Strzeżony Dąb

[Strażnik Gwiazd]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wolał żeby go skrytykowała, niż tylko sucho podsumowała rzeczywistość.

Może nie miała ochoty uczestniczyć w jego fetyszu. Zapewne zdążyła się już domyślić, że nie mogłaby powiedzieć nic, czym już sam nie przezwał się kilka razy.

Niemniej słyszenie tego z czyjegoś pyska było inne. Jego własna opinia nie mogła mu pomóc, bowiem nigdy nie wiedział czy zakorzeniona jest w prawdzie. Albo chociaż czy jest logiczna, czy jedynie takową mu się wydaje.
Nie brzmiała jednak jakby rozważała zabieranie sarnie mleka za wszelką cenę – wręcz wprost akceptowała zabicie młodych jako bliższą alternatywę.
Nie uważał że to uczciwe, ale nie miało to teraz większego znaczenia, zwłaszcza że równie nieuczciwym byłoby zmuszanie trójnogiej do karmienia.
Odruchowo znów spojrzał na kompankę, wciąż czując buzujący w jej ciele lęk i niechęć. Ignorowała obecność kozła, mimo iż co jakiś czas dotykał nosem jej barku, jakby w ogóle nie istniał.
– Odziedziczył je w spadku po swojej matce, która zamieszkała niegdyś u niziołki – odparł mechanicznie, nie zastanawiając się nawet nad możliwą opinią wywerny.

Pogłaskał wylizane przez ojca i obsuszone magią młode, choć nie poczuł w reakcji żadnego przypływu empatii. Obecnie dwójka malców stała się dla niego ciężarem, o który musiał zadbać, jeśli nie chciał pozwolić by zajęła się nimi natura.
– Zadbam o to by przetrwały – rzekł do pakującej się Mglistej, wlewając w swój ton trochę fałszywego przekonania. Jakby chciał udowodnić jej coś, mimo że przecież o nic się nie zakładali.

Nastrój wciąż miał żałosny. Nie potrafił wykrztusić z siebie dłuższego zdania, na przemian zmagając się z dreszczem zimna lejącym się po kręgosłupie, a płytkim brakiem tchu. Jeszcze ten dyskomfort, jakby usiadł krzywo, ale z jakiejś przyczyny nie mógł poprawić pozycji. Wszystko było takie suche, chłodne, irytujące i niewłaściwe, a oficjalność między nim, a przywódczynią w żaden sposób nie pomagała.
Zacisnął wargi nerwowo, powstrzymując się od jakiegoś niepotrzebnego komentarza.
Nie miał jak jej zatrzymać, toteż w razie czego pozwolił by odeszła.

[Biały Mak]

Szukała tego mało charakterystycznego smoka już od jakiegoś czasu. Pałętała się ze swoją starą torbą wśród drzew, szukając tego odpowiedniego. Jedno przykuło jej uwagę już z góry i szła w jego kierunku. Nie okazywała strachu ani niepewności, które towarzyszyły jej przez większość życia. Cieszyła się nim. Jej dusza stała się wolna i lekka. Gudrun ze swojej groty cicho obserwowała poczynania kompanki, zajmując się ich skarbem – jajem. Tymczasem Erkal'Zirra, już wydoroślała i nie wychudła jak niegdyś, nie rpzestraszona jak na Spotkaniu Młodych, zatrzymała się przy Dębie. Gęste listowie utrudniło jej wypatrzenie brązowego smoka, więc zaczęła rozglądać się za sarnami.
– Strażniku, jesteś tutaj? – Zawołała swoim miękkim głosem. Odziedziczyła go z pewnością po swojej matce...

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Mimo iż dało się w otoczeniu wyczuć obecność saren, nigdzie nie było ich znać. Być może istniało jeszcze inne miejsce w którym smok zostawiał swoich kompanów?
O ile sam prorok również nie wylegiwał się na swym drzewie każdego dnia i nocy, Erkal'Zirra miała szczęście by natknąć się na niego, akurat gdy strugał coś między gałęziami. Istotnie jednak, nie był widoczny w gęstej koronie, za co szczególnie szanował drzewa. Nie każdy je lubił i nie każdy potrafił się na nich poruszać, więc zwiększały poczucie prywatności. Nie tak jak sekwoje co prawda, ale one nie rosły w samym centrum Wolnych.
Odłożywszy poroże sarny gdzieś przed siebie, skrzydłami, ogonem i kończynami uczepił się okolicznych gałęzi, by następnie wyłonić daleko wyciągniętą szyję spomiędzy dolnych gałęzi gęstej korony.
Rzadko witał smoki do góry nogami, ale tak o, teraz miał na to ochotę.
Spojrzał na samicę badawczo, z zapytaniem przekrzywiając łeb.
– Czego potrzebujesz? – szorstki, zdecydowany głos mało przypominał osobę, która mogłaby przed chwilą relaksować się wspinaczką.


Biały Mak

[Biały Mak]

Właściwie to zawieszony do góry nogami łeb nie współgrał już z szorstkim tonem. Erkal wydawało się, że gdy była mała, Strażnik był milszy. Najwyraźniej miał słabość do pisklaków. Czy dało się to wykorzystać? Nie mogła skupić teraz na tym myśli, gdy przyszła w oczywistym celu. Spojrzała w górę z powagą i cichą determinacją.
– Mam kilka pytań i prośbę. – Chciała dodać, że prośba jest dla niej istotniejsza, ale się powstrzymała. – Nie znam tutejszych zwyczajów poza tradycjami Mgieł. Nigdy się nimi nie interesowałam. Czy jest odpowiednik Alaleyi ale w stosunku do niewyrośniętej fauny? – Nie mogła oczywiście zapytać czy chodzi o smoki. Powiedzmy, że chodzi o małe króliczki, tak, małe króliczki. Na wypadek gdyby zły czarny królik postanowił się rozmnorzyć.
– Ale co ważniejsze... Jest w moim Stadzie smok, o którego chcę zadbać. Wierzę że nie pozostaniesz głuchy na prośbę Wolnego. – Podjęła. Miała czysty głos. Po Sekcji... – Muszę nauczyć się preparować futra i skóry oraz szyć. Gdy była młoda dałeś nam igły i nici, przez co mam nadzieję, że posiadasz te umiejętności. Czy zechcesz się nimi ze mną podzielić? – Zapytała. Jej ton, nieco. Wyzuty z uprzejmości, przybrał teraz bardziej neutralną, proszącą formę. Chciała pokazać mu jak bardzo jej zależy, jednocześnie nie korząc się.


Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

W miarę gdy zaczęła się wypowiadać, drzewny zdecydował, że ostrożnie zmieni pozycję, poprawiając chwyt tu i tam, by skierować tułów ku górze, tak jak powinien wylegiwać się każdy normalny smok. Zyskawszy nową perspektywę, ułożony wzdłuż mogącej utrzymać jego ciężar gałęzi, wysłuchał Mglistej aż do końca.
– Duch którym możesz być zainteresowana zwie się Naqimia – patronka macierzyństwa. Sam byłem świadkiem jej wsparcia okazanego wobec pisklęcia. Czy ową troską otoczy także nie-smocze młode zależeć będzie najpewniej od specyficznych okoliczności, w których się znajdują. Możesz się do niej pomodlić w świątyni, tak samo jak do bogów – wyjaśnił cierpliwie, a choć jego ton pozostał nieco surowy i techniczny, był też prowadzony po prostu grzecznie. Nie sądził w każdym razie że Naqimia zajmuje się ochroną każdego młodego, zwłaszcza że niektóre zwierzęta polegały głównie na nich, w ramach własnego przetrwania.

– Jeśli chodzi o tę drugą kwestię – rzekł wolniej, zwieszając prawą, długopalczastą łapę z gałęzi.
– Jako prorok pozostaję do dyspozycji was wszystkich, niezależnie od stada. Mogę nauczyć cię oprawiania skór, choć wytłumacz mi, w jaki sposób pomoże to smokowi w twym stadzie. Chcesz mu sprawić konkretny przedmiot? – skoro to ona oczekiwała przysługi od niego, nie sądził by chęć poznania dodatkowych szczegółów była niewskazana. Nic nie wskazywało jednak na to, że okoliczności mogłyby sprawić iż zmieni zdanie.

Biały Mak

[Biały Mak]

A więc miała swoją odpowiedź. Naqimia. Trzeba będzie być ostrożnym, jeżeli przypuszczenia Erkal się sprawdzą... Poza tym Sekcja... a z resztą, Sekcja niech idzie do diabła. Skupiła się na drugiej dziedzinie z tego, po co tu przyszła. Chciała zachować jak najwięcej dla siebie, ale Prorok wydawał się jej na tyle neutralny, że chyba mogła zdradzić tę informację. Zwłaszcza, że Strażnik i tak już o niej wiedział. Pamiętała, że Solaris był na Spotkaniu Młodych.
– Mój partner nie ma futra ani łusek. Jako Uzdrowicielka przypuszczam, że nie reguluje ciepła swojego ciała optymalnie. Chcę stworzyć dla niego okrycie nocne, a jeżeli się da to i ubranie jak noszą dwunogi. Jeden z naszych łowców ma kubrak, chciałabym stworzyć coś podobnego, jeżeli czas i materiały pozwolą. Nie mam przy sobie wiele – skunksy, sroki i bażanty. – Wyjaśniła, wskazując na torbę, którą nosiła na boku. Zdecydowanie dzieło kogoś spoza Wolnych. Do tego była dość stara, przetarta w wielu miejscach. – Wycięłam mięso, pozbyłam się organów i oczu. – Wyjaśniła.
Gdyby zauważyła, że samiec nie ma nic przeciwko, wyciągnęłaby swoje materiały naukowe i rozłożyła przed sobą i drzewem.

Strażnik Gwiazd

[Czarna Łuska]

// później

Smoczyca usiadła sobie pod drzewem i westchnęła. Wyciągnęła z torby kilka tabliczek, które ułożyła przed sobą. Były czyste.

~ Strażniku, jestem pod twoim drzewem w Dzikiej. Trzeba zająć się spisaniem tego, co wiemy o tej wojnie, zanim nam to uleci z pamięci.

Nie spodziewała się, że będzie musiała długo czekać. Prorok i tak raczej nie miał nic lepszego do roboty. W międzyczasie mogła już sobie na szybko wyskrobać prostą linię wydarzeń.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Miała rację, że nie był niczym zajęty. Niczym ważnym, bo wadliwej introspekcji, czy głaskania sarny nie dałoby się w ten sposób określić. Trójnoga rzecz jasna towarzyszyła mu i tym razem. Był nią przesiąknięty tak samo jak ona nim. Ssak capił kwasem do tego stopnia, że nawet przebywanie z dala od smoka przez wiele godzin nie byłoby w stanie mu pomóc. Tyle zaś i tak jej nie oferował. Była obok praktycznie cały czas, bo mógł nosić jej lekkie, ciepłe ciało jak torbę.

– Nie spodziewałem się, że z twoim czarnym pyskiem oswoję się bardziej niż z zielonym – powiedział na dzień dobry, gdy podmaszerował bliżej, wraz z rozglądającym się po okolicy, sarnim pakunkiem. Nie było w jego tonie znamienia sympatii, ale Sekcja nie tylko znała go dostatecznie, ale i była dość nienormalna, aby tolerować go niezależnie od tego jak się wysławiał.
– Zakładam że nie licząc podsumowania naszej dwójki, przywódcy, czy inni uczestnicy będą musieli podzielić się swoją wersją – nie przysiadał jeszcze, zamiast tego mierząc samicę od stóp do łba, jakby chciał ocenić czy coś jeszcze się w niej zmieniło.
– Jak się to miewa obecnie z twojej perspektywy? – proste pytanie.
Męczył go fakt, że zamierza na nie odpowiedzieć bez ogródek. Bez kłótni. Bez kwestionowania. Nie żeby tęsknił za takim postępowaniem z jej strony, ale fakt że niczego nie mógł zrobić w związku z przeszłością zawsze go...
Co on w ogóle czuł? Niechęć?
Niby tak, ale nie tylko to. Widok Sekcji dawał mu komfort. Dawniej wyłącznie go to irytowało, ale teraz nie miał siły walczyć z samym sobą.


Czarna Łuska

[Czarna Łuska]

Uśmiechnęła się na komentarz Strażnika.

– Prorok i zdrajczyni bogów. Dość wyjątkowy duet, to prawda. – Tego dnia smoczyca była widocznie w humorze. Mogła w końcu się zająć czymś, co lubiła robić.

– Jeśli chcemy napisać kompletną kronikę, to spytanie się innych o te wydarzenia na pewno nam pomoże. Ja sama planuję porozmawiać później z Wyśnionym Szczęściem. Czytałam jej zapis kampanii iskrowych Viliara i Valanyan, i ciekawi mnie, skąd u niej ta wiedza. Nie zdziwiłoby mnie, gdyby miała też własne notatki o wojnie z łowcami.

Podrapała się w zamyśleniu po podbródku pazurem swojej metalowej łapy.

– Tak właściwie to ja sama niewiele wiem o tej inwazji, prócz ogólnego zarysu wydarzeń. Nie jestem w fizycznej formie, żeby w tych wydarzeniach brać udział osobiście. Nie mówiąc już o zaufaniu innych do mnie.

Ubolewało ją to trochę, bo bycie świadkiem historycznych wydarzeń było zupełnie czymś innym, niż uczenie się o nich z cudzych opowieści czy kronik.

Strażnik Gwiazd