął byś w kilka uderzeń serca.
Wojownik odetchnął rozglądając się po pomieszczeniu. Wyglądało na to że było to idealne miejsce do treningów praktycznych ale sądząc po zachowaniu ucznia nie było szans by jakakolwiek praktyka odbyła się dzisiejszego dnia.
Rodzina to nie tylko więzy krwi. To smoki które o ciebie dbają. Nie przyszliśmy tu jednak by dyskutować o tym. Jesteśmy tu by się uczyć a skoroś taki mądry no powiesz mi gdzie znajdują się punkty witalne. Czyli te które są najbardziej podatne na rany i których naruszenie może spowodować łatwą śmierć przeciwnika.
Następnie wojownik usiadł na ziemi tam gdzie stał i patrząc badawczo na swojego syna oczekiwał od niego obszernej odpowiedzi.
Mówiłeś że odebranie komuś życia załatwi sprawę prawda? W takim razie na pewno wiesz gdzie atakować.
W jego oczach nie było już tego miłego blasku lecz raczej twarda dyscyplina i wiele Księżycy doświadczenia.

[Lumi]

Przyłożył łapę do łba znowu słysząc jego wiadomości mentalne, to powoli zaczynało go irytować. Z trudem powstrzymał się od jakiejś kąśliwej uwagi, albo bardziej fizycznej zachęty, aby ten w końcu przestał używać maddary. Jednak fakt, że Krwawy jednak był wojownikiem i pewnie połamałby mu wszystkie kości w chwilę zrewidował jego marzenia.
– To nie jest zabójstwo, to po prostu pozbycie się problemu. Dla mnie zabójstwo to pozbawienie życia smoka, który nie może się obronić. A każdy wojownik i mag zna takie rzeczy, prawda? A jeśli chodzi o arenę, to chyba jakoś sobie z tym poradzę. – Powiedział bliżej nieokreślonym tonem, najwidoczniej ich światopoglądy różniły się od siebie w bardzo dużej ilości spraw. No trudno, będzie trzeba jakoś to przeżyć, co nie zmieniało faktu, że Krwawy miał u niego jako taki respekt.
Na jego polecenie aż przysiadł z wrażenia, nie spodziewał się że będzie musiał wymieniać jakieś punkty witalne. – No więc eee... Na pewno szyja, jest tam mnóstwo żył. Jakby je przeciąć to przeciwnik powinien wykrwawić się w kilka uderzeń serca. Pewnie też brzuch, wystarczyłoby jedno dosyć głębokie podłużne cięcie, a przeciwnik musiałby zbierać swoje flaki z ziemi – Zastanowił się jeszcze chwilę, czy coś przeoczył? Obejrzał dyskretnie swoje ciało w poszukiwaniu miększych łusek, zazwyczaj chroniły one bardzo wrażliwe miejsca. Gdy dotarł wzrokiem do klatki piersiowej uśmiechnął się nieco. – I serce, na pewno serce. – Dokończył nieco ciszej przenosząc przy okazji wzrok na nauczyciela, gdzieś w blasku świetlika odbiły mu się łuski innego koloru niż pomarańczowy, ale nie przejmował się takimi głupotami. Spojrzał się Krwawemu prosto w oczy z satysfakcją, chyba nie myślał, że jego uczeń nie zna podstaw szybkiego uśmiercania innych, prawda?

[Berius]

Słuchał Spokojnego cały czas się na niego patrząc. Jakieś tam podstawy znał ale nadal to było za mało by móc go puścić samego na arenę.
Nad twoim rozpoznawaniem co jest dobre a co złe jeszcze popracujemy ale teraz nie ma na to czasu. A co do twojej odpowiedzi to jest prawie dobra ale wybrakowana. Serce owszem jest ważnym organem ale jest odpowiednio chronione więc wchodzi w skład ataku na brzuch. Prócz tych miejsc które wymieniłeś są jeszcze oczy i pachwiny. Oba te miejsca są odpowiednio chronione i naruszenie ich spowoduje może nie natychmiastową ale szybką utratę krwi. Taka utrata zabije smoka w około 30 uderzeń oczywiście wcześniej pozbawiając oponenta przytomności. Dlatego właśnie podczas walki nie atakuje się w te miejsca. Chcę byś przysiągł mi że nigdy nie zaatakujesz nikogo w punkty witalne. Jednak możesz w nie celować jeśli spełnisz jeden z trzech warunków. Pierwszy to osobisty rozkaz przywódcy. Drugi jeśli obaj wojownicy są świadomi i zgodzili się na walkę z takimi atakami. I trzeci jeśli twoje własne życie jest w niebezpieczeństwie. Jeśli zaatakujesz i żadna z tych rzeczy nie zostanie spełniona będę musiał cię ukarać.
Zapadła chwila ciszy by Spokojny mógł się wypowiedzieć i przysiąc. Widział jak bardzo opornym uczniem będzie jego syn ale nie mógł się poddać i od razu przeszedł do następnego tematy.
Skoro mamy już tą część za sobą powiem ci teraz o rodzajach ataków. Smoki które bazują na sile będą starały atakować rogami zębami i nawet łapami nie używając pazurów. Ich ataki zwykle rozszarpują mięśnie lub zadają obrażenia wewnętrzne łamiąc i krusząc kości. Czasem nawet robią to nie naruszając struktury łusek. A teraz skoro wiesz jakich ataków używa siłowiec jesteś w stanie powiedzieć mi jakich ataków używa smok który bazuje na zręczności i jakie szkody może spowodować swoimi atakami?

[Lumi]

Przekrzywił łeb słysząc jakże "interesujący" wywód mistrza na jeszcze bardziej interesujący temat, nie widział nic złego w zadawaniu bólu uśmiercaniu innych, ale niech Krwawy sobie myśli, że jego adept choć odrobinę nauk wziął sobie do serca. Choć informacje o kilku nowych wrażliwych miejscach była dla niego dość.. Dziwna, skoro każdy miał tyle wrażliwych miejsc, to pula miejsc dostępnych do zwykłego ataku mocno się zawężała. Ledwo wychwycił co chciał od niego mistrz, zaraz potem spojrzał się na niego spode łba, ale oczywiście sklecił jakąś formułkę, którą to w razie czego mógł bardzo łatwo obejść. – Przysięgam Ci mój drogi nauczycielu, że tak długo jak uznam to za możliwe spróbuję nie celować w punkty witalne moich przeciwników. – Rzekł tonem wypranym z jakichkolwiek emocji, i przy okazji wpatrując się uporczywie w oczy Beriego, przecież chyba oboje wiedzieli że Spokojny przy pierwszej okazji pośle jakiegoś wroga do piachu, niezależnie czy bardziej czy mniej honorowymi sposobami.
Drugą część monologu wysłuchał z coraz większym ożywieniem, w końcu przeszli do jakiś konkretów. Nareszcie słysząc jakieś sensowne polecenie nabrał więcej niż zwykle powietrza w płuca, na chwilę ściągnął łuki brwiowe i wbił wzrok w swoje szpony.
– Wojownicy zręcznościowi na pewno nie łamią kości, czy kręgosłupów. Oni szybkimi ruchami łap, chyba rogów i jeśli budowa ciała im na to pozwala to też ogonów rozcinają tkanki, mięśnie, żyły i tętnice powodując spore krwawienia. I o ile po spotkaniu z takim siłowcem można wyglądać jako tako, to po walce z wojownikiem zręcznościowym wygląda się jak kawałek zakrwawionego mięsa. Czyli o ile ten smok bazujący na sile zadaje obrażenia wewnętrze, to zręcznościowiec koncentruje się na bardziej zewnętrznych kawałkach przeciwnika. – Powiedział neutralnym tonem, choć chwilę potem naszła go iście genialna myśl! – A co jeśli jakiś adept chciałby zostać wojownikiem tak samo bazującym na sile, jak i zręczności? – Zapytał autentycznie zaciekawiony.

[Berius]

Ulżyło mu gdy Spokojny zobowiązał się do przestrzegania jego zasady odnośnie atakowania punktów witalnych. Skoro to mieli za sobą mógł wysłuchać jego odpowiedzi na następne pytanie.
~no nie do końca. Masz racje że wojownicy bazujący na zręczności zwkle zostawiają po sobie krwawe ślady ale nie prawdą jest że nie możemy złamać kości. Zdarzyło mi się kilka razy przy ataku zahaczyć o żebro i je złamać a nawet kilka na raz. Więc można powiedzieć że przed naszymy pazurami nic się nie uchroni.
Gdy nadeszło pytanie odnośnie balansu pomiędzy technikami krwawy zastanowił się dłuższą chwilę i zbierał wszystkie znane sobie informacje na temat takich wojowników.
~Cóż słyszałem że wojownicy mogą i używają takich łączonych technik. Ba nawet miałem okazje z takim wojownikiem zawalczyć. Zwie się Sosnowy Pocisk to mag wody który używał w pojedynku ze mną techniki łączącej magie i ataki zręcznościowe. Jeśli chcesz się więcej o tym stylu dowiedzieć poproś ją o pomoc na pewno nie odmówi pomocy. Pamiętaj jednak że takie style są trudne do opanowania i nie pozwalają w pełni stać się mistrzem żadnego innego. Ja też miałem zamiar zrobić coś takiego ale uznałem że skupienie się na jednej da lepszy efekt

[Lumi]

– Taaak, wierzę ci – Przytaknął mu ironicznie, na pewno walczył dużo i dzielnie, ale Adept jakoś nie chciał mu wierzyć z tym łamaniem żeber. Ot po prostu wydawało mu się to nienaturalne i tyle. – Dobra, zapamiętam to. Ale w razie czego finalnej decyzji jeszcze nie podjąłem – Skomentował jego następne słowa.
Powoli, nieznacznie się przy tym rozciągając wstał i odszedł od Krwawego ze trzy ogony, po czym wskazał na niego palcem. – Ale dla mnie za dużo tej teorii, a teraz... Broń się! – Wykrzyknął jednocześnie podrywając się do szaleńczego sprintu kierując się prosto na mistrza(Pytanie jak długo nim będzie?) chcąc tuż przed czołowym zderzeniem z nim odbić w lewo, a pazurami prawej łapy rozorać wszystkie tkanki które to znalazłyby się mu na drodze.

[Berius]

Krwawy słuchał wszystkiego co jego uczeń ma do powiedzenia. Gdy jednak zaczął się odsuwać krwawy podniósł jedną brew zastanawiając się czy on naprawdę zamiar to zrobić. Następne jego słowa tylko sprawiły że Krwawy wziął głęboki wdech. Gdy Spokojny był wystarczająco blisko Krwawy wyprostował wszystkie kończyny i po prostu przeskoczył nad nim jak by był zwykłą kłodą.
~Jeśli tak bardzo chcesz praktyki to zrelaksuj się i myśl o każdym ruchu. Nie szarżuj bezmyślnie. Jak tak zrobisz i zdołasz mnie uderzyć raz twoja lekcja na dziś się skończy.
Krwawy odwrócił się do niego pyskiem i teraz to on się od niego oddalił. Zaczął go baczniej obserwować czy na pewno się uspokoił i ma zamiar myśleć nad tym co robi.

[Lumi]

Ze zdziwienia rozdziawił paszczę i przez kilka uderzeń serca tępo wpatrywał się w mistrza. Jak on..? No cóż, chyba nie był aż takim beztalenciem, za jakie wcześniej go uważał.
Ale skoro tak bardzo chciał zostać "draśnięty" przez swego ucznia, to proszę, droga wolna! Znowu przygotował się do ataku, tym razem nieco bardziej chytrego i wyrafinowanego, tak aby Beri już w życiu nie ocenił źle jego możliwości. Tym razem zacznie biec, robią przy tym duże odstępy tak jakby skakał, skacząc raz na lewo raz na prawo. Prawdopodobnie Krwawy będzie myślał, że będzie chciał zaatakować z flanki, tym go zmyli. Przybrał pozycje do biegu, wygodnie rozłożył łapy, po czym ruszył, zgodnie z planem, bardziej skakał niż bieg, prawo lewa i tak dalej, kiedy znalazł się wystarczająco blisko, ostatni skok wykonał trochę dalej na lewą stronę, pierwsza faza planu wykonana, teraz pora na drugą, szybko odskoczył na prawą stronę, tak aby wylądować pomiędzy łapami pomarańczowego, następny skok miał się skupić na klatce piersiowej Krwawego, miał się zaczepić pazurami o skórę, a zębami i rogami wbić się głęboko w mięśnie.

[Berius]

Krwawy cały czas obserwował Spokojnego. Zasmucił się widząc że on nadal robi gwałtowne ruchy i jest spięty. Odetchnął krótko i odskoczył do tyłu gdy tylko Spokojny się do niego zbliżył. Jego ruch był płynny i dobrze przemyślany całkowicie różniący się od chaotycznego ataku adepta. Gdy znów ustawił się stabilnie zaczął znów mówić.
~Cały czas popełniasz ten sam błąd Twoje ruchy powinny być płynne. Myśl co robisz. jeden ruch na raz. Jeśli będziesz próbował zrobić wszystko podczas jednego ruchu to się pogubisz. No jeszcze raz. Jeśli nie zobaczę krwi to nie skończymy
~No dalej wiem że umiesz~ Pomyślał i naprawdę chciał by mu wyszło ale też nie mógł pozwolić by popełniał tak proste błędy podczas prawdziwych walk. W końcu uczył się jak dbać o swoje bezpieczeństwo i nie dać się zabić. Miał nadzieje że jego syn szybko to zrozumie i będzie bardziej świadom tego co będzie robił prawdopodobnie do śmierci.

[Lumi]

Ta kaleka jeszcze raz uniknęła jego ataku? Adept fuknął wściekły, ale co poradzić musiał się jeszcze trochę podszkolić. Rozejrzał się wokół szukając czegokolwiek co mogłoby mu pomóc w przeoraniu pazurami biednego nauczyciela. Jego wzrok natrafił na nieduży kamyk, był opływowy więc adept mógł raczej dorzucić nim do Krwawego.
Bez zastanowienia cisnął nim z całej siły prosto w jego pysk, a on sam rzucił się do szaleńczego biegu chcąc skorzystać z chwili prawdopodobnego zdezorientowania nauczyciela. Tym razem nie próbował żadnych sztuczek, chciał jak najszybciej skończyć tą męczarnię i chociaż drasnąć Beriego, a w zamierzeniu dać mu w prezencie kilka nowych blizn do kolekcji. Kiedy już podbiegł do niego na odległość skutecznego zamachnięcia się łapą, szybko wyciągnął prawą łapę w celu dokonania szybkiego cięcia na wysokości kolan. Atak ten miał rozciąć skórę, mięśnie, a może nawet naruszyć wrażliwe chrząstki.

[Berius]

Momentalnie uchylił się przed kamieniem. po tym ruchu zauważył że Spokojny na niego biegnie. Krwawy był zły bo jego uczeń znów nie słuchał jak ten do niego mówił. Czas było dać mu nauczkę. Ruszył w jego stronę i przeskoczył na jego lewy bok gdy ten był wystarczająco. Następnie szybkim ruchem podciął mu łapy uderzeniem prawą łapą. Gdy Lumi wylądował na ziemi krwawy usiadł obok niego.
~Czy ty w ogóle mnie słuchasz? Faktycznie pomysł z rozproszeniem był dobry ale nadal twoje ataki kuleją. Czy ty na pewno chcesz być wojownikiem?
Krwawy nagle poczuł szczypanie na policzku. Gdy sięgnął tam łapą poczuł jakąś ciecz na nim. Spojrzał na łapę a tak ukazała mu się krew. Wyglądało na to że kamień który rzucił spokojny lekko zadrapał jego polik. Wojownik westchnął i zamknął oczy. Wiedział że nie jest to to czego oczekiwał ale nie miał większego wyboru. Obiecał że tyle wystarczy więc dotrzyma słowa. Po raz kolejny spojrzał na Spokojnego.
~Niech ci będzie zaliczę ci tą lekcje jeśli obiecasz że będziesz trenował nad bardziej spokojnym sposobem walki.
Powiedział lekko uśmiechając się do niego.

[Lumi]

I znowu został wyminięty w "pięknym" stylu, jego atak się nie udał, a łapy Krwawego nie były nawet zadrapane. Chwilę potem kaleka podcięła mu łapy, a adept wylądował ze zduszonym syknięciem na ziemię, z lekcji to spotkanie stało się festiwalem wywyższania się nad biednym Spokojnym. Co on mu w ogóle zrobił? Kiedy Oko usiadł koło niego, z trudem powstrzymał się od próby bolesnego pokazania mu jak poważne rany mógłby mu zadać, jednak po dłuższym namyśle wysłuchał co tam miał do powiedzenia.
– Nie nadaję się na jakąkolwiek inną profesję, więc jesteśmy zmuszeni przemęczyć się dopóki nie otrzymam nowej rangi, a potem... to się zobaczy. – Spojrzał się z satysfakcją na krwawiący policzek o ironio Krwawego, czyli jednak udało mu się coś tam zrobić. – Im jest się bardziej agresywnym, nieprzewidywalnym tym łatwiej jest zabi.. pokonać wroga – Powiedział obojętnie przy okazji wstając na równe łapy. Ktoś tu chyba próbował zmienić jego jedyną, i najskuteczniejszą strategię, a tego Lumi bardzo nie lubił.
– Skoro jesteś taki mądry to sam spróbuj mnie zranić – Rzucił bezbarwnym tonem, przy okazji odchodząc na kilka ogonów od mistrza, po czym odwrócił się i nieco ugiął łapy będąc gotowym na atak Oka.

[Berius]

Znów popatrzył na Lumiego. Bardzo chciał go uczyć. Ten mały smok miał w sobie dużo potencjału trzeba było go tylko wydobyć. Krwawy wstał po jego słowach i odszedł znów nieco od swojego ucznia.
~Dobrze zróbmy to inaczej. Teraz nie będę twoim mistrzem. Spójrz na mnie jak na... Ojca. Nie chcę być twoim wrogiem chcę tylko byś wyrósł na wspaniałego wojownika. Więc zróbmy tak. Zaatakuj mnie w swoim stylu ale zrób to tak jak byś mierzył się z równym sobie. Nie słabszym, nie silniejszym a równym dobrze?
Ton jego głosu był spokojny i wyrozumiały. Ostatnia szansa by Spokojny pokazał się jako prawdziwy wojownik a nie jak pisklak który znęca się nad innymi bo ci się z nim nie zgadzają. Na prawdę w niego wierzył w tym momencie. Ustawił się w pozycji obronnej i był gotowy na jego atak.
~Zaczynaj synu. Pokaż na co cię stać.
Powiedział z uśmiechem. Nadszedł czas by Krwawy w końcu zaopiekował się swoją rodziną jak na ojca przystało a nie na siłę robić z siebie mistrza dla młodego adepta.

[Lumi]

Nie chciał go atakować? Więc posłał bardzo krótką, i przejrzystą wiadomość, był słaby. Nie potrafił nawet z czystym sumieniem zaatakować jakiejś przybłęby, o morderstwie nie wspominając. Spokojny skrupulatnie zapisał to sobie w pamięci, kto wie czy mu się to kiedyś nie przyda.
Jednak skoro tak bardzo chciał skończyć z obitym pyskiem, to Lumi bardzo chętnie mu to umożliwi, w końcu będzie mógł poznęcać się bez konsekwencji na czymś większym. Jeszcze raz rozłożył łapy, i rzucił się do biegu, chcąc jak najszybciej skrócić dzielący ich dystans, nie mógł pozwolić sobie na kolejną porażkę, nie tym razem. Jeśli przypadkiem nie zaliczył gleby, to w odległości mniej więcej pół ogona od Krwawego odbił gwałtownie w lewo, oraz wyciągnął swą prawą łapę w stronę boku pomarańczowego. Moment później szarpnął nią w stronę okolic żeber oponenta, chcąc zahaczyć jak o jak najwięcej ścięgien, a następnie siłą rozpędu wyrwać je z mięśniami, skórą, i ogromną ilością krwi oczywiście.
A po tym jakże brawurowym ataku chciał wylądować z gracją, najpierw na lekko ugiętych przednich łapach, a następnie na tylnych. Oczywiście nie rozprostowałby swych kończyn, aby w razie czego być gotowym na odskoczenie od mistrza,

[Berius]

Widząc że Lumi nadal szarżuje jak poparzony uznał że to musi być jego technika. Niech więc tak będzie. Gdy Zbliżał się do niego krwawy obserwował zachowanie jego łap. poprawne ich ustawienie dało młodemu o wiele lepszą stabilność niż do tej pory. Dał mu myśleć że tym razem go dopadł i gdy był już obok niego Krwawy pochylił się niżej. Pazury adepta były tuż przy jego grzbiecie gdy nagle Spokojny stracił równowagę. Okazało się że krwawy podciął ogonem łapy młodzika a ten runął pyskiem na ziemię. Udało mu się jednak lekko zadrapać pazurami jego łuski. Praktycznie żadnej krwi ale ślady zostały.
~No o wiele lepiej. O to właśnie chodziło. Zero nieczystych zagrywek i tego typu bzdur. I patrz nawet mnie trafiłeś muszę przyznać że jeśli się skupisz to potrafisz.
Krwawy podał łapę synowi by pomóc mu wstać i uśmiechnął się. Chciałby by czerpał z lekcji przyjemność a nie uznawał jej za niezbędną rzecz chociaż taką była.
~Wiem że nie jesteś zadowolony że przydzielono cię do mnie ale nie chcę byś widział we mnie tylko wroga. Kiedyś staniemy razem na arenie i chcę by rany które mi dzisiaj dałeś właśnie tam spłynęły moją krwią. jak nauczę cię podstaw to poproszę moją nauczycielkę by pokazała ci coś więcej zgoda?

[Lumi]

I jeszcze raz zarył pyskiem o ziemię, po raz kolejny musiał się wstydzić. Na Bogów, czy każda jego próba ataku musiała się tak kończyć? Naprawdę myślał, że w końcu wtłucze temu pomarańczowemu, wyrwie mu kilka flaków i w końcu skończy tą męczarnię. Takie rzeczy tylko wzmagały jego furię, chęć wyładowania się na czymś albo kimś.
Ale nie tym razem, teraz pokaże Beriemu na co go stać. Nie bez powodu jest przecież Spokojnym, prawda? Nie przyjął oferty pomocy, i po chwili już stał na nieco ugiętych łapach, chcąc nie chcąc teraz Krwawy będzie musiał go zranić. – Żyjesz, bo jesteśmy w tym samym stadzie. Inaczej pewnie już dawno bym cię zatłukł, ale skupmy się na pozytywach, bo w końcu one są ważne, nie? Wystarczą mi podstawy i nic więcej, do innych nauk znajdę sobie kogoś innego, ale dziękuję za propozycję. – Odparł lodowato, po czym jeszcze raz odszedł od niego na około ogon odległości, aby chwilę potem się obrócić. – To co teraz, hmm? –