Mgła

[Sketch]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

//I tak oto udowadniasz, że czytasz wiadomości tylko wybiórczo, Lazurze. Pierwsze pytanie, które zadałaś jest praktycznie identyczne z moim na które padła odpowiedź już dawno~

I dlatego właśnie musimy się koniecznie podzielić na mniejsze grupy, bo każdy tutaj robi pod siebie~!//

Zwiastun spojrzał na Chłodnego, który nieco zmodyfikował jego pomysł, jednak w większości się zgodził. A to już dobra droga do rozwiązania tego problemu. Działać wspólnie. Chociażby zacząć od współpracy samego Chłodnego i Zwiastuna. W końcu dojdą do jakiś działań, a nie będą szukać odpowiedzi, których nikt im nie poda pod nozdrza. Potem spojrzał na Oprawcę i ponownie musiał westchnąć.
–A czy wie o tych snach? Może on będzie potrafił coś więcej o nich powiedzieć. Albo właśnie bóg śmierci... Warto spróbować- w końcu jedyne co mamy do stracenia to odrobinę czasu...
Odrzekł Oprawcy z pełną powagą w głosie. Może i Chłodny miał go za chaotycznego smoka, jednak on osobiście czuł, że zachodziły w nim zmiany, które można było nazwać nakierowaniem jego charakteru. Od bólu i straty do chłodnej przezorności i powagi...

[Cichy Potok]

Cichy wciąż milczał...starając się wyłapać z tego chaosu coś pożytecznego. Marszczył pysk, a widząc pytające, niepewne spojrzenia, skierowane na niego zdecydowanie czuł się skonsternowany. Nie był tutaj dowódcą. Zebrał ich tylko. To nie on będzie decydował o losie całych Wolnych Stad...o nie, nie zrzucą na niego tej odpowiedzialności. Jednak powoli klarował mu się w umyśle pewien pomysł....Zaraz potem spojrzał na Ognistego, a potem na córkę i uśmiechnął się do niej ciepło. – Wstrzymajcie się jeszcze chwilę. Lazurowa Łuska bowiem zadawała bardzo dobre pytanie. Wierzę Prorokowi, że to mroczne elfy, ich magia nie różni się tak bardzo od tej waszej, czy się mylę? – te słowa skierował do Przywódcy elfów, po czym pokiwał w stronę córki. – Chciałbym najpierw poznać odpowiedź na jej pytanie, nim ruszymy...jeśli jesteście faktycznie w gorącej wodzie kompani, idźcie...rozgarniajcie mgłę przy pomocy waszego oddechu, jeśli elfy wam pomogą, to faktycznie miejsca, gdzie nie ma roślinności, będą najbezpieczniejsze na zbadanie tej teorii. Lot...lot będzie idealny, do rozpoznania...jeśli sen, który widzieliście... – tutaj spojrzał na Cienistą samiczkę i samca z Ognia. – To faktycznie we mgle może być tak zwane centrum...źródło. Z góry najlepiej będzie można go dostrzec. – oznajmił ze spokojem. – Lepiej jednak by leciały szybkie smoki, zręczne. Ewentualnie magowie.... – oznajmił chłodno kalkulując wszystkie słowa. – Nauczyciel nie udzieli nam więcej wskazówek, jest to wątpliwe. Choć próbowałem na wszelkie sposoby, nie udzielił mi znaczących informacji. – powiedział, po czym wzruszył barkami....czekał na odpowiedź Elladana.

[Najstarszy]

Elladana, prawdę powiedziawszy, nieco wystraszyło powtarzanie w koło, że taka a nie inna runa nie podziała tak, jak smoki sobie tego życzą. Nie wiedzieć czemu, smoki wolały ignorować tę informację, jakby wiedziały o elfickiej magii więcej niż same elfy. Dodatkowo, przywódcy wygodnie zapomnieli, że elfy obecnie próbują eksperymentować, żeby znaleźć lepsze metody na walkę z mgłą. Po co ten pośpiech i testowanie sposobów, które były skazane na niepowodzenie, zamiast wypróbowanie nowych metod, co do których nie było zastrzeżeń? Bo pojawiły się i takie. To że ogień został odkryty jako pierwszy, że działa, nie znaczyło, że był jedynym sposobem na mgłę!
Ale niektórzy mieli informacje, mogące się okazać wartościowymi. Jak truchło wyverny, którą przyniósł na spotkanie Szaleństwo, albo ten dziwny sen, dzielony przez dwa smoki niezwiązane wspólnymi przeżyciami, stadami czy zapewne charakterem. Bogowie jedni widzieli, że same smoki pewnie jeszcze nie wykorzystały wszystkich metod, którymi mogłyby walczyć z mgłą, więc czemu wszyscy uparcie krążyli wokół ognia i tej jednej elfickiej runy? Ale nie ważne...
– Szaleństwo Cieni, jeżeli nie masz nic przeciwko, z wielką chęcią pozwoliłbym moim elfom na gruntowne zbadanie ciała wyverny, ale nie tutaj, tylko w zaciszu mojego obozu – na twarzy Elladana pojawił się delikatny uśmiech.
Większość elfów nie czułaby się swobodnie skupiając się na ciele wyverny i odwracając się plecami do smoków. Tak jak i smoki nie czułyby się dobrze będąc samotnie w grupie obcych im elfów, prawda?
– Wydaje mi się, Lazurowa Łusko, że odpowiedź na twoje pierwsze pytanie została w jakiś sposób zawarta we śnie, który ukazał się dwóm smokom – powiedział do młodej adeptki, marszcząc czoło. – Jeśli założymy, że była to wiadomość od bogów, którzy próbują dać nam podpowiedź, to być może ta wskazówka faktycznie obrazuje źródło mgły. Bo to, co chroni nasz obóz, na pewno nie ma tego samego źródła jak to, co przykryło ziemie Życia.
Następnie nieznacznie skłonił głowę w kierunku Chłodu Życia.
– Jeżeli takie jest twoje życzenie, to postąpimy wedle niego. Tylko przestrzegam raz jeszcze, że nasza magia nie działa tak samo jak wasza, a runy nie mogą zadziałać wbrew swojej naturze, dlatego obawiam się, iż nie będą miały żadnego wpływu czy pomocnych właściwości tym razem – też ściszył głos, kiedy przywódca Życia do niego podszedł. – Moją intencją było przemówienie w obronie twoich ziem przed innymi smokami, które zdawały się być bardziej niż chętne na testowanie swoich hipotez na terenach nie będących ich domem. Nie zakładałem, iż podzielasz ich skłonności – ponownie uśmiechnął się nieznacznie. – Wyczekuję okazji do wzajemnego bliższego poznania naszych plemion. Odwiedź mnie wkrótce, przywódco Życia, być może będę już miał pierwsze informacje, które mogą się okazać wartościowymi.
Wzruszył delikatnie ramionami w kierunku Oprawcy Gwiazd, po czym spokojnym krokiem podszedł do Lazurowej Łuski, by powiedzieć jej cicho kilka rzeczy o magii elfów. Ona wydawała się być tym najbardziej zainteresowana, może więc któregoś dnia odwiedzi ich, by faktycznie zrozumieć, o co w tym chodzi?
– Problemem jest to, że jedyne wystarczająco duże źródło mocy mogącej zasilić nasze runy na długi okres czasu o którym nam wiadomo to Drzewo Odnowy, i to ono jest tym, co kotwiczy mgłę chroniącą nasz obóz. Odkrylibyśmy, gdyby ktoś podkradał moc naszego Drzewa, i wiemy, że nasze Drzewo jest ostatnim z jego gatunku. Każda inna runa, po narysowaniu, jest napełniana taką ilością mocy, by wytrzymać określony czas w określonych warunkach, i nie da się jej dopełniać mocą po jej uruchomieniu, ponieważ każda ingerencja w raz uruchomiony znak jest bardzo skomplikowanym i nieefektywnym procesem. Tak jak wasza maddara ma swoje ograniczenia, tak nasza moc też nie jest wszechstronna – uśmiechnął się do Adeptki krzywo.
Nie powiedział jej dużo, ale być może Adeptka odpowiedzialnie użyje tych informacji.
Wrócił do Oprawcy Gwiazd i spojrzał z szacunkiem na proroka. Tutejsze smoki dziwnie traktowały głosy bogów. Tylko dlatego, że prorok nie mówił im tego, co chcieli usłyszeć... A przecież nie taka była natura bogów i ich wysłanników. Najpierw elfy musiały sobie same poradzić. Nawet jeśli każda sytuacja z początku wyglądała na beznadziejną, to nie oznaczało, że nie było z niej wyjścia. Praca, praca, i jeszcze raz ciężka praca!
– Proroku, czy byłbyś skłonny udzielić mi swojej siły i pomóc mi przetransportować ciało tego zwierzęcia do mojego obozu? – zapytał uprzejmie, i chociaż patrzył na proroka, nie zapominał o czujności.

[Chłodny Obrońca]

-Chodzi mi tylko o to by ci którzy już chcą działać, działali jeśli chcą. Wolę jeśli robią to świadomą zgodą swoich przywódców niż samowolnie.– ostatnie słowa padły jakby w kierunku Zwiastuna. Oj też dokładnie już wiedział co Chłód miał na myśli. Nie chodziło mu już nawet o jakieś specjalne pozwolenie dane od przywódcy… ale o to by oni byli świadomi, że ich smoki właśnie narażają swoje życie. Dobrze jest wiedzieć, że ktoś może właśnie leżeć martwy bo chciał „pomóc”. Westchnął i rozmasował sobie skroń, po czym opuścił łapę.
-Piórko porozmawiaj jeszcze z Pustynią, to nie ja tobą rządzę. Masz jednak moje błogosławieństwo na zbadanie swoich teorii, jednak tylko w obrębie pustynnym. Zwiastun to był twój pomysł z lotem, zbierz chętnych i leć. Wysoko i tylko gdy pogoda na to pozwoli. Teraz chyba znów zbiera się na deszcz. Co do rozmów, dobrze więc. Ja pójdę gadać.– rzucił na zakończenie.
Słuchał uważnie Elladana po czym skinął mu swoich kosmatym łbem. Oczywiście niezbyt gwałtownie, nie chciał mu niechcący przywalić swoim sporym porożem w głowę. Gdy jednak ten poszedł szeptać do adeptki Wody znów zmarszczył lekko brwi. Naprawdę? No dobrze… niech będzie. Pokręcił lekko głową. Może elfy właśnie tak mają? Nie mógł przecież kwestionować ich zwyczajów. W sumie smoki gadały ze sobą mentalnie, może elfy właśnie tak to rozwiązywały? Kiedy Elladan podszedł do Oprawcy, Chłód odchrząknął.
-Ja z chęcią ci pomogę jeśli to nie problem. Wtedy też moglibyśmy odbyć naszą rozmowę. Chyba, że wolisz bardziej neutralny grunt. Uszanuję to.– powiedział spokojnie w kierunku dwunożnego. Oczywiście nie zbliżał się do niego za bardzo. W końcu elf stał tyłem do Chłodu, a czarodziej nie chciał by Elladan poczuł się… osaczony? Czy przymuszony do zgody.

[Jad Duszy]

Patrzył na smoki, po czym przeniósł wzrok na Elladana.
– Oczywiście, że ci pomogę. Nawet teraz, o ile Szaleństwo Cieni nie ma nic przeciwko zabraniu stąd tego truchła – stwierdził, zerkając na martwa wywernę. Ciekawe, co tez elfom uda się z niej wydobyć. Ale na razie nie ruszy się z miejsca, czekając na opinie elfa i przywódcy Cieni. W końcu padła inna propozycja, więc może Najstarszy będzie chciał ją rozważyć? On osobiście uważał to za świetna okazje, aby zmyć się z tego miejsca. Mógłby rzecz jasna po prostu odejść, ale gdzie w tym zabawa?

[Lazurowa Mgiełka]

//Zwiastunie, czytam, ale pytałam o coś innego niż Ty. Najwyraźniej nie zrozumiałeś pytania


Popatrzyła na elfa, z fascynacją słuchając jego słów. magia elfów brzmiała niezwykle interesująco. Lazurowa uznała, że gdy tylko uporają się z mgłą – bo nie miała wątpliwości, ze tata sobie z tym poradzi – uda się do obozu elfów i dowie się wszystkiego, co może. O ich runach, magi, Drzewie Odnowy, czymkolwiek było. Skłoniła lekko głowę za odchodzącym najstarszym, po czym spojrzała na tatę. Inni Przywódcy też tu byli, ale jednak Ciche Wody pozostawał dla niej największym autorytetem – jemu ufał, innym nie.
– Zrobię to, co zdecydujesz – powiedziała do taty, jak zawsze łagodnym głosem.
– Tylko jeśli to, co zostało ukazane w snach jest naprawdę źródłem mgły, to czy dostrzeżemy to z góry? Mgła może całkiem skrywać to "światło" – stwierdziła niepewnie. nie miała jednak innych pomysłów, bo co taka młodziutka, głupiutka istota mogłaby wiedzieć na temat poważnych zagrożeń? To co przekazał jej Elladan wydawało jej się interesujące. Jednak czy wiedza ta wpłynie na mgłę? Z pewnością mogłaby pomóc, ale Lazur była bardzo młoda i nie wiedziała, w jaki sposób mogłoby się to stać. Co powinna powiedzieć? Czy powinna coś powiedzieć? W końcu elf powiedział to tylko jej. gdyby było to tak ważne w kwestiach mgły, z pewnością podzieliby się tymi informacjami. Na wszelki wypadek podeszła do taty.
– W runy elfów nie da się ingerować po ich stworzeniu, czyli nie da się ich naładować po uruchomieniu. To znaczy, że będą działać jedynie określony czas, a potem się rozładują... – urwała, zerkając w kierunku Najstarszego. Mówiła do taty, bo wstydziła się wyrazić swoje wątpliwości na forum publicznym. Tata jej nie wyśmieje, a oni mogli. Jednak nie szeptała.

[Sketch]

Zwiastun patrzył na Chłodnego przez chwilę, po czym kiwnął łbem i powoli westchnął.
–NO DOBRA! KTÓRY Z WAS, OBIBOKI ZECHCE MI TOWARZYSZYĆ PODCZAS PATROLU NAD MGŁĄ?
Najpierw zaczął krzyczeć do rozciągniętych przed nim, a z każdym słowem zaczął obracać łeb, aby jego słowa dosłyszał każdy tu obecny. Następnie znów spojrzał na Chłodnego, a raczej na jego zad.
–Chłodny! Bracie...!– Zwiastun powoli zaczął iść za przywódcą Życia, ale kiedy ten dołączył do Oprawcy i elfa, po prostu przystanął i powoli 'sięgnął' do niego, aby wysłać mu mentalną wiadomość.
'Przepraszam za wcześniejsze... I powodzenia! Będę się starał informować Cie na bieżąco...'
Następnie westchnął i powoli udał się na bardziej wysuniętą pozycję, gdzie zamierzał zebrać chociażby 3 istoty, które zgodzą się na lot z nim.
–Któż się odważy mi towarzyszyć? Im szybciej tym lepiej... No dalej...!
Głos Zwiastuna był nieco chłodny i zbyt niski jak na typowy jego głos. Wojownik na prawdę miał dość już tej bezczynności. Jeśli nie znajdzie się nikt chętny do lotu to poleci sam.

//Czekam na 3 osoby, albo do 20.04 Jeśli do tego czasu nie znajdą się chętni to lecę ze stanem, który będzie na ten konkretny dzień! //

[Kruczopióry]

Oczywiście Kruczopióry cały czas przysłuchiwał się dyskusji, choć z każdą chwilą nabierał coraz większego przeświadczenia, iż nic nowego już nie padnie. Iż co było wiadome, już zostało przez smoki wypowiedziane. Był jakiś plan – niekoniecznie dobry – ale ze sam zaczynał mieć dość całej tej rozmowy, po prostu ciężko westchnął. Popatrzył jeszcze na Elladana, nim odwrócił łeb ku wszystkim innym smokom.

– Jest jeszcze jedna rzecz, która wydaje mi się ważna – dodał dość głośnym i stanowczym tonem, mierząc wszystkich po kolei spojrzeniem. – Powinniśmy mieć grupę kilku smoków, które posiadają całą naszą wiedzę, abyśmy nie musieli co i rusz organizować nowego spotkania, jak teraz, nim przystąpimy do akcji. Zebranie całych Wolnych Stad w jednym miejscu zajmuje stanowczo zbyt dużo czasu, jak i zbyt długo trwają dyskusje w tak dużym gronie – zaznaczył, wydawszy z siebie nieprzyjemny pomruk. – Skoro umiemy posługiwać się wiadomościami mentalnymi, wykorzystajmy to! Smoków zaś powinno być kilka, nie jeden... na wszelki wypadek. Nigdy nie wiadomo bowiem, czy przypadkiem nie znajdziemy któregoś z nich z flakami wyprutymi na wierzch – zaznaczył, przewróciwszy ślepiami. I jeszcze raz przewędrował wzrokiem po wszystkich... wyraźnie zastanawiając się. – Na tę grupę chciałbym zaproponować... siebie, Faolitiarnę, Chłodnego i tę smoczycę Wody – stwierdził, skinąwszy łbem na Lazurową. – Czyli po jednym smoku z każdego stada. I oczywiście Elladana, jako łącznika między światem smoków a światem elfów – zaznaczył. Wybór zaś przypadkowy nie był; nie potrafił wyzbyć się wrażenia, iż właśnie te smoki cieszą się... ciut większym zaufaniem Oprawcy albo elfa. Próba oddalenia się z miejsca spotkania zresztą najlepiej świadczyła o tym, iż dwójka chyba nie czuła się w obecnym towarzystwie dobrze, także Kruczopiórego zaczynało to powoli męczyć. I towarzyszyło mu nieodparcie dziwne uczucie, iż przedstawiciel dwunogich niekoniecznie mówi im wszystko. Tak jakby... rozmyślnie ukrywał część wiedzy, zachowując ją dla wybranych, zresztą zapewne nie przez przypadek niektóre kwestie wypowiadał szeptem. Mógł oczywiście być w błędzie, ale... i tak wolał ograniczyć listę smoków rozmawiających z elfem. A już na pewno nie chciał, żeby rozmawiało z nim zbyt wiele tych smoków naraz, właściwie to wystarczył jeden, byle taki, który przekaże wiedzę innym... w tym samemu Kruczopióremu. Ciekaw był tylko, co na to przywódcy, którzy... no cóż, w odczuciu czarnołuskiego ciut zawiedli, tak długo zbierając smoki do działania.

– Czy elfy potrafią odczytywać smocze wiadomości mentalne? – zapytał jeszcze Elladana, kierując znów wzrok na dwunogiego. "Na przykład takie jak ta?" dodał, jakby od razu chciał tę możliwość przetestować. – I wysyłać podobne wiadomości smokom? – dopowiedział. Nie robił sobie wielkich nadziei, prorok bowiem posługiwał się w komunikacji szeptem, nie myślą, Elladana zaś wezwał z pomocą kruka. Ale może powód tego był inny niż niezgodność dwóch rodzajów magii...?

Ostatnią postacią, ku której się zwrócił, był Zwiastun.
– Polecę z tobą, nie boję się; i tak ktoś musi, gdyż na razie nic lepszego wśród pomysłów, jak mi się wydaje, nie mamy – stwierdził, przewróciwszy ślepiami. – Chcę tylko wpierw ostatecznie ustalić to, o czym już powiedziałem.

[Poszukiwacz Kości]

A dyskusja dalej się ciągnęła. Poszukiwacz przysłuchiwał się każdemu kto po kolei zabierał głos. Wypowiedziano zostało mnóstwo interesujących faktów czy przypuszczeń które dopiero teraz powoli zaczęły się wyczerpywać. Tak, teraz był dobry moment by podjąć jakieś działania. Pozostałymi niewyjaśnionymi kwestiami mogą teraz zająć się poszczególne osoby, a reszta skupić się na wykonywaniu poleceń. Czarnofutry wojownik miał więc to łatwiejsze zadanie.
Jedynym słusznym wyjściem było dołączenie do grupy mającej wykonać zwiad nad mgłą. Do jej zorganizowania ochoczo wyznaczył sam siebie jeden ze smoków Życia, co o ile samo w sobie nie było niczym złym, o tyle Poszukiwacz nie potrafił podzieli podobnego "entuzjazmu" co zniecierpliwiony samiec. Jego dobór słów i podejście go nie przekonywało, nie zwracał jednak uwagi na tak powierzchowne rzeczy, będąc przekonanym że należy na obecną chwilę odrzucić na bok swoje odczucia, poświęcając się dla dobra misji.
Zaraz po Kruczopiórym podszedł do wojownika.
– Zgłaszam się. – Ogłosił mu. – Ziejąc lodem nie bardzo pomogę w odganianiu mgły. – Stwierdził, kierując swoje słowa bardziej do Kruczopiórego. Uniósł nieznacznie kąciki swoich warg, starając jedynie w subtelnej dawce dać trochę pozytywnej energii. Wszakże humor czy kpina w obecnej sytuacji nie była na miejscu. Wyjątkiem był oczywiście Oprawca którego nic nie powstrzymało przed sarkazmem. To taki typ smoka który zarzuciłby osobie odbierającej mu życie, że zrobił to w kiepskim wydaniu. Coś takiego jednak miejsca nigdy mieć nie będzie. W końcu na świecie są tylko dwa rodzaje smoków: Oprawca Gwiazd i ci, którzy umrą.

[Szkarłatny Księżyc]

On sam słuchał słów smoków, samemu milcząc. Nie miał nic do dodania, ponieważ wciąż nie miał pojęcia z czym się zmagają. Mgła była dla niego czymś naturalnym, istniała odkąd się urodził. Dla niego było to czymś jak drapieżniki dla innego smoka. Niebezpieczne, ale nieuniknione.
Mimo to słuchał uważnie o czym opowiadają inni. Zaskoczył go fakt, że i Lazur się odezwała. Zrobiło mu się nieco głupio, że ona ma co nieco do powiedzenia, a on zupełne zero.
W każdym razie później okazało się, że i znajdzie się zadanie dla niego. Zwiastun Światła zwołał smoki do patrolu nad mgłą, co w jakimś stopniu pozwoliłoby przyczynić się do dalszych odpowiedzi na temat mgły. Szkarłatny postanowił, że ruszy również ze Zwiastunem, Kruczopiórym i Pożeraczem. Nawet nie znał tych smoków. Nie wiedział również, czy powinien się przedstawiać, czy nie. Postanowił zrobić coś, co było jego domeną: powiedzieć jak najmniej się da. Dlatego jego wypowiedź ograniczył do krótkiego, ale stanowczego:
– Polecę – po wypowiedzeniu tych słów podniósł zad i ruszył w stronę smoków. Odwrócił się tylko ostatni raz do Lazur, której skinął łbem, aby powiedzieć, że wszystko w porządku. Czekał na dalsze polecenia Zwiastuna.

//Będziecie zakładali osobny temat na patrol nad mgłą?

[Najstarszy]

/N: bardzo proszę nie zakładać osobnych tematów, bo mamy ich i tak tyle, że chyba wszyscy uczestnicy zebrania mogliby wybrać sobie po jednym i każdy działałby w nim solo ;)


Elladan odwrócił się do Chłodu i skinął mu głową.
– Dziękuję. Wszelka pomoc jest mile widziana. I wydaje mi się, że jest wiele spraw, o których moglibyśmy porozmawiać bardziej na osobności – nieznacznie się uśmiechnął.
Dyskutowanie o najintymniejszych tajemnicach elfów przed widownią nie byłoby łatwe dla nikogo.
Zmarszczył czoło, patrząc na Kruczopiórego.
– Czym są smocze wiadomości mentalne? – powiedział, nie do końca rozumiejąc o co mogłoby chodzić Ognistemu.

[Lazurowa Mgiełka]

Poruszyła się niespokojnie, gdy spojrzenie ognistego padło na nią. Naprawdę została wyznaczona do tak ważnego zadania? Ona, taka młoda i niedoświadczona? Zbieranie informacji i przekazywanie ich innym. Mogla to zrobić, a przynajmniej tak jej się wydawało. na dodatek Szkarłatny zgłosił się do odbycia zwiadu nad mgłą. Lazur poczuła iskrę niepokoju o brata, w końcu było to niebezpieczne zadanie. Coś trzeba było robić. Mogła również przekazywać informację Elladanowi – nawet jeśli nie potrafił odbierać mentalnych wiadomości. dzięki kontaktom z elfami mogłaby się dowiedzieć więcej o ich magii, a przy okazji pomóc.
– Jestem Lazurowa Łuska – powiedziała do Kruczopiórego, ale i do reszty smoków. jej głos drżał lekko, gdy zmuszona była odezwać się głośniej. Poprzednio zwracała się raczej do elfa, teraz do wszystkich. Straszne uczucie.
– Mogę należeć do tej grupy, jeśli nikt nie ma nic przeciwko – powiedziała, rzucając spojrzenie tacie. Chyba nie będzie miał jej tego za złe? Chciała jedyne pomóc.

[Azyl Zabłąkanych]

Białofutra uzdrowicielka przybyła niemal na samo zakończenie spotkania; i być może nie pojawiłaby się tu wcale, gdyby nie jego kolejna część. Musiała przyznać, że ostatnimi czasy czuła się zbyt zabiegana, by zjawić się tutaj i wraz z pozostałymi omawiać temat mgły – nawet, jeśli w największej mierze dotyczył on właśnie jej stada. Czy jednak nie pomagała Wolnym Stadom w inny sposób – poświęcając się pozornie pospolitej, niewyjątkowej profesji?
Przemknęła cicho za zebranymi smokami. Nie powinna zostać przez nikogo zauważona – ustawiała się tak, by nie zwracać na siebie przesadnej uwagi, a i jej kroki były na tyle ciche, by jedynie niewyraźny szelest dobiegł jedynie do uszu tych, którzy znajdowali się najdalej od centrum zebrania. Ostatecznie przycupnęła z boku, możliwie tak, by chociaż kątem oka obserwować proroka i Przywódców.
Jej uwadze nie umknął również elf, którego charakterystyczna woń rozbiegła się w powietrzu, drażniąc nozdrza w ten intrygujący, nowy sposób. Chociaż prawdopodobnie nigdy nie miała okazji z niem porozmawiać – rozmawiała z pewnymi elfami, ale czy każdy nie wyglądał tak samo? – wiedziała, jak ważną pełnił funkcję.
Niedługo potem utkwiła wzrok w Oprawcy Gwiazd, sprawiając wrażenie smoczycy, która znajdowała się w tym miejscu od samego początku.

[Jad Duszy]

//"W końcu na świecie są tylko dwa rodzaje smoków: Oprawca Gwiazd i ci, którzy umrą." – Padłam :D

Zanim będzie mógł w spokoju udać się do swojej jaskini, skąd śledzić będzie najnowsze "plotki", musiał zrobić coś jeszcze. Ach, jak on nie lubił prowadzić tego typu rzeczy. Był to jeden z powodów, dla których zrezygnował z Przewodzenia Ogniowi.
– Zanim się rozejdziecie przyjdzie wam być świadkami w... Wydarzenia – urwał, zanim wyrwało mu się słowo "widowisko". Chyba nie wszyscy byliby z niego zadowoleni. Zatrzymał kpiący wzrok na Azylu Zbawienia oraz na Przedwiecznej Sile. To wszyscy? Być może.
– Azylu Zabłąkanych, Przedwieczna Siło, wystąpcie proszę przed me szlachetne oblicze – kąciki jego pyska zadrgały lekko, a głos jak zwykle ociekał cynicznym rozbawieniem. Gdyby czytał w myślach poszukiwacza, pewnie by się z nim zgodził. Chyba tylko on pozwalał sobie na drwienie w podobnej sytuacji. Cóż, ale przecież silił się na udawanie powagi, prawda? Starał się sprawić, aby brzmiało to uroczyściej – ale "szlachetnego" oblicza nie mógł darować. Szlachetność w końcu wprost od niego biła.

[Przedwieczna Siła]

Przedwieczna przez cały ten czas siedziała nie w kręgu zebranych, lecz bardziej z boku. Raz się odezwała – a poza tym jedynie przysłuchiwała mówiącym smokom oraz elfowi. Udzielali się z każdego stada, chociaż miała wrażenie, że Cień jednak w samą dyskusję wniósł najmniej. Co do dowodów, wiele jednak mogli powiedzieć. Ciało wywerny, sen tej Adeptki... Sombre powoli mieszały się te wątki, niektóre analizy były ze sobą sprzeczne, a już na pewno pomysły i sposoby działania, które mogli obrać, by zwalczyć mgłę. Właściwie, spotkanie chyba chyliło się już końcowi, podobnie jak zachodzące słońce, zwiastujące koniec dnia. A jednak coś miało się jeszcze wydarzyć. Początek nocy?
Głos Proroka nie był jej obcy, więc nawet nie zareagowała, kiedy się odezwał, po raz kolejny już w trakcie tego dnia. Ale kiedy wypowiedział jej imię... Sylwetka ciemnołuskiej zauważalnie drgnęła. Sombre wyprostowała się bardziej i uniosła na łapach, podchodząc bliżej Oprawcy. Szczerze mówiąc, kompletnie nie miała pojęcia, o co mogło chodzić – i co więcej ona sama mogłaby wnieść w dyskusję dotyczącą samej mgły. Chyba, że czerwonołuski nie miał zamiaru mówić o mgle?
– Tak, Oprawco Gwiazd? – było to jednak bardziej wypowiedziane jak stwierdzenie, coś w stylu 'jestem gotowa'. Proroka traktowała z należnym szacunkiem, mimo tego, ze słyszała o samym Jadzie różne opinie. Nigdy jednak nie spotkała się z nim osobiście, a wiadomości należy czerpać u źródła, nie zaś z plotek czy opinii innych, niezależnie od tego, jak trafne by nie były.

[Kruczopióry]

Nikt nie protestował, słysząc skład grupy? Naprawdę? Kruczopióry był tym lekko zaskoczony, bowiem zakładał z góry, iż szybko znajdą się wątpliwości, a może nawet będzie miał okazję powiedzieć paru smokom kilka cierpkich słów, niemniej wobec ogólnej zgody – jak mu się wydawało, bo wciąż mógł się jeszcze ktoś wtrącić – w gruncie rzeczy nie zamierzał narzekać. Obserwował więc wydarzenia i słuchał uważnie smoków. Pytanie Elladana... no cóż, rozwiało wszelkie nadzieje.

– Wiadomość mentalna jest pewnym specjalnym rodzajem komunikacji, którym potrafią posługiwać się smoki – rzekł spokojnie, obserwując elfa. – Tłumacząc z grubsza, aby wysyłać je, posługujemy się maddarą; czerpiąc ze swojego źródła magii, możemy przekazać komuś słowa, która pojawią jedynie w jego umyśle jako glos. Takiej wiadomości nie można podsłuchać, za to można ją przekazać na dużą odległość; bywa to wygodne w komunikacji, tak wtedy, kiedy potrzebujemy porozumieć się z kimś w oddali, jak wówczas, gdy... niekoniecznie chcemy, aby ktoś niepowołany usłyszał nasze słowa – zaznaczył, przewróciwszy ślepiami. – Pytałem cię o to dlatego, że chciałem wiedzieć, czy w razie potrzeby będziemy w stanie skomunikować się szybko, bez posłańców. Niestety, wszystko wskazuje na to, że nie; przed chwilą spróbowałem ci taką wiadomość przesłać, jak jednak rozumiem, nie dotarła ona do twojego umysłu. A może nawet jej nie poczułeś – zaznaczył, westchnąwszy cicho. – Choć... być może jakiś smok byłby gotów nieustannie czatować w waszym obozie na ważne wiadomości, aby w razie potrzeby dać wam o czymś znać albo abyście wy mogli nam coś natychmiast przekazać, gdyby pojaiwły się nowe informacje – dodał. – Pytanie, czy jakiś smok jest gotów zgodzić się na taki swoisty rodzaj uwiązania... i czy wy czulibyście się dobrze z takim stałym gościem – zakończył.

A następnie wzrokiem wyszukał Przedwieczną oraz... Azyl. Tej drugiej dotąd zresztą nie dostrzegł, nawet nie wiedząc, kiedy się pojawiła. Ale że wezwał je prorok? Nakazał im wystąpić? Hmmm... Kruczopióry przyglądał się temu z niezwykłym zainteresowaniem...