Smoki Wolnych Stad

Choć preferował dłuższe przerwy z perspektywy większej oficjalności zdarzenia, realizowanie spotkań regularnie, pozwalało też zakończyć je szybciej, co dla większości zwyczajnych smoków stanowiło raczej zaletę.
Siadł sobie zatem w cieniu rzucanym przez ogromne formacje i posłał wiadomość wzdłuż i wszerz do smoków, które tego potrzebowały. Nie zamierzał jednak odmawiać miejsca tym, którzy chcieli być obecni wyłącznie rekreacyjnie.
Było późne popołudnie.
Sarna ułożyła się jak zwykle u jego lewego boku i skubała kopiec trawy, który jej wcześniej przygotował. Owoce byłyby znaczniejsze ale nie gardziła też zwyczajnym typem paszy.
Sam czekał wyprostowany, jak zwykle w dostojnej pozie, niezależnie od tego jak się czuł.


Wstępnie tydzień na zbiórkę!

Po wylądowaniu na Skałach Pokoju powitała Strażnika oszczędnym skinięciem pyska. Bealyn uzyskała większość tytułów od samej Sennah podczas nieobecności proroka, więc w tym miejscu zjawiała się może drugi albo trzeci raz. Nie liczyła, rzecz jasna, pozostałych spotkań.

Usiadła w losowo wybranym miejscu, otulając się skrzydłami.

Przyszedł na piechotę, nie spiesząc się. Chłonął zimniejszą, jesienną pogodę, wreszcie nie czując tego żaru z nieba. Co jakiś czas musiał się wytrzepywać z nadmiaru wody na futrze, ale nie dziś. Ziewnął, zasłaniając pysk skrzydłem, zanim jeszcze zjawił się w miejscu spotkań stadnych.

Dotarłszy na miejsce zauważył tylko proroka i jakąś smoczycę. Powitał oboje kiwnięciem głowy, o ile w ogóle w jego stronę spojrzeli, po czym usiadł tam gdzie ostatnio, mając wszelką nadzieję, że nikt się do niego nie przysiądzie.

Sięgnęła ją wieść, że na coś sobie zasłużyła! Nie wiedziała jeszcze na co i czym dokładnie, ale skoro Bogowie dostrzegli jej wysiłek – nie mogła się nie zjawić. Sgaeyl zakołował wysoko między gałazami wielkimi niczym same góry. Nie zbliżał się do towarzystwa. Eynell za to wpadła rezolutnym truchtem. Najpierw minęła mamę, którą musnęła ogonem, a jeszcze nim usiadła przy Proroku, przygryzła wargę i puściła oczko gburowatemu Łowcy.

Strażnika standardowo powitała dość luzackim kiwnięciem głowy i uśmiechem, uwagę od razu znosząc w dół, na sarnę. Tym razem miała czym zająć pysk, więc Tonacje nie musiała poświęcać swoich owoców. Choć mogła.

Stały bywalec rozdania tytułów również się zjawił na czas w tym miejscu. Powitał energicznym machnięciem skrzydła wszystkich, a Prorokowi dodatkowo lekko się ukłonił, po czym podszedł bez problemu do swojego – dotychczas – jedynego kolegi ze stada znajdującym się w tym miejscu! Rety, biedy Nihilon...
– Hej Blady. Pytania. Jak tam idą łowy. Coś ciekawego ostatnio znalazłeś. – zagaił, przechylając łeb, siadając obok, lecz zachowując przestrzeń osobistą, dużego stadnego łowcy.

Blady Mrok

Wezwanie sięgnęło także jego umysłu, więc prędko rozłożył skrzydła, by udać się na Skały Pokoju. Minęło dłuższych kilka chwil nim zakołował nad miejscem spotkań, ale zebranych smoków nie było jeszcze zbyt wiele, więc raczej nie musiał martwić się o spóźnienie. Nie tracił więc czasu i wylądował na tyłach zbiorowiska, prędko wodząc wzrokiem po czekających smokach. Większość z nich znał, więc uśmiechnął się do wszystkich ciepło, po czym przysiadł w pobliżu, dołączając się do zgromadzenia. W międzyczasie skinął też łbem prorokowi i ruchliwym uchem wyłapał jakieś strzępki rozmowy. Sam jednak wyjątkowo nikogo nie zaczepiał, zamiast tego oplatając sobie łapy ogonem. Wkrótce przymknął też ślepia, by wykorzystać czas oczekiwania na chwilę odpoczynku.

Z przybywającymi smokami, jak zwykle uprzejmie witał się krótkim, choć wyraźnym skinieniem łba.
Cierpliwie siedział na swoim miejscu, co jakiś czas spoglądając na sarnę. Gdy grono zebrało się nienajgorsze uznał, że można zaczynać. Jak zwykle przed długimi monologami, najpierw donośnie odchrząknął, ściągając ku sobie wszelką uwagę.

– Witajcie na dziewiętnastym rozdaniu tytułów. W imieniu bogów Wolnych Stad dziękuję za wasze przybycie i wkład w tutejszą społeczność, za który zostaniecie dziś pobłogosławieni.

Przede wszystkim stada trwają dzięki wsparciu, które jako członkowie udzielacie jeden drugiemu. Za takie właśnie postępowanie, czy to w postaci nauk dla młodych, czy choćby dzielenie się swoimi zdobyczami, wyróżnienie Przewodnika i Nauczyciela otrzymują Tonacje Deszczu i Rytm Słońca.
Za szczególne skupienie na naukach, tytuł i kryształ Mentora otrzymuje natomiast Barwy Ziemi. Dopóki kamień będzie pełen wyczuwalnej energii, dopóty będziesz chroniony przed chorobami. – kiwnął łbem wymienionym smokom, trzeciemu zaś, w przeźroczystej bańce, posłał srebrny, choć pod odpowiednim kątem, mieniący się tęczą, kryształek.

– Barwy Ziemi, Sięgający Nieba i Pieśń Feniksa wsparcie społeczności okazali poprzez dzielenie się zdobytym pożywieniem. Za to otrzymują tytuł i kryształ Szczodrobliwego. Dopóki pozostanie naładowany, bogowie będą błogosławić was podczas poszukiwań, aby zbiory kamieni szlachetnych, zawsze były owocniejsze. – rozdane kamyki były tym razem barwy pomarańczowej.

– Następnie, trwanie stad możliwe jest dzięki zaangażowaniu ich członków w samorozwój.
Skowyt Wierchów dopiero wstępuje na ścieżkę dojrzałego smoka, lecz udowodnił już iż zależy mu na szlifowaniu swych umiejętności, szkoląc się, by czym prędzej osiągnąć pełną rangę. Tytuł i kryształ Pojętnego Ucznia zapewnią ci boskie błogosławieństwo przy przyszłych treningach – tym razem podarek miał barwę śnieżnobiałą. Wyróżnienie drobne, ale jako że Skowyt był tutaj jedynym młodym smokiem, prorok postanowił dłużej się na nim skupić.
Potem płynnie kontynuował.

– W dalszym ciągu, w związku z samorozwojem – Blady Mrok oraz Tonacje Deszczu, za cierpliwe powiększanie swych bogactw, a także nieustanne rozwijanie swojego doświadczenia i kondycji otrzymują tytuły Kolekcjonera i Ideału.
Pierwszy kryształ będzie błogosławieństwem dla waszej wytrzymałości, drugi natomiast wypełni was energią, której w danym momencie będziecie szczególnie potrzebować. – enigmatyczne, ale nikt jeszcze nie kwestionował jego opisów. Pierwsze opisane kamyki były zielone, drugie natomiast niebieskie.

– Bogowie pragną zwrócić uwagę także na podróżników, którzy wyruszają daleko poza bezpieczne granice Wolnych, aby móc zdobytą tam wiedzą zasilić nie tylko własną ciekawość, ale i dzielić się doświadczeniami z innymi smokami. Za takową aktywność, Rytm Słońca, wynagrodzony zostaje kryształem Obieżyświata. Okazany w świątyni, pozwoli on rozszerzyć ofertę wymian. – znów krótko kiwnął łbem, w magicznej kulce, ofiarując przywódcy Słońca różowy kamień, z czarnymi plamkami.

– Ostatecznie zaś, jednym z najszczególniejszych tytułów jest Serce Stada. Należne smokom, których oddanie stadu było niekwestionowane przez dziesiątki księżyców. Wkład ów jednostek jest najczytelniejszym świadectwem wierności i stabilności. Zasługują oni na najwyższy wśród swych członków szacunek, gdyż zapracowali na niego samodzielnie. Gratulacje, Ciszo po Lawinie i Barwy Słońca – Tym razem skłonił głowę niżej, żeby podkreślić różnicę w randze owego wyróżnienia.
– Choć nie otrzymujecie w związku z tym żadnych kryształów, bogowie pobłogosławią wasze zmysły i intuicję, abyście mogli nieść wsparcie członkom swego stada, gdy w danym momencie potrzebują pomocy. – to powiedziawszy uczynił krótką pauzę, żeby smoki przyjęły jego słowa.

– To wszystko. – Oczywiście zamierzał zostać, aż wszyscy się nie rozejdą, tak jak zawsze czynił.


—
Cisza po Lawinie
wyróżnienia: Serce Stada

Tonacje Deszczu
+ kryształ kolekcjonera
+ kryształ ideału
+ Kryształ nauczyciela
wyróżnienia: Przewodnik

Barwy Ziemi
+ kryształ mentora
+ kryształ szczodrobliwego

Blady Mrok
+ kryształ kolekcjonera
+ kryształ ideału

Rytm Słońca
+ kryształ obieżyświata
+ Kryształ nauczyciela
wyróżnienia: przewodnik, serce stada

Sięgający Nieba
+ kryształ szczodrobliwego

Pieśń Feniksa
+ kryształ szczodrobliwego

Skowyt Wierchów
+ kryształ pojętnego ucznia

Nie widząc zaangażowania ze strony współstadnego po prostu skupił swoją uwagę na proroku. Uważnie słuchał (i łapał kryształek!) jego przemowy, która jak zwykle brzmiała poważnie, ale z drugiej strony nawet i fajnie. On to potrafił przemawiać. Jednakże odrobinę przechylił łebek, gdy dziadek przyznawał... mu? Bo chyba mu, bo się na niego popatrzył; tytuł Serca Stada.
– Em, Strażniku... jestem Rytm Słońca, nie Barwy Słońca. Rozumiem, że mamy mocny sojusz, ale nie aż taki, he he. – odwrócił się w stronę wielobarwnego przywódcy Ziemi, rozbawiony nieco zaistniałą sytuacją. Wstrząsnął aż skrzydełkami ze śmiechu.
– Dziękuję za wszystkie wyróżnienia i kryształki. – ukłonił się miło w stronę proroka, choć dałby przysiąc, że Blady Mrok, kiedy otrzymywał osiągnięcie Nauczyciela, dostał również i jakiś kolorowy kryształ... no cóż, może się skończyły, czy coś. Albo może Rytm nie zasłużył.

Barwy Ziemi Strażnik Gwiazd

Wypuścił powietrze nosem, powoli, przy okazji przymykając ślepia. Już nie czuł zażenowania, ta emocja wypaliła się z niego księżyce temu. Zdziwił jednak samego siebie, tym że nawet nie odczuł irytacji. Mylenie imion było mu po drodze nie po raz pierwszy. Wolał oczywiście żeby ktoś zwrócił mu uwagę teraz, niż za pięćdziesiąt księżyców.
Poczekał chwilę nim zebrał myśl.
– Tak Serce Stada dla Rytmu Słońca. Najmocniej przepraszam – rzekł płaskim tonem, choć dostatecznie głośno, aby zebrani byli świadomi jego przyznania się do pomyłki. Kiwnął samcowi łbem równie przepraszająco. Na szczęście nie potraktował tego jak obrazę.

Rytm Słońca

Z uwagą słuchał słów proroka, uśmiechając się przy tym ładnie na widok ofiarowanych mu kryształów. Działanie obu brzmiało na bardzo przydatne, więc był przekonany, że zrobi z nich dobry użytek! W duchu podziękował więc bogom za ich błogosławieństwo, delikatnie obracając błyskotki, żeby dobrze przyjrzeć się ich niesamowitym barwom. Z tego pełnego podziwu zamyślenia, wyrwały go dopiero słowa Rytmu, na których brzmienie uśmiechnął się szeroko.
– Och, wciąż wiele jeszcze przed nami! – odparł mu równie żartobliwie, chichocząc przy tym cicho, kiedy ich spojrzenia się spotkały. Prawdą bowiem było, że ich stada już od dawna łączył sojusz, ale oni sami nie dzielili zbyt wielu wspomnień. Ale na szczęście się znali, więc pewnie kwestią czasu było aż nawiążą jeszcze bardziej przyjazne stosunki! Tego chciałby Ciirioh, by w przyszłości więź pomiędzy stadami pozostawała silna i nienaruszona.

Sam również podziękował za otrzymane wyróżnienia, po raz kolejny posyłając Rytmowi przyjazny uśmiech, kiedy prorok wyjaśnił to małe nieporozumienie. Na szczęście było ono zupełnie niegroźne, więc nic złego się nie stało!

Rytm Słońca

– Nic się nie stało, zdarza się najlepszym. – Mrugnął w jego stronę porozumiewawczo, przewracając sprytnie pomyłkę w miłe słowo. Tak zawsze było najfajniej.
Spotkanie chyliło się ku końcowi, ale ku uciesze gadatliwego Khamsina przywódca Ziemi wyglądał dziś na bycie również w dobrym nastroju.
– Ehe. W sumie, przy okazji jak jesteśmy w jednym miejscu, czy chcesz się gdzieś razem wybrać i na spokojnie porozmawiać. – Przechylił swój łebek na boczek w stronę uroczego zielonego pierzastego samca.

Barwy Ziemi Strażnik Gwiazd

Ależ Rytm naprawdę nie musiał obawiać się swojej gadatliwości! Sam Ciirioh również był smokiem niezwykle wygadanym, więc skierowane ku niemu słowa przyjął z uśmiechem, zdecydowanie nie zamierzając wymigiwać się od odpowiedzi! Ba! Jego ślepia wręcz rozbłysły jaśniej, kiedy tylko usłyszał propozycję Khamsina! Ta się bowiem idealnie wpasowywała w jego wcześniejsze rozważania, więc ochoczo skinął Słonecznemu łbem.
– Och, z przyjemnością! – odparł wesoło, prędko kierując się ku Rytmowi, żeby nie musieli się przekrzykiwać przez całe miejsce zgromadzeń. Skoro wszak rozdanie tytułów już dobiegło końca, to mogli przynajmniej usiąść koło siebie, żeby ustalić ewentualne szczegóły ich spotkania – Masz na myśli jakąś konkretną przygodę? Stawię się na nią, kiedy tylko wskażesz czas i miejsce! – zapewnił żywo, zdecydowanie zamierzając dotrzymać tej obietnicy. A skoro Rytm proponował spacer i rozmowę, to może miał już we łbie zarysowany jakiś plan! A jak nie, to wspólnie coś wymyślą. Z tym raczej nie powinni mieć problemu!

Rytm Słońca

Zdążył zrobić tylko kroczek w stronę Barw, nim ten się zjawił tuż przy Rytmie, aby trochę ciszej rozmawiać o ewentualnym porozmawianiu sobie o przywódcowaniu i innych ciekawych rzeczach.
– Hm, w sumie... Hej, słyszałeś o balu na Wyspie Nowiu, prawda. Co powiesz na mały wypad po jakieś maski. – przekrzywił swój łebek – To chyba dobre urozmaicenie spaceru, żeby nie był po prostu zwykłym spacerem. – Dodał, mając nadzieję, że pierzastemu samcowi spodoba się ten pomysł... I czy w ogóle po maskę będzie chciało mu się iść! Bo chyba zaproszenie dostał, prawda? Nawet jeśli nie, to pewnie będzie się dało je jakoś skołować.

Barwy Ziemi

Och, bal! Na samo jego wspomnienie ślepia Ciirioha rozbłysły jaśniej, kiedy żywiołowo kiwał łbem w ramach potwierdzenia. Ależ oczywiście że o nim słyszał! Wszak od księżyców polował ze swoimi pisklętami na rozsyłane po całych Wolnych lampiony, więc miał nie tylko zaproszenie, ale i ogromną dozę ciekawości, co do całej tej Wyspy Nowiu i znającej smocze miana Królowej. Pomysł Khamsina więc zdecydowanie przypadł mu do gustu! I to nawet pomimo faktu, że jedną drewnianą maskę już posiadał! Ta miała bowiem bardzo dziwny kształt, więc pewnie nie zaszkodzi rozejrzeć się za czymś, co bardziej przypadłoby mu do gustu.
– Och, zgoda! – odparł więc wesoło, uśmiechając się przy tym z nieskrywanym entuzjazmem – To widzimy się na Placu rano za...hm. Dwa wschody? – zagaił jeszcze o sam termin spotkania, nie wiedząc kiedy Rytm będzie miał chwilę na taki spacer.

Rytm Słońca

Ależ żywiołowo zareagował pierzasty w kaktusowych kolorach. Nie sądził, że na świecie stąpa jakikolwiek jeszcze inny, tak ekspresyjny w mowie ciała smok, jak Khamsin, a tym bardziej prawie niemożliwym zdawało mu się to, że akurat będzie to przywódca sojuszniczego stada! To ci heca. Aż sam Rytm żywiołowo zaczął machać swoim ogonem widząc, jak taka wizja cieszy jego towarzysza.
– Świetnie. Nie widzę problemu, żeby sobie czas tak zaaranżować. – Podskoczył w powietrze przednimi łapkami – To w takim razie już lecę, bo muszę parę spraw załatwić wcześniej. Do zobaczenia pojutrze. – pomachał mu skrzydłem na pożegnanie, a potem korzystając już z zainicjowanego nim ruchu wzbił się pierw krzywo w powietrze i odleciał, to jest, o ile nikt nie chciał go zatrzymać na pogadanie.

Barwy Ziemi
//zt

Oho! A więc zaproponowany termin odpowiadał im obu! To była bardzo dobra wiadomość, bo oznaczała że już praktycznie wszystko mieli umówione. A skoro tak, to już nie było odwrotu przed wspólną wycieczką! Pozostało im już tylko cieszyć się z wyprawy i wyczekiwać jej z niecierpliwością! Na szczęście dwa dni powinny minąć całkiem szybko, więc najpewniej już niedługo przyjdzie im spotkać się ponownie. Oby na udanym spacerze!
– Super! W takim razie jesteśmy umówieni! – odparł wesoło, wcale się nie dziwiąc, że Rytm miał jeszcze jakieś obowiązki do odhaczenia. Ciirioh z pewnością też znajdzie coś dla siebie – Och, jasne. Do zobaczenia! – dodał na zakończenie, machając krótko do oddalającego się Khamsina. Potem sam pożegnał się z resztą przebywających na Skałach smoków, po czym rozłożył skrzydła, żeby wrócić do groty.

//zt

Khamsin lecąc z miejsca zebrania dostrzegł, że... ktoś za nim leci? Trochę zwolnił w powietrzu i... Oh.
~ Rety... Trochę to dziwne... uczucie tak się pożegnać, a potem lecieć w tę samą stronę. Hehe... Wybacz, nie spodziewałem się! ~ Przekazał z zakłopotaniem w mentalnym głosie. zbliżającemu się lotem Przywódcy Ziemi. No cóż, zdarza się! Ale przynajmniej mogli się chwilę nacieszyć wspólnym towarzystwem.

Barwy Ziemi
//prawdziwe zt xD