Kanion Szeptów

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Spojrzał spod oka na Zwiastującą, ale po chwili uznał żart za zabawny, a przynajmniej w części domyślał się jak teraz wygląda z tymi wiśniami na kolcach, więc jednak uśmiechnął się lekko.
-Hm... Chciałem je przenieść do jaskini, ale skoro tak ci się podoba to go zatrzymam- odpowiedział szczerząc zęby. -Tak, teraz nauka. Chyba więcej bogiń czy innych duszków nam tu nie wpadnie. Czym jest śledzenie? Dlaczego się go uczymy? Co nam daje? O czym należy pamiętać?– spytał.

//Hm, ok :P Gratulacje rangi, choć za chwilę pewnie cerka na czarodziejkę ;D

[Zwiastująca Łuska]

// Thx :) Myślę że dorosłej rangi się dorobię do końca tygodnia ♥ //

Młoda uśmiechnęła się szeroko, widząc jak Spokojny postanowił zatrzymać swój jakże uroczy kamuflaż. Polubiła tego smoka, i to bardzo ~ Śledzenie jest sztuką podążania za celem, a raczej jego tropem, czyli odciskami łap, pazurów, kopyt, zależnie od tego, co się śledzi. Uczymy się go, aby w przyszłości móc wyruszyć na polowanie i wytropić zwierzynę. Wprawny łowca może śledzić cel przez długi okres czasu, patrząc na otoczenie. Zwierzęta oprócz odcisków czasem zostawiają też podeptaną trawę, połamane gałązki, więc na to też powinno zwracać się uwagę ~ powiedziała, już nie zwracając uwagi na przebranie smoka. Chociaż w duszy nadal tlił się płomyczek śmiechu, ale przygasał, aby Zwiastująca mogła skupić się na nauce, która aktualnie była ważniejsza.

[Pasterz Kóz]

-Tak. Ślady pomagają ustalić kierunek w którym udało się zwierzę oraz gatunek. Jednakże, oprócz wzroku, mamy też węch i słuch, zatem zapachy oraz dźwięki też mogą doprowadzić nas do zwierzyny. Trzeba używać wszystkich trzech zmysłów naraz, bywają jednak zwodnicze. Można coś przeoczyć. Nad interpretować. Każdy zmysł jest przydatny, a jednocześnie narażony na iluzję świata. Ślady mogą być stare, dźwięki pochodzić z innej strony, a zapach zostanie rozwiany- dokończył. -Widząc odciski kopyt na śniegu prowadzące na wschód i czując woń jelenia prowadzącą na zachód, za czym pójdziesz? Na co zwrócisz uwagę?– spytał, poprawiając skrzydła tak, aby nie zrzucić albo uszkodzić wisienki na kolcach.

[Zwiastująca Łuska]

~ Najpierw się upewnię, czy to na pewno ten sam trop. Czy odciski kopyt na pewno należą do tego samego zwierzęcia. Myślę, że pokieruję się właśnie odciskami. Zapach jest podpowiedzią drugorzędną, gdyż może być rozwiany przez wiatr w inne miejsce i wprowadzić w błąd. Zobaczę też, czy po drodze jeleń nie połamał jakichś gałązek czy nie otarł się o krzaki – jeśli trop jest świeży, to na roślinach powinna być woń zwierzęcia ~ powiedziała, spoglądając na komicznie wyglądającego samca. Wiśnie nadawały mu uroczego wyglądu. A przynajmniej z punktu widzenia Cassandry. Skupiała się jednak na udzielaniu prawidłowych odpowiedzi w nauce. Czas uroczego kamuflażu Spokojnego już minął, zastępowany przez trening.

[Pasterz Kóz]

-Wszystko zależy od warunków i intensywności śladów. Pamiętaj jak sam powiedziałem swojemu nauczycielowi, że wybrałbym trop. On jednakże stwierdził, iż powinno się pójść za zapachem, bo może zostać rozwiany, ale podążając się nim może uda się znaleźć coś innego. Czując zapach ma się pewność, że ofiara jest stosunkowo blisko, a ślady mogą być stare. Musimy trafniej oceniać sytuację. Pokaż mi jak będziesz szukała śladów- powiedział.

[Zwiastująca Łuska]

Zwiastująca zabrała się więc do pracy. Wpierw zabrała się do nasłuchiwania odgłosów otoczenia. Jeśli cel jest niedaleko, to zapewne będzie słychać głośniejsze kroki czy ocieranie się o drzewo. Następnie zniżyła łeb w poszukiwaniu odcisków łap, pazurów bądź kopyt, aby określić, czym jest zwierzę pozostawiające dany trop, i czy jest on świeży – jeśli nie, to chyba lepiej nie zawracać sobie głowy i poszukać czegoś innego. Co jakichś czas przystawała by zbadać zapach i upewnić się, czy cel jest niedaleko i czy trop przypadkiem nie jest fałszywy, czyli stary. Po owym obwąchaniu terenu szła dalej i tak w kółko. Idąc za śladami łeb trzymała przy ziemi, a stając unosiła wysoko, wiedząc, iż zapach może unosić się na różnych wysokościach. Gdy uznała, że z prezentacji to tyle, potruchtała z powrotem do Spokojnego.

[Pasterz Kóz]

-Dobrze postępujesz, jednakże musisz cały czas używać wszystkich trzech zmysłów. Mimo tego, iż szukasz wzrokiem, to twój słuch i tak powinien być wyczulony na dźwięki, podobnie jak węch. Trzeba też pamiętać, aby nie wracać tam gdzie się było. Najlepiej ułożyć sobie jakiś schemat, czy to robiąc spiralę albo chodząc zygzakami. Tam gdzie już byliśmy, raczej nic nowego się nie pojawi. Pośpiech nie jest konieczny, to też jest ważne. Trzeba być skupionym i uważnym- powiedział. -Teraz trochę o rodzajach śladów. Do kogo one należą?– spytał, wskazując pazurem trzy różne odciski kończyn w błocie. Pierwszy to duży opuszek z czterema mniejszymi, pazurzastymi. Drugi to długi, szeroki ślad, na pewno nie łapa. Trzeci to długi, wąski, mały odcisk zakończony czterema palcami. Zwiastująca miała tylko za zadanie określić zwierzyny, które pozostawiły te tropy.

[Zwiastująca Łuska]

Zwiastująca przyjrzała się uważnie odciskom i po długiej chwili zastanowienia odpowiedziała ~ Pierwszy może należeć do wilka bądź pumy. Co do drugiego nie mam pewności, ciężko mi to powiedzieć. Trzeci może należeć do ptaka ~ odpowiedziała z wyraźną dozą niepewności w głosie. Ciężko było jej odpowiedzieć, gdyż w jej mniemaniu odciski były strasznie niewyraźne. Może to ze względu na błoto, na którym się znajdowały? Nie wiadomo. W każdym bądź razie czekała na poprawki Bezchmurnego, które na pewno się pojawią.

//Niewiele rozumiem z tych opisów xD//

[Pasterz Kóz]

-Tak, wilk, puma, lis, coś w ten deseń. Ten drugi to wąż. Trzeci to zając- wyjaśnił. -Teraz znajdź królika- powiedział, a wokół pojawił się las, oni zaś znajdowali się akurat na małym terenie, jedynie otoczonym drzewami. Z dużą ilością błota wszędzie. Zwiastująca musiała dokładnie poszukać, aby znaleźć jakikolwiek trop prowadzący do tego małego zwierzęcia.

//Nie dziwię się ;D

[Zwiastująca Łuska]

Młoda wytężyła więc wszystkie zmysły i zabrała się do pracy. Najpierw nadstawiła uszu, by wychwycić ewentualne dźwięki. Niestety, nie usłyszała niczego poza szelestem drzew i śpiewem ptaków. Zaczęła więc węszyć. Najpierw z uniesioną głową, by wyczuć ewentualną woń unoszącą się nad ziemią, a następnie tuż przy ziemi. Wyczuła delikatny zapach, prawdopodobnie należący właśnie do królika. Wtedy też dostrzegła małe odciski łapek w błocie. Obejrzała je uważnie i obwąchała, po czym powiedziała do Bezchmurnego ~ Myślę, że trop jest w miarę świeży. Królik mógł przechodzić tędy jakieś pięć minut temu ~ powiedziała, ruszając za tropem, nadal mając wytężone zmysły.

[Pasterz Kóz]

Nie odpowiedział. Za to z krzaków wyskoczył malutki króliczek. Poruszył wąskami, a potem zaczął kicać, w całkowicie przeciwnym kierunku do Zwiastującej.
-Śledź go. Nie podchodź, bo cię zauważy, ale też nie bądź za daleko, bo go zgubisz. Po prostu idź za nim, ale pilnuj śladów. Musisz być czujna, pilnować intensywności zapachu, nasłuchiwać i takie tam. Może się bowiem zdarzyć, że zatrzyma się za jakimś drzewem i cię zauważy przypadkiem.

[Zwiastująca Łuska]

Adeptka rozszerzyła na chwilę ślepia, widząc królika który nagle wyskoczył zza krzaków. Po chwili się jednak uspokoiła i nadal mając wytężone zmysły, szła za tropem zwierzęcia, za wszelką cenę pilnując, by go nie zgubić, i być w odpowiedniej odległości od celu. Nie podchodziła za blisko, by nie zdradzić swojej obecności, ale także nie zostawała w tyle, by nie stracić królika z oczu. Kiedy zwierzę przystawało, ona także zamierała w bezruchu, czekając, aż ponownie kontynuuje swoją wędrówkę. Zajmowała się tylko tym, czekając jednocześnie aż Bezchmurny skomentuje jej poczynania.

[Pasterz Kóz]

Może podążanie za królikiem, a jednocześnie za tropem było dobrym pomysłem, jednakże królik nagle skręcił za nieco gęstsze krzaki. Nie było go widać, żeby móc znowu go ujrzeć, trzeba było iść po jego śladach. Co jeżeli on się zatrzymał? Jak to sprawdzić? Teraz Zwiastująca musiała pomyśleć jak to sprawdzić. Tymczasem, nigdzie nie było widać Bezchmurnego, choć na pewno jego bystre oczy obserwowały adeptkę.

[Zwiastująca Łuska]

Widząc, jak królik znika za gęstymi krzakami wiedziała, że musi sprawdzić, czy przypadkiem się nie zatrzymał. Nie podchodziła, by nie zdradzić swojej obecności, tylko zaczęła węszyć. Jeśli zapach był niezwykle mocny to znaczy, że cel jej nauki postanowił odpocząć wykorzystując krzaki jako schronienie. Jeśli jednak woń stopniowo zanikała, oznaczało to, że stworzonko nadal kicało po lesie beztrosko. Dodatkowo była na tyle wysoka by widzieć, co się dzieje za krzakiem. Nie zauważyła żadnego ruchu, a jej nos także wskazywał to samo. Uznała więc, że zwierzę stanęło, więc i ona nie ruszała się z miejsca, gotowa do dalszej wędrówki, kiedy tylko królik także ruszy dalej. Nasłuchiwała ona także uważnie – jeśli wcześniej wspomniane zwierzę znowu zacznie kicać, będzie słyszała silne uderzenia łapami o ziemię. Smoki miały znacznie lepszy słuch od ludzkiego.

[Pasterz Kóz]

W końcu królik pokicał dalej, uderzając łapami o ziemię. Prosto za drzewa. Tam zaś Zwiastująca nie mogła go znaleźć, jakby rozpłynął się w powietrzu. Zostały za to trzy ślady. Zapach prowadzący na wschód, ślady prowadzące na południe i dźwięki jakiegoś szelestu między krzewami na zachodzie. Które wybierze Łuska? Czy Bezchmurny uzna, że starczy tej nauki? Kto wie, kto wie...

[Zwiastująca Łuska]

// Napisaliśmy 17 postów (łącznie z tym co piszę teraz i kiedy Ty teraz odpiszesz) także powinno starczyć //

Jakże piękny dylemat. Teraz Zwiastująca biła się z myślami, ale po dłuższym zastanowieniu postanowiła dobrze wykorzystać swoją wrodzoną inteligencję do poprawnej analizy sytuacji. Zapach prowadził na wschód, ale możliwe, że był rozwiany przez wiatr. Dlatego też na nim nie będzie się opierać aż tak bardzo. Z kolei szelest dochodzący z zachodu także mógł być zwodniczy – to prawdopodobnie nie było to samo stworzenie. Z kolei ślady idące w kierunku południa postanowiła sprawdzić. Obwąchała je i uznała, że są świeże, a więc prawdopodobnie to jest trop należący do królika, którego śledziła wcześniej.

//Zastanawiam się, czy by nie lepiej było, gdybyś Ty nauczył Zwiastującej chociaż MO, żeby Spalonej tak nie ciążyć, bo wyjeżdża i nie będzie jej do 27.07. Najwyżej mediacji zrobimy na koniec, bo nie jest aż tak strasznie istotna. //

[Pasterz Kóz]

//Nie odmówię, jak zawsze ;D

Głos Bezchmurnego odezwał się spomiędzy koron drzew.
-Słuszna decyzja. Zapach może być rozwiany, dźwięki niekoniecznie mogą świadczyć o czyjejś obecności, a ślady są najpewniejsze, bo po prostu je widać. W każdym razie, to tyle ze śledzenia. Co teraz?– spytał, a cały las wokół zniknął. Wszystko wróciło do normalności, w tym nasionko od bogini natury z kolorowymi kamieniami oraz Niebo, z wiśniami zawieszonymi na kolcach. Nadal.

//Raport – Śledzenie I, II

[Zwiastująca Łuska]

Samica odwróciła się w stronę smoka, który nadal miał na sobie uroczy kamuflaż z wisienek, po czym z pięknym uśmiechem odpowiedziała ~ Teraz magia obrony, potem mediacja i to wszystko ~ odrzekła, podchodząc do samca kilka kroków bliżej. Cały czas patrzyła na niego wzrokiem śnieżnobiałych ślepi. Więc śledzenie miała za sobą. To dobrze, bo ta umiejętność bardzo przyda się na polowaniu – a właściwie jest niemal niezbędna. Dlatego też cieszyła się. Opanowała już wszystko, co przyda się podczas tropienia zwierzyny. Skradanie, śledzenie, a nawet kamuflaż. Dobrze wiedzieć, że jest się naprawdę gotowym do samodzielnego zdobywania pożywienia. Nie trzeba będzie błagać o mięso innych.

[Pasterz Kóz]

-No dobrze. Musisz się wyciszyć, jak za każdym razem, gdy chcesz użyć magii. Powiedz mi, jak najlepiej się bronić. Co tworzyć? Co wykorzystywać?– spytał. W przeciwieństwie do reszty smoków, którzy nie byli czarodziejami lub uzdrowicielami, lubił magię. Inni wzdrygali się, gdy ktoś im wysyłał mentalną wiadomość albo unikali każdej sytuacji wymagającej użycia maddary. On jednak ją lubił, wiedząc, że jest bardzo przydatna i ma spore pole do popisu dla wyobraźni.

[Zwiastująca Łuska]

~ Dużą zaletą używania maddary jest to, że można stworzyć praktycznie wszystko. Nieważne, jak bardzo będzie to surrealistyczne, ważne, by się sprawdziło. Może to być często wykorzystywana, zwykła tarcza, niewidzialna lub z kamienia czy diamentu, lub innego wytrzymałego materiału. Może to być kamienny mur, czy też ściana z ognia, ale to bardziej podchodzi pod kontratak – w końcu jeśli przeciwnik na nią wpadnie, to mocno się poparzy ~ odpowiedziała, czekając na opinię dotyczącą jej odpowiedzi. W kwestii ataku wyobraźnia podsuwała więcej pomysłów, i może też bardziej ambitnych, ale cóż. Samica uważała, że kontratak jest lepszym wyjściem niż zwyczajna obrona. Kontratakując można wykorzystać błąd wroga, by to on musiał się obronić, a nie na odwrót.

[Pasterz Kóz]

Pokiwał głową słuchając Wyroczni.
-Tak, mamy dużo możliwości. Powiesz mi może jak tworzyć? Jakie zasady, wskazówki obowiązują w magii obronnej?– spytał, oplatając łapy ogonem. Wbrew pozorom, poleganie na tym co nam wyobraźnia podsunie, mogło być groźne nie tylko dla przeciwnika, ale też dla nas. Teoria, jak w większości nauk, ma tutaj również spore znaczenie. Czy Cassandra będzie wiedziała jakie?