Ołtarz Erycala

[Administrator]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

W świątyni było zimno.. Bardzo zimno.. Świadek trochę nawet tutaj stał samotnie, trochę czasu.. Kiedy to usłyszał w swojej głos--Nie. Dyszenie. Dyszenie jakby ktoś biegł albo co gorsza robił inne, niecenzuralne rzeczy.
Sz..Sz..Sz..Sz..EEEEŚŚĆ... A..A...kwa..Ma..ry..nó..wwwww..

Do świątyni uzdrowień również zawitała smoczyca Plagi z.. Paskudnymi ranami pyska. Cóż, głos był dzisiaj w iście frywolnym nastroju mimo iż przychodzące do niego smoki raczej... Nie były. Dlatego też w jej głowie dało się usłyszeć ten sam zdyszany głos. Jednak o trochę innej treści.
Sz...Sz..szeee...śśśśśćććć....yyh.. Ma..Ma...MAAALA..Chitów...

Ale tak w sumie to w całej świątyni dalej panowała głucha cisza. I było zimno.

[Spuścizna Krwi]

Rakta w milczeniu opuściła jaskinię... Tfu, Świątynię, dołączając do czekającej na zewnątrz Mahvran. Z ciężkim sercem, bo co mogła jej zaoferować? Jednak Mah jak zwykle okazała się nieoceniona. Czy Rakta zasłużyła sobie na to, by los zesłał wywernową na jej drogę? Po chwili białołuska, kaleka smoczyca wróciła, niosąc ze sobą sześć wymienionych przez duszka, bożka czy cokolwiek to było kamieni. Położyła wszystkie malachity na ołtarzu, ostrożnie cofając się o kilka kroków. Nie widziała zbyt dobrze, ale to chyba był ołtarz.
– Przyniosłam to, czego żądałeś – powiedziała, tym razem z echem dawnej Rakty w głosie. Wciąż była słaba, ale nadzieja na to, ze męka szybko się skończy dodawała jej sił. Wciąż miała wiele do zrobienia, a dzięki Mah będzie mogła jednak wrócić do domu. O ile ten ktoś jej nie oszukał.


//6x malachit za wyleczenie kalectwa

[Administrator]

Smoczyca wróciła.. W zawrotnym tempie. Cóż, jęcząca siła musiała rzucić pierwszy lepszy gatunek kamienia i wyglądało na to że Wojowniczka miała szczęście. Albo ktoś miał jakieś układy z tym czymś co to leczy smoki. Położyła ostrożnie malachity które zabrzęczały o zimny grunt. Nie musiała czekać długo.. Nagle poczuła jak zmysły wracają do siebie! Mrugnęła i obraz znów stał się ostry a głos zdawał się być znów taki sam jak przed wyzionięciem ducha!
A kamyki zniknęły. Coś za coś!

– Kalectwo z tytułu wskrzeszenia: Utrata węchu, częściowa ślepota, +2 ST do fizycznych i magicznych, +2ST do percepcji, +1ST do wytrzymałości
– 6x malachit

[Strażnik]

Zdegustowanie manierami mocy, która była tu obecna nie zdołało zniechęcić go do powrotu, szczególnie ze względu na korzyść jaka miała z tego wyniknąć. Nie był z siebie dumny, bo jedynie część kamieni pochodziła z jego własnej łapy, a co do reszty musiał się zapożyczyć i teraz pracować, żeby zdjąć sobie dług z karku. Co jednak najważniejsze, mógł to zrobić już jako pełnosprawny smok –Sześć akwamarynów, tak jak było powiedziane– rzekł, odkładając kamyki na odpowiednim podwyższeniu, a następnie zaczął się rozglądać, ciekaw czy przy uzdrowieniu dane mu będzie zaobserwować jakąś tajemniczą manifestację.

//6x akwamaryn

[Administrator]

Było dzisiaj o dziwo cicho.. W każdym razie Świadek przekraczając próg Ołtarza mógł poczuć, jak coś lubieżnie patrzy mu się.. Na zadek. Jednak gdy chciał się rozejrzeć, by znaleźć ową postać czy czy Twór.. Nie widział nic. Wydawało się ze samiec był sam..
Jednak!
Ziemisty poczuł ciepło, jakby coś objęło go czule a na lewym policzku nastąpiła wilgoć, jakoby po liźnięciu. Samiec zesztywniał, nie zauważając nawet kiedy to kamienie zniknęły z podwyższenia.. Ale co to? Znów poczuł się w pełni sprawny!! A po zbereźnej manifestacji nie pozostało ani śladu..

– 6x akwamaryn
– +1 ST do wszystkich akcji, + 1 st do akcji fiz

[Strażnik]

Okej, wysłuchiwanie dwuznacznych stękań to jedno, ale przyjmowanie na poliku eterycznego jęzora to już za wiele. Borze, brakowało tylko, żeby żyjące tu duchy posunęły się dalej, a nic nie stało na przeszkodzie, bo przecież nie widział ich, ani nie mógł w żaden sposób złapać na gorącym uczynku. Dlaczego tak go traktowały? Co to były za żarty? Obrzydliwe!
Zacisnął szczęki, żeby w stronę dobroczyńców nie wymsknęła mu się żadna obelga i sztywno, ale na sprawnych łapach ewakuował się ze świątyni. Będzie mu się to śniło po nocach, na litość boską.

/zt

[Przesilenie Północne]

Przyzwyczajał się powoli do niedowładnej łapy, ale nie oznaczało to, że potrafił ją znieść. Chociaż walczył i nie ukrywał jej już przed spojrzeniami tak często, jak wcześniej, wciąż czuł się upokorzony, używając jej.
Niemal zawsze.
Nie mógł tego znieść. Pytanie Soreia dźwięczało mu w głowie, odbijało się echem w umyśle. Czy było warto? Nie. I dlaczego miał płacić wciąż za to znacznie więcej, niż kiedykolwiek pragnął?
Wszedł niepewnie do środka świątyni, krótkimi skokami przyciągając niedowładną prawą łapę do lewej.
– Erycalu?
Pytanie poniosło się głucho po wnętrzu świątyni, dudniące pośród jej ścian.

// niedowład prawej, zadniej łapy, paraliż od pośladka w dół //

[Administrator]

Ostatnio te smoki się wiecznie kaleczyły. Albo umierały i siły wyższe miały pełne ręce roboty, jakby stało się to tutaj jakimś cholernym trendem.. No nic. Kolejny przylazł, szukając Erycala bowiem pokusił się nawet o zawołanie go po imieniu. Niezmiernie niska temperatura utrzymywała się dalej, głucha cisza była jej nieodłącznym kompanem, przez taki długi czas na dobrą sprawę stały się one jednym.
Przywódca długo nie dostał odpowiedzi. W pewnym momencie jednak w swojej głowie usłyszał głos.. Który mówił bardzo szybko, prawie na jednym wdechu.. Co wyłapał więc to jego.
-Takjaktamtensamiecsześćakwamarynówprzynieśiklepnijsięwzadekdotego!

A potem znów nastała cisza.

[Przesilenie Północne]

Wrócił do świątyni, niosąc już zapłatę. Liana zaskoczyła go, kilka dni później oferując mu wymianę, gdy tylko wieść o cenie rozniosła się po obozie. Wyglądało na to, że spędziła chwilę, organizując dla niego zebrane akwamaryny.
Nie przyszedł jednak od razu. Fale przechodziły żałobę i on również. Bolało go odejście Belenus, bolało go odejście wspaniałej wojowniczki; ale ten ból, zamiast zostawać w środku, tak jak zostawał zawsze do tej pory, uciekał. Potrafił się z nim pogodzić, otworzyć i przekuć go w wybaczenie.
Przychodząc na powrót do groty, czuł się gotów. Położył akwamaryny na podłodze, stojąc w miejscu, w którym stanął ostatnio, unosząc łeb, wyprostowany i dumny, wdychając głęboko palące się kadzidła.

[Eskalacja Konfliktu]

Zjawiła się w świątyni, zasadniczo nie wiedziała dlaczego. Może czuła, że ma jakiegoś pecha, tak ostatnio? Wszak łowy jej totalnie nie wyszły, być może jednak się czymś zaraziła, co odstraszało całkowicie zwierzynę. I nawet kamienie szlachetne.
Stanęła pod posągiem Erycala, zastanawiając się czy ma coś powiedzieć? Wszystko brzmiałoby niezwykle głupio. Och cóż.
– Eee – zacięła się, nadal dobierając słowa. – Chyba w niektóre dni mam niezwykłego pecha, czuję się nieciekawie, coś na to poradzisz? Poradzicie? – nie była pewna kto tak naprawdę obsługuje ten ołtarz.
Rozejrzała się dookoła. W sumie, nigdy wcześniej tu nie była, nie licząc przychodzenia do Kaltarela ale to raz czy dwa, nie postawiła tu łapy na dłużej.

[Kuszenie Diabła]

Kuszenie czuła się dziwacznie, w końcu nie była typem, który z najmniejszym zadrapaniem leciał do uzdrowiciela, ale z jakiegoś powodu ubzdurało jej się, że w piątki ma pecha. Czy smoki wiedziała co to piątki? Zapewne nie, po prostu wydawało jej się, że w zaskakująco regularnych odstępach czasu nic jej nie wychodzi. Weszła do świątyni w sam raz na ostatnie słowa Eurith i uśmiechnęła się do niej krzywo.
– Brzmi jak jakiś żart, ale mam to samo. – I prawie roześmiała się, kiedy dotarł do niej absurd tej sytuacji. Czy naprawdę stały tutaj myśląc, że bożki poradzą coś na ich pecha? Jej pysk przybrał nieco zmartwiony wyraz. Czy robiła się przesądna?
Podniosła łeb do góry, aby tym razem zwrócic się do bożków czy tego co kierowało Ołtarzem.
– Witajcie. Ja też w pewne dni czuję się gorzej i mam wrażenie, że jakaś siła sprawia, że nic mi nie wychodzi. Słyszałam, że smoki leczą tu kalectwa, więc może i nasza przypadłość... – Skłoniła nieco łeb, uprzejmie, w końcu prosiła o przysługę. Nawet jeśli była niedorzeczna.

[Łaknienie Pożogi]

I Złudna pojawiła się w świątyni z dość podobnego powodu. Zamrugała zdziwiona, widząc dwa niecodzienne kształty, dopiero po chwili domyślając się, że ma do czynienia ze smokami. Kiwnęła więc im pyskiem w wyrazie szacunku, na szczęście nie musiała patrzeć prosto w pyski. Od wczorajszego wieczora wszystkie zmysły smoczycy zawodziły, nie do końca oślepła, po prostu miała nadzwyczajny problem z dostrzeżeniem szczegółów. Jej uszy też nie wyłapywały tylu dźwięków co wcześniej, lecz adeptka nie była ranna. Dlatego sądziła, że tu znajdzie jakąś pomoc.
– Witajcie, moje zmysssssły ssssstały się ssssstraszliwie przytłumione, czy jesssteśssscie w sssssstanie na to cośsss poradzić?
Syczący ton żmii nie brzmiał jak zwykle, wprawiony słuchacz mógł usłyszeć w nim proszącą nutę. Jeśli jej zmysły zostaną tak na stałe, mogła się prawdopodobnie śmiało wyprowadzić z jaskini matki, by nie przynosić jej wstydu.

[Administrator]

Samiec pojawił się tutaj dosyć szybko.. Chyba kamienie rosły tutaj na drzewach. Tym razem było nawet ciepło, to też też Wodny mógł rozkoszować się przyjemnym zapachem i temperaturą. Położył kamienie i cierpliwie czekał.. Nagle coś klepnęło go w pośladek! Odwrócił się by zobaczyć co to, kamienie zniknęły co to będzie co to będzie!... Poczuł jednak, jak czucie w kończynie wraca.. Wygląda na to że jednak owe siły były łaskawe! Szkoda tylko że znamię po owej przygodzie, pozostanie do śmierci.

Przesilenie Północne:
– 6 akwamarynów
– niedowład prawej, zadniej łapy, paraliż od pośladka w dół – Ohohoho, nie czujecie się najlepiej coooo? Hmhmm.. Może by co zaradzili... Gdybyś tak Tyyy[/b] – skrzeczący głos, bez formy zdawał się mówić o Eskalacji, bowiem poczuła ona zimny dreszcz na karku – Przytuliła i u c a ł o w a ł a swoją koleżankę. O i przynieście truchło jakiegoś drapieżnika, najlepiej łeb! Czeeeekaaaaaaaaaaaammmmmmmmmmmyyyy! – po tych dosyć śmiałych prośbach, głosik ucichł a wszystkie smoki poczuły jak Ołtarz wraca do pierwotnego stanu.

Złudna przybyła jakiś czas później..

Świątynia była o dziwo bardzo.. Głośna. Z nadejściem smoczycy coś szurało, wiało, przesuwało.. Głównie dźwięki a może to właśnie szankujące zmysły robiły sobie z niej teraz żarty? Zimny wiatr otulił jej łuski, gdy skończyła mówić.. A głos w jej głowie "zaśpiewał":

~ Ojże, Ojże Ty biedoto
Losżeś podzieliła jednej Łowczyni
Chyba ją coś w zadek gryzie,
Że Ci tak w egzystencje mierzi,
Trochę szkoda, trochę szkoda
Hmm co by mogło ją przepędzić?
Ah już wiemy, już wiemy!
Na następny raz weź przynieś
Pęczek suszonego kwiecia
Jedno piórko, jakiś Ogień
Bowiem jest ta jedna sprawa
Co odegna ducha ślepaka!! ~

A potem znów. Cisza.

[Mgliste Wrzosowiska]

Młoda smoczyca przybyła do świątyni. OStatnio nie czuła się dobrze. Futro na jej karku zostało zainfekowane. To było straszne, okropne, złe. Co gorsza, żadne z ziół nie działało na to. Próbowała to uleczyć, ale tak, jakby to byl jakiś rodzaj grzyba, z którym nie miała styczności.
Przyszła więc po rade do ołtarza. Być może Erycala nie było, ale słyszała, że coś jednak tak.
Stanęła przed kamieniem.
– Witajcie duchy tego miejsca, przychodze po radę. Zaatakowała mnie okropna infekcja na karku, żadne z ziół nie działa, choroba jest oporona i nie wiem, co zrobić, aby się pozbyć tego paskudztwa. Czy macie dla mnie jakąś radę? Nie mogę ani latać, ani pływać, a leczenia przez to gorzej idą, bo swędzenie doprowadza mnie do szału – wyrzekła, wiercac się, bo świąd był okropny.

[Eskalacja Konfliktu]

Nie spodziewała się, że spotka tu kogoś jeszcze, a już na pewno nie Frar. Przecież ona zawsze miała aż za dużo szczęścia (poza tym do samców, totalnie nie potrafiła ich dobrać, pomyślała). Zauważyła też coś dziwnego – szacunek z jakim Frar się odnosiła w eter był dla Eurith czymś niezwykłym. Nie widziała tego u nikogo z Plagi. Zawsze sądziła, że to ona jest najprzychylniejsza bogom (i to pomimo nienawiści do Kaltarela!), ale tutaj zdecydowanie czarodziejka biła ją na głowę.
Czując na grzbiecie przeszywające zimno wzdrygnęła się nieprzyjemnie. Zmrużyła ślepia słysząc ten skrzeczący głos, który... chyba sobie robił żarty, prawda? O ile część z drapieżnikiem wydawała się sensowna i uczciwa, tak ta pierwsza już niekoniecznie.
Wojowniczka zamarła w bezruchu. Zamrugała kilkakrotnie, patrząc to na posąg postaci Erycala, to na Frar. Zgłupiała całkowicie. Od razu w jej głowie pojawił się wiadomy obrazek, wiadomych dwóch samców. Podeszło jej coś do gardła, i zdecydowanie nie była to ślina.
"Nie mam koleżanek" by chyba nie przeszło? Ech. Niech to Tarram świśnie. Ustawiła się przodem i patrzała na czarodziejkę z tępym wyrazem pyska. Niestety, obecność ognistej smoczycy skutecznie sprawiała, że Eurith nie zamierzała tego robić.
Co za bzdura.

[Szara Rzeczywistość]

Przyszedł i Godny...
Taaak. To dopiero była dziwna sytuacja, co?
Dopadła go jakaś choroba, której Honi nie mogła zaradzić, a Suf nigdzie nie znalazł... No i tak. Znalazł ją tutaj. Zresztą podobnie jak i swój Płomyczek.
–No.. ciężko mi o tym mówić, ale strasznie mnie swędzi wszystko. I nieprzyjemnie pachę... I jestem też głupcem, ale na to już żaden Bóg czy duszek nie zaradzi...
Zażartował sobie, żeby rozładować sytuację, kiedy stał obok Mglistej.
–I tak przy okazji to cześć.– Rzekł w końcu do niej z nietęgą miną. Chwilę później wycofał się pod ścianę i zaczął ocierać grzbiet dla ukojenia swędzenia.
–Chciałbym Cię uściskać tu i teraz... Ale boję się, że to cholerstwo przejdzie na Ciebie. Wybacz mi, Płomyczku.
Krótka mentalna wiadomość do swojej... partnerki? Sam już nie wiedział czy tak powinien ją nazywać. Mniejsza teraz. Teraz bardziej go to swędziało, niż obchodził go stan reszty smoków. Pocierając się o głaz czuł ulgę i dlatego to właśnie robił.


//(...)Grzybicę Łusek na okres pięciu księżyców bez możliwości wyleczenia!!(Potem już można xD) (...)

[Kuszenie Diabła]

Westchnęła ciężko, po czym rozpostarła łapy przed Eurith, jeszcze zanim ktokolwiek zdążył wejść do środka. Złapała ją lekko za barki i przycisnęła do siebie, zachęcając, aby zrobiła to samo. Odsunęła ją potem na odległość kilku oddechów i sprzedała całusa w policzek, niczym wszystkie ciotki jej na zebraniach rodzinnych. Kiedy już zrobiła to samo, puściła ją, odchodząc na komfortową odległość.
~ A teraz wrócimy się po te truchła lisów. Znalazłaś mnie niedawno z calym naręczem, pamiętasz? ~ W głowie Eurith rozległ się głos. Uśmiechnęła się lekko, błysnęły czarne kły. I po sprawie. Nie trzeba był robić z tego afery, inaczej inni mogliby się zainteresować, że coś z nimi nie tak.
Podniosła się z ziemi i wtedy do jaskini wszedł jakiś Ziemny. Widziała jego zainteresowanie czerwonołuską, więc zamarła u progu, czekając na nią.

[Błysk Przeszłości]

Mętnemu doskwierał dokładnie ten sam problem, co i Godnemu. O borze, czy to przez to, że za dużo siedział ostatnio w wodzie, czy jakaś kara boska za próbę otwarcia się na inne smoki?
Nie, raczej nie to ostatnie, bo wtedy z tym problemem nie borykał się również i jego rówieśnik ze stada, tuż za którym wkroczył poważnym krokiem adept. A przynajmniej próbował tak iść, bo jeśli w promieniu połowy skrzydła od jego ciała znalazł się jakiś konar, filar czy bliżej nieokreślony obiekt, który nie był innym smokiem, to ocierał się o niego niepowstrzymanie.
– Umm... Ja, ja zmagam się z tym samym problemem, co Godny. – W sumie to nie wiedział w którą stronę powinien kierować swój głos, więc po prostu patrzył się w momencie mówienia w centrum całego ołtarza oczekując, że może otrzyma odpowiedź. Ponoć inni otrzymywali, to czemu on nie miałby niczego usłyszeć?
Potem tylko zerknął szybko po kolei po każdym innym zebranym tu smoku i lekko skinął im łbem z grzeczności na powitanie. Nie chciał się wdawać w jakieś dyskusje z nieznajomymi, zwłaszcza teraz. To wykraczało poza jego możliwości.

//(...)Grzybicę Łusek na okres pięciu księżyców bez możliwości wyleczenia!!(Potem już można xD) (...)

[Administrator]

Głos zamilknął, czekając. Czekając na to co zrobią dwie Plagijki. Cóż, wyglądało na to że młodsza nie była skora do zabawy, jednak starsza nie niańczyła się w tańcu, chwyciła Eskalacje i..
– Ooow! No i widzicie, jak chcecie to potraficie! C-u-d-o-w-n-y gest miłości!! Tak właśnie trzeba! – zarechotał głosik, kiedy to przyuważył jak do Ołtarza wtłacza się wycieczka pełna grzyba. Pisnął uradowany, więcej zabawy!
– Dobra, Dobra! Przynieście łeb a co zaradzim! Booooo.. Jaaaa Cięęę! Ile tu grzyba weszło! – zaświergolił i cóż, nie chciał wyjść o dziwo na niemiłego, to też smoki mogły poczuć na sobie jakiś zimny dotyk, każdy po kolei, zaczynając od Wrzosowisk, kończąc na Mętnym.
– Ty co tak ładnie pachniesz, natrzesz olejkami resztę grzybowych przyjaciół. Ty po środku rozpalisz tutaj małe ognisko a Ty, ostatni – Przystrój jakoś ładnie swoich kompanów i.. Zatańczcie nam wokół ogniska, śpiewając piosenkę o Porze Białej Ziemi, tak tak! Więęęcej celebracji! – podekscytowanie sięgało zenitu, chociaż zadanie było iście.. Infantylne. Ale taka wola siły wyższej, prawda?

[Mgliste Wrzosowiska]

Samiczka dopiero teraz dostrzegła swoją mame oraz Eurith. Uśmiechnęła się do nich lekko, ale zawstydzona trzymała się dalej. Zaraz potem weszli Godny, któremu pomachała nieśmiało łapą, a potem jakiś morski. A zaraz potem matka całowała Eu, a coś zimnego ją dodtknęło i psotliwy głosik dał im zadania.
Cóż, co mogła zrobić? Wybuchnęła śmiechem, po prostu. Spojrzała na Godnego, potem na morskiego:
– Cóż, zawsze mogło być gorzej, prawda? – zachichotała i sięgnęła do swojej torby. Przy sobie miała tylko wrzosowy olejek, którym smarowała własne łuski oraz futro.
Odkorkowała buteleczkę i podeszła do Godnego, troche nieśmiało, bo ich ostatnie spotkanie zakończyło się dosyć niezręcznie.
– Zrobię to szybko – zapewniła, nie zdając sobie sprawy, że to chłopak Eu. Bo skąd?
Wlała trochę olejku na łape, roztarła i zaczeła rozsmarowywać na jasnych łuskach przyjaciela. Na koniec pacnęła go w nos i podeszła do morskiego. Spojrzała na niego lazurowymi ślepiami.
– Cześć, jestem Mgliste Wrzosowiska – przedstawiła się wesołym głosem, a następnie zaczeła nacierać olejkiem jego własne łuski.
Przy nim już sie nie wstydziła, gdy namaszczała ciało wrzosowym olejkiem.
Na koniec wtarła trochę we własna grzywę, a buteleczkę schowała, czekając, aż samce wykonają swoje zadanie, w głowie układając piosenkę.

[Szara Rzeczywistość]

//Ojeju graj muzyko. Autor tego postu kiśnie bardziej, niż wy, czytający//

Oj. Tego się nie spodziewał.
Głosik skończył mówić, a Godny uznał to za bardzo idiotyczne zadanie jakie musiałby zrobić. Rozpalić ogień... Ale Mglista.
Przyjaciółka go wymasuje, heh. Mogło być gorzej?
Godny odsunął się od ściany o którą się drapał i uśmiechnął się kwaśno. Nic nie powiedział, ponieważ patrzył utęsknionym wzrokiem za Eurith przy której była starsza samica, którą widywał już... wcześniej, chociaż jej nie znał.
Zapach olejku był przyjemny, zbyt przyjemny.
Miękkie łapy w połączeniu z olejkiem były... hm, cudownym uczuciem. I byłoby wszystko dobrze gdyby Mglista po prostu go oblała tym olejkiem i sobie poszła, a nie zaczęła mu jeździć łapami po grzbiecie i przy krzyżu. Oohh tam to było najlepiej. Znaczy najgorzej.
Godny musiał się położyć na łapach do kuracji i oddychał miarowo, chociaż zapach olejku był taki przyjemny... Niezręczne spotkanie? Dobre sobie. Co za farsa.
Co mu pozostało jak nie bronić się przed tym rosnącym uczuciem podniecenia, bo dopiero wyjdzie jakim napaleńcem jest dorastający smok. Uzdrowicielka mogła usłyszeć cichy pomruk... zadowolenia?
I wtedy przyszła błyskotliwy pomysł.
"Myśl o kupie! G ó--wno, G ó--wno, g ó--wno. Pójdę zaraz ze świątyni i walnę dwójkę roku."
Taaak. To pomogło. Eurith mogła zobaczyć jak samiec zaczyna mieć spazmy, aż nagle wybuchł krótkim śmiechem. HAHA pomyślą, że miał łaskotki! Jakoś to przetrwał! W końcu też uzdrowicielka tknęła jego nos, a on chwilę później wytarł łapami go, żeby olejek mu teraz przez najbliższy czas nie przypominał o tej sytuacji.
–Stwórco. To łaskotało...
Spojrzał na odchodzącą uzdrowicielkę i otrzepał się. Znów łypnął na chwilę spojrzeniem w stronę Eurith z rozbawieniem pokiwał łbem na boki. Cóż za przeżycie... Oby było tego jak najmniej.
Zanim odpłynął myślami gdzieś dalej to pozwolił sobie na spokój, a następnie wyobraził sobie ogień, który przyczepił do podłoża. Języki ognia sięgały mu aż do braków, więc to nie był jakiś tam mały ogień. Ciepło biło od niego no i był koloru... zielonego i takim światłem rzucał dookoła. Bo czemu nie? Na cześć Ziemi może? Kto tam wie. Takie miał wyobrażenie i taki ogień właśnie się stał. Następnie czekał na ostatniego uczestnika tej 'wycieczki'