Jezioro

[Wola Przeznaczenia]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Samiczka widząc że morski wypływa czym prędzej też to zrobiła. Z radością zaczerpnęła powietrza w czasie wychodzenia na brzeg i otrzepywania się z wody. Spojrzała zaciekawiona na minę znajomego smoka. Widząc jak jest zmartwiony i zakłopotany zaczęła się po prostu śmiać. Bo kto jej zabroni? I właściwie dlaczego się śmiała? Po prostu taka mimika w ogóle nie pasowała jej do tego samca nadal będącego w swoim żywiole tylko że po części.
-Nasze ostatnie jak i pierwsze spotkanie nie było zbyt miłe nie uważasz?– Spytała nagle kiedy już zdołała opanować napad śmiechu i wyszczerzyła kiełki radośnie.
-Ja miałam przez niego problemy a ty pewnie także- Bardziej stwierdziła niż zapytała patrząc na samca i kładąc się na brzuchu na miękkiej trawie.

[Samiec]

Wbrew jego oczekiwaniom jednak zebrała do kupy parę konkretnych słów i nawet odwołała się do ich nauki. Nie był pewien czy dobrze zapamiętała wtedy jego usposobienie, bo pomimo paru dodatkowych aktywności, składających się z próby podgryzania i przygniatania, nie był wobec niej agresywny, ani takiego wrażenia nie starał się sprawiać. Nie uważał, że trzymanie się konsekwentnie tego charakteru, kiedy samiczka się zmieniła przyniesie mu korzyść w tej relacji, ale obecnie nie wiedział w jaki inny sposób ma się wobec niej zachować.
"Wybacz" nasunęło mu się na myśl, ale przekonał się aby tego nie mówić –
I po tylu księżycach dręczy cie, że obcy smok oderwał ci łuskę?– zapytał, ani ciekawskim ani poirytowanym tonem. Temat który podjęła był dobry, żeby zacząć rozmowę, ale jego treść była zabawna. Jedynymi problemami jakie spotkały samiczkę były zapewne wynurzenia jej rodzica, na temat bezpieczeństwa, on zaś nie miał zupełnie żadnych. Bo i po czym, skoro samiczka miała wszystkie kończyny, a nawet oderwana łuska wróciła na swoje miejsce, chwilę po przybyciu Uzdrowicielki –Mam ci wystosować oficjalne przeprosiny, czy oczekujesz poprawki, dostosowanej do starszego pokolenia?– mimo treści przekazu, brzmiał i wyglądał śmiertelnie poważnie.

[Wola Przeznaczenia]

Samica słysząc jego pytanie tylko parsknęła śmiechem i pokręciła głową.
-Za dużo czasu minęło żebym miała ci za złe tą jedną łuskę zwłaszcza że prawie od razu po przybyciu Kapłanki została wyleczona- Powiedziała nie kryjąc swojego rozbawienia całą tą sytuacją. Słysząc poważny ton i mimikę pyska morskiego uśmiechnęła się niebezpiecznie ale nadal z widocznym rozbawieniem.
-Przeprosiny są nudne ale możemy się pobawić czy jak wolisz zrobić poprawkę tego co było. Jednak uważaj żebyś przypadkiem mocniej nie oberwał- Powiedziała a w jej oczach pojawiły się szaleńcze ogniki. Nudziło jej się a taka "zabawa" może być bardzo ciekawa nieprawdaż? Każda taka zabawa jest ciekawa! Przynajmniej ona tak myślała. Wstała więc na równe łapy. Stała stabilnie więc jakby chciał się pobawić to proszę bardzo!

[Samiec]

Wpatrywał się w nią przez dłuższą chwilę, jak zahipnotyzowany. Nie wiedział czy słusznie, ale w jej uśmieszkach i skorej do zabawy postawie wyczuwał groźbę. Lubił ryzyko i ból, ale ta część jego osobowości walczyła także z rozsądnym sąsiadem, który starał się uchować Samca od krzywdy. Oczywiście nieczęsto mu się udawało, ale jego głos był wyrazisty i irytujący, szczególnie teraz, przy Undarii, nie... Lesonii, której nie potrafił nigdzie zaklasyfikować. Może nie było w niej nic nadzwyczajnego, może na Lądzie były inne smoki podobne do niej, ale takowych jeszcze nie spotkał? Przypominała mu brata, więc czuł przy niej dyskomfort, a jednocześnie go fascynowała.
Możliwe, że oboje lubili doświadczać, ale dopiero w dorosłości, ponieważ nim coś stępiło ich umysły, ich pisklęce instynkty starały się jeszcze odeprzeć zagrożenie.
Nie spuszczając z niej wzroku podpłynął do brzegu, a potem zgrabnie na niego wyskoczył. Nie uginał łap, ani nie przybierał bojowej pozycji, choć widział po budowie samiczki, że była fizycznie wyszkolona.
Zamierzał do niej podejść. Frontalnie, niczego nie tłumacząc, na tyle ile się dało, czyli gdyby nic nie zrobiła po prostu zetknęliby się nosami. Mimo jej młodego wieku, Samiec nie przewyższał jej posturą, a może był nawet o szpon mniejszy. Powiedzmy, że ten sposób uznał za dobry na rozeznanie się w sytuacji.

mam nadzieję, że się cofniesz, bo będzie awkward xD

[Wola Przeznaczenia]

Samica z zainteresowaniem obserwowała każdy ruch samca. Zabawnie przekręciła łebek na lewo i kiedy samiec ruszył w jej stronę nie wiedziała co chce zrobić. Nie przybierał pozy do ataku czy obrony więc może nie chce się bawić? Westchnęła w duszy. A miała taką ochotę na zabawę! Może jednak będzie zabawnie? W końcu do niej podchodzi. Może chce zaatakować z zaskoczenia? Tak! Na pewno tak! Uśmiech samiczki poszerzył się kiedy i ona postąpiła parę kroków w stronę morskiego. Kiedy zetknęli się nosami spojrzała mu w oczy z zaciekawieniem i wyczekiwaniem co zrobi. Była ciekawa co zaplanował. Miała nadzieje że będzie to ciekawe. Ale przecież każda zabawa jest ciekawa! Więc ta też na pewno będzie. Zaśmiała się radośnie w duchu podekscytowana wizją zabawy z samcem.

[Samiec]

Zetknęli się nosami. No dobrze. Samiec nie roztaczał sobą aury zagrożenia i wyglądało na to, że samicy nie przeszkadzało nawet, że jest magiem, który mógłby w każdej chwili dźgnąć ją w kark jakimś ostrzem. Ostatecznie może wcale nie była taka wyjątkowa, jak przez moment, nie potrafiąc zebrać myśli, zdecydował się ją określić. Stanęła mu naprzeciw, chcąc pokazać, że się nie boi, ponieważ nie ma czego, więc był to jedynie Lądowy pokaz sił, którego podjął się nieświadomie.
Nie był skrępowany stojąc tak blisko, ona zapewne również, więc miał parę uderzeń serca na wyciągnięcie z tego jakichś korzyści. Przycisnął łeb do jej pyska, tak że wąskie, osadzone na krańcu łba nozdrza prawie nie mogły zaczerpnąć powietrza, a potem łagodnie przekrzywił głowę, jakby w jakiś dziwny i niesmoczy sposób próbował ją pocałować. Smoczości temu działaniu dodały dopiero zęby, które w mgnieniu ślepia oparł na jej wargach, zaciskając i unieruchamiając koniec jej pyska. Gdyby gwałtownie się wyrwała musiałaby pozbyć się kawałka mięsa ślicznie zakrywającego jej kiełki.

[Wola Przeznaczenia]

Kryształowa obserwowała z zaciekawieniem co robi samiec i odrobinę ją to dziwiło. Cóż on takiego wymyślił? Zaraz się tego dowiedziała kiedy sprawił że nie mogła ruszyć pyszczkiem bo by na tym ucierpiała. Zamiast próbować się wyrwać zamyśliła się na moment i oczka jej się zaświeciły kiedy wpadła na genialny w jej mniemaniu pomysł. No bo dlaczego by nie sróbować czegoś nowego? Nie ma po co się ograniczać. Delikatnie uchyliła pyszczek i wysunęła długi rozdwojony język którym przejechała po zębach, podniebieniu oraz języku samca lekko mrucząc. Była zadowolona że się na to odważyła. Może stanie się coś jeszcze ciekawszego? Byłoby fajnie nie mogła powiedzieć że nie. Nic nie mogła powiedzieć normalnie przez zęby morskiego smoka.

[Samiec]

Może była po prostu upośledzona? Nie mógł jednoznacznie określić, czy zdawała sobie sprawę z tego do czego zmierzają i po prostu czekała na pretekst, żeby go zaatakować, czy rzeczywiście uznała jego działanie za jakiś chory rodzaj pieszczoty. Sam nie miał nic przeciwko przyjmowaniu bólu, jeśli nie wiązała się z nim żadna większa strata, choć otrzymywanie go od niezrównoważonych nieznajomych było ryzykowne, ponieważ nie sposób było określić gdzie widzieli granicę.
Czując w pysku jej język, wypuścił nerwowo powietrze, wzmacniając uścisk. Nie mógł być Koralem, którego spotkała, a będąc sobą nie widział wielu rozwiązań z tej sytuacji.
Jego kły wbiły się niespodziewanie w jej wargi, przebijając je, aż ich zęby stuknęły o siebie. Krew buchnęła z uszkodzonego miejsca, wypełniając powoli uchylony pysk samicy oraz zlewając się ciurkiem na Samczy język. W tym stanie spróbował cofnąć łeb, starając się pociągnąć mordkę smoczycy, zmuszając by ta powodowana bólem i obawą przed zupełnym rozerwaniem warg i nozdrzy ruszyła za nim, w kierunku Wody, do której zaczął się bardzo powoli wycofywać.

[Wola Przeznaczenia]

Kiedy poczuła nagły rozbłysk bólu oraz swoją krew jej oczy zaszły mgiełką a oczy rozbłysły niebezpiecznie. Więc tak chcesz się bawić. No dobrze jak chcesz. Kiedy próbował się odsunąć tym samym próbując sprawić by poszła za nim ta poszła ale przyśpieszyła jeszcze i w pewnym momencie przejechała pazurami prawej łapy po jego lewej łapie dotkliwie ją raniąc długimi poszarpanymi szramami. On upuścił jej trochę krwi to ona upuści mu jej troszkę więcej. Rana miała boleć i krwawić. Zaśmiała się w duchu z takiego rozwoju sytuacji. Zabrawszy pazury które jeszcze bezczelnie przejechały jeszcze raz po świeżej ranie i ruszyła naprzód jakby to się w ogóle nie zdarzyło. Psychopatyczne błyski w oczach mogły zdziwić lecz jeszcze nie trzeba było się nimi specjalnie przejmować.

[Samiec]

Musiał poświęcić chwilę na akceptację bólu, żeby wyciągnąć z niego satysfakcję. Spodziewał się, że nadejdzie, a dopadnięcie kończyn zdawało się najbardziej prawdopodobne, ponieważ samica nie musiała unosić łapy, ryzykując że Samiec wykona jakiś ruch obronny. Gdy skupiony był na jej pysku, nie miał szansy w porę zauważyć szponów, które bez problemu przedarły się przez łuskę, wcinając w fioletowe, wrażliwe ciało. Wstrząsnął nim dreszcz i odruchowo spiął się, tym mocniej napierając na uwięziony łeb samicy, której dyszał urywanymi oddechami, prosto w pysk. Zarówno krew samicy, która zaczęła ściekać również po jego wargach, oraz posoka spływająca po łapie, pobudzały go, pozbawiając tłukącego się w czaszce rozsądku. Chciał teraz nurzać się we krwi, bez znaczenia czyjej, bez względu na konsekwencje.
Gdy zgodziła się podejść, nagle zaniechał wędrówki ku Wodzie i postąpił krok ku niej, tak że wciąż ze złączonymi pyskami, zderzyli się klatkami piersiowymi. To mogło znacznie utrudnić próbę wzajemnego zaatakowania szyi, ponieważ stojąc tak blisko nie byliby w stanie jej dosięgnąć. Wciąż jednak narażone były barki, z czego Samiec postanowił skorzystać jako pierwszy, unosząc okaleczoną kończynę by zaczepić się szponami o ramię smoczycy, gdzie umazał ją własnym brudem, by pozwolić mu zmieszać się z uwolnionym za chwilę szkarłatem samicy. W przeciwieństwie do niej nie szarpał, a wrył szpony głęboko w mięso, pozwalając im tam zostać.

[Wola Przeznaczenia]

Samica była zadowolona z ran zadanych samcowi. Kiedy ten postąpił krok naprzód zatrzymała się. Stykali się klatkami piersiowymi a ona niezbyt chciała dać za wygraną morskiemu. Kiedy zatopił pazury w jej ciele syknęła w duchu chodź nie okazała zbytnio tego że ją boli. Wzięła przykład z samca także kładąc łapę na jego barku i z satysfakcją wbiła szpony głęboko i od niechcenia zaczęła przebierać palcami w jego ranach co rusz wsuwając je głębiej kiedy rozcięła trochę więcej mięsa. Drugą łapą także uzbrojoną w pazury zaczepiła najdalej jak mogła w boku samca i powoli przejechała nimi po jego boku tworząc długie, głębokie szarpane rany. Połknęła krew która zebrała się w jej pyszczku. Co z niej wypłynęło to do niej wróciło.

[Samiec]

Ból był ogromny. Samiec zacisnął ślepia, w których niespodziewanie nagromadziły się łzy, ciepłe jakby były kolejnymi kropelkami krwi. Z gardzieli morskiego wydarło się urwane stęknięcie, które zaraz zastąpił przeciągłym, suchym warkotem. Każde kolejne uderzenie serca było nową stróżką krwi cieknącej z ich powoli słabnących, choć jeszcze napełnionych adrenaliną ciał. Nie mógł znieść krzywdy, którą mu wyrządzała, a jednak nie potrafił się od tego oderwać, pochłonięty przez satysfakcję i zachwyt, jakie przynosiło mu cierpienie. Mógł mieć jedynie nadzieję, że to ona zasięgnie rozsądku, bowiem jeśli zdaliby się na niego, prędzej czy później, któreś z nich będzie musiało się uśmiercić.
Delikatnie otworzył pysk, ale nie w celu uwolnienia samicy, lecz zahaczenia zębów dalej, przegryzając rozleglej jej wargi i dziurawiąc dziąsła. Coraz trudniej było im nabrać oddechu, ze względu na jamy ustne pełne krwi, którą musieli w odruchu przełykać. Kły Samca zaczepiły się również o nozdrza, raniąc je coraz dotkliwiej, tym samym dwukrotnie zwiększając szansę na zadławienie się smoczycy, nie mogącej zaczerpnąć powietrza.
Gdy ona stała na dwóch łapach, by móc zranić go dotkliwie po obu stronach, Samiec utrzymywał względnie stabilną pozycję na trzech. Gdyby się teraz przechylił, oboje runęliby na bok, a to poza prawdopodobnym połamaniem palców brązowej, groziło również wbiciu się jej szponów o kolejną długość w jego ciało. Chociaż to dobrze, czy źle?
Usztywnił tylne łapy, ostrożnie stawiając kolejny krok w stronę smoczycy, aby oprzeć się już całkowicie o jej pierś, która miała stanowić ich punkt równowagi. Potem tak jak ona uniósł pozostałą mu przednią łapę i zaczepił z rozmachem o jej bark. By się nie przewrócili, wisząc tak bez podparcia, spróbował unieść klatki ich obojga, stawiając kolejne drobne kroczki w jej stronę. Mogliby wtedy łagodnie wstać, aż do wyprostu tylnych łap i sklejenia się ciałami, jak w godowym tańcu. Gdyby się na to nie zgodziła, w końcu musieliby stracić stabilność i runąć na którąś stronę.

[Wola Przeznaczenia]

Kiedy wyczuła że samiec otworzył trochę pysk od razu cofnęła swoją głowę tak że zęby samca zacisnęły się tuż przed końcem jej pyszczka. Przełknęła swoją krew i uśmiechnęła się zwycięsko. Teraz mogła normalnie oddychać z czego była bardzo zadowolona. Zignorowała fakt że on także może normalnie oddychać. Potem syknęła z bólu kiedy ten uczepił drugą łapę na jej barku. Kiedy robił te małe kroczki w jej oczach błysnęło rozbawienie i zaczęła się cofać. Coraz bardziej oddalali się od wody czyli miejsca w którym morski czuł się najlepiej. W końcu jednak dała mu się odrobinę zbliżyć. Zamiast jednak normalnie stać wykorzystała swoją giętką szyję i wgryzła się w lewy bok szyi samca zaczepiając także o koniec jego grzebienia w taki sposób że tamten nie mógł zbytnio ruszyć szyją by nie sprawić że rany powiększą się zaczynając dotkliwiej krwawić.

///To amciu amciu mi się już znudziło XD Teraz ja cię pociamkam :3

[Samiec]

Właściwie nie potrafił określić dlaczego uszkodzenia grzebieni, bał się prawie najbardziej. Ich rozerwania fizycznie nie odczuł dotkliwiej niż rozorania boku, chociaż gdy zęby samiczki przecięły cienką błonę, Samcem wstrząsnął dreszcz, który na moment go sparaliżował.
To przecież jego zmysły, jego wrażliwy słuch, którego nie chciał tracić, choćby na chwilę!
Ten rodzaj bólu, zdecydowanie niepożądany, przezwyciężył w końcu instynkt Samca, sprowadzając go na ziemię.
–A-a, jest niedelikatna– wyrzucił, wyginając szyję jak tylko chciała, byle tylko nie ciągnęła i nie gryzła za bardzo. Nie brzmiał na wystraszonego, czy niezadowolonego jej postępowaniem, choć słychać było, że ból ściska mu gardło.
Oboje zaczęli się chwiać, więc żeby uniknąć upadku cofnął się o krok i odczepił lewą łapę od jej barku, zostawiając w nim trzy głębokie dziury, a potem szybko ustawił ją na ziemi, żeby nadała im stabilności. Dzięki temu nie naciskali już tak na swoje ciała.
Druga kończyna zmieniła pozycję, ale po to by rozpłatać po kolei szerokie łuski samicy, zostawiając tym razem nieco płytsze cięcia, aż do łokcia, przy którym je zatrzymał, by znów głębiej wczepić szpony.
–Czym zasłużył sobie na tę znajomość?– zapytał, uśmiechając się do niej, po czym – skoro w końcu mógł – oblizał swoje wargi.

[Wola Przeznaczenia]

Samica była zadowolona z ruchu jaki wykonał jednak i tak zacisnęła szczęki mocniej. Za pomocą maddary przesłała do umysłu samca swój śmiech. Było słychać że jest rozbawiona taką zabawą. Syknęła zaciskając szczęki jeszcze mocniej kiedy poczuła ból który zadał jej znowu morski. Zacisk szczęk sprawiał że ten nie mógł prawie w ogóle poruszyć łbem żeby przypadkiem rana nie powiększyła się jeszcze bardziej. W końcu zacisnęła szczęki tak mocno jak tylko potrafiła przez co kły wbiły się jeszcze głębiej w ciało smoka po czym nagle puściła go samej dosłownie wyrywając się z raniących jej łapę szponów. Skrzywiła się kiedy to poczuła ból w łapie jednak nadal była zdolna do poruszania nią czy też chodzeniu. Oblizała swoje smocze wargi z krwi zarówno swojej jak i morskiego stwora z złośliwym uśmieszkiem. Prawie zapomniała o pytaniu które zadał jej samiec więc ten na początku nie otrzymał odpowiedzi.
-A musiał sobie zasłużyć?– Spytała niewinnie lecz cały efekt psuła krew pokrywająca jej łuski oraz psychopatyczny uśmiech na pyszczku. Zaśmiała się chociaż śmiech był raczej całkiem pusty nie wyrażał żadnych emocji. Delikatnie przekręciła głowę na lewo nadając całej swojej osobie odrobinę strasznego wyrazu. Pazury drapały ziemię w równym rytmie co wyglądało jakby zaraz chciała skoczyć na smoka chociaż nadal wydawałaby się całkiem rozluźniona.
-Zabawa się podobała? Jak nie można powtórzyć- Powiedziała a w jej oczach zatańczyły szaleńcze ogniki przez co jej zielone tęczówki pojaśniały znacznie wpatrując się z uwagą w każdy ruch samca.

[Samiec]

Krew zlewała się do jego skrzeli, zatykając je i dodatkowo irytując Samca, ponieważ nie wiedział na ile bezpiecznie było wystawiać je na taki kontakt. W prawdzie bardziej powinien martwić się zębami smoczycy, które zdołały o nie zahaczyć, ale ból dotykał teraz tak wielu części, że nie potrafił odróżnić gdzie odczuwał go bardziej. Gdy zwiększyła siłę uścisku, tak że niektóre zęby w całości zatopiły się w jego szyi, tnąc naczynia krwionośne i dziurawiąc mięśnie, warknął słabo, błagając Przestrzeń, żeby w końcu odpuściła. To było zbyt wiele, łapy smoka niespodziewanie zrobiły się wiotkie, a on poczuł jak ulatuje z niego życie. Nie tak miało się to skończyć.
Gdy już myślał, że naprawdę odleci, coś pociągnęło jego łapę, tak że pochylił się ku obcej sile, aż poczuł jak jego zaczepione o jakąś materię szpony uwalniają się, a jego kończyna zawisa w powietrzu, bez oparcia. Spojrzał na nią, na te głębokie sznity, ponownie łapiąc ostrość, a potem ostrożnie odstawił, wsłuchując się w dziwne dźwięki wydawane przez Undarię.
–Kh– pochylił się, wykaszlując krew. Ta która teraz nagromadziła się w jego pysku, wcale nie należała do samicy, czuł jak buzuje mu w gardzieli. Dla uspokojenia skupił się na wyplutych kropelkach, a dopiero potem dostrzegł zalegającą na ziemi czerwień, którą z siebie upuścili. Po co?
–Możemy teraz– podniósł łeb i przeciągnął się, wyciągając łapy przed siebie, jak rozespany starczy kotek, a potem wrócił do siedzącej pozycji –Symbolicznie podzielić się łuskami– uniósł łapę i nie pytając co o tym sądzi odgarnął szponem jeden z pancerzyków pokrywających jego pierś, a potem wyłamał go i wyciągnął przed siebie, chcąc podać zielony trójkącik tej chorej panience –A teraz podaj swoją, bo tym razem– zachwiał się –naprawdę chciałbym ją mieć– przechylił łeb – Przestrzeni jak szczypie, zaraz tutaj wykituje! – i uśmiechnął się do niej niewinnie i prosząco.

[Wola Przeznaczenia]

Samica z chorym uśmiechem obserwowała co robi samiec. Najwyraźniej coś mu zrobiła. Nie zmartwiło jej to specjalnie. Uśmiechnęła się lekko widząc krew i czując jej piękny metaliczny zapach. Wsłuchała się w słowa samca z zainteresowaniem. Już raz się z tym spotkała jednak nic nie powiedziała tylko westchnęła i pokręciła głową rozbawiona. Oderwała od skóry jedną łuskę w złotym kolorze i za pomocą maddary podarowane jej łuseczki odesłała do siebie do groty a swoją łuskę za to podała morskiemu.
-Chyba cię coś boli co?– Spytała złośliwie patrząc jak ten przekręca łeb. Przez upływ krwi wydawał się być słaby. Jednak jej przeszła ochota na zabawę. Miała dość swoich ran a on także jakoś nie kwapił się do ataku. Miała jednak swoją maddarę która pomoże jej kiedy będzie tego potrzebować. Jej ojciec to czarodziej więc miała to coś w genach.

[Samiec]

Zabrawszy złotą łuskę, przyjrzał się jej jeszcze raz, ledwie utrzymując się na łapach, a potem włożył ją sobie do pyska, żeby móc tam przechować. Smak krwi smoczycy, Młodej, Undarii albo Lesonii, bo jeszcze nie mógł zdecydować, mieszał się w ustach z jego własną, teraz jednak nie pobudzając go, a usypiając. Mimo tej słabości ciała, na pysku zdołał zachować pełną przytomność i jeszcze nim poderwał się, żeby postawić parę niepewnych kroków w stronę Wody, spojrzał na nią i zapytał, ale słowa kierując bezpośrednio do jej głowy –Dlaczego taka jesteś?–
Dziwne pytanie po tym wszystkim, ale brzmiał na zupełnie poważnego, jakby jej odpowiedź miała być podsumowaniem tego psychodelicznego spotkania. Nie było to oskarżenie, niedowierzanie, czy obrzydzenie wobec jej osoby, a szczera ciekawość, którą bez problemu wyróżniła w jego głosie.
Nie spodziewał się szczerego, czy wyczerpującego wywodu, bo dlaczego miałaby udzielać go właśnie jemu, tym bardziej, że być może nawet go nie zrozumiała. Mimo to, postanowił zaryzykować, bo rany czasem rozplątywały język.


// do zgłoszenia w powiadomieniach stadnych ♥

Umbra

2x średnia
1x lekka

Samiec

2x lekka
1x średnia
1x ciężka

[Wola Przeznaczenia]

Samicy doskwierały rany jednak trzymała się pewnie na łapach chociaż bardziej na prawej przedniej łapie bo lewa straszliwie ją piekła przy większym nacisku. Usłyszawszy pytanie w swojej głowie westchnęła.
-Dlaczego? Dobre pytanie morski samcze. Jednak nie znam na nie odpowiedzi która by zadowoliła ciebie czy mnie samą. Lecz mogę powiedzieć ci że taka już jestem. Sprawia mi radość taka zabawa i w taki sposób łatwiej sprawdzić kto jest słabszy. Słabe jednostki długo nie przeżywają w tym świecie- Powiedziała lekko siadając na ziemi i patrząc na samca. Postanowiła że odejdzie dopiero wtedy kiedy ten zniknie w toni jeziora. Uśmiechnęła się szeroko mimo że wargi naprawdę ją bolały.

[Samiec]

Przymrużył ślepia mocniej, aż złote szparki stały się praktycznie niewidoczne. Dzięki temu obraz rozmył się, a krew skapująca z jej pyska nie różniła się barwą od jej łuski. Wyglądała jakby się topiła. Zabawnie.
Rozszerzył powieki ponownie, żeby móc złapać ostrość i wtedy skończyła wypowiedź.
Przyjemność? Kłamałby, gdyby stwierdził, że zadawanie bólu, sobie czy innym, w żaden sposób go nie pobudza, ale nie miał pewności, czy opisanie tego właśnie tym słowem było stosowne. Chyba. Czy doświadczanie naprawdę miałoby być takie płytkie?
Nie powiedziała mu nic nowego, a swoją perspektywą właściwie jedynie go zasmuciła. Czy jeśli przez uderzenie serca uznał, że są podobni, to jego odpowiedź, sformułowana może w inny sposób, posiadałaby ten sam, oczywisty rdzeń? Przyjemność i poczucie wyższości?
Możliwe, że kryło się w niej nieco więcej, ale obecnie nie był w stanie tego wyciągnąć, nie miał pewności, że ktoś taki jak ona, chciałby się otworzyć.
Zatrzepotał grzebieniami, dopiero teraz przypominając sobie, że jeden z nich jest delikatnie naderwany, a potem powoli wstał i podszedł już pod sam brzeg, żeby nie spuszczając wzroku z... Undarii, się z niego zsunąć.
Pod barierą w rzekach nie było wielu drapieżników, więc mógł swobodnie przepłynąć przez Jezioro, a potem znaleźć się na terenach Cienia i wydobrzeć. Nie żegnał się z nią, tylko zanurkował, zostawiając za sobą w Wodzie wielką plamę krwi.

//zt

[Wola Przeznaczenia]

Kiedy samiec zniknął w wodzie pozostawiając tylko czerwoną plamę w wodzie Kryształowa westchnęła i rozłożyła skrzydła. Dopiero teraz odezwało się zmęczenie jednak wiedziała że jeśli nie pozbędzie się ran będzie z nią coraz gorzej i będzie coraz słabsza. Wzleciała w powietrze z zadowoleniem stwierdzając że skrzydła w ogóle nie oberwały w czasie takiej zabawy i ruszyła do uzdrowiciela jej stada. Nie miała po co tu zostawać z tymi całymi ranami.

//zt