Komnaty z posągami

[Mackonur]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Przyszedł do Świątyni razem ze swoją nieodłączną kompanią! Ctouklissowi bardzo spodobała się forma przemieszania się na grzbiecie Axarusa, podpatrzył to u jednej, białej samiczki, która również hodowała kraby! Kompan usadowiony był więc w wygodnym miejscu, z którego obserwował świat. Teigan oczywiście szła gdzieś za Mackonurem i pilnowała, by temu przypadkiem nic się nie stało, albo żeby on sam nie narobił kłopotów! Była chcąc czy nie chcąc... odpowiedzialna za niego! Celem wizyty w Świątyni była oczywiście modlitwa do patronów Axarusa: Uessasa i Thahara! Oh, nie byli jednak sami w komnacie z posągami. Teigan trzepnęła Mackonura łapką, a ten zauważył będącego tutaj smoka, a raczej smoczycę! I coś mówiła o Agree... agree... agreście? Zgubiła go? Axarus też czasami gubił swoje jedzenie, żaden z tego wstyd! CHWILA! Czy ona właśnie się ich zapytała o zdanie w tej kwestii? Przecież nawet do niej nie podeszli i się nie przedstawiali! To musi być jakieś... medium! Prawda była taka, że samica po prostu mówiła do posągów, ale oni o tym nie wiedzieli!
~ My? Zgubiłaś agrest, no nie? Pomogę ci go znaleźć! On rośnie na takich krzaczkach w lesie! Biały puch już schodzi powoli z ziemi, to też agrest powinien być gotowy do wyrwania! – Zaoferował samiczce swoją, a raczej ich pomoc! Znał się na tropieniu owoców, tak właściwie, o wiele łatwiej je znaleźć niż na przykład zwierzęta! Niby te drugie są o wiele większe, ale takie krzaczki i drzewka nigdzie nie uciekają!
~ Znam DWÓCH najlepszych tropicieli na świecie! Jeden to nawet nazywa się TROPICIEL! Myślisz, że tak się urodził i go nazwali tym imieniem i dlatego został tropicielem, czy może przybrał takie miano, bo był świetny w swym fachu? Zawsze się nad zastanawiałem! – Pochwalił się swoimi znajomościami, ale być może nie były one potrzebne! Z nosem przy ziemi zaczął węszyć i szukać śladów agrestu, owoce tak po prostu nie znikają sobie od tak!
~ Teigan, Ctoukliss... szukajcie agrestu! – Polecił swoim kompanom, Krab Ctoukliss skoczył z grzbietu Mackonura i zaczął swoim boko-krokiem przemierzać świat w poszukiwaniu zaginionego obiadu Pogodnej. Teigan chyba rozumiała o co chodziło w tej całej sytuacji, więc rozglądała się nie za owocami, a za jakimś stworzeniem, które mogło być w okolicy! To ona była MÓZGIEM tej kompanii, musiała myśleć!

[Pamięć Barw]

No dobra, to może jeszcze raz. Gdzie już szukała? Przy kwarcach była, przy kaplicy...a z resztą. Przecież to żywe i ruchliwe, to się przemieszcza. Ale, że nie przyszedł przywołany to było nie fajne. Faktycznie miewał nie raz swoje humorki, ale dzisiaj chyba nic takiego mu nie zrobiła? A może właśnie nie ma go już w świątyni?
Poderwała się na łapy i obruciła.
– A mówiłam mu..o? – mamrotała, lecz ucichła, kiedy jakiś nieznajomy przyszedł do niej i zaczął mówić coś o agreście. Ta słuchała go z niezrozumienirm na pysku, choć wraz ze słowami zaczynała jarzyć o co (chyba) mu chodzi.
Smok wydawał się być trochę dziwny, ale w sumie był też miły chcąc jej pomóc. Tylko, że źle zrozumiał cel jej poszukiwania. Choć nawet zabawnie pomylił imię z owocem, to teraz nie zbyt miała ochotę na żarciki. Wolała wcześniej znaleźć tego jej kurczaka.
– Naprawdę dziękuję, że chcesz mi pomóc.. – z lekkim uśmiechem podążyła za jego rozchodzącą się kompanią, a potem spowrotem na mackowatego towarzysza co najwyżej miał swój sposób tropienia jedzenia. – ale nie szukam agrestu, tylko Agree. To mój kompan, kokatrys i gdzieś odszedł. – w sumie to sama mu pozwoliła, ale nie myślała, że pójdzie i przepadnie. – A może widziałeś takiego ognistych odcieni koguta? – wpatrzyła się przez chwilę w zapewne coś z morskiego, ale w krótkce obruciła głowę sunąc poraz kolejny wzrokiem po pomieszczeniu. W sumie już wcześniej zbadała sprawę, ale teraz z całą pewnością może stwierdzić, że go tu nie ma. Jednak był, zważywszy na jego zapach.

[Mackonur]

Cóż za zwrot akcji! To nie owoce, to kokatrys! To nieco zmieniało postać rzeczy, magiczne kury tropi się o wiele ciężej, niż jakieś rośliny! Mackonur wysłuchał krótkiego opisu Agree. Czerwony kogut... Darmozjad? Czy on był w sumie takiego koloru? Axarus już nie pamiętał, tak dawno go nie widział! Może smoczyca szuka właśnie Darmozjada? To kompletnie w złym miejscu zatem! On pewnie jest gdzieś daleko, po stronie terenów Wody! Dla Mackonura niestety absolutnie wszystkie kokatrysy wyglądały tak samo i każdy z nich był Darmozjadem! Chociaż ostatnie polowanie dało mu trochę do myślenia, jakiś wściekły kogut rzucił się wtedy na jego wilczycę.
~ Darmozjad? To kokatrys Rucze! Tak, wiem gdzie on jest! W grocie Bagiennej, a tak właściwie Wędrujących Fal, znasz Gawędę i inne Fale, co nie? Na pewno znasz! To takie bardzo wojownicze samice, tylko uważaj, jedna jest bardzo groźna! – Podsumował swoje myśli, chociaż w ten sposób raczej nie pomógł Pogodnej! Chociaż, może istniała możliwość, że to ich wspólny kokatrys? Na przykład jeden księżyc był w Wodzie, a drugi w Ziemi, taki neutralny kogut!
~ Chociaż... CHWILA! Ostatnio sobie byłem na polowaniu, no nie? Z Sasanką! I tak sobie idziemy i naglę patrzę, a tu... Darmozjad! Rzucił się na Teigan z tęsknoty i chciał się z nią przywitać chyba, no ale łapę jej zadrapał! To wtedy Sasanka zrobiła takie magiczne: "Szu-szu-szu!", no i ja też broniłem swojej wilczycy! I on nawet był taki czer... – Ugryzł się w język, a przecież to nie miało nawet sensu, bo nie potrafił mówić! Mackonur zaczął panikować i obgryzać swoje pazury. Co jeśli tamten kokatrys to był Agree? NIE! To by oznaczało, że zabili bezbronnego, niewinnego kokatrysa!
~ Żółty, tak, definitywnie był żółty, a nie czerwony! Czyli to nie był Agree, nie ma opcji! Aaaale... mam pewien pomysł. Nooooosieeee Szyyyyyszkiiiiii! – Zawołał i zagwizdał, a do komnaty z posągami wbiegł rozpędzony, gigantyczny nos Sosnowego Pocisku! Odbijał się od ziemi, przyjmując właśnie taki sposób poruszania, trochę jak żaba! ~ Musimy znaleźć Agree, on trochę wygląda jak Darmozjad, tylko że nie! Szukaj, szukaj, szukaj! Dostaniesz nagrodę! – Nos po usłyszeniu komendy i potencjalnej nagrody, rzucił się na ziemię i zaczął niuchać. Niemal wciągał ziemię w Świątyni, przeszukiwał każdy fragment tego miejsca i... chyba coś znalazł! Tak szybko jak wbiegł, tak szybko wybiegł z Komnaty. Musiał znaleźć jakiś trop, to był bardzo mądry Nos Szyszki!
~ Chyba coś znalazł! Aleeeee... to mógł być jeszcze inny kokatrys, albo pobiegł do groty Rucze! Jesteś pewna, że Agree to nie Darmozjad? Tak? Dobra, to szukamy też tutaj! Ctoukliss, Teigan, chodźcie! – Krab zeskoczył z Axarusa i zaczął przeszukiwać komnatę, tak samo Teigan i Mackonury! Wszyscy węszyli w poszukiwaniu Agree, zaglądali za posągi, we wszystkie zakamarki tej komnaty! Jeżeli Agree tutaj jest, to oni go znajdą!

[Pamięć Barw]

Skierowała niego ślepia i bezgłośnie wypuściła powietrze, jakby ze zmęczenia. Po prawdzie to już chwilę temu by jej tu nie było, bo w końcu Agree, chce go znaleźć. Jednak grzeczność nie pozwala jej tak o sobie odejść. Tym bardziej, że zadeklarował pomoc, to trochę głupio by jej było... Tak więc z nieciekawym wyrazem pyska, ale go słuchała, być może dla odpowiedzi.
– Nie! Znaczy się. Znam jedną z Fal... ale to na pewno nie Darmozjad! – może i jej kokatrys lubi niektóre osoby, ale szczerze wątpi w posiadanie innej pani. Toć on prawie zawsze z nią jest. No i z pewnością by o tym wiedziała. Obiło jej się jego nagłe pobudzenie, ale wraz jak słuchała, to w sumie już wiedziała , że nic pożytecznego nie usłyszy.
– Ale on dopiero dzisiaj mi gdzieś poszedł. Więc na pewno to nie on was atakował. No i on jest taki czerwono żółty, nie jest tylko żółty. – próbowała wytłumaczyć sytuację i jakoś po jego okrzyku, który po części zignorowała, ale już tego co przywołał to nie. Czy to właśnie jakiś nos zjawił się na przywołanie?
– Jaką nagrodę może otrzymać nos? – rzekła w małym zdziwieniu, obserwując jak owy nos pracuje. O! Gdzieś idzie! Obruciła się za nim w sumie już chcąc za tym podążyć. Jakoś to coś wydawało jej się sprytniejsze niż ten mackosmok. No a mimo to, obróciła się do niego kiedy rzekł.
W odpowiedzi spojrzała na niego pewniej.
– No raczej, że pewna. – i tak patrzyła za nim, i w sumie spostrzegła, że tylko traci czas. Ciekawe czy Agree też zaczął mnie szukać... A może wrócił tam do ołtarzu! – Agree tutaj nie ma. Pewnie jest w innej komnacie. Tylko pójdę i sprawdzę! Zaraz wrócę do was, bo może jeszcze tu przyjść! – rzekła w końcu i w sumie trochę się śpieszyła, co w sumie było dostrzegalne po tym, że chwila potem i jej nie było w komnacie.
Ruszyła za tamtym nosem oraz trochę za swoim też.

[Mackonur]

Kompania poszukiwawcza była PRAWIE pewna, że nie ma tutaj Agree! Przeszukali każdy kąt tej komnaty, nie było piór, nie było zapachu! W tym czasie kilka rzeczy się wyjaśniło: Agree definitywnie nie był Darmozjadem, ani tamtym nieszczęsnym kokatrysem, na którego trafili na polowaniu! Kompan zaginął też tego samego dnia, dużo nowych informacji!
~ Oooo, kogo tam znasz? Fale też są w Ziemi, a może jakąś Wodną widziałaś? – Rzucił najpierw zaintrygowany poprzednimi słowami Pogodnej, a skoro miał już to pytanie z głowy... mógł wrócić do ŚLEDZTWA!
~ Wszystko nabiera sensu, wszystko! Teigan? Przeszukaj inne komnaty, te, których my nie sprawdzamy! Ctoukliss? Zostań na straży! Jak Agree tutaj przyjdzie, to daj nam znać! Mądryyy kraaab! – Wydał polecenia swoim kompanom, gdzie też podział się ten niesforny Nos Szyszki? Teigan pobiegła przeszukiwać inne pomieszczenia w Świątyni, krab został na miejscu. No bo co jeśli Agree tutaj wróci, a oni będą go szukać w innym miejscu? Później kokatrys pójdzie do pomieszczenia, w którym to byli przed chwilą, a oni wrócą do komnaty z posągami? To byłoby bardzo możliwe! Axarus biegł za Nosem Szyszki, to samo robiła też Pogodna! Nosek odbijał się od ziemi, jednocześnie niuchając i szukając nowych śladów!
~ NOSIE SZYSZKI! Co tam masz? Mamy iść tam? No już dobrze, dobrze! – Kompan prowadził ich do komnaty niedaleko tej z posągami, chwilę trzeba było przejść, ale nie był to kawał drogi!
~ O patrz, to jest nagroda dla niego! Łap, Nosie Szyszki, łap! Iiii... szukaj dalej! – Odpowiedział na poprzednie pytanie Pogodnej, a następnie wyciągnął z torby kawałek ususzonego kraba, po czym rzucił go swojemu kompanowi. Nos Szyszki wciągnął go swoim nosem, a następnie skakał z radości i niuchał w podekscytowaniu!
~ Ja w ogóle zgubiłem kiedyś swoją wilczycę! Wiesz gdzie była? Daleko za barierą! Poszliśmy w czwórkę ją odnaleźć, nawet Strażnik był z nami! No i nawet driady spotkaliśmy, one nas skierowały w pewne miejsce! Tam była taka fajna smoczyca, Alma, no i ona się zajmowała Teigan, a Teigan zajmowała się nią! Ale... jestem pewien, że Agree jest gdzieś w pobliżu, wiec nie masz się co martwić! – Opowiedział Pogodnej prawdziwą historię z życia wziętą, a następnie wziął się za przeszukiwanie komnaty, tą, którą wskazał im Nos Szyszki. Co jakiś czas wołał "Agreee! Agreee!". Bardzo przejął się zaginięciem Kokatrysa, nawet jeśli tylko polazł gdzieś na chwilę! Bardzo zżyty był ze swoimi kompanami, Teigan nawet stracił na sporo księżyców, co zresztą przed chwilą Ziemnej opowiedział! Nic tak nie boli, jak utrata kompana. To jakby się straciło... część siebie!

[Pamięć Barw]

Praktycznie to nie wiele wie czym są tę owe Fale. W każdym razie nie więcej niż to, że to jakaś brygada smoczyc chyba zza bariery czy jakoś tak... No nie interesowało ją to szczególnie no, ale faktycznie jedną osóbkę się jej poznało.
– Nie. Ona jest z Ziemi. Znam Honi. Teraz jako Gasnący Wiciokrzew, ale mówiła coś o Falach kiedyś... – Odparła zastanawiając się wówczas i nad miejscem przesiadywania Agree. No i praktycznie już ruszyła za tym swoim tropem, ale a tu zaraz dyrygent kompani się odezwał, a zaraz potem do niej dołączył.
To czyli jednak idziemy razem. Stwierdziła czując małe zmęczenie, choć nie określiła przez co. Może już cały dzień się jej odezwał. W każdym razie i tak wyraziła zadowolenie na pysku, bo jednak trzeba przyznać, że więcej ślepi to i szybciej się znajdzie jej kurczaka, no i jednak wdzięczność za taki złapał z jego strony dalej łapał ją za duszyczkę.
– Oh! A więc to on je. – rzekła lekko zafascynowana, acz w gruncie zaciekawiona sprawą Noska. Patrzyła na niego trochę z weselszym uśmiechem na jego radość. Coś jej to przypomniało, ale nim się na tym zdarzyła skupić uderzyło w nią ponownie poszukiwanie Agree. W końcu trzeba go znaleźć, a ten Nos Szyszki może dobrze prowadzić.
A tu wówczas historyjka zabrzmiała obok niej i zerkała na opowiadającego.
– A jakoś coś sprawia, że i tak się martwię. – odparła choć udało jej się uśmiechnąć nawet miło do niego. – Cieszę się, że odnalazłeś Teigan. Też musiałeś się o nią martwić. – aż przypomniał jej się Echo. Powiedział, że rozwiązał raz więź. Heh. I teraz w sumie rozumie jak mógł się czuć.
Spojrzała jeszcze raz do jakiej komnaty prowadził ich Nosek i pokierowała się za nim. Jak się okazało trafnie myślała by wrócić do ołtarza, bo faktycznie Nosek doprowadził ich do Agree. Łaził po Grocie Cudów w sumie jakby czegoś szukając, ale przestał widząc jakieś smoki oraz stworzenia w progu jakie możliwie ostatnio mijał. Rozpoznając w jednym z gadzin swojego opiekuna zapiał zadowolony i pomknął do nich.
– O! Znalazłeś go! – uradowała się patrząc po pół morskim i chwilę potem na kokatrysa. Sidła widząc jak do nich biegnie, przednimi łapami jakby zamierzając złapać go w uścisku. A tu nie. Pierzasty stanął przed nią wyprostowany i syknął strojąc ząbki. Co ciekawe ten syk pełen oburzenia kierowany był na nią. No bo jak to mogła go tak samego zostawić! Myślał, że go zostawiła! Ale i tak po tym się wtulił. Na co ta tylko z lekkim śmiechem pogładziła jego piórka.
– Przykro mi, ale to ty gdzieś polazłeś. – rzuciła mu i spojrzała z pogodnym uśmiechem na mackowatego. Szturchnęła go prawym skrzydłem w bok.
– Naprawdę dziękuję Ci za pomoc. – zwróciła się do niego zaraz po zaczepce.

[Mackonur]

Oh, czyli Fale też są w Ziemi? Niemożliwe! Może też w Ogniu i Pladze? Może każde stado miało swoje Wędrujące Fale? On kiedyś założy swoje stado wędrujących samców... STADO WĘDRUJĄCYCH TAJFUNÓW! Tak, brzmiało bardzo samczo! Tylko nie będą podróżowali po świecie, tylko tak tutaj, po sąsiedzku! Axarus nie chciałby przecież nikogo zostawiać, ma tutaj swoją rodzinę, przyjaciół, no i zwierzęta! Tak sobie pomyślał, Teigan by się pewnie zdenerwowała na ten pomysł Wędrujących Tajfunów!
~ Ooo, muszę się kiedyś spotkać z nią, jak okazja będzie oczywiście! – Rzucił, po czym oboje ruszyli za Nosem Szyszki. Kompan Mackonura był WYŚMIENITYM tropicielem, dlatego bardzo szybko udało mu się znaleźć Agree! Axarus prawie zapiszczał, widząc kokatrysa, a powstrzymywało go tylko to, że nie miał głosu! Jaaaki łaadny, taki czerwono-żółty! Takie mądre stworzenia z tych wężo-kogutów, tylko mało zdecydowane! Czy są wężami, czy może kogutami? Z drugiej strony... Axarus na pierwszy rzut oka był pół smokiem, pół ośmiornicą, więc też był niezdecydowany!
~ AGREE! TY ŻYJESZ! – Wykrzyknął do kokatrysa bardzo cichutko. To było szczęśliwe zakończenie całej tej historii! To jednak sprawiło, że do głowy Mackonura wpadł genialny wręcz pomysł, ale to dopiero za chwilę! Do tego pojawił się drugi pomysł: gdyby tak zorganizować zlot kokatrysów? Na ten moment Axarus znał tylko dwa, ale to i tak dużo! No i jeszcze ten martwy z polowania, ale on to by grobową atmosferę wprowadzał w to spotkanie!
~ Teeeeigaaaan, Ctoukliiiis, chodźcie, znaleźliśmy Agree! – Zawołał swoich kompanów, a ci w mgnieniu oka zjawili się przy swoim Mackonurze, Agree mógłby się od nich uczyć! Teigan stanęła przy Axarusie. Ctoukliss podbiegł do kokatrysa i zaczął mierzyć go wzrokiem, cóż to za cudowne stworzenie, a nawet dwa!
~ Nie ma sprawy! Dzięki temu wpadłem na... CUDOWNY POMYSŁ! Co powiesz na zabawę w chowanego? Ale tym razem bez Agree! Ctoukliss mógłby się gdzieś schować, albo Teigan i moglibyśmy ich szukać, będziesz fajnie, zobaczysz! – Zaproponował z uśmiechem na pysku, a jego jasnoniebieskie oczy mówiły: "Proszę, proszę, proszę!".

[Pamięć Barw]

Agree trochę się cofnął i popatrzył na zielonego smoka zainteresowany jego tu byciem. Przekręcił nieco łepek jakby oceniająco, ale jak narazie wydał mu się w porządku. Szczególnie, że pomógł jego smokowi go znaleźć. Do przestania patrzenia na niego przyczyń się krab co tu podszedł. Spojrzał na skorupiaka i zrobił w sumie to samo co on. Także zaczął mierzyć go wzrokiem.
W międzyczasie Zirka wstała spowrotem na cztery łapy i spojrzała na pół morskiego nawet zaciekawiona co też wymyślił. I w sumie nawet zachichotała widząc jak patrzył.
– Jak mówisz, że będzie fajnie. Czemu nie! Ale Agree też się może bawicy! Może szukać skoro jego kolej na chowanie minęła. – stwierdziła wesoło majtając ogonem na boki. – Nos Szyszki też się bawi? – zapytała ciekawa i nawet popatrzyła za tą kichawą.

[Mackonur]

Zgodziła się, zgodziła! Axarus skoczył z radości, Nos Szyszki też! Oby Strażnik się nie obraził, że tu tak wszyscy ganiają po Świątyni, ale to jest przecież IDEALNE miejsce na zabawę w chowanego! Tyle różnych komnat, zakątków... ogólnie bardzo przestrzenne miejsce. Oczywiście to kompani będą się ukrywać, bo są o wiele mniejsi! Z Teigan co prawda był kawał wilka, ale nadal mogła się gdzieś wcisnąć!
~ Dobra, to teraz obróćmy się, zamknijmy oczy i poczekajmy chwilę! Nos Szyszki też będzie się bawił, zobacz jak się cieszy! – Rzucił, po czym podrapał Nosek za nosem, on to uwielbiał! – Policzmy tak do... trzydziestu, dajmy im szansę! – Powiedział z wielkim podekscytowaniem, następnie zamknął oczy i zaczął liczyć. Nie pomylił się ani razu! Kompani w tym czasie schowali się bardzo ładnie, Ctouklissa na początku trochę zdradzało bulgotanie, ale po chwili nastała już cisza! Teigan była w tym chyba najlepsza, nie było nawet słychać jej kroków! Dobrze wiedziała, że to może ją zdradzić i wskazać poszukiwaczom kierunek w którym się udała, a to już baaardzo dużo!
~ I... TRZYDZIEŚCI! Szuuuuukamy! – Rzucił, mając nadzieję, że Pogodna i Agree nie podglądali w tym czasie, on sam był bardzo honorowy! Rozważał wzięcie swojej starej przepaski na oczy, ale była jeszcze cała zakrwawiona!
~ Mogą być wszędzie, Teigan wyśmienicie się kryje, Ctoukliss ma trochę gorzej z tym, ale za to jest mniejszy, więc mógł się gdzieś wcisnąć! – Oznajmił Pogodnej, po czym rozpoczął poszukiwania. Kompani mogli być WSZĘDZIE.
Tuż przed nimi znajdowała się komnata z bardzo podejrzanym nosem, który schował się za kilka razy mniejszym kamykiem, licząc na tym, że nikt go nie znajdzie! Zmienił swój kolor na... szary, tak jak ten głaz! Axarus nawet nie miał pojęcia, że on tak potrafi! Wyglądał jak Nos Babci Szyszki. Kompan był dumny ze swojej kryjówki, ale jednocześnie nie był świadomy tego, że jest na widoku! Chociaż może akurat nikt go nie zauważy? Innych ukrywających się na ten moment nie było widać!

[Pamięć Barw]

Zaśmiała się rozweselona radością towarzysza. Czuła się jakby zgodziła się pobawić z dzieckiem, ale w sumie było to fajne uczucie. Zakołowała radośnie ogonem i z ciekawości spojrzała na kurczaka przy krabie, jak widać wciąż zainteresowany gapieniem się na niego. Też se znalazł! Ha!
Zerknęła na Nosek i uśmiechnęła się widząc jak się cieszy.
– No rzeczywiście. Hehe! No niech będzie, dajmy im tą szansę. – wyszczerzyła się pogodnie spoglądając na morskiego, a widząc jak już zamyka oczy także je zamknęła.
Wysłuchała się w jego liczenje, no i trochę w otoczenie, bo jednak ktoś tam stukał o kamień w komnacie. Przysunęła ogon bliżej swojego kompana a zaraz też objęła go łapami czując jak się wiercił. – Ty też masz mieć zamknięte oczy. [/color] – powiedziała doń cicho zakrywając mu je łapą. Wówczas już stukanie ucichło.
Otworzyła oczy na znak i wstała na łapy, bo sobie siadła wcześniej, więc Agree też mógł się już rozejrzeć.
– Hah! Ogólnie mogli się gdzieś wcisnąć. – odparła pogodnie przenosząc na krótki czas spojrzenie na niego, a potem odwracając, by zacząć szukać. Narazie zaczęła mały obchód w komnacie w której obecnie byli. No i jak narazie szary nosek nie wpadł jej w ślepia. W końcu zapamiętała brązowy, to szary by nawet nie wpadł jej do głowy!
Agree za to z kogucim wyciem wyruszył z komnaty szukać kraba. Słyszał jakby gdzieś sobje szedł, więc prawdopodobnie jest w innej komnacie! Ruszył więc do tej na przeciwko, by tam się rozejrzeć.

[Mackonur]

Rozglądał się na wszystkie strony, zaglądał w każde miejsce. Oddalił się troszeczkę od Pogodnej, ale to tak tylko troszkę! Teigan nie było widać, tak samo z Ctouklissem! Mackonur coś czuł, że najłatwiej będzie z Nosem Szyszki, ale nie miał pojęcia, gdzie on mógł być! Może wspiął się na posąg któregoś z bogów i imitował jego nos? To byłaby idealna kryjówka! No bo skąd na przykład Axarus mógłby wiedzieć, czy taki Erycal miał gigantyczny nochal, czy nie! Poszukiwania zaprowadziły Mackonura do komnaty obok, gdzie oczywiście zaczął rozglądać się bardzo dokładnie. Jakiś posąg, trochę ładnie rzeźbionych kamieni, Szary Nos Szyszki, nic ciekawego! W końcu jego kompan był brązowy, to musiał być chowaniec-nos kogoś innego, one ostatnia są bardzo popularne! Chwila... chwila moment! Axarus podszedł bliżej i przyjrzał się futru tego osobnika, to był on, to był NOS SZYSZKI. Rozpoznałby go na końcu świata!
~ Nosie Szyszki, to ty potrafisz zmieniać KOLOR!? Masz wrodzony talent, zawsze w ciebie wierzyłem! No chodź do mnie, Nosku, chodź, niech cię przytulę, ty urwisie ty! – Rzucił do swojego kompana, który podbiegł do niego za pomocą skoko-kroków, po czym oboje się przytulili! Nosek zmienił kolor na brązowy, taki naturalny! To był wyborny kamuflaż, gdyby tylko kompan schował się za nieco większym kamykiem, to na pewno nikt by go nie znalazł.
~ Heeeej! Eeee... jak ty się w ogóle nazywasz? Nie zapytałem z tego wszystkiego! Znalazłem Nos Szyszki, wracamy do ciebie! Ja jestem Axarus tak w ogóle, nie wiem, czy mówiłem! – Wysłał wiadomość mentalną do Pogodnej, a przynajmniej tak by ją nazwał, gdyby wiedział, że się tak nazywa! Potem ruszył do miejsca, w którym była ostatnio, oby teraz oboje się nie zgubili! Nos Szyszki grzecznie hopsał za swoim właścicielem.
Tymczasem Agree znalazł się wyjątkowo blisko kraba Ctouklissa! Ten co prawda nie był w tej komnacie, którą wybrał kokatrys, ale zza ściany dobiegało jakieś głośne bulgotanie! Takie: "Glglblglblglbl!", przez chwilę, po czym ucichło. Krab prawdopodobnie nie mógł się powstrzymać przed wydawaniem tych odgłosów, co zdradziło jego pozycję. Definitywnie był w komnacie z boku tej, w której znajdował się Agree. Jeżeli kokatrys udałby się tam, to trafiłby... do jakiegoś pomieszczenia z posągiem w środku, zapewne to któryś z bogów. Ctoukliss znajdował się na szczycie owego posągu, udający krabi "placek". Skurczył się tak bardzo, jak tylko potrafił, oczywiście w dół! Zdradzała go troszkę blado-żółta barwa, no i oczywiście tamten głośny odgłos. Czy Agree odnajdzie olbrzymiego kraba? I jak on się tam tak właściwie wdrapał?

[Pamięć Barw]

Słysząc krzyk morskiego aż jak surykatka uniósła łeb do góry, by skierować pysk i spojrzeć w stronę Szyszkowego Nosa. Jakie zmienianie koloru?! Futrzaste stwory też tak mogą? Ale i tak bardziej przywołał ją sam fakt znalezienia tego Noska. Normalnie aż potruchtała do nich, kierując się jego głosem.
– O jak fajnie! Znałeś Nosek! Nos... Jak to się w ogóle odmienia? – mówiła już z korytarza i zastanawiła się na chwilę, ale jakoś nie na długo słysząc zaraz w swojej głowie głos morskiego. Obok którego zaraz była, więc nie musiał jej jakoś specjalnie szukać.
Spojrzała na niego jakby w zacięciu, bo jak to? Serio się nie przedstawiali sobie? Przebrnęła trochę przez trochę swojej pamięci, ale jednak i patrząc na morskiego nic jej nie świtało. O ciekawe!
– Chyba w ogóle nie wspominaliśmy swoich imion. Hah. Ładnie. Axarus. Ja jestem Zirka. – odparła pogodnie do niego.
Kokatrys podniósł łepek do góry i szybko oceniając skąd dobiegło bulgotanie, ruszyła do owej sali w której był ten krabik. Tylko gdzie dokładnie? Ruszył szukać prawie od razu po szybkim rzucie oka na całość. Okrążył ją od środka patrząc w sumie wszędzie gdzie jego zdaniem mógł być krab. Na ziemi przy ścianie i nawet przy posągach. Ale nic. Znaczy się nic, ale do czasu jak nie pomyślał by zerknąć do góry. Skupił swój wzrok na szukaniu kraba i w końcu zapiał zwycięsko na jeden z posągów. Oświadczając, krabikowi, że go dojrzał.

[Mackonur]

I znowu w komplecie! Jak się odmienia Nos Szyszki? Szczerze mówiąc... nie zastanawiał się nad tym nigdy! Pogodna mogła zauważyć, że Axarus zastanawiał się bardzo intensywnie, drapiąc się jednocześnie po żuchwie, co stymulowało proces myślenia. W pewnej chwili chciał już pytać swojego kompana, jak to odmienić, no bo przecież Nosek na pewno wie, jak odmieniać siebie! Jednak! Ostatecznie Mackonur wpadł na (prawdopodobnie) dobrą odmianę.
~ Jestem prawie pewien, że "Nos". Ale Nosek też jest prawidłowe, ja czasami mówię "Nosa", ale to chyba już nie jest poprawne! Z drugiej strony... Nos Szyszki jest wyjątkowy, może jego nie obowiązują zwykłe reguły? Jest dużo rozwiązań tego problemu! – Podzielił się swoimi przemyśleniami z Ziemną, a już tak właściwie z Zirką! Miło się tak znać po imieniu i w ogóle, z Ziemią to nawet byli jak jedna rodzina!
~ Ładne imię! Dobra, teraz musimy się POWAŻNIE skupić! Nos Szyszki już mamy, najtrudniej będzie z Teigan! Kiedyś tak się przede mną schowała, że ileś księżyców jej nie umiałem znaleźć, o, chwila! Już ci o tym mówiłem! Musimy MYŚLEĆ jak wilki! Gdybyś była wilkiem, gdzie ukryłabyś się w takiej olbrzymiej Świątyni? To będzie ciężkie! Gdybym ja był wilkiem... takim białym wilkiem, hmmm. Pewnie próbowałbym się wtopić w coś swoją bielą, jak Nos Szyszki po zmianie koloru! – Po Teigan jednak ani widu, ani słychu. Może się gdzieś zakopała? Niee, wtedy byłoby widać ziemię wszędzie! Na pewno nigdzie nie uciekła za daleko, Teigan po prostu jest MISTRZYNIĄ w chowanego!
Ctoukliss tymczasem zauważył Agree, ale tak z początku... jeszcze bardziej się zwinął w placek! Może ten kogut sobie pójdzie? Patrzył się na niego, chyba nie ma zmiłuj się! Krab więc zszedł powolutku bokiem po posągu boga, ostatecznie lądując na wszystkich swoich kończynach. Zabulgotał bardzo głośno, dając tym samym znak Zirce i Axarusowi, a potem zaczął biegać wokół Agree, zachęcając go do wspólnej zabawy! Będzie chciał się z nim gonić? Ctoukliss to uwielbiał, był bardzo szybkim i zwinnym krabem!

[Pamięć Barw]

Mówiła to z korytarza, no i prawdę mówiąc bardziej siebie pytała niżeli towarzysza co zaraz spotkała. Ale i tak przysłuchała się jego odpowiedziom oraz propozycjom. W końcu ciekawiło ją to, nie więc jak ma dostać odpowiedzi, to czemu by nie?
Może i nie obowiązują...ale fajnie widzieć jak się poprawnie zwracać do Szyszkowego Nosa. – odparła do Axarusa. I nie wątpliwie lepiet jakoś znać w końcu imię swojego towarzysza niżeli nie mieć o nim pojęcia. Chociaż puki o tym nie pamiętała, że nie wie, to nie było takiego problemu. Ale! Jak się nie wie, to norma, że łatwiej.
Uśmiechnęła się lekko najpierw, a potem troszkę rozbawiona. "poważnie" jakoś do niej nie dotarło. Ale i tak zastanowiła się także, bo w końcu też chce znaleźć jego wilczyce.
– Wtopienie się w tło nie brzmi głupio. Może nawet na widoku jest w takim razie, a my ślepcy nie widzimy? Dużo jest tu białko- podobnych głazów. Chociaż bardziej w cieniu, by już całkiem się jej nie odróżniło. Może jest w tej ciemnej, z zawiłym przejściem pomieszczeniu? – zaproponowała patrząc na niego odpowiednio do zapytania, ale też nieco postąpiła kroku w stronę Ciemnej Groty.
Agree serio zadowoliło odnalezienie pana kraba Ctoilissa. Wypiął pierś dumny z siebie i zamachał ogonem, w ten czas patrząc jak owy znaleziony złazi z posągu. A tu o! Krabik chce się jeszcze z nim bawić. Popatrzył na niego z małym dystansem, chociaż coraz mniejszym, wkrótce zachęcony przez bieganie koleżki do pobiegniecia za nim. No właśnie! Pobiegniecia. Nuszkom swoją próbował chwycić za skorupkę, ale kiedy się wywinął pobiegł za nim próbując go dogonić w ten sposób. W końcu on też jest bardzo zwinny i szybki! Bystry także, w końcu go dojrzał!

[Mackonur]

Czyli oboje uznali, że bardzo prawdopodobne iż Teigan korzysta ze swojego białego umaszczenia! Chociaż może właśnie wilczyca tego chciała, żeby kręcili się po białych kamieniach i posągach, a ona sobie cichutko siedziała gdzieś za jakimś ciemnym głazem, licząc na to, że takie będą omijać szerokim łukiem? Ciężko powiedzieć, na pewno była mądrym wilkiem, to też znalezienie jej nie będzie łatwe.
~ Musisz w ogóle kiedyś poznać całą Szyszkę! No i Fenka i Mułka i ogólnie wszystkich! – W pewnym momencie rzucił do Zirki, tak na moment odkładając na bok temat zabawy w chowanego, ale ostatecznie do tego wrócił – myślami na ten moment! Pogodna proponowała pewną grotę: ciemną z zawiłym przejściem! Axarus chyba nawet to miejsce kojarzył, o tak, definitywnie kojarzył, ale tylko tak przelotnie, nigdy tam nie był na dłużej.
~ Ooo, to dobry pomysł, idziemy zatem! Hej, gdzie jest Agree? Może już znalazł Ctouklissa, albo Teigan? O, jak to się w ogóle stało, że go poznałaś? Z Teigan się wiąże fajna historia! Kiedyś łowcy smoków porwali taką smoczycę, Takharę, no i wyruszyliśmy jej na ratunek! Na którejś wyprawie słyszymy szelest, coś tam śmignęło białego! No i ja się rzucam tam w pogoń, a wróciłem z oswojonym wilkiem! Wtedy ją nazwałem Takhara, bo tak się nazywała jeszcze, dopiero później na Teigan zmieniła imię! Wyszło na to, że wyruszyliśmy uratować Takharę, a wróciliśmy... też z Takharą, ale taką wilczą! Tą smoczą też znaleźliśmy później! – Podzielił się z Zirką historią poznania Teigan, tak przy okazji, bo i tak zmierzają w kierunku Ciemnej Groty, to można chwilę pogadać! Miejsce okazało się strzałem w dziesiątkę, bo właśnie za kilkoma głazami... znajdowała się wilczyca, skulona i wtopiona w biały kolor, dokładnie jak przewidziała Pogodna. Kompanka miała jednak asa w futrzastym rękawie. Zamierzała szybko przemieszczać się między kamieniami, gdy tylko zauważy dwójkę smoków, lub kokatrysa. Jeżeli przejdą obok tego miejsca... to już jej nie znajdą!
Tymczasem Ctoukliss biegał jak szalony z Agree po Świątyni. Czasami dawał się złapać, by po chwili wyrywać się i kontynuować szaleńczy bieg. Bulgotał, jak to Ctoukliss, w wielkim podekscytowaniu! Szczypał powietrze swoimi olbrzymimi szczypcami, tak dla zachęty i też dlatego, że był krabem! Ctoukliss biegał między posągami, zgrabnie je wymijając, co było swego rodzaju torem przeszkód! Czy kokatrysowi będzie chciało się biec za nim?

[Pamięć Barw]

– Widziałam parę razy Szyszkę. – stwierdziła spokojnie drepcząc obok niego, skierowała na chwilę też spojrzenie krwawych ślepi na niego, ale na chwilę, gdyż zaraz powróciła do patrzenia po korytarzach świątyni. W końcu dalej się bawią w chowanego, a wówczas jeszcze trochę postanowiła, że mu poopowiada.– Ale nie spotkałam jej tak, żeby sobie pogadać. Co innego Mułek. To w ogóle mój wujek od strony taty, spotkałam go parę razy na wspólnych kiedyś. Ale nie wiem czy pamiętam go tak samo jaki jest teraz. Ale pamiętam, że go lubiłam. A Fenek to mi się nic nie kojarzy. Ma może rangowe miano? – – uśmiechnęła się w trakcie i utrzymał jej się leciutki taki do końca. Co jak co, ale nie zna jedynie smoków Ziemi. Kilkoro z innych stad także poznała. Ah! Właśnie! Ciekawe jak sobie radzi Zahraaz. Trzeba do niego kiedy wpaść i pogadać. Ciekawe czy ojczulek dobrze się nim zajmuje. Spoważniała trochę na pysku, ale na momencik ino. Axarus zaraz oderwał jej łepek od widzenia myślami i skupił na jego głosie. No bo właśnie! Jeszcze nie skończyli zabawy! Teigan trza jeszcze znaleźć. Ale najbardziej rozpogodziła się na wzmiankę o Agree.
– Ciekawą macie historię z Teigan. Ja Agree poznałam w bardziej m... klasycznych okolicznościach. Padało, a ja chodziłam po puszczy. Wtedy spotkałam dwa kokatrysy co gdzieś szły, a ten ognisty wydał mi się ładny, a akurat szukałam sobie jakiegoś kompana. Więc go jakoś jedzonkiem przywołałam, a skończyło się na oswojeniu Agree. Chociaż ciekawiło mnie wtedy, że ten drugi nawet nie zauważył, że kolega mu się zapodział. Ale tak. Na tym się historia poznania kończy. – podzieliła się opowieścią, bo co jej szkodzi trochę poopowiadać. I tak idą korytarzem co willowego by nie dało rady się ukryć, no chyba, że w szparze. Ale no nie przesadzajmy.
Dochodząc w końcu do Ciemnej Groty rozejrzała się czujnie po komnacie, ale jak narazie nic nie dostrzegając, więc zaczęła się po niej przechadzać. Zajrzała za parę głazów i może by nie dostrzegła nieruchomego białego wilka, jakby pozostał w miejscu. Gdyż dostrzegła ruch, prawdopodobnie Teigan. Przystała na tę wiadomość i odwróciła pysk do Axarusa.
– Jest tu. – rzekła ciszej do towarzysza, patrząc potem w kierunku w którym zdawało się pobiegła Teigan. Przechodząc się na koniec komnaty patrzyła też za większe kamienie po drodze i tam także za nie zajrzała.
Agree podobała się zabawa z krabem w ganianego. Nawet jeśli ten co chwilę mu się wyrywał, to nadal szczęścia mu dawało wcześniejsze łapanie Cotuklissa. Nie łapał mocno, a tylko chwytał za skorupę i czekał aż ten się wyrwie, by pobiec za nim jeszcze raz. Przy czym zdecydowanie dotrzymywał mu tępa i ciągle był niedaleko za nim.