Ustronie

[Krzyk Honoru]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

-Wybacz, nie chciałem cię urazić.– powiedziałem poważnie. Tego aspektu nie wziąłem pod uwagę. Ale tutaj Naznaczony....czy jakkolwiek inaczej chce, by na niego wołać, ma rację. -Jak więc powinienem się do ciebie zwracać?– starałem się być uprzejmy. W końcu smok ten niczym mi nie zawinił. Nie mogę przecież być mu przeciwny tylko dlatego, że wyznaje inną hmmm...religię, jeśli można uznać nazywanie się bogiem religią.
-Twoja tradycja jest dla nas niejasna, dlatego podchodzimy do niej z dystansem. – stwierdziłem patrząc badawczo w ślepia wojownika.– Ty poznałeś naszą tradycję i ją odrzuciłeś. Nie pozwoliłeś jednak na to, byśmy my poznali twoją.
Westchnąłem ciężko. Jakim cudem to wszystko tak się pogmatwało? Nieśmiertelna zapewne nie była by zadowolona z tego, jak postępuję. Najwyraźniej jednak ja nie potrafię trzymać wszystkich twardą łapą tak, jak robiła to ona. Dalej nie rozumiem o co tak właściwe jej chodziło? Ahh....tej smoczycy chyba nikt, nigdy nie rozumiał.
Skinąłem łbem. Patrząc na tego smoka, który rozwija się dość szybko i nie leni jak jego bracia zaczynam żałować, że dopuściłem do tego, by Nieśmiertelna go wyrzuciła. Ale co się stało, to się nie odstanie.

[Znamię Chaosu]

Naznaczony zmruzyl swoje snieznobiale slepia, a czarne pasy zakrywajace jego slepia nabraly jeszcze bardziej drapieznego wygladu. Ten smok albo udawal glupiego, albo faktycznie nie sluchal tej malej ilosci slow, ktore wypowiadal.
-Naznaczony.
Oznajmil spokojnie, powtarzajac swoje slowa.
-Juz Ci to mowilem, smoku Ognia.
Zaraz po tym na pysku boga wojny pojawil sie poblazliwy usmiech.
-To wy mnie odtraciliscie od waszej tradycji, nawet nie wykazujac checi poznac mojej, wiec nie pozostalo mi nic innego, jak po prostu odrzucenie tego, co wydalo mi sie bezsensowne. Choc jak widze wychowanie niektorych tutejszych smokow...
Tu na chwile bystre, zimne slepia Polnocnego przesunely sie po sylwetce samca.
-Chyba nawet nie zaluje, ze nie dalem sie zaglebic w to wasze wychowanie. Manier nie posiadacie.
Zawyrokowal grobowym tonem, a jego ogon, zakonczony kita przecial powietrze ze swistem. Slepia Naznaczonego ani na chwile nie zmienily obiektu zainteresowania.
-Nie nauczono Cie, smoku Ognia, ze przy rozpoczeciu z kimkolwiek konwersacji nalezaloby sie przedstawic?
Zapytal w koncu ujawniajac cel, w jakim w ogole zaczal gadac tak duzo. O wiele za duzo, jak na gust Naznaczonego, ale coz, czasem faktycznie mozna bylo z nim porozmawiac nieco dluzej. W zasadzie po co ten samiec w ogole zagail go rozmowa? Naznaczonego nic juz nie laczyloo z tym stadem, byl wolny, byl sam. Jego bracia i siostra pozostali tam, w tym chlewie. Jednakze wiedzial czemu i im sie nie dziwil.

[Krzyk Honoru]

//Sorki, kropeczki nie zauważyłam :DD

-Wybacz, masz rację...– mruknąłem marszcząc nos. Jak widać, zmęczenie daje się we znaki. Westchnąłem ciężko przyglądając się Naznaczonemu.
-Zostałeś odtrącony przez wzgląd na zachowanie...– zacząłem uznając, że należy bronić decyzji Nieśmiertelnej, jaka by ona nie była.– Ale masz rację, nie wszyscy byli przychylni poznania twojej tradycji, za co przepraszam.
Prawdę mówiąc w słowach tego samca była krztyna prawdy. Potarłem skronie wzdychając ciężko. Cóż ja mogę na to, że Nieśmiertelna była taka...hmm...impulsywna.
-Czy twoja tradycja tak bardzo różni się od naszej, by całkowicie ją odrzucić i uznać za bezsensowną? – zapytałem spoglądając na niego badawczo. Odgarnąłem śnieg ogonem i przysiadłem na "wyczyszczonej" ziemi.
-Nie wychowałem się tutaj.– uśmiechnąłem się kwaśno.– Ocean Ognia.– skinąłem mu łbem.– Nie przedstawiłem się tylko dlatego, że już się spotkaliśmy kilka razy. Ale jak widać komuś szwankuje pamięć.

[Znamię Chaosu]

Naznaczony uniosl luk brwiowy probujac sobie przypomniej te "kilka razy", procz jedynego spotkania na Zebraniu, na ktorym zostal wydalony ze stada, za nic. Za zachowanie, pf...jakby kazdego wydalac za to, jak sie zachowuje, juz dawno nie byloby tu stad. Widzial juz wiele smokow, poznal wiele roznych charakterow i kazdy, ale to kazdy mial swoje spaczenia. Slowa Ognia przyjal po prostu ze stoickim spokojem, analizujac to, co juz wiedzial. A wiedzial to, ze miano Ognia, badz Plomienia obieraja tylko Przywodcy stada Ognia. Jego bracia ostatnio nie odzywali sie, zapewne buntujac sie temu, iz jeden z nich zostal wydalony. To bylo racjonalne, zwlaszcza, ze kazdy z nich nie zachowal sie idealnie, ze wzgledu na to, jak zachowala sie druga strona. Na sniegi Polnocy, ktory smok nie wkur...zyl by sie, gdyby jakas smiertelniczka zaczela robic zen glupca, wysmiewajac wszystko, z czym do niej przyszedl? No ktory? A teraz, niech jej cielsko gnije w ziemi, przynajmniej teraz sie na co przyda. Choc analiza Boga Wojny mogla byc mylna i po prostu chuderlawa tyczka, jaka byla byla Przywodczyni po prostu zwiala, nie potrafiac zapanowac nad stadem. Skoro nie potrafila sobie poradzic z zledwie jednym smokiem...Wzurszyl barkami, by po dlugiej chwili milczenia poslac niezbyt przyjemny, zimny usmiech w kierunku Gorskiego.
-Czyzby Niesmiertelna nie byla tak niesmiertelna?
Zapytal dosc jadowitym, jak na niego tonem. Oj, faktycznie jeszcze zaden smok mu tak nie zalazl za skore, jak tamta niewierna i gdyby nie bogowie, w ktorych wierzyla juz by sie postaral wraz ze Zmrokiem, by jej duch cierpial niewyobrazalne meki w zaswiatach. Zaraz potem przechylil leb na bok, a jego mimika powrocila do normalnosci, czyli nie mozna bylo z niej wyczytac nic, ponad zimne kalkulujace slepia.
-Nie, na Polnocy rowniez posiadamy tradycje, jednakze nie jest ona az tak bardzo odmienna od waszej, dlatego jak widac, radze sobie swietnie na terenach wspolnych. I nigdy nie powiedzialem, ze wasza tradycja jest bezsensowna, ty to powiedziales, Przywodco Ognia.
Fakt faktem, Naznaczony w ogole nie mogl narzekac na nude, na terenach wspolnch bowiem wciaz sie cos dzialo, w przeciwienstwie do opuszczonych terenow Ognia.
-A z tego co pamietam, widzielsmy sie raz, na zebraniu, wtedy tez nie wylapalem twego imienia, jakby onow wtedy nie brzmialo, a tym bardziej nie przedstawiles sie.
Czy byl nadwyraz dojrzaly jak na swoj wiek? Owszem, ale to tylko dlatego, ze jego dusza miala juz wiele tysiacleci na karku i mimo sporego uszczerbku na sile i pamieci, wiedzial kim jest i co moze zdzialac.

[Krzyk Honoru]

Może i nie zawsze zgadzałem się z Nieśmiertelną, może jej rządy były dla mnie nieco niezrozumiałe i ja postępowałbym...wróć, postępuję inaczej, ale to nie zmiana faktu, że ta smoczyca wiele zrobiła dla stada i dla mnie. Kompletny brak szacunku ze strony Naznaczonego świadczy tylko o jego głupocie i niedojrzałości.
-Zwracasz mi uwagę, że nie jestem kulturalny, a sam nie potrafisz powstrzymać się od szydzenia ze zmarłych...– mój głos był cichy i spokojny, ale czuć było w nim nutkę groźby.
Moje pazury wbiły się w głęboko w śnieg, a mięśnie napięły. – Szacunek zmarłemu należy się nawet, jeśli był to największy wróg. – dodałem już spokojniej. Stan napięcia i złości nie trwał długo. Szybo doszedłem do siebie.
Teraz patrzyłem twardo w ślepia Naznaczonego zastanawiając się co z niego za bóg...chyba tylko taki z przerośniętym ego.
-Powiedziałeś, że odrzuciłeś to, co wydało ci się bezsensowne, a więc nazwałeś naszą tradycję bezsensowną.– zauważyłem. Albo bóg wojny nie potrafi dobierać odpowiednio słów, albo nie zna ich znaczenia. Tylko teraz, biedak nieświadomie stwierdził, że jego tradycja też jest bezsensu. -A więc uważasz, że twoja tradycja jest podobna do naszej...– spojrzałem na niego lekko kpiąco.– ..czyli twoja tradycja także jest bezsensu. I w tym momencie coś mi nie pasuje.
Mój głos był spokojny, pozbawiony kpiny, czy szyderstwa. Po prostu powtórzyłem to, co powiedział Naznaczony.
-Widzieliśmy się więcej razy, ale to chyba nie jest aż tak istotne...– machnąłem łapą.– ....Jeśli aż tak uraziłem cię nie przedstawiając się na początku naszej rozmowy- przepraszam.

[Znamię Chaosu]

Czy brak szacunku okazany smoczycy, ktora i jemu nie okazala ani kszty szacunku byl glupota? Zdecydowanie nie, to ze Ognik sobie urobil dobra sciezke z martwym scierwem nie oznaczalo, ze wszyscy wokol mieli taka gladka relacje z fioletowoluska, ktorej Naznaczony juz nie bedzie musial nigdy wiecej ogladac, chwala jej bogom za to. Poslal dosc lakoniczny usmiech w kierunku smoka, ktory byl mlody i nazbyt...pochopny, nie potrafil oceniac, szacowac, ani kalkulowac swoich zdolnosci umyslowych, a co tym bardziej swojego rozmowcy. Dla Polnocnego bylo to wrecz oczywiste.
-Zapytalem tylko czy tamta smoczyca nie zyje, czy to takie nieuprzejme, ze interesuje sie jej losem?
Zapytal z doza udawanej slodkosci w glosie, co nie wyszlo mu nazbyt dobrze, no ale czego sie spodziewac po bogu wojny? I w taki oto prosty sposob jego domysly zostaly potwierdzone, jakze prosto bylo manipulowac tym smokiem, gdyby nie fakt, ze Naznaczony byl naprawde dosyc stoickim smokiem, teraz wstalby na zadnie lapy i przyklaskal temu drugiemu, nie zrobil tego jednak, darowal sobie to.
-A czy kiedykolwiek wspominalem, ze kompletnie odrzucilem to, co soba reprezentujecie?
Zapytal ponownie glebokim i wciaz monotonnym glosem, szydzenie z niego nie bylo czyms latwym, a juz na pewno, jak po prostu bylo sie idota, a tym wlasnie wykazal sie ten przedstawiciel Ognia. Wygorowanym idiotyzmem, az kacik pyska Naznaczonego drgnal w poblazliwym usmiechu.
-Jak widze twoj zmysl sluchu szwankuje, a wiec sie powtorze, bo ty, jak slysze wylapujesz tylko to, co chcesz uslyszec, Przewodniku Plomieni. Jezeli nie nauczysz sie sluchac, niestety, dlugo tego stolka nie ugrzejesz.
Zawyrokowal grobowym tonem, a zimne, snieznobiale slepia wrecz przeszyly na wskros rozmowce, moloby sie wrecz wydawac, ze okolica nieco troche bardziej ucichla i stala sie jakby chlodniejsza. Zludzenie, czy prawda?
-Odrzucilem to, co wydalo mi sie bezsensowne, to juz zauwazyles, ale nigdy nie powiedzialem, ze wasza tradycja jest bezsensowna w calosci, wszak przetrwalem na tych terenach, a to juz dowod na to, ze umiem sie dobrze dostosowac do tego, jakie macie tutaj tradycje, czyz nie?
Wyjasnil najprosciej jak potrafil, jezeli ten znow bedzie szedl w zaparte, po prostu go wysmieje i pojdzie, bo rozmowa z kims tak bezmozgim nie lezala w naturze Naznaczonego. W ogole rozmowa byla nieco sprzeczna z jego natura ale niestety ten swiat na rozmowach sie opieral, czynach zdecydowanie nie. Pozostale slowa smoka zbyl machnieciem lapy, to niczego nowego nie wprowadzalo do ich konwersacji o kulturze, sam Polnocny nie pamietal wiecej spotkac z tymze smokiem, a juz na pewno nie takich, gdzie by sie don zwracal.

[Krzyk Honoru]

-Pytanie samo w sobie nie byłoby złe, gdybyś zmienił ton, jakim je wypowiedziałeś.– starałem się, by mój głos był raczej spokojny, ale cóż, nie jestem smokiem, który jest stoikiem, dlatego też wyczuć można było nutkę groźby. Choć nie wiem, czy bardziej w tym momencie byłem zły na bezczelność jego wcześniejszego pytania, czy ten przesłodzony, sztuczny głos, którym mówił teraz. Zero szacunku! Zero jakiejkolwiek ogłady! I to jest niby bóg!? Ha, wolne żarty....
-Owszem, stwierdziłeś, że odrzuciłeś naszą kulturę i tradycję. Czy się mylę? Zastanawia mnie tylko co tu robisz, skoro czujesz się tak bardzo pokrzywdzony....Biedny Naznaczony bóg wojny, którego źle potraktowano...– szydziłem. Przerośnięte ego, zero kultury i ani krztyny godności.
Zignorowałem obelgi, którymi we mnie rzucał. Być może nie uda mi się długo utrzymać pozycji przywódcy, ale czy ja o to prosiłem? Nie chciałem tego i gdyby nie to, że nie ma nikogo innego, kto mógłby pełnić tę funkcję, już dawno bym zrezygnował. Ale tego bóg wojny wiedzieć nie musi.
-Zaprzeczasz sam sobie drogi Naznaczony.– stwierdziłem spoglądając na niego pogardliwie. – To, że żyjesz sobie na tych terenach nie jest oznaką twojego dostosowania, a naszej tolerancji. – dodałem nieco wyzywająco. Wystarczyłaby garstka smoków wrogo nastawionych do tego tu "boga" żeby wygnać go i zaprowadzić porządek. Tylko po co? Niech szerzy tę swoją religię, niech się uważa za boga, jest niegroźny,. Przynajmniej na razie.

[Znamię Chaosu]

Wzruszyl barkami. Taki byl, Niesmiertelna smiertelna potraktowala go w taki, a nie inny sposob, wiec nie dziwne bylo, ze nie przepadal za ta smoczyca i zyczyl jej jak najgorzej. Tak wiec kto tu sie wykazuje brakiem zrozumienia? Naznaczony, ktory trwa, poznajac tutejsze zwyczaje, czy Ogien, ktory slepo widzi tylko to, co jego wlasne slepia widzialy, a nie analizujac niczego, co by bylo logicznym wytlumaczeniem kazdego zachowania? To pytanie Polnocny pozostawil bez odpowiedzi, bo nie bylo sensu na dobitne tlumaczenie tego komus, kto i tak niczego nie pojmuje. Na kolejne, pewne slowa Ognia okrecil tylko z rozbawieniem glowa.
-Ty mnie w ogole nie sluchasz. Jesli oczyscisz sobie uszy i przestaniesz slyszec tylko to, co chcesz uslyszec, badz dopowiadac sobie rozne bzdurne elementy, nie wiem zupelnie po co, wtedy wroc i ze mna porozmawiaj. Teraz tracisz moj i swoj czas.
Odrzekl spokojnie, choc jego slepia blysnely zlowrogim chlodem w snieznobialych slepiach.
-A to co robie, nie powinno juz Cie interesowac. Pokazales ty i twoje stado, ze masz w nosie to, kim jestesmy i co soba przedstawiamy. A my nie bedziemy ujawniac tego, co mamy w planach komus, kto wykazuje sie taka ignorancja.
Byl pylem na wietrze, ktory zostanie zmieciony z drogi Naznaczonego. A bog wojny nie wybaczal latwo komus, kto jest slepy na otaczajaca go prawde. Byl ciekaw jakby sobie poradzil taki Ognisty na Polnocnych terenach bez znajomosci ich tradycji. Zginalby pierwszego dnia, wiec bylo oczywistym, iz trzeba niektorych zasad przestrzegac, jesli chce sie przetrwac. Jak widac wychowanie w zamknieciu tego smoka nie nauczylo niczego o przetrwaniu i dlatego zginie. Predzej, czy pozniej.

[Krzyk Honoru]

-Ja cię słucham i właśnie dlatego mogę stwierdzić, że w tym co mówisz są luki. – stwierdziłem beznamiętnym tonem. Tracę jego i swój czas? Być może coś w tym jest, bo jak widać ego Naznaczonego nie pozwala mu na racjonalne myślenie. Westchnąłem ciężko.
-Nikt nie mówi, że jestem tobą jakoś specjalnie zainteresowany.– powiedziałem uśmiechając się kpiąco. Biedny Naznaczony chyba myślał, że na prawdę każdy smok na terenach Wolnych Stad interesuje się tylko tym co on robi. – Po drugie nigdy nie stwierdziłem, że mam w nosie twoją osobę. Z resztą, jeszcze przed chwilą twierdziłeś, że się nie znamy. – zauważyłem. Właściwie niepotrzebnym jest tłumaczenie mu kto próbował zmienić zdanie Nieśmiertelnej. Teraz to bez znaczenia, a Naznaczony właśnie udowadnia swoją postawą, że taka decyzja wcale nie była aż tak niesłuszna. – Po trzecie nigdy nie powiedziałem, że mam w nosie to, z czym do nas przyszliście. Najwyraźniej nie tylko ja mam problemy ze słuchem...– uśmiechnąłem się do niego kwaśno. Co za irytująca gadzina! Taki wspaniały bóg wojny, a myśli jak pisklę. – No i po czwarte nie powiedziałem też, że chcę poznać twoje, czy tam wasze...– machnąłem łapą.–...plany. Bardziej interesuje mnie wasza tradycja. Ale jak widać wiedzy będę szukał gdzie indziej.– skończyłem wyliczać. Mój głos był spokojny, właściwie rozmowa z tym smokiem jest dość zabawna. Biedak zafiksował się w swoich wypowiedziach i sam sobie zaprzecza i wymyśla jakieś bzdury.

[Znamię Chaosu]

Poslal poblazliwy usmiech samcowi.
-Dobrze, ze mnie sluchasz, ale moze czasem posluchasz tez siebie? Idziesz w zaparte w to, co chcesz uwierzyc, ze uznaje wasza tradycje za bezsensowna, calosciowo. Odrzucam wszystko, co wasze. A to nie jest prawda. Ilekroc to powtarzam, ty niczym uparty osiol ciagle idziesz w swoje zdanie, nie przyjmujac mojego do wiadomosci.
Pokrecil lbem z rozczarowniem po czym zamiotl ziemie ogonem.
-Poza tym, jak na Przewodnika bardzo latwo wyprowadzic cie z rownowagi, a to juz wyklucza cie z kregu smokow, ktore roztaczaja wokol siebie majestat wladzy. Radze ci nad tym popracowac.
W przeciwienstwie do Oceanu Ognia, Naznaczony wciaz byl spokojny. Jego miesnie byly raczej rozluznione, a futro delikatnie falowalo na wietrze.
-A odpowiadajac laskawie na twoje wyrzuty. Sam powiedziales, ze nie jestes specjalnie mna zainteresowany, a jednak zaraz potem dodajesz, ze wcale nie masz mnie gdzies. A wiec zdecyduj sie, jestem Ci obojetny, czy jednak sie mna interesujesz?
Polnocny zapytal lekko przechylajac leb na bok, bowiem Ocean sam sobie przeczyl nawet w jednej wypowiedzi, wypowiadanej zaraz za druga. Jak mial powaznie traktowaac tego smoka, gdy on chyba samego siebie nie traktowal powaznie?
-Odnosnie zas tradycji, nigdy o nia nie zapytales, a przynajmniej nie mnie. Spytales o to, co tu jeszcze robie, a wiec o moje intencje, a nie tradycje mojego kraju, czyz nie? Jako Przewodnik powinienes wyrazac sie jasno i klarownie, na litosc, czy ja mam Cie uczyc, jak byc dobrym Przewodnikiem, czy samemu w koncu to zalapiesz?
Smok zapytal z teatralnym gestem uniesienia lapy ku pyskowi. Poki co to zalosnie zachowywal sie fioletowofutry, a nie na odwrot. Jako Przewodnik faktycznie posiadal zero oglady.

[Krzyk Honoru]

-Nie przyjmuję tego, co mówisz dlatego, że na samym początku powiedziałeś właśnie, że odrzucasz wszystko.– powiedziałem spokojnie. –No ale dobrze, załóżmy, że nie odrzucasz wszystkiego. Że jednak jakaś część naszej tradycji i kultury ma dla ciebie jakieś znaczenie. To która część naszej tradycji jest bezsensowna, a która sensowna? – spojrzałem badawczo na Naznaczonego. Mój ogon owinął się ciaśniej wokół łap.
-Nie zależy mi na majestacie władzy...jak to nazwałeś.– skrzywiłem się. Może to nierozważne przyznawać się do tego, że nie zależy mi na władzy, którą mi powierzono. -Jestem przywódcą, to prawda, ale ja tylko pomagam, wspieram, czasem wskazuję drogę, a gdy jest to potrzebne bronię. Wolę określenie przyjaciel, opiekun, niż przywódca.
Westchnąłem ciężko. Cóż za upierdliwe stworzenie.
-Nie jestem zainteresowany tobą, jako jednostką, bardziej tym, co sobą reprezentujesz.– wyjaśniłem, bo faktycznie moje słowa stały nieco w zaprzeczeniu.
W tym momencie miałem ochotę wypalić coś w stylu chcesz, to sam sobie bądź przywódcą, ale to byłoby raczej bezmyślne z mojej strony, wiec w ostatniej chwili powstrzymałem się od wypowiedzenia tego głośno. Zamiast tego uśmiechnąłem się leciutko.
-I mówi to smok, który przez swoją bezmyślność został wyrzucony? Najpierw naucz się poprawiać swoje błędy, a dopiero potem wskazuj na cudze. Może masz rację i nie nadaję się na przywódcę, ale spójrz na siebie.....Siedzisz na terenach wspólnych, werbujesz smoki, czy co tam innego robisz... Masz się za boga, szerzysz tę swoją religię, ale nadal pozostajesz sam. – mój głos był cichy i spokojny. Właściwie to ta rozmowa powinna się skończyć. Coś jednak trzyma mnie przy tym smoku, mimo niesmaku jaki u mnie wywołuje.

[Znamię Chaosu]

Naznaczony zmruzyl slepia. Nie wierzyl w to, co wlasnie wyszlo z pyska tego gada.
-Ty sobie to powiedziales, jak widac zle interpretujac moje slowa.
Rzekl zrezygnowany tak otwarta glupota, jaka wykazal sie ten mlody samiec. Poslal Ogniowi poblazliwy usmiech, a jego leb przechylil sie delikatnie na bok, jakby warzac jego pytanie.
-Przyjmujecie do wiadomosci tylko i wylacznie to, co wam powiedza ci, ktorzy sa stad. Albo uznaja sie za waszych bogow. Ja nie neguje ich istnienia, bo wiem, ze sa i obserwuja. Oni zas neguja nasze istnienie, co jest logiczne. Boja sie utracic wiernych. Wiara jednak jest czyms dobrowolnym, czyz nie? My, bogowie polnocy kierowalismy sie tu pewna przepowiednia. Jednakze jak widac nieco byla ona bledna. Nie zmienilo to jednak naszych planow pomocy tym, ktorzy w nas uwierza Wy jednak zaslepieni wszystkim, co was otacza, coz...przypieczetowaliscie to, co juz i tak bylo wiadome od poczatku. Wy, smoki Wolnych Stad siedzicie w niewoli wlasnych bogow, po kopula, ktora ma Was chronic, a ktora w zasadzie jedynie Was ogranicza, jestescie mieccy, walczycie jedynie przeciwko sobie, nikomu innemu, bo nie znacie zewnetrznego swiata. To w waszej tradycji "spokojnego zycia" uwazam za besensowne. Skoro i tak juz jestescie grupa spokrewnionych smokow, czemu nie zasiedlicie wiekszch terenow, zamiast walczyc bez sensu o te, ktore przynaleza juz do waszych braci i siostr z innych stad?
Naznaczony ponownie nalozyl maske pozbawiona uczuc.
-Piskleta i Adepci, a takze ich stosunek do doroslych smowow. Podlug Waszej tradycji nie wolno nic zrobic piskleciu, a potem rosna, takie, o...
Wskazal lapa na hotyzont.
-Szacunek winien byc okazywany kazdemu, mlodemu jak i stremu, jednakze obowiazkiem mlodych jest szanowac tych, ktorzy dbaja o ich bezpieczenstwo. Czyz nie? Wy zas nawet nie karcicie krnabrnych pisklat.
W zasadzie w kwesti wychowania nie mial nic do tego. Sam Naznaczony nie wiedzial, czy mial kiedykolwiek piskleta, a jesli juz, to na pewno byly one chowane w o wiele bardziej surowych warunkach.
-Ceremonie uwazam rowniez za zbedna tradycje. Jesli smok uzyskal juz odpowiednie umiejetnosci, by stanac sie godnym imienia wojownika, nie potrzeba go pasowac przed tlumami. Tyle, co zaslyszalem i tak z tymi waszymi ceremoniami jest tak, ze wiekszosc po prostu na nie nie przychodzi. Po co wiec je w ogole wyprawiac?
Zapytal, nie rozumiejac tych kwestii. W jego stronach stado zbieralo sie, by wybrac nastepce Przewodnika. Pozostali zas zaczynali swoja kariere na arenie, badz w innych okolicznosciach.
-Jednakze rozumiem inne wasze tradycje, ktore szanuje, choc ich nie koniecznie pojmuje. Wiara jest wasza, macie wlasny kodeks, legendy, historie ktore piszecie i to, co was napedza do dalszej nauki, a to juz sie szanuje.
Oznajmil ze spokojem, po czym zamilkl na dluzsza chwile. Przywodca, ktory jest, bo jest to nie jest odpowiedni Przewodnik i Ogien sie jeszcze o tym przekona, Naznaczony nie tyle co to czul, co byl o tym przekonany, komentarz jednak pozostawil dla siebie. Zaraz potem poslal delikatny usmiech w strone Ognia.
-Jak widac, nie jestem sam. Gdyby tak bylo, juz dawno zdechlbym zapewne z glodu, albo nudy. Jak widac, nawet ty chcesz podtrzymac mi towarzystwa.
Zauwazyl z dosc nietypowym jak dla niego rozbawieniem. Choc jego gadzie wargi, jak i snieznobiale, zimne slepia pozostaly bez cienia wesolosci.

[Krzyk Honoru]

Wysłuchałem wywodu Naznaczonego z zaciekawieniem. Choć nie ze wszystkim się zgodzę, to jednak część jego tez była dość logiczna.
-Nie jestem stąd, ale wydaje mi się dość logicznym to, że przebywając na tych terenach przejmuję tutejszą kulturę. Bariera daje nam ochronę, która na innych terenach jest jednak nieco mniejsza. Mówisz, że nas ogranicza? Przecież nikt nie jest trzymany tutaj siłą. Droga dla każdego z nas jest wolna. Jeśli ktoś chce odejść, nikt go tutaj siłą nie zatrzyma. Tak samo z wejściem tutaj. Choć można uznać, że dzięki barierze mamy pewną selekcję, to jednak nowe smoki, takie jak ty i twoje rodzeństwo też mają prawo wstęp. Nie jesteśmy więc zamknięci. Co do bogów, też mamy wolny wybór, tak jak już zauważyłeś. Choć ciężko jest nie zaufać bogom, którzy pomagają nam w przetrwaniu. Prawda? A spójrz na was. Nie ufamy wam, bo prawdę mówiąc nie mamy do tego podstaw. – zauważyłem.
-Zaraz, ale nikt nie mówi, że nie możesz stosować co do pisklęcia nagan, czy jakiś kar. Dziwne by jednak było, żeby dobrze wyszkolony, silny smok atakował młode pisklę, które ledwo trzyma się na łapach. Nie sądzisz? – spojrzałem pytająco na Naznaczonego. Jakoś nie wyobrażam sobie podnieść łapy na którekolwiek ze swoich dzieci. -A czy ty uważasz, że nasze pisklęta nas nie szanują? Jakoś nie miałem sposobności poznać młodego smoka, który nie pokazałby mi odpowiedniego szacunku. Owszem są pisklęta pyskate, wygadane, pewne siebie, ale czym jest szacunek, większość z nich wie. – dziwne ma ten bóg wojny poglądy. -Akurat co do ceremonii, masz rację. Też nie rozumiem tej tradycji, choć jest to na pewno jakiś rodzaj oddanie hołdu smokom wstępującym na nową drogę życia.
zakończyłem pomijając ostatnią wypowiedź samca. Cóż, może faktycznie coś w tym jest.

[Znamię Chaosu]

Na jego pysku pojawil sie cien usmiechu. Powoli ten smok zaczynal go rozumiec.
-Nie znacie nas, bo nawet nie daliscie nam szansy, abysmy przedstawili wlasna kulture, wlasna wiare i przedstawili to, co mamy do powiedzenia. Uznaliscie nasza grupe za szkodliwa, ze mna na czele. Po jednej rozmowie, ktora to owczesna Przewodniczka, przeprowadzila w dosc krzywdzacy spososb, bezwzglednego podporzadkowania sie, co by znaczylo zaduszenia naszej tradycji, kultury i samych siebie. Czyz nie jest to jednak wasza wina, ze stalo sie to, co sie stalo?
Zapytal wciaz spokojnie, w zasadzie on byl bardzo spokojnym bogiem, no chyba ze ktos go wkurzy...wtedy biada temu, kto wywola gniew u boga wojny.
-Nie mowie, ze bylem bez winy, bo jestem dosc wybuchowym smokiem, a moj jezyk nie zna wtedy czegos takiego jak slowa przyjemne i nieprzyjemne.
Wzruszyl barkami. Nie kryl tego, ze wina lezala w zasadzie po obu stronach, ale prowodylka calego tego zajscia byla Niesmiertelna i to ona wykazala sie brakiem tolerancji i czyms, co Ocean nazwal zrozumieniem.
-Co do pisklat, tak...jednakze mialem raz do czynienia z sytuacja, gdzie uzywajac slownego zastraszenia takiego mlodego stworzenia zostalem bardzo zle przyjety przez osobnika doroslego, przechodzacego w poblizu. To samo mialo miejsce na zebraniu, gdzie zostalem wydalony. Sam widziales jak ta sytuacja sie toczyla i kto byl w jakim polozeniu. Nic wiec dziwnego, ze wysuwam takie wnioski, iz wasze piskleta sa swietymi krowami?
Zapytal ponownie, popierajac swoje slowa argumentami zaczerpnietymi z zycia. Coz, poki co widac temu Ognistemu wcale sie nie spieszylo do odejscia, jak to straszyl, co wywolalo smiech wewnatrz Naznaczonego, oczywiscie na zewnatrz nie pokazal niczego, zadnej emocji, bo i po co?

[Krzyk Honoru]

-Nie mogę tłumaczyć się z decyzji Nieśmiertelnego Ognia. Wtedy, to ona dowodziła, a podważanie jej słowa byłoby z mojej strony niestosowne. Niemniej uważam, że może faktycznie była ciut za ostra. Nie możesz jej jednak za to winić. Chciała chronić stado, a to, że była smoczycą o dość radykalnych metodach i poglądach, cóż....taki miała charakter. Mówiłem spokojnym tonem. Starałem się być nawet nieco przyjacielski. Nie zamierzam tłumaczyć się z decyzji Nieśmiertelnej, zwłaszcza, że sam jej nie rozumiem, ale nie mogę też pozwolić na to, by ją oczerniano. -Nie uważam tego za naszą winę. Być może był to błąd, ale kierowała się dobrem stada. Zapewne też wiele zrobiłbyś dla tych, którzy są ci najbliżsi. A tym właśnie było dla niej stado- rodziną. – zauważyłem lekko się uśmiechając. Ten smok sam nie dostrzega tego, jak jest podobny do tej, której tak nie znosi.
-Zastraszanie, a karcenie to dwie różne rzeczy. Zastraszyć to możesz smoka równego sobie, dorosłego rangą, ewentualnie adepta. A groźba skierowana w pisklę będzie traktowana jako jawna agresja i tego raczej nikt nie będzie tolerował. Nic więc dziwnego, że zostało to źle odebrane. –

[Znamię Chaosu]

Wzruszyl barkami. Nie obchodzilo go czym kierowala sie nieboszczka, byla trupem, przeszloscia. To samo tyczylo sie kwestii pisklat.
-Wpierw cie zaczepiaja, irytuja, a potem inni wokol dziwia sie, ze tak sie wobec nich postepuje. Wiesz, nie wszyscy maja lape do tych stworzen.
Oznajmil zdawkowo, bo w zasadzie temat pisklat to nie bylo cos, co chcial dluzej ciagnac. Sam smok wydawal sie byc teraz znnudzony, a jego zimne, snieznobiale slepia spogladaly gdzies w dal. O czym myslal, czego oczekiwal? Nikt tego nie wiedzial i moze sam bog wojny tego nie widzial, tak czy owak moze nieglugo opusci te ziemie, jak jego bracia, w koncu nie znalezli tu niczego, czego szukali.

[Krzyk Honoru]

-Najwyraźniej musisz jeszcze pouczyć się cierpliwości. – uśmiechnąłem się lekko. Moje słowa może troszeczkę zabarwione kpiną, miały być raczej przyjazne....no tak prawie przyjazne. – To ci się przyda w przyszłości.– zauważyłem. Przekrzywiłem lekko łeb na prawo w zastanowieniu. Od jakiegoś czasu coś mi chodzi po głowie, ale nie jestem pewien, czy pomysł ten jest dobry. Dłuższa rozmowa z Naznaczonym może skończyć się niezbyt przyjaźnie, ale chciałbym się dowiedzieć co, nieco.... Dobra, niech będzie, skoro już z nim rozmawiam, to warto go podpytać. –Czy będziesz tak dobry i powiesz mi coś o waszym świecie? – pytanie dość ogólnikowe, ale jeśli "bóg wojny" zgodzi się ze mną jeszcze trochę porozmawiać może wtedy uściślę o co mi chodzi.

[Znamię Chaosu]

Wzruszyl barkami. Moze i Ogien mial racje, brak mu bylo cierpliwosci, a moze tylko takiego udawal? Kto wie? Zaraz potem uniosl luk brwiowy w gescie zdziwienia.
-A coz to, nagle interesujesz sie tym, z czym przyszedlem do Was?
Zapytal z rozbawieniem w glosie, po czym nagle zamilkl, przybierajac na powrot beznamietna maske.
-To zalezy, co cie interesuje....Pytaj. Kto pyta, nie bladzi.
Oznajmil po chwili zastanowienia, bo i by czemu nie powiedziec takiemuz smokowi o terenach, z ktorych sie wywodzi?

[Niezdecydowana Łuska]

Ustronie nie bez powodu posiadało taką nazwę, pierwszy raz od dawna bowiem dało się tutaj wyczuć smoczy zapach.
Powoli, ostrożnie stawiając łapy zjawiła się w tej odludnej części zimnego jeziora, uprzednio upewniając się że nikogo ani niczego tu nie ma. Nie przepadała za widownią, towarzystwem, za potencjalnymi agresorami tak jak jej ostatni przeciwnik, który to zostawił jej niewielką ranę. To właśnie z tego powodu tu przybyła. Była słaba, nawet jak na przyszłą uzdrowicielkę, powinna być silniejsza, w końcu nie zawsze ktoś zdąży jej pomóc.
Wzięła głębszy oddech, wygodnie siadając na wciąż wilgotnej trawie, wyciszyła się całkowicie, pozwalając przyjemnemu wietrzykowi przeczesywać swe futro. Musiała się skupić, co ułatwiała jej wszechobecna cisza i spokój.
Następnym krokiem było wyczucie maddary. Przywołanie tego uczucia nie zajęło jej długo, już po chwili poczuła te niesamowitą energie wypełniającą każdy z jej członków, która pobudziła ją do działania.
Zebrała część energii z ciała w jedno miejsce, po czym zaczęła formować swój twór.
Trzeba zacząć od czegoś łatwego, dla rozgrzewki, dlatego na początku wyobraziła sobie kulę, miała długość jednej, trzeciej ogona, ale co ważniejsze była to kula czystego ognia. Miała się pojawić pół ogona od niej, zaś jej ciepło miało nie wywierać wpływu na jej ciało. Następną właściwością którą nadała kuli była jej temperatura, dalece wykraczająca poza temperaturę zwykłego ognia, tak że woda w kontakcie z nią niemal natychmiast paruje. Miało to uodpornić jej twór na obrony wodne ale też zwiększyć jego destrukcyjność. Dobra. Teraz nadać jej główną właściwość bojową. Miała ona pomknąć do przodu, by po przeleceniu długości dwóch ogonów, rozdzielić się na pięć mniejszych kul, o identycznych właściwości, a następnie każda kula miała polecieć w inną stronę by po chwili zniknąć zupełnie jakby trafiły w niematerialne cele.
Na koniec przelała w to wcześniej zebraną maddarę obserwując jak twór się pojawia i dokładnie wypełnia jej wolę. Efekt był lepszy niż się spodziewała. Kula znajdowała się ćwierć ogona od ziemi a mimo to trawa na niej została niemal spopielona chociaż musiała przyznać że ta kula pochłonęła więcej energii niż Niezdecydowana planowała, no ale w końcu po to trenuje, no nie?
Czas jednak na kolejny atak, spod ziemi. Wydawał się być bardzo krwawy w jej zamyśle i brutalny, jednak była smokiem. Nie byłaby sobą gdyby się wzdrygnęła krwi.
Atak był w miarę prosty a jej manekinem miał być sporej wielkości kamień znajdujący się pobliżu. Spod niego miały wystrzelić pnącza, grube, wytrzymałe. Miały być odporne na ogień i kwas, by nie były zbyt łatwe do zniszczenia. miały wyskoczyć z czterech stron, dwa z tyłu po oby stronach, i tak samo z przodu. Gdyby to był smok możnaby powiedzieć że po pnączu na każdą łapę. Nie miały one jednak oplatać łap. Zamiast tego wystrzeliły w górę ujawniając po "wewnętrznej" stronie z perspektywy ofiary, rządki ostrych, kolców. Pnącza miały opleść cały kamień, który w jej wyobrażeniu był smokiem, po czym ścisnąć mocno. To jednak nie był koniec. Kolce były twarde niczym diamentowe, a ostre niczym żyletki. Po tym jak pnącza oplotą kamień, kolce miały się gwałtownie wydłużyć, zachowując swą wytrzymałość. Jak dobrze pójdzie, kolce przebiją ciało na wylot, jeśli jednak jedynie wbiją się głęboko w ciało, powinno to wystarczyć by zabić, dlatego przelała w to maddarę, obserwując działanie pnączy.
Gdy kolce pnączy wydłużyły się, podeszła sprawdzając jak głęboko się wbiły, nie za głęboko, jednak wystarczająco by wykluczyć wroga z walki. Mruknęła cicho zadowolona.
Dobra, jeszcze jeden atak i powinno starczyć, dlatego tym razem miała zamiar wymyślić coś na prawdę ekstra.
Miała w zapasiku dość sporo energii dlatego mogła zaszaleć i wyczarować coś trudnego. Tym razem jej celem stał się biedny pień drzewa.
Wyobraziła sobie jak nad nim pojawiają się drobne płatki śniegu. Miały one nie topnieć, a także miały nie poddawać się podmuchom wiatru, tak by ich nie zdmuchnął. Płatki śniegu miały powoli opaść na pień, rozrastając się i pokrywając pień. Oprócz tego owe miejsce pokryte "lodem" miało wnikać w głąb drewna, zamrażając go doszczętnie. Gdyby to była żywa tkanka, pewnie zamarzła by skóra, mięśnie i żyły w niewielkim obszarze. Dodatkowo owy zamarznięty teren zostawiony przez płatki śniegu miał się powoli rozrastać.
Płatków było sporo, dlatego raczej conajmniej kilka dotknie pnia. Jednak gdyby to był smok mógłby zrobić unik, dlatego tutaj możliwość rozrastania się zamrożonego terenu niczym trucizna, był niezbędny.
Na koniec przelała w to maddarę i obserwowała jak pień drzewa, powoli zmienia się w lodową rzeźbę.

[Pani Wojny]

Przywędrowała nad Zimne Jezioro. Na jej fioletowym pysku widniało głębokie zamyślenie i zmartwienie... Przysiadła w Ustroniu, owijając ogon wokół przednich łap, i zapatrzyła się na ubłoconą kitę na jego końcu.
Poruszyła skrzydłami, układając je na grzbiecie nieco wygodniej niż były wcześniej, i pogrążyła się w oczekiwaniu. O ile się nie myliła, jej uczennica wkrótce miała tu do niej dołączyć.

[Echo Odwetu]

No i owszem, Odmienna dołączyła do swojej nauczycielki, pełna energii i zapału do nauki. Wolała mieć wszystko jak najszybciej z głowy, a gdy była w stanie się czegoś uczyć, najczęściej od razu szukała starszego smoka, który mógłby przeprowadzić z nią trening, tudzież lekcję.
Młoda samica wylądowała niedaleko Pani Wojny, zdecydowanie bardziej wolała latać, niż chodzić, skakać czy biegać. W powietrzu czuła się najlepiej... przynajmniej tam, nie była taka niezgrabna. Spojrzała na swoją nauczycielkę i skinęła jej delikatnie łbem. Słowa chyba były zbędne z jej strony, jedynie czekała na to, co powie czarodziejka.