Szklista skała

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Smuteczek. Mój plan nie wypalił, więc teraz trzęsąc się z zimna jak osika musiałem kombinować jak inaczej obronić się przed tym zimnem.
Pierwsze co przyszło mi na myśl, to żeby się podpalić, od razu jednak to odrzuciłem, bo skoro poprzednia osłonka nie zadziałała, to i ogień nie podoła.
Może więc powinienem ogrzać się od środka? Zanurzając się w głąb siebie odszukałem mój punkt maddary. Chciałem za jej pomocą zwiększyć temperaturę swojego ciała. Maddara miała ogrzewać mnie od środka z jednego punktu tak, jakby to było ognisko w moim ciele. Za jej pomocą zwiększyłem temperaturę swego ciała. Czy to mnie uchroni przed atakiem Niegasnącej?

Pomysl dobry ale wykonanie juz nie. Maddada ma to do siebie, ze nie pozwala na zbyt dlugo manipulacje wewnatrz wlasnego ciala. a ogrzewanie swojego ciala – od wewnatrz – takie wlasnie bylo. I tak Piekny toczyl piekna walke z samym soba. No i nie nalzy zapomniec, ze zwierzeta takze moga odczuwac zmeczenie za wysoka – wyzsza od normalnej temperatury. ~ Odpowiedz sobie, ale po cichhu, dlaczego ogrzewanie ciala na zewnatrz ( o tym wewnetrznym NI nie wiedziala) w tym przypadku nie dziala ? – zapytala, marszczac zabawnie pysk. Zimno dochodzilo juz do lba smoka

//Lubie sie czepiac xD

//No i dobrze, w końcu od tego jesteś :P

To się robi przerażające. Jeśli taki jeden atak potrafi mnie pokonać, to co ze mnie za Czarodziej?
– Synu! Myśl! Co ty na bogów wyprawiasz?!– słyszałem spanikowany głos taty. Gdybym to ja wiedział, co wyprawiam....Westchnąłem cicho. Dlaczego wierzchnia osłonka nie działała? Zapewne dlatego, że Twój atak jest tak skonstruowany. Prychnąłem sam do siebie. Nie miałem teraz ochoty zastanawiać się nad tym dlaczego zewnętrzna osłonka nie zadziałała, skoro mam większy problem. Bo wewnętrzna osłonka też nie działa. W desperacji zacząłem ogrzewać swe ciało punktowo. To znaczy, jako że najbardziej w tym momencie bałem się o swój łeb, to zostawiłem w spokoju ogrzewanie tułowia i łap i skupiłem się na tym, by chłód z ataku nie zrobił krzywdy mojej głowie. Temperatura nie była wysoka, może dwa, trzy stopnie wyższa od zwyczajowej. Nie chciałem się zgrzać, chciałem tylko, by przestał mi dokuczać chłód. Nie mam pojęcia czy to zadziała, ale nie miałem już siły ani chęci na dalszą walkę z tym atakiem, wiec po prostu liczyłem na to, że jeśli tym razem moja obrona się nie uda to Iskierka się zlituje i wyjaśni mi co robię nie tak.

Zimno zniklo, ale nie dlatego, ze Lkekny trafil z obrona, ale dlatego, ze to Niegasnaca odwola swoj atak. – Moj czar, moje zimno, bylo odporne na temperature. Temperature, ktora w normalnych okolicznosciach bez problemu zneutralizowala zimno. Dlatego nie mogles sie obronic. Musisz pamietac, ze nie kazdy czarodziej bedzie atakowal Cie tak jak ja. Substancjami o normalnych, niemal nie przeksztalconymi, wlasciwosciami – pomimo tlumaczenia, jesj glos byl norlmalny. Spokojy, przyjazny ... jak glos mentora. Dobrze, a wiedzac to co juz wiesz, co powinienes uczynic, aby sie obronic.
Krotka teoria, nawet na wyzszym poziomie, byla czasami potrzebna.

Odetchnąłem głęboko, kiedy zimno w końcu odpuściło. Tak, domyśliłem się, że to nie dzięki moim wspaniałym umiejętnością. Poczułem się zmęczony, zmęczony ciągłym zużyciem magii, która chyba zapomniała, że powinna się odnawiać. Albo może tylko mi się wydaje, że zmęczenie wypływa z ciągłego użycia magii? Może to chłód tak na mnie wpłynął. Nie wiem.
-Dziękuję.– mruknąłem zmizerowanym, zasmuconym głosem. Bo i z czego mam się cieszyć? Obrona nie wypaliła, jest mi zimno i w ogóle.....
Wysłuchałem Niegasnącej Iskry w pełni skupiony. A więc w tym tkwił haczyk! Chłód odporny na temperaturę! To dopiero niesamowite! O tym bym nie pomyślał- i to chyba jest mój problem, że nie myślę abstrakcyjnie. Marny będzie ze mnie Czarodziej, jeśli będę myślał tendencyjnie.
-Jak powinienem się obronić? – patrzyłem na mistrzynię zmrużonymi oczyma. Przez chwilę siedziałem w milczeniu, żeby zastanowić się nad odpowiedzią. Jak bronić się przed zimnem, które jest odporne na temperaturę. Może powinienem był wypchnąć ją ze swojego ciała. Może jakoś spróbować zneutralizować atak...– myślałem na głos.
.....Gdybym spróbował manipulować twoim atakiem, to by nie wypaliło. Ale gdybym spróbował go odepchnąć z mojego organizmu, to by chyba miało więcej sensu...– mamrotałem pod nosem nie wiedząc tak na prawdę co robić.
Tata podszedł do mnie i poklepał mnie pocieszająco po barku. -Nie martw się synu i tak jesteś świetnym czarodziejem. Jego głos wcale nie brzmiał przekonująco.
-Taaa jasne.– mruknąłem odpychając jego łapę od siebie.

Przerwy ciag dalszy. – Oh, ta obrona jest bardzo prosta, ale tylko nieliczni na nia wpadaja. W zasadzie z moich uczniow, a bylo ich sporo, byl tylko jeden. Jeden, ktory na to wpadl, choc atak byl inny. To byla mgla – pamietala? NI jeszcze nie jednego smoka zaskoczy. – jedynie co musisz tutaj zrobic to nadac swojej barierze, czymkolwiek ona jest, wlasciwosc niwelowania obcej maddary. Ataku przeciwnika. Wtedy to, na wet komenda, przebij sie przez tarcze,jego tarcze, nie zostanie wykonana. Bo wtedy twoja maddara, o ile mozna to tak nazwac, nie przepusci go dalej ...

-Aha...– pokiwałem łbem słuchając słów samicy.– To rzeczywiście proste. – Że też na to nie wpadłem! Klapnąłem ogonem o ziemię, a śnieg uniósł się do góry, by po chwili opaść.
-Czyli w zasadzie mógłbym czegoś takiego używać przy każdej obronie i to by było najskuteczniejsze- zauważyłem zastanawiając się na głos. -Bo skoro to niweluje atak obcej maddary, to wystarczyłoby cały czas mieć tarczę, która właśnie tak by się zachowywała i jestem bezpieczny.– stwierdziłem spoglądając to na ojca, to na Niegasnącą Iskrę.

Skinela z usmiechem. – Zgadza sie – przyznala. – To najlepszy sposob na obrone, ale zbyt czeste uzywanie tej formy, moze spowodowac, ze mozna stracic czujnosc. bo wtedy skupiac sie tylko na jednym – na wlasciwoscnie nie pozwalajacej na przebicie sie obcej maddary – objasnila. Ona mogla z tej formuy korzystac, nawet caly czas, no ale byla niemal maksymalnie wyszkolona. – Kontynujemy? – zagadnela. To z teorii bylo wlasciwie tyle.

-Czyli nie mogę wykorzystywać tej umiejętności cały czas....szkoda.– westchnąłem ciężko.
-Tak, jasne. Kontynuujmy.– pokiwałem łbem.
Ponieważ mój umysł zaprzątnięty był teraz czym innym odetchnąłem dwa razy głęboko przygotowując się do dalszej obrony. Spróbowałem oczyścić umysł ze wszelkich niepotrzebnych myśli. Wyszukałem źródło swej maddary przygotowując się do obrony i spojrzałem wyczekująco na Niegasnącą Iskrę.

Wyszczerzyła się. – Nikt Ci tego nie zabroni, ale czasami warto się pomęczyć. Dla samego siebie – dodała, a potem, stworzyła atak. Dość prosty. Posłała w kierunku Pięknego kulą ognia – z wnętrzem lodowym – i wodą – z kwasem. Pierwsza kula leciała na jego bok, druga na jego czoło. Obie, w umiarkowanym tempie. Nie za szybko, i nie za wolno.

Skinąłem łbem. Reasumując, mam tego nie stosować jak nie będę zmuszony. No dobra, niech i tak będzie, w końcu to ona tutaj rządzi.
Kątem oka zerknąłem na tatę, znów się zamyślił. Westchnąłem, ten to ma naturę filozofa. Gdy ponownie zerknąłem na NIegasnącą Iskrę w moją stronę już leciały dwie kule. Szybko.
No dobra, czyli czas zacząć się bronić. Widząc ogień i wodę z czymś w środku od razu pomyślałem o skale. Co prawda, nagrzewa się dość szybko, ale ogień nie powinien jej strawić, tak samo kwas.
No więc nie myśląc długo zacząłem tworzyć tarczę, wokół mnie powstała klatka. Nie była to kopuła, jak zawsze, ale zwyczajna klatka chroniąca mnie ze wszystkich czterech stron. Wyrosła wokół mnie z ziemi. Była z litej, twardej skały. Przez to jej szara, niejednolita faktura przysłoniła mi trochę widok. Jako że z góry klatka była otwarta miałem swobodny dostęp do powietrza. Moja klatka miała być na tyle twarda, by nic jej nie przebiło. Żeby zbyt się nie nagrzała, a co za tym idzie, żeby mi się nie zrobiło za ciepło zewnętrzna warstwa strony, na którą leciała kula ognia miała dodatkowo neutralizować trochę jej temperaturę.
Obrona wydała mi się prosta, ale chyba wystarczająca, więc tchnąłem w nią maddarę i ponieważ nie za wiele widziałem, to czekałem na jakikolwiek dźwięk, znak, że wszystko poszło dobrze.

//Brak aktywności innych postaci do nauki, więc jedziemy z koksem ^^

Piękny nie musiał długo czekać na kolejny atak ognistej. Bo on zaraz cię pojawił. W stronę ognistego leciało, czy raczej toczyło się – ale bardzo szybko – tornado. Ale za to jakie. Za każdym razem jak ustawiało się vis a vis adepta, posyłało w jego kierunku igiełki. Bardzo małe, ale za to bardzo ostre. A ich ilość ... tysiące, spokojnie. W końcu były małe, czyż nie? Skutkiem miało być pokłucie. Jak w przypadku zmasowanego ataku komarów. Dość irytujące, ale niezbyt szkodliwe.

//Oo. super :D dzięki.

Patrzyłem na to cudne zjawisko powstrzymując się by nie rozdziawić buzi z zachwytu. Takie ataki mi się podobają! Uwielbiam gdy coś się dzieje, a trzeba przyznać, że w tym momencie było niebezpiecznie- i to bardzo. Zwłaszcza, że z trąb y powietrznej wystrzelały w moją stronę tysiące drobnych igieł. To one były najgroźniejsze, bo samo tornado trzymało się jakby z dala ode mnie. Choć wiatr huczał i dął z całej siły przeszkadzając mi się skupić.
No ale czas na obronę. Otóż wyobraziłem sobie jako wokół mnie powstaje kopuła. Połowa bańki, która była szczelna, niezbyt duża, z ledwością otwierałem w niej skrzydła. Ale to nic. Ważne jest to, że mimo iż wyglądała na delikatną i praktycznie zniszczalną, była twarda jak skała. Nadałem jej właściwości kamienia dlatego, że chciałem, zatrzymać igiełki. Myślę, że nie będą wstanie przebić się przez tarczę, mimo że jest cienka na około jeden szpon. Poza tym kopuła miała osłaniać mnie przed wiatrem tak, by gdyby tornado powędrowało w moim kierunku nie zdmuchnęło mnie. No i tak przygotowaną kopułę wcieliłem w życie tchnąwszy w nią maddarę.

Tornado nie trwalo za dlugo. Pokrecilo sie, pokrecilo sie, a potem zniklo. Oczywiscie, mialo sie takze zblizyc do Pieknego. Gdy tylko NI zauwazyla, ze jej atak nie byl w stanie zaszkodzic adeptowi, po prostu go odwolala. Po prostu. No, ale trzeba przejsc do etapu numer II. Do kolejnego ataku. I on wlasnie nastapil. Dwa dyski. Jeden wodny, drugi ognisty. Jeden wycelowany szyje smoka, drugi w bok. Kolejnosc, a takze cel, nie mial w zasadzie zadnego znaczenia. Czy wodny bedzie zmierzal w szyje czy w bok, to bylo nie istotne. Wazniejsze bylo to, co zrobi ognisty. Jak sie obroni.

Patrzyłem na atak Niegasnącej Iskry z zaciekawieniem. Właściwie tak jeszcze nikt mnie nie atakował, no ale co ja też mogę wiedzieć, za mało stoczyłem walk, by móc się na ten temat wypowiadać. Potrząsnąłem łbem, by odpędzić od siebie te zdziwaczałe myśli. Nie czas i nie miejsce.
A więc obrona. Wyobraziłem sobie jak moja kopuła, którą dalej podtrzymywałem zmienia właściwości. Nie było czasu na tworzenie nowej obrony, a kopuła wydała mi się przydatna.
No więc wyobraziłem sobie jak owa kopuła twardnieje. Zrobiłem z niej jeden wielki diament. To znaczy nadałem jej właściwości diamentu. Miała być twarda, nic nie mogło jej skruszyć, a co za tym idzie nic nie mogło się przez nią przebić i dostać do środka. Poza tym żeby było ładniej stwierdziłem, że nadam jej fakturę diamentu. A więc skupiłem się na tym, by kontury były nieco kanciaste, ostre, by odbijane światło rozchodziło się barwną tęczą wokół. Dodatkowo oczywiście nie zapomniałem o tym, że do środka musi wpadać powietrze, a więc moja kopuła pozwalała na swobodną wymianę gazową między wnętrzem a zewnętrzem.
No i to chyba tyle. Wiadomo, że ogień ani lód nie mógłby zniszczyć mojej kopuł, ale nad tym się aż tak nie skupiałem.
No i tchnąłem maddarę w swój twór.

Cały czas wodziła wzrokiem za swoimi tworami. Kiedy oba dyski rozbiły się, westchnęła. Teatralnie. Ależ ten Piękny na szczęście. Zawsze się obroni, chociaż? Gdyby, na przykład, użyła silniejszego ognia – to znaczy mocy – ognisty mógł poczuć na wewnętrznej stronie ciepło. Może nie jakieś gorące, ale ciepło. Gdyby stworzył grubsza barierę, to może, może, nic by nie poczuł, ale ... no zostawmy to. Czas na kolejny atak.
wyobraziła sobie, jak wokół dwóch przednich łap, ognistego, a mianowicie przy stawach kolanowych, pojawia się metalowa linka. Jedna, obejmująca obie łapy. Niezwykle ostra, dość cienka, ale bardzo, bardzo wytrzymała, i odporna na temperaturę czy rozerwanie. Owa linka, miała się zacisnąć – ale nie za mocno, i nie za szybko – -powodując utratę równowagi – obie łapy miały zostać połączone ze sobą – oraz, co również było również ważne, przecinając łuski, skórę, tkanki ...
Zaczerpnęła maddary, formując atak.

Zmrużyłem ślepia. Całym swoim ciałem mówiłem Niegasnącej : Bez kpin... Przecież to jasne jak słońce, że samica sobie ze mnie żartuje, no i na co? Czyżby chciała mnie zdekoncentrować? Nie ma mowy. Zerknąłem na swoje łapy. Zabawne. No na prawdę....Ataki Niegasnącej robią się coraz dziwniejsze. I weź tu się smoku broń...
A więc tak. Po pierwsze jak zwykle oczyściłem umysł. Już mi to weszło w nawyk, stało się czynnością rutynową. Kiedy mój umysł stał się pusty (to znaczy wyczyszczony z niepotrzebnych myśli, bo pusty to chyba nie....chociaż może) przystąpiłem do tworzenia obrony.
Wyobraziłem sobie jak moje na moje łuski wypływa fiołkowa maddara. Opada lekko, niczym mgiełka na moje łapy i łączy się w jedną zbitą sieć. Wyobraziłem sobie jak zewnętrzna część mojej osłonki pokrywa się mocno żrącym kwasem. Jego zadaniem było wręcz rozpuścić linki na jednej i drugiej łapie i mnie uwolnić. Żebym przypadkiem nie zranił też siebie wewnętrzna część nie pozwalała na przepuszczenie kwasu do moich łap. Byłem odgrodzony od tego świństwa, ale sznury Niegasnącej Iskry- nie. Powinny rozpaść się pod wpływem mojego kwasu i uwolnić moje łapy. No i by sprawdzić w praktyce jak działa moja obrona tchnąłem w nią maddarę.

Nie dziwny, ale raczej niebezpieczny Bo wystarczylo tylko nakazac swoje maddarze, przy wczesniejszym wyobrazeniu, zeby linka zacisnela sie mocniej i szybciej i ... trach. Oto, bedziemy mieli smoka dwulapowego. Podobnego do wywerny. Nastepnie, nie czekajac za dlugo, zaatakowala. Tym razem zaatakowala niekonwencjonalnie. Bo zaatakowala umysl ognistego. W jego umysle mial rozbrzmiec pisk. O wysokiej czestotliwosci. Umysl, co lrawda mozna zablokowac, ale ognista nie wiedziala przeciez, czy Piekny m azablokowany umysl czy tez i nie. Ale proba zalozenia petli na jego umysle poszla w ruch, a potem .. potem sie zobaczy.

Odetchnąłem z ulgą. Udało się! Nie mato jak być tak wyborowym magiem i obronić się przed niebezpieczną liną!
Dobra, a teraz co, a teraz kolejna obrona. Zneutralizowałem wcześniejszą osłonkę, bo na nic mi się nie przyda. Poczułem jak Niegasnąca Iskra dopiera mi się do mojego zacnego umysłu. Jak tak można! Poczułem nieprzyjemne ciarki na karku, kiedy jej mentalny atak dotarł do mojego umysłu. Na szczęście, jak zwykle , nie, to by była przesadza, nie jak zwykle, ale na szczęście tym razem miałem na swój umysł nałożoną blokadę. Nie lubię jak ktoś wdziera mi się do łba, nie lubię też wiadomości mentalnych, dlatego zazwyczaj ich do siebie nie dopuszczam. Jak widać tym razem moja niechęć do mentalnych wiadomości się opłaciła.
Wokół mojego umysłu była niewidoczna oczywiście, nawet niewyczuwalna osłonka, no po prostu blokada, która miała nie dopuszczać do mojej świadomości mentalnych prób przedostania się do niej impulsów od innego smoka. Nie było to coś trudnego, po prostu, blokada blokowała, każdy obcy impuls próba przedostania się do mojej świadomości czegoś obcego była niemożliwa.
Oczywiście wyczułem nieprzyjemne napięcie, gdy Iskra zaatakowała, ale jej atak nie mógł się przedostać.

I wlasnie na to NI liczyla.Na obrone ognistej. Umysl bardzo latwo mozna uszkodzic, a jego odbudowa. No coz. Latwa chba nie jest, o ile wogole mozliwa. Skinela wiec twierdzaco glowa, dobrze, bardzo dobrze, a potem zaatakowala. Tak jak swego czasu zaatakowal ja ognisty. Ale na pewnie byl to ten sam atak. Bo on ja zamknal w lodowych scianach, a ona w klatce. Ognistej klatce. Sama klatka byla odporna na zimno oraz rozwianie. Iskra nie chciala tu przeciez wywolania pozaru, nawet jesli to byl jej twor. Ogien wraz z pretami mial sie kurczyc, lamiac kosci Pieknego a takze zadajac mu obrazenia.

Dobra, to jest niebezpieczne. Spojrzałem na twór samicy, który trochę przypominał mi mój atak, choć faktycznie w nieco zmodyfikowanej formie. Klatka z ognia- to jest na prawdę ciekawe. Mimo naglącej sytuacji spróbowałem odnotować ten pomysł w swojej głowie. Na pewno przyda się w przyszłości, o ile zaraz nie zostanę rozgnieciony i spalony żywcem...
Dlatego też lepiej wziąć się do roboty.
No więc wyobraziłem sobie podobną do tej którą zaatakowała mnie Niegasnąca klatkę. Różnica była jednak taka, że moje wyglądało bardziej jak pudełko. Gładkie ściany, zamiast prętów. Oczywiście zbudowana była z ognia. Pomarańczowe i czerwone języki ognia szalały mieszając się z płomieniami zewnętrznej klatki. Żeby się nie sparzyć wewnętrzna strona była pokryta warstwą maddary, która uniemożliwiała płomieniom dotarcie do mnie. Tak samo było z wysoką temperaturą . Do wnętrza mojej skrzynki nie przedostawała się wysoka temperatura, jedyne, co mogło znaleźć się w środku to powietrze.
No więc mam już z głowy ogień. Bo jak wiadomo ogień najlepiej zwalczać ogniem.
Tylko co z tym, że klatka Niegasnącej się kurczy? Ha! Użyję jej własnej broni!
Moje pudełko miało zacząć się rozszerzać. Stopniowo, powoli rozchodziło się we wszystkie strony. Jednocześnie chciałem, by moje pudełko, mój ogień neutralizował ogień z zewnętrznej klatki (tej od Niegasnącej).
W taką oto obronę tchnąłem maddarę.

Smoki Wolnych Stad

Szklista skała

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu