Młode Spotkanie VII

[Piórko Nadziei]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Piórko pamiętał nauki Absurdu Istnienia.
"Lahae drobna, ogniście czerwona smoczyca o ciepłych, brązowych oczach. Jest boginią percepcji i córką Naranley." Hmmm. Skoro jest boginią percepcji i spostrzegawczości to chyba do niej powinienem się modlić w tej kwestii i ona również powinna być patronką łowców.
– Ja również uważam że jesteś Lahae. –
Piórkowy Kolec nie potrafił nic dodać do swojej wypowiedzi. Jego obcowanie z bóstwami było mizerne. Co prawda regularnie chodził do świątyni. Ale bogowie nie byli wylewni w swoich odpowiedziach.
Ale dlaczego Szara Łuska powiedziała Lahae że jest boginią zmysłów? Czyżby patronowała nie tylko spostrzegawczości?
Piórko postanowił zapamiętać to spotkanie. Dla niego i tak najważniejszym było to, że ta bogini była od spostrzegawczości, która dla łowcy jest tak ważna, o ile nie najważniejsza. Już wie do kogo się będzie modlić.
– Nie poznałem jeszcze ciebie i poza kilkoma informacjami, podczas nauki, nie wiele mogłem się dowiedzieć o tobie. Ale czuję że od teraz, do ciebie się będę modlił i ciebie prosił o błogosławieństwo podczas poszukiwania zwierzyny na polowaniu, lub podczas poszukiwania szlachetnych kamieni.–
Piórko ukłonił się ładnie.

[Ateral]

Smocza postać o brązowych ślepiach uniosła łeb i zaśmiała się krótko, z satysfakcją. Tak, pod imieniem Lahae znały ją smoki, a te młodziki nie miały problemu z przypomnieniem sobie nauk, by ją zidentyfikować.
A potem spojrzała na Piórkowego Kolca.
– Jak inaczej mielibyście być spostrzegawczy, jak nie dzięki zmysłom? – zapytała głośno, szybko wymawiając słowa.
Ateral milczał, stojąc nieruchomo u jej boku. Obojętny i chłodny, jak zwykle. Taka prawdopodobnie powinna być śmierć...
– Wiecie, jeden smok mało kiedy może się pochwalić zobaczeniem na własne oczy jednego boga, a wy w krótkim czasie widzieliście trójkę – Lahae wydawała się być rozbawiona, a jej ogniste łuski zapłonęły jeszcze intensywniej niż dotąd. – Pomyślałby kto, że przekrzykiwalibyście się nawzajem z pytaniami! – spojrzała na Aterala. – Może powinieneś to skończyć, nie okazują żadnego zainteresowania.
Na jej pysku pełgał ledwo zauważalny, krzywy uśmieszek...

[Piórko Nadziei]

– O wielka Lahae. My nie okazujemy braku zainteresowania bogami. Przynajmniej ja nie okazuję i mam bardzo wiele pytań, ale boję się je zadawać. Nie wiem czy takiemu młodemu, niedoświadczonemu i nic nie znaczącemu młodzikowi jak ja, wolno coś takiego uczynić. Poza tym jestem onieśmielony widokiem bogów, wasza mądrością, mocą, dostojeństwem i majestatem. Ale jeśli tylko można zadawać pytania to i ja mam kilka. Ale jeśli wolno mi zadać choć jedno pytanie, to powiedz mi proszę, czy możliwe jest aby specjalizować się we wszystkich umiejętnościach, stając się tak doskonałym smokiem jakim jest na przykład nauczyciel, do którego podążają inne smoki z kamieniami szlachetnymi, jako zapłata za naukę. Wiem że on ma boskie pochodzenie. Wiem że wszystkie smoki mogą dojść do doskonałości w jednej dziedzinie, czasami wyjątkowo w dwóch. czy istnieje takie błogosławieństwo aby osiągnąć doskonałość w trzech albo czterech umiejętnościach? To samo pytanie dotyczy naszych zmysłów. Przez ciągłe ćwiczenia można wyrobić sobie lepszą spostrzegawczość, większą inteligencję, być bardziej zręcznym lub silniejszym. Ale czy da się dzięki jakiemuś błogosławieństwu być i bardzo mądrym, i bardzo silnym, i bardzo zręcznym, i bardzo zwinnym? –
Piórko patrzył uważnie na reakcje bogini. Nie wiedział czy się nie zniecierpliwi jego gadaniną i czy nadmiernie nie ośmieli do pytań innych smoków. Jednak Piórko, który podczas nauki zachowywał milczenie, zapytany jednak, wylewał z siebie potoki słów, niczym wodospady po deszczowych porach.
– Ośmielę się zapytać jeszcze o coś co już tutaj pytałem. O długość życia smoków która, jak już wiem, może być przedłużona dzięki bogom, gdy jakiś smok będzie im służył. Mamy właśnie proroka, który żyje nieprzeciętnie długo i jest waszym głosem pośród nas, śmiertelnych. Ale on już jest, a wy nie potrzebujecie następnego. Więc jest jakaś szansa aby inne smoki, które zechcą wam się poświęcić, uzyskały taką zdolność długowieczności w zdrowiu i mocy, służąc wam jakoś inaczej niż prorok? –
O tak. Piórko zadając jedno pytanie, miał zwykle w głowie kilka następnych.
– A i o mgłę chciałem zapytać, która spowiła Obóz Życia. Czy zdradzicie nam jej tajemnicę? Skąd pochodzi, dlaczego przykryła cały obóz, jak przeniknęła barierę i jak z nią walczyć? Wybaczcie mi tyle pytań. Już milknę. Zamieniam się w słuch.–
Piórko mocno ukłonił się i cofnął o dwa kroki aby dać wyraźny znak, że to jest koniec jego serii pytań.

[Zawierzony Kolec]

Słysząc głos bogini na własne uszy po raz drugi w życiu, samiec czuł prawdziwy zachwyt. Smok westchnął głęboko, kłaniając się ponownie przed czerwonołuską. Chciała pytań? Spojrzał na Aterala, po czym znów na Lahae. Nagle zabrakło mu pomysłów. Adept Życia wahał się dłuższą chwilę, chłonąc ślepiami zachwycającą osobę stojącą przed młodymi smokami i uśmiechając się na myśl o tym, że dane mu było spotkać ją przed śmiercią. Jego pytanie było ciche, tak by nie dosłyszało go zbyt wiele smoków.
– Czerwona Lahae, ja mam pytanie...
Czy ma modlitwa ci się podobała?
Nagle speszył się, zdając sobie sprawę z głupoty tego pytania. Były smoki, które mawiały, że nie istnieją głupie pytania, ale... Piewca szczerze w to wątpił. Samczyk zadrżał lekko, po czym rozejrzał się pospiesznie po zebranych, a następnie opuścił zawstydzony łeb. Musi szybko zmienić temat!
– A jakie jest twoje, bogini, zdanie:
Który ze zmysłów to rzecz doskonała?
To pytanie też nie należało do najmądrzejszych, ale Piewcę ciekawiło, który zmysł osobiście najbardziej lubi wykorzystywać bogini. Węch? A może słuch?

[Niezłomna Cisza]

I posypią się pytania... Ona sama nie miała zbytnio pomysłów na to jakie pytania mogłaby zadać, z reguły wolała polegać na pytania innych. Ale skoro bogowie sami chcą? To czemu by nie? Może coś wymyśli. Ale najpierw chciała odpowiedzieć na jedno z pytań Piórka, które brzmiało "z kąd pochodzi mgła?".
– Jest wywołana przez mroczne elfy. Podobno poszukują jakiegoś drzewa, które maja elfy, które mieszkają na terenach wolnych stad... Nie wiem dokładnie o co chodzi z tym drzewem, ale wiem, że to z jego powodu mroczne elfy to wszystko wywołały. – powiedziała po czym przeszła do pytań. – Co zrobić, by pokonać mgłę? Dlaczego mrocznym elfom tak mocno zależy na tym drzewie? Czy mgła działa także na naturę i na terenach Życia nie ma teraz nawet żywych roślin?

[Obnażony Kieł]

Pytanie... pytanie żadne nie przychodziło jej do łebka! Kiedy potrzeba to zawsze brakuje pomysłów! Spojrzała na zebranych zadali już naprawdę wiele pytań może Lahae nie będzie jej miała za złe jeżeli się teraz nie odezwie? Mimo wszystko myślała intensywnie nad rzeczami które ją interesują. Może zaraz coś wymyśli? Mafrin wydawało się że minęło już sporo czasu. Zapytała:
– Co dzieje się ze smokiem po śmierci? – Może nie było to najciekawsze pytanie ale nic innego nie umiała wymyślić.

[Lazurowa Mgiełka]

Pytania... Tego było wiele. Raz się pojawiały, raz znikały z jej głowy. Wszystko zależało od okoliczności. Wiedziała, że zobaczenie bogów na własne oczy to rzecz niespotykana i niezwykła. Tym bardziej nie wiedziała, czemu doświadczyli tego zaszczytu. Ale skoro już mogli pytać i być może otrzymają odpowiedzi na swoje pytania...
– Czy jesteście jedynymi istniejącymi bogami? Czy może inne, obce stada mają własnych... Czy może czczą was, ale pod innymi imionami? Czy wasz wygląd zawsze jest taki sam, niezależnie od tego, kto oddaje wam cześć? – Zapytała. Być może było to wiele pytań, ale on uznawała to za jedno. po prostu starała się przekazać je w taki sposób, aby było zrozumiałe – bo czasem miała problem z wyrażeniem się w ten sposób, by wszyscy to zrozumieli.

[Wilcza Pani]

– Nie, nie kończ, jest świetnie! – zaprotestowala głośno, zwracając się do Aterala. No co też Lahae mówi! – To jest, proszę, o Ateralu. – Zmitygowala się, naśladując styl Piorkowego. Musiała przyznać, że ładnie się wypowiadalal. O, i jego pytanie było ciekawe. Tak samo jak kolejne. I trzecie też. I czwarte... Jej najbardziej spodobało się piąte, zadane przez Lazur.
– Czemu jesteście "naszymi" bogami? Czemu się z nami spotkacie, blogoslawicie i patronujecie? – zapytała. Ta dam! Może i było dziwne, i niekoniecznie praktyczne jak pytania Piórka i Szarej ale... cóż. Była pisklęciem. A pisklęta lubią wiedzieć, czemu ktoś je lubi. No, w tym przypadku nie nią konkretnie, ale wszystkie smoki. Bo przecież bogowie by się nimi nie zajmowali, gdyby ich nie lubili?

[Kruczopióry]

Spojrzał w górę, na Lahae, przystając. Ta bogini zachowała się inaczej od Viliara; kiedy czerwonołuski ograniczył pytanie do jednego, patronka percepcji wręcz zachęcała, aby ją tymi pytaniami zalać. Od początku wyczekiwał na właściwy moment, aby zapytać o mgłę, ale Viliarowi... nie ufał. Bo kto by ufał bogowi niesprawiedliwej wojny...? teraz jednak został uprzedzony przez inne smoki, z czego zresztą się cieszył – to oznaczało bowiem, iż choć w większości pozostają tutaj pisklęta, pozostając świadome realnego zagrożenia.

A poza tym... nie wypadało zadawać zbyt wielu pytań. Skoro pozostali wyręczyli go w najważniejszym... mógł wymyślić inne.
– O ile się nie mylę, jesteś patronką Stada Cienia – zaczął, wpatrując się uważnie w boginię. – Czy mogłabyś więc opisać, na czym polega podobny patronat? Czy ogranicza się do wsparcia umiejetności smoków, czy też podejmujesz konkretne akcje w ich ochronie? I czy oznacza na przykład, że... wiesz o smokach Cienia więcej niż o innych? – Jego oczy pozostawały wlepione w Lahae. Może...? – Na przykład... czy oznacza to, iż wiesz, skąd każdy z nich się wziął...?

Nie przyszło mu do głowy wcześniej pytać bogów. Ani przez moment, aż do dnia dzisiejszego, nie przeszło mu przez łeb, iż oni... Iż oni mogą wiedzieć... więcej niż inne smoki. Ba, wręcz powinni, i to nie tylko Lahae! Ale czy wiedza jest równoznaczna z chęcią udzielenia odpowiedzi na każde pytanie...?

[Brak Słów]

Z fascynacją przypatrywała się bogini – każdej jej drobnej ekspresji, każdemu ruchowi, każdemu błyśnięciu czerwonych łusek. Także i słowa Lahae Wrzos chłonęła łapczywie, jak gdyby to te nieskierowane nawet ku niej dźwięki same w sobie były błogosławieństwem. Propozycja czerwonołuskiej wstrząsnęła pisklęciem, które w wyraźnym zaskoczeniu drgnęło, siedząc na ziemi.
– Nie, nie, nie Lahae! – zaczęła szybko przekonywać bognię. – Mów, mów dalej, mów więcej! Bogini, powiedz nam więcej! Powiedz nam o sobie, czy lubisz polować? Czy bogowie polują? Czemu patronujesz zmysłom akurat? Dlaczego postanowiłaś patronować mojemu stadu? – sypała pytaniami jak mag zaklęciami.
Usłyszała zaraz potem komentarz Kruczopiórego. Ale czemu on w ogóle pytał? Nie dość, że Wrzos nie mogła zrozumieć, po co mu taka wiedza, to nie rozumiała też, dlaczego by po prostu nie spytał każdego z osobna. Przecież to proste pytania, kto pyta nie błądzi! Nie zjedliby go w końcu za to, czyż nie?
Zmrużyła ślepia, zerkając na niego.

[Wyrwany Kolec]

Długo milczał, ponieważ tylko jedna myśl nie dawała mu spokoju.
– Mgła przykryła tereny stada życia których nawet nie poznałem. Nie wiem czy miejsce które moi rodzice i inne smoki uważali za dom wciąż istnieje. Martwi mnie to, że są smutni i nie potrafią poradzić sobie z tą sytuacją. Wierze, że już niedługo zbierzemy się wszyscy ale nie wiem czy sami mamy moc by ją zwalczyć. To wielki zaszczyt moc osobiście was zapytać. – pokłonił się przybyłej smoczycy i opuścił wzrok.
– Jest tylko jedna rzecz o którą jeszcze chciałbym spytać, czy pomożecie nam wrócić do domu? Jestem pewien, że każdy smok tutaj pragnie tam wrócić nawet jeżeli nigdy go nie widział.

[Ateral]

Lahae pełnym gracji ruchem uniosła łapę do pyska i polizała palce, słuchając młodzików, które teraz dla odmiany nie mogły się zdecydować o czym mówić i o co pytać.
– Cóż, po pierwsze, ty nie jesteś uprawniony do stwierdzania czego lub kogo nam potrzeba lub nie – powiedziała rozbawiona Lahae, stawiając łapę na ziemi. – Więc spokojnie. Żaden śmiertelnik nie może być wszystkim na raz i mieć wszystkiego na raz. Czasem oznacza to zwinność ale brak siły, lub brak odgórnie otrzymywanych informacji o mgle – uśmiechnęła się kpiąco. – Tego nie potrzebujesz. Dla nikogo z was nie jest to absolutnie niezbędne. I brzmi to jakbyście mieli pytania nie do mnie, a do waszych ulubionych mrocznych elfów!
Lahae spojrzała na Aterala, który nadal stał nieruchomo jak słup soli.
– Modlitwa mówiona wierszem jest bardzo oryginalnym zjawiskiem – mrugnęła porozumiewawczo do Fatum. – A czemu uważasz, że istnieje coś takiego jak najważniejszy zmysł? Czemu wszystkie nie są równie ważne? Kruczopióry, smoki Cienia wybrały mnie sobie za patronkę, to nie oznacza że jakiś bóg woli jakiegoś konkretnego smoka ponad innym – przekrzywiła łeb na bok, nie mówiąc o tym małym fakcie, że jako bogowie, o wszystkim wiedzieli wszystko.
Lub coś w tym rodzaju.
– Smoki po śmierci... – odezwał się Ateral nieoczekiwanie. – Dusza trafia do osądzenia. A potem spotykają ją konsekwencje czynów wykonanych za życia.
Czarne ślepia przesunęły się po zebranych, by zatrzymać się na Lazurowej Łusce i Faolitiarnie.
– Jesteśmy znani pod wieloma imionami i pod wieloma postaciami dla wielu kultur... Pytanie powinno brzmieć czy poznając w czasie nauk nasze imiona, poznajecie wszystkich bogów, czy jest nas o wiele więcej, tylko wy o tym nie wiecie? – zimny głos boga śmierci był sporym kontrastem do pełnej entuzjazmu Lahae.
Bogini spostrzegawczości skinęła łbem zebranym młodzikom, posłała jeszcze jedno spojrzenie Ateralowi, po czym odwróciła się i kilkoma radosnymi susami oddaliła się od miejsca zebrania.
Tymczasem bóg śmierci podniósł łeb. Powiał mocniejszy wiatr, przynoszący ze sobą woń ogrzanych słońcem kamieni, i mgłę, która rozlała się po skalistej okolicy, zasłaniając widok, dopóki nie kłębiła się wokół zebranych, jednak nie wchodząc pomiędzy poszczególne smoki.
– Wydaje mi się, iż nadszedł czas powrotu na ziemię – powiedział cicho Ateral. – Czy macie jakieś ostatnie pytania, obserwacje lub wnioski, którymi chcielibyście się podzielić z resztą zebranych?

[Lazurowa Mgiełka]

Jedynie częściowo otrzymała odpowiedzi na swoje pytania. To oczywiście nie mogło jej w pełni zadowolić, ale wiedziała, ze i tak wielkim zaszczytem było otrzymać jakiekolwiek odpowiedzi od któregokolwiek z bogów. Było zatem wiele spraw, które musiała jeszcze sobie przemyśleć. A może zacznie męczyć bogów w świętymi swoją ciekawością? Tak, nad tym też się zastanowi. Odprowadziła Lahae zamyślonym wzrokiem, po czym spojrzała na Aterala.
– Ilu jest tak naprawdę wszystkich bogów? – Zapytała, bo przecież Bóg Śmierci sam poruszył ten temat. Jednakże nawet jeśli nie otrzyma odpowiedzi, była gotowa do powrotu. Czy dane jej będzie kiedyś poznać wszystkich bogów nie wspominając już o porozmawianiu z nimi? Przypuszczała, ze to była jedyna taka okazja w życiu i wspomnienia z tego spotkania długo gościć będą w jej głowie i sercu.

[Obnażony Kieł]

Mafrin patrzyła ciekawymi ślepkami to na Aterala to na Lahae. Nie satysfakcjonowały jej tak krótkie i nierozwinięte odpowiedzi no ale cóż zrobić. Musiała się zadowolić tym czego się dowiedziała a tego było naprawdę sporo. Szkoda że musieli już wracać na ziemie. Nawet jej się tu podobało można się było dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy. Sąd nad duszą... chętnie popatrzyłaby jak to się odbywa! Wiedziała że każdego czeka śmierć dlatego nie martwiła się tym za bardzo. Mimo wszystko nurtowało ją jeszcze jedno pytanie:
– Dusza ponosi konsekwencje swoich czynów ale jakie na przykład?– Omiotła jeszcze raz spojrzeniem teren dookoła chcąc zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Wiedziała że będzie tęsknić za tym miejscem i miała nadzieje że uda jej się tu jeszcze kiedyś wrócić.

[Zawierzony Kolec]

Uśmiechnął się z wdzięcznością do Lahae. Pochwała od niej wiele dla niego znaczyła i nie zamierzał tego ukrywać – w końcu sam nie uważał się za wyjątkowego przez swą mowę, ale może tu faktycznie za takiego uchodził? Zastanowił się za to nad jej odpowiedzią związaną z ulubionym zmysłem bogini. Czyżby po równo kochała zarówno wzrok, węch jak i słuch? Niezwykła smoczyca, to musiał przyznać. Wycofał się kawałek, by nie zasłaniać tych, którzy jeszcze mieli pytania do czerwonołuskiej. On sam wiedział wiele po prostu słuchając wypowiedzi innych smoków. Jak dobrze, że mógł tu przybyć – zyskiwał wiedzę, której nie miało zbyt wiele osób. Spojrzał na Aterala. Smok ten był bardzo cierpliwy, skoro zebrał ze sobą masę młodzików ciekawych świata i zabrał ich do krainy bogów. Piewca był mu bardzo wdzięczny za tę możliwość. Rozejrzał się dookoła. Może za niedługo zbliży się kolejna boska persona? Miał nadzieję, że na tej trójce się nie skończy, to było zbyt interesujące!

[Niezłomna Cisza]

Szara cicho westchnęła. Nie otrzymała żadnej odpowiedzi na swoje pytanie.... Chociaż z drugiej strony nie oczekiwała też zbyt wiele. Jak widać bogowie mogą wspierać smoki na swój własny sposób, ale nawet jeśli pomagały im przy walce z mgłą raczej nie robili tego otwarcie i nie mówili im co zrobić, by ją przepędzić... O ile w ogóle próbują im pomóc.
Adeptka nie miała żadnych pytań. Wolała wysłuchać odpowiedzi na pytania innych smoków. Kto wie, może w ten sposób też dowie się czegoś ciekawego?