Kwarce Skradania i Śledzenia

[Ostatnia Nadzieja]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Ikka wiedziała, że babcia to świetna mistrzyni i wiele się od niej nauczyła. Ale ostatnio miała dla niej nieco mniej czasu, a polowanie musiało iść dalej, do przodu. A jej umiejętności nie były jeszcze na tyle wystarczające, by móc w pełni wykorzystywać swój potencjał. Wiedziała jedno – wykorzysta dobrze spadek, który pozostawili jej rodzice. Zamierzała więc być świetnym łowcą, jak mama i babcia. Przyszła z naręczem mięsa do kwarców i położyła stos zabitych ofiar przed kwarcem skradania. Pomyślała "proszę, chcę być tak wspaniałym łowcą, jak mama i babcia, pomóż mi lepiej podkradać się do zwierząt". I zamknęła ślepia, czekając na to, co się wydarzy.

//Skradanie II za 16/4 mięsa (nie własnej zdobyczy) poproszę

[Opiekun]

Łowczyni przybyła rozwinąć swoje łowieckie umiejętności, a to miejsce nie zamierzało jej zawieść. Kiedy tylko poprosiła o stosowną naukę, a jej zapłata dotknęła ziemi oprószonej śniegiem, błysk tymczasowo oślepił ją, a wizja nawiedziła jej umysł. To właśnie dzięki niej mogła pojąć kolejne informacje i przyjąć odpowiednie postawy w trakcie łowów. Wpierw pozyskała teorię, o której opowiedział jej głos. Wiele z informacji mogła już kojarzyć, ale była to przede wszystkim świetna powtórka i sprawdzenie samej siebie. Głos opowiadał o podstawach udanego skradania się tak, by pozostać bezszelestnym. Poza oczywistym skupieniem, które pozwalało nie nastąpić na jakiekolwiek gałązki czy hałasujące liście, należało wykazać się także sprytem. Należało bowiem pamiętać, że nawet tak prosta rzecz jak podmuchy wiatru mogły zdradzić nasze położenie i skutecznie uniemożliwić udane polowanie. Ważna była także technika, ułożenie ciała oraz sposób, w jaki stawiało się łapy. Można było to robić w cichy sposób, jeżeli tylko wiedziało się jak i to także zostało Nadziei przedstawione. Finalnie miała możliwość przetestowania tego wszystkiego w praktyce, kiedy zostało przed nią postawione zadanie podkradnięcia się do spokojnie pasącej się łani, która zdawała się być w całości zrobiona ze światła. Zwierzę pozostawało czujne i co jakiś czas się rozglądało. Zadanie wymagało od Ikki rozważnego doboru kryjówek, a także zachowania ciszy, by nie zdradzić swojego położenia i pozwolić samej sobie dostatecznie zbliżyć się do świetlistego zwierzątka. Kiedy udało jej się to, niekiedy korzystając z podsuwanych przez głos instrukcji, mogła zaatakować. Wystawiając szpony do ataku, doprowadziła do rozpłynięcia się zwierzyny w powietrzu. Kiedy potrząsnęła łbem, znalazła się na powrót w świątynnym warsztacie. Od tej pory skradała się znacznie lepiej.

Ostatnia Nadzieja
– 16/4 mięsa;
+ Skradanie II.