Miejsce wymian

[Administrator]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ołtarz był zadbany, czuć było tu smakowitą woń świeżego mięsa. Nic więc dziwnego, że smoki co jakiś czas zaglądały tutaj, pozbywając się swoich świecidełek w zamian za coś dobrego. I tak też było w przypadku nowej przywódczyni Ziemi. Jej szmaragd zniknął, gdy tylko dotknął kamienia ołtarza, a w jego miejsce pojawiło się ptactwo – cztery, dorodne jastrzębie. Były jeszcze ciepłe...Nic, tylko zajadać!

– szmaragd
+ 4/4 mięsa (jastrząb)

[Cień Kruka]

Przybyła tu i Ferida. Polowanie wyraźnie nie poszło jej najlepiej, wlokła za sobą złamane skrzydło, a jej świeża krew barwiła posadzkę. Jednak, jak na wojownika przystało, zaciskała kły z bólu, nie zatrzymywała się jednak.
I położyła na ołtarzu kamień – akwamaryn, znaleziony przez kompankę podczas ostatnich łowów. Po czym usiadła, starając się nie przygnieść złamanej kończyny i czekała.

[Administrator]

Powiał łągodny wiatr, otulając Feridę niosącym ulgę chłodem, którego chyba w tym momencie potrzebowała.
Akwamaryn zadygotał lekko, jakby głaskany niewidzialną łapą. Smoczyca z Ognia mogła usłyszeć echo westchnienia, tak ciche, że przez moment zdawało jej się, iż się przesłyszała. Dopóki bliżej niezidentyfikowany głos przemówił obojętnie.
– Inni bogowie są, ale jednak wróciłaś.
Obojętność tego głosu, to echo przywodzące na myśl kompletny brak troski, wrażliwości czy współczucia, sugerował Aterala. On miał tendencję mówienia, jak gdyby jego słowa płynęły z serca z kamienia. A jednak głos nie należał do Aterala. Nie dało się wytłumaczyć dlaczego, po prostu tak było. Może jego brzmienie było nieco inne?
Zamiast akwamarynu na ołtarzu pojawiła się tusza łosia.

– akwamaryn
+ 4/4 mięsa

[Szpetny Kolec]

Noceri przybył niespiesznym krokiem do świątyni. W jego zębach skrzyło się coś błękitnego, przyciągając wzrok. Był to szafir, który Nie-Samotnik położył na Ołtarzu na Miejscu Wymian. Przełknął ślinę, by pozbyć się z pyska smaku kamienia, po czym wycofał się o parę kroków i czujnie obserwował okolicę. Być może tym razem zauważy tego, kto podmieniał kamienie szlachetne na mięso. Kiedyś musi mu się udać.
Oblizał się łakomie, bo czujność czujnością, ale był już strasznie głodny.

[Pióro Krwi]

Wraz z opalem w łapie przybyłam do specjalnego miejsca by wymienić go na mięso. Będąc już na miejscu ułożyłam błyskotkę na ołtarzu zaraz odsuwając się delikatnie i czekając na to co powinno choć nie musiało zajść czyli na zniknięcie opalu a pojawienie się mięsa które naprawdę mogło się przydać.

[Iluzja Piękna]

Jeszcze nie było mnie w tym miejscu jednak słyszałem że można wymienić tu moje kochane błyskotki na mięso. Mimo iż miałem go już trochę wolałem mieć go odrobinę więcej. W końcu coś muszę jeść i mieć co oddać bogom choć ostatniego daru nie przyjęli. Ułożyłem szmaragd na miejscu do tego przeznaczonym jednocześnie uśmiechając się do smoków tam przebywających.

[Administrator]

Aż trzy smoki przybyły tu, by wymienić u bogów kamienie szlachetne na mięso. Czy w ogóle wierzyły w tych, których moc miała im zaraz zostać objawiona? Na szczęście nie to było dzisiaj egzaminowane. Dzisiaj liczył się sam kamień szlachetny. Równowaga musiała zostać zachowana, i stąd brała się opłata.
Delikatny wiaterek powiał od ołtarza do czekających smoków, niosąc im ze sobą smakowite wonie świeżego, jeszcze wręcz ciepłego pożywienia. Czy ktoś się powstrzyma od zjedzenia tego tu i teraz?

Szpetny Kolec – szafir
+ 4/4 mięsa (żubr)

Pióro Ognia – opal
+ 4/4 mięsa (jeleń)

Eteryczny Kolec – szmaragd
+ 4/4 mięsa (sarna)

[Dzika Gwiazda]

Dzika ponownie przybyła do świątyni, tym razem jednak w bardziej prozaicznym celu – potrzebowała mięsa, a większość tego co miała już zdążyła rozdać. Polowanie z Khuranem nie poszło najlepiej, dużo nie znaleźli, a jeszcze zarobiła rany. Została jej garstka mięsa dla Azury, która swoje również odcierpiała, natomiast dla jej zielonej osoby nie pozostało już nic. Z tego powodu złożyła na ołtarzu ostatni swój diament. Z szacunkiem skłoniła głowę, a potem odsunęła się, przymykając ślepia by nie oślepił ją blask bijący z ołtarza podczas przemiany.

//diament za 4/4 mięska

[Płynący Kolec]

Smok pojawił się tutaj, nie znając przeznaczenia tego miejsca. Ot, zwiedzał po prostu. Starał się jak najlepiej poznać ten dziwny, chory świat, w którym wciąż czuł się tak obco, mimo spędzonych tu księżyców.
Już w pierwszej chwili, gdy zbliżył się do ołtarza, uderzyła go w nos woń krwi i śmierci. Stanął, nie rozumiejąc. I dane mu było widzieć, jak nieznana mu samica, możliwe że smoczyca, kładzie na ołtarzu błyszczący kamień.
Wniosek był chyba oczywisty, prawda? To było miejsce składania hołdu temu, kto się na kamień wykrwawił! Smoki, w przeciwieństwie do ludzi jednak, zamiast zbierać kwiaty, ofiarowywały te błyszczące kryształki.
Choć woń krwi była mu mocno niemiła, ruszył naprzód, wyjmując kamień, który znalazł na ostatniej wyprawie po owoce. Położył go obok diamentu, po czym również się cofnął, pochylając łeb w szacunku dla domniemanego zmarłego.

jaspis za 4/4 owoców

[Administrator]

//Dziękuję za tyknięcie :)

Dzika Ziemia i Smoczy Kolec, oba smoki będące dość częstymi gośćmi w Świątyni, czekali na to, co zwykle działo się na tym Ołtarzu. Diament i jaspis leżały obok siebie, błyszcząc kusząco. Lecz nim smoki zaczęły nudzić się na tyle, by zdecydować przywitać się nawzajem i zabić czas oczekiwania, blask pojaśniał znacząco, osiągając intensywność mocniejszą niż mogłoby to się stać w warunkach naturalnych. Do tego stopnia, że jasne światło oślepiło na moment oczekujących wymiany. A kiedy Dzika i Smoczy spojrzeli na swoje dary, zobaczyli w ich miejscu sterty diametralnie różniących się od siebie przedmiotów – dla przywódczyni Ziemi było to mięso, a dla adepta Wody owoce. Po kamieniach szlachetnych nie został nawet ślad.


Dzika Ziemia – diament
+ 4/4 mięsa (dzik)

Smoczy Kolec – jaspis
+ 4/4 owoców (morele)

[Płynący Kolec]

Smoka zafascynowało poprzednie wydarzenie. To dlatego wrócił tutaj, niosąc perłę otrzymaną od Skavena. Chciał sprawdzić, co z tego wyniknie. Z wolna podczas życia tutaj rodziła się w nim ciekawość, tak negatywnie przedstawiana w miejscu jego urodzenia.
Ostrożnie położył perłę na ołtarzu. Cofnął się i czekał.
Nie był pewien, co wyniknie z tego eksperymentu. Czy ponownie błyskotka przemieni się w owoce? A może trzeba do tego większej ich ilości? A może było to jednorazowe wydarzenie?
Cóż, czas pokaże. Przyglądał się leżącej na ołtarzu perle, czekając na wyniki.

//perła za 4/4 owocków

[Administrator]

Cuda zdarzały się ze sporą regularnością w Świątyni, a już zwłaszcza w miejscu wymian. Bowiem kolejny raz dar Smoczego Kolca – błyszcząca perła – został przyjęty i zmieniony w coś, co mogło młodziakowi napełnic brzuszek. A była to sterta soczystych, nagrzanych od słońca brzoskwiń, których słodka woń rozniosła się błyskawicznie wokół ołtarza wymian. Na zdrowie!

Smoczy Kolec:
– perła
+ 4/4 owoców

[Maestria Kreacji]

Nigdy dotąd nie korzystała z tak.. dziwnej tradycji, lecz chciała spróbować. Miała i mięsa i kamieni dostatek, a jednak błyskotki nie były jej już tak bardzo potrzebne. Ostatnio jednak nawet łowcom użyczała własnych łupów, być może miała więcej szczęścia na polowaniach niż oni.
Tak czy owak, przybyła do świątyni sama. Skłoniła się nisko przed płaskim kamieniem, zapewne służącym do składania ów daru. O ile można to nazwać darem. Samica położyła w tym miejscu złocisty klejnot, czekając na ujrzenie cudu na własnych oczach.

[Administrator]

Tradycja może i była dziwna, ale któż mógł narzekać jeśli działała! W końcu możliwość zamiany jednego skarbu na drugi należała zarówno do cudownych, jak i przydatnych. Tak więc i w tym wypadku tygrysie oko, zostawione na kamiennym ołtarzu wymian, błysnęło drwiąco do Maestrii Kreacji, jakby mówiąc jej że leci do lepszego miejsca, a ona zostaje na tym padole łez, po czym drgnęło, zaskrzypiało, i przez chwilę tak krótką, że starczyła ledwie na mrugnięcie, stało się sporą porcją tuszy żubra.

Maestria Kreacji:
– tygrysie oko
+ 4/4 mięsa

[Tembr Ognia]

Młody dużo o bogach wiedział, ale nigdy nie doznał ich muśnięcia. Może dziś będzie miał tyle szczęścia, ile by sobie życzył? Tak czy owak, niezgrabne kroki wywernowego samca odbijały się echem od miejsca w którym smoki wymieniały dobra za pożywienie. Jako początkujący łowca musiał wpierw zadbać o siebie, a potem uzupełniać zapasy dla innych. Liczył, że szybko wyjdzie na prostą.
Pokłonił się przed płaskim głazem, a zaraz potem położył na nim swój pierwszy łup. Opal. W myślach pomodlił się do wszystkich bogów, prosząc o ich błogosławieństwo. Był raczej skromnym smokiem, nie chciał więcej niż jego własna paszcza mogła skonsumować. Trwał w swym mało zgrabnym i eleganckim ukłonie, lecz anatomia na wiele więcej nie pozwalała.

[Kurzy Kolec]

Do czego w końcu zbiera się kamienie, niż do wymiany? Czeluści trzewi śpiewały coraz głośniej, albo raczej... zawodziły. Adept zjawił się w Świątynii, przystanął przy dziwnym podwyższeniu. Westchnął cicho. Spojrzał na czarny kamień, podarowany mu przez Melodię – zastanawiał się chwilę w swojej kryjówce, który przynieść? Ten poświęcony i dany wraz z obszerną wiedzą na temat wiary, czy ten znaleziony nagle po tajemniczej serii wydarzeń... I jednak, uświęcony onyks, może nie przez bogów, ale taki się adeptowi wydawał, wygrał.
Kurzy opuścił łeb nisko, trochę żegnając się z ozdobą, a trochę chcąc ukazać szacunek miejscu – i siłom grzmiącym w legendach. Położył Onyks na miejscu zdającym mu się teraz wręcz idealnie do tego przygotowanym i spuścił wzrok. Niektóre cuda nie lubią dziać się przy widowni.

[Administrator]

Dwa smoki przybyły na Miejsce Wymian w praktycznie tym samym czasie. Czy to oznaczało, że tereny Ognistych były ubogie w zdobycz? Oby nie. Ale wyglądało na to, że przynajmniej nie były ubogie w inne skarby – na przykład kamienie szlachetne, które owi adepci ofiarowali w zamian za pożywienie. Bardzo słusznie. Kamienie szlachetne do pożywnych nie należały.
Huknęło, błysnęło, i na kamiennym ołtarzu zamiast opalu leżał kawał jelenia, a zamiast onyksu kilka bażantów. Obie porcie starczą, by napełnić brzuch dorosłego smoka.


Orzechowy Kolec
– opal
+ 4/4 miesa

Kurzy Kolec
– onyks
+ 4/4 mięsa

[Płynący Kolec]

I ponownie przybył tu Smok. Czerwone ślepia przesłaniała opaska z białego materiału, pod nią zaś kryła się choroba. Jako rolnik, trudniący się głównie zbieractwem, nie miał zbyt wiele szczęścia... Postępująca ślepota nie ułatwiała mu poszukiwań owoców. Dlatego też na ołtarzu ułożył duży, lśniący czerwienią jaspis – przynajmniej za niego wykarmi jakiegoś potrzebującego smoka.

//jaspis za 4/4 owoców

[Administrator]

Jaspis zadygotał lekko, jakby zaraz miały mu wyrosnąć małe nóżki i miał uciec. Na szczęście dla Smoczego, nic podobnego się nie stało. Adept patrzył tylko z pewnym zaskoczeniem w oczach jak kamień szlachetny podlatuje lekko w powietrze, rozbłyska tajemniczym wewnętrznym światłem, po czym znika z głosnym trzaskiem. A pod nim, na ołtarzu, wylądowały soczyste, słodko pachnące brzoskwinie. Czy o takie owoce Smoczemu Kolcowi chodziło?

Smoczy Kolec
– jaspis
+ 4/4 owoców

[Płynący Kolec]

Burczenie w brzuchu nie pozwalało Smokowi czekać ani chwili dłużej. Choć zwykle dbał o to, w jakich okolicznościach i w jaki sposób spożywa posiłki, dziś nie zamierzał czekać. Rzucił się na brzoskwinie, jakby stał na skraju śmierci głodowej, ignorując fakt, że klejący sok ścieka mu po łuskach i pokrywa je klejącą powłoką. Przerywał pochłanianie tylko po to, by wypluwać kolejne pestki, do paszczy ładując po kilka brzoskwiń na raz, jakby ktoś miał mu zabrać. Dopiero, gdy zniknęła ostatnia, a on poczuł się nasycony, czerwonym jęzorem dokładnie oczyścił łapy z soku i wyciumkał resztki miąższu z pestek. Te, oczywiście, zabrał ze sobą. Będą z nich kiedyś wspaniałe drzewa.

[Tembr Ognia]

Po raz ostatni był tu dwa księżyce temu. Miał trochę kamieni w swoich zapasach, głównie od matki. Nie stwierdziła jednak na co ma je przeznaczyć, a lepiej mieć nadmiar mięsa niż wcale. Dlatego też wybrał regularne wymiany, przynajmniej dopóki nie będzie mógł swobodnie polować jako pełnoprawny łowca.
Skłonił się nisko przed ołtarzykiem. Zaraz potem umieścił na nim żółtopomarańczową błyskotkę. W duchu pomodlił się do bogów z prośbą o łaskę i pozytywne rozpatrzenie jego sprawy. Zerkał co jakiś czas na płaski głaz, ciekaw czy cudy działy się w tych samych sekwencjach, czy jednak za każdym razem inaczej...

.