Diamentowy Strumień

[Mistrz Gry.]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Udało się zabić pierwszego wilka. Jedna była to zasługa tylko niedźwiedzicy niestety, gdyż ta w szale rzuciła się na mniejszego drapieżnika zębami rozgryzając mu gardło. Swoim wielkim cielskiem nieudostępniła Burzy dojście do basiora, więc jej atak spełzł na marne. Ale nie to było najgorsze. Porzucając swojego przeciwnika, wystawiła się na jego atak. Wilk na szczęście był mało inteligenty i skorzystał z tej okazji nieco po czasie. Przez to nie udało mu się rozszarpać pazurami nogi smoczycy, a tylko lekko ją zadrasnąć, gdyż dopomógł jej jeszcze fakt, że chociaż jej próba ataku się nie powiodła, skoczyła w stronę wilka i niedźwiedzicy, tym samym, nieświadomie wykonując unik. Trzeci wilk w tym czasie skoczył, ku niedźwiedzicy, lecz ta tylko zamachnęła się zadem, w przerwie podczas rozszarpywania wilczego ciała i odtrąciła napastnika. Ten jednak się nie poddał, wstał i skoczył ku rozszalałej bestii, broniącej młodych, chcąc ponownie spróbować ataku na nią. Drugi wilk, poprzedni przeciwnik Burzy, również rzucił się ku niej, widząc w smoczycy mniejsze zło, które i ta już krwawiło. Niedźwiadki skuliły się w tym czasie ze strachu i głośno zawodziły. Na niebie pojawiły się burzowe chmury.

Szept Burzy- 2x rana lekka (głębokie rozcięcia na skórze na koniuszku ogona, krwawienie, ból) ; (cztery, płytkie, lecz długie rozcięcia na lewym, tylnym udzie samicy; słabe krwawienie, ból i pieczenie)
Niedźwiedzica- nic
Wilk 1- 1x rana ciężka, nieżywy
Wilk 2- nic
Wilk 3- nic
Niedźwiadek 1- nic
Niedźwiadek 2- nic
Niedźwiadek – 1x rana średnia, nieprzytomny

[Niezłomna Cisza]

Były pozytywy i negatywy. Nie udało jej się ranić wilka, ale za to niedźwiedzica załatwiła sprawę. Teraz walka będzie bardziej wyrównana. Dwa na dwa! Przy tej radości, fakt, że znów została raniona zbladł. Małe draśnięcie nawet nie przykuło zbytniej uwagi Burzy, która całkowicie była skupiona na walce. Stała tyłem do wilka, więc szybko odwróciła się bokiem. Nie chciała marnować czasu na stawanie na przeciw niego. Zamiast tego jednak natychmiast przygotowała się do uniku. Ugięła mocniej łapy i odbiła się nimi energicznie. Miał to być szybki odskok w tył. Wystarczająco długi, aby uniknąć drapieżnika i wystarczający krótki, aby na nikogo nie wpaść. Mimo lekkiego bólu na koniuszku ogona, smoczyca pilnowała nim równowagi. Lepiej żeby trochę pobolało, niż żeby została ranna albo się wywróciła.
Tym razem, w przerwie, nie zerkała na Ognistego. Zamiast tego jednak, zauważyła kątem oka kolejny pozytyw. Niedźwiadki przestały panicznie biegać. W prawdzie, wciąż były zagrożone, ale przynajmniej nie przeszkadzały w walce plącząc się pod nogami.

[Mistrz Gry.]

/// Chyba nieuważnie doczytałaś końcówkę, nie musiałaś robić obrony, a raczej mogłeś atakować, bo nic nie groziło Burzy. : "Drugi wilk, poprzedni przeciwnik Burzy, również rzucił się ku niej, widząc w smoczycy mniejsze zło, które i ta już krwawiło. " :)

Burza rzeczywiście bardzo zaangażowała się w całą walkę, skoro myślami była tylko w niej. Nie wiem czemu tak jej zależało na dobrze niedźwiedzicy i jej młodych, ale skoro już zamieszała się w naturalną codzienność dzikich drapieżników na pewno ta wielka, brązowa bestia jest jej wdzięczna. A raczej powinna. Bo chyba widzi, że ma w smoczycy kompana? Szkoda tylko, że wojowniczka Wody źle zinterpretowała zamiar wilka i myśląc, że ten chce zaatakować ją, odskoczyła i zmarnowała swoją szansę na atak. Wilk tymczasem rzucił się ku niedźwiedzicy, która spanikowana także atakiem swojego pierwszego przeciwnika, nie wiedziała w jaki sposób wykonać obronę. I nim się tego dowiedziała, było za późno. Wilki zdołały ją zranić. Jeden rozszarpał jej skórę na lewym boku, a drugi rozciął łapę. Z bestii leciała obficie krew, jednak będąc zwierzęciem wytrzymałym- sprawnie trzymała się na łapach i rzuciła ku jednemu ze swoich oprawców. Ciemne chmury na niebie robiły się coraz gęstsze, a niedźwiadki przeraźliwie piszczały. Czy w tej sytuacji więcej było teraz pozytywów dla młodej wojowniczki, czy negatywów?

Szept Burzy- 2x rana lekka (głębokie rozcięcia na skórze na koniuszku ogona, krwawienie, ból) ; (cztery, płytkie, lecz długie rozcięcia na lewym, tylnym udzie samicy; słabe krwawienie, ból i pieczenie)
Niedźwiedzica- 2x rany średnie
Wilk 1- 1x rana ciężka, nieżywy
Wilk 2- nic
Wilk 3- nic
Niedźwiadek 1- nic
Niedźwiadek 2- nic
Niedźwiadek – 1x rana średnia, nieprzytomny

[Niezłomna Cisza]

//Ooo, bo to o niedźwiedzia chodziło!

Nah, głupi wilk! Teraz ich szanse na wygraną nieco spadły... Szkoda, że źle to zrozumiała, bo miała świetną okazję do ataku. No nic! Przynajmniej wilki nie wykorzystywały tej chwili i mogła się odegrać. Tak więc chcąc nadrobić straty, Szept ugięła mocniej łapy i energicznie się nimi wybiła. Przyskoczyła szybko do drugiego wilka chcąc go zaatakować. W tym celu, już w locie uniosła prawą łapę. Zamierzała ciąć ukośnie od góry do dołu. Celowała w okolicach gardła, a co za tym idzie, cięcie miało być szybkie i krwawe. Nawet jeśli nic nie zrobi wilkowi to może przynnajmniej ten nie pomyśli o zaatakowaniu niedźwiedzicy, która będzie wtedy skupiona na druhim przeciwniku.
Tym czasem zaczął padać deszcz. Burza jednak nie chcąc znów się pomylić, jeszcze bardziej skupiła się na walce. Zignorowała rany i została całkowicie pochłonięta przez walkę. Zwykły deszczyk nie sprawi i że przestanie!

//Chytry przeciwnik

[Mistrz Gry.]

///Wybacz Burzo, że znowu tyle czekałaś. Miałam malutkie problemy z możliwością wstawienia odpisu, ale już wszystko działa. Szybo to dokończmy, by już się skończyło, bo wlecze się jak mucha w smole. :P

Ciemne chmury zdecydowały się wreszcie zrzucić na pokrytą krwią ziemią, to co już planowały. Mocne, duże i zimne krople spadały uporczywie na ziemię zmywając ślady tego strasznego wydarzenia, które miało i nadal ma tutaj miejsce. Czy Burza była świadoma tego, że takie przerażające sytuacje miały miejsce często? Był to bowiem dziki świat zwierząt, innych niż ona i nawet w Bliźniaczych Skałach zwierzęta zabijały się i walczyły ze sobą. A ona się w to wmieszała. A los znowu obrócił się od jej strony. Udało jej się zaatakować wilka i nawet mocno go zranić. Przecięła mu skórę na szyi, powodując mocne krwawienie. Tą krew jednak zmywał deszcz... Nie przecięła jednak głównych żył i chociaż basior zachwiał się na nogach, dalej się na nich trzymał. I w rozpaczliwym geście również rzucił się ku gardła swojej przeciwniczce, chcąc je rozszarpać. W tym czasie jednak wielka, niedźwiedzia bestia nie zdołała wykonać swojego ataku. Padła bowiem na ziemię nieprzytomna. Wielka, brązowa masa mięcha, ledwo zipiąca. Drugi wilk chociaż najbardziej chciał rzucić się ku niej i rozpocząć biesiadę, wiedział że musi pomóc koledze w pozbyciu się jeszcze tej gadziny, którą była Burza. I chociaż był zmęczony, los jednak stał po jego stronie. Euforia po pokonaniu niedźwiedzicy i myśli o tym, że zaraz zanurzy się w jej pysznym sadle sprawiła, że nabrał wiele energii. I w przeciwieństwie do innych, był najmniej zmęczony. Rzucił się do lewego boku smoczycy, chcąc pazurami pojechać po jej zwiniętym skrzydle. Jak to się zakończy? Może Burza powinna się wycofać? Ale porzucić teraz te małe, zrozpaczone niedźwiedziątka, które być może za parę chwil stracą matkę na zawsze? A może powinna uciec z nimi? Ale jak miałaby je zabrać? Może jeszcze podjąć desperacką próbą walki z silniejszymi przeciwnikami... Deszcz mocno uderzał o ziemię, cały czas starając się zatuszować ślady tej mordowni.

Szept Burzy- 2x rana lekka (głębokie rozcięcia na skórze na koniuszku ogona, krwawienie, ból) ; (cztery, płytkie, lecz długie rozcięcia na lewym, tylnym udzie samicy; słabe krwawienie, ból i pieczenie)
Niedźwiedzica- 2x rany średnie; nieprzytomna
Wilk 1- 1x rana ciężka, nieżywy
Wilk 2- 1x rana średnia
Wilk 3- nic
Niedźwiadek 1- nic
Niedźwiadek 2- nic
Niedźwiadek – 1x rana średnia, nieprzytomny

Dodano: 2016-12-16, 14:35[/i] ]
I na nic się zdała desperacka próba ratowania niedźwiedzicy i jej niedźwiadków, której przedsięwzięła się Burza. Matka wydała z siebie ostatnie tchnienie, a wilki wyczuwając to, porzuciły zamysł walki z Burzą, która i tak była już bardzo słaba, nie nadająca się do tego i pomagając sobie nawzajem zaczęły przenosić wielkie truchło daleko, w ustronne miejsce, by już nic im nie przeszkadzało. A dwa niedźwiadki zaskomlały tylko głośno i uciekły daleko w przeciwną stronę, porzucając matkę i nieprzytomne rodzeństwo. Pocieszające było to, że były razem. Może uda im się jakoś przetrwać? Wątła nadzieja, ale jednak zawsze. Cała ta sytuacja może nauczyła jednak czegoś młodą wojowniczkę? Może wyciągnęła z niej jakieś wnioski? A może nie, a jedyną rzeczą jaką osiągnęła była konieczność odwiedzenia Uzdrowicielki?

//Fabuła zakończna

[Brutalna Łuska]

Nikt nie będzie jej rozkazywać. Brutalna miała własne zasady, które nabrały znaczenia szczególnie po dołączeniu do Stada Ognia. Nie zamierzała pozwalać innym włazić sobie na głowę. Będzie chodzić, gdzie jej się żywnie podoba. Wpadała na granicę z Cieniem, tak bez większego powodu. Włóczyła się po Niczyich, żeby utrwalić się w świadomości, iż posiada niezależność i żadne granice nie będą jej powstrzymywać. Pragnęła wykorzystać ten przywilej. Póki co nie nawrzeszczeli na nią za nieodpowiednie zachowanie. Skoro tak, to dobrze. Widocznie tutaj mieli o wiele więcej praw i niż w jej starym 'domu'. I tym razem nawet chłód jej nie powstrzymał przed zwiedzaniem.
Z groźną miną wypatrywała wszelkich wrogów, gotowa bronić się, jak tylko może. Co akurat w jej przypadku niewiele dawało. Stanęła dopiero przy tym czystym strumieniu. Zadrżała na samą myśl o temperaturze panującej w wodzie. Czemu musiała być aż tak bardzo wyczulona pod tym kątem? Ciągle tylko przeszkadzało.

// ja wiem, że tu zaraz wpadnie jakiś MG :')

[Mistycznooka]

Mistyczna leciała tuż nad Diamentowym strumieniem. Jej pazury przejeżdżały delikatnie po zamrożonej tafli wody a skrzydła nie dawały zbyt dużego tempa – Leciała zdawałoby się dla własnej przyjemności. Prawda była taka, że chciała się odprężyć po ciężkich dniach, które poświęciła na treningi – Umiejętności rosły, jednak sił zaczynało brakować.. Zamyśliła się tak, że prawie rozjechałaby się na lodzie, gdyż skrzydła zwalniały z każdą chwilą, kiedy zagłębiała się coraz to mocniej w odmęty jej umysłu. Skręciła ciałem delikatnie w lewo – Nie wiedziała czy leci w stronę brzegu czy nie, leciała po prostu za kierunkiem wiatru. Zanim pójdzie spać chciała się przewietrzyć. Naglę poczuła delikatną nutę popiołu. Och, czyżby kolejny Ognisty smok pojawił się na jej drodze? Z Zaciekawieniem leciała dalej w tamtą stronę jednak uniosła się dużo wyżej, by przypadkiem nie wpaść na potencjalnego rozmówcę. Zwolniła, gdy woń pokazała jej dokładne położenie smoka i zaczęła lądować. Wylądowała dosyć daleko za smokiem jednak to nie grzeczne krzyczeć za kimś więc postanowiła że podejdzie. Zaczęła przebierać dosyć szybko by zmniejszyć dystans i kiedy był od na tyle mały że smok mógł ją bez problemu usłyszeć, jej delikatny głos zadźwięczał w powietrzu.
– Uh.. Przepraszam..

[Brutalna Łuska]

Spokój Brutalnej Łuski został zachwiany. Jej oczom ukazał się nieznany obiekt latający. Widok błękitnej smoczycy lecącej nieopodal strumyka. Zmieniła swoją swobodną pozę na bardziej wyzywającą, rozstawiając szerzej łapy i pochylając łeb. Dokładnie obserwowała każdy, nawet najmniejszy ruch wykonany przez tego odważnego smoka, obracając się przodem do niej. Tak jak uczono jej braci i siostry. Każdy, kto zbliżał się do Ognistej, był przez nią uważany za odważnego. Bądź lekkomyślnego.
Zbliżała się i to w szybkim tempie. Czyżby szarżowała? Raczej nie, a jeśli tak to musiał być naprawdę nietypowy rodzaj ataku. Obca woń drażniła nozdrza Brutalnej, gotowej na potencjalną walkę. Bardziej irytujący był ten łagodny, niewinny głosik. Ewidentnie była fałszywa i kłamała na okrągło, jak wywnioskowała z własnego doświadczenia.
– Czego chcesz? – zapytała wściekle. Przepraszanie nie było w stylu smoków, jakie znała. Niemożliwe, by ktokolwiek wypowiedział to słowo bez powodu, ot tak, bo jest kulturalny. Zostawały dwie możliwości: albo czegoś chciała, albo to była jedna, wielka podpucha i coś szykowała. Nic dobrego nie mogło wyniknąć z tego spotkania. Tego również była niemal w stu procentach pewna.
– Nie poddam się bez walki! – dodała głośniej, groźnie łypiąc w jej oczy. Zmrużyła swoje złote ślepia, nie mogąc się nadziwić. Coś było stanowczo nie tak. Jeszcze się dowie, co dokładnie. Nie zostawi tak tego bez odpowiedzi.

[Mistycznooka]

Górska aż odsunęła głowę, kiedy obca smoczyca ryknęła na nią ze wściekłością. Czy powiedziała coś nie tak? O co chodzi? Jeszcze kilka księżyców temu może skuliłaby się w małą kulkę i zaczęła recytować przeprosiny trzęsąc się jak Meduzowa galareta, jednak ma już tyle księżyców iż dziwne zachowania innych smoków przestały ją jakoś zadziwiać. Także przyjęła bardzo dużo od swojego Ojca – Płaczu Aniołów. Płacz nie był smokiem który wystraszyłby się takiego niespodziewanego ryknięcia, a tym bardziej nie potraktowałby groźby zbyt poważnie.. Przechyliła łebek i podniosła lewą brew. O co tej smoczycy chodziło? Miała zły humor? Może Sekret chciała się zapoznać w złym dla niej czasie? Nim zdążyła odpowiedzieć, Ognista rzuciła hasłem że "Nie podda się bez walki!". Ale o jaką walkę chodziło? Mistyczna pokręciła łbem, to w prawo, to w lewo – Bogowie może tutaj jest jakieś mordobicie a Wodnista nawet nie ma okazji tego zobaczyć? Strzygła uchem – to jednym, to drugim. No ale nic nie słychać? Może jakieś wygłodniałe smoki właśnie czają się na nich, a Ognista je dostrzegła? O co tu chodzi na Bogów!
– No chciałam się przywitać, ale widzę że jesteś w ferworze jakiejś zaciętej walki. – odpowiedziała patetycznie i bez emocji, chociaż można było teraz wyczuć nutkę zdziwienia. – Z kim walczysz?
Ciekawiło ją to. A może to kolejny interesujący smok?

[Brutalna Łuska]

Nie tego się spodziewała. Przyzwyczajona była do odmiennych zachowań. Zamrugała parokrotnie, zastygając w bezruchh z zaskoczenia. Po około pięciu uderzeniach serca zerwała się, zaciskając zęby. Wyprostowana zaczęła intensywniej wpatrywać się w smoczycę. Nonszalancja czy raczej obojętność błękitnołuskiej roznieciła płomień w sercu Khenii. Nie tak miało być. Zazgrzytała górnymi kłami o dolne.
– Z kim walczę? Z kim? – powtórzyła omal nie wybuchając. – ZARAZ ZAWALCZĘ Z TOBĄ, JEŚLI TAK CHCESZ! – rzuciła wściekle, przybliżając swój pysk do głowy rozmówczyni oraz ledwo powstrzymując cisnące się na pysk ostrzejsze słowa. Zaraz na bank Brutalna w jakiś beznadziejny sposób się ośmieszy. Nie zniosłaby tego. Zmusiła się do odsunięcia i zachowania choć trochę własnej, wolnej przestrzeni. Niech już nic nie mówi.. Niech zniknie. Niech już mnie nie dręczy swoim strasznym zachowaniem.
Przymknęła ślepia, pamiętając porady od naczelnego zielarza. Powinna radzić sobie ze swoimi emocjami. Przynajmniej dopóki, dopóty nie będzie miała powodu do pozwolenia ujścia złości.

[Mistycznooka]

Wydawało się że Samica jest na prawdę bardzo wybuchowa i agresywna. Kiedy poczuła, że Woń ognistej jest bardzo blisko, była pewna że ta zaraz rzuci jej się do gardła i nadstawiła się już na potencjalną obronę. Jednak w porę Ognista odsunęła się i zdawało się że zamilkła na trochę. Albo się uspokaja albo szykuje się do jeszcze większego ataku! Mistyczna trochę nie rozumiała co znów zrobiła źle. Może zabrzmiała zbyt.. snobistycznie? Nie miała tego na celu, bardziej po zachowaniu Zatrutej nic już nią tak nie wstrząśnie. Ogon Mistycznej zaczął wirować na boki, tak jakby właśnie analizowała to co przed chwilą zaszło. Nie odzywała się dłuższą chwilę jednak w końcu przemogła się by złamać te bardzo niezręczną cisze.
– Em... No mi do walki jest niespieszno.. Ale ty chyba lubisz walczyć. Temperament na pewno ci w tym pomoże – Uśmiechnęła się ciepło. Nie było to żadne dogryzanie, była w tym jak najbardziej szczera, co było widać po ruchach jej ciała. A Puste oczy zdawały się jakoś błyszczeć! – Jestem Mistyczna Łuska – dodała uginając kolano i schylając głowę w geście grzecznościowego ukłonu na przywitanie. Wyprostowała się potem a Krucze pióro przymocowane na jej lewym rogu przy pomocy wiatru zafalowało na wietrze, jednak milczała. Czekała, aż Ognista odpowie. A może nawet się przedstawi?

[Brutalna Łuska]

I to była prawda. Brutalna Łuska wręcz słynęła z wybuchowości oraz agresji. Ledwo powstrzymała się przed rzuceniem z kłami i pazurami. Postanowiła obrócić się tyłem do samicy. A potem tylko siedzieć i czekać aż sobie nie pójdzie w ciszy, przecinanej jedynie przez szum wiatru. Miała odnaleźć spokój, a póki co czuła się spięta. Owinęła grubym ogonem swoje łapy. Poruszyła się nieznacznie kładąc po sobie uszy.
Przez kolejny dłuższy czas nie komentowała tego, co powiedziała stojąca za Ognistą. Odwróciła się jedynie. Może gdyby nie to, że w praktyce poniekąd zachowywała się jak pisklak, a do tego miała mieszane uczucia co do Górskiej, to by zaatakowała. W każdym razie nie zrobiła nic agresywnego.
– Brutalna Łuska – odrzekła rzeczowo, dobitnie i sucho, bez żadnych słowmych ozdobników. – Masz coś z oczami – To ostatnie miało zabrzmieć subtelnie i tak, jakby wcale się tym nie interesowała. Chyba jednak nie wyszło.

[Mistycznooka]

Ooo a jednak potrafi być miła! No cóż, zdaje się że Mistyczna trafiła jednak po prostu na zły dzień tej smoczycy. Chociaż.. jej Imię było bardzo adekwatne do temperamentu. Albo i nie? Bardziej pasowałoby może "Wybuchowa Łuska". Albo "Wyszczekana Łuska". Niee, dobra Sekret, zostaw złośliwości dla siebie. Uśmiechnęła się, na myśl że jednak obejdzie się bez bezsensownej walki i uda się nawet porozmawiać. Nie ruszała się jednak z miejsca, nie jest to czas by pozwalać sobie na aż tak dużo, szczególnie że smoczyca wygląda na bardzo nieufną. Mistyczna siedziała więc w miejscu dalej, A jej ogon delikatnie falował na boki. Ognista zauważyła wadę, jak kilku innych ognistych których poznała. To ciekawe że właśnie to stado jest na tyle spostrzegawcze i prostolinijne że zauważa nieprawidłowości z jej oczami. Ciekawe czy domyśla się że to ślepota..
– Miło mi Brutalna – zaśmiała się uroczo ale i szczerze po czym westchnęła i pokręciła głową z nieschodzącym dalej z pyska uśmiechem – Owszem, mam coś z oczami. Nawet nie jestem w stanie Cię widzieć. Jakoś tak wyszło że jestem ślepa od urodzenia. – sprostowała. No bo co tu oszukiwać? – Jednak dobrze wiem gdzie jesteś, ile możesz mieć potencjalnie księżyców, z jakiego stada pochodzisz i to że nie urodziłaś się na terenie Wolnych stad. – dodała. Oczy nie oznaczają całkowitego zamknięcia na świat. Górska czuła potrzebę by uświadomić to Brutalnej.. Nie wie czemu.

[Brutalna Łuska]

Nie. Ona nie potrafi być miła. Mogła być niemiła lub obojętna, ewentualnie zaskoczona. Reszta była odpychana jak najdalej. Uważała to za dobry znak. Pasowała idealnie do stereotypu typowego Ognistego i radowało ją to. Może nie pasowała do innych, bardziej przyjacielskich współbraci ze Stada, ale przynajmniej starała się naprawić jego wizerunek. Siła ponad wszystko.
Pierwszy raz widziała niewidomego smoka i szczerze wprowadziło to Brutalną w większe zaintrygowanie. Miała czas. Mogła dowiedzieć się więcej o Mistycznej Łusce, za jaką się podawała. Uśmiech rozmówczyni coraz bardziej sprowadzał młodszą adeptkę z tropu.
– To... źle. Tak nic nie widzieć – wtrąciła między wytłumaczenia błękitnołuskiej. Ślepia Khenii zmieniły się w węższe szparki. Odetchnęła głośno. – Skąd to wiesz? Skoro mnie podobno nie widzisz? Ile wy tu macie tych wszystkich Stad? Każdy ma inny zapach... tak sądzę? – pytała wpierw z powątpieniem, a następnie z niedowierzeniem. Potrząsnęła niemal niezauważalnie łbem. Nie martwiła się o to, że Mistyczna zobaczy jej ruch. Nie mogła tego wszystkiego wiedzieć!
– Takie wady są okropne – wymruczała.

[Mistycznooka]

Każdy ruch nie umknął Młodej. Miała wyczulony słuch a Ognista oddychała na tyle głośno że Mistyczna wiedziała gdzie jest i gdzie właśnie trzyma łeb. Chyba właśnie lekko drgnął. Zapewne ślepota smoka ją zainteresowała – Nie dziwota, nie na każdym kroku można spotkać ślepego smoka który w dodatku porusza się sam. Ciekawe. Na reakcje ognistej potrząsnęła lekko łbem przytakując.
– Nie mam porównania czy źle – zaśmiała się – Ale zapewne lepiej byłoby jednak widzieć, prościej by się żyło. – Uśmiechnęła się. Potem Brutalna zapytała ją o stada. Zdziwiło ją że nie wie o tym, ale przecież może być też tutaj od niedawna z drugiej strony. Jakby tak o tym pomyśleć to zrozumiałe, przecież woń zza bariery nadal z niej nie zeszła. Postanowiła odpowiedzieć na nurtujące ją pytania.
– Węch i słuch dostarczają mi takich informacji. To jak oddychasz daje mi całkowity obraz gdzie teraz jesteś, poza tym liczyłam twoje kroki po tym jak odsunęłaś się ode mnie. To jak kręcisz łbem lub podnosisz się z ziemi sprawia że powietrze lekko drga a to czuć. No i woń. Śledzę ją nosem a to też pozwala mi cię.. "Wyśledzić". Co do wieku rozpoznaje po głosie – Poznałam już tyle smoków, że zwróciłam uwagę w jakim stopniu kształtują się ich struny głosowe. Nie mogę co prawda określić dokładnego wieku ale przybliżony mogę spróbować. – Miała nadzieje że tyle objaśnień starczy – Mamy cztery stada – Ogień, Woda, Cień i Ziemia. Tak, masz racje – Każde stado ma swoją własną Woń. Ogień pachnie dymem i popiołem, Cień ma lekko słodkawy zapach, który przypomina mi przynajmniej dzikie, ususzone i podpalone kwiecie. Takie które dymi się już trochę czasu. Ziemia pachnie roślinnością po deszczu, bardzo świeżo i rześko że aż chce siedzieć się przy tych smokach. A Woda ma bardzo głęboki i trochę słonawy zapach. Kiedy przybyłam tutaj na początku bardzo mnie drażnił ale teraz tyle już jestem w tym stadzie że się przyzwyczaiłam – zaśmiała się znów. Dała jej chwilę na przyswojenie informacji – Dużo tego było..

[Brutalna Łuska]

Brutalna po tych wypowiedziach wywnioskowała, że Mistyczna Łuska to wyjątkowo roześmiana samiczka. W dodatku nic wielkiego nie robiła sobie ze swojej wrodzonej wady, a raczej na taką wyglądała. Ognista nie miała bezpośredniego wglądu do jej umysłu. Zatem nie mogła się dowiedzieć, czy to tylko nie przykrywka. Wyjątkowo uwana, trzeba przyznać. Gdyby natomiast było inaczej – ślepa nie zwraca uwagi na niedoskonałości i śmieje się im w twarz, w tym brak jakiegokolwiek udawania? Nie, przecież nie istnieją takie charaktery.
Złotooka wcale nie zdawała sobie sprawy ze swojej woni. Nie interesowała się nią, tak jak z zapachem Ognistych. Gorzej z pozostałymi; drażniącymi czuły zmysł węchu swoją intensywnością oraz odmiennością.
– To spróbuj – rzuciła wyzwańczo. Nie poradzisz sobie dodała, a zdanie to przeznaczone było tylko dla Brutalnych uszu. Nie chciała wszczynać bójek, póki mogła coś z smoczycy wyciągnąć jakąkolwiek wiedzę. A i atakowanie takich specjalnych smoków było wbrew jej wewnętrznemu moralnemu kodeksowi. Po prostu nie i tyle.
Potrzebowała kolejnej ciągnącej się w nieskończoność chwili na prawidłowe wchłonięcie informacji z dopiskiem "stada". Powtórzyła po cichu nazwy wszystkich stad i ich zapachy, po czym skierowała pysk, przedtem pochylony, a ślepia wpatrzone w dal, na Mistyczną.
– Jesteś z Wody? – To akurat było bardziej stwierdzenie niż pytanie. – Iście irytująco pachniecie, w przeciwieństwie do smoków z mojego stada.

[Mistycznooka]

Podniosła brew. Niezbyt wiedziała o co chodzi Brutalnej z tym "Spróbowaniem". Chodziło jej o to by spróbowała odgadnąć jej wiek? Tak, chyba o to chodziło. Kiedy Ognista przyswajała informacje, Wodna przywołała w myślach znów jej głos, dogłębnie go analizując. Nie był on na tyle wysoki by była jakimś maleńkim pisklęciem, zaprzeczała temu również siła z jaką uderzała łapami o ziemie. Chociaż mogła być po prostu silna. Ale czy pisklak, nawet najbardziej Silny mógłby tak ciężko stąpać? W grę mógł wchodzić też po prostu taki styl i sposób chodzenia. Myślała dalej. Sposób w jaki wypowiadała i składała zdania dawaj jej więcej księżyców ale to bardzo subiektywna kwestia – Mogła być starsza lub Młodsza. Mistyczna podrapała się po łbie i kiedy Brutalna powiedziała o jej irytującej woni i pochodzeniu dokładnie wsłuchała się jak wypowiada słowa – Niedbale? A może odwrotnie? Jak wysoki miała głos? Jak często nabierała oddechu przed zdaniami. Pojemność Płuc? Nie miała zbyt dużej pojemności płuc czyli dorosły smok to nie jest na pewno. Coś pomiędzy pisklęciem a dorosłym. Chyba. No cóż, raz krowie śmierć.
Pokiwała twierdząco głową. Dla pewności przeanalizowała wszystko jeszcze raz. Kwestia tego że sama chodzi po wspólnych i jest dosyć "ciężka" wykluczało wiek 6-7 księżyców. Więc przedział 10-12.
– Racja. Nasza woń jest bardzo drażniąca, może pobolewać przez nią gardło – zgodziła się z nią. A więc nie tylko ją zawsze to drażniło? – A co do określenia twojego wieku.. Bo chyba o to Ci chodziło.. Jak mówiłam, nie jestem w stanie dokładnie określić dokładnego wieku ale przybliżony już tak. Obstawiam coś w przedziale 10-12 księżyców . Chociaż bardziej w dół ze względu na brzmienie twojego głosu. – Uśmiechnęła się – Jeżeli się pomyliłam to trudno, pomyłki się zdarzają.
Niezbyt przywiązywała do tego wagę czy zgadła czy nie. Ale lubiła takie zagadki. W końcu była Sekretem!

[Brutalna Łuska]

Niecierpliwie machała ogonem, czekając na jej odpowiedź. Nie sądziła, żeby niewidoma miała aż tak rozwinięty węch czy słuch. Skąd mogłaby wywnioskować, ile w przybliżeniu Khenia ma księżyców? Wysunęła nieznacznie mięsisty język, przejeżdżając nim po wystających siekaczach. Niemożliwe. Poruszyła uszami. Zmrużyła oczy w zastanowieniu, porównując wynik Mistycznej do swojego rzeczywistego wieku.
– Jak uroczo, że mnie postarzyłaś – odparła obojętnie, po czym dotarło do niej przed ostatnie zdanie. – Czyli mam pisklęcy głos, tak? Jestem adeptem, a nie jakimś pisklakiem – dopytała z delikatnym niezadowoleniem. Albo i nie. Ona nigdy nie była tylko odrobinkę niezadowolona. I bywała uczulona na błędy. Co z tego, że sama je popełniala, nie czuła się źle wytykając te cudze.. Zawsze to wychodzi lepiej niż w swoim przypadku i nie ma co ukrywać.
– Musisz tak się ciągle cieszyć? – warknęła, próbując nałożyć obraz obojętności na swój profil. Wyszło dosyć nieudolnie. Wyczuwalne było jej poddenerwowanie. Nie było to nowość... nie raz tak się zachowywała.

[Mistycznooka]

Podniosła obie brwi z nieukrywanym zdziwieniem. No pomyliła się, okej, mogło się zdarzyć. Ale unoszenie się że nie jest jakimś tam pisklakiem a Adeptem.. Weszła komuś chyba na ego. Albo na dumę. Albo na jedno i drugie. No ups. Kilka księżyców temu po takiej wtopie rzuciłaby się do stóp przepraszając albo uciekłaby w popłochu zostawiając za sobą smród zażenowania. Teraz.. Teraz już trochę ewoluowała. Obojętność i troszkę bardziej zdystansowane przyjmowanie zachowań innych smoków jak i odbieranie ich reakcji stało się chlebem powszednim dla Mistycznej. Nie można zbyt nadwrażliwie reagować na pewne sytuacje ani też nie brać za dużo do siebie. Bo smok się wykończy.
– Whops no to się pomyliłam – rozłożyła łapy i poruszyła łapami z bezradnością. – – Przepraszam Cię za to, że poczułaś się tym urażona.. Ale przecież Adeptem może zostać bardzo Młody smok. Już, poprawie na to że twój głos nie jest pisklęcy a bardzo młody. To chyba lepiej brzmi, prawda? – uśmiechnęła się. O, znowu. Jej towarzyszce zbytnio chyba się to nie podobało. Ale co miała poradzić? Humor miała dobry, każdy dzień ostatnimi czasy dawaj jej powód do radości.. Ma płakać nad tym jak jej dobrze? Uśmiech zszedł z jej twarzy a pysk przyjął poważną minę. Wyprostowała się, jednak dalej głową zwrócona była w stronę Brutalnej. – Dobrze. Teraz już koniec ze śmieszkowaniem, czysta powaga. Nie ma co się śmiać. Ani denerwować. – trzymała taką "kamienną' gardę dalej mimo że miała ochotę roześmiać się z rozkoszy jaką emanowała ta młoda, rozmawiająca z nią buntowniczka. To słodkie!

[Brutalna Łuska]

Mocno zacisnęła szczękę, nie zwracając uwagi na wbijające się w jej delikatniejsze, niewielkie granatowe łuski. Nieraz tak robiła i nie przeszkadzało jej to zanadto. Zamruczała gardłowo, co możnaby uznać za dźwięki wydawane podczas okresu godowego, gdyby nie takie z pozoru nic nie znaczące fakty, jak chociażby wiek Brutalnej oraz to, że wcale nie potrafiła być romantyczna, i nie zamierzała taka nigdy być. W życiu! Odgłosy te jak najbardziej można podpiąć pod plakietką z napisem "Gdy się wkurzam, to robię tak. Potwierdzone naukowo, testowane na smoku".
– Skoro tak twierdzisz – odparła mrużąc ślepia i powstrzymując przed łapoczynami. Że też w dawnym domu nie było z takimi rzeczami problemu, wszystko zawsze gładko się wyjaśniało.
Z większym już zadowoleniem (prawie pozwalając sobie na pyszałkowaty uśmiech) powitała następną decyzję Mistycznej, przymykając powieki i krótko ciesząc się z maleńkiej wygranej. Było tak do czasu, dopóki nie naszły ją niepokojące myśli. Spojrzała spode łba w oczy Wodnej z niewielkim zdezorientowaniem.
– Czy to był sarkazm? Naprawdę jesteś aż tak poważna?

[Mistycznooka]

Brutalna Łuska wydawała się Mistycznej strasznie rozczulająca!! Jeszcze te jej "groźne" warczenie i całe buntownicze nastawienie. Niestety choćby mocno chciała, nie mogła do końca brać jej poważnie.. No nie dało się brać tak mocno rozczulającego smoka poważnie! Czy ona też taka była?
Prawie wpuściła na swój pysk delikatny uśmiech, jednak pamiętała o tym, że obiecała i musi zachować powagę. Nie byłoby to zbyt miłe, gdyby bardzo mocno okazywała Młodej Ognistej że nie bierze jej na poważnie. Chciała się z nią bliżej zapoznać ale aby to zrobić potrzeba trochę innej drogi niż taka, do której dociera do większości smoków..
– Jestem poważna. Wiesz, większość smoków woli jednak roześmiane osobniki. Lepiej im się rozmawia jak jest się milusim i się cały czas śmieje. To trochę przyzwyczajenie.. – powiedziała dalej z powagą na pysku. Oczywiście nie okłamywała Brutalnej – Smoki zawsze odbierały ją lepiej kiedy była wesoła... Jednak nie zapomniała też o sytuacjach w których trzeba zachować powagę.