Kwarce Skradania i Śledzenia

[Opiekun]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Młodego łowcę z początku przywitała cisza, którą zakłócił sam zainteresowany nauką. Ilość kamieni zgadzała się, zanim jednak sam kwarc rozbłysł, by przekazać zawartą w nim wiedzę Jadowitemu, gdzieś z boku dało się słyszeć cichy szept.
– Nikt nie jest doskonały, każdy czasem popełnia błędy. Nie ważne czy trenujesz coś od pisklęcia, przez wiele księżyców, czy dopiero zaczynasz. Błędy są nieodłączną częścią życia, każdej istoty.
Nie dano mu czasu na odpowiedź. Błysk, zabranie zapłaty, a następnie wizja. Jak zawsze, ta samą kolejność. Było jak na zwykłym polowaniu, stał niedaleko okazałego jelenia, naokoło znajdowało się kilka krzewów, jakiś powalony pień oraz drzewa. Sam rogacz był niezwykle czujny, poruszał uszami starając się wyłapać każdy dźwięk, wodził wzrokiem po okolicy. Jego nozdrza rozszerzały się, gdzie ten badał witający ku niemu wiatr. Czasem, jedynie na moment pochylał łeb, by skubnąć nieco świeżej trawy. Musiałeś do niego podejść, kolejne próby kończyły się porażkami. Pilnowanie kolejnych szczegółów postawy, branie pod uwagę wiatru i otoczenia. Bezszelestne podejście, korzystanie z kryjówek oraz zamieranie w bezruchu. Przez cały czas, czyiś głos dawał Ci wskazówki. Po jakimś czasie udało się, krok za krokiem pokonałeś dzielący was dystans, mogłeś przypuścić atak. Wtedy też wszystko zniknęło, widziałeś kwarc.

Szalej Jadowity
– 2x granat, 3x tygrysie oko, koral
+ Skradanie III

[Wstęga Lawy]

Trochę jej zajęło doczłapanie się do świątyni na jej krótkich łapkach, ale część drogi przebyła rzeką Samnar. Kiedy już dotarła do tego tajemniczego miejsca w Dzikiej Puszczy o którym opowiadała jej mama, zadarła pyszczek. Obeszła jaskinię dookoła, aż w końcu znalazła ten słynny warsztat!

Stanęła przed jednym z nich, prawie pewna, że to ten prawidłowy.
– Din immo! Jak leci? Nie nudzicie się? – nie była pewna czy mówi do samych kwarców, czy istot za nie odpowiadających. – Może chcecie się pobawić? O, albo pójść na spacer? Mmm, moglibyśmy— – ucięła, łapiąc się na swoim słowotoku. Zasłoniła sobie pyszczek i zachichotała. Ups!

W myślach poprosiła o podszkolenie z tropienia zwierzyny, bardzo grzecznie! Mama była zajęta, Cienie jakiś gburowaty, a chciałaby już pobiec na polowanie jak tylko to będzie możliwe!

// diament i perła za Śledzenie 1

[Opiekun]

Każdy smok był tutaj mile widziany, nikt nie zamykał czyjegoś pyszczka, a rozgadany młodzik przyciągnął więcej obserwatorów, niż myślał. Duszki rozsiadły się naokoło, niektóre pozostały w powietrzu.
– To wszystko brzmi bardzo ciekawie – ktoś szepnął jej prosto do uszka, nie za głośno.
– Dzięki wam, nie mamy kiedy się nudzić. – Dodał przelotem inny, już nieco bardziej poważnie.
– Nie zwracaj na niego uwagi. – Stwierdził na koniec pierwszy i wtedy też zapadła cisza. Kwarc rozbłysł delikatnie, nieco oślepiając Bezchmurną, która mogła nie wiedzieć czego tu się spodziewać. Umysłem powoli zawładnęła wizja. Znalazła się na bagnie, łapy zapadły się nieco w wilgotnym podłożu, do nozdrzy wdarła się charakterystyczna woń. We łbie rozbrzmiał niski głos niedawno zmarłej smoczycy. Skup się na otoczeniu, chłoń je wszystkimi zmysłami. Zaraz po odnalezieniu tropu pierwsze co możesz zauważyć to odciski w ziemi, mogą mieć różne kształty, kopyta, racice, łapy. Ich głębokość mówi wiele o wielkości zwierzyny, kuna zostawi po sobie delikatne ślady, żubr znacznie bardziej trwałe. Będzie również zapach, ten warto postarać się zapamiętać, by w przyszłości wiedzieć z czym ma się doczynienia. To jednak nie koniec, malutka kępka sierści, odchody, otarcie na pniu, czy nawet połamane zarośla lub zdeptana trawa również mogą zaprowadzić do celu. Zwierzęta wydają dźwięki, warto więc nadstawiać uszu. Skoro wiedziała już na co zwracać uwagę, należało wspomnieć jak nie utrudniać sobie śledzenia. Nie zadeptać śladów, zachowywać się cicho, pozostawać w gotowości, gdyż osobnik za którym podążasz może stać za krzewem obok.
Nadszedł czas na samo ćwiczenie. Przed łapami adeptki zarysowały się ślady jelenia, wraz z zapachem prowadziły przez bagno. Czasem trafiłaś na kępkę włosia, czasem na nic, a sam trop zanikał, by na nowo pojawić się kilka kroków dalej. Wymagało to skupienia oraz cierpliwości. Wielu prób, by w końcu dotrzeć do celu i ujrzeć młodego jelonka. Wraz z sukcesem wizja zakończyła się, kamieni szlachetnych już nie było.
– Powodzenia na polowaniu. – Po tych słowach nastała już cisza.

Bezchmurna Łuska
-diament, perła
+ Śledzenie I

[Płocha Ćma]

Ostatni kwarc, ostatni przystanek. Przystanęła przed kwarcem śledzenia, zupełnie nieświadoma tego, że księżyce temu stała również przed nim jej matka, jako jedna z ostatnich. Prowizoryczna torba, którą samiczka ze sobą niosła, stała się już bardzo lekka, niemalże niezauważalnie. Nic dziwnego – ostatnie dwa kamienie leżały na jej dnie, kiedy sięgnęła po nie łapą. Ułożyła turkus i rubin na ziemi, przed kwarcem, ponownie w myślach formułując prośbę o naukę umiejętności – tym razem śledzenia. Potem będzie już po wszystkim.

/turkus, rubin za Śledzenie I

[Opiekun]

Kamienie szlachetne podniosły się w powietrze, a potem zostały wciągnięte do wnętrza kwarcu, jakby był płynny. Kwarc rozjaśniał, a zaraz po tym Ćmia Łuska poczuła lodowatą energię wylewającą się z niego i wpadającą do jej łba. Jej pysk mimowolnie wykrzywił się w grymasie, czując się jak gdyby zjadła całe garście zimnego śniegu i jeszcze popiła lodowata wodą. Dosłownie zmroziło jej mózg. Jednak w tej samej chwili przemówił do niej nieznajomy głos. Mimo, że wszystko to wydarzyło się w jednej chwili, dla smoczycy cały wywód głosu wydawał się trwać dobrych kilkadziesiąt oddechów. Może to moc kwarcu pozwalała na tak niewyobrażalnie pojmowanie otaczającego ją świata? W każdym razie, gdy tylko ból zmrożenia ustał, Ćmia Łuska pozostała ze łbem wypełnionym nową przydatną wiedzą.

// – turkus, rubin
Ćmia Łuska – Raport ze Śledzenia I

[Niepozorny Kolec]

Wzmacnianie się z pomocą kwarców stało się w zasadzie standardem dla króliko-smoka. Niepozorny Kolec ponownie znalazł się niedaleko świątyni, kierując się w stronę magicznych kwarców. Tym razem przyniósł tylko trochę mięsa, mając jeden konkretny cel.
Niepozorny Kolec "przykicał" w pobliże kwarcu który odpowiadał za umiejętności potrzebne łowcom. Umiejętność sprawniejszego, cichszego poruszania się będzie przydatna nie tylko na polowaniach. Znaleźć zwierzynę już teoretycznie umiał, gorzej jednak z podejściem do niej.
– Hm...inwestycja powiedzmy... – Powiedział cicho z lekkim uśmiechem, wyjmując mięso i kładąc przed kwarc. Płacił mięsem by zdobyć potencjalnie więcej mięsa. Z pewnością warte swojej ceny. Obserwował kwarc i nasłuchiwał uważnie. Nie był pewny czy odpowiedzialny wymianę zechce się pokazać, ale kto wie...?

8/4 mięsa za Skr I

[Opiekun]

Odpowiedzialny za wymianę z pewnością był gdzieś w pobliżu i słyszał co mówiły smoki, a jednak nie odpowiadał im w żaden sposób, prócz prostego odebrania zapłaty i uaktywnienia kryształu. Tak też się stało i tym razem, gdy ofiara odparowała ze słodkim zapachem skwierczącego mięsa, a jego dym otoczył adepta, pogrążając go w głębokiej kontemplacji. W jego umyśle pojawił się obcy smoczy głos, który metodycznie wytłumaczył mu podstawy techniki skradania. Całość nauki trwała zaledwie kilka chwil, jednak adeptowi wydawało się, jakby trwały bardzo długo. Gdy dym się rozwiał, Niepozorny mógł opuścić warsztat, posiadłszy nową wiedzę.

// – 8/4 mięsa
Niepozorny Kolec – Raport ze Sradania 1.

[Poławiacz Szczurów]

Ktoś rzucił słowem lub dwoma o miejscu, w którym smoki stają się silniejsze i zdobywają wiedzę na odpowiednią zapłatą. Ignorant taki, jak Zhelre, nie mógł nie skorzystać z tej okazji. Pochwycił swoje kamienie oraz te wypożyczone od stada i ruszył w miejsce, które miało być odpowiedzialne za rozwój smoków.
Nieopodal warsztatu i szeregu kwarców znajdowała się świątynia, która przykuła uwagę morskiego na dłuższą chwilę. Nie spodziewał się tutaj jakiejkolwiek architektury czy sztuki utworzonej smoczymi łapami czy nawet magią. Miał podejrzenie, że był to ludzki twór, podobny do tego, w którym poprzednio sam mieszkał. Ciekawość udusiła węża, więc będzie musiał się tu rozejrzeć.
Ale najpierw te całe kwarce...
Zhelre zatrzymał się przy jednym z nich, odpowiadający za całą wiedzę dotyczącą technik skradania i śledzenia. Dokładnie to, czego łowca potrzebuje. Ze swojej klatki długich zębisk wypuścił przed kwarcem osiem sztuk kamieni, tyle, ile według zasłyszanych plotek było mu potrzebne. Wężowym ruchem odsunął się kilka metrów od miejsca i czekał na... cokolwiek. Głos? Magiczna symulacja szkolenia? Głos samych bogów tłukących mu do głowy teorię i sztucznie wpajających mu praktykę w mięśnie? Strzelił jęzorem, przekrzywił łeb i czekał.

// 2x koral, 2x ametyst, 2x bursztyn, cytryn, malachit za Skradanie 2 i Śledzenie 2

[Opiekun]

Po dłuższej chwili wyczekiwania, nagle coś się zaczęło dziać. Najpierw kamienie zaczęły znikać, jedne po drugim, zasilając kwarce swoją energią. Następnie same kwarce rozbłysły bladym światłem, wypełniając nim cały warsztat i oślepiając znajdującego się w nim smoka. W swoim łbie usłyszał wtedy obce smocze głosy, które tłumaczyły mu dokładnie zaawansowane techniki podążania za tropami i podkradania się do wrogów. Nie była to długa nauka, bo zakończyła się po ułamku uderzenia serca, jednak dla smoka wydawała się ciągnąć bardzo długo. Gdy tylko się zakończyła, kwarce zgasły i powróciły do swojego poprzedniego stanu. Smok natomiast mógł opuścić warsztat, posiadając nowe, poprawione zdolności.

// - 2x koral, 2x ametyst, 2x bursztyn, cytryn, malachit
Szafirowy Kolec – Raporty z Skradania 2 i Śledzenia 2.

[Rozwiane Myśli]

Długie podróże były naprawdę męczące, szczególnie gdy ostatnio trochę sobie zasnął. Nie było zbyt przyjemne obudzić się po takim czasie, ale co on mógł na to poradzić. Cieszył się, że już był na nogach! Niestety był trochę w tyle, dlatego wypytał starsze smoki o drogę do świątyni i wyruszył z Lulkiem(a jeśli nie z nim, to poprosił czyjegoś innego kompana o pomoc) oraz garścią błyszczących kamieni. Na miejscu bolały go łapki, dlatego dał sobie chwilę na złapanie oddechu, po czym jakimś cudem znalazł akurat to, czego potrzebował. Uśmiechnął się odrobinę niepewnie do kwarcu; czuł się trochę dziwnie z perspektywą mówienia do przedmiotu nieożywionego, ale podobno były one inteligentne... albo coś w ten deseń! Położył zawiniątko z kamieniami szlachetnymi i odchrząknął.
– Czeeść... Chciałbym się nauczyć jak śledzić zwierzynę i potem się do niej skradać. Mam nadzieję, że dobrze zapamiętałem ile trzeba przynieść, bo trochę, um, trochę miewam słabą pamięć! Także, uch... może przestanę już mówić i pozwolę ci działać, w razie jakby mówienie ciebie rozpraszało. – Zaśmiał się nerwowo i zamknął wreszcie pysk, czekając aż się zadzieje magia.

diament, ametyst, bursztyn, granat na skradanie i śledzenie I

[Opiekun]

Kamienie przyniesione przed kryształ rozsypały się i rozwiały w powietrzu, napełniając kwarc nową energią. Jego powierzchnia zaczęła jaśnieć coraz mocniej, aż w końcu wybuchła rozbłyskiem oślepiającego światła, otaczającego pisklę nieprzeniknioną, piekącą w oczy bielą. Ilo usłyszał we łbie dwa obce smocze głosy, które poinstruowały go w uczonych się nowych umiejętnościach. Jeden z nich wytłumaczył dokładnie podstawy śledzenia zwierzyny, wraz ze stosownymi przykładami. Drugi natomiast przekazał potrzebną wiedzę i praktykę odnośnie skradania. Gdy nauka dobiegła końca, kryształ zgasł i powrócił do swojego dawnego stanu, a smok mógł powrócić do obozu bogatszy o nową wiedzę.

// – diament, ametyst, granat, bursztyn
Ilo – Raporty ze Skradania 1 i Śledzenia 1.

[Słodycz Ziemi]

Nieco ośmielony po poprzedniej wizycie, od razu bez wahania podszedł do kwarcu skradania. Był zły na siebie po ostatnim polowaniu, kiedy to chcial zaimponować swojej kompance, a... wszystko zepsuła jakąś głupia, sucha gałązka! Przestraszył całe stado mrówkojadów, zmuszając Łowczynię do pogoni za nimi. A tak nie powinno być, miało wyjść wszystko za pierwszym razem... pożyczył więc z jej zapasów osiem królików i wyruszył w podróż do świątyni.
Podszedł do magicznego kamienia, ułożył w równym rządku królicze truchła i usiadł, czekając na efekty. Od teraz będzie sprawnym łowcą – wojownikiem!

// 8/4 mięsa za skradanie II dla Trufli (obrona obniżona do I)

[Opiekun]

Biesowi zdecydowanie nie brakowało odwagi i determinacji. Ba, co więcej, był gotów znieść więcej dyskomfortu by lepiej pracować ze swoją towarzyszką! Taki kompan to prawdziwy skarb. Kwarc przyjął jego zapłatę i błysnął, a Trufla znów poczuł ucisk w skroniach i ostry, nieprzyjemny ból. Wydawało się, że ktoś pakuje mu do łba sprasowane obrazy, dźwięki i instrukcje na temat skradania, które zatłoczyły jego myśli i uwagę. Bies będzie musiał odpocząć i porządnie je posortować, ale jedno było pewne – następnym razem nie pokona go żadna gałązka!

// - 8/4 mięsa
Trufla – Raport ze Skradania II, przy obniżeniu Obrony z II na I.

[Światła Północy]

Wpełznął do dobrze sobie znanej niewielkiej polanki, jaka skrzętnie skryta była wśród pozbawionych już liści drzew. Wyrastające z ziemi białawe kryształy jak zwykle emanowały delikatną, acz wyczuwalną dla obeznanych z magią smoków mocą. Przesunął wzrokiem po każdym z nich i skierował się ku tylko i wyłącznie jednemu.

Przystanął przed nim. Do roboty. Sięgnął lewą dłonią wyżej, ku piersi, z której zerwał tobołek. Był wilgotny, przesiąknięty krwią, o czym świadczył unoszący się wszędzie wkoło metaliczny zapach. Światła rozplątał jeden z dwóch supłów, otwierając w ten sposób do niedawna ściągnięte zwieńczenie sakwy. Przekręcił ją do góry nogami i wyrzucił całość na śnieg, brudząc nieskazitelną biel połacią karmazynowej juchy.

Mruknął tubalnie. Pochylił ciało. Wyciągnął łapsko ku kwarcowi i oparł się o jego nierówną powierzchnię, spojrzenie zmrużonych ślepiów wbijając głęboko w jego krystaliczną powierzchnię, w której mógł przejrzeć swe wykrzywione zwierciadłem lico, w oczekiwaniu na jakąś reakcję.

• ▸▸ 16/4 mięsa za skradanie II

[Opiekun]

Kwarce nie przepadały za bezpośrednim dotykiem powierzchni. Światło rozbłysło więc nagle, jak gdyby odpychająco, zmuszając Światła Północy nie tylko do zmrużenia ślepi, ale także zabrania łapy. Mimo to, za sprawą przyniesionej przez niego zapłaty, kwarc zamierzał udzielić nauki uzdrowicielowi. Mógł więc posłyszeć głos przedstawiający mu rozszerzenie tego, co już wcześniej poznał. Głos instruował go, w jaki sposób należy się skradać tak, by nie zostać zaskoczonym przez żaden z elementów otoczenia. Kolejno sam mógł wypróbować nowopoznanej wiedzy wykonując różnorakie ćwiczenia. Podkradał się więc do wyjątkowo wrażliwej zwierzyny, uczył się chodzić tak, by nie wydawać najmniejszego nawet odgłosu, niezależnie od tego czy był to szelest, czy cięższe stąpnięcie. Finalnie potrafił już skradać się na tyle, by nie stanowiło to dla niego sporego problemu. Zapłata zniknęła, co spostrzegł, gdy otworzył ślepia na nowo wraz z przygaśnięciem kamienia.

Światła Północy
– 16/4 mięsa
+ Skradanie II.

[Wrząca Krew]

Wrząca ponownie zawitała nad kwarce, czując, że powinna nadrobić pewne zaległości. Powietrze było ciężkie od nadchodzącego zagrożenia, nie mogła pozwolić sobie na żadne niedociągnięcia.
Zrzuciła z grzbietu truchła kilku zwierząt, a obok położyła dwa kamienie. Po tym stanęła przed tabliczką, która w niewytłumaczalny dla niej sposób miała przekazać jej wiedzę na temat... skradania.

//8/4 mięsa, jaspis, akwamaryn za Skradanie II