Wzgórze Świetlików

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

I to były konkrety Shadow skoczył w moją stronę, nie spodziewałem się tego, więc zanim odskoczyłem był już blisko mnie i wczepił się kłami. Zanim jego pazury dotknęły mojego ciała odrzuciłem go łbem i odskoczyłem dalej. Z pyska ciekła krew, rana trochę bolała, ale to był trening tutaj nic się nie mogło stać.
– Nieźle o to chodziło widziałeś? Jak jeszcze poćwiczysz kiedyś samemu to możesz naprawdę kogoś poharatać. Teraz jeszcze raz tylko jeden atak, bo skupiłeś się na kilku miejscach. Teraz spróbuj jakoś nie wiem wbić po prostu gdzieś kły lub pazury wbić w bok i ciągnąć do zada od lewej do prawej lub po skosie. Tak pewnie będzie dobrze – to byłby ostatni atak potem poćwiczymy na sucho na drzewie szybkość zobaczymy co da się zrobić.

Krwisty Kolec – 1x rana lekka (Rana fabularna nie muszę jej wpisywać do KP)

Spojrzał na Grzmota, dobrze jak jeszcze raz to jeszcze raz. Teraz już nie skakał do niego, bo pewnie spodziewałby się tego. Tak po prostu szarpał go piersi pazurami w jednym miejscu. Po tym wszystkim nie czuł się najlepiej, zranił brata którego tak bardzo lubił. Chyba walka to nie to co lubi najbardziej. Obiecał sobie że będzie uciekał do przemocy tylko w ostateczności. On na prawdę nienawidził krwi i takich podobnych zjawisk. Był charakterem ugodowym i dobrym smokiem, ale nawet takie muszą umieć walczyć, chociażby dlatego by polować czy bronić siebie i innych. "Grzmot, możesz uznać mnie za najgorsze chodzące nieszczęście, ale to wszystko jest takie...straszne. Krew i te rany, skrzywdziłem ciebie chociaż tego nie chciałem. Pewnie ciebie teraz to boli. Chcę umieć się bronić, polować i walczyć, ale tylko dla tego ponieważ chcę czynić dobro." Przytulił się do Czerwonego, było w nim tyle ciepła, teraz wiedział na pewno że chce być Piastunem, na pewno ta ranga będzie wymagać mniej zderzeń tego typu. Widocznie nie każdy nadawał się aby wyżynać wszystko co popadnie. Może w tym niewielkim ciele tliła się jeszcze dusza dziecka, a może po prostu był na tyle wrażliwy że nie umiał nikogo skrzywdzić umyślnie. "Wiesz kocham ciebie jako mojego brata, ale nie potrafię być wojownikiem, nie potrafiłbym tak ranić. To mnie przerasta i przeraża. Będę piastunek i wiem to już na pewno. Będziemy spotykać się na polowaniach. Może ty odwiedzisz mnie jak będę uczyć maluchy, albo jak będę się nimi opiekować?" Rola Piastuna odpowiadała jego wymaganiom, był wrażliwy, lubił pisklaki o najpewniej byłby opiekuńczy, na pewno nie wiedział bo jeszcze nie przeżył sytuacji aby zajmować się jakimś młodym. "Jeżeli tak bardzo chcesz to spróbuje jeszcze raz z tą walką, ale nie proś mnie o zbyt wiele. Czasami mam koszmary że rzuca się na mnie jakiś potwór, nie chce aby kiedy kolwiek się spełnił. Więc chciałbym zaznaczyć że chcę tylko umieć się bronić i atakować tylko w konieczności." Przytulił się mocniej do jego łapy, nie ważne było teraz co Grzmot powie, co by nie usłyszał nigdy nie będzie robił takich strasznych rzeczy. Z wyjątkiem sytuacji bez wyjścia, bo czasami inaczej się nie da.

Ten atak był jakiś taki bez życia nie trafił w ogóle wystarczyło, żebym się odsunął. Shadow nie chciał walczyć, ale cóż musiał się jakoś nauczyć.
– Ja rozumiem to twoja droga, twój wybór tylko inaczej się nie nauczysz walczyć, chyba że... – podszedłem do pierwszego lepszego drzewa i wskazałem na nie. – Skoro nie chcesz ranić mnie to zaatakuj to drzewo podam ci polecenia, a ty wykonasz szybką serię ciosów, będą dokładnie trzy. Celuj w sam środek i tnij pazurami od lewej do prawej po skosie od prawej z góry do lewej do dołu, i od góry do dołu. To jest pierwsza seria, potem od razu zacznij drugą. Od góry z lewej na skos do prawej, z pionowo z dołu do góry i smoczy oddech to jest druga seria i teraz trzecia. Pionowo z prawej do lewej, pionowo z lewej do prawej i smoczy oddech. Możesz zacząć w każdej chwili i potem przejdziemy do obrony.

No polecenie było trochę skomplikowane, ale postara się jak zawsze dać z siebie wszystko. Dobrze że Grzmot wymyślał to z drzewem przynajmniej nie musi nikogo ranić. Wycelował ataki wprost na środek drzewa. Zaczął pierwszą serie uderzeń z pazurów od lewej do prawej po skosie od prawej z góry do lewej z dołu i od góry do dołu. Nie robiąc żadnej przerwy rozpoczał drugą serie ciosów od góry z lewej po skosie na prawą, pionowo z dołu do góry no i zionął ogniem. Już trochę zmęczony zaczął trzecią serie. Pionowo z lewej do prawej, pionowo z lewej do ptawej i znowi zionięcie ogniem. Drzewo wyglądało na nieźle zmasakrowane, a on dyszał trochę się zmachając przy tej walce.

Shadow zaczął ciąć drzewo, powstawały ładne zadrapania, lekko naderwana kora i cięcia po pazurach. Bardzo dobrze, to chyba byłoby na tyle z ataku teraz może czas na obronę?
– Bardzo dobrze teraz czas na obronę, więc broń się – powiedziałem i skoczyłem w jego stronę, będąc pół ogona od niego zamachnąłem się łapą i celowałem w jego prawy bark, rana miała być płytka i krótka z góry do dołu. Ciekawe jak poradzi sobie samiec, jeśli mu się nie uda przerwę atak w locie.

// raport atak I i II

Kiedy Grzmot na niego skoczył przestraszył się, jeszcze przed oczami miał swój koszmar. Niestety to działo się naprawdę, chwila nie uwagi i będzie rana a nawet i coś o wiele gorszego. Tu zadziałał instynkt i refleks, pisklak przrzeskoczył łapę samca lądując na ziemi. Nie pomyślał że to było w ramach treningu, to wyglądało tak bardzo poważnie. Przestraszony źucił się do ucieczki wskakując do pobliskiego strumienia i szybko w nim nurkując. Trochę pływać umiał, nie mógł zrozumieć że jego własny brat go zaatakował. Czekał na Grzmota, nie wiedział czy Czerwony widział jak wskoczył do wody, teraz musiał tylko jak najdłużej wytrzymać w ukryciu pod wodá nim przestanie się bać i posłucha wreszcie rozsądku, na razie strach był największym priorytetem, a on nie wiedział jak długo da rady wytrzymać w ukryciu. Tym bardziej że nigdy nie nurkował to była raczej decyzja spontaniczna.

Shadow uniknął mojego ciosu, dobrze jak na początek, ale chyba się przestraszył może chodziło o ten sen? Uciekł do zbiornika wodnego i zanurkował. Poszedłem zanim i czekałem, aż się wynurzy, kiedy pokaże się na powierzchni wody powiem mu:
– Dobrze ci poszło jak na początek, to był tylko trening nie masz się czego bać nie zrobiłbym ci krzywdy. Jak już się otrząśniesz to wróćmy do miejsca gdzie byliśmy przed tem i powiesz mi jak jeszcze można się bronić i to wypróbujesz.
Jak mi powie to wtedy krzyknę, że ma się bronić i skoczę do niego z tym samym celem lewym barkiem i takim samym atakiem tylko młody będzie miał się obronić innym sposobem.

Kiedy zobaczył Grzmota wynużył się, a jak usłyszał to co ma do powiedzenia to mu ulżyło. Dopłynął pomału do brzegu, dobrze że nie było żadnych problemów po drodzę. Chwilke odsapnął i spojrzał na brata. Obaj wrócili do miejsca treningu. Teraz wiedział że to wszystko było tylko częścią planu treningowego Czerwonego. "Myśle że jeszcze oprucz skoków można oślepić przeciwnika" Kiedy Grzmot jeszcze raz krzyknął i na niego skoczył młody uderzył my po oczach z dymu, korzystając z dezorientacji przeciwnika prześlizgnął się tuż pod nim kiedy ten skacząc był jeszcze w powietrzu. "I jak było? Całkiem nie najgorzej prawda?" Podszedł do pyska brata liżąc delikatnie jego zadymione ślepia. Martwił się o brata kiedy zranił go w pysk, a potem pomagał kiedy go oślepił. To był dowód że był opiekuńczy i odpowiedzialny za to co robi tak z grubsza...
"Grzmot...wiem że to ty mi pomagasz, ale ja też będe starał się ci pomóc, wystarczy że powiesz a ja ci pomogę okey?" To była już druga osobą której obiecał pomoc, miał tylko nadzieję że będzie umiał to zrobić. I że sam nie zostanie z jakimś kłopotem sam.

Shadow naprawdę nieźle to wymyślił, najpierw zadymił mi oczy i zgubiłem orientację, a potem uciekł pod atakiem.
– To było niesamowite, nigdy bym na to nie wpadł.
Powiedziałem kiedy otrząsnąłem się z dymu, oczy trochę mnie piekły, ale po chwili już nie zwracałem na to uwagi.
– Zapamiętam to sobie, będziesz naprawdę dobrym piastunem. Teraz zdradzę ci jeszcze inne możliwości obrony. Możesz się przeturlać lub zblokować atak na przykład łapą, teraz blok poćwiczymy, wyczaruję pięć skał i będą spadać po kolei, a ty zablokujesz każdą na inny sposób dobra? – powiedziałem i wyczarowałem w rzędzie pięć kamieni takiej samej wielkości i grubości oraz wadze. Spadały po koleina Shadowa, który musiał je blokować.

Cieszył się że bratu się podobało. Wszystkie jego ruchy były wykonywane instynktownie, nim zdążył coś powiedzieć Grzmot już wyczarował pięć kamieni. Wszystkie leciały po kolei i każdy trzeba było zablokować inną techniką, każdy z ruchów nie mógł być do końca przemyślany po kamienie spadały jeden po drugim, więc w tym zadaniu znowu postanowił zaufać instynktownie. Pierwszy kamień zablokował skrzydłem wpierw kamień obił się o skrzydło, a potem pisklak odbił ten kamień drugim skrzydłem. Następny kamień zablokował ogonem podbijając go do góry i wybijając do pszodu jak najbardziej umiał. Kolejny spadający kamień zablokował grzbietem rozpędzając się odbił go najtwardszym punktem na grzbiecie. Czwarty kamień uderzył tylnimi łapami przeturlając się pod nim i uderzając. Ostatni kamień uderzył go w głowe, najnormalniej w świecie zabrakło mu pomysłów i nie zdążył zareagować na ostatni z kamieni. Młody pisnął i padł na ziemie cały drżąc, był strasznie zdezorientowany. Nie zdążył nic wyłapać w ostatnich paru sekundach, po prostu poczuł jak coś z niezłą prędkością go uderza. Poczuł jeszcze trochę bólu i zaraz potem padł na ziemie. Gdyby nie to że obraz mu się totalnie rozmazał to by wstał, słyszał pisk w uszach no i widział nie wiele. Z pyska czarnego wywernowego słychać było jedno nie wyraźne słowo i oczy malca zamkneły się powodując głuchą ciszę. Tym jednym słowem jeszcze w tej mgle chciał zawołać brata, w takich sytuacjach najgorsze co czuł to nie ból lecz bezradność. Wszystko stało się tak szybko, strzał, pisk, a już zaraz potem wszystko co znał widział i słyszał zgasło niczym jego płomień gaszony lodowym oddechem.

Pierwszy leciał i odbił się od skrzydła, które smok miał twarde, bo przecież był wywerną. To cechowało tę rasę smoków. Młody miał talent jego pomysły pomogą mu w życiu. Drugi odbił ogonem uderzył go w inną stronę. Zmyślnie. Trzeci grzbietem, Shadow był silny po ty odbiciu było to widać. Nigdy nie spodziewałem się, że można też tak to odbić łapami, ale udało się. Piątego chyba nie zdążył odbić i stracił przytomność. Pobiegłem do niego i szturchnąłem go pyszczkiem, oddychał to na szczęście.
– Shadow obudź się, trochę będzie boleć cię głowa, ale świetnie się spisałeś chociaż ten ostatni mogłeś zblokować po prostu łapa. Wstań i porobimy coś jeszcze, tylko pomału żebyś znowu nie zemdlał.

// raport obrona I i II

Kiedy się obudził Grzmot był w półowie swojej przemowy, nic złego nie powiedział, nawet go pochwalił. To był dobry dzień, wstał lekko się chwiejąc. "To co porobimy? Może jeszcze czegoś mnie nauczysz?" Był zawsze gotowy na trening. W końcu nie musieli, on był otwarty na każdą sugestje, no i wpadł mu do głowy pomysł. "Wiesz chciałbym abyś poduczył mnie w pływaniu i nurkowaniu, podczas tej lekcji zauważyłem że kryjówka pod wodą jest dosyć skuteczna. Mamy odpowiednią pogode i do jeziora mamy niedaleko." Nie bardzo lubił wodę, ale to może mu kiedyś uratować życie. Nie tylko w sytuacji ucieczki, musiał umieć dobrze pływać na wypadek ratowania na przykład topiącego się pisklaka.

// znajdź jakiś temat z wodą i napisz w odpisie, że tam idziemy

Popływać? Dobry pomysł, szkoda tylko, że słońce zaszło za chmurami. Jak będzie padać to koniec. Jak ja nie lubię deszczu.
– Dobrze to prowadź – powiedziałem i ruszyłem za bratem w stronę wody.

//

Poszedł drogą którą tu przyszli, po drodzę cały czas rozmawiał z bratem, któregoś dnia jak wracał z nauki latania widział idealne miejsce na nauke pływania. "Okey chodź za mną, mam miejsce idealne na takie nauki. Zobaczysz jest bardzo piękne i spokojne. Takiej przejrzystej wody jeszcze nie widziałem, jestem pewien że ci się spodoba"

////https://smoki-wolnych-stad.pl/viewt ... a43#205628

Wyruszyłem z samego rana w stronę terenów wspólnych. Kiedyś musiałem tutaj dotreptać na własnych siłach. Przez tą ranę czułem się jak pisklak. Tylko tej energii mi brakowało i chęci wchodzenia w każde miejsce. Dotarłem na wzgórze gdzie kiedyś uczyłem się i kogoś walczyć. Pamiętam jeszcze to drzewo gdzie spotkałem Mistyczną. Usiadłem pod nim i rozejrzałem się po okolicy. Nie wyglądało niebezpiecznie, więc zrelaksowałem się nasłuchiwałem. W razie czego zawsze mogłem wezwać pomoc.

Przybyła tu, ot tak, bez powodów. Nie wiodła ją ani intuicja, ani konkretne powody. Przybyła na wzgórze, którego nazwa kojarzyła jej się z jej synem, aby odpocząć To, że wpadła na Krwistego było praktycznie kwestią całkowitego przypadku. Kojarzyła jego Ziemisty zapach z ich walki. Zlustrowała go uważnie, podchodząc bliżej. Miał futro. I łuski. Czyli... nie kłamał, wow.
– Samcze – zaczęła gardłowo, może trochę zobojętniale, lecz nie jakoś agresywnie. Jak zwykle bez żadnego powitania, ot wparowała raźnym krokiem i zagadała. – Tamta walka... była dobrą walką – spomiędzy szczęk wydostały się właśnie takie słowa. Czy to była pochwała? Zignorowała to, że był od niej niższy. I równie doświadczony.

Po chwili wyczułem zapach wulkanów i popiołów, czyżby szedl jakiś ognik? Dostrzegłem smoczyce, z którą walczyłem. Remis tak walka też mi się podobała.
– Muszę przyznać, że dobrze walczysz. Ale... czy ty jesteś ślepa? Po twoich ruchach w trakcie walki coś tak zauważyłem? – powiedziałem nie pewnie może nie chciała drążyć tego tematu. Zawsze trzeba być ostrożnym co się mówi, żeby kogoś nie zdenerwować.
Spojrzałem na nią, była o wiele większa ode mnie starsza pewnie też. Trochę o walce musiała wiedzieć skoro tak dobrze walczyła mimo kalectwa. Wstałem i uśmiechnąłem się. Nie wiem czemu, zawsze się uśmiecham.
– Jesteś dobrą wojowniczką, co cię tu sprowadza?

/wybacz za nieodpisywanie >.>/

Prychnęła nonszalancko, wpatrując się intensywniej w samczyka i jego... ciemnożółte futro? Oraz jaśniejsze ślepia o podobnym odcieniu. Czyli jednak go nie pomyliła. Przynajmniej zapach jej nie zawodził.
– Czy ja ci wyglądam na ślepą? – zapytała, nie przestając świdrować jego oczu wzrokiem. Nie będzie wyprowadzać z błędu żadnych Ziemistych! Niech sam się domyśli. Mimo wszystko czuła jakieś dziwne powiązanie z owym stadem, co wyjątkowo próbowała do siebie odepchnąć. Ciekawiło ją jednak... co by ujrzała, gdyby znów znalazła się w ich obozie, tak jak podczas wojny? Musi jakoś tam się dostać, ale tak, żeby nie spalać za sobą mostów. Czy gdyby wyjaśniła swoją niezrozumiałą dla niej sytuację Opoce Ziemi, to by pozwoliła Brutalnej się tam rozejrzeć?
– Nie potrzebuję powodu, żeby gdzieś przychodzić – odparła rozglądając się wokół siebie już spokojniej. – A twoje kłamliwe próby podlizania mi się na nic się nie zdadzą – wyszczerzyła się w ni to rozbawionej, ni to drwiącej minie. Jakby przejrzała jego intencje! Jakby wiedziała coś, o czym on nie wie. Co akurat było możliwe. Czyż nie każdy miał swoje sekrety?

// ciemnożółte?

Spojrzałem na smoczycę kiedy zaprzeczyła. Nie była ślepa podczas walki? Coś mi się tutaj niepodobało. Jakby ognista coś chciała ukryć.
– Teraz Może i nie wyglądasz, ale wtedy pytałaś się mnie czy mam łuski czy futro jakbyś nie widziała. Podczas walki nie śledziłaś moich ruchów, robiłaś wszystko na wyczucie. Mogę się zapytać jak straciłaś wzrok? – i tu ją mam, argument nie do podważenia. Ciekawe jak wywinie się z tego co teraz powiedziałem. Chyba dobrze potwierdziłem, że była ślepa. Może była u Erycala odzyskać wzrok?
Wojowniczka nie potrzebowała powodu, żeby gdzieś przychodzić, ale po coś musiała wyjść z groty. Nawet pójście gdzieś z nudów to powodów.
– Jakie kłamliwe próby podlizania się? Mówię naprawdę, że jesteś dobrą wojowniczką? Czemu niby miałbym się podlizywać? Tak w ogóle jak się do ciebie zwracać?

Hej, przystopujta trochę. Dla Brutusa zawsze były argumenty do podważenia, nie inaczej. Gniewnie zmrużyła oczy, przez dłuższą chwilę nie odzywając się i jedynie lustrując go spojrzeniem.
– Bo masz i łuski, i futro. Usłyszałam, że masz tylko futro. Czyli próbowałeś mnie okłamać – wywnioskowała, biorąc kolejny haust by kontynuować. I wygrać tę słowną potyczkę, a co! Nie zamierzała odnosić porażki. – Jestem doświadczona i nie muszę cały czas patrzeć na twoją kłamliwą gębę, żeby przeczuwać, co ci chodzi po łbie – odparła, na dodatek uderzając ogonem w ziemię w celu podkreślenia całej swojej wypowiedzi, choć w rzeczywistości nie uważała się nijak za doświadczoną. Kontynuujmy tę zabawę, skoro tak!
– Brutalna – rzekła krótko, nieco szorstko, ignorując wszelkie inne pytania. Co on taki uparty?

Zaśmiałem się kiedy to smoczyca cały czas próbowała wyjść na swoje. Mnie nie okłamiesz. Potrafię wyczuć kłamstwo na kilka skoków, zawsze coś jest podejrzane.
– Nie okłamałem cię. Powiedziałem, że mam futro co było prawdą o łuskach nie wspomniałem, a tajemniczość od kłamstwa się różni. Za to ty zmieniłaś temat, nadal nie odpowiedziałaś czemu pytałaś się mnie czy mam łuski czy futro? Oboje dobrze wiemy, że kłamiesz – chciała brnąć w te dziwną gierkę, dobrze niech tak będzie. Łuski rzucono na ziemię to zaczynajmy więc.
– Nie musisz na mnie patrzeć, żeby wiedzieć co mi chodzi po łbie. Gdybyś wiedziała co mi chodzi po łbie każdy atak byś dała radę uniknąć, a dawanie forów nie przystaje wojownikom. To coś jak byś tchórzyła.
Czyżbym ją przejrzał? Coś to kłamanie ci nie wychodzi koleżanko. Próbujesz unikać prawdy, ale dobrze wiesz, że mam rację, ale skoro wolisz dyskutować o tym, że to ja kłamię no cóż.
– Unikasz odpowiedzi na wiele pytań, coś ukrywasz.
Stwierdziłem uśmiechając się.

Smoki Wolnych Stad

Wzgórze Świetlików

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu