Młode Spotkanie X

[Jad Duszy]

Wiosna zawitała na Skały Pokoju. Spomiędzy kamieni zaczęła wychodzić świeża, zielona trawa oraz pierwsze wiosenne kwiaty. Ptaki obudziły się do życia, wznosząc ku niebiosom swoje godowe trele. Nie tylko wiosna przybyła jednak na Skały Pokoju. Wraz z nią zjawił się tu czerwonołuski gad. Dla odmiany nie Ateral, a Prorok, który zdawał się nie zwracać większej uwagi na zmianę pór roku. Nie pierwsza i nie ostatnia w jego długim życiu. Dawny wojownik ognia usadowił się wygodnie, obrzucając znajome miejsce spojrzeniem złotych oczu. Potem krzywiąc się niemiłosiernie, gdy musiał użyć znienawidzonej telepatii rozesłał po terenach Wolnych Stad mentalna wiadomość.
"Zapraszam na Skały Pokoju." Krótka, ale treściwa wiadomość miała dotrzeć do umysłu kazdego młodego smoka. Potem umysł samca znów został zablokowany na tego typu komunikację.


Na spotkanie mają wstęp jedynie smoki o randze pisklęcia lub adepta lub kleryka nie starsze niż 30 księżyców! Po spotkaniu będzie można zaraportować umiejętność Wiedzę (poziom umiejętności od poziomu już posiadanego przez smoka oraz od uczestnictwa w zebraniu). Może się też wydarzyć, że będzie można zaraportować inne umiejętności lub dary otrzymane za aktywność!
Jeśli nie przybędziesz na Spotkanie w ciągu 36h od opublikowania tego posta, lub po jego rozpoczęciu nie będziesz w nim uczestniczył, nie otrzymasz żadnej nagrody!


APEL: ponieważ zazwyczaj przychodzi tu bardzo dużo smoków, proszę dbać o realizm! To znaczy: ograniczmy liczbę postów w turze do jednego na postać, kochani. To ma być rozmowa z Oprawcą, nauka, a te przestają wyglądać naturalnie, kiedy ktoś wykorzystuje sobie temat do kłótni/rozmowy ze swoimi smoczymi znajomymi, zakładając, że nikt ze zgromadzonych im nie przerwie tylko dlatego, że aktualnie nie ma ich na forum!

[Tropikalna Łuska]

Pierwsza ze wszystkich przybyła Lilith. Przyprowadził ją w pobliże tego miejsca jeden z Cienistych pokazując jedynie, w którą stronę ma potem iść, a następnie odlatując. Bardzo ciekawiło japo co ją tu wezwano i czemu jej "taksówka" nie odebrała tego zaproszenia. Czyżby znów mogła się czegoś nauczyć? Albo może coś dostanie? Spotka kogoś nowego? O dziwo wszystkie te trzy opcje były poprawne, ale młodziutka samiczka jeszcze o tym nie wiedziała.
Przybywając na miejsce nie dostrzegła nikogo poza tym dużym smokiem ze szkarłatnymi łuskami. Był całkiem... przystojny. Znaczy mimo faktu, ze wyglądał na dość starego, może nawet starszego od mamusi. Jednak przyglądając mu się mogła stwierdzić, że chyba dobrze się trzymał. Kim on jednak był i co tu robił?
– Dzień dooobry. – Odezwała się dość głośno już z pewnej odległości. Truchcikiem podbiegła do samca i rozejrzała się. Był tu tylko on i Lil. – To ty mówiłeś do mnie w łepku? Dlaczego tu jestem? – Zapytała przekrzywiając tylko łepek. Nie było tu żadnych innych smoków prócz tego nieznajomego. To było dla niej trochę... krępujące.

[Wieczorna Aura]

Gdy leżała spokojnie w grocie usłyszała nagle znajomy głos. Gwałtownie podniosła głowę i odruchowo rozejrzała się dookoła. Przypomniała sobie jednak szybko, że to mentalne wezwanie. Wiedziała kto ją wzywał, lecz nie do końca wiedziała gdzie. Nigdy nie była na Skałach Pokoju. Nazwa brzmiała bardzo przyjaźnie, ale nie podpowiadała lokalizacji tego miejsca. Niepewnie wyszła przed wejście i przystanęła, zastanawiając się co teraz. Odetchnęła głęboko i ruszyła w stronę, która według niej mogła prowadzić do tychże skał. Działała instynktownie i miała nadzieje, że dojdzie bez przeszkód do celu.
Tak też się stało. Dotarła najwidoczniej jako jedna z pierwszych, gdyż nie było tu jeszcze nikogo oprócz tego kto ją wezwał i małej samiczki. Wiedziała już, że trafiła w odpowiednie miejsce. Podeszła bliżej i z szacunkiem kiwnęła łbem na powitanie proroka. Możliwe, że powinna się przywitać słownie, jednakże Strzałka nie widziała takiej potrzeby. Zastanawiała się nad tym dlaczego została tu wezwana. Pewnie inne smoki też się wkrótce pojawią. Usiadła wygodnie obok młodej smoczycy i w skupieniu spojrzała na proroka, oczekując na pozostałych wezwanych i jego słowa.

[Wola Przeznaczenia]

Samica słysząc wezwanie na skały pokoju westchnęła przeciągle. Naprawdę nie miała ochoty na spotkania z kimkolwiek. Jednak nie mogła tak po prostu odpuścić. Wzbiła się w powietrze lecąc w stronę tego miejsca. Po chwili wylądowała i rozejrzała się dookoła. Widząc proroka lekko schyliła przed nim głowę w geście szacunku.
-Witaj proroku- Powiedziała patrząc na niego przez chwilę po czym usadowiła się na uboczu. Okryła swoje przednie łapy i czekała na przybycie innych.

[Morowa Zaraza]

Kleryczka również odebrała wiadomość. Wiedziała już teraz, czym bywały głosy innych smoków w jej głowie, ale za pierwszym razem było to bardzo nieprzyjemne uczucie. Zaciekawiona tym, kto ją wezwał – i po co to zrobił ruszyła ku Skałom Pokoju. Miała bardzo mgliste pojecie o tym, gdzie się znajdowały. Wiedziała, że są gdzieś na terenach Wspólnych, a resztę załatwił instynkt lub przewodnictwo bogów, jak kto wolał. Gdy dotarła na miejsce dostrzegła kilka innych smoków, z których wszystkie wyglądały młodo. Nawet młodziej niż ona, chociaż z drugiej strony była już prawie dorosła, więc to raczej nic dziwnego. Dostrzegła tez czerwonołuskiego samca, którego wieku nie potrafiła określić. Widziała go wtedy w Ziemi, ale nie miała pojęcia kim był... Nie czuła od niego zapachu żadnego ze stad a to dodatkowo utrudniało identyfikację. Rozejrzała się za miejscem, w którym najwygodniej byłoby jej usiąść i skierowała się tam. Usiadła, rozglądając się dookoła. Nieufnie, ale jednocześnie z zaciekawieniem. Nie miała pojęcia, po co tu byli, nie znała również nikogo z zebranych. Złociste pióra uniosły się lekko, ukazując jej dyskomfort, ale jednocześnie będąc oznaką lekkiego podekscytowania.

[Cień Kruka]

Jaspis rozpoznała wezwanie. Już raz w swoim życiu takie otrzymała, a choć wtedy była jedynie malutkim pisklęciem, wiele wyniosła z tamtego dnia.
Na przykład dowiedziała się, że nie wolno dotykać bogów. Uśmiechnęła się na to wspomnienie, opuszczając ciepłe legowisko, wychodząc przed jaskinię i wzbijając się do lotu. Szramy na szyi zaprotestowały przeciwko tak dużej aktywności fizycznej, jednak zignorowała je. Bardzo niewojowniczo według niej jest okazywać, że coś boli, lub też na ten ból reagować. Zacisnęła tylko zęby.
Wstrząs towarzyszący lądowaniu również nie był dla niej specjalnie przyjemny. Podeszła do czerwonego smoka, odgadując w nim, jako w najstarszym, wzywającego.
– Witaj. – pochyliła przed nim łeb.
Następnie zajęła miejsce niedaleko Lilith, na wypadek gdyby stojąca kawałek dalej Wodna postanowiła zaatakować. Pomachała do pisklęcia, rogatej Wodnej zaś pokazała wyszczerzone kły. Niech wie, że ma się trzymać z daleka, jeśli nie chce zawisnąć w grocie Jaspisówki jako trofeum.
potem jednak grzecznie utkwiła spojrzenie w czerwonym smoku. Spodziewała się tu raczej Atreala... Ale może to i lepiej? Przynajmniej żadne pisklę nie spróbuje go dotykać.

[Wola Przeznaczenia]

Kryształowa rozejrzała się po zebranych i dostrzegła dwie cieniste. Pisklaka i adeptkę która nie była zbyt przyjaźnie nastawiona jednak łudząco przypominała jej czarodziejkę z cienia którą niedawno poznała.
-Deszczowa Kołysanka?– Powiedziała do siebie ale nieznana jej cienista mogła wyraźnie usłyszeć co mówi. Musiała przyznać że Chaos była przyjaźniejsza. Uśmiechnęła się przyjaźnie do cienistych nic sobie nie robiąc z groźnej miny adeptki i odrobinę się do nich przybliżyła.

[Śnieżny Blask]

Wiadomość dotarła i do niego. Może nie był już pierwszej młodości, ale spełniał odpowiednie warunki, aby się tu znaleźć. Jedynym problemem w całej tej sprawie było to, że on nie wiedział gdzie dokładnie są Skały Pokoju. Gdyby osoby wysyłające wiadomości mentalne od razu tłumaczyły jak dojść do tego miejsca – byłoby genialnie. Za to nie można mieć wszystkiego, także pobłądził jakąś chwilę, aż całkowicie przypadkiem trafił na te skały. Wziął głęboki wdech. To chyba było to miejsce. Nie wiedział nawet po czym poznał to miejsce.
Wszedł na polanę(?) wolnym krokiem, starając się nie rzucać w oczy.
– Dzień dobry? – Rzucił w stronę proroka, nie wiedząc kim dokładnie jest ten smok, co on tutaj robi i dlaczego jest jedynym starym smokiem na tych skałach. Wyglądało to podejrzanie, zbyt podejrzanie. Co ten smok planował? Śnieg spoglądał na niego z pewną nieufnością.
Wtem zauważył Zaraźliwą, swoją siostrę oraz inne smoki, których nie znał. Jako, że towarzystwa siostry miał pod dostatkiem, podszedł do Zaraźliwej. Spojrzał na nią i z zawstydzeniem w głosie rzekł.
– Hej. Mogę się przysiąść obok? – Spytał lekko speszony. Nie chciał się jej narzucać, brońcie bogowie! To to nie.

[Brutalna Łuska]

Jakże niespodziewane. Obcy głos odezwał się w jej głowie. Nie zareagowała tak jak za pierwszym razem, a zaciekawiona, przybyła na miejsce. Nie kojarzyła tych Skał, ale jakoś udało jej się dotrzeć Podświadomie wyczuwała jakiś podstęp w tym całym dziwnym spotkaniu. Przybyła oczywiście na piechotę ze względu na skrzydło. Przepchnęła się do przodu, śmiało, pewnie. Po rozejrzeniu się jednak postanowiła zmienić miejsce. Zdziwiła się, że znani klerycy siedzą trochę z dala od zebrania. Wzruszyła na to barkami i usadowiła się obok Śnieżnego,nia zwracając uwagi na to, czy dwójce siedzących obok smoków się to podoba,czy też nie.
– Ave – powiedziała głośno, a powitanie było skierowane do wszystkich. Pamiętała, jak niektórzy witali się w swoich językach. Więc czemu i ona nie może? Co z tego, że znała ledwie z dziesięć słów. Można raz na jakiś czas zrobić wyjątek i się przywitać. Owinęła łapy ogonem i mrużąc ślepia oczekiwała na jakikolwiek zwrot akcji.

[Morowa Zaraza]

Spojrzała zaskoczona na Śnieżnego. Naprawdę wolał siedzieć obok niej niż przy smokach ze swojego stada? W gruncie rzeczy była mu nawet wdzięczna. Dziwnie było tak siedzieć samej, nie znając nikogo. Dostrzegała tu tak wiele oznak nieufności, że chyba miałoby było posiedzieć obok kogoś, kogo się zna – w niewielkim stopniu, ale jednak.
– Cześć – odpowiedziała smokowi łagodnym głosem.
– Oczywiście, że możesz – dodała, uśmiechając się lekko. Nie należała do smoków nietowarzyskich, wiec obecność innych nie działała jej na nerwy ani nie miała nic przeciwko temu. Nie przeszkadzała jej również obecność Brutalnej, która do nich dołączyła. Co prawda bywała czasem dosyć nieufna, ale w obecnych czasach oraz przy jej wychowaniu było to normalne. Zastanawiała się, czy nie spytać się, jak powodzi się Śnieżnemu, ale uznała, że nie zostali tu wezwani na zwykłe pogawędki. Może innym razem... Teraz wciąż zachodziła w głowę, o co w tym wszystkim chodziło.

[Nieznana Łuska]

Trzecia wiadomość mentalna w ciągu czterech księżyców. To zaczyna się robić interesujące. Koniecznie musi się tego nauczyć.
Leciała w stronę tych Skał Pokoju. Hmmm. Bogowie wiedzą co się tam wydarzy. Z pewnością będzie ciekawie. Zatrzepotała skrzydłami i wylądowała na miejscu. Uch... Trochę dużo tu smoków. Nie lubiła takiej ilości osób. Zawsze w takich sytuacjach lubiła schować się gdzieś w tyle i przeczekać momenty napięcia. Ale coś jej mówiło, aby usiąść z przodu. Przynajmniej nie aż tak daleko jak planowała. Usadowiła się obok Strzałki, ponieważ postanowiła nie zostawiać pisklęcia ze swojego stada na pastwę losu. Przeważnie ze względu na sytuację polityczną.
Wtedy dostrzegła czerwonego smoka. Pochyliła łeb z szacunkiem wstając na ten moment. Znów to cholerne przeczucie. Ale diabelnie pomocne. To ono teraz kazało jej zwrócić uwagę na tego smoka.

[Ylvar]

“Zapraszam na Skały Pokoju”.
Ale kto zaprasza? I po co? I gdzie są te Skały Mądrości? I jakim cudem ten ktoś zagadał do dzieciaków, kiedy w pobliżu nie było ani jednego smoka?! TYLE PYTAŃ!! Ylvara rozsadzało z ciekawości. Musiał. Się. Dowiedzieć!
Jak to dobrze, że Lil znalazła kogoś, kto potrafił wskazać im drogę na te Skały! Chwała Lilith!...
Po jakimś czasie rodzeństwo dotarło na miejsce. Noo, prawie, bo Ylvar był daleko w tyle za siostrą – ledwo za nią nadążał ze swoim ślimaczym tempem. Ale kiedy udało mu się ją dogonić, klapnął na ziemię obok niej i wbił zniecierpliwione spojrzenie w wielkiego czerwonego smoka, który stał nieopodal.

[Szczyt Potęgi]

Skalny również przybył na wezwanie, w sumie sam nie do końca wiedząc czemu, skoro tutejszy język był dla niego absolutną, czarną magią, a społeczność smoków żyjących pod barierą dalej pozostawała zagadką. No bo, powiedzmy sobie szczerze, ile on znał stad? Jedno, w dodatku nie do końca do niego przynależał, więc musiał się mieć na baczności.
Z drugiej strony, taki skromny wiec był dobrą okazją do poznania innych osobników, być może równie przyjaźnie nastawionych.

Albo i nie...

Gy przyleciał, wylądował na twardej glebie, wprawiając ziemię w drgania i górując wzrostem nad pisklętami oraz sporą częścią (jeśli nie nad wszystkimi) adeptów. Zaraz potem posadził zad, sadowiąc się bardziej z tyłu, za pozostałymi zebranymi. Nie chciał zasłaniać.

[Niewinna Łuska]

Krok za krokiem, bardzo powoli, weszłam na miejsce spotkania, ukradkiem spoglądając na Proroka, ale szybko odwracając wzrok. Prześlizgnęłam się po obrębie zgromadzonych, chcąc jak najmniej rzucać się w oczy i przysiadłam kawałek za jakimś dużym samcem pachnącym Ogniem. Całkiem nieźle zasłaniał mnie przed ślepiami Oprawcy, przynajmniej w moim mniemaniu. Czułam się głupio, że w ogóle pokazuję się na oczy Prorokowi. Czemu wiec tu przyszłam? Sama się zastanawiałam, oglądając ziemie pod swoimi łapami, oraz ogon nieznajomego, wplatający się w pole mojego widzenia. Prawdopodobnie nie chciałam przegapić okazji, która już może się nie powtórzyć.

[Szlachetny Nurt]

Złocisty udał się na spotkanie młodych od razu gdy otrzymał wiadomość od proroka. Trochę mu się nudziło, może chociaż czegoś się dowie? W końcu co innego mogłoby się dziać na takim spotkaniu. Na szczęście trafił we wskazane miejsce bez problemu. Nie spieszyło mu się, dlatego też dużo młodych smoków przybyło przed nim. Rozejrzał się trochę, najbardziej widoczny był prorok, widać było w nim mądrość i wiedzę. Poszukał miejsca w którym mógłby usiąść, spostrzegł swoją siostrę Kryształową Łuskę, lepiej być w towarzystwie bliskich pomyślał. Usiadł kawałek obok niej, kiwnął tylko głową żeby nie hałasować i nie przeszkadzać prorokowi.