Prastare Drzewo

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

– Mogę zlokalizować przeciwnika nawet z zamkniętymi ślepiami czując jego zapach? – Odpowiedź ta chyba nie była poprawa. A moze była? Pff... nie wiedziała. Odpowiedziała tak widząc i słysząc nie takie przypadkowe "niuchnięcie" nosem. Hmm... ale jaką to jej u licha dawało nad nim przewagę? Eeh... To było trudniejsze niż mogło się wydawać. Samica wciągnęła powietrze wyłapując przy okazji zapach Zabójczej i zapamiętując go. Tak na wszelki wypadek. W końcu może się zaraz okazać, że będzie musiała zamknąć ślepia i jakoś ją znaleźć... Co prawda bardzo tego nie chciała ale cóż miała poradzić. Ognista poprawiała co chwila skrzydła i nerwowo machała końcówką ogona. Trochę się denerwowała. To był dla niej nieco trudny temat. Miała nadzieję, że jednak opanuje go dzięki tej nauce. Siedziała więc i czekała, bo co innego miała robić?

Ekhm. I z kim ja pracuje. Na szczescie (tzn. dla ognistej, nie dla mnie) powstrzymalam sie od przewrotu patrzalkami.
– Skoro nie widzisz musisz korzystac ze wszystkich swoich zmyslow, tj. byc otwartym na otoczenie. A jesli bedzie widziec wiecej to nawet rany slepi czy czola -wiesz mi, zalewajaca kre z czola nie jest fajna – bedziesz bez problemu mogla zlokalizowac swojego przeciwnika.
Slowa (me slowa) choc mocne (ale na szczescie nie brutalne) byly po prostu szczere. Jak ja. No ale szczegol.
– A minusy?
Tak, tak. Rezolutna to ja jednak bylam. No i bez problemu (w niektorych tematach slizgalam sie nawet lepiej od weza) przeszlam z dosc niewygodnego pytania do bardziej przyjemniejszego. Bycie niewidomym ma wiecej minusow niz plusow. Chociaz? I minusy mozna przerobic na plusy ale cii!

– Nie widzimy otaczającego nas świata, nie możemy dostrzec szczegółów smoka, którego atakujemy. Czasem można nie wiedzieć, czy to co właśnie usłyszeliśmy pochodziło od przeciwnika. – Fanta zamknęła oczy i mówiła to co... w sumie nie widziała i co słyszała. Następie znów otworzyła ślepka. Huh... było sporo tych minusów. Zorientowała się jednak po co im nauka atakowania z zamkniętymi ślepiami. W końcu jeśli ktoś zrani cię w ślepia, nie zobaczysz przeciwnika, a dzięki umiejętności atakowania bez używania zmysłu wzroku będzie mogła walczyć nawet bez patrzenia na przeciwnika. Przydatne. Dlatego też na pysku fanty pojawił się szeroki uśmiech. Cieszyła się, że Zabójcza uczy ją tak przydatnych i ciekawych rzeczy.

No, tutaj juz byl lepiej. znacznie lepiej.
– Jestemy zagrozeniem dla innych.
Skwitowalam. Co prawda nie przyznalam wprost racji Fantazjotworczej ale ... tak tez moze byc.
– w takim razie zamknij slepia i atakuj. Korzystaj ze wszystkiego, nie tylko ze swoich zmyslow, co Ci przyjdzie do glowy. Tylko nie uzywaj zadnych sond namierzajacych. No chyba, ze taka funcje – funkcje namierzenia czegos – zastosujesz juz w swoim tworze. Ale i tak musisz tutaj okreslic na co ta "sonda" ma reagowac. Samo okreslenie na Umys, czyli n mnie, nie jest chyba madry pomyslem, nie?
Dodalam z wielkim wyszczerzem. Ah, gadanie.
– Ah. Zapomnialam bym.
To znaczy, nie do konca zapomnialam ale efekt grozy (w postaci mego wieku) musialam jednak wprowadzic. W koncu, nawet i mlodsze smoki maga cos zapomniec, czyz nie? A ja? Juz kolejna 18 obchodze.
– Jesli chcesz mozesz takze zastosowac takze .. hm .. N chodzi to, ze twoja substancja ma zranic tlko mnie. W przypadk pojawienia sie kogos podejrzanego, czyli obcego, ona – ta wlasciwosc – zamieni sie w cos mniej szkodliwego. Na przyklad: kwas przechodzi w wode. Widzisz ze wcale nie jestem taka duuza jak Ty wiec latwo mnie odroznic od innego smoka
Pff. Na szczescie. Nie chcialam bym byc taka jak inne smoki,tej samej szerokosci, tej samej wielkosci.Zgroza.
– No to atakuj! Ale zamknij slepia
Powtorzylam po raz kolejny a jesli ognista to zrobila otoczylam sie cieniutka, elastyczna powloczka majaca takze przepuszczac powietrze, ktora z kazdym etapem cwiczenia bedzie odpowiednio modyfikowana. Na koniec przesunelam sie o dwa kroki w swoja prawa strone.

Skinęła łbem. Może i nie musiała polegać na zmysłach lecz jakoś wolała to robić. Nie chciała ryzykować, że trafi tam gdzie nie powinna. Zamknęła ślepia. Ciemno tu było. Nie widziała nic, kompletnie nic. Chwila spokoju i ciszy, niczym nie zakłócona. Tak jakby cały świat umilknął lub zniknął w ciemnościach. Nagle jednak do uszu fanty dotarł jakiś dźwięk. Ruch. Słyszała te kilka kroków. Cięższe od zwierzęcych, bo smocze. Do tego cichy, ledwo słyszalny oddech. Fanta wyobraziła sobie cienką linkę. Miała srebrną, błyszczącą barwę. Zrobiona z chropowatego, ostrego materiału. Jej zadaniem było zacisnąć się na łapie boleśnie się w nią wrzynając lub nawet odcinając jeśli się uda. Ale chwila... na której łapie? Lewej przedniej. Ją słyszała najlepiej. Samej łapy co prawda nie widziała jednakże słyszała ją dobrze. Twór więc miał się pojawić cztery szpony nad miejscem, gdzie słyszała uderzenie tej łapy o ziemię. Szerokości nieco większej od łapy Zabójczej jednak dzięki natychmiastowemu zaciśnięciu się nie powinna spaść z łapy. Jeśli okaże się, że to nie łapa zabójczej, a innego smoka – linka miała przestać się zaciskać i pęknąć w jednym miejscu tworząc nieszkodliwy sznurek, który mógł co najwyżej... spaść na ziemię. Fanta tchnęła maddarę w swoje wyobrażenie. Czy o to chodziło?

Phi! Lape chca mi urwac! wroc! nie urwac tylko odciac! Co za niemila niespodzianka na dzien dobry. Jakby to jeszcze bylo skrzydl alb koniuszek ogona – mozna zrozumiec – ale lapa? Lapa dla drzewneg to najwieksza swietosc!
Myslicie, ze bylam nieprzygotowana? Blad! Ja zawsze bylam przygotowana.
Ma powloczka w miejscu gdzie miala sie pojawic linka ognistej stala sie nieco grubsza (ale wciaz elastyczna) oraz przeksztalcona w cos co bylo diamentem.
Na koniec przetransportowalam sie w druga strone, o tyle samo krokow, dodatkowo wzbogacajac swoja bariere.

Powloczka:
1) Tlumi kroki Umyslu

Czyli już jej nie słyszała? No... dobra. Teraz więc starała się zaufać swojemu węchowi. Fanta pamiętała dobrze jak pachniała jej nauczycielka. Woda, wilgoć i te sprawy. Smoczyca pociągnęła nosem tak, by mogła wyczuć jej woń i miejsce, z którego pochodzi. Już po chwili wiedziała gdzie mniej-więcej znajduje się czarodziejka. Niestety nie wiedziała gdzie ma jaką część ciała. Wyobraziła sobie jak z ziemi zaczyna wylatywać lawa. Dużo lawy. Miała wystrzelić jak gejzer ku górze zalewając również całe podłoże wokół miejsca, z którego czuć było zapach Umysłu. Lawa jak to lawa. Gęsta, o niesamowicie wysokiej temperaturze i pomarańczowo-ciemnobrązowej barwie. Ot co. Jej zadaniem było poparzyć łapy, które dzięki atakowi powinny zostać zalane przez lawę oraz ewentualnie podbrzusze jeśli uda się je skrzywdzić podczas wystrzałów lawy z ziemi. Jeżeli się okaże, że zaatakowała zły cel – miała się zamienić w ciepłą(nie gorącą!) wodę. Fanta tchnęła cząstkę maddary w swoje wyobrażenie. Jej uszy oklapły na dół. Myślała już nad kolejnym atakiem.

Noo. To bylo dosc zaskakujace bo spodziewalam sie raczej czegos naziemnego a nie przyziemnego ale skoro mleko sie juz rozlalo .. coz, i przed takimi atakami jestem w stanie sie obronic. Pod moimi lapami zmaterializowala sie bariera, ktora byla na tyle dluga, na tyle szeroka i na tyle wytrzymala (odpornosc na przechyly czy chybotania w pakiecie) ze nie musialam sie obawiac niczego zlego. Od zewnetrznej strony, czyli od strony lawy, tarcza byla uodporniona na goraca temperature. A wiec ani nie mogla sie spalic (czy tam zrobic cos innego a bylo to zwiazane z dzialaniem ognia) ani takze nagrzac. No i na koniec, to juz po zjawieniu sie, miala ona wzniesc sie do gory. Na kilkanascie lusek.
Kiedy atak ognistej sie skonczyl, swoj zywot zakonczyla i moja bariera. Ale to juz wtedy kiedy opadla w dol.
– Przy takich atakach lepiej sobie obrac okrag mniej wiecej odpowiadajacy szerokosci, no i ewentualnie dlugosci, samego smoka. Wtedy bedziesz miala pewnosc na 100 % procent, ze twoj atak nie wymknal Ci sie spod kontroli. No i bierz poprwke na niestalosc wiatru. Teraz moze wiac na moja niekorzysc a za chwile na twoja niekorzysc.
Po tym wstepie, ktory mozna bylo wziasc za komentarz, ruszylam po polkolu, jakby chcialam ob jsc ognista. A dlaczego chcialam? Ano dlatego, ze zatrzymalam sie na wysokosci jej zeber.Z prawej strony.
I po raz kolejny ma powloczka zostala zmodyfikowana.

Powloczka:
1) Tlumi kroki Umyslu
2) Maskuje zapach Umyslu

Hmmm... dwa sposoby za nią więc teraz czas na trzeci. Tylko... jaki. A właśnie! Skoro Fata(tak jak w sumie inne smoki) potrafiła w pobliżu wyczuć zakłócenia maddary to powinna móc również ją wyczuć w ciele umysłu. Obracała powoli łeb skupiając się na każdym miejscu w który to był skierowany. Najpierw tutaj, a potem tam. Zajęło jej to chwilę jednakże po kilku oddechach udało jej się wyczuć maddarę Zabójczego Umysłu. Tak więc teraz czas na atak.
Samica wyobraziła sobie mgłę, która powinna pojawić się szybko choć łagodnie i stopniowo przybierając odpowiednią jej barwę. Mlecznobiałą, delikatnie przezroczystą. Jednakże gdzie się znajdowała? W miejscu, gdzie czuła obcą maddarę, nie dalej, by nie marnować many na obszar, na którym Umysł nie było. W sumie... co mogła zrobić taka zwykła mgiełka? A no wiele jeśli była odpowiednio zmodyfikowana. Tak jak ta fanty. Dodała do niej bowiem kwas, który wraz z nią się unosił. Miał on skroplić się podczas kontaktu z łuskami nauczycielki przybierając tym samym delikatnie żółtą barwę. Jego zadaniem było weżreć się w łuski i jej ciało tworząc głębokie oraz bolesne dziury. Jeden fragment tego ataku(a dokładniej mgła) miała być odporna na wiatr, by podczas silniejszego podmuchu nie rozwiała się na pobliskie rośliny. W razie niebezpieczeństwa owa mgła miała zmienić w taką zwykłą, gdzie zamiast kwasu znajdowały się jedynie cząsteczki wody. Czarodziejka tchnęła maddarę. Too... co teraz?

Czemu woda? Nie moglo to byc cos innego? Ogien? Kamien? Ziemia? Cokolwiek ale nie woda! Woda jest zimna, woda jest mokra – podsumowujac? Woda jest ble! Ekhm. Wrocmy jednak do tematu. Ma powloczka byla jz odporna na wszelakie czary, ktore zamierzala stworzyc ognista (w koncu to uniwersalnosc, nie? a wiec nie musialam obawiac sie o skutki ataku jednak .. musialam ja po raz kolejny uodpornic. Tym razem jednak padl na ma maddare. O ile wogole mozna sie tak wyrazic. No nie wazne. Wazniejsze bylo raczej to, ze proba znalezienia mojej mocy przez Fantazjotworcza p raz drugi sie nie powiedzie.
Co zas do miejsca lokalizacji to ...
... Znalazlam sie po drugiej stronie czarodziejki. dokladnie na tej samej wysokosci do wczesniej.

Powloczka:
1) Tlumi kroki
2) Maskuje zapach
3) Maskuje maddare

Wciąż miała atakować? Skończyły się jej pomysły. Miała jeszcze co prawda kilka bardziej skomplikowanych ale czy one w ogóle działają? Trzeba się przekonać! Fanta tym razem postawiła na nacisk. Nie chciała jednak atakować wszystkiego, co takowy posiada. Nie interesował ją myszki, ptaszki czy podobne cosie, a tylko i wyłącznie Umysł, która gdzieś niedaleko powinna stać. Fanta skupiła się wysyłając impuls(niewyczuwalny, niewidoczny), który powinien "zeskanować" teren wokół niej i pokazać mniej-więcej w jej umyśle miejsca, na które nacisk był największy. Większość, rzeczy które w ten sposób mogła jako tako dostrzec ją nie interesowała. Były to bowiem byle jakie zwierzątka. Znalazła jednak miejsce, gdzie znajdowały się niedaleko siebie cztery punkty wywierające nacisk nieco słabszy od Fanty jednak przypominający ten smoczy. Tak, to musiała być Umysł. Czarodziejka wyobraziła sobie więc, że teren wokół tych czterech punktów miał zamienić się w błoto. Jednak nie takie zwykłe i proste. Gęste co prawda jednakże bardziej przypominało ciecz, której zadaniem było dosłownie wessać znajdującą się nad nimi Umysł pod ziemię, gdzie nie ma tlenu czy światło. To doprowadziłoby do uduszenia, a nawet śmierci. Troszkę bardzo brutalny atak ale co poradzić. Takich też musiała się uczyć. Błoto miało brązową barwę i przyjemnie ciepłą temperaturę. Fanta tchnęła w to maddarę zastanawiając się jakiego sposobu ma teraz użyć.

Przewrocilam slepia. Choc, oczywiscie, tego Fanta dostrzec nie mogla
– W ten sposob popelniasz dwa bledy. Raz, wysylasz niepotrzebnie impuls marnujac twoj i swoj czas i energie, ktora moglabys zachowac na kolejny atak. Dwa, zapominasz, ze jestem czarodziejka. Jesli nawet twoj impuls jest niewyczuwalny to i tak przelewajac swoja maddare w twor dajesz mi do zrozumienia, ze korzystasz z maddary. A to powoduje, ze moge zmienic swoja lokalizacje na calkiem inna. To nawet wtedy kiedy jeszcze nie masz gotowego ataku. Dlatego tez najlepiej bedzie jak polaczysz i atak i chec zlokalizowania przeciwnika w jedno. Wyobrazam sobie atak a potem dodaje do niego .. no cos .. co nie ma nic wspolnego z zmyslami,. Akurat przy zmyslach nie musisz tak kombinowac, bo masz wszysgtk podane na laapie. Jednak opcja ze zmyslami juz zostala przez ciebie wykorzystana.
Moj glos, choc mentoryski (wiadomo o co chodzi, nie) dobiegal do ognistej ze wszystkich stron rownoczesnie. Bez faworyzowania jakiej strony
Kiedy poczulam pod lapami drganie ziemi zareagowalam w inteligentny sposob. Mialam stac na twardej, wytrzymalej podkladce (barierze) ktora miala opierac sie czarowi czarodziejki. Mysl blyskawicznie urzeczywistnilam. Tlumaczyc? E nie trzeba?!
Co zas do kolejnego manewru to .. zaczelam krazyc wokol ognistej. Zgodnie z ruchem zegara, nie za szeroko i nie za ciasno.
Powlocze zas unowoczestnilam. A co!

Powloczka:
1) Tlumi kroki
2) Maskuje zapach
3) Maskuje maddare
4) Maskuje (?) nacisk na podloze

Miała to zrobić dawno temu. Ale pierwszy raz od naprawdę wielu księżyców narzekała na brak czasu. Nie ze względu na nauki, ale obowiązki przywódcy. A tych trochę było. Wcale nie było to proste zajęcie, ponadto stado lubiło się od czasu do czasu zbuntować a efekty były krzywdzące dla reszty.
Samotne stado nie ma szans. Trzeba odnowić pokojowe stosunki z Ogniem. Od niemal samego początku byli sojusznikami, ale czy tak jest nadal? Ostatnie wydarzenia mogły na to wpłynąć, chociaż Cień miała nadzieję, że Runa wesprze Cienistych w razie potrzeby.
Przybyła do Dzikiej Puszczy, po czym uniosła głowę. Ryknęła w przestrzeń, wzywając ognistą czarodziejkę, prosząc o przybycie. Prosząc? Niech będzie. Raz w życiu można o coś poprosić.
Była sama. Chociaż mogła zostać zaatakowana, nie zamierzała brać żadnej obstawy. Nie było sensu. Chociaż to tereny wspólne... Kto wie, co się mogło zdarzyć?

Cień Otchłani nie musiała długo czekać. Niemalże natychmiast pojawiła się na miejscu Runa Ognia, beztrosko kołysząc ogonem i wykrzywiając fioletowy pysk w dziwnym uśmieszku. Zatrzymała się przed minimalnie młodszą smoczycą i powitała ją skinieniem łba.
– Witaj, Aluzjo – zwróciła się do Cienistej. – Miałabyś coś przeciwko gdybym zaprosiła tu moją zastępczynię, Oddech Pustyni? Chciałabym by zaczęła się przyzwyczajać do takich rozmów.
Młoda Wojowniczka miała już okazję uczestniczyć w jej rozmowie z Przywódczynią Życia. Cóż, Runie nie pozostało wiele księżyców przy władzy. Póki co nie wyglądało na to, by zastąpić ją miał ktoś inny niż ta piaskowołuska smoczyca, więc należało ją przygotować tak dobrze jak tylko to możliwe.

Dobrze, że nie musiała czekać zbyt długo. Niektórzy jakby z premedytacją nie spieszyli się na wszelkie tego typu spotkania, co doprowadzało do szału.
Skinęła ognistej przywódczyni głową, prawy kącik jej pyska uniósł się w nieco drwiącym uśmiechu. Niestety, ale nie potrafiła uśmiechać się inaczej.
– Witaj, Runo Ognia – powiedziała chłodno. Teraz, gdy miały za sobą nudne powitania, można było przejść do rzeczy.
– Nie mam nic przeciwko, może uczestniczyć w tym spotkaniu – powiedziała odnoście Oddechu Pustyni. Skoro ma ona być następczynią Runy, to też dobrze. Może dzięki temu łatwiej będzie w przyszłości odnowić sojusz.
– Wezwałam Ciebie, by porozmawiać na temat stosunków między Ogniem a Cieniem. Za życia Uśmiechu byliśmy sojusznikami i chciałabym powiedzieć, że Cień chętnie podtrzyma te relacje – rozpoczęła. Owszem, zdarzały się pewne niesnaski, ale to przecież nieuniknione. Oba stada miały w swoich szeregach... Specyficzne smoki.

W prawdzie nie przybyła natychmiast, ale starała się też zbytnio nie ociągać, żeby nie przedłużać smoczycom spotkania. Kiedy tym razem Runa wezwała Wojowniczkę, zareagowała już nieco profesjonalniej, bo bez nadmiaru ekscytacji. Musiała pogodzić się z tym, że takich rozmów może być jeszcze więcej i że może w przyszłości będą się toczyć już z jej inicjatywy. Oczywiście nadal była to odległa myśl i bardzo dobrze, bo pustynnej nie spieszyło się na jeszcze wyższe stanowisko.
Była ranna, ale krew już nieco zakrzepła, więc Ognista nie przejmowała się zwisającą luźno łuską albo kawałkiem odsłoniętego mięsa. Dla smoków był to powszedni widok, więc nie było powodu żeby jakkolwiek nad tym myśleć.
Kiedy w końcu dotarła, skinęła łbem Cienistej, a potem Runie. Cudownie, że to właśnie między nimi ma odbyć się taka rozmowa, tym bardziej, że Oddech miała do Aluzji pewne pytania.

// Event

Gdy tylko Cichy dowiedział się, co stało się w legowisku Nauczyciela od razu ruszył na poszukiwania rabusia i ukradzionych kamieni szlachetnych. Cóż, nie było jak nawet przegapić tego ryku, więc gdy już Cichy zorientował się, co się wydarzyło, od razu przybył do Prastarego Drzewa. Było idealnym miejscem, aby schować skarb. Między jego wielkimi korzeniami. Dlatego też Przywódca Wody przybył tutaj, aby rozejrzeć się nieco. Miedzianołuski powoli i ostrożnie okrążał wielkie drzewo, uważnie mu się przypatrując. Zarówno korzeniom, jak i gałęziom. Kto wie, gdzie rabuś mógłby ukryć błyskotki? Błękitne ślepia więc były wyczulone na wszelkiego rodzaju błyski i charakterystyczne barwy szlachetnych kamieni. A nóż coś mu się rzuci w oczy?

Faktycznie, drzewo mogło zdawać się być najlepszym miejscem na ukrycie kamienia. Sprytne chochliki nie dotarły jednak w to miejsce... A już na pewno nie z kamieniem. Zapach chochlików, słaby, ale jednak, wskazywał na to, że były tutaj całkiem niedawno. Gdyby Cichy powęszył jeszcze trochę, woń zaprowadziłaby go... do innego drzewa w Dzikiej Puszczy! Mała wskazówka? Bardzo, ale przecież Cichy jest inteligentnym smokiem, Czarodziejem i Przywódcą!

// Smok po odejściu z tego tematu, może rozpocząć poszukiwania w innym.

Cichy uważnie przyjrzał się znalezionym śladom, po czym westchnął. A więc tutaj niczego nie znajdzie. Dlatego też nie zamierzał dłużej pozostawać w miejscu, gdzie niczego nie ma i ruszył w kierunku Wydrążonego Pnia. W zasadzie to było drugie miejsce, jakie przyszło do łba smokowi. Po chwili już go tu nie było.

Nie był już może najmłodszy, ale mimo wszystko nadal był drzewnym. Wspinania się nie zapominało, a pazury samotnika nie utraciły na ostrości. Wciąż był też całkiem zręczny.
Nie wszystkie drzewa były stworzone dla smoków, zwłaszcza tych dorosłych. Mniejsze gałązki łatwiej się łamały, a cieńsze pnie wyginały się pod ciężarem smoka. Jednak Prastare Drzewo było wyjątkowe. Olbrzymie, potężne, silne. Było już tak stare... Dlaczego on na starość nie mógł urosnąć? Stać się jeszcze silniejszym? Zyskać więcej zapału, energii...?
Był tu już kiedyś. Czy to nie na jednej z tych gałęzi spotkał się niegdyś z Jadem Duszy, jeszcze jako gniewny młodzik? Ognisty wojownik doradził mu kilka rzeczy, w przyszłości Nathi miał nadzieję nawiązać z nim współpracę. I co? Plany. Niespełnione ambicje, które być może będą go męczyć aż do śmierci.
Siedział wysoko, na silnym konarze, przeczesując swoim ponurym wzrokiem pobliskie lasy, korony drzew. Westchnął.

Kerrenthar na pewno nie odnalazłby drzewnego smoka o maskujących barwach na tle drzewa. Nie był Łowcą, nie znał się na śledzeniu. Teraz jednak szukał właśnie jego. Drzewnego smoka o maskujących barwach. Wzrok wyczulony na brązową sylwetkę błądził po otoczeniu od dłuższego czasu. Cienisty szukał go po całych terenach wspólnych. I w końcu znalazł.
Zapikował, idiotycznie nie lądując na ziemi, a próbując zająć jedną z większych gałęzi tuż obok. Upadł z impetem, całe drzewo zatrzęsło się, drobne gałązki połamały. Kerrenthar wbił szpony w drewno, otaczając gałąź wszystkimi czterema kończynami i ogonem. Kiedy jednak uznał, że siedzi w miarę stabilnie, zerknął na starszego samca.
– Witaj, Słowooo. Szukałem cięęę – wychrypiał. – Odszedłeś. Dlaczego? Przeze mnieee? – spytał z ciekawością, ale i spokojem. Bez wrogości, jaką na pewno odczuwałaby taka Aluzja czy inny Przywódca za sam fakt, że Biały się wyniósł z Cienia. Cóż, po tym jak go potraktowali – Kerr niespecjalnie mu się dziwił. Tylko nie rozumiał, dlaczego to zrobili.

Smoki Wolnych Stad

Prastare Drzewo

Chcesz dołączyć do gry?

Rejestracja

Logowanie

Kto jest online

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu

Link:
BBcode:
	Ukryj linki do postu