Łąka Szczęścia

[Tropikalna Łuska]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

– Na pewno musielibyśmy pilnować, by ten kamuflaż z nas nie spadł. Jakoś dobrze go przyczepić czy coś.
Nie możemy też hałasować przy nakładaniu go. Musi zatrzymywać nasz zapach i zakrywać nieodpowiednie kolory, które mogłyby nas zdradzić. W porze Białej Ziemi użyłabym na pewno sporo białego puchu, to jest śniegu. Przyczepiłabym go do łusek i grzywy, na skrzydła również. Do tego jakieś gałązki?
Zaś w porze pierwszego życia powinno się dobrze sprawdzić błoto po deszczach, do tego trawa, w przypadku lasu jakiś mech, czy powplatane/poprzyklejane do błota gałęzie. Do zamaskowania zapachu można też prócz błotka użyć jakiś leśnych jagód, jeśli takie się znajdzie. Owocowy zapach roztarty na łuskach, czy futrze powinien dobrze zakryć ten smoczy.
Przydałoby się jeszcze znów pilnować oddechu, jak w skradaniu. Oraz zatrzeć ślady.
A jak ma się odpowiednie kolory, to one chyba też mogą robić za kamuflaż. Taki biały ładnie chowałby się w śniegu, brązowy w lesie, czy na mokradłach, a zielony w trawie. Prawda? – Tutaj ewidentnie bardziej się wypowiedziała niż przy skradaniu. Trzeba przyznać, że wystarczyło porządnie pomyśleć i wszystko samo się powiedziało na temat sztuki kamuflowania się. Tylko czy te informacje na pewno nie były błędne? Tego nie wiedziała. Miała jednak nadzieję, że dobrze jej poszło.

[Mistycznooka]

Wysłuchała dokładnie dosyć rozległego "wykładu" Lilith. Powiedziała chyba najwięcej ze wszystkich uczniów których uczyła kamuflażu. I mówiła dobrze, nawet nie było się do czego przyczepić. Logiczne myślenie bardzo pomogło w tym momencie.. jednak pozostawała jeszcze kwestia dopowiedzenia paru rzeczy, tak na zakończenie teorii.
– Prawda. Jednak co do kamuflażu w śniegu dołożyłabym kamienie. O dziwo wtedy też są jakieś na ziemi. Gałązki są dobrym pomysłem. Co do nie spadania kamuflażu.. Sama odpowiedziałaś po części na to – Błoto jest dobrym materiałem wiążącym. W niego powinno wtykać się różne inne rzeczy, jak na przykład trawa czy jakieś kwiecie. No i właśnie tutaj chce pokazać Ci sposób którego nauczył mnie Łowca Ognia, Piórko Nadziei. Mianowicie siatka. – mówiąc to, zdjęła ze swojego grzbietu i rozwinęła dosyć duża siatkę która była utkana z korzeni i dosyć stabilnych traw. Miała dosyć neutralny kolor. – – Zawsze mam jedną przy sobie i surowce na drugą. Musi być ona takiego rozmiaru, by była w stanie przykryć całe Twoje ciało. To na nią nakładasz wtedy elementy kamuflażu. Szybciej jest go zdjąć wtedy i nie brudzisz się przy tym. Tak samo nie pląta się też o nogi. Bardzo dobrze wszystko się na niej trzyma. Pokaże Ci jak ją zrobić, dobrze? – mówiąc to wyciągnęła materiały potrzebne do tego i usiadła na zadzie. Kupka korzeni i traw była dosyć spora a Mistyczna zręcznie jednak na tyle wolno by Lil mogła zobaczyć nawlekała korzonek i przeplatała go trawą, robiąc dosyć dobry i trwały supełek.

[Tropikalna Łuska]

Słuchała uważnie słów cioci. Dlaczego mieli zakładać na siebie siatkę. Byli potężnymi smokami zdolnymi przewalać własna siłą drzewa! palić lasy! pożerać ludzi! Okej, siatka to było jakieś po prostu ułatwienie, ale nie lubiła robić niczego na łatwiznę. Co oni ryby, że się mają w siatkach bujać po zwierzynę?
Jednak nie będzie marudziła. Usiadła przy Mistycznej i chwyciła jeden z tych korzonków-trawek-cokolwiek. I niby że to jest takie proste? Nie wiadomo ile siedzieć przy jednej siatce, zamiast wskoczyć w błoto, wytarzać się w liściach, a po wszystkim wytrzepać? Do tego co oni mieli do czyszczenia się! Jedyny powód dla którego Lil się brudziła to właśnie możliwość wykąpania się w przyjemnej, cieplutkiej wodzie.
Za pomocą palców spróbowała przepleść jeden z takich korzonków z trawką. Udało się co prawda, ale... wciąż była to dla niej nuda i strata czasu.
Coraz bardziej zaczęli się upodabniać do tych dwunogów. A co będzie z następnym pokoleniem? Może się wyniosą z jaskiń i zamieszkają w tych skalistych, dziwnych kształtach? Tych... domach? Jeszcze czego!
Jedna siatka, a tyle zamieszania.
Starała się jednak nie wyrażać swojego niezadowolenia na zewnątrz i pozwoliła spokojnie kontynuować naukę.

[Mistycznooka]

Fakt, siatka mogła być pewnym nieprzyjemnym zajęciem i mogła wydawać się stratą czasu.. Jednak, dla Mistycznej było to po prostu szybsze – Nie tkała siatki cały czas nowej, tylko miała jedna na kilkanaście polowań, przychodziła, nakładała kamuflaż i wszystko gotowe. A potem tylko zdejmowała siatkę, wrzucała do jeziorka i znowu cudowna, gotowa do użytku!
Jednak nie wszyscy musieli podzielać jej pozytywne zdanie o tym. Warto jednak znać coś nowego i innego, prawda?
Kiedy tak chwile podziergały, a Lil dała sygnał że już skończyła, Mistyczna sprawdziła jej siatkę. Byłą dobrze zrobiona, dlatego też po prostu kiwnęła głową i oddała jej twór w łapki. Wstała potem. Czas przejść do praktyki.
– Zrobimy dwie próby. Jedna z siatką, druga bez. Najpierw spróbujmy tradycyjnie, Hansel, moja kompanka odleci na moment a Ty w tym czasie masz czas by się przed nią schować. – mówiąc to, sama wycofała się delikatnie do tyłu a Sowa wyruszyła w niebo, przelecieć się gdzieś na chwilę by potem wrócić. Czas... Start!

[Tropikalna Łuska]

Start? Już? No... dobra... Ruszyła w kierunku jakiejś kałuży błotnej po niedawnych deszczach. Nie było ich wiele, bo pogoda była coraz lepsza, ale dobrze, że w ogóle jakąś znalazła. Zanurzyła w niej siatkę i poszła dalej. Do jakiś krzaków. Za pomocą łapek wsadziła w nią siatkę pozwalając, by liście się na niej przykleiły sama też kilka oderwała i pokryła nimi ręcznie dzieło. Do tego jakieś gałęzie i owocki, które były na krzaku. Tak dla dodatkowego zamaskowania zapachu prócz błota. Na sam koniec dorzuciła do tego też trochę trawy uwalonej tu i ówdzie na siatkowym kamuflażu. Tyle chyba jej wystarczyło.
Westchnęła i zarzuciła na swoje ciało siatkę tak, by zakryło ją praktycznie w całości. Dziwnie się w tym czuła. Jakby ktoś ją próbował złapać. Jak siatka zarzucona na zwierzę przez dwunogów. Potem je przyciągali i zabijali. Tak czy siak, po prostu nie było to dla niej przyjemne. Może to po prostu kwestia przyzwyczajenia?
Pochwyciła jakąś gałąź w zęby i ruszyła tyłem do innego zbiorowiska krzaków. Za pomocą gałązki zacierała swoje ślady na ziemi. Ustawiła się w przestrzeni między gałęziami dwóch schodzących się krzaków. Musiała się położyć na glebie, by podczas spokojnych, możliwie jak najcichszych oddechów nie poruszać gałązkami nad nią. Trzymając nisko głowę zmrużyła ślepia i przez jakiś mały otwór między gałązkami zaczęła wypatrywać poszukującego jej ptaka.

[Mistycznooka]

Sowa przyleciała krótko po tym, kiedy Astralna się zakamuflowała. Siadła na gałęzi, lustrując dokładnie teren swoimi bystrymi oczyma, jednak nie zauważyła nic nadzwyczajnego. Siatka jak i dobry kamuflaż Lilith zdały egzamin. Sowa i jej ostry wzrok nie były w stanie jej zauważyć. Mistyczna wyszła, kiedy dostała "zameldowanie" wprost do umysłu.
– Dobrze, Hansel nie była w stanie Cię zobaczyć ani wyczuć. Świetnie się schowałaś! – powiedziała łagodnie z nutką radości, co miało sugerować że Kleryczka może wyjść, ściągnąć z siebie swój siatkowy kamuflaż. Pierwsza próba zakończyła się spokojnie sukcesem.
– Kiedy będziesz gotowa, daj znać. Przejdziemy trochę dalej i poszukamy jakiejś innej zwierzyny, przed którą będziesz się mogła zakamuflować. Żeby odczuć tak jakby.. prawdziwe warunki polowania. – powiedziała, zdradzając szczegóły tego, co będzie się działo dalej.. Jednak musiała sie przygotować, prawda?
– Będziesz teraz korzystać z tradycyjnych metod, bez siatki i podejść w kamuflażu najbliżej zwierzyny jak się da. Taki lekki mix ze skradaniem. – dodała po chwili.

[Tropikalna Łuska]

Wyszła i natychmiast zrzuciła z siebie siatkę. Nadal nie była dla niej wygodna. Może mistycznej pasowała, bo była niewidoma i wystarczyło, że w czymś ja wytarza, a nie będzie tyle czasu szukać ze swoją ślepotą składników do kamuflującego dzieła. Dlatego może wolała nosić pół-gotowiec?
Lil uśmiechnęła się na wieść o normalnym kamuflażu. Chwyciła siatkę i złożyła ją jakoś. Może gdzieś ją powiesi, czy coś. Nie ma po co jej wyrzucać, skoro już ją zrobiła. Umiejscowiła ją na grzbiecie, między skrzydłami i podeszła do ciotki.
– Chodźmy więc. – Odezwała się. Ciekawa była do czego będą się podkradać. Znaczy... Do czego ona będzie się podkradać. Oraz kamuflować, bo to na tym się skupiały.

[Mistycznooka]

Kiedy Lil wykazała gotowość, Mistyczna ruszyła z Hansel nad głową przed siebie. Szły tak kawałek aż Mistyczna poczuła woń dzików. Przystanęła szybko a Hansel siadła na jej ramieniu, lustrując otoczenie. Trochę dalej, na małej i odkrytej polance "pasła się" rodzinka dzików. Maciora, knur oraz dwa małe kwiczki. Dzieciątka bawiły się w najlepsze a rodzice byli zajęci robieniem czegoś innego w ziemi. Może dziki czegoś szukały? Mistyczna wycofała się i za pomocą mentalnego przekazu poinstruowała Lilith.
~ Widzisz te dziki? To przed nimi będziesz się musiała zakamuflować. Zwracaj uwagę na lokalny zapach, otoczenie, wszystko co możesz użyć i w kamuflażu pozostań jak najbliżej nich. ~ – zadanie było delikatnie mówiąc trudne i ryzykowne ale jeżeli coś to ciotka poradzi sobie z dziczyzną. Nad wszystkim też czuwała Hansel. To otoczenie miało jednak więcej zieleni niż błota, co mogłoby wydawać się trudniejsze z żywą barwą Lil, mimo wszystko każda roślina wydawała bardzo mocny zapach co jednak było dużym plusem.
Czas tylko teraz dobrze to rozegrać.

[Tropikalna Łuska]

Czy to były prawdziwe dziki, czy wytwór maddary? Trudno było jej określić z takiej odległości. Tak czy siak nie miała na nie polować, a zakraść się dzięki kamuflażowi.
Odeszła nieco od Mistycznej i jak najdalej spoza pola widzenia oraz słuchu dzików. Tak by w spokoju mogła przygotować swój kamuflaż. Najpierw udała się do jakiejś błotnistej kałuży. Musiała przecież zdobyć łącznik, który umożliwi jej dalsze nakładanie kamuflażu. Tym razem wystarczyło, by bez żadnych zawahań weszła do niej i porządnie się wytaplała. Zasłoniła tym barwę, zapach. Jej grzywa była co prawda ciężka i brzydka, ale czego się nie robi dla nauki. Następnie skorzystała z krzaków. Manewrując między nimi starała się nabrać ich woni na swe "łuski" czy też "błotołuski". Do tego listki przyczepiały się do jej pokrywy, a przy okazji zrywała niektóre gałązki i przyczepiała na swoje dzieło, w szczególności plecy. Resztę ciała pokryła tarzając się w trawie, odrywając jej wielkie snopy i obsypując się lub turlając na nich. Jak najwięcej zieleni.
Następnie podeszła do Mistyka i mruknęła na znak, że kamuflaż był gotowy.
Przyjęła znaną jej z poprzedniej nauki pozycję do skradania. Uniosła ogon, obniżyła łeb, rozstawiła i całkiem mocno ugięła łapy. Pilnowała przyciśniętych do boków skrzydeł.
Zwracając uwagę na to jak i po czym stąpa ruszyła powoli w kierunku dzików. Jej ruchy były szybkie i przemyślane. Spokojny oddech nie powinien jej zdradzić. W razie potrzeby, gdy wiatr wiał od złej strony, ruszała po okręgu, by woń leciała w jej kierunku od dzików, a nie na odwrót.
Chciała się tylko zbliżyć, a nie polować. Znając ją i tak by nic im nie zrobiła. Może co najwyżej... pacnęła?

[Mistycznooka]

Dziczki bawiły się swawolnie ze sobą, jednak los lubi płatać figle. Kiedy Lil była dosyć blisko ich, braciszek dziczek popchnął swojego małego towarzysza zabaw ku zakamuflowanej Cienistej. Dziczek upadł grzbietem wprost na jej łapę, kwicząc głośno na co maciora podniosła łeb i z zainteresowaniem mu się przyjrzała.
Póki co jednak żaden z dzików nie zareagował, jednak bardzo dużo w tej chwili zależało od Lilith – To czy zachowa zimną krew, nie poruszy się, wstrzyma oddech i poczeka aż dzik sobie pójdzie, czy da się zaskoczyć? Polowania w kamuflażu nie są litościwe, dlatego też młoda Kleryczka musiała się mocno spiąć w duchu żeby dziczyzna niczego nie podejrzewała!
A może coś jej w tym pomoże? Jakaś.. zapomniana jaźń?

[Tropikalna Łuska]

Mały dzik wyglądał apatycznie, ale nie skusiła się.
Stała nadal, nieruchomo. Nie mogła pozwolić, by któreś ze zwierząt ją zauważyło. Wstrzymała również oddech. Ślepia przymrużyła, by jak najmniej było widać ich jaskrawy kolor. Nie interesowała ją ani zabawa dzieciaczków-dzików, ani te duże. Niby mięsko mięskiem, ale znając jej szczęście oraz ogólne umiejętności łowieckie szybciej wywali się na pysk niż je dorwie. Nawet jeśli jeszcze kilka chwil wcześniej ćwiczyli z Mistyczną skradanie.
Kiedy dziczek się od niej wreszcie odwalił podeszła możliwie jeszcze bliżej. Zerknęła w powietrze, czy gdzieś lata sowa mistycznej i skinięciem łba poinformowałaby ją, że tyle jej z tego zbliżania się wystarczy.
No chyba, ze sówki w górze nie było. Wtedy wszystko zależało od tego, czy Mistyczna da jej już spokój z dzikami.

[Mistycznooka]

Mały dziczek, dzięki temu że Lilith była naprawdę wytrzymała, nie zwrócił uwagi że to na co wpadł jest trochę za twarde. Zaraz wstał na równe łapki, by oddać swojemu bratu/siostrze/kuzynowi czy po prostu drugiemu dziczkowi, po czym w tej przepychance oddalili się oni trochę dalej od Lil, dzięki czemu nie musiała być ona aż tak restrykcyjna w swoim ukryciu.
W skrócie: Możesz oddychać!
Hansel przysiadła na gałęzi, przyglądając się to dzika to na młoda kleryczke. Dziki stwierdziły że zmienia miejsce lub udadzą się w dalszą podróż, bowiem zaraz maciorka zawołała resztę swojej familii i ruszyła a za nią podążył cały korowód świnek. Kiedy sobie poszły, dopiero wkroczyła Mistyczna.
– Dobrze! Nie dałaś się zaskoczyć dzikowi! Myślę że z kamuflażu to byłoby tyle. – stwierdziła z uśmiechem. To.. śledzenie?

// Raport Kamuflaż I i II

[Tropikalna Łuska]

Wyskoczyła ze swojej kryjówki, gdy Mistyczna poinformowała, że to tyle. Wlepiła w nią ślepia z dwubarwnymi twardówkami i zamrugała kilkukrotnie. To tyle? To tyle!
Odeszła trochę od niej i otrzepała się ze wszystkiego, co miała na sobie. Okej, nieco zostało, ale to domyje po powrocie do domu. Westchnęła cicho i bez słowa czekała na kontynuację. To chyba oczywiste, że będą kontynuować teraz umiejętności łowieckie, a dokładniej śledzenie. Nie musiała nic mówić ani gestykulować. Po prostu czekała.

[Mistycznooka]

Leciało im się z tym materiałem dosyć lekko, dlatego też Mistyczna czekała aż dźwięki, pokazujące że Astralna domywa się z kamuflażu ustaną. Po czym bez zbędnego gadania przeszła do kolejnej umiejętności. Schemat nauki zawsze zaczynał się u niej od teorii by smok mógł lepiej zrozumieć po co na co i dlaczego. A jeżeli chodzi o teorie to również dobrze było gdy sam ruszył głową – Jeżeli wpadł na coś sam to dużo lepiej mu się potem "pracowało"
– A więc śledzenie. Czym ono dla Ciebie jest? I zważywszy na to, co już poznałyśmy jak myślisz – Czy na przykład skradanie i śledzenie w jakiś sposób się ze sobą łączą? Jeżeli tak to odpowiedz dlaczego. – zadała jej tym razem trochę inne pytania, jednak dalej miało to na celu zmuszenie do ruszenia głową. Z tym problemu nie było, więc szybko skoczą do praktyki, jak wcześniej.

[Tropikalna Łuska]

Teoria nie była zbyt ciekawą częścią nauki, ale na pewno potrzebną. Dla tego też Astralna nie narzekała na sposób nauczania, a po prostu dostosowała się do niego. Przez krótką chwilę było kompletnie cicho. Czy ona w ogóle wiedziała coś na temat śledzenia?
– Szczerze... w tym temacie nie wiem zbyt wiele. Na pewno pomaga nam jakoś w znalezieniu zdobyczy. Podążaniu, śledzeniu jej. – Nie wstydziła się, że nie wiedziała zbyt dużo. Po prostu nigdy nie miała okazji usłyszeć nic więcej o tej umiejętności. Mistycznooka na pewno to zrozumie.

[Mistycznooka]

Zrozumie, Zrozumie. Kleryk nie musi tego wiedzieć.. chyba. Ale skoro już przerabiają łowiectwo to czemu by nie przerobić tego nieszczęsnego śledzenia?
– Przy śledzeniu jak przy skradaniu dobrze jest się dosyć cicho poruszać. Jak będziesz dawać o sobie znać całemu światu to mogą się zbiec drapieżniki wszelkiej maści. Nie musisz dokładnie wszystkiego co w skradaniu zawarte robić ale na przykład lekkie kroki się przydają. A teraz samo śledzenie – Służy nam by "namierzyć" zwierzynę. O czym trzeba pamiętać? O pozycji w której nos najlepiej jest mieć przy ziemi co jakiś czas jednak go unosząc. Trzeba pamiętać o zwracaniu uwagi na zapach i dźwięk. Skupiasz się na tym by nosem odszukać jakąś świeżą woń tego co Cię interesuje czy też starać się wyłapać odgłosy należące do czegoś szukanego. Na przykład chrumknięcie dzika czy muczenie krowy. Tropy są też bardzo ważne i to od nich głównie się zaczyna. Odciski kopyt, racic, łapek to nie wszystko jednak. Trzeba zwracać uwagę na pogniecioną lub wyrwaną trawę, kawałki futra na drzewach czy konarach, pióra które mogą zgubić ptaki, zrytą ziemie, odchody czy nawet krew. No mnóstwo tego jest. Oczywiście naturalni wrogowie są – Woda która może zmyć ślady, śnieg który też może je zasypać na przykład spadając z drzewa. No i wiatr. Może nam pomagać przywołując nam zapach zwierzyny a może nam przeszkadzać rozdmuc.h.u.jąc go tak że nie będziemy w stanie wytropić naszego celu. – zrobiła krótką pauze by Lil mogła sobie wszystko przyswoić.
– Jakieś pytania?

[Tropikalna Łuska]

Astralna słuchała uważnie tłumaczeń ciotki, ale ostatecznie pokiwała przecząco głową z charakterystycznym, przeczącym dźwiękiem "nu-uh", który to Mistyczna powinna odebrać. Była przecież ślepa, a nie głucha. Prawda?
Następnie rozciągnęła się. Zapewne po tej teorii będzie dużo łażenia by coś znaleźć. A może nie? Może ciotunia miała inne plany na naukę? Albo nawet jeszcze nie skończyła teorii? To raczej tylko ona wiedziała.

[Mistycznooka]

Mistyczna pokiwała więc głową. No to się zacznie zabawa!
– Dobra, a więc spróbuj coś wyśledzić. – no kto by się spodziewał takiego polecenia! Oczywiście, na łące było dosyć dużo intensywnych zapachów jakiś zająców, lisów czy innych małych zwierzątek.. Ale zdarzały się też dziki czy sarny, a to już łupy którymi mógłby się ktoś najeść!
Jednak pewne wonie się przecinały, jeszcze inne zdawały się stare.. Chociaż to zależy co będzie chciała wyśledzić Lil – Czy postawi sobie za cel coś małego i czy w ogóle postawi sobie coś za cel.
– Będę szła za Tobą, zobaczymy jak Ci pójdzie. – dodała uśmiechając się jedną połową pyska po czym wstała na równe łapy. No to się zacznie.. "rajd".

[Tropikalna Łuska]

Lil ruszyła powoli i w miarę cicho przed siebie. Czy tak to miało wyglądać? Wystarczy, że będzie iść po prostu przed siebie zwracając na to wszystko uwagę? Nie ma żadnych kółek, spiral, zygzaków czy innych cudów? W sumie dla niej lepiej, ale była pewna, że będzie to troszkę bardziej skomplikowane. Życie potrafi zaskakiwać...
Szła wolno, by niczego nie pominąć. Nosek trzymała przy ziemi wypatrując śladów wokół siebie i tuż pod łapkami. Węszyła w poszukiwaniu jakiś przyziemnych zapachów. Dopiero po chwili uniosła łeb i szyję, by z góry wyczuć woń zwierząt i wypatrzeć jakieś oddalone tropy na ziemi. Zależało jej na każdym poznanym jej rodzaju. Od śladów łap, racic, pazurków, przez nadgryzione rośliny aż po odchody. Nasłuchiwała również dźwięków otoczenia. Każdy trop był ważny, bo mógł jej pomóc znaleźć ofiarę aka cel tych poszukiwań. Może znowu natrafi na dziki z wcześniejszej nauki?

[Mistycznooka]

Mistyczna ruszyła za nią.
Wiatr się uspokoił co pomogło młodej zlokalizować jej dosyć świeże ślady lisa. Futrzak zostawił nikłą nić swojego zapachu i masę odbitych łapek na podłożu. A tak to nic, żadnej sierści, żadnego pobliskiego dźwięku, który wskazywałby na to że lis przebywał tutaj.. niedawno. I zapach również zaczął zanikać, dlatego też Astralna musiała się pospieszyć.
Górska milczała. Wszystkie tropy prowadziły na Wschód, jednak trzeba było przejść przez dosyć obszerne zarośla. Zarośla które emanowały dosyć mocnym zapachem. Lil musiała być czujna – A może za nimi znajdzie więcej śladów?

[Tropikalna Łuska]

Troszkę zapachu, ślady łapek, ale brak innych tropów? Jak na początek to chyba i tak dobrze. Ruszyła za śladami i choć jej wzrok najczęściej wlepiony był w ślady na ziemi to czasem rozglądała się też w poszukiwaniu innych tropów. Jakieś futerko czy odchody zawsze się chyba przy takich poszukiwaniach przydadzą. Krew w sumie też. Łatwo było po tych dwóch ostatnich określić świeżość tropów.
Czując słabnący zapach nieco przyśpieszyła kroku. W zaroślach jednak musiała poruszać się cicho, bo kto wie czy za nimi nie kryje się jej cel. Nie było to skradanie, ale ciche brnięcie przez nie do przodu. Pilnowanie łapek, możliwe nie ruszanie ich, nie wydawanie jakiś przesadnie głośnych dźwięków, ale i tak w większości skupiała swoją uwagę na śladach łapek. Nie mogła ich teraz zgubić.