Skalny zakątek

[Uskrzydlony Marzeniami]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Biorąc pod uwagę, że siła Wodnego nie była tak dobrze wyćwiczona jak zręczność Ziemnego, ten drugi nie miał większych problemów z uniknięciem ataku. Gdy tylko dostrzegł co zamierza Obłęd, przygotował swoją obronę. Oczywiście wyczekał możliwie jak najdłużej, aby być pewnym, że nie zostanie zaskoczony zmyłką. To by dopiero było! A co zrobił? Kolejny prosty, rzadko zawodzący go sposób. Unik oczywiście. Szybkim, płynnym ruchem wzbił się w powietrze, rozkładając skrzydła. Kilka potężnych machnięć powietrznych skrzydeł wystarczyło, by znalazł się nad Krwiożerczym. Pamiętał o tym, żeby ogon nie został za nisko, bo mógłby na tym ucierpieć. Łapy miał lekko ugięte. Zawisnął tak w powietrzu, po czym zgrabnie opadł na ziemię, jakieś pół ogona od Wodnego.
– Nieźle. Ale to zbyt sygnalizowane. W prawdziwej walce nie zdałoby egzaminu. Chyba, że to będzie twoje zagranie atutowe, gdy trochę poćwiczysz swoje mięśnie i ciało, by było silniejsze. Stosując jedynie ataki zręcznościowe, na czym bazujesz, możesz zmylić przeciwnika, gdy zaczniesz atakować siłowo. Pomyśli, że to zmyłka. Przygotuje się na inny atak, a ty dokończysz ten. Jednak takie zagranie nie może być często wykorzystywane, zwłaszcza z tym samym smokiem. – odparł, wzruszając lekko barkami.

[Krwiożerczy Obłęd]

Kiedy tylko spostrzegł ruch marzenia, natychmiast się zatrzymał, choć i tak jego masa popchnęła do o kilka metrów. Cóż, jak się jest masywnym smokiem, choć nie silnym, to tak właśnie jest. Prawo fizyki, niestety. Odchylił się do tyłu, podnosząc także swoją głowę, która wraz z szyją, również miała udział w zatrzymywaniu się. Smok wygiął obie te części ciała płynnie do tyłu. Gdy już się zatrzymał, uważnie wysłuchał swój ziemnego. To co powiedział, oczywiście, zostało zanalizowane, przetworzone i zapamiętane. I znów obrona Marzenia była poprawna, choć gdyby wodny był mniejszy i mniej masywniejszy, Przywódca mógłby go przeskoczyć. Jak przeszkodę, i to mogło być bardzo zasakujące. Dla atakującego, rzec jasna.
***
Przez ułamek sekundy zastanawiał się nad następnym ruchem, jednak szybko znalazł odpowiedni sposób – przynajmniej według siebie. Tym razem nie był on tak prosty jak poprzednio, chociaż smok wolał stawiać na prostotę. Ruszył w kierunku ziemnego, przyspieszając do pełnej prędkości w ciągu dwóch mocnych, szybkich susów. Mogłoby się zdawać, że zamierza znowu staranować Przywódcę Ziemię, ale nie. On jednak zamierzał wykorzystać coś zupełnie innego. Usztywnij łapę, co na pewno zostało zauważone przez przeciwnika, jako, że mocniej napiął mięśnie na niej, lekko ją unosząc. Jednak, to miała być zmyłka, bo zamiast rozharatać pierś, pysk lub nawet gardło przeciwnika, zgarnął nieco śniegu, wyrzucając go w kierunku ślepi ziemnego. Choć ten "atak" był wykonywany po skosie, to i tak jakieś resztki owego śniegu, musiały trawić w ślepia samca. Niewazne w jakich ilościach, wazne było, żeby smok został oślepiony, nawet na te kilka sekund, i nie więcej. To by mu spokojnie wystarczyło, bo mógłby wyprowadzić swój właściwy atak. Rozłożył lekko skrzydło, wysuwając go do przodu, aby uderzyć "pazurem" (jak na avku) w gardziel sparingera. Nie był to jednak atak, który miałby na celu użycie siły. Co to to nie! On chciał uderzyć szybko i zwinnie, bazując na swoim mocnym punkcie. Na zręczności. Choć nawet niezbyt silny atak, przy jakimś błędzie przeciwnika – otepieniu, poślizgnięciu się – może zdziałać wiele szkody. przy tym ataku nie musiał za bardzo kombinowac, bo i łapy i skrzydła znajdowały się z przodu. Ba! Nawet nie rozkładając skrzydła, mógłby wprowadzić swój cios, bo i tak, i siak, skrzydła są zawsze dociśnięte do boków, i zawsze zakończenie obramowania znajduje się z przodu. Zresztą, nie tylko ono. Wykonując swój atak, zamierzał "przeciąć" łuski, skórę, może krtań i tętnicę, doprowadzając tym samym do wykrwawienia, jeśli dobrze wymierzy

[Uskrzydlony Marzeniami]

Brak komentarzy odnośnie obrony uznał za swego rodzaju pochwałę. Oczywiście, że dostrzegł, napięcie mięśni. Jego wzrok automatycznie poszedł tam, gdzie dostrzegł taki ruch. Uniesienie łapy i jej opuszczenie. Dość przewidywalne. Mogło oznaczać tylko jedno. Próbę oślepienia. Marzenie jedynie stał w pozycji gotowości i zanim Obłęd rzucił śniegiem, Skrzydło dokładnie przyjrzał się jego ciału. Nim śnieg dopadł jego ślepi, zamknął je. Co prawda nie widzi, ale ni szczypie i może się skupić na obronie. Jedno uderzenie serca wystarczyło, by się skupić i przypomnieć sobie naukę z Nauczycielem. Co prawda wtedy atakował, ale zasada jest ta sama, prawda? Zaufał swojemu ciału i innym zmysłom. Niemal się uśmiechnął, dość kpiąco, bo Obłęd robił strasznie dużo hałasu. I pomimo niewątpliwej zręczności, jaką odznaczał się Wojownik Wody, poruszał się bardzo ciężko. Zmysły Marzenia, teraz wyostrzone przez brak wzroku, odbierały inne bodźce. Właśnie dźwięk, który pozwalał mu zlokalizować przeciwnika. Dudnienie ziemi, czy raczej śniegu, było co prawda przytłumione, ale także pomagało. I wiatr, który był tutaj obecny ze względu na położenie zakątka. Odbijając się od postaci Wodnego, dotarł do Ziemnego, wiele mu mówiąc. W ostatniej chwili Marzenie po prostu przypadł do ziemi, rozpłaszczając się na niej. Dobrze, że nie ma nad nim głazu, jak podczas nauki u Nauczyciela. Szybki ruch, który w prawdziwej walce uratowałby mu życie. Gdy znalazł się na ziemi, odczekał chwilę, żeby Krwiożerczy zdążył się odsunąć. Wówczas strzepał śnieg z pyska i otworzył ślepia, po czym się podniósł.
– Nieźle. Ale strasznie hałasujesz. Jesteś niewątpliwie bardzo zręcznym smokiem, ale nawet bez ślepi, mając dostępny sam słuch, doskonale wiedziałbym gdzie jesteś. – odparł, po czym odsunął, robiąc kilka kroków do tyłu.

[Krwiożerczy Obłęd]

Krwiożerczy warknął. Z wściekłości, rzec jasna. – A niby jak poruszać bezszelestnie? Mam skakać na paluszkach? A może pazurach? Przecież nie jestem Łowcą, a i oni sami, nie korzystając z pomocy magii, nie są w stanie podkradać się do zwierzyny jak cień. Śnieg skrzypi a jak się trafi na lód, to zwierzyna usłyszy stukanie pazurów. Może się nie znam, bo się tu nie wychowałem, ale z tego co zdążyłem zaobserwować – niekoniecznie w tym miejscu, ale poza granicami Wolnych Stad, zwierzyna w czasie zimy staje się o wiele, wiele czujniejsza niż zazwyczaj, i nawet delikatnie skrzypnięcie śniegu, może ją spłoszyć. – dla niego to było nielogiczne, ale ok. W dodatku, nawet jakby się starał ciszej stąpać, to i tak nic by z tego nie wyszło. Bo słonia nie da się nauczyć cichego poruszania. A właśnie on był takim słoniem. I nic tego nie zmieni, niestety. Przez chwilę na jego pysku majaczył pogardliwy uśmiech, który trwał tylko chwilę. Po potem nastąpił atak. Obniżył nieco pysk, i nabrał powietrze do płuc, nawet nie kryjąc swoich zamiarów – nie miało to sensu. Wzrok utkwił w pysk smoka, i tam też zamierzał posłać swój atak. Jednak to była zmyłka, bo choć patrzył vi sa vi na swojego przeciwnika, to ten nie mógł przewidzieć, czy to będzie główny cel, czy też i nie. Szybko ścisnął odpowiednie gruczoły, wydzielające Hanocz i Szalem. Potem, kiedy już je połączył, otworzył pysk i wypuścił z siebie najprawdziwszy ogień. Smoczy ogień. Bez żadnego wspomagania magią, o! W kierunku Marzenia miał polecieć szeroki ale niezbyt długi długi, gdyż ziemny nie stał za daleko, strumień płomieni. jednak, nie był to koniec, bo po dwóch, może trzech sekundach samego ziania, Krwiożerczy zaczął kręcić głową (cały czas mając szeroko otwartą paszczę) posyłając ogień na prawo, i na lewo, równą linią, a czasami także zahaczał o górę. Ale bez przesady, oczywiście. Celował w łeb, bok, a także i łapy samca. Nie zamierzał się tu popisywać, ale znacznie ograniczyć ruchy Marzenia Ziemi, Ziemi. Starał się podtrzymać płomienie jak najdłużej, aby zwiększy możliwe obrażenia. Gdy jednak mieszanka gazów się wyczerpała, zamknął pysk.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Marzenie zmrużył ślepia. Ogień. Oczywiście. Wiedział, co zrobić. Nie wiedział tylko w którą stronę. A później już wiedział. Odskakiwanie na bok w takiej sytuacji raczej mija się z celem. Właśnie w takich sytuacjach. Dlatego też odskoczył do tyłu, jednocześnie rozkładając skrzydła. Machnął nimi kilka razy, odlatując zarówno do tyłu, jak i wznosząc się w górę, poza zasięg płomieni, zwłaszcza, że Krwiożerczy skupił się raczej na bokach niż na górze, choć i tam powędrowało trochę płomieni. Marzenie starał się działać szybko i sprawnie, aby uniknąć ognia. To nie nauka z Nauczycielem i iluzja. To prawdziwy ogień. Gdy płomienie zgasły, Wojownik wylądował. Jego żółte ślepia utkwione były w postaci Wodnego.
– O ile mnie pamięć nie myli, to ja tu jestem lepiej wyszkolony w zakresie ataku. A ty się tego uczysz. Skoro chciałeś się podszkolić, to słuchaj moich wskazówek, albo się pożegnamy. Co więcej miała to być wzajemna nauka, a ty poza pierwszymi dwoma obronami, nie zwracasz uwagi na to, co robię. Ty miałeś się uczyć ode mnie, a ja od ciebie. Ale jak na razie działa to tylko w jedną stronę. Nie mam ani ochoty ani czasu na takie zachowania. A śnieg owszem, skrzypi, ale ty nawet nie próbowałeś tego zminimalizować. W ataku czasami potrzebna jest odrobina finezji. Zwłaszcza, gdy bazujesz na zręczności swojego ciała, a nie na sile. – głos Wojownika był cichy i spokojny, ale pewny. Nie zamierzał odpuszczać.

[Krwiożerczy Obłęd]

Wodny zwęził nieco swoje ślepia – nie za ciasno, jednak – przekrzywiwszy nieco rogatą głową na bok– Gdybym miał jakieś uwagi do Ciebie, a raczej do twojej obrony, to bym je od razu wysunął. To jak u Nauczyciela, robisz coś źle – komentuje, robisz dobrze, atakuje dalej. A skoro nie mówię nic, oznacza to, że twoja obrona jest poprawna. To chyba logiczne? – bynajmniej dla niego to było logiczne. I to też uzasadnił w swojej odpowiedzi. Być może i on i Marzenie trenowali z zupełnie innym nauczyciele, tyle, że umiejscowionym w jednym i tym samym ciele. O czarnych łuskach i małych,szarych ślepiach. Hm. Finezja? A co to wogóle jest? Taktyka? O gracji w ruchach to słyszał, i to nawet u samego Nauczyciela, ale, że finezja? No nic. Zostawmy ten temat, być może wodny sam do tego dojdzie co to jest. – Mam atakować dalej?

[Uskrzydlony Marzeniami]

Marzenie jeszcze przez jakiś czas stał i wpatrywał się w Obłęd. Skinął lekko łbem, samemu nie ruszając się z miejsca. I tak stał w pozycji gotowości, jak zawsze. Ta stała się jego drugą naturą. I nie zamierzał tego zmieniać. Jego żółte ślepia wpatrywały się w postać Wodnego, a Marzenie wydawał się być nieco poirytowany.

[Krwiożerczy Obłęd]

Krwiozerczy ruszyl do przodu, i dopiero tuz przed Przywdcy Ziemi odskoczyl szybko na bok. Na pierwszy rzut slepia wydawaloby się, ze bedzie atakowac lapa – bo ja uniosl i rozcapierzyl palce, ale to byla taka zmylka. Bo zamierzal zionac ogniem. Zaczerpnal szybko powietrze, laczac je ze wszystkimi gazami znajdującymi sie w jego pysku i potrzebnymi do ziania, po czym zional. Ale nie jakas duza wiazka ognia (to akurat bylo dosc niebezpieczne, zwazywszy, ze nie mogl przewidziec obrony ziemnego – mogl przeciez obronic sie silowo albo zrecznosciowo – a i przede wszystkim stal za blisko, o wietrze juz nie wspominajac) tylko dlugim splunieciem. Jak lama. Tak uformowal swoj jezyk, zwijajac go w trabke, ze bez problemu udalo mu sie stworzyc to, co stworzyl. Oczywiscie, lape, ktora uniosl blyskawicznie odstawil na ziemie, aby nie stracic rownowage.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Marzenie jednak stał. Nawet się nie ruszył bo i nie musiał. Ogień w ogóle nie wydobył się z gardzieli Krwiożerczego, bo ten zapomniał otworzyć pysk. Skrzydło cicho odchrząknął.
– Po pierwsze, jeśli robisz zmyłki, nie rób ich w ten sposób. To niedbalstwo. Poza tym, nabieranie powietrza aby zionąć, o ile się uda, jest wystarczająco sygnalizowane. Uniesienie łapy nie sprawi, że twój przeciwnik nie zauważy co planujesz. Pamiętaj, żeby otworzyć pysk, gdy zamierzasz zionąć ogniem. I jeśli chcesz robić zmyłkę przed takim atakiem, to zasugeruj, że zamierzasz wyskoczyć, wzbić się w powietrze czy obrócić, aby atakować ogonem. Zmyłka łapą jest bez sensu. Kontynuuj. – powiedział, mrużąc lekko ślepia. A miał nadzieję, że Krwiożerczy nie będzie miał takich wpadek.


//skoro atak na V i VI poziom, to będę się czepiała opisów, żeby nie było.

[Krwiożerczy Obłęd]

Krwiożerczy jednak nie zaatakował, tylko gapił się w Marzenie. To znaczy stał, i się gapił. Nie bardzo mu się to jakoś widziało, stąd też zapytał. Mrużąc ślepia, ale nie aż tak, aby dać się zaskoczonym. Wojownik nie może byc przecież zaskakiwany. – Jak w takim razie ma przebiegać taka zmyłka? Przecież jesteśmy od pisklęcia szkoleni do walki i każdy gest, nawet najdrobniejszy, przesadne napięcie mięśni, krótkotrwałe, ale jednak, spojrzenie na część, którą chce się zaatakować, jest dla nas zauważalny. – mruknął, otwierając jedno ślepio.


//Ale ja to – jak to już można było zauważyć (przez brak polskich liter) – pisałam z telefonu – i byłam przekona, że uwzględniłam tam otwarcie pyska xD Pewnie przez przypadek to skasowałam :mrgreen:

[Uskrzydlony Marzeniami]

Skinął powoli łbem, przyglądając mu się.
– Już mówiłem. Spróbuj przekonać przeciwnika, że chcesz zrobić coś innego. Jeśli chcesz stosować zmyłki, to rób to jak należy. Jeśli zamierzasz to zrobić tak, jak teraz, to daruj sobie zmyłki i po prostu atakuj. Możesz też wykorzystać coś innego. Jeśli walka trwa dłużej, a ty zawsze atakujesz poprzedzając właściwy atak zmyłką, to w pewnym momencie zaatakuj od razu. Przeciwnik pomyśli, że to zmyłka. – wzruszył lekko barkami.
– I wykorzystaj w ataku coś innego niż łapy, ogon, pysk czy zianie ogniem. Całe twoje ciało jest bronią. A ty go nie wykorzystujesz. – odparł. Tak. Czas spędzony z Nauczycielem nie poszedł na marne. Dla Skrzydła nie liczyło się to, jaki ogrom wiedzy ktoś posiadł, ale czy potrafi z tej wiedzy skorzystać.

[Krwiożerczy Obłęd]

Słuchał uważnie słów ziemnego, ale nie dał po sobie dać, że słucha. Ani nie nastawiał uszu, ani nie przekrzywiał głowy, po prostu stał. Nieruchomo. Ma zaatakować czymś innym niż to co wymienił Marzenie Ziemi? Hm. Jedynie to mu pozostało to skrzydła, bo rogi ma tylko na łbie, a nimi przecież atakował. No dobra, niech będą i skrzydła. Tylko to mu pozostało, chyba. Ruszył więc do przodu – frontalnie – w kierunku ziemnego, chcąc mu w ostatnim etapie ataku – czyli bardzo, bardzo, blisko – wbić w szczękę jeden z pazurów, znajdujących się na ramie jego skrzydeł. Tej na samym czubku. Jednak, że w pewnym momencie, odskoczył w bok, ale lekko, jakby chciał zaatakować jego bark. W końcu, mógł uderzyć skrzydłem z dwóch stron – z prawej i lewej strony (bo "pazur" posiadał na obu skrzydłach) więc tylko jedno skrzydło wysunął tak, aby zadać nim cios, ale i drugie nie pozostało bez ruchu. Także się poruszyło.

[Uskrzydlony Marzeniami]

//ekhem, opisuj trochę dokładniej czynności podczas ataków. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia którym skrzydłem atakujesz ani który bark Marzenia jest atakowany.


Skrzydło obserwował go uważnie. Och, bogowie, jak to się stało, że on przetrwał tyle walk? Przecież jego ruchy, pomimo swojej szybkości, są dość niezdarne. No, ale nie czas teraz na takie rozważania. Widząc napięcie mięśni Obłędu, Marzenie domyślił się, że to będzie zmyłka. Poza tym jego ruchy nie były najszybsze. Ugiął łapy trochę mocniej, a gdy Krwiożerczy zaatakował jego bark, Uskrzydlony przypadł do ziemi. Szybko, płynnie, po prostu się na niej rozpłaszczając. Dosłownie. Podczas przypadania do ziemi odwrócił się delikatnie, nieco w prawo, aby jego pysk nie został zdeptany przez Obłęd, jeśli ten przypadkiem się zachwieje. Albo coś. Po chwili Skrzydło podniósł się, a jego pysk nie wyrażał niczego. A ślepia odrobinę irytacji.
– Szczerze mówiąc powinieneś szkolić swoją siłę. Twoje ataki są niezdarne. Nie wiem, jak chcesz w ten sposób kogoś zabić. Naprawdę.

[Krwiożerczy Obłęd]

//Ah, o strony Ci chodzi ;) No dobrze, na drugi raz to zrobie ;)
Zabic? A po co on ma kogos zabijac? Smokow nie mozna zabijac, a zwierzeta ... to zwierzeta. Nie sa kims waznym, wiec wodny nie uznawal ich za kogos. Raczej za cos. I to takie byke cos. -Taki mam wlasnie zamiar – przesadnym silaczem to on raczej nie bedzie, bo specjalizowal sie w atak zrecznosciowych, ale nieco sily musi miec. Aby jego ataki byly silniejsze – aby mogl zadawac glebsze rany, podchodzace pod rane ciezka, ale krytyka. – Obrona. Mogles mnie odepchnac. Lapa, albo ogonm – spojrzal szybkona ogon, ale dyskretnie, na ogon samca. Nie mial jakiegos ""kikutka" wiec spokojnie mogl go nim odepchnac. – Ale najszybciej bylo by lapa, bo wystarczylo ja tglko usztywnic, i albo odepchnac moje skrzydlo w inna strone, albo takze go sparowa.

Nie czekajac zbyt dlugo, zaaatakowal. Znowu. W pierwszym odruchu wygladalo to tak jakby chcial staranowac wodego,nie biegl takze jakos szybko ( wiadomo. Ciezar a takze podwojnie opancerzone luski mu na to nie pozwalaly) oraz pochylil nieco swoj pysk. Jak jelen zamierzajacy walczyc z drugim jeleniem. Jedna sekunda, druga, trzecia .. Dopiero bedac blisko przy przecienku – jakies dwa, moze poltora metra, odskoczyl na swoja prawa strone, zamierzajac dostac sie w poblize zadu ziemnego. Chyba jeden, ewentaulanie poltora skoku powinno wystarczyc. Odkad odskoczyl na bok, znacznie, o wiele znacznie przyspieszyl swoj atak. a przynajmniej staral sie, aby tak bylo. Blyskawicznie wyciagnal lape – akuart tak, ktora znajdowala sie bajblizej tylka Marzenia, wykonujac ciecie. precyzyjne, plynne, najszybsze.Zamierzal przeprowadzic taki atak ktory kila ksiezycow temu, jeden ognisty, niemal nie pozbawil go ogona. Ciecie mialo isc po skosie – wiekszy byl od Przywodcy, wiec spokojnie mogl wykonac taki manewr. Pod noz mialy isc luski, skora, miesnie; nerwy, tkanki. Aby zwiekszyc zasieg rozcapierzyl swoje paluchy – z zakrzhw

Dodano: 2014-03-15, 13:15[/i] ]
– z zakrzywionymi pazurami. I ostrymi. Pilnowal takze swojej ozychi. Ladowal i wybijal sie od podloza, a jakze, z ugietymi konczynami. Dla lepszej amortyzacji. Co jeszcze? Aha! Leb! byl juz normalny, na normalnej wysokosci.

[Uskrzydlony Marzeniami]

Zdążył skinąć łbem na jego uwagę, choć przy okazji wzruszył też barkami.
– Wiem, że czasami trzeba korzystać z siłowych rozwiązań, jednak moje ciało samo wybiera uniki zręcznościowe. – odparł, po czym przygotował się na atak. Zmrużył ślepia, niezbyt przyjemnie. Jednak póki co nic nie mówił. Tylko czekał. Gdy Krwiożerczy zaatakował, Skrzydło znowu spróbował uniku. Tym razem odskok. Zwykły, klasyczny skok do przodu, nieco po skosie, na swoje prawo, aby oddalić się od Obłędu. Łapy Marzenia, cały czas lekko ugięte, teraz się wyprostowały. Był to energiczny, dynamiczny, ale płynny i dziwnie finezyjny ruch. Ot, jakby robił bez żadnego wysiłku. Odskoczył do przodu, nieco na prawo, aby znaleźć się poza zasięgiem pazurów Krwiożerczego. Pilnował ogona, odsuwając go na bok. Podczas skoku lekko przekrzywił ciało tak, aby jego zad znalazł się dalej od Wodnego niż przód. W końcu, to jego zadnia część była atakowana. Gdy wylądował, ugiął lekko łapy, po czym odwrócił się pyskiem ku Wojownikowi.
– Twoje ataki są bardzo sygnalizowane. I wciąż zbyt ciężko się poruszasz. – mruknął.

[Krwiożerczy Obłęd]

Slepia mu sie zwezily, ale nie skomentowal tego. Ok, niby by znany ze swojej zrecznosci, ale nie byl, niestety, lekkim smokiem. Takim jak Marzenie. Patrzac na niego, stwierdzasz od razu. Silacz. Masywna, ciezka sylwetka, najezony ogon, grube-podwojne – luski. Typowy wyglad smoka bazujacego na sile – To samo co ostatnio. Lapa albo skrzydlo – ilez to on razy byl odepchniety przez Oslone albo Usmiech? Choc i tak cienisty bil na glowie ognista. Zaraz potem, nie czekajac ani chwili dluzej, znowu skoczyl w kierunku Marzenia. Wczesniej jednak ustawiajac sie na wprost. Tak lepiej atakuje sie barki albo boki przeciwnika. No i nie trzeba za bardzo kombinowac z atakiem. Ewentualnie atakami. Biegac, nie udziwial. Nie skakal, jak sarenka albo zajaczek na boki, w celu zmylenia przeciwnika, bo i tak nic by to nie dalo. Po pierwsze, to spowolnia – znacznie – po drugie, przeciwnik nie jest glupi, wiec nie bedzie spuszczal przeciwnika ze slepi, a po trzecie, latwiej popelnic jakis blad. Mozna sie poslizgnac, mozna sie potknac o ogon albo lape, mozna sie znacznie zmeczyc – jesli ktos nie jest wytrzymaly ... Nie. Wodny nie zamierzal popelnic takiego bledu. Takich bledow! Tuz przy ziemnym, odskoczyl na prawo, wyciagajac przed siebie prawa, przednia lapa. To nia chcial zaatakowac. Jego lapa, jak zwykle, byla rozcapierzona. to znaczy paluchy takie byly. Ciecie, ktorym zamierzal sie popisac bylo poziome. Zaczawszy od barku, przez bok, a skonczywszy na zadzie. Sama rana nie miala byc gleboka, choc i tak miala byc glepsza od innych zrecznosciowcow, bo jego pazury byly ostre. I zakrzywione! Miala byc takze bolesna – dlugosc pomijamy, tak samo jak i zasieg – oraz blyskawiczna. W mgnieniu slepia. Jak mrugniecie okiem. Ciol na wysokosc zeber. Oprocz tego, pilnowal sie. Skrzydla trzymal przy sobie, ogon uniesiony, lapy ugiete i rozstawione ... i tak caly czas.