Kanion Szeptów

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pokiwał głową słuchając Wyroczni.
-Tak, mamy dużo możliwości. Powiesz mi może jak tworzyć? Jakie zasady, wskazówki obowiązują w magii obronnej?– spytał, oplatając łapy ogonem. Wbrew pozorom, poleganie na tym co nam wyobraźnia podsunie, mogło być groźne nie tylko dla przeciwnika, ale też dla nas. Teoria, jak w większości nauk, ma tutaj również spore znaczenie. Czy Cassandra będzie wiedziała jakie?

[Zwiastująca Łuska]

Ważne jest dokładne opracowanie obrony. Szczegóły są bardzo istotne. Masa, materialność, barwa, materiał z którego wykonywana jest obrona, a także odporność na niektóre próby zniszczenia obrony ~ powiedziała. Jako, iż będzie się bronić za pomocą magii, usiadła, nie widząc sensu, by stać. Nie będzie przecież unikała natarć za pomocą zręczności – nie o tym była nauka. Miała w zanadrzu kilka pomysłów na obronę, więc czekała na przejście do części praktycznej. Definicja była strasznie nudna, i zapewne tylko maniery powstrzymywały samicę przed ziewaniem. Musiała się powstrzymać. Jakoś to wytrzyma.

[Pasterz Kóz]

-Niby masz racje, jednakże barwa bywa dodatkiem. Co stoi na przeszkodzie, aby stworzyć ścianę zielonego ognia? Absolutnie nic. Im więcej czegoś robimy, tym więcej zużyjemy maddary. Najlepiej to tworzyć tarczę tylko przy tej części, która jest zagrożona, bo będzie to wydajniejsze niż przy osłanianiu całego ciała. Nie wspomnę, że można też zablokować atak stawiając taką obronę na torze lotu, co może nawet sprawić, że po ewentualnym przełamaniu tarczy atak chybi, ale im dalej robimy twór magiczny, tym więcej energii gubi się po drodze. Kolejna zasada jest taka, że nasza osłona nie może nas ranić. Przykładowo ściana ognia. Bije od niej sporo ciepła, nie mówiąc, iż w momencie blokowania ataku wodnego, może zrobić parę wodną. Lepiej zadbać, aby nie emitowała gorąca w naszą stronę oraz nie przepuszczała wody pod żadną postacią. To przykład, pamiętaj. Ostatnią zasadą, o której pamiętam, jest ta o przeciwnościach, czyli obrona neutralizująca atak, taka woda i ogień. Kto jednak ci powie, iż skalna ściana nie zablokuje wodnego ataku albo nawet takiego z tego samego materiału co osłona? Różnie to bywa...– wyjaśnił. -Teraz praktyka- powiedział niespodziewanie, a już kula zielonego ognia pędziła ku Zwiastującej. No, pędziła to może przesada, bo Bezchmurny zadbał, aby Łuska miała czas na obronę.

[Zwiastująca Łuska]

Smoczyca miała już plan obrony. Ponieważ stała ona dokładnie naprzeciw pędzącego ku niej atakowi, wyobraziła sobie mur składający się z dwóch warstw. Aby nie marnować zbyt dużo maddary była niewiele wyższa i szersza od sylwetki Zwiastującej, stojącej naprzeciw. Pierwszą warstwą była woda. Trzymała się dobrze na ścianie, nie spływając z niej. Młoda wiedziała jednak, że Bezchmurny może mieć coś w zanadrzu, więc aby mieć pewność co do swojej ochrony za wodą była także gruba warstwa kamiennego muru. Była tam na wypadek, gdyby kula zielonego ognia po unicestwieniu przez wodę zmieniła się na przykład w kamienną czy lodową, kontynuując natarcie. Następnie tchnięcie maddary i oczekiwanie na efekt.

[Pasterz Kóz]

Kula ognia uderzyła w dwuwarstwową ścianę i wyparowała wraz z częścią wody.
-Skoro będziesz czarodziejką, to może pominę proste ataki, a skupimy się na nieco trudniejszych- powiedział, z lekkim uśmiechem. Za proste ataki uważał właśnie taką kulę ognia, trudniejsze zaś nie będą aż tak łatwe. Nagle spod ziemi wyskoczyły mocne pnącza, które unieruchomiły pysk oraz skrzydła Zwiastującej, a potem zaczęły ciągnąć ją w dół, do podłoża. Zaraz po nich pojawiły się korzenie, chwytające łapy adeptki. Nie było szans na żaden ruch czy możliwe fizycznie obronienie się.

[Zwiastująca Łuska]

Samica czując, jak została unieruchomiona uśmiechnęła się jedynie do Bezchmurnego. Był to uśmiech zabawny, z nutką zabawnego pytania, jakby chciała powiedzieć "Naprawdę?". Już po chwili przygotowała się do obrony. Wyobraziła sobie płaskie, o grubości kartki papieru koło. Idealnie wyszlifowane. Miało niezwykle ostre brzegi, niczym brzytwa. Obracało się wokół własnej osi z zatrważającą prędkością. Jego zadaniem było latanie wokół ciała samicy i odcinanie pnączy od samych korzeni, unicestwiając je. Znając jednak sprytność Spokojnego twór był wykonany tak, by w żaden sposób nie uszkodził łusek adeptki. Tchnięcie maddary i ponowne oczekiwanie na efekt.

[Pasterz Kóz]

Nah, może był za bardzo pobłażliwy. Pnącza i korzenie odpadły, uwalniając Zwiastującą. Jednakże kolejnym atakiem było... powietrze. Całe powietrze wokół miało szybko wlecieć przez pysk i nozdrza Łuski, prosto do płuc, bez dawania czasu na wydech. Przez to organy odpowiadające za wymianę gazową, miały po prostu wybuchnąć czy też pęknąć od powietrza, które ciągle napierało na wnętrze płuc. Znaczy, stałoby się tak, gdyby Bezchmurny brał udział w prawdziwej walce, ale przeciwko zwierzęciu, nie smokowi. Nie chciałby przecież zabić nikogo z czystymi intencjami. Tymczasem to wszystko nie groziło Cienistej, a jedynie blokowało oddychanie, bez rozsadzania organów.

[Zwiastująca Łuska]

To był sprytny atak, co samica musiała przyznać. Ale tu chodziło o problemy z oddychaniem, więc musiała się śpieszyć, a nie chwalić natarcie jej mistrza. Skoro ten atakował powietrzem, to ona powietrzem się obroni. Wyobraziła sobie potężny podmuch powietrza, który spycha z toru ten napierający na jej płuca. Obrona leciała od tyłu oczywiście. Chodziło o to, by atak został zepchnięty i powstrzymany. Prosty atak, prosta obrona. Ale czy się powiodła? To się zaraz okaże. Smoczyca tchnęła maddarę w twór i czekała z dziwnym spokojem, mimo silnych problemów z oddychaniem. Wiedziała, że nic jej nie grozi. To była nauka, nie walka. Nie groziło jej nic. Nawet lekkie zadrapanie. Ufała Spokojnemu, nie było powodów do nerwów czy wpadania w panikę.

[Pasterz Kóz]

Niby udało się wypchnąć napierające powietrze, ale był to tylko jeden podmuch. Z drugiej strony, gdyby był on cały czas to Zwiastującej niechybnie zabrakłoby tlenu. Problem wciąż istniał, bo powietrze, które jednorazowo zostało wypchnięte, powróciło, znowu napierając lekko na płuca. Bezchmurny uśmiechnął się przebiegle. Zapowiedział przecież, że nie będzie łatwo. Ciekawiło go, czy będzie musiał przerwać atak, czy też uda jej się coś wymyślić.

[Zwiastująca Łuska]

Jego uśmiech został odwzajemniony. Jakże urocza nauka. Samica postanowiła mu o czymś przypomnieć ~ Ten przebiegły uśmieszek idealnie się komponuje z kamuflażem wisienkowym ~ powiedziała. Widocznie zdążył zapomnieć o swoim atucie. Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, ale ta cała akcja trwała może dwie, trzy sekundy. Mimo problemów z oddychaniem. Ale teraz przyszła pora na obronę. Ponieważ powietrze wciąż napierało, ona postanowiła ochronić swoje ciało szczelną, nieprzepuszczalną błoną. Oznaczało to, że podmuchy powietrza zwyczajnie by się odbijały. Ale ponieważ samica czymś musiała oddychać, nadała błonie właściwość, aby ta wpuszczała jedynie tlen unoszący się w powietrzu, a nie szarżujący niczym huragan. I znowu tchnięcie maddary. I czekanie na efekt.

//Łącznie napisaliśmy 13 postów – jak dobijemy do 17/18 to zakończymy naukę, hm? :D//

[Pasterz Kóz]

Wyszło zadowalająco, przynajmniej dla Zwiastującej, która już nie była atakowana przez powietrze z zewnątrz, a te wewnątrz zostało po prostu wypuszczone. Mogła swobodnie oddychać i mówić.
-Dziękuję za komplement- odpowiedział Bezchmurny. -Czemu zastosowałaś błonę na całą powierzchnię ciała, skoro wiedziałaś, iż atakuję tylko pysk?– spytał, przerywając już atak powietrza. -Za karę dostajesz pytanie teoretyczne. Jak obronić się magicznie przed atakami fizycznymi?– powiedział, wiedząc, że Wyrocznia niezbyt lubiła teoria, czy też bardziej nudziła ją.

//Hm, ok.

[Zwiastująca Łuska]

~ Z Tobą to różnie bywa ~ mruknęła na jego odpowiedź, lekko się uśmiechając. Kiedy usłyszała, że musi odpowiedzieć, czyli zadanie związane z definicją, rozszerzyła źrenice i westchnęła cicho ~ Tak, to odpowiednia kara ~ mruknęła, jakby sama do siebie, po czym zabrała się niechętnie za odpowiedź ~ Można to zrobić różnie. Ustawić ścianę, przez którą przeciwnik nie zdoła się przebić. Można też kontratakować... Jest wiele opcji ~ powiedziała z niechęcią. Naprawdę ma mówić wszelkie możliwe metody? Chciała przejść do praktyki, a nie ciągle mówić czy tam odpowiadać. Praktyka jest skuteczniejsza niż ciągłe kłapanie szczęką, prawda? Najlepiej by było już skończyć trening magii i przejść do mediacji, bo musiała przyznać, że od używania maddary bolała ją już głowa.

[Pasterz Kóz]

-W sumie racja- odpowiedział na część dotyczącą błony. -Ale i tak lekka przesada. Co do odpowiedzi, co jeśli przeciwnik ominie twoją ścianę? Albo zaatakuje z zaskoczenia? Nie zatrzymasz też ścianą kogoś kto atakuje z nieba, choć barierą już dasz radę. Po głowie mi chodzi myśl o błonie, która odbijałaby ataki, przepuszczała powietrze i nie krępowała ruchów. Spróbuj.

[Zwiastująca Łuska]

Samica więc wyobraziła sobie błonę, pokrywającą szczelnie jej ciało. Przezroczysta, zupełnie niewidoczna, przez co samica wyglądała normalnie, jakby nic na niej nie było. Błona uniemożliwiała zadanie jakichkolwiek obrażeń – gdyby ktoś chciał przykładowo zaatakować ją szponami, te zwyczajnie przejechałyby po jej ciele – a właściwie błonie – nie zostawiając po sobie żadnych śladów. Błona była niezwykle elastyczna, dzięki czemu samica mogła poruszać się całkowicie normalnie, bez żadnych utrudnień. Tarcza jednocześnie miała przepuszczać tlen, aby Zwiastująca miała czym oddychać. Nie chciała się udusić. Tchnęła maddarę i czekała.

//Teraz ju możemy kończyć ;)//

[Pasterz Kóz]

Bezchmurny podszedł do Zwiastującej i bez żadnej zapowiedzi zaatakował ją pazurami. Jednakże łapa przejechała po niewidzialnej błonie, nie robiąc jej żadnej krzywdy.
-Tak, dobrze. Dzięki temu jest się blisko przeciwnika i można szybko zaatakować go magicznie w jakiś niespodziewany sposób, nie tracąc maddary na pokonywanie długich odległości. To by jednak było na tyle z magii obronnej. Coś jeszcze chcesz się nauczyć?– spytał. Ile czasu już tutaj byli? Tyle nauki i jeszcze spotkanie z duszkiem natury. Chyba nikomu jeszcze nie poświęcił swojej uwagi tak długo. Ale to dobrze, nie miał nic przeciwko. Wyedukował Cassandrę tak bardzo jak mógł.

//Raport – Magia Obronna I, II

[Zwiastująca Łuska]

A więc wyobrażenie błony znikło, a samica wróciła już do normalności. Chociaż wcześniej też wyglądała normalnie, bo błona była przezroczysta. Ale to już szczegół ~ Mediacji ~ powiedziała krótko, otrzepując głowę. Następnie usiadła, nie widząc powodu, by stać i czekała. Plusem nauk obrony, wiedzy czy właśnie mediacji było to, że nie trzeba było skakać z miejsca na miejsce. Nie było takiej potrzeby. Czemu więc nie usiąść, zamiast męczyć i tak już trochę bolące łapy. Trenowała cały dzień. I to dosłownie. Zaczęli rano, kiedy było jeszcze jasno, a właściwie trochę szaro. A teraz słońce zaszło niemal całkowicie. Na horyzoncie było widać ostatnie promienie. Kiedy skończą naukę mediacji, będzie akurat pora do tego, by się pożegnać i rozejść, bo nauka w nocy nie jest chyba dobrym pomysłem

[Pasterz Kóz]

Czyli trochę odpoczną i będą rozmawiać. Znaczy się, sam nie wiele robił, a dużo mówił, ale taki jest przywilej bycia nauczycielem.
-Praktyki są słowne, więc żebyś mi tutaj nie przysypiała- ostrzegł z wyczuwalną nutą żartu w głosie. -Czym jest mediacja? Na czym się opiera i w czym może nam pomóc?– spytał, rozglądając się. Chyba przegapili zachód słońca, a teraz mogą dostrzegać jego ostatnie promienie. Trudno, jutro na pewno będą mieli okazję go zobaczyć.

[Zwiastująca Łuska]

~ Mediacja jest umiejętnością społeczną, za której pomocą można przekonać kogoś do swojego zdania czy stanowiska. Smoki, które mają dobrze opanowaną tą zdolność często mają duże poparcie wśród innych ~ powiedziała, a o dziwo nawet nie zastanawiała się nad odpowiedzią. Możliwe, że kiedyś jak była mała to matka mogła coś o tym wspomnieć. Ale to nieistotne. Widząc zachodzące słońce w duszy cieszyła się, że to ostatnia nauka tego dnia. Ćwiczyli od rana, więc adeptka była zmęczona, co było widać po jej lekko zmrużonych, śnieżnobiałych ślepiach.

[Pasterz Kóz]

-Nie uśnij tylko- mruknął, widząc zmęczenie Adeptki. -Dlaczego Przywódcy i Zastępcy powinni opanować tę sztukę w co najmniej zadowalającym stopniu?– spytał. Ostatnia nauka i będzie mógł dać odpocząć kościom. Miał wrażenie jakby się postarzał od nadmiaru spraw. Zapełnianie brzuchów, nauki, polowanie, wszelkiego rodzaju ceremonie i spotkania towarzyskie. Chyba sobie jeden dzień przeleży, a co mu tam!

[Zwiastująca Łuska]

~ Są oni najważniejszymi smokami w stadzie – powinni więc mieć poparcie co do swojej pozycji. Przywódca, który nie ma szacunku wśród innych, nie jest dobrym przywódcą, bądź zastępcą ~ powiedziała. Komentarz dotyczący spania odwzajemniła jedynie delikatnym uśmieszkiem, ale widać było, że jeśli nauka będzie się zbyt ciągnąć, to adeptka po prostu padnie ze zmęczenia. Starała się jednak opanować ogromną ochotę zaśnięcia. Jeśli dojdzie do groty, starczy jej do tego sił, to pewnie padnie tuż przy wejściu. Ale co się jej dziwić? Cały dzień nauki każdego by wykończył fizycznie. Czasem odbija się to też na myśleniu, ale u tej smoczycy nie trzeba było się obawiać o zmęczenie psyhiki. Na razie.

[Pasterz Kóz]

-Dobrze, choć chodzi też o rozsądzanie sporów, oddalanie wojen oraz zajmowanie się wieloma innym sprawami. Masz może jakieś problemy albo pomysły na takowe?– spytał, ciekaw czy mógłby jakoś Zwiastującej pomóc. Lubił ją, więc na pewno starałby się jej jakoś doradzić. Ewentualnie na pewno coś wymyśli, bo przecież była całkiem mądra. A jeśli nie, to nic nie szkodzi, ma parę problemów do rozwiązania w zanadrzu.