Zebranie przywódców

[Chłodny Obrońca]

Przywódcy nie powinni się chyba zdziwić czemu Chłód postanowił spotkać się z nimi w takim miejscu, a nie innym, miejscu symbolizującym niejaką jedności stad podczas widma apokalipsy. Jakiej apokalipsy? Mgły oczywiście której czarodziej miał już po dziurki w nosie. Ba, nawet przeszło mu przez myśl by rzucić wszystko i po prostu odejść z ziem Wolnych Stad, przecież jego dziadkowie tak uczynili i nikt nie miał im tego za złe… westchnął ciężko kierując pysk w niebo. Wybacz mi Szaleństwo ale nikt na razie nie może wiedzieć o tym spotkaniu, a ryk byłby dość… głośny. Przemknęło mu przez myśl po czym posłał wiadomość mentalną do przywódców Wolnych Stad, do Cichego, Szaleństwa i Pustyni.
~Przybądźcie proszę na Skały Pokoju, musimy poważnie porozmawiać.~ krótko zwięźle i na temat.
Teraz pozostało mu tylko czekać na pozostałych. Siedział więc z owiniętą korą, liśćmi i wierzbowymi wiciami lewą łapą, którą przestał czuć po walce z Jeźdźcem, a że nie chciał by sunęła za nim po ziemi, przytwierdzał ją do piersi. Opuścił pokryty bliznami pysk i zamknął ślepia. Oby tylko się nie kłócili…

[Oddech Pustyni]

Nie była zaskoczona, że przybyła jako pierwsza, chociaż tym razem, nie sprawiło jej to żadnej satysfakcji. Miała ochotę położyć się w grocie i... nie była pewna czego właściwie chce.
Zakołowała nad miejscem spotkania, a potem wylądowała parę ogonów od Chłodu, żeby zaraz się do niego zbliżyć. Szła powoli, ale lekko, a jej mięśnie były rozluźnione. Ostatnio zauważyła, że smoki zwracały na to uwagę, więc chciała wyglądać na przygotowaną do wszelkich zadań. Zebranie na Skałach Pokojów od razu skojarzyło jej się z mgłą, dlatego też tym bardziej podejrzewała, że pełne zaangażowanie i gotowość będą wymagane.
Skinęła pierzastemu łbem i usiadła, spoglądając gdzieś na bok. Nie była pewna czy powinna coś mówić, bo skoro samiec zwracał się w liczbie mnogiej, zapewne chciał poczekać na pozostałych. Zdecydowała się jednak rzucić coś, nie odwracając łba –
Gratuluję wygh-wygranej walki– cóż, nie zdążyła powiedzieć tego wcześniej. Dobre i tyle...

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar nie był specjalnie zirytowany formą wezwania. Walka to co innego, ale spotkanie było jak najbardziej zrozumiałe. Tym bardziej, ze sprawa była poważna, z tego, co przekazał Chłód.
Cienisty zjawił się na zebraniu zaraz za Pustynią. Jak zwykle leciał dość wysoko i znajdując się nad Skałami Pokoju, złożył skrzydła i zapikował, przecinając powietrze jak strzała. Rozsunął postrzępione latajki nad ziemią, zwalniając. Przy lądowaniu zarył nieco łapami w ziemię, pozostawiając za sobą wzniecone tumany kurzu. Podtruchtał do smoków i skinął im łbem. Był ciekaw, cóż to za poważna sprawa, ale postanowił nie pytać i poczekać na Cichego. Nie siadał jednak, stojąc nieopodal Pustyni i niecierpliwie przebierając łapami, a jego ogon wił się dziko. Kerrenthara rozsadzała energia i nie umiał spokojnie siedzieć i czekać.

[Cichy Potok]

Cichy jako najstarszy z całej tej braci...no i nie okłamujmy się, nieco trudno mu się leciało z tym doskwierającym płucem...przybył oczywiście jako ostatni. Wylądował jednak gładko, trochę dalej od Skał Pokoju, aby zebrać oddech. Przecież nie wpadnie tam zziajany, dyszący. Nie. Kiedy jego oddech uspokoił się w końcu ruszył piechotą ten ostatni odcinek do Skał. Popatrzył uważnie na zebranych, każdemu skinąwszy łbem na przywitanie. Jednak błękitne ślepia zatrzymały się na Chłodzie. To on ich tu wezwał i zapewne nie bez przyczyny...czyżby w końcu coś z tą mgłą się ruszyło? Bo on to już miał wrażenie, że tylko kręcą się w kółko.

[Tialdreith]

żeby nie było – Chłodek kazał mi też przyjść!

Jako ostatnia zjawiła się Przebłysk – co prawda, nie była przywódcą, lecz niedługo może się to zmienić więc Chłodny zdecydował się zaprosić ją na to spotkanie. Była to jej druga wizyta na terenach wspólnych, więc dotarła tu bez większych problemów. Spokojnie wylądowała w okolicy, żeby następnie móc przydreptać do pozostałych smoków.
– Cześć Chłodzie! O, i Panie Wody! – powiedziała, starając się nie zachowywać zbyt głośno i nie robić zamieszania.
Skinęła głową do pozostałych smoków. Jasnołuską smoczycę miała okazję już kiedyś zobaczyć, jednak fioletowy samiec... Spotkała się z nim pierwszy raz. Jednak bez przedłużania, usadowiła się gdzieś z boku i spojrzała w stronę Chłodu, czekając na rozpoczęcie spotkania. No cóż, teraz czas być nieco bardziej... poważnym.

[Chłodny Obrońca]

Powitał Pustynię głębokim pochyleniem łba, bądź co bądź była już dość wiekową samicą no i przywódczynią. Chłód nie omieszkał jednak zaczepić wzroku o jej zmęczone ciało, wyglądała jakby nieco mniej umięśniona niż zwykle. Może coś mu się przewidziało? Nie zamierzał jednak o tym mówić, chyba wypadłoby to mało kulturalnie „Hej Pustynio, mięśnie ci sflaczały? Taaaaak, jakoś nie widział siebie rzucającego takie słowa”.
Uśmiechnął się lekko spod wąsów gdy usłyszał samicę.
-Dałaś mi nieźle w kość, Kalina naprawiała mi szczękę już kolejny raz, dzięki tobie mogę teraz przewidywać pogodę. Strzyka mnie jak coś się zmienia.– rzucił rozbawionym głosem. Póki nie było innych mógł skorzystać z okazji i nieco się rozluźnić.
No i proszę, kolejnym który się zjawił był alfa Cienia. Chłód przywitał go skinięciem głowy i patrzył przez dłuższą chwilę na jego pełną energii postawę. Gdyby tylko i jemu tak się chciało stać… nah raczej zrezygnuje, na trzech łapach stoi się stanowczo niezbyt wygodnie.
Jego wuj wszedł powolnym i dostojnym krokiem jak przystało na najstarszego smoka pośród nich. Nic tylko podziwiać, że potrafi się starzeć gadzina jedna. Chłód skinął mocniej łbem Cichemu jak wcześniej zrobił to ku Pustyni.
Odchrząknął i już miał zacząć coś mówić gdy wszyscy usłyszeli stukanie szponów o ziemię i latające na boki, obijające się o skały mniejsze kamyki. Ach, zapomniałby, posłał wiadomość do wszystkich trzymających władzę w stadach, do tych nielicznych zastępców również. I chwilę później wybiegła ku nim Przebłysk, ciepła jak zwykle. Chłód uśmiechnął się do niej lekko i skinął krótko łbem.
-Nie wiem czy wszystkie smoki znają Przebłysk Jutra.– zaczął zanim Cichy się odezwał, w końcu to jego podwładna ale to Chłód zwołał zebranie, wypadałoby więc wszystkich zapoznać.
-Zastępczyni Cichych Wód, uznałem że powinna uczyć się do swojej roli i wysłuchać tego co mam do powiedzenia. Znasz zapewne innych przywódców prawda Przebłysk?– rzucił w jej kierunku i umilkł chcąc przejść do sedna. Najwyżej samiczka zapyta jego czy Cichego w myślach.
-Rozmawiałem od kilku księżyców z Elladanem, Najstarszym elfów o Mgle. Niestety zbyt wiele wniosków nie wyciągnęliśmy poza tym, że faktycznie Mgła może być ale nie musi, wynikiem jakichś rytuałów. Możliwe, że odstrasza nas byśmy nie mogli temu przeciwdziałać, albo wręcz potrzebuje naszej krwi, ciężko stwierdzić. Co do truchła wywerny które przyniosłeś Szaleństwo, były na nim ślady niewoli co jedynie, moim zdaniem miesza nam w głowach. Kto wypuściłby wywerny które należały do mrocznych elfów na wasze tereny? Może to one, a może i nie. Jak zwykle sporo musimy sobie sami dopowiedzieć.
Teraz najważniejsza informacja, tak jak podejrzewaliśmy elfie runy działają moi drodzy.– powiedział uroczyście bo przecież w końcu to oznaczało progres, czyż nie?
-Wiedziała o tym jedna z adeptek Ognia… szkoda, że nie podzieliła się tym z nami.– westchnął ciężko.
-Dopiero gdy spotkałem się z Elladanem po raz drugi wyjawił mi, że ona oraz jego elfka weszły we mgłę dzięki runie. Pytałem jak długo taka osłona działa, niestety niezbyt długo… kilka godzin i musimy mieć takiego elfa obok siebie, jeśli coś by nas rozdzieliło, chyba rozumiecie co to może oznaczać. Runa rysowana jest za pomocą ich krwi i może osłonić trzy obiekty, więc jeden elf mógłby iść z trójką smoków, czy dwójką i jednym kompanem, rozumiecie.– umilkł by inni mogli przetrawić informacje.
-Elladan zasugerował byśmy przebadali na razie tereny na których jest mgła ale obok tych wolnych od mgły, byśmy w razie czego mogli szybko uciec, ale to się chyba rozumie samo przez siebie. Tak więc… zwołałem was byście powiedzieli mi co sądzicie i kogo bylibyście w stanie wysłać na takową ekspedycję jako przywódcy. Nie chciałem zwoływać wszystkich by nie powstało zamieszanie… poza tym na pewno wielu adeptów chciało by pójść..

[Oddech Pustyni]

Spojrzała po pozostałych przywódcach i skinęła im łbem. Kiedy przybyła zastępczyni, którą później przedstawił Chłód, poczuła dziwny uścisk. Sama też powinna sobie kogoś wybrać, nawet Kruczy jej o tym mówił, a jednak zdecydowała, że ustąpi miejsca nie posiadając zastępcy. Szaleństwo w prawdzie też żadnego nie miał, ale on był jeszcze młody i nie musiał się jeszcze nad tym zastanawiać.
Umiejętność, którą podarowała przywódcy Życia wydawała się przydatna, chociaż biorąc pod uwagę, że smoki tutaj lubiły mówić w jakichś przenośniach, nie była pewna czy może potraktować jego słowa dosłownie. Wiedziała jednak, że za samą ranę nie mógł się gniewać, więc zdecydowała się nad tym nie rozdrabniać.
Kiedy już przeszedł do sedna, zaciekawiła ją wzmianka o mrocznych elfach, a raczej prawdopodobieństwie, że to do nich mogła należeć wywerna. Niestety, jak sam przyznał, sama ta informacja nie dawała im wiele, ani nie była żadnym punktem zaczepnym. Kiedy kontynuował, kłapnęła zębami, chociaż usilnie starała się to powstrzymać. Ze wszystkich możliwości, ta której elfy wypierały się, mówiąc że runy będą nieskuteczne, właśnie ta, okazuje się jedyną opcją? Domyśliły się tego zaś dopiero teraz?
–Czy jest to jakaś nowa właściwość runy? Kiedy chcieliśmy zba-zbadać mgłę, elfy kih-kilkakrotnie powiedziały nam, że nie można ich wyk-wykorzystać, ponieważ ich działanie jest okress-określone– zupełnie jakby spodziewały się, że to smoki mają wpaść na to jak poprawnie korzysta się z run, albo szybciej dojść do tego, że rysowanie ich na smoku będzie miało szanse podziałać –Po tylu księżycach odkryli, że runy mo-mogą jednak okazać się przydatne?– westchnęła. Mówiła powoli i nie było wyraźnie słychać jej zdenerwowania, ale... jednak jakieś było. Miała dosyć prosty umysł i kiedy mówiło jej się, że nie można z czegoś skorzystać po prostu to akceptowała. Kolejny idiotyczny dyskomfort...
Nie mówiąc już o Ognistej, która do tej pory nie zdecydowała się jej o niczym opowiedzieć. Miała wrażenie, że chodzi o Spłoszoną, bo to o niej wspominała jej Pożoga, ale sądziła, że jeżeli jest to ważne, smoczyca przyleci do niej, żeby to nadrobić. No nic, będzie musiała pofatygować się sama.
–Jeżeli to dzia-działa, możemy z tego skos-skorzystać. W Ogniu znajdą się chętni–

[Chłodny Obrońca]

Czekał dość długo na jakiekolwiek słowa ze strony Cichego, Przebłysk czy Szaleństwa. Westchnął więc jedynie ciężko i przeniósł wzrok na Pustynię. Skinął jej łbem.
-Właśnie tak. Również jestem zdziwiony bo przecież mówili, że nie możemy ich wykorzystać. Co prawda my chcieliśmy wrzucać kamyki we Mgłę z wymalowanymi runami. Może bali się, że zaczniemy zabijać elfy dla ich krwi? Nie wiem doprawdy.– pokręcił kosmatą głową ale nadal wpatrywał się samicę.
-Niezbyt mi się to podoba ale dobrze, że chociaż tyle udało nam się uzyskać, czy raczej im. Skoro mogą ruszyć drużyny do trzech smoków to niech każdy zainteresowany wybierze po trzy smoki. Połączymy je w mieszane drużyny tak by każdy z nich miał przy sobie smoka z Życia. Jeśli Pawia i Agrest się zgodzą są niestety jedynymi które znają moje ziemie. Trzeba więc będzie polegać na smokach z Wody które też mogą znać te tereny.– rozejrzał się po reszcie milczących przywódców i zmrużył lekko ślepia unosząc jednocześnie nieco wyżej głowę.
-Zmarnowaliśmy już dosyć dużo czasu więc to tyle ile chciałem wam powiedzieć. Przemyślcie co wam powiedziałem i dajcie mi znać mentalnie kto chce wziąć udział w tej wyprawie. Nie więcej niż trzy, cztery smoki proszę. Kiedy zbierze się grupa dam znać Elladanowi co do naszej gotowości. Jako że zazwyczaj działaliśmy bez terminów, nie chciałbym by drużyna zebrała się na jesień. Macie czas do pełni która jest za jakieś dwa księżyce. Jeśli żadne z was nie zechce posłać nikogo, ruszę sam ze swoimi smokami.
Odczekał jeszcze chwilę, może jednak jakiś smok się skusi i przemówi. Jeśli nie, zamierzał opuścić spotkanie i nie marnować więcej czasu.

[Cichy Potok]

Cichy milczał. Milczał bardzo długo. Obserwował młodziutkiego Przywódcę Cienia, ale także Pustynię i swoją Zastępczynie. Posłał jej tylko raz wymowne spojrzenie, ale raczej ta nie skorzystała i nie zamierzała się wypowiadać. To smutne. Cienisty Przywódca także nie kwapił się do odpowiedzi. Jedynie Pustynia odpowiedziała. Cichy jednak sceptycznie podchodził do tego planu. Nie to, że nie zamierzał pomagać. Chłód wiedział, że może zawsze na niego liczyć, bo Cichy miał dług wobec Życia i nie spłaci go, póki nie odejdzie z tego świata. Widząc jednak pewny zawód, gdy patrzył na niego Cichy pokręcił jedynie łbem. – Wiesz, że na mnie zawsze możesz liczyć. Pójdę. Znam te tereny bardzo dobrze. Nawet jeśli żaden inny smok Wody nie zechce pójść. Albo jeśli Przebłysk uzna inaczej, w końcu to ona zaraz zostanie Przywódczynią. Ja jednak pomogę. Tylko powiedz mi jedno. Czy patrol we mgle coś zmieni? Zrobiliśmy patrol nad mgłą. Jednak z racji małej widoczności, nic nie zauważyliśmy. Wchodząc w mgłę...również będziemy poruszać się poomacku i nie okłamujmy się. Na lądzie jesteśmy łatwiejszymi celami, gdzie ta widoczność jest nijaka...czy jednak runy sprawiają, że mgła odsuwa się na dość sporą odległość? – zapytał Przywódcę Życia, wpatrując się w niego uważnie. Rozumiał ten pośpiech, by odzyskać już swoje tereny. Jednak trzeba było pamiętać, że nie wolno działać też tak bezmyślnie, trzeba mieć plan.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar milczał. Nie przez fakt, że chciał usłyszeć, co powiedzą inni, a przez fakt, że sam nie wiedział, co odpowiedzieć i analizował wszystkie za i przeciw. A analityczne myślenie niezbyt dobrze mu wychodziło.
Gdy Chłód zwrócił się bezpośrednio do niego, samiec skinął łbem. Niczego nie dowiedzieli się dzięki wyvernie. Szkoda.
– Nie ufam elfom – rzekł w końcu warkliwie. Zmarszczył pysk, obnażając zębiska, ale szybko uspokoił się i jedynie zmrużył ślepia. – Szybko zmieniają zdanie i nie wykazują chęci pomocy. Siedzą zabunkrowani w swoim obozie na naszym terenie i sytuacja najwyraźniej im nie przeszkadza. Jaką mamy gwarancję, że to naprawdę działa? – Zaczął mówić normalnie, co zdradziło, że jest nieźle zirytowany. Sapnął.
– Jeśli jednak zdecydujecie się pójść, Cień pomoże. Jeśli nie znajdzie się nikt chętny, wezmę w tym udział osobiście – zapewnił Chłodnego. Cóż, raz się żyję. Do odważnych świat należy, a kto nie ryzykuje, ten nie je. Czy jakoś tak. Szaleństwo nigdy nie był specjalnie rozważny, więc zrobienie czegoś tak głupiego nie będzie dlań niczym nadzwyczajnym. A może i pomoże w jakiś sposób.

[Chłodny Obrońca]

Najpierw spojrzał na Cichego, a potem na Szaleństwo, opuścił łeb i westchnął na prawdę ciężko i ostentacyjnie. Nie mógł ich winić, że mają wątpliwości ale przecież ich nie zmuszał. Nie chcą iść bo nie ufają elfom? Ok. Ponowne badanie mgły nic nie da? To niech siedzą w swoich grotach sam się tym zajmie. Gdyby mógł pewnie rozmasowałby swoją skroń ale z jedną łapą było to niemożliwe. Uniósł ponownie kosmaty łeb i najpierw postanowił zwrócić się do wuja.
-A czy niewykonanie patrolu coś zmieni?– odpowiedział pytaniem na pytanie. Chyba nie musiał nic dodawać, a przynajmniej miał taką nadzieję. Teraz siedzieli na zadach i szukali powodu to walki zamiast zająć się większym zagrożeniem. Zupełnie o nim zapomnieli, a Mgła męczy już psychikę Chłodnego od dwóch pór roku i na prawdę czuje że jest z nim coraz gorzej. Czasem nawet rozmyślał czy by nie pójść w ślady Oprawcy i rzucić wszystko, żyć w spokoju gdzieś na uboczu.
-Mgła jak to mgła ogranicza widoczność jak zwykły opar, jak w nią wejdziemy to się przekonamy.– wzruszył barkami.
-Mam zamiar powiedzieć moim smokom, że mogą tam zdechnąć i wchodzą na swoją własną odpowiedzialność. Nie wiadomo czy złapie ich mgła czy może coś innego. Pozostawiam im decyzje tak samo jak i wam. Jesteście gotowi zaryzykować własnym ogonem? Jeśli tak możemy iść, jeśli nie to nie było tej rozmowy. Pozostawiam wszystkim wolną wolę, nie zamierzam nikogo zmuszać by szedł na śmierć. Wyraziłem się teraz dostatecznie jasno?– powiedział poważnie i spojrzał na każdego z zebranych uważnie. Rozumiał, że mogą się bać i nie być pewni planu. Poza tym to nawet nie o ich ziemie chodziło dlatego tego jednego nie rozumiał. Jeśli nie chcą niech powiedzą, nie będzie nikomu urywał łba za to że nie poszedł.
-Teraz mamy lato, potem jesień zwierzyny jeszcze nieco jest ale co jeśli nastanie zima a Mgła nie dajcie bogowie znów ruszy? To nie ona bezpośrednio nas zabije ale głód.– rzucił oschle a potem skinął głową Szaleństwu.
-Jak już mówiłem, działanie elfów jest dziwne ale może chcieli najpierw sami wybadać czy żywy organizm z ich runą może wejść w opar. Może nie byli tego pewni? My chcieliśmy wrzucać kamienie we mgłę z narysowanymi na nich runami, oni przetestowali to na sobie i na jednym z nas. Działa.– wzruszył barkami.
-Nie mogę decydować za was ale wolałbym by ruszyły inne smoki. Nie, nie dlatego że chce chronić zady przywódców i swój zarazem. Jesteśmy głowami naszych stad, to my decydujemy o różnych sprawach, jeśli nas zabraknie zapanuje chaos. Jeśli więc nikt z Cienia się nie zgłosi, zrozumiem to i zapamiętam że ty chciałeś iść Szaleństwo Cieni. Sam jak wiecie rwę się do skoczenia we Mgłę ale Prorok uświadomił mi coś ważnego i czas zacząć zachowywać się jak przywódca.– odetchnął i raz jeszcze potoczył wzrokiem po smokach.
-W twoim przypadku Ciche Wody rozumiem, że to Przebłysk będzie musiała pozostać w Obozie.– skinął mu głową. Oczywiście uszanuje decyzje zarówno Pustyni, Szaleństwa jak i przyszłej pani Wody jeśli będą chcieli iść. On jednak już postanowił. Chciał dać szansę zabłysnąć własnym smokom, nie mógł wszystkiego robić sam, czas zacząć polegać na swoich braciach i siostrach i dać im szansę do wykazania się.
-Czy ktoś ma jeszcze jakieś pytania? Jak mówiłem, możecie się nie zgodzić a spotkanie potraktować informacyjnie, że "Życie idzie na Mgłę".– westchnął i przymknął zmęczone ślepia.

[Cichy Potok]

Cichy pokiwał powoli głową na słowa Chłodu. Tak, w zasadzie co im szkodzi. Czy wykonają patrol, czy nie. I tak nic się nie zmieni jeśli będą siedzieć bezczynnie. – Zawołaj mnie wtedy, kiedy będziesz chciał wyruszyć. Co do reszty Wody, będziesz już rozmawiał z Przebłyskiem. – oznajmił krótko. Po czym popatrzył po reszcie. Cóż, nie dziwił się Szaleństwu. Elfy doprawdy bardzo dziwnie się zachowywały. Ale może takie miały zwyczaje jako dwunogi. Niekoniecznie musiały postępować i myśleć tak jak oni.

[Chłodny Obrońca]

-Zanim wszyscy odejdziecie mam wam coś jeszcze ważnego do oznajmienia.– odchrząknął i spojrzał teraz głównie na Ciche Wody oraz Przebłysk.
-Rozmyślałem nad tym nieco, odbyłem nawet rozmowę z Oprawcą Gwiazd i uznałem, że powinien wrócić do korzeni mojego stada. Życia niezbyt już pasuje do moich smoków zwłaszcza po zmianach jakie nastąpiły. Nawet sam Posłaniec rozmyślał nad tą decyzją zabrakło mu jednak czasu by powziąć bezpośrednie kroki... Od dziś chciałbym byście nazywali mnie Chłodem Ziemi, a moje stado... stadem Ziemi. – umilkł i spojrzał również uważnie na Pustynię oraz Szaleństwo. Sprawa nie podlegała dyskusji chciał im jedynie dać znać o dość istotnych zmianach.
-Proszę byście oznajmili to przy jakiejś okazji swoim smokom. Co do polityki międzystadnej ta na razie nie ulega zmianom.– pochylił im lekko łeb w geście uznania ich przywództwa.
Spotkanie chyba w końcu można było uznać za zakończone.

[Cichy Potok]

Cichy w zasadzie zbierał się już do opuszczenia zebrania. Nagle jednak spojrzał ze zdumieniem na Chłodnego. Zdumieniem, ale i zrozumieniem. Dawno temu sam zaproponował, aby Życie znów stało się Wodą i Ziemią. Wtedy jego siostra jednak oponowała i prędzej chciała się zabić, niż w ogóle zmieniać nazwę. Urodziła się w Życiu, kochała Życie i chciała przetrwania Życia. No a teraz jednak wszystko poszło tak...gładko. Na pysku Cichego pojawił się delikatny uśmiech, po czym pokiwał łbem. – A więc bywaj zdrów, Chłodzie Ziemi...wezwij mnie w odpowiednim momencie. – oznajmił, po czym uśmiechnął się jeszcze do pozostałych Przywódców i po prostu odszedł. Przystanął raz, by obejrzeć się na swoją Zastępczynię i ruszył potem do Obozu Wody.