Szmaragdowe ustronie

[Zmierzch Gwiazd]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

// Najlepiej będzie tak, jak robisz teraz bo i tak już dużo namieszaliśmy w chronologii ;)

Przyglądała się jego ćwiczeniom. Widać, że Dyskretny zrozumiał jej polecenie. I dobrze. Szmaragdowa nie lubiła niedopowiedzeń. Cieszyła się, że brat tak dobrze ją rozumie, pomimo tego że czasami coś przekręca lub też nie dopowiada. Jej wzrok by ciągle skierowany w kierunku czarnołuskiego adepta. Analizował sobie w głowie wszystko powoli i dokładnie. Jego ruchy, oddech a nawet mimikę pyska. To wszystko pozwoli jej na końcu ćwiczenia ocenić, czy Kolec się nauczył czegoś nowego.
Podniosła łapę w górę, nakazując mu tym samym zaprzestać wykonywania ćwiczenia. Przecież, robiąc wszystko w kółko to samo nie nauczy się niczego nowego. Trzeba trochę urozmaicić trening i co chwilę dawać odmienne ćwiczenia.
– Wystarczy. Teraz wykonaj slalom pomiędzy tymi siedmioma drzewami. Na samym końcu skręć i prostą linią pobiegnij w moją stronę, najszybciej jak tylko potrafisz.

[Czarny Lis]

Każdą ósemkę jaką przekraczał starał się poprawiać. Starał się wchodzić ciaśniej w zakręt i przyśpieszyć bardziej przy prostej. Czuł, że za każdym razem szło mu lepiej. Tym razem nie martwił się o kondycję znacznie mu się poprawiła. Normalnie by już wypluwał swe płuca, ale tutaj czuł, że jeszcze mógłby przebiec kilka km, jedna z oznak poprawy umiejętności. Nagle w czasie wykonywania kolejnego kółka zobaczył, jak siostra daje mu znak by się zatrzymał. Zwolnił wtedy krok i zaszurał pazurami tuż przy siostrze. Kolejny etap. Spojrzał na nową trasę. Tym razem chodziło o połączenie obu poprzednich ćwiczeń, o odpowiednie skręcanie i sprint prostej. Znów skinął łbem na znak zrozumienia. Dyskretny nie był zbyt gadatliwy jeżeli chodzi o ćwiczenia, wolał się na nich konkretnie skupić. Wolał ukazywać co potrafi swymi czynami. Wszak one mówią znacznie głośniej niż same słowa. A swe rozmyślenia i pytania to już opatrywał w słowa.
Znowu ustawił się w swojej pozycji startowej, nim ruszył chwile pomyślał
Ok, kondycja się poprawiła jest dobrze, jednak mam pewne obawy jak będę tak się śpieszył przy drzewach, może mi zabraknąć sił na ostatnią prostą. Chyba, że rozpocznę wolno by móc wykonać zakręty i dopiero na ostatniej prostej wykorzystam swój pełen pęd – Czy się uda? Jedyny sposób by się przekonać to przerobić myśl w czyny.
Ruszył wprost w kierunku pierwszego drzewa, skręcił w prawo i gdy je mijał starał się jak najbardziej przybliżyć się do drzewa by oszczędzić sobie drogi i wysiłku, wygiął swe ciało pomagając sobie ogonem, gdy wykonał "ćwierć" drzewa, leciał prosto, nie używał pełni swych sił, to był jakby przyśpieszony trucht. uważnie obserwował wtedy grunt i swą drogę do kolejnego drzewa, tym razem obrót , gdy tylko jego pysk zrównał się z korą, znów niemal przyległ do drzewa, kolejny skręt i prosta, przy tym drzewie nieco przyśpieszył, jednak wciąż nie korzystał z pełni sił, trzecie drzewo skręt w prawo, uważnie obserwował co ma pod łapami i co ma przed sobą i dobrze, bo przy trzecim drzewie niemal się nie potknął się o korzeń. W tym momencie musiał zwiększyć odległość od drzewa. Kontrolował oddech, czwarte drzewo kolejny manewr w przeciwną stronę i lekkie przyśpieszenie, piąte drzewo, kolejny manewr. Szóste. Pora przyśpieszyć, poprawiał swą zwrotność wbijając pazury w ziemię by móc się wybić przy przyśpieszeni i przy wykonywaniu zakrętu. Coraz ciaśniejsze zakręty, które szczędziły mu drogi Siódme tym razem wokół drzewa. Gdy już obszedł drzewo Użył pełni swych sił. Znów wbił pazury by móc mocnej odepchnąć się od ziemi swymi łapami. Dopiero teraz poczuł jak jego ciało pracuje na najwyższych obrotach, oddech jeszcze bardziej przyspieszył, Jego serce biło tak mocno, że gdyby nie klatka piersiową, to można było ujrzeć jak obija się o jego pierś, próbując wyskoczyć. Przyśpieszał z każdym krokiem, aż w końcu osiągnął szczyt swojej możliwości osiągając największą prędkość, jaką kiedykolwiek osiągnął. Zyskał tą przewagę, bo czuł jakby ścigał potrzebną dla stada zwierzynę. To dodawało mu motywacji i sprawiło, że zignorował zmęczenie. To napięcie było niesamowite. Gdy mijał siostrę zaczynał powoli zwalniać kroku i w końcu zarył pazurami w ziemię znów zaszurał i oznaczył swą obecność na ziemi. Czuł jak łapy go palą całe rozgrzane niemal do czerwoności. Ciężko łapał oddech, a serce wciąż pompowało krew i tlen by mięśnie mogły w końcu odpocząć. Obrócił się i podszedł bardzo powoli to siostry by oszczędzić łapy. Na dzisiaj dostatecznie długo się namęczyły, teraz wystarczy, że utrzymają adepta na równi, przysiadł i powiedział wciąż łapiąc każdy oddech jakby był najcenniejszym surowcem
I... Jak... Mi. Poszło? Ledwo zipie, ale. Czuje. się poza tym. Świetnie. – jedne z niewielu razy gdy się odzywał. Musiał wiedzieć jak mu poszło, ocena siostry i ewentualne wskazówki były mile widziane czy raczej słyszane dla Dyskretnego.

[Zmierzch Gwiazd]

Ćwiczenia zadawane przez Szmaragdową najwyraźniej niw były dla niego żadnym problemem. Wraz z kolejnymi ćwiczeniami, było widać u niego poprawę pomimo zmęczenia. Biegał szybciej, zwinniej wykonywał zakręty i mniej się męczył. Veles Uśmiechnęła się gdy Dyskretny zakończy ćwiczenie. Nie zamierzała go dłużej męczyć.
– Jak sobie poradziłeś ? Wspaniale, mój drogi bracie. Zwinnie wykonywałeś zakręty i biegłeś z każdym ćwiczeniem coraz lepiej. Nauka skończona. Już więcej niestety nie potrafię cię nauczyć odnośnie biegania. – Powiedziała.
Była z niego dumna. Może za niedługo Dyskretny będzie już prawdziwym łowcą i wyruszy na swoje pierwsze polowanie ?

/Raporcik Bieg II ;)

[Czarny Lis]

Co może być lepsze od od dobrego męczącego biegu? Dla Dyskretnego były to rezultaty. I jak się okazały były słuszne, bo potwierdziły je słowa Siostry. Uśmiechnął się wciąż dysząc co wyglądało dosyć dziwnie jak dla niego. Aż zrobiło mu się głodno o tych ćwiczeń.
Oby. Moje. Polowania. nie były. Aż tak. Męczące. I oby szybko do tych. moich polowań. Doszło. – skomentował głośno Dyskretny powoli odzyskując swoje normalne tempo oddechu.
To co? Odpoczne, najem się i Kontynuujemy sztukę doskonalenia się? – spytał młody swą nauczycielkę?

[Zmierzch Gwiazd]

– Nic nie przychodzi łatwo bracie. Polowania również. Nie jest tak łatwo upolować zwierzynę czy znaleźć jakiś kamyczek szlachetny. Niekiedy trzeba naprawdę długo kluczyć i szukać. Czasami trzeba przejść całe stadne tereny wzdłuż i wszerz żeby cokolwiek znaleźć. Trzeba być cierpliwym, a wtedy Thahar będzie nad nami czuwał podczas polowań – Powiedziała.
Przysiadła na zadzie. Łapy zdrętwiały jej lekko od długotrwałego stania w bezruchu w jednym miejscu. Jej ogon delikatnie poruszał się na boki. Kolacja chciał kolejną naukę ? To ją dostanie. Tylko jakiej teraz umiejętności chciałby się pouczyć? Skradania ? Śledzenia ? Kamuflażu ? A może czegoá innego ? Wybór należy do niego.
– Odpocznij chwilę, a gdy będziesz się czuł na siłach to powiedz, a zaczniemy kolejną naukę. Jaką umiejętność chciałbyś teraz potrenować ?

[Czarny Lis]

Święte słowa – odparł Dyskretny już po tym jak jego oddech i bicie serca wróciło do normy.
Dowiedziałem się o tym podczas swojej pierwszej lekcji z Dzikim Agrestem, naprawdę długo szukałem jakiegoś tropu, nawet po poprawie swojej techniki. Jednak moja wytrwałość wystarczyła do znalezienia tropu i jak po sznurku do zwierzyny. Bo tylko w ten sposób można zostać wytrwałym łowcą i ogólnie by się udawało w naszym codziennym życiu. – a uchylił nieco historii i swych przemyśleń dla swej siostry. Wcześniej tylko kiwał głową i krótko odpowiadał, bo był raczej skupiony na nauce niż gadaniu, a taka chwila odpoczynku to jest idealny moment na mała pogawędkę. Skoro to ma za sobą pora na kolejną porcję szlifowania swych umiejętności
Skoro o tropieniu i śledzeniu mowa, to może ulepszymy tą zdolność? – zaproponował Adept, oby wybrał coś co jego siostra już umie i może go nauczyć.. Chociaż znając ja na pewno dobrze trafił.

[Zmierzch Gwiazd]

Spojrzała na Dyskretnego swoimi szmaragdowo-zielonymi ślepiami. Chciał kolejnych nauk. Z chęcią mu ich udzieli.
– Wierzę, że moja mistrzyni nauczyła cię bardzo dobrze jak śledzić zwierzynę i podążać jej tropem. Nie chcę jej poprawiać, w szczególności że jest lepsza w łowiectwie ode mnie. Mam natomiast inną propozycję bracie – Powiedziała
Dziki Agrest była bardzo dobrą łowczynią. Szmaragdowa zawsze ją podziwiała. A skoro Kolec pobierał od niej nauki, to Veles nie była w stanie nauczyć go tego lepiej. Nie przerosła jeszcze swojej mistrzyni w umiejętnościach.
– Co powiesz na lekcję kamuflażu ? Według mnie, ta umiejętność jest również bardzo potrzebna, a dobrze by było gdybyś ją też rozwijał.

[Czarny Lis]

Zdziwił się propozycją swej siostry. Fakt Dziki Agrest była idealną łowczynią i świetnie go nauczyła śledzenia. Doskonale zapamiętał tą naukę. Nie tylko dlatego, że była to pierwsza lekcja od doświadczonego łowcy. Także dlatego, że wykazał się w tej lekcji. Jednak wolał ulepszać tą zdolność Jak już ktoś mówił takie zdolności trzeba szlifować jak diament. Nawet jeżeli siostra nie jest tak doświadczona jak ich mentorka. By podał jakaś filozoficznie złożona tezę tego, ze powinien ulepszać tą zdolność. Postanowił jednak zaufać siostrze i wysłuchać jej propozycji. Odparł
Jakby nie patrzeć tą zdolność jak poprzednio bieg nie była w pełni rozwinięta. Zgadzam się!

[Zmierzch Gwiazd]

Uśmiechnęła się. Nefrytowa wierzyła źe Dziki Agrest przekazała mu całą swoją wiedzę. Dlatego zaproponowała coś innego. Kamuflaż jest przecież równie ważny dla łowcy co śledzenie czy skradanie. Tylko głupcy bagatelizują znaczenie kamuflażu na polowaniu. Idealne maskowanie się bardzo ułatwia ulokowanie zwierzyny.
– Dobrze, w takim razie schowaj się gdzieś na ziemi. Pamiętaj o tym czego się uczyłam o kamuflażu ! Za chwilę zacznę cię szukać
Spojrzała się w niebo. Chciała dać Dyskretnemu czas na schowanie się. Wbiła wzrok w tylko sobie znany punkt na niwbie i czekała.

[Czarny Lis]

Więc znowu pora na zabawę w chowanego dla Zaawansowanych. Ok to samo zadanie co wcześniej. Tym razem jednak miał ułatwione zadanie wczesny okres liściastych dywanów dawały mu sporo materiału na jego przebranie. Wpierw oczywiście zgodnie z poprzednimi instrukcjami, które spamiętał wytarzał się cały w błocie by móc otrzymać te liście i w żywicy z drzew by zamaskować swój zapach. Gdy już to zrobił zebrał liście z pobliżu jednego z drzew i wszystkie sobie przykleił zakrywając wszystkie łuski i swe rogi. Gdy tylko uznał, że całe jego ciało jest idealnie zakryte, przeszedł do kolejnej części schowania. Potem położył się dokładnie w cieniu drzewa z miejsca gdzie zebrał liście by nie dać żadnych wskazówek o jego lokalizacji. Ułożył się płasko na ziemi i zaczął powoli i cicho oddychać by bardziej utrudnić siostrze znalezienie jego. Ta kryjówka brzmiała znajomo? Bo to było podobny sposób co ostatnio. Dyskretny uznał, że nie należy poprawiać doskonałej metody. Oczywiście tym razem nieco zmodyfikował swój patent i schował się przy innym drzewie tak by Veles miała trudniej z odszukaniem. Oby ten stary sprawdzony sposób nie zawiódł.

[Zmierzch Gwiazd]

Veles rozglądnęła się czujnie po okolicy. Ubranie Dyskretnego było perfekcyjne. Żadne zwierzę to nie zobaczy jeżeli będzie tak robił na prawdziwym polowaniu. Tylko, Szmaragdowa zauważyła dwie małe rzeczy których brakowało mu do kryjówki idealnej.
– Gdy zbierasz materiały, chowaj się w innym miejscu. Nawet jeżeli zakryłeś miejsce z którego zbierałeś materiały, bo nigdy nie wygląda to w pełni naturalnie. Lepiej jest się oddalić trochę od miejsca w którym zbierałeś materiały. Wtedy masz pewność że twój kamuflaż nie zostanie tak łatwo odkryty przez takie detale.
Zauważyła jeszcze jedną rzecz o której Dyskretny Kolec najwyraźniej zapomniał. I tak oto myśliwy stał się zwierzyną. Zielonofutra podążała śladami brata aż do jego kryjówki. Poklepała go delikatnie prawą łapą po grzbiecie.
– Zapomniałeś ukryć swoich śladów. Ale nie przejmuj się. Po to jest nauka żeby wychwycić i zneutralizować błędy. Zrzuć kamuflaż i teraz schowaj się na drzewie.

[Czarny Lis]

Jak to czasami bywa w trakcie tych ćwiczeń zdarzyły mu się parę wpadek. Co raczej jest normalne, a nawet wskazane by potem te rzeczy wyeliminować w podczas prawdziwego polowania. jakie to były błędy? O dziwo jeden z tych błędów, to był jego (zdaniem) genialny pomysł by położyć się w miejscu skąd zebrał swój materiał na przebranie. Szybko go znalazła, klepiąc delikatnie po grzbiecie, wstał ze swej kryjówki i powiedziała w jaki sposób go tak szybko znalazła. To był błąd, który popełnił wcześniej podczas pierwszej lekcji. wydał przy tym dźwięk zawodu na sam siebie i dodał
Eh, a sądziłem, że to będzie dobry pomysł z kryjówką i znów popełniłem ten błąd. Teraz wiem, czemu chciałaś powtórzyć tą lekcje. – w takcie wypowiedzi ściągał z siebie liście i ściągnął błoto ze swojego ciała by przygotować nowe przebranie. Po umyciu zaczął myśleć jakim to sposobem ukryć się na drzewie. Pamiętał jak to zrobił ostatnio, ale tym razem postanowił nieco zaskoczyć siostrę no i poprawić się w swojej kwestii, bo nie może korzystać ciągle z tych samych sztuczek, bo inaczej byłoby nudno, no i byłoby to przewidywalne. Tym razem wybrał inne drzewo do swojego przebrania. Skierował się w jego stronę i wyciągając naukę z poprzedniego błędu, owinął ogonem gałąź pełną liści i z jej pomocą ścierał ślady, które za sobą zostawiał. Gdy już to zrobił podszedł do swojego miejsca ukrycia. Tym zaskoczeniem miało być drzewo iglaste. Niezbyt duża różnica w doborze miejsca, zresztą miał polecenie schować się na drzewie. No ciężko by było schować się przy drzewie bez liści, a takie iglaste jest takie samo o każdej porze roku. Zebrał z jego pobliża wszelkie możliwe igły i gałązki. I nie ograniczył się jedynie do tego miejsca by dodatkowo zmylić swój ślad. Oczywiście wcześniej wtarł w siebie żywicą by ukryć swój zapach. potem znów cały obtoczył się błotem i potem wszystkie gałązki i igły oblepił swe ciało. Było nieco trudniej, bo igły były znacznie mniejsze od liści, na szczęście budulca było sporo i tu Dyskretny wprowadził pewną zmienną w miejscu grzbietu i w pobliżu swych koców ustawił gałązki z wspomnianego drzewa. Oblepił wszytko prócz brzucha. Miał ku temu powód. Podszedł do swego drzewa, wciąż pamiętając o zamiataniu swych śladów. Wskoczył na ocienioną jego stronę i się w nie wczepił, pazury drzewnego smoka w końcu się na coś przydały. Dzięki temu zakrył swój nieokryty brzuch. Gałązki przy kolcach mają imitować gałęzie drzewa, a zielone igiełki wokół zamaskować go z boku. Ciekawe czy i tym razem Veles znajdzie ja równie łatwo?

[Zmierzch Gwiazd]

– Nie zrażaj się. Każdemu przytrafiają się błędy. Przecież po to są nauki i ćwiczenia żeby ograniczyć je do minimum, bo nie da się ich zneutralizować całkowicie. Błędy zawsze będą.– Odpowiedziała spokojnie Dyskretnemu.
Patrzyła jak jej brat zbiera materiały, a potem jak przyczepia się do drzewa. Veles nie popierała tej techniki kamuflażu. Nie dlatego, że była ona świeźo wymyślona przez Kolca, ale przez to że była niepraktyczna.
– Bracie... Twój kamuflaż byłby dobry, gdyby nie to że po długim czasie tkwienia w takiej pozycji, nie wytrzymałbyś. Niemożliwym jest trwanie w tej pozycji w bezruchu, co przy kamuflażu nie niezbędne. Poza tym, jak skoczyłbyś na zwierzynę gdyby podeszła ? To byłoby dosyć trudne. Skok ten byłby bowiem stosunkowo wolny. Ale nie bój się, następny kamuflaż pójdzie ci lepiej.
I wtedy teren zaczął się zmieniać. Wokoło było pełno śniegu. Wszędzie jedynie biały puch. Jak Adept ukryje się tu przy swoim ciemnym ubarwieniu ? O to właśnie chodziło. Chciała sprawić źeby jej brat miał trochę trudniejsze zadanie.

[Czarny Lis]

Znów się okazało, że wyobrażenie w myślach strasznie odbiega od praktyki. Znów przesadził, zupełnie tak samo jak uczył się walki od ojca. Tam też nieco przesadzał ze swoimi ataki wyobrażając sobie sytuacje do jakich raczej rzadko dochodzi. Sądził, że raczej dobrze mu wyjdzie. Gdy powiedziała o tym jak by skoczył. Postanowił to sprawdzić starał się odpiąć od drzewa ze swych pazurów, odskoczył, robiąc obrót i wylądował na czterech łapach niczym kot. Strącając przy okazji swoje przebranie i skomentował to w ten sposób
Faktycznie odczepianie i obrót zajmuje za dużo czasu już dawno zwierzyna by odbiegła. – strząsnął swoje przebranie. Nagle zoabczył jak krajobraz nagle się zmienił
Ktoś tu ćwiczył magię
Zadanie faktycznie było trudne. Umaszczenie Dyskretnego, które było jego atutem teraz może być utrapieniem. Cóż tutaj może być już pewien problem z kamuflowaniem się dosłownie rzucał się w oczy jak bazalt na... Śniegu. Musiał dobrze to przemyśleć, rozejrzał się po okolicy nic tylko białe pole żadnych drzew. Jak tutaj wykorzystać tą białą pustynię.
Pustynię... Chwila no właśnie PUSTYNIA! – to było kluczowe słowo. przypomniał sobie, jak Veles mówiła o tym jak chować się na pustynie wystarczy zakopać się w piachu. Tutaj zakopie się w śniegu, a ten śnieg, który przesypie nałoży na sobie by się Dyskretnie ukryć. Nie czkając dłużej zajął się kopaniem swojej dziury, oczywiści pamiętał także o ukryciu śladów. tutaj przydała się ogon do zatarcia jego śladów, wykopał szybko dziurę taką by się prawie w niej zmieścił z łatwą rampą by mógł łatwo wybiec i złapać zwierze. Potem gdy uznał, że dół jest odpowiedni o głęboki wlazła w swą dziurę i przykrył się śniegiem, który zebrał w czasie kopania i się niemal cały przykrył zostawiając jedynie otwór na oczy i nos by mógł oddychać. Czuł zimno na ciele i lekkie ciężar śniegu, ale to mala cena na udane zaliczenie ćwiczenia. kto wie jak długo by musiał się ukrywać gdy zadecyduje się zapolować w takich warunkach. Musi się po prostu zahartować, więc siedział nie zmieniając swej pozycji. Oby ta metoda była lepsza niż ostatnia.

[Zmierzch Gwiazd]

Lekko się uśmiechnęła. Jak widać jej brat szybko się uczył. Chłonął wiedzę niczym gąbka i jeszcze chciał więcej ! Jak na prawdziwego adepta przystało, szybko się uczył. I dobrze. Będzie z niego niezły łowca stadny.
– Dobrze, nie mam żadnych zastrzeżeń co do twojego kamuflażu. Opócz jednej, o której ciągle zapominasz. Nie wyciszyłeś swojego oddechu, a to bardzo ważne przy kamuflowaniu się. Ale nic się nie stało, następnym razem będzie lepiej.
I iluzja rozpłynęła się. Tak szybko ją się pojawiła, tak równie szybko zniknęła. Nie pozostał po niej żaden nawet najmniejszy ślad. Ale na jej miejscu pojawiła się kolejna. Było to brudne, zamulone bagno. Drzewa i krzewy pojawiały się rzadko i były one niskie. Teraz Dyskretny miałby szansę się wykazać, bo kolor jego łusek prawie idealnie pokrywał się z kolorem otoczenia. Czy jednak wykorzysta tę szansę ?

[Czarny Lis]

Jak to jest, że ciągle zapomina o małym szczególiku. Ten jeden mały szczegół może całkowicie pokrzyżować jego plany w trakcie tak ważnych polowań. Ktoś usłyszy jego oddech i tylko nałyka się śliny. Oby pozbył się tego nawyku. Najbardziej to ujmowało w jego osobę, przecież zazwyczaj jest bardzo ostrożny, a takie skazy mogą narazić jego osobą, a to nie powinno to tego nawet dojść. Może, a raczej musi się zrehabilitować przy następnej próbie. I tak oto zniknęła kryjówka i otoczenie. Tym razem znalazł się na mokradłach. Tym razem jego kolor łuskę daje pewną przewagę, ale nie pełną. Tym razem zamierzał użyć, błota, który pokrywa ten obszar. Wtedy całkowicie się wtopi w otocznie. Wziął też kilka gałązek krzewu i przykrył nimi swój grzbiet. Ok, to zrobione, teraz zapamiętać zamaskowaniu śladów. Tutaj będzie nieco trudniej, bo na błocie robią się idealne odciski. Szczęśliwie i te da się usunąć. Zmyl je i zatarł. Teraz wystarczyło imitować krzew, zniżył się i skulił by bardziej przypominał krzew rosnący w okolicy. Uspokoił swój oddech. Oddychał spokojnie i powoli. Nie wydawał najmniejszego szmeru. Nigdy wcześniej nie był tak skupiony. Jeżeli tym razem nie zapomniał o niczym, to stworzył idealną kryjówkę.

[Zmierzch Gwiazd]

Nefrytowa dokładnie przyjrzała się poczynaniom brata. Jej czujne oko wychwytywało każdy ruch Kolca. Analizował dokładnie każde jego poczynanie.
– Idealnie – Stwierdziła lakonicznie.– W ogóle cię nie widać, ani nie słychać. Śladów nie ma. Żeby ulepszyć kamuflaż mógłbyś jeszcze uźyć wody w bagna, aby lepiej zamaskować zapach ale nie szkodzi. I bez tego byłeś nie do wykrycia. Teraz zadam ci ostatnie zadanie i to będzie już koniec naszej nauki.
I po raz kolejny iluzja rozpłynęła się tylko po to, żeby na jej miejscu mogła pojawić się kolejna. Była to rozległa polana. Wokół jedynie trawa i jakieś pojedyncze kwiatki czy roślinki. Ziemia była wilgotna, jakby niedawno padał tu deszcz.

[Czarny Lis]

Niestety nie obyło się bez błędów. Nie podobało się to Kolcowi. Jednakże pocieszał się myślą, że to nie były te same błędy co ostatnio. Jeden aspekt został poprawiony, o tyle dobrze. Dodatkowo ten błąd dał mu pożyteczna radę. Gdyby zabrakło żywicy do zamaskowania zapachu, to na bagnach ma idealny zamiennik. Widać błędy tez potrafią uczyć i to nawet więcej niż sama nauka. Czy może raczej wprowadza dodatkowe elementy do nauki. Głowić się nad ta myślą będzie musiał kiedy indziej. Wstał ze swej pozycji i strząsnął swe przebranie. Oczekując na ostatnią zmianę terenu i zakończenia nauki. Trochę szkoda, polubił nauki wraz ze swoją siostrą. Cóż, później to będzie musiał znaleźć kogoś, kto go nauczy doszlifować umiejętności, albo samemu się doskonalić. Póki co teraz jego skupienie zamiast na pytania filozoficzne czy też jego poczynania na przyszłość. Tym razem znalazł się na płaskiej polanie. Tutaj raczej nie wykaże się kreatywnością, zupełnie jak przy teście z zimowymi pustkami miał tylko jeden budulec do swego przebrania. Tym razem wyrwał trawę która go otaczała i wziął tyle by zakryły jego plecy, ogon i tylną część karku z łbem. kierują się po czubek nosa. użył też błota i piachu by zamaskować swój zapach. Zapamiętał o zmienieniu swej pozycji, z której brał materiał i zakrył wszelkie możliwe ślady. Swoje własne używając trawy, której skubnął do swego przebrania i zakrył miejsce, z którego zabrał błoto i piach. Gdy tylko się z tym uporał pomyślał chwile czy o niczym nie zapomniał. PO dwukrotnym upewnieniu Zanurzył się w trawie, połozy się płasko na ziemi się na brzuch lekko opierając łapami, by mógł się cicho przeczołgać. Teraz tylko wystarczyło uspokoić oddech i czekać na ostatnią ocenę siostry. Oby tym razem nie ominął żadnego błędu.

[Zmierzch Gwiazd]

Tym razem nawet nie musiała go poprawiać. Wszystko zrobił dobrze. Była z niego dumna z tego powodu. Po paru próbach nareszcie zrobił kamuflaż bezbłędnie. Wybrał idealną kryjówkę i poprawnie schował ślady.
Iluzja rozpłynęła się tak szybko jak się pojawiła. Veles podeszła natomiast do brata z pogodnym uśmieszkiem na pysku.
– Brawo. Wykonałeś ćwiczenie bezbłędnie. Będzie z ciebie niezły łowca. Wierzę w ciebie bracie – Rzekła miłym dla ucha tonem. – Potrzebujesz pomocy w czymś jeszcze ?

//Raport Kamuflaż II

[Czarny Lis]

No w końcu naszemu bohaterowi wszystko wyszło. Idealnie się schował (co nie było łatwo zważywszy na wybór możliwości na polanie), wszystkie ślady zostały usunięte, no i kontrolował swój oddech. Tym razem nie musiał strzepywać z siebie swego kamuflażu, bo cała Iluzja terenu zniknęła. Wraz z materiałem, którego użył. Zamerdał ogonem i zalśnił swymi kłami na znak zadowolenia za pochwale swej siostry. Na jej pytanie odparł
Szczerze to muszę doszlifować resztę umiejętności łowieckich. Wiem, że już sporo umiem, ale czuje, że jeszcze muszę się doskonalić. No i przydałoby się nauczyć umiejętności, których jeszcze nie umiem, ale to chyba muszę załatwić w swoim zakresie, bo jakby nie patrzeć kto najlepiej wie, czego się chce w życiu... – tu zrobił pauzę by dać do myślenia. Dyskretny znal odpowiedź, ale zechciało mu się na typowy suspens filozoficzny. No i był ciekaw czy siostra dokończy jego zdanie.

[Zmierzch Gwiazd]

Veles posmutniała nieco na jego słowa. Nie mogła mu już pomóc. Sama wiedziała zbyt mało żeby móc go nauczyć czegoś jeszcze.
– Bracie, przykro mi ale nie jestem w stanie nauczyć cię niczego więcej. Jak pewnie wiesz, sama jeszcze niewiele umiem. Nauczyłam się wszystkiego czego wiedziałam. Teraz, tylko możesz trenować już nabyte umiejętności. Możesz się sam doskonalić poprzez treningi bez niczyjej pomocy. Przez treningi samodzielne.
Zastanowiła się chwilę nad jego słowami. Filozofia... Oj, to z pewnością nie była dziedzina, w której Smoczyca mogłaby się wykazać.
–... niż ten który nim kieruje. – Dokończyła jego zdanie z nadzieją że dobrze odgadła, co Dyskretny miał na myśli.